Unicode
"မယ်တော့်ကို သားတော်ဂါရဝပြုပါတယ်"
"ထပါ"
မိဖုရားလွီသူမရှေ့မှာရပ်နေတဲ့ကျီရွှမ်းကိုကြည့်လိုက်သည်။ဒီကလေးကသူ့အဖေစစ်သူကြီးထန်နဲ့တစ်ပုံစံတည်းပဲ။ဟိုမိန်းမနဲ့တူတာဆိုလို့ပါးပေါ်ကပါးချိုင့်ရေးရေးလေးသာရှိသည်။ဘယ်အလုပ်ကိုမဆိုကျွမ်းကျင်တိကျစွာလုပ်တတ်တဲ့ဒီကလေးကြောင့်သူမမှာအပြစ်ရှာချင်တာတောင်ရှာလို့မရ။သူမသားတွေတောင်မှအားနည်းချက်တွေရှိသည်။ဒီကလေးမှာတော့အားနည်းချက်ရယ်လို့မရှိ။ဒါကိုသူမမကြိုက်။ဟိုမိန်းမကိုသူမ မကျော်နိုင်ခဲ့ပေမယ့်သူမရဲ့သားတွေကတော့ အဲ့မိန်းမရဲ့သားကိုကျော်နိုင်ရမည်။ဟိုမိန်းမရဲ့သားသာမဟုတ်ခဲ့ရင်ဒီကလေးကိုသူမသဘောအကျဆုံးဖြစ်မိမှာပင်။ဒါပေမယ့်ဒီကလေးကသူမကို သူ့ရဲ့အမေအရင်းလို့ပဲသိထားတဲ့အတွက်ဒီကလေးကိုထိန်းချုပ်ဖို့ကသူမအတွက်မခက်ခဲ။
"မယ်တော်....သားတော်ကိုတွေ့ချင်တယ်ဆိုလို့"
"အင်း.....ထိုင်ပါဦး.....သားတော်"
မိဖုရားလွီကကျီရွှမ်းရဲ့ခွက်ထဲသို့ရေနွေးကြမ်းကိုထည့်ပေးလိုက်ပြီး
"သားတော်....ပြိုင်ပွဲအတွက်လေ့ကျင့်နေတယ်လို့မယ်တော်ကြားတယ်။လေ့ကျင့်တာအဆင်ပြေရဲ့လား"
"ဟုတ်ကဲ့....မယ်တော်စိတ်မပျက်ရအောင်သားတော်ကြိုးစားပြီးလေ့ကျင့်နေပါတယ်"
"အင်း....မယ်တော်ယုံပါတယ်....ဒါပေမယ့်သားတော်...မယ်တော့်အမြင်မှာတော့အိမ်ရှေ့စံနေရာအတွက်သားတော်ကငယ်သေးတယ်လို့ထင်မိတယ်"
"မယ်တော်ပြောချင်တာက....."
"သားတော်လည်းသိမှာပါ....ဒီနေရာအတွက်အသင့်တော်ဆုံးကဘယ်သူလဲဆိုတာ"
"ဒါပေမယ့်....သားတော်ပြိုင်ပွဲအတွက်ကြိုးစားကြည့်ချင်တယ်"
ဘာကိုကြိုးစားကြည့်ချင်တာလဲ။အဲ့နေရာကသူမသားအတွက်လေ....မိဖုရားလွီရဲ့မျက်နှာကအနည်းငယ်ခက်ထန်သွားပြီး
"ကျီရွှမ်း.....မင်းကမယ်တော့်ကိုအာခံချင်တာလား။မယ်တော်ကတိုင်းပြည်အတွက်ပြောနေတာ။မင်းရဲ့အကိုကြီးကသာဒီနေရာနဲ့ထိုက်တန်တာ...."
သူမရဲ့မျက်နှာမှာနူးညံ့တဲ့အပြုံးလေးတစ်ခုကိုပြန်ချိတ်ဆွဲလိုက်ရင်း
"အခုမယ်တော်ဒီလိုပြောနေရတာသားတော်ကိုမချစ်လို့မဟုတ်ဘူးဆိုတာသားတော်သိပါတယ်နော်"
"ဟုတ်ကဲ့မယ်တော်....သားတော်သိပါတယ်"
"ဒါနဲ့ ဘဏ္ဍာတိုက်ဖောက်တဲ့သူတွေကိုမိပြီလား"
"မမိသေးပါဘူး။ပြီးတော့ဒီကိစ္စကိုနန်းတော်ရဲ့တရားစီရင်ရုံးကလက်လွှဲယူသွားပါ"
"မယ်တော်ကတော့ဒီကိစ္စကိုသားတော်ကိုပဲဦးဆောင်စေချင်တယ်"
"မယ်တော့်အမိန့်အတိုင်းပါ"
"သားတော် ပင်ပန်းနေပြီမလား.....သွားနားတော့လေ"
"ဟုတ်ကဲ့....မယ်တော်
သားတော်ကိုခွင့်ပြုပါအုံး"
ကျီရွှမ်းထွက်သွားတာနဲ့မိဖုရားလွီရဲ့မျက်နှာမှာမဲ့ပြုံးတစ်ခုကပေါ်လာသည်။သူမစကားကိုဆိုတစ်သွေမတိမ်းနားထောင်တဲ့ကျီရွှမ်းကလေ့ကျင့်တာကိုပစ်ပြီးဘဏ္ဍာတိုက်အဖောက်ခံရတဲ့ကိစ္စကိုသေချာပေါက်စုံစမ်းလိမ့်မယ်။သူမဖြစ်ချင်တာလည်းဒီလိုပဲလေ။ကျီရွှမ်းလေ့ကျင့်တာကိုဖျက်ပစ်ချင်တာ။သူမပြောလိုက်တဲ့စကားကြောင့်ထိုကလေးဟာအိမ်ရှေ့စံနေရာကိုရဖို့ကြိုးစားမှာမဟုတ်တော့။အဲ့နေရာဟာသူမသားတွေအတွက်ပဲဖြစ်ရမည်။
___________________________
"မမလီဟွာ....ဂုဏ်ပြုပါတယ်"
လီဟွာကမာန်တက်ချင်နေတဲ့သူမမျက်နှာကိုဖုံးဖိလိုက်ပြီးရိုးသားတဲ့အပြုံးလေးပြုံးလိုက်ပြီး
"ညီမလေးချင်းယွဲ့....ဘာတွေဂုဏ်ပြုနေတာလဲ...မမနားမလည်တော့ဘူး"
"မမကလည်း....အခုအိမ်ရှေ့စံနေရာကဘယ်သူ့အတွက်လည်းသေချာနေပြီပဲဟာ... အိမ်ရှေ့စံရဲ့မိဖုရားလောင်းလေးကိုကြိုဂုဏ်ပြုထားတာလေ "
"ပြိုင်ပွဲမှမပြိုင်ရသေးတာ....မသေချာသေးပါဘူး ညီမတော်ရဲ့"
"ချင်းယွဲ့ကြားခဲ့တာက မယ်တော်ကြီးကအိမ်ရှေ့စံနေရာအတွက် မင်းသားယွင်ကျောက်ကိုရွေးထားတယ်လို့ပြောတယ်။အဲ့တည်းကအိမ်ရှေ့စံနေရာကမင်းသားယွင်ကျောက်အတွက်သေချာနေပြီလေ"
"ပြောဖို့ကစောပါသေးတယ်...ညီမတော်ရဲ့.."
အပြင်ကသာငြင်းနေရပေမယ့်လီဟွာရဲ့အတွင်းစိတ်ထဲမှာတော့အိမ်ရှေ့စံမိဖုရားနေရာသူမအတွက်ဆိုတာသတ်မှတ်ပြီးသား....သူမသာထိုနေရာရပြီဆိုရင် ဒီလိုဉာဏ်မရှိတဲ့ချင်းယွဲ့အပေါ်လည်းကောင်းစရာမလိုတော့သလို....သူမကိုအရေးမပါသလိုဆက်ဆံတတ်တဲ့ရုပ်ဆိုးကောင်ရှောင်းကျန့်ကိုလည်းပညာကောင်းကောင်းပေးပစ်မည်။အတွေးနဲ့တင်ပင် လီဟွာကျေနပ်မိသည်။အခုတော့ အချိန်ရှိတိုင်းသူမအဆောင်ကိုသာရောက်လာတတ်တဲ့ချင်းယွဲ့ရဲ့အရည်မရအဖတ်မရစကားတွေကိုထိုင်နားထောင်ရပေအုံးမည်။
_______________________________
ယွီပင်းလက်ထဲကမြေပဲစေ့ကိုပါးစပ်ထဲသို့မြှောက်ကာထည့်လိုက်ရင်းဓားရေးကိုကြိုးစားပမ်းစားလေ့ကျင့်နေတဲ့ရီပေါ်ကိုကြည့်လိုက်သည်။ဒီကောင်စာရင်းသွင်းပြီးပြန်လာတည်းကလေ့ကျင့်နေတာအခုထိမနားသေး.....လေ့ကျင့်လွန်ပြီးသေသွားမှဒုက္ခ....
တော်ကြာနန်းတော်ထဲကသူ့နတ်သားနဲ့မတွေ့ဘဲမြေကြီးထဲကငရဲမင်းနဲ့တွေ့နေမှ....ဘာလို့နတ်ပြည်မရောက်ဘဲငရဲမင်းဆီရောက်မှာလဲလို့တော့မမေးနဲ့....ကိုယ့်သူငယ်ချင်းအကြောင်းကိုယ်ပဲသိသည်။ဒင်းကငရဲပဲရောက်မှာ....
"ရိပေါ်.....နည်းနည်းပါးပါးနားပါအုံး...တော်ကြာသေနေအုံးမယ်"
သူပြောလိုက်တော့ဘေးနားမှာဝင်ထိုင်တဲ့ဝမ်ရိပေါ်....အမယ်....သက်ပြင်းတောင်ချလိုက်သေး
"ယွီပင်း..."
"ဘာတုန်း...."
"ငါ ဆရာတစ်ယောက်လောက်လိုချင်တယ်"
"ဘာ ဆရာလဲ"
"ငါ့ကိုသိုင်းသင်ပေးနိုင်မယ့်ဆရာ"
"မင်းသိုင်းတတ်နေတာပဲလေ...ဆရာလိုသေးလို့လား"
"ငါတတ်တယ်ဆိုတာကဟုတ်တယ်....ဒါပေမယ့်ပြိုင်ပွဲအတွက်ဆိုငါ့ရဲ့သိုင်းပညာကကလေးကစားစရာလောက်ပဲရှိတယ်"
"ကောင်းပြီ။ငါရှာပေးမယ်....မင်းကလေ့ကျင့်တာကိုပဲဂရုစိုက်"
သူပြောတာကိုနားထောင်ပြီးတာနဲ့ဝမ်ရိပေါ်ကဆက်လေ့ကျင့်နေသည်။ခွေးကောင်...ကျေးဇူးတင်တယ်လို့တောင်ပြောမသွားဘူး။
____________________________
ရှောင်းကျန့်အိပ်ဖို့ပြင်ဆင်နေတုန်းမှာပဲအပြင်ကဖေးဖေးရဲ့အသံကထွက်လာသည်။
"ကြင်ယာတော်လေး.....ကျီရွှမ်းမင်းသားလာပါတယ်"
ရှောင်းကျန့်ခုနကချွတ်ထားတဲ့အပေါ်ဝတ်ရုံကိုပြန်ဝတ်လိုက်ပြီးမျက်နှာကပုဝါကိုပြန်တပ်လိုက်သည်။
"ဝင်ခိုင်းလိုက်ပါ"
"အရှင့်သားကို....ရှောင်းကျန့်ဂါရဝပြုပါတယ်"
"ထပါ"
"အရှင့်သား....ဒီအချိန်ကြီးလာတာအရေးကြီးကိစ္စများရှိလို့လား"
"မရှိပါဘူး။ကိုယ်တော်အိပ်မရလို့ထွက်လာခဲ့တာ....မင်းကိုအနှောင့်အယှက်ဖြစ်သွားလား"
"မဖြစ်ပါဘူး...အရှင့်သား"
ရှောင်းကျန့်ကျီရွှမ်းကိုကြည့်လိုက်တော့တစ်စုံတစ်ခုကိုတွေးတောနေတဲ့ပုံနှင့်....
"အရှင့်သား....စိတ်ပူစရာတစ်ခုခုများရှိနေလား"
စိတ်ပူစရာ......ကျီရွှမ်းမှာစိတ်ပူစရာရယ်လို့တော့မရှိပါ။နည်းနည်းစိတ်မတင်မကျဖြစ်နေတာလေးပဲရှိတာ။မနက်ကမယ်တော့်ဆီသွားပြီးတည်းကကျီရွှမ်းကစိတ်မကြည်တာ။ကျီရွှမ်းရဲ့အကျင့်ကစိတ်မကြည်ရင်အိပ်လို့မရတော့တာ...အိပ်လို့မရလို့ရှောင်းကျန့်နဲ့စကားပြောမလို့ထွက်လာခဲ့တာ...ဒါပေမယ့်သူ့ရဲ့မကြည်တဲ့စိတ်တွေကဒီလူသားရှေ့ရောက်တဲ့အခါမှာတော့ယူပစ်လိုက်သလိုအစတောင်ရှာမတွေ့တော့.....
"မယ်တော်က...ကိုယ့်ကိုဘဏ္ဍာတိုက်အဖောက်ခံရတဲ့ကိစ္စကိုစုံစမ်းဖို့တာဝန်ပေးထားတယ်"
"အဲ့ကိစ္စအတွက်စိတ်ပူနေတာလား...အရှင့်သား"
"မဟုတ်ဘူး။မယ်တော်ကကိုယ့်ကိုအရှုံးပေးလိုက်ဖို့ပြောတယ်။အိမ်ရှေ့စံနေရာကကိုယ်နဲ့မထိုက်တန်ဘူးဆိုတာကိုယ်သိပါတယ်။ဒါပေမယ့်ကိုယ်ကြိုးစားကြည့်ချင်တယ်။ဒါမှမဟုတ်ကိုယ်ကကြိုးစားဖို့တောင်မထိုက်တန်လို့လား။အမှန်တိုင်းပြောရရင်အဲ့အိမ်ရှေ့စံနေကို ကိုယ်မမက်ဘူး။မယ်တော်က အကိုတစ်နဲ့အကိုနှစ်ကိုအသိအမှတ်ပြုသလို ကိုယ့်ရဲ့ကြိုးစားမှုကိုအသိအမှတ်ပြုစေချင်တာ"
"တကယ်တော့...အရှင့်သားကကြိုးစားဖို့မထိုက်တန်တာမဟုတ်ပါဘူး။သူတို့ကအရှင့်သားရဲ့ကြိုးစားမှုနဲ့မထိုက်တန်တာ"
ရှောင်းကျန့်ပြောတာကိုတော့ကျီရွှမ်းမကြားနိုင်တော့။အိပ်မပျော်တဲ့အရှင့်သားဟာ သူ့ရဲ့စားပွဲခုံပေါ်ခေါင်းမှီပြီးအိပ်ပျော်သွားပြီလေ။ကျီရွှမ်းကိုမနိုင်တနိုင်ဖြင့်ရှောင်းကျန့်ထူလိုက်ပြီးရှောင်းကျန့်ရဲ့အိပ်ယာပေါ်ကိုတင်ပေးလိုက်သည်။အအိပ်ဆက်တဲ့ကျီရွှမ်းကပြန်နိုးလာပြီးရှောင်းကျန့်ကိုခါးကနေလှမ်းဆွဲလိုက်သည်။ရုတ်တရက်ဆိုတော့ရှောင်းကျန့်လည်းကိုယ့်ကိုကိုယ်မထိန်းနိုင်လိုက်။ရှောင်းကျန့်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကကျီရွှမ်းရဲ့ရင်ခွင်ကျယ်ထဲသို့ကျဆင်းသွားရသည်။ကျီရွှမ်းကရှောင်းကျန့်ရဲ့မျက်နှာပေါ်ကပုဝါစကိုဆွဲဖယ်လိုက်ပြီး ရီဝေဝေမျက်လုံးတွေနဲ့ကြည့်ကာ
"မင်းကအရမ်းလှတယ်"
တဖြည်းဖြည်းနီးကပ်လာတဲ့ကျီရွှမ်းရဲ့မျက်နှာကို ရှောင်းကျန့်ကြောင်ငေးကာကြည့်နေမိသည်။သူတို့နှစ်ဦးရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေထိခါနီးမှာပဲ
"ကိုယ်မင်းကိုကျိန်းသေပေါက်လာတွေ့မှာ"
လူကိုစူးစူးရဲရဲကြည့်တတ်တဲ့လူတစ်ယောက်ကိုသတိရမိတော့ရှောင်းကျန့်မျက်နှာလွှဲလိုက်မိသည်။ရှောင်းကျန့်ရဲ့နှုတ်ခမ်းဖျားလေးကလည်းတီးတိုးရေရွတ်မိသည်။
"ဝမ်ရိပေါ်"
________________________________
5.5.2020
ယူတို့တော့မသိဘူး။အိုင်တော့ နာမည်တွေမေ့မေ့သွားလို့အရှေ့ကအပိုင်းတွေပြန်ပြန်ဖတ်နေရಥ‿ಥ
ပြန်ဖတ်ရင်းသိလိုက်တာက ငါတော်တော်အရေးအသားညံ့တာပဲလို့ಥ‿ಥ
Zawgyi
"မယ္ေတာ့္ကို သားေတာ္ဂါရဝျပဳပါတယ္"
"ထပါ"
မိဖုရားလြီသူမေရွ႕မွာရပ္ေနတဲ့က်ီ႐ႊမ္းကိုၾကည့္လိုက္သည္။ဒီကေလးကသူ႔အေဖစစ္သူႀကီးထန္နဲ႔တစ္ပုံစံတည္းပဲ။ဟိုမိန္းမနဲ႔တူတာဆိုလို႔ပါးေပၚကပါးခ်ိဳင့္ေရးေရးေလးသာရွိသည္။ဘယ္အလုပ္ကိုမဆိုကြၽမ္းက်င္တိက်စြာလုပ္တတ္တဲ့ဒီကေလးေၾကာင့္သူမမွာအျပစ္ရွာခ်င္တာေတာင္ရွာလို႔မရ။သူမသားေတြေတာင္မွအားနည္းခ်က္ေတြရွိသည္။ဒီကေလးမွာေတာ့အားနည္းခ်က္ရယ္လို႔မရွိ။ဒါကိုသူမမႀကိဳက္။ဟိုမိန္းမကိုသူမ မေက်ာ္ႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္သူမရဲ႕သားေတြကေတာ့ အဲ့မိန္းမရဲ႕သားကိုေက်ာ္ႏိုင္ရမည္။ဟိုမိန္းမရဲ႕သားသာမဟုတ္ခဲ့ရင္ဒီကေလးကိုသူမသေဘာအက်ဆုံးျဖစ္မိမွာပင္။ဒါေပမယ့္ဒီကေလးကသူမကို သူ႔ရဲ႕အေမအရင္းလို႔ပဲသိထားတဲ့အတြက္ဒီကေလးကိုထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ကသူမအတြက္မခက္ခဲ။
"မယ္ေတာ္....သားေတာ္ကိုေတြ႕ခ်င္တယ္ဆိုလို႔"
"အင္း.....ထိုင္ပါဦး.....သားေတာ္"
မိဖုရားလြီကက်ီ႐ႊမ္းရဲ႕ခြက္ထဲသို႔ေရေႏြးၾကမ္းကိုထည့္ေပးလိုက္ၿပီး
"သားေတာ္....ၿပိဳင္ပြဲအတြက္ေလ့က်င့္ေနတယ္လို႔မယ္ေတာ္ၾကားတယ္။ေလ့က်င့္တာအဆင္ေျပရဲ႕လား"
"ဟုတ္ကဲ့....မယ္ေတာ္စိတ္မပ်က္ရေအာင္သားေတာ္ႀကိဳးစားၿပီးေလ့က်င့္ေနပါတယ္"
"အင္း....မယ္ေတာ္ယုံပါတယ္....ဒါေပမယ့္သားေတာ္...မယ္ေတာ့္အျမင္မွာေတာ့အိမ္ေရွ႕စံေနရာအတြက္သားေတာ္ကငယ္ေသးတယ္လို႔ထင္မိတယ္"
"မယ္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက....."
"သားေတာ္လည္းသိမွာပါ....ဒီေနရာအတြက္အသင့္ေတာ္ဆုံးကဘယ္သူလဲဆိုတာ"
"ဒါေပမယ့္....သားေတာ္ၿပိဳင္ပြဲအတြက္ႀကိဳးစားၾကည့္ခ်င္တယ္"
ဘာကိုႀကိဳးစားၾကည့္ခ်င္တာလဲ။အဲ့ေနရာကသူမသားအတြက္ေလ....မိဖုရားလြီရဲ႕မ်က္ႏွာကအနည္းငယ္ခက္ထန္သြားၿပီး
"က်ီ႐ႊမ္း.....မင္းကမယ္ေတာ့္ကိုအာခံခ်င္တာလား။မယ္ေတာ္ကတိုင္းျပည္အတြက္ေျပာေနတာ။မင္းရဲ႕အကိုႀကီးကသာဒီေနရာနဲ႔ထိုက္တန္တာ...."
သူမရဲ႕မ်က္ႏွာမွာႏူးညံ့တဲ့အၿပဳံးေလးတစ္ခုကိုျပန္ခ်ိတ္ဆြဲလိုက္ရင္း
"အခုမယ္ေတာ္ဒီလိုေျပာေနရတာသားေတာ္ကိုမခ်စ္လို႔မဟုတ္ဘူးဆိုတာသားေတာ္သိပါတယ္ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့မယ္ေတာ္....သားေတာ္သိပါတယ္"
"ဒါနဲ႔ ဘ႑ာတိုက္ေဖာက္တဲ့သူေတြကိုမိၿပီလား"
"မမိေသးပါဘူး။ၿပီးေတာ့ဒီကိစၥကိုနန္းေတာ္ရဲ႕တရားစီရင္႐ုံးကလက္လႊဲယူသြားပါ"
"မယ္ေတာ္ကေတာ့ဒီကိစၥကိုသားေတာ္ကိုပဲဦးေဆာင္ေစခ်င္တယ္"
"မယ္ေတာ့္အမိန႔္အတိုင္းပါ"
"သားေတာ္ ပင္ပန္းေနၿပီမလား.....သြားနားေတာ့ေလ"
"ဟုတ္ကဲ့....မယ္ေတာ္
သားေတာ္ကိုခြင့္ျပဳပါအုံး"
က်ီ႐ႊမ္းထြက္သြားတာနဲ႔မိဖုရားလြီရဲ႕မ်က္ႏွာမွာမဲ့ၿပဳံးတစ္ခုကေပၚလာသည္။သူမစကားကိုဆိုတစ္ေသြမတိမ္းနားေထာင္တဲ့က်ီ႐ႊမ္းကေလ့က်င့္တာကိုပစ္ၿပီးဘ႑ာတိုက္အေဖာက္ခံရတဲ့ကိစၥကိုေသခ်ာေပါက္စုံစမ္းလိမ့္မယ္။သူမျဖစ္ခ်င္တာလည္းဒီလိုပဲေလ။က်ီ႐ႊမ္းေလ့က်င့္တာကိုဖ်က္ပစ္ခ်င္တာ။သူမေျပာလိုက္တဲ့စကားေၾကာင့္ထိုကေလးဟာအိမ္ေရွ႕စံေနရာကိုရဖို႔ႀကိဳးစားမွာမဟုတ္ေတာ့။အဲ့ေနရာဟာသူမသားေတြအတြက္ပဲျဖစ္ရမည္။
___________________________
"မမလီဟြာ....ဂုဏ္ျပဳပါတယ္"
လီဟြာကမာန္တက္ခ်င္ေနတဲ့သူမမ်က္ႏွာကိုဖုံးဖိလိုက္ၿပီး႐ိုးသားတဲ့အၿပဳံးေလးၿပဳံးလိုက္ၿပီး
"ညီမေလးခ်င္းယြဲ႕....ဘာေတြဂုဏ္ျပဳေနတာလဲ...မမနားမလည္ေတာ့ဘူး"
"မမကလည္း....အခုအိမ္ေရွ႕စံေနရာကဘယ္သူ႔အတြက္လည္းေသခ်ာေနၿပီပဲဟာ... အိမ္ေရွ႕စံရဲ႕မိဖုရားေလာင္းေလးကိုႀကိဳဂုဏ္ျပဳထားတာေလ "
"ၿပိဳင္ပြဲမွမၿပိဳင္ရေသးတာ....မေသခ်ာေသးပါဘူး ညီမေတာ္ရဲ႕"
"ခ်င္းယြဲ႕ၾကားခဲ့တာက မယ္ေတာ္ႀကီးကအိမ္ေရွ႕စံေနရာအတြက္ မင္းသားယြင္ေက်ာက္ကိုေ႐ြးထားတယ္လို႔ေျပာတယ္။အဲ့တည္းကအိမ္ေရွ႕စံေနရာကမင္းသားယြင္ေက်ာက္အတြက္ေသခ်ာေနၿပီေလ"
"ေျပာဖို႔ကေစာပါေသးတယ္...ညီမေတာ္ရဲ႕.."
အျပင္ကသာျငင္းေနရေပမယ့္လီဟြာရဲ႕အတြင္းစိတ္ထဲမွာေတာ့အိမ္ေရွ႕စံမိဖုရားေနရာသူမအတြက္ဆိုတာသတ္မွတ္ၿပီးသား....သူမသာထိုေနရာရၿပီဆိုရင္ ဒီလိုဉာဏ္မရွိတဲ့ခ်င္းယြဲ႕အေပၚလည္းေကာင္းစရာမလိုေတာ့သလို....သူမကိုအေရးမပါသလိုဆက္ဆံတတ္တဲ့႐ုပ္ဆိုးေကာင္ေရွာင္းက်န႔္ကိုလည္းပညာေကာင္းေကာင္းေပးပစ္မည္။အေတြးနဲ႔တင္ပင္ လီဟြာေက်နပ္မိသည္။အခုေတာ့ အခ်ိန္ရွိတိုင္းသူမအေဆာင္ကိုသာေရာက္လာတတ္တဲ့ခ်င္းယြဲ႕ရဲ႕အရည္မရအဖတ္မရစကားေတြကိုထိုင္နားေထာင္ရေပအုံးမည္။
_______________________________
ယြီပင္းလက္ထဲကေျမပဲေစ့ကိုပါးစပ္ထဲသို႔ေျမႇာက္ကာထည့္လိုက္ရင္းဓားေရးကိုႀကိဳးစားပမ္းစားေလ့က်င့္ေနတဲ့ရီေပၚကိုၾကည့္လိုက္သည္။ဒီေကာင္စာရင္းသြင္းၿပီးျပန္လာတည္းကေလ့က်င့္ေနတာအခုထိမနားေသး.....ေလ့က်င့္လြန္ၿပီးေသသြားမွဒုကၡ....
ေတာ္ၾကာနန္းေတာ္ထဲကသူ႔နတ္သားနဲ႔မေတြ႕ဘဲေျမႀကီးထဲကငရဲမင္းနဲ႔ေတြ႕ေနမွ....ဘာလို႔နတ္ျပည္မေရာက္ဘဲငရဲမင္းဆီေရာက္မွာလဲလို႔ေတာ့မေမးနဲ႔....ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္းကိုယ္ပဲသိသည္။ဒင္းကငရဲပဲေရာက္မွာ....
"ရိေပၚ.....နည္းနည္းပါးပါးနားပါအုံး...ေတာ္ၾကာေသေနအုံးမယ္"
သူေျပာလိုက္ေတာ့ေဘးနားမွာဝင္ထိုင္တဲ့ဝမ္ရိေပၚ....အမယ္....သက္ျပင္းေတာင္ခ်လိုက္ေသး
"ယြီပင္း..."
"ဘာတုန္း...."
"ငါ ဆရာတစ္ေယာက္ေလာက္လိုခ်င္တယ္"
"ဘာ ဆရာလဲ"
"ငါ့ကိုသိုင္းသင္ေပးႏိုင္မယ့္ဆရာ"
"မင္းသိုင္းတတ္ေနတာပဲေလ...ဆရာလိုေသးလို႔လား"
"ငါတတ္တယ္ဆိုတာကဟုတ္တယ္....ဒါေပမယ့္ၿပိဳင္ပြဲအတြက္ဆိုငါ့ရဲ႕သိုင္းပညာကကေလးကစားစရာေလာက္ပဲရွိတယ္"
"ေကာင္းၿပီ။ငါရွာေပးမယ္....မင္းကေလ့က်င့္တာကိုပဲဂ႐ုစိုက္"
သူေျပာတာကိုနားေထာင္ၿပီးတာနဲ႔ဝမ္ရိေပၚကဆက္ေလ့က်င့္ေနသည္။ေခြးေကာင္...ေက်းဇူးတင္တယ္လို႔ေတာင္ေျပာမသြားဘူး။
____________________________
ေရွာင္းက်န႔္အိပ္ဖို႔ျပင္ဆင္ေနတုန္းမွာပဲအျပင္ကေဖးေဖးရဲ႕အသံကထြက္လာသည္။
"ၾကင္ယာေတာ္ေလး.....က်ီ႐ႊမ္းမင္းသားလာပါတယ္"
ေရွာင္းက်န႔္ခုနကခြၽတ္ထားတဲ့အေပၚဝတ္႐ုံကိုျပန္ဝတ္လိုက္ၿပီးမ်က္ႏွာကပုဝါကိုျပန္တပ္လိုက္သည္။
"ဝင္ခိုင္းလိုက္ပါ"
"အရွင့္သားကို....ေရွာင္းက်န႔္ဂါရဝျပဳပါတယ္"
"ထပါ"
"အရွင့္သား....ဒီအခ်ိန္ႀကီးလာတာအေရးႀကီးကိစၥမ်ားရွိလို႔လား"
"မရွိပါဘူး။ကိုယ္ေတာ္အိပ္မရလို႔ထြက္လာခဲ့တာ....မင္းကိုအေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သြားလား"
"မျဖစ္ပါဘူး...အရွင့္သား"
ေရွာင္းက်န႔္က်ီ႐ႊမ္းကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့တစ္စုံတစ္ခုကိုေတြးေတာေနတဲ့ပုံႏွင့္....
"အရွင့္သား....စိတ္ပူစရာတစ္ခုခုမ်ားရွိေနလား"
စိတ္ပူစရာ......က်ီ႐ႊမ္းမွာစိတ္ပူစရာရယ္လို႔ေတာ့မရွိပါ။နည္းနည္းစိတ္မတင္မက်ျဖစ္ေနတာေလးပဲရွိတာ။မနက္ကမယ္ေတာ့္ဆီသြားၿပီးတည္းကက်ီ႐ႊမ္းကစိတ္မၾကည္တာ။က်ီ႐ႊမ္းရဲ႕အက်င့္ကစိတ္မၾကည္ရင္အိပ္လို႔မရေတာ့တာ...အိပ္လို႔မရလို႔ေရွာင္းက်န႔္နဲ႔စကားေျပာမလို႔ထြက္လာခဲ့တာ...ဒါေပမယ့္သူ႔ရဲ႕မၾကည္တဲ့စိတ္ေတြကဒီလူသားေရွ႕ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ယူပစ္လိုက္သလိုအစေတာင္ရွာမေတြ႕ေတာ့.....
"မယ္ေတာ္က...ကိုယ့္ကိုဘ႑ာတိုက္အေဖာက္ခံရတဲ့ကိစၥကိုစုံစမ္းဖို႔တာဝန္ေပးထားတယ္"
"အဲ့ကိစၥအတြက္စိတ္ပူေနတာလား...အရွင့္သား"
"မဟုတ္ဘူး။မယ္ေတာ္ကကိုယ့္ကိုအရႈံးေပးလိုက္ဖို႔ေျပာတယ္။အိမ္ေရွ႕စံေနရာကကိုယ္နဲ႔မထိုက္တန္ဘူးဆိုတာကိုယ္သိပါတယ္။ဒါေပမယ့္ကိုယ္ႀကိဳးစားၾကည့္ခ်င္တယ္။ဒါမွမဟုတ္ကိုယ္ကႀကိဳးစားဖို႔ေတာင္မထိုက္တန္လို႔လား။အမွန္တိုင္းေျပာရရင္အဲ့အိမ္ေရွ႕စံေနကို ကိုယ္မမက္ဘူး။မယ္ေတာ္က အကိုတစ္နဲ႔အကိုႏွစ္ကိုအသိအမွတ္ျပဳသလို ကိုယ့္ရဲ႕ႀကိဳးစားမႈကိုအသိအမွတ္ျပဳေစခ်င္တာ"
"တကယ္ေတာ့...အရွင့္သားကႀကိဳးစားဖို႔မထိုက္တန္တာမဟုတ္ပါဘူး။သူတို႔ကအရွင့္သားရဲ႕ႀကိဳးစားမႈနဲ႔မထိုက္တန္တာ"
ေရွာင္းက်န႔္ေျပာတာကိုေတာ့က်ီ႐ႊမ္းမၾကားႏိုင္ေတာ့။အိပ္မေပ်ာ္တဲ့အရွင့္သားဟာ သူ႔ရဲ႕စားပြဲခုံေပၚေခါင္းမွီၿပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီေလ။က်ီ႐ႊမ္းကိုမႏိုင္တႏိုင္ျဖင့္ေရွာင္းက်န႔္ထူလိုက္ၿပီးေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕အိပ္ယာေပၚကိုတင္ေပးလိုက္သည္။အအိပ္ဆက္တဲ့က်ီ႐ႊမ္းကျပန္ႏိုးလာၿပီးေရွာင္းက်န႔္ကိုခါးကေနလွမ္းဆြဲလိုက္သည္။႐ုတ္တရက္ဆိုေတာ့ေရွာင္းက်န႔္လည္းကိုယ့္ကိုကိုယ္မထိန္းႏိုင္လိုက္။ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးကက်ီ႐ႊမ္းရဲ႕ရင္ခြင္က်ယ္ထဲသို႔က်ဆင္းသြားရသည္။က်ီ႐ႊမ္းကေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚကပုဝါစကိုဆြဲဖယ္လိုက္ၿပီး ရီေဝေဝမ်က္လုံးေတြနဲ႔ၾကည့္ကာ
"မင္းကအရမ္းလွတယ္"
တျဖည္းျဖည္းနီးကပ္လာတဲ့က်ီ႐ႊမ္းရဲ႕မ်က္ႏွာကို ေရွာင္းက်န႔္ေၾကာင္ေငးကာၾကည့္ေနမိသည္။သူတို႔ႏွစ္ဦးရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြထိခါနီးမွာပဲ
"ကိုယ္မင္းကိုက်ိန္းေသေပါက္လာေတြ႕မွာ"
လူကိုစူးစူးရဲရဲၾကည့္တတ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ကိုသတိရမိေတာ့ေရွာင္းက်န႔္မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္မိသည္။ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေလးကလည္းတီးတိုးေရ႐ြတ္မိသည္။
"ဝမ္ရိေပၚ"
________________________________
5.5.2020
ယူတို႔ေတာ့မသိဘူး။အိုင္ေတာ့ နာမည္ေတြေမ့ေမ့သြားလို႔အေရွ႕ကအပိုင္းေတြျပန္ျပန္ဖတ္ေနရಥ‿ಥ
ျပန္ဖတ္ရင္းသိလိုက္တာက ငါေတာ္ေတာ္အေရးအသားညံ့တာပဲလို႔ಥ‿ಥ