ယူဂ်င္းရဲ့မ်က္လံုးေတာက္ေတာက္ေလးေတြကခ်က္ခ်င္းဝိုင္းသြားသည္။စင္စစ္ထူးဆန္းတဲ့ထိုနာမည္ေၾကာင့္ ။ အမိန႔္ရွင္တဲ့လား ။လူနဲ႔လည္းလိုက္ပါေပတယ္။
"ခင္ဗ်ားကေဖေဖ့ရဲ့မိတ္ေဆြလား"
"အင္း..ဆိုပါေတာ့။အခုမင္းအေဖဘယ္မွာလဲဆိုတာသိလား။"
"ဗ်ာ..သူကအလုပ္သြားေနတာေလ။"
"ဟက္..ထားပါေတာ့။"
အမိန႔္ရွင္ဘာမွဆက္ေျပာမေနေတာ့။ေမးလည္းသိမွာမဟုတ္တဲ့ထိုကေလးေၾကာင့္ခပ္ယဲ့ယဲ့ၿပံဳးရင္း
"ကိုယ့္ကိုခြင့္ျပဳပါဦးေနာက္မွေတြ့ၾကတာေပါ့။"
"အာ..ဟုတ္ကဲ့။ဂရုစိုက္သြားၾကပါ။"
အမိန႔္ရွင္ကေတာ့ထိုကေလးကိုၾကၫ့္ၿပီးထူးဆန္းစြာၿပံဳးကာထြက္သြားေတာ့သည္။
ကားေပၚေရာက္ေတာ့....
လူယံုျဖစ္သူဂြၽန္က
"ဆရာ...ခုနကၿပံဳးလိုက္သလိုပဲ" ဟုဆိုရာအေတြးျပတ္သြားတဲ့သူတစ္ေယာက္လို
"ဟင္...ငါၿပံဳးတက္ပါတယ္။"
"ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာကအသက္ပါတဲ့အၿပံဳးကိုေျပာတာ။"
"ဟုတ္လား။ငါမသိလိုက္ဘူး"
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေျပာမွန္းသိသျဖင့္ဆက္မေမးေတာ့ဘဲ..
"မစၥတာေရာဘတ္ရိွတဲ့ေနရာကိုသိရဲ့သားနဲ႔ဘာလို႔သူ႔သားဆီသြားတာလဲ"
"မၾကာခင္သိမ္းေတာ့မယ့္အိမ္ဆိုေတာ့သြားၾကၫ့္ရံုပါ။"
"ေဩာ္..အဲ့ကေလးၾကၫ့္ရတာဘာမွသိပံုမေပၚဘူးေနာ္။"
"ဂြၽန္.မင္းစကားမ်ားလွေခ်လားဒီေန့.."
"အာ..sorry ဆရာ။"
********
"ဒီတစ္ပြဲၿပီးရင္က်ဳပ္ျပန္ေတာ့မယ္ဗ်ာ"
"ေရာဘတ္ခင္ဗ်ားေနေရာေကာင္းရဲ့လားၾကၫ့္ရတာ.."
"ထားစမ္းပါဗ်ာလုပ္စရာရိွတာလုပ္"
ထိုအခ်ိန္ဧၫ့္ခန္းထဲမွလူတစ္ေယာက္အသည္းအသန္ေရာက္လာၿပီး..
" ေရာဘတ္..ဒီမွာအမိန႔္ရွင္ေရာက္လာတယ္"
"ဟင္..ဘယ္သူ...။"
အခန္းထဲသို႔စီးကရက္ကိုမန္ပါပါကိုက္ရင္းဝင္လာေသာအမိန႔္ရွင္။ေရာဘတ္သာမကက်န္သူမ်ားပါမ်က္စိပ်က္မ်က္ႏွာပ်က္ႏွင့္ျဖစ္သြားၾကသည္။
"ဘယ္လိုျဖစ္ၾကတာလဲ။ဆက္ေဆာ့ေလ က်ဳပ္လည္းၾကၫ့္မွာေပါ့။"
"ဘာ.ဘာကိစၥမ်ားလဲ..."
" အိုး..ေမးရဲေသးတယ္ေနာ္ မစၥတာေရာဘတ္။ခင္ဗ်ားရဲ့အေႂကြးေတြဘယ္လိုဆပ္မွာလဲ။ဒီေန့ေနာက္ဆံုးေလ။အိမ္ကိုေရာဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ"
"က်ဳပ္.က်ဳပ္ၾကၫ့္စီစဉ္မွာမို႔လို႔ရက္နည္းနည္းေလာက္ပဲထပ္ေပးပါ"
"ဟား...လာေနာက္ေနတာလား။ခင္ဗ်ားဘဏ္မွာလည္းအေႂကြးေတြရိွေသးတယ္မွလား"
"က်ဳပ္ဆပ္ႏိုင္တယ္။စိတ္ပူမေနနဲ႔.."
" ၾကၫ့္ရတာခင္ဗ်ားသားကဘာမွမသိေသးပံုပဲ။နာမည္ကဘာပါလိမ့္ ယူဂ်င္း ဆိုပဲ။ "
ေရာဘတ္ရဲ့မ်က္ႏွာခ်က္ခ်င္းတင္းသြားသည္။ဆတ္ခနဲေမာ့ၾကၫ့္ၿပီး
"သူနဲ႔ဘာမွမဆိုင္ဘူး။က်ဳပ္ဟာက်ဳပ္ရွင္းႏိုင္တယ္။"
ေျပာင္းလဲသြားေသာမ်က္ႏွာေၾကာင့္အမိန႔္ရွင္ကမခန႔္ၿပံဳးၿပံဳးၿပီး..
"သားျဖစ္သူကိုေတာ္ေတာ္ခ်စ္ပံုပဲ"
"က်ဳပ္ဆပ္မယ္လို႔ေျပာၿပီးၿပီေလ။"
"စိတ္မဝင္စားဘူး။မနက္ျဖန္ခင္ဗ်ားအိမ္ကိုသိမ္းမယ္။သားျဖစ္သူကိုေျပာျပၿပီးဆင္းဖို႔ျပင္ထား။"
ေျပာခ်င္ရာေျပာၿပီးထြက္သြားေတာ့သည္။
"ဟာ....ဒီေကာင္ကေတာ့။ေငြရိွတယ္ဆိုတိုင္း..။"
" မစၥတာေရာဘတ္..ၾကၫ့္ရတာအမိန႔္ရွင္ကခင္ဗ်ားသားကိုသေဘာက်ေနပံုပဲ။"
"ဘာ..ခင္ဗ်ားဘာေျပာတာလဲ"
"မသိဘူလား။အမိန႔္ရွင္ကGayဆိုတာစီးပြားေရးသမားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသိတယ္။"
"ဟင္..? "
ေရာဘတ္ထိတ္လန႔္သြားသည္။မျဖစ္ဘူး။သူ႔သားေလးကိုေတာ့ဒီလိုမေကာင္းဆိုးဝါးနဲ႔တူတဲ့လူလက္ထဲမထၫ့္ႏိုင္ပါ။လမ္းေဘးေရာက္ေစဦးေတာ့ ယူဂ်င္းရဲ့ဘဝကိုေတာ့အဆံုးမခံႏိုင္ပါ။
********
ည၁၂နာရီခြဲေတာ့မည္။ဖခင္ျဖစ္သူကအခုထိုျပန္မလာေသး။ယူဂ်င္းစိတ္ပူလာသည္။သည္းသည္းမည္းမည္းရြာေနတဲ့မိုးကပို၍စိုးရိမ္ေစသည္။ဖုန္းဆက္ေတာ့လည္းမကိုင္ေပ။
ထိုခ်ိန္အိမ္ေရ႔ွမွကားသံၾကားလိုက္ရသည္။
" ဟင္...ေဖေဖ "
စိုးရိမ္တႀကီးထြက္လာေတာ့ဖခင္ျဖစ္သူကယိမ္းထိုးေနေသာေျခလွမ္းေတြနဲ႔ေရာက္လာသည္။
"ေဖေဖ.ေသာက္လာျပန္ၿပီလား"
"အာ..Sorry သား။အေဖေမ့သြားတယ္။sorry .sorry"
ယူဂ်င္းလည္းဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ဘဲအေပၚထပ္ကိုတြဲေခၚလာေတာ့သည္။
********
ကိုယ္အေရးအသားညံ့ပါတယ္readerေလးတို႔ေရသည္းခံေပးပါေနာ္။ၿပီးေတာ့ အမိန႔္ရွင္ဆိုတဲ့ ကာရိုက္တာက စာေရးဆရာမသ်ွင္မရဲ့ သန႔္စင္တိမ္က ကာရိုက္တာေလးပါေနာ္ သေဘာက်လြန္းလို႔ယူထားတာပါ။အားနည္းခ်က္မ်ားအတြက္ နားလည္ေပးၾကပါေနာ္။first storyေလးမို႔လို႔ပါ။readerလည္းသိပ္မေမ်ွာ္လင့္ပါဘူး။😘😘ခ်စ္ပါတယ္။
Code 2
ယူဂျင်းရဲ့မျက်လုံးတောက်တောက်လေးတွေကချက်ချင်းဝိုင်းသွားသည်။စင်စစ်ထူးဆန်းတဲ့ထိုနာမည်ကြောင့် ။ အမိန့်ရှင်တဲ့လား ။လူနဲ့လည်းလိုက်ပါပေတယ်။
"ခင်ဗျားကဖေဖေ့ရဲ့မိတ်ဆွေလား"
"အင်း..ဆိုပါတော့။အခုမင်းအဖေဘယ်မှာလဲဆိုတာသိလား။"
"ဗျာ..သူကအလုပ်သွားနေတာလေ။"
"ဟက်..ထားပါတော့။"
အမိန့်ရှင်ဘာမှဆက်ပြောမနေတော့။မေးလည်းသိမှာမဟုတ်တဲ့ထိုကလေးကြောင့်ခပ်ယဲ့ယဲ့ပြုံ Code 1
ယူဂျင်းရဲ့မျက်လုံးတောက်တောက်လေးတွေကချက်ချင်းဝိုင်းသွားသည်။စင်စစ်ထူးဆန်းတဲ့ထိုနာမည်ကြောင့် ။ အမိန့်ရှင်တဲ့လား ။လူနဲ့လည်းလိုက်ပါပေတယ်။
"ခင်ဗျားကဖေဖေ့ရဲ့မိတ်ဆွေလား"
"အင်း..ဆိုပါတော့။အခုမင်းအဖေဘယ်မှာလဲဆိုတာသိလား။"
"ဗျာ..သူကအလုပ်သွားနေတာလေ။"
"ဟက်..ထားပါတော့။"
အမိန့်ရှင်ဘာမှဆက်ပြောမနေတော့။မေးလည်းသိမှာမဟုတ်တဲ့ထိုကလေးကြောင့်ခပ်ယဲ့ယဲ့ပြုံးရင်း
"ကိုယ့်ကိုခွင့်ပြုပါဦးနောက်မှတွေ့ကြတာပေါ့။"
"အာ..ဟုတ်ကဲ့။ဂရုစိုက်သွားကြပါ။"
အမိန့်ရှင်ကတော့ထိုကလေးကိုကြည့်ပြီးထူးဆန်းစွာပြုံးကာထွက်သွားတော့သည်။
ကားပေါ်ရောက်တော့....
လူယုံဖြစ်သူဂျွန်က
"ဆရာ...ခုနကပြုံးလိုက်သလိုပဲ" ဟုဆိုရာအတွေးပြတ်သွားတဲ့သူတစ်ယောက်လို
"ဟင်...ငါပြုံးတက်ပါတယ်။"
"ကျွန်တော်ပြောတာကအသက်ပါတဲ့အပြုံးကိုပြောတာ။"
"ဟုတ်လား။ငါမသိလိုက်ဘူး"
မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြောမှန်းသိသဖြင့်ဆက်မမေးတော့ဘဲ..
"မစ္စတာရောဘတ်ရှိတဲ့နေရာကိုသိရဲ့သားနဲ့ဘာလို့သူ့သားဆီသွားတာလဲ"
"မကြာခင်သိမ်းတော့မယ့်အိမ်ဆိုတော့သွားကြည့်ရုံပါ။"
"ဩော်..အဲ့ကလေးကြည့်ရတာဘာမှသိပုံမပေါ်ဘူးနော်။"
"ဂျွန်.မင်းစကားများလှချေလားဒီနေ့.."
"အာ..sorry ဆရာ။"
********
"ဒီတစ်ပွဲပြီးရင်ကျုပ်ပြန်တော့မယ်ဗျာ"
"ရောဘတ်ခင်ဗျားနေရောကောင်းရဲ့လားကြည့်ရတာ.."
"ထားစမ်းပါဗျာလုပ်စရာရှိတာလုပ်"
ထိုအချိန်ဧည့်ခန်းထဲမှလူတစ်ယောက်အသည်းအသန်ရောက်လာပြီး..
" ရောဘတ်..ဒီမှာအမိန့်ရှင်ရောက်လာတယ်"
"ဟင်..ဘယ်သူ...။"
အခန်းထဲသို့စီးကရက်ကိုမန်ပါပါကိုက်ရင်းဝင်လာသောအမိန့်ရှင်။ရောဘတ်သာမကကျန်သူများပါမျက်စိပျက်မျက်နှာပျက်နှင့်ဖြစ်သွားကြသည်။
"ဘယ်လိုဖြစ်ကြတာလဲ။ဆက်ဆော့လေ ကျုပ်လည်းကြည့်မှာပေါ့။"
"ဘာ.ဘာကိစ္စများလဲ..."
" အိုး..မေးရဲသေးတယ်နော် မစ္စတာရောဘတ်။ခင်ဗျားရဲ့အကြွေးတွေဘယ်လိုဆပ်မှာလဲ။ဒီနေ့နောက်ဆုံးလေ။အိမ်ကိုရောဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ"
"ကျုပ်.ကျုပ်ကြည့်စီစဉ်မှာမို့လို့ရက်နည်းနည်းလောက်ပဲထပ်ပေးပါ"
"ဟား...လာနောက်နေတာလား။ခင်ဗျားဘဏ်မှာလည်းအကြွေးတွေရှိသေးတယ်မှလား"
"ကျုပ်ဆပ်နိုင်တယ်။စိတ်ပူမနေနဲ့.."
" ကြည့်ရတာခင်ဗျားသားကဘာမှမသိသေးပုံပဲ။နာမည်ကဘာပါလိမ့် ယူဂျင်း ဆိုပဲ။ "
ရောဘတ်ရဲ့မျက်နှာချက်ချင်းတင်းသွားသည်။ဆတ်ခနဲမော့ကြည့်ပြီး
"သူနဲ့ဘာမှမဆိုင်ဘူး။ကျုပ်ဟာကျုပ်ရှင်းနိုင်တယ်။"
ပြောင်းလဲသွားသောမျက်နှာကြောင့်အမိန့်ရှင်ကမခန့်ပြုံးပြုံးပြီး..
"သားဖြစ်သူကိုတော်တော်ချစ်ပုံပဲ"
"ကျုပ်ဆပ်မယ်လို့ပြောပြီးပြီလေ။"
"စိတ်မဝင်စားဘူး။မနက်ဖြန်ခင်ဗျားအိမ်ကိုသိမ်းမယ်။သားဖြစ်သူကိုပြောပြပြီးဆင်းဖို့ပြင်ထား။"
ပြောချင်ရာပြောပြီးထွက်သွားတော့သည်။
"ဟာ....ဒီကောင်ကတော့။ငွေရှိတယ်ဆိုတိုင်း..။"
" မစ္စတာရောဘတ်..ကြည့်ရတာအမိန့်ရှင်ကခင်ဗျားသားကိုသဘောကျနေပုံပဲ။"
"ဘာ..ခင်ဗျားဘာပြောတာလဲ"
"မသိဘူလား။အမိန့်ရှင်ကGayဆိုတာစီးပွားရေးသမားတော်တော်များများသိတယ်။"
"ဟင်..? "
ရောဘတ်ထိတ်လန့်သွားသည်။မဖြစ်ဘူး။သူ့သားလေးကိုတော့ဒီလိုမကောင်းဆိုးဝါးနဲ့တူတဲ့လူလက်ထဲမထည့်နိုင်ပါ။လမ်းဘေးရောက်စေဦးတော့ ယူဂျင်းရဲ့ဘဝကိုတော့အဆုံးမခံနိုင်ပါ။
********
ည၁၂နာရီခွဲတော့မည်။ဖခင်ဖြစ်သူကအခုထိုပြန်မလာသေး။ယူဂျင်းစိတ်ပူလာသည်။သည်းသည်းမည်းမည်းရွာနေတဲ့မိုးကပို၍စိုးရိမ်စေသည်။ဖုန်းဆက်တော့လည်းမကိုင်ပေ။
ထိုချိန်အိမ်ရှေ့မှကားသံကြားလိုက်ရသည်။
" ဟင်...ဖေဖေ "
စိုးရိမ်တကြီးထွက်လာတော့မိဖခင်ဖြစ်သူကယိမ်းထိုးနေသောခြေလှမ်းတွေနဲ့ရောက်လာသည်။
"ဖေဖေ.သောက်လာပြန်ပြီလား"
"အာ..Sorry သား။အဖေမေ့သွားတယ်။sorry .sorry"
ယူဂျင်းလည်းဘာမှဆက်မပြောတော့ဘဲအပေါ်ထပ်ကိုတွဲခေါ်လာတော့သည်။
********
ကိုယ်အရေးအသားညံ့ပါတယ်readerလေးတို့ရေသည်းခံပေးပါနော်။ပြီးတော့ အမိန့်ရှင်ဆိုတဲ့ ကာရိုက်တာက စာရေးဆရာမသျှင်မရဲ့ သန့်စင်တိမ်က ကာရိုက်တာလေးပါနော် သဘောကျလွန်းလို့ယူထားတာပါ။အားနည်းချက်များအတွက် နားလည်ပေးကြပါနော်။first storyလေးမို့လို့ပါ။readerလည်းသိပ်မမျှော်လင့်ပါဘူး။😘😘ချစ်ပါတယ်။
Code 2
ယူဂျင်းရဲ့မျက်လုံးတောက်တောက်လေးတွေကချက်ချင်းဝိုင်းသွားသည်။စင်စစ်ထူးဆန်းတဲ့ထိုနာမည်ကြောင့် ။ အမိန့်ရှင်တဲ့လား ။လူနဲ့လည်းလိုက်ပါပေတယ်။
"ခင်ဗျားကဖေဖေ့ရဲ့မိတ်ဆွေလား"
"အင်း..ဆိုပါတော့။အခုမင်းအဖေဘယ်မှာလဲဆိုတာသိလား။"
"ဗျာ..သူကအလုပ်သွားနေတာလေ။"
"ဟက်..ထားပါတော့။"
အမိန့်ရှင်ဘာမှဆက်ပြောမနေတော့။မေးလည်းသိမှာမဟုတ်တဲ့ထိုကလေးကြောင့်ခပ်ယဲ့ယဲ့ပြုံးရင်း
"ကိုယ့်ကိုခွင့်ပြုပါဦးနောက်မှတွေ့ကြတာပေါ့။"
"အာ..ဟုတ်ကဲ့။ဂရုစိုက်သွားကြပါ။"
အမိန့်ရှင်ကတော့ထိုကလေးကိုကြည့်ပြီးထူးဆန်းစွာပြုံးကာထွက်သွားတော့သည်။
ကားပေါ်ရောက်တော့....
လူယုံဖြစ်သူဂျွန်က
"ဆရာ...ခုနကပြုံးလိုက်သလိုပဲ" ဟုဆိုရာအတွေးပြတ်သွားတဲ့သူတစ်ယောက်လို
"ဟင်...ငါပြုံးတက်ပါတယ်။"
"ကျွန်တော်ပြောတာကအသက်ပါတဲ့အပြုံးကိုပြောတာ။"
"ဟုတ်လား။ငါမသိလိုက်ဘူး"
မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြောမှန်းသိသဖြင့်ဆက်မမေးတော့ဘဲ..
"မစ္စတာရောဘတ်ရှိတဲ့နေရာကိုသိရဲ့သားနဲ့ဘာလို့သူ့သားဆီသွားတာလဲ"
"မကြာခင်သိမ်းတော့မယ့်အိမ်ဆိုတော့သွားကြည့်ရုံပါ။"
"ဩော်..အဲ့ကလေးကြည့်ရတာဘာမှသိပုံမပေါ်ဘူးနော်။"
"ဂျွန်.မင်းစကားများလှချေလားဒီနေ့.."
"အာ..sorry ဆရာ။"
********
"ဒီတစ်ပွဲပြီးရင်ကျုပ်ပြန်တော့မယ်ဗျာ"
"ရောဘတ်ခင်ဗျားနေရောကောင်းရဲ့လားကြည့်ရတာ.."
"ထားစမ်းပါဗျာလုပ်စရာရှိတာလုပ်"
ထိုအချိန်ဧည့်ခန်းထဲမှလူတစ်ယောက်အသည်းအသန်ရောက်လာပြီး..
" ရောဘတ်..ဒီမှာအမိန့်ရှင်ရောက်လာတယ်"
"ဟင်..ဘယ်သူ...။"
အခန်းထဲသို့စီးကရက်ကိုမန်ပါပါကိုက်ရင်းဝင်လာသောအမိန့်ရှင်။ရောဘတ်သာမကကျန်သူများပါမျက်စိပျက်မျက်နှာပျက်နှင့်ဖြစ်သွားကြသည်။
"ဘယ်လိုဖြစ်ကြတာလဲ။ဆက်ဆော့လေ ကျုပ်လည်းကြည့်မှာပေါ့။"
"ဘာ.ဘာကိစ္စများလဲ..."
" အိုး..မေးရဲသေးတယ်နော် မစ္စတာရောဘတ်။ခင်ဗျားရဲ့အကြွေးတွေဘယ်လိုဆပ်မှာလဲ။ဒီနေ့နောက်ဆုံးလေ။အိမ်ကိုရောဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ"
"ကျုပ်.ကျုပ်ကြည့်စီစဉ်မှာမို့လို့ရက်နည်းနည်းလောက်ပဲထပ်ပေးပါ"
"ဟား...လာနောက်နေတာလား။ခင်ဗျားဘဏ်မှာလည်းအကြွေးတွေရှိသေးတယ်မှလား"
"ကျုပ်ဆပ်နိုင်တယ်။စိတ်ပူမနေနဲ့.."
" ကြည့်ရတာခင်ဗျားသားကဘာမှမသိသေးပုံပဲ။နာမည်ကဘာပါလိမ့် ယူဂျင်း ဆိုပဲ။ "
ရောဘတ်ရဲ့မျက်နှာချက်ချင်းတင်းသွားသည်။ဆတ်ခနဲမော့ကြည့်ပြီး
"သူနဲ့ဘာမှမဆိုင်ဘူး။ကျုပ်ဟာကျုပ်ရှင်းနိုင်တယ်။"
ပြောင်းလဲသွားသောမျက်နှာကြောင့်အမိန့်ရှင်ကမခန့်ပြုံးပြုံးပြီး..
"သားဖြစ်သူကိုတော်တော်ချစ်ပုံပဲ"
"ကျုပ်ဆပ်မယ်လို့ပြောပြီးပြီလေ။"
"စိတ်မဝင်စားဘူး။မနက်ဖြန်ခင်ဗျားအိမ်ကိုသိမ်းမယ်။သားဖြစ်သူကိုပြောပြပြီးဆင်းဖို့ပြင်ထား။"
ပြောချင်ရာပြောပြီးထွက်သွားတော့သည်။
"ဟာ....ဒီကောင်ကတော့။ငွေရှိတယ်ဆိုတိုင်း..။"
" မစ္စတာရောဘတ်..ကြည့်ရတာအမိန့်ရှင်ကခင်ဗျားသားကိုသဘောကျနေပုံပဲ။"
"ဘာ..ခင်ဗျားဘာပြောတာလဲ"
"မသိဘူလား။အမိန့်ရှင်ကGayဆိုတာစီးပွားရေးသမားတော်တော်များများသိတယ်။"
"ဟင်..? "
ရောဘတ်ထိတ်လန့်သွားသည်။မဖြစ်ဘူး။သူ့သားလေးကိုတော့ဒီလိုမကောင်းဆိုးဝါးနဲ့တူတဲ့လူလက်ထဲမထည့်နိုင်ပါ။လမ်းဘေးရောက်စေဦးတော့ ယူဂျင်းရဲ့ဘဝကိုတော့အဆုံးမခံနိုင်ပါ။
********
ည၁၂နာရီခွဲတော့မည်။ဖခင်ဖြစ်သူကအခုထိုပြန်မလာသေး။ယူဂျင်းစိတ်ပူလာသည်။သည်းသည်းမည်းမည်းရွာနေတဲ့မိုးကပို၍စိုးရိမ်စေသည်။ဖုန်းဆက်တော့လည်းမကိုင်ပေ။
ထိုချိန်အိမ်ရှေ့မှကားသံကြားလိုက်ရသည်။
" ဟင်...ဖေဖေ "
စိုးရိမ်တကြီးထွက်လာတော့မိဖခင်ဖြစ်သူကယိမ်းထိုးနေသောခြေလှမ်းတွေနဲ့ရောက်လာသည်။
"ဖေဖေ.သောက်လာပြန်ပြီလား"
"အာ..Sorry သား။အဖေမေ့သွားတယ်။sorry .sorry"
ယူဂျင်းလည်းဘာမှဆက်မပြောတော့ဘဲအပေါ်ထပ်ကိုတွဲခေါ်လာတော့သည်။
********
ကိုယ်အရေးအသားညံ့ပါတယ်readerလေးတို့ရေသည်းခံပေးပါနော်။ပြီးတော့ အမိန့်ရှင်ဆိုတဲ့ ကာရိုက်တာက စာရေးဆရာမသျှင်မရဲ့ သန့်စင်တိမ်က ကာရိုက်တာလေးပါနော် သဘောကျလွန်းလို့ယူထားတာပါ။အားနည်းချက်များအတွက် နားလည်ပေးကြပါနော်။first storyလေးမို့လို့ပါ။readerလည်းသိပ်မမျှော်လင့်ပါဘူး။😘😘ချစ်ပါတယ်။