The Lord

🍑Episode 4🍑

မဟုတ္ေသးပါဘူး။ငါျမင္ခ့ဲတ့ဲအမိန္႔ရွင္ကေသြးေအးေအးန႔ဲ။အခုကငါ့ကိုစိုးရိမ္တႀကီးဖတ္ထားၿပီးေခၽြးေတြပ်ံေနတ့ဲအမိန္႔ရွင္...။
"အင့္.."
ယူဂ်င္းရဲ႕ညဥ္းသံေလးေၾကာင့္အသိျပန္ဝင္သလိုျဖစ္သြားတ့ဲအမိန္႔ရွင္။
သို႔ေသာ္ယူဂ်င္းခႏၶာကိုယ္ကရင္ခြင္ထဲမွာျမဳပ္ေနဆဲ...ႏွင့္ပဲ
"ယူဂ်င္း...မင္းရူးေနလား။ဟမ္..ရူးေနၿပီလား။ေတာ္ေတာ္ေသခ်င္လား။"
"ေသလိုက္ရင္ၿပီးၿပီလား။အရူးရဲ႕..ေသသြားတာန႔ဲၿပီးၿပီလား။"
ေဒါသတႀကီးေျပာဆိုသံေၾကာင့္ယူဂ်င္းေၾကာင္သြားသည္။သူကဘာလို႔ငါေသမွာကို..
အမိန္႔ရွင္စကားေၾကာင့္ရင္ခြင္ထဲကရုန္းထြက္ဖို႔ေမ့ေနေလရဲ႕။
"ကၽြန္.ကၽြန္ေတာ္...။"
"ဘာျဖစ္လဲ.ေျပာ.မင္းဘာျဖစ္လဲ။အခက္အခဲရွိရင္ေျပာမွေပါ့။ဒီကိစၥသာမင္းအေဖသိရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"
"သူကမင္းကိုဘယ္ေလာက္ေတာင္ခ်စ္လိုက္လဲ ဟမ္."
အေဖဆိုေသာစကားေၾကာင့္ယူဂ်င္းမ်က္ရည္ေတြဝဲလာရျပန္သည္။
"ေဖေဖ..." ။ ကေလးေလးလိုရင္ခြင္ထဲတရွံု႔ရွံု႔ႏွင့္ငိုေနေသာယူဂ်င္းေၾကာင့္အမိန္႔ရွင္စိတ္ေတြအရည္ေပ်ာ္ေတာ့မတက္...။မျဖစ္ေသးပါဘူး။အလုပ္ကအလုပ္ပဲ..။
ငိုလြန္းလို႔မ်က္ဝန္းေတာက္ေတာက္ေလးေတြကရဲေနၿပီး မ်က္ႏွာေလးကပန္းေရာင္ထေနသည္။ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးေတြကိုကိုက္ရင္းငိုေနတ့ဲထိုကေလး..။
အမိန္႔ရွင္ကေဆြ႕ကနဲေပြ႕ခ်ီၿပီးေဘးကခံုတန္းမွာထိုင္လိုက္သည္။ေလစိမ္းေတြေၾကာင့္လားမသိလက္ကေလးေတြေအးစက္ေနသည္။
ယူဂ်င္းကေတာ့ရင္ခြင္ထဲမွာငိုေနဆဲ။ပတ္ဝန္းက်င္ကိုဂရုမစိုက္ဘဲသူ႔အေတြးႏွင့္သူခံစားေနရသည္။
"ယူဂ်င္း.မေအးဘူးလား"..ေမးလိုက္ေသာ္လည္းေျဖတာက
"ေဖေဖ.ဘာလို႔လိမ္ရတာလဲ။သားအရမ္းဝမ္းနည္းတယ္သိလား။"
ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္အမိန္႔ရွင္ခါးကိုတင္းၾကပ္စြာဖတ္လာသည္။
ငိုရင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားဟန္တူသည္။ငိုသံေလးတိတ္သြားသည္။
"...."အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာထိုကေလးရဲ႕မ်က္ႏွာကအေတာ့္ကိုဆြံ႕အေစသည္။
ဘယ္လိုေတာင္ေခ်ာရက္ရတာလဲ။ေရာဘတ္ခင္ဗ်ားသားမွဟုတ္ရဲ႕လား။မ်က္ေတာင္ေကာ့ေကာ့ေလးေတြကစိုစြတ္ေနဆဲ၊ဆံပင္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးေတြ၊ခပ္အိအိႏႈတ္ခမ္းသားေလး၊ကေလးေလးလိုအျပစ္ကင္းတဲ့မ်က္ႏွာေလး။
ခႏၶာကိုယ္ေလးကလည္းေသးလိုက္တာဗ်ာ။ရင္ဘက္ထဲမွာျမဳပ္ေနသည္။ျဖဴျဖဴသြယ္သြယ္လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကိုေႏြးသြားေအာင္ဆုပ္ကိုင္ရင္းအထဲျပန္ေခၚလာေတာ့သည္။

******

"ဘာ.ဘာေျပာလိုက္တယ္။က်ဳပ္သားကိုလိုခ်င္တယ္။"
"ခင္ဗ်ားၾကားတ့ဲအတိုင္းပဲခင္ဗ်ားအေႂကြးေတြအကုန္ဆပ္ေပးမယ္။ၿပီးေတာ့အခုအိမ္မွာပဲဆက္ေန။"
"ခင္ဗ်ားသားကိုသာေပးရင္ေပါ့။"
"အမိန္႔ရွင္..မင္း.မင္း။ဘာလို႔ငါ့သားေလးကို။အ့ဲလိုမလုပ္ပါန႔ဲ။"
ဒူးေထာက္လာေသာေရာဘတ္ေၾကာင့္အမိန္႔ရွင္ကဟက္ခနဲရယ္ၿပီး
"ေရာဘတ္.ခင္ဗ်ားသိလား။ခင္ဗ်ားကိုသတ္ၿပီးယူဂ်င္းကိုသိမ္းပိုက္လို႔ရတယ္။"
"ဒါေပမ့ဲသူကခင္ဗ်ားကိုသိပ္ခ်စ္တာေလ။အ့ဲဒီ့ေတာ့က်ဳပ္ေသြးမစြန္းခ်င္ဘူးဗ်ာ။"
"အ့ဲလိုမလုပ္ပါနဲ႔ကြာ။ငါကၽြန္ခံၿပီးဆပ္ပါ့မယ္။ယူဂ်င္းကိုေတာ့ဆြဲမထည့္ပါန႔ဲ။"
"ဟား..ေရာဘတ္။ေျပာရခက္လိုက္တာ။၂ေယာက္လံုးလမ္းမေပၚမွာေအးခဲၿပီးေသခ်င္ေနတာလား။"
ေျပာဆိုၿပီးေနာက္အမိန္႔ရွင္ကထြက္သြားသည္။ေျခလွမ္းေတြဦးတည္လာတာကယူဂ်င္းရဲ႕လူနာခန္းဆီ...။
အခန္းထဲကဆိုဖာမွာငူငူငိုင္ငိုင္နဲ႔ထိုင္ေနတ့ဲယူဂ်င္း။အမိန္႔ရွင္ဝင္လာေတာ့ခ်က္ခ်င္းထရပ္ၿပီး...
"မေန႔ညကကၽြန္ေတာ့္ကိုကယ္ခ့ဲလို႔ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။"
"ထားပါ..။မင္းမနက္စာစားၿပီးျပီလား။"
"ဟင့္အင္း.."
ရုတ္တရက္ဂၽြန္ကမနက္စာထမင္းဘူးေတြနဲ႔ဝင္လာသည္။အမိန္႔ရွင္ကျပံဳးၿပီး..
"အတူတူစားၾကတာေပါ့။"
During Eating..
"ဟိုေလ..ကၽြန္ေတာ္ေဖေဖ့ရဲအေကၽြးေတြကိုျပန္ဆပ္ပါ့မယ္။အလုပ္ေလးပဲေပးပါ"
မ်က္ႏွာငယ္ေလးန႔ဲေတာင္းဆိုလာသည္။အမိန္႔ရွင္ကအစားမျပတ္ဘဲ.
"မင္းကဘာလုပ္ႏိုင္မွာမို႔လို႔လဲ။"
"ခိုင္းတာမွန္သမွ်လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။"
"ဟား...ဟား...ဟား...အမွန္ေတာ့ငါမင္းကိုမင္းအေဖဆီကေနဝယ္မလို႔စဥ္းစားထားတယ္။"
အမိန္႔ရွင္ရဲ႕စကားေၾကာင့္ယူဂ်င္းဆြံ႕အသြားသည္။ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ ဝယ္တယ္တ့ဲလား။ငါကလူေလ။
မ်က္ႏွာကိုေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီး "ယူဂ်င္းမင္းသာငါ့ကိုလက္ထပ္ရင္မင္းအေဖကိုဒီထက္ပိုေကာင္းတ့ဲဘဝေပးႏိုင္တယ္။"
"ဗ်ာ....."
ငါဘာေတြၾကားလိုက္တာလဲ။ငါ.ငါကေယာကၤ်ားေလးတစ္ေယာက္ကိုလက္ထပ္ရမွာတ့ဲလား။

*****

ကိုယ္အေရးအသားညံ့ပါတယ္readerေလးတို႔ေရသည္းခံေပးပါေနာ္။ၿပီးေတာ့ အမိန္႔ရွင္ဆိုတ့ဲ ကာရိုက္တာက စာေရးဆရာမသၽွင္မရဲ႕ သန္႔စင္တိမ္က ကာရိုက္တာေလးပါေနာ္ သေဘာက်လြန္းလို႔ယူထားတာပါ။အားနည္းခ်က္မ်ားအတြက္ နားလည္ေပးၾကပါေနာ္။first storyေလးမို႔လို႔ပါ။readerလည္းသိပ္မေမၽွာ္လင့္ပါဘူး။😘😘ခ်စ္ပါတယ္။