Ένα κόκκινο τριαντάφυλλο θα ανθήσει την ξαστεριά
Το άρωμα του είναι ό,τι χρειάζομαι
Να το κοιτάς, να το μυρίζεις
Να ξέρεις ήδη πως είναι το ποίημα σου
Εκείνο το ένα, το μεγάλο
Κόκκινο απόσταγμα ψυχής
που θα δίνει με κάθε λέξη του μια σταγόνα σου
Μπορώ να ψάξω εκείνο τον σπόρο του
Βαθιά μέσα στην γη, να αγγίξω τις πρώτες ρίζες
Να ερωτευτώ την ύπαρξη του
Και σε σαγηνεύει αυτό το τριαντάφυλλο
Και θέλεις να αγγίξεις αυτό το τριαντάφυλλο
Τα αγκάθια θα γυαλίζουν στο φεγγαρόφωτο
Μα μην διστάσεις, μην φοβηθείς
Είναι εκείνη η απωθητικότα, η ασχήμια
που κρύβει την μεγαλύτερη ομορφιά
Την σκεπάζει ευλαβικά,
την προστατεύει από ένα φως
που ίσως ραγίσει τον ευαίσθητο καθρέφτη
Γι' αυτό σου υπόσχομαι, ταξιδευτή
Ακόμη και αν πονέσεις, ακόμη και αν πληγωθείς
Κοίτα κατάματα αυτήν την ομορφιά,
ολάκερο το κόκκινο τριαντάφυλλο σου
Γεύσου το ξεχωριστό άγγιγμα του, ίσως γεννήθηκε για να υπάρχετε...
Κι αν δεν αντέξεις, κι αν ραγίσεις
Κι αν το γυαλί του καθρέφτη σχίσει το δέρμα σου
Είναι εκείνη η υπόνοια ενός κόκκινου αρώματος,
που θα σε χαιδεύει ηδονικά
Και μεθυσμένη θα κοιτώ το ειρωνικό ξημέρωμα
Εκεί, στην άκρη του τίποτα
Με ένα παραλίγο στην καρδιά, ένα σχεδόν στην ψυχή
Που είναι εκείνο το άγγιγμα για να αναστηθώ, να υπάρξω;
17-20-23/04/2020