Τα χέρια δεμένα σφικτά με αλυσίδες
Το όνειρο τόσο κοντά
Αλλά τόσο μακρυά
Σχεδόν το αγγίζω
Το νιώθω
Το μυρίζω
Και παλεύω να το φτάσω
Πρώτη προσπάθεια
Οι αλυσίδες με αποτρέπουν
Δεύτερη
Με πονούν
Τρίτη
Τα δεσμά βάφονται με αίμα
Τα χέρια πληγωμένα
Καταδικασμένα
Αυτή είναι λοιπόν η μοίρα;
Κι αν είναι, δεν την αποδέχομαι
Δεν την πιστεύω
Τίποτα δεν τελείωσε
Οι αλυσίδες μπορεί να με πονούν
Να με κάνουν να υποφέρω
Αλλά δεν μπορούν να με σπάσουν
Αξιολύπητες αιματοβαμμένες αλυσίδες
Ούτε το χρώμα σας δεν μπορέσατε να κρατήσετε
Πως θα φυλακίσετε εμένα;
18/07/2018
YOU ARE READING
Στα Άδυτα των Σκέψεων
Poézia~Μερικές φορές το μυαλό είναι το πιο επικίνδυνο μέρος για να χάσεις τον εαυτό σου~ Μια βουτιά στα άδυτα των σκέψεων Εκεί όπου δεν υπάρχουν ψέματα Εκεί όπου κρύβονται οι μεγαλύτερες αλήθειες Μήπως φοβάσαι να κολυμπήσεις; Μήπως φοβάσαι τα άδυτα; Μήπ...
