Μια μαύρη κλωστή
Μόνο αυτή μου 'χει μείνει
Τα ράμματα στην πλάτη ανοίγουν ξανά
Καρφώνω την βελόνα στο δέρμα
Τα τσακισμένα φτερά να κολλήσω
Και ράβω
Και ράβω
Με ματωμένο νήμα πια
Κι δίπλα μου με βία μου τραβούν την κλωστή
Ξηλώνουν τα τσακισμένα φτερά
Τα πετούν στο βρώμικο χώμα
Σαν να μην είμαι άξια γι αυτήν την μαύρη κλωστή
Σαν να μην είμαι άξια γι'αυτά τα τσακισμένα φτερά
Ίσως τελικά να μην πετούνε όλοι
21/01/2019
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Στα Άδυτα των Σκέψεων
Poetry~Μερικές φορές το μυαλό είναι το πιο επικίνδυνο μέρος για να χάσεις τον εαυτό σου~ Μια βουτιά στα άδυτα των σκέψεων Εκεί όπου δεν υπάρχουν ψέματα Εκεί όπου κρύβονται οι μεγαλύτερες αλήθειες Μήπως φοβάσαι να κολυμπήσεις; Μήπως φοβάσαι τα άδυτα; Μήπ...
