Στα Άδυτα των Σκέψεων

Άδυτα

Ένα δάκρυ για την αλήθεια
Ένα δάκρυ για την ζωή
Ένα δάκρυ για την ελπίδα

Υψώνω το βλέμμα μου στον ουρανό
Αφήνω το φεγγαροφωτο να πλαιξει τα μαλλιά μου
Μέσα στο όνειρο, ψιλαφιζω τις ακτίνες και τα χρώματα πάλλονται ερωτικά
Κάτω από την σάρκα μου σιγοκαιει η πραγματικότητα

Ψιθυριξω για το μέτρημα που θα μ' αναστήσει
Ελπίδα ανέλπιστη για εκείνα τα κομμάτια, τα θρυψαλα, που θα ανταμώσουν ξανά

Ένα, δύο, τρία...

Πισωπατω χωρίς αναστολή και τα ξεραμένα χείλη μου τρεμοπαιζουν
Ένα μυαλό πεισματικά ενωμένο στο ατέρμονο και τα μάτια μου θα συντροφεύουν αιώνια το φεγγάρι

Ένας ρυθμικός ήχος και το νερό της αβύσσου αγκαλιάζει την ύπαρξη μου
Χωρίς δάκρυα, χωρίς θνητότητα

Ζαλισμενη από το γλυκόπικρο άρωμα του,
μουδιασμενη από την δροσιά του
περνώ ρυθμικά τα χέρια μου απ' τη μορφή του
την μια στιγμή ηδονικά, την άλλη μανιακά

Αυτή η βουτιά είναι η ίδια η ζωή, το καθεαυτό αιτιατό της

Φεγγάρι μου,
Εδώ δεν υπάρχουν ψέματα, εδώ κρύβονται οι μεγαλύτερες αλήθειες

Το αίμα πάλλεται έντονα στις φλέβες μου
Κολυμπα ως τον τελευταίο χτύπο, μην φοβηθεις
Κολυμπα έστω και αν στερεύουν οι άμυνες, οι αντιδράσεις
Κολυμπα και άσε το οξυγόνο των αδύτων να σε αγγίξει
Μην φοβηθεις

Ψυχή μου, φρουρέ του εγώ μου
Δεν απέτυχες μα δεν είμαι πια εγώ

Είναι εκείνο το κορίτσι, λουσμενο στο μπλέ τ ουρανού
Με ένα φεγγάρι σύντροφο, με μια κρυμμένη αλήθεια
Είναι εκείνο το κορίτσι, ενωμένο με τα χρώματα
Με τρία δάκρυα στα μάτια, με μια καρδιά σε αναζήτηση
Είναι εκείνο το κορίτσι, στα άδυτα της ψυχής του,
Στα Άδυτα των Σκέψεων

Υπόσχεση και εκπνοή
για εκείνο το κορίτσι
Θα κάνω τον πόνο ποίηση, κι ας με πουν ανόητη.

  25-27/12/2020

 
~ΥΓ.
Άσε ένα λευκό κρίνο για εκείνο το κορίτσι,
όσο η ψυχή της ταξιδεύει στο άγνωστο
ίσως βρει το άρωμα του και την γνωρίσεις... λίγο ακόμη