"It's positive. I'm pregnant."
Alam mo yung nga salitang gusto mong paulitin kasi nakakabigla ito at akala mo sa oras na yon ay nagkaroon ng malfunction sa utak mo. Halos mabingi ako sa sinabi ni Imee. Hindi na ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Hindi man lang ako umabot sa bukana ng pintuan. Hindi ako makapagsalita. Hindi ako makapag-isip. Hindi ko alam ang gagawin ko. Her words are loud enough to make me stiff.
Sobrang lakas ng pintig ng puso ko. Hindi dahil sa tuwa, sa kilig o sa kahit anong positibong emosyon. I am terrified.
"Hindi ko alam ang gagawin ko, Salem. I'm sorry." iyak ni Imee. I saw Salem look at me. Unti-unti kong naramdaman ang mga luhang tumulo sa pisngi ko. Nanlamig ang buong katawan ko.
"Sav, let me explain." he begged. Hindi ko man lang namalayan na nasa harapan ko na siya. His eyes were begging for a chance to explain himself. "It's not what you think. Sav, please."
"Imee, p-pumasok ka muna." I sobbed at halos hindi naman makagalaw si Imee sa labas ng pintuan namin.
All this time I thought there casual meetings are nothing. Akala ko may sinasabi lang siya kay Salem na importante. Akala ko lang pala yun. Sabi nga nila maraming namamatay sa maling akala.
"S-sav? I-i'm sorry." she sobbed. "H-hindi k-ko intensyong m-manira p-pero w-e, I mean, I can explain." hikbi niya.
"Please, Imee. Pumasok ka muna." I said while shutting my eyes close.
"Baby, look at me. Let me explain. It is a mistake." nakita ko na naman ang mukha ni Salem sa harapan ko. Everything is crystal clear. Bakit kailangan pang isampal sa akin ang katotohanan?
Hindi naman kasalanan ang ginawa nila eh because I know that all this time mahal nila ang isa't isa. Who am I to say na mali o mistake ang ginawa nila? Dapat nga ay matuwa pa sila. This is their chance to finally be together and as a woman, with full understanding of what is happening, I will be out of their sight. Para mabuo na nila ang happy ending nila.
"M-mag-usap kayo dito. May pupuntahan lang ako." hikbi ko at dali daling bumaba. Hindi ko alam kung saan ako pupunta. Natutuliro ako sa mga kaganapan. Hindi ko alam kung tama ba na nalaman ko ang mga kasinungalingan nila o dapat nanatili na lang akong bulag sa katotohanan. Napagtanto kong living in a lie isn't bad at all as long as you weren't hurt.
Nang makababa na ako sa parking lot ay naramdaman ko ang yakap ni Salem para pigilan ako. Napaiyak ako ng sobra sa ginawa niya.
"Sav, please. I love you." he is sobbing. Masakit sakin na nasasaktan din siya sa sitwasyon. Hinarap ko siya and I cupped his cheeks. I think this will be the last time that I will see is face. I smiled.
"Bumalik ka na don. Please, Salem."
"No, Sav. Ipapaliwanag ko lahat sayo. Mahal na mahal kita." How I dream to hear him say those words? Napangisi ako lagi na lang wrong timing.
"Salem, you don't need to explain. Bumalik ka na don, please." he shook his head while I am still holding his face. He held my hand and kiss it.
"Huwag mo kong iwan." he whispered. His cheeks were damp dahil sa pag-iyak. Agad kong binawi ang kamay ko kasi alam kong rurupok ako sa kanya agad.
"Bumalik ka na doon." sabi ko at pinilit na bitawan niya ang kamay ko. Nakita ko ang taxi na pinatawag ko sa lobby kanina nung bumaba ako.
"Kuya, tara na po." sabi ko at nakitang palapit na si Salem sa akin. Nang makalayo na ang taxi ay doon lang bumuhos ang luha ko. Hindi ko alam kung ano ang iniisip ng taxi driver pero wala na akong pakialam. I just cried my hearts out. Hanggang sa dumating ako sa amin ay umiiyak parin ako.
Hindi naman magkandaugaga ang mga katulong namin ng makita ako. Pababa ng hagdan si Mommy and I look at her.
"Bakit, ija?" she asks and I just ran and hug her.
"Mom...." iyak ko. Mas lalo atang dumoble ang pag-iyak ko sa ginawa kong pagyakap kay Mommy. Hindi siya nagtanong. Hindi niya ako pinatahan. She's just there holding me while I am crying my hearts out. Alam kong alam niya kung anong meron pero she stayed quiet and let me cry my hearts out.
"Sige lang, anak. I am here." she said while caressing my back.
Hindi ko alam kung anong oras ako nakatulog o kung nakatulog ba talaga ako. Namumugto ang mata kong pinilit ko lang idilat. Sa dami ng naiyak ko kagabi, hindi ko na kayang ibangon pa ang sarili ko. Hindi ako pumasok ngayon kasi feeling ko kapag nakita ko si Salem ay baka umiyak akong muli. I know na dapat pinag-explain ko muna siya. Dapat pinakinggan ko muna ang rason niya pero right there hindi ko na alam ang gagawin ko eh.
All I think about when Imee went to his condo was to get away from them. So they can talk. Masyadong nablangko ang utak ko nang marinig ko ang mga katagang sinabi ni Imee. I sighed and force myself out of the bed. Bumaba ako at nakita si Kuya na nasa sala namin. Niyakap niya ako at niyakap ko siya pabalik.
"Gago." he muttered at naramdaman ko ang sarili kong naiiyak muli.
"Kumain na muna kayo." aya ni Daddy na kabababa lang galing sa kwarto nila ni Mommy siguro o kaya sa study niya.
"Nasaan sila Rainne at Kiana?" I asks Kuya ng alalayan niya ako papuntang kusina.
"Pupunta din sila dito mamaya. You eat first." he told me and I nodded. No one dared to ask me about what happen. Alam kong iniiwasan nilang umiyak akong muli sa harapan nila.
"Papasok na po ako bukas." basag ko sa katahimikan.
"Are you sure, anak? Magpahinga ka na lang kaya muna." suggest ni Mommy and I just smiled at her.
"Okay na po ako. Mahirap po mag-skip sa mga panahon ngayon eh." sabi ko at tumango naman siya.
"Dito muna kami nila Kiana, My. Ihahatid kita at susunduin." sabi ni Kuya at tumango lang ako. Hindi na ako nagsalita pa. Mas mabuti na rin na ihatid sundo ako ni Kuya.
Habang kumakain kami ay may nagmamadaling katulong namin ang pumunta sa amin.
"Maam, Sir, nandon po si Sir Salem at hinahanap si Maam Savannah." paalam niya at kinabahan ako. Bakit ba siya nandito? Tumayo si Dad at si Kuya.
"Stay here." sabi ni Kuya sa akin at nilapitan naman ako ni Mommy. Hindi ako nakinig at agad na sumunod kay Kuya.
"Kahit saglit lang, Kuya Pao. Ipapaliwanag ko lang yung sarili ko." rinig kong pagmamakaawa niya.
"Tangina mo pala eh!" bulyaw ni Kuya at nakita ko siyang sinapak si Salem. Nakadalawang sapak si Kuya at halatang masakit iyon kasi agad na nagdugo ang labi ni Salem. Kahit naman lalambot lambot si Kuya ay lalaki parin ito at kaya niyang patumabahin si Salem kung kakayanin niya. Ngunit sa tindig ni Salem, alam kong talo si Kuya kung hahamunin niya ito ng sapakan. Tumakbo ako para pigilan si Kuya.
"Kuya!" sigaw ko para pigilan siya. Nakita ko ang saya sa mata ni Salem ng makita niya ako. Lalapit na sana siya ng sapakin siyang muli ni Kuya.
"Tangina mong kupal ka! Bakit ka nandito ha?! Gago ka! Pinaiyak mo tong kapatid ko dahil sa hindi mo mapakawalang ex mo! Wala kang karapatan pumunta ditong gago ka!" galit na saad ni Kuya.
"Let me talk to her. It's not what you think po. Tito, Tita, hear me out. Kung ano man po yung narinig niyo hindi po iyon yung totoo. Sav, mahal kita. Please kahit limang minuto lang." pagmamakaawa niya. He looks like he is stress with his whole life. Mukha siyang puyat na puyat. Magulo ang buhok at mugtong mugto din ang mata. Nagtama ang mga mata namin at umiwas ako. Nakakatawa kasi alam kong kapag tumagal ang titig niya sa akin ay iikot na muli ang mundo ko sa kanya.
"Anong karapatan mong kausapin ang kapatid kong gago ka?!" sigaw ulit ni Kuya.
"I want to talk to her. Kahit saglit lang. Sav..." he begged kulang na lang ay lumuhod siya sa harapan namin.
"Umalis ka na, Salem." nanghihinang sabi ko. Hindi siya makapaniwala sa sinabi ko. I badly want to talk to him pero masyado pang fresh ang nangyari sa akin. "Umalis ka na, Salem." ulit ko.
Akma siyang lumapit sa akin pero iniharang ni Kuya at ni Daddy ang sarili nila. Tumulo na ang luha kong kanina pa nagbabadyang tumulo.
"Son, you need to go. I'm sorry pero kilala ko ang anak ko. She will talk to you if she wants to. Not right now. Fix yourself." Dad told him.
"Just go, Salem. Please." I said and a tear fell down from my eyes. He sadly smiled and nodded.
"Thank you po and I'm sorry." he said before driving his car away. Lumapit si Mommy sa akin at ang akala kong luha na wala na ay nagsisiunahan na naman sa nangyari.
•••
Wala dapat update today because Sunday pero dahil 1k reads na ang story na ito. Here's an update! Thank you so much for voting and reading me story. I appreciate it. :-))