D A A N
Meteen toen het vliegtuig op de luchthaven van Pisa was geland, voelde ik een soort rust over mij heen vallen. Het was Joey gelukt om de roddel uit het magazine te houden en te doen alsof het niet waar was, maar in de dagen die volgden voelde ik me verschrikkelijk. Ik wist dat er een moment ging komen dat Linde de waarheid ging ontdekken. Aan dat moment wilde ik niet denken, maar het lukte me niet om mijn gedachten te verzetten.
Het nieuws dat ik voor een lopende zaak naar Italië moest, was een geschenk dat rechtstreeks uit de hemel kwam. En dat Linde uiteindelijk met me mee wilde, maakte het alleen nog maar beter.
Toen ik aankwam op het vliegveld en Linde zag staan, realiseerde ik me dat zij nog meer toe was aan deze reis dan ik. Linde had mij verteld hoe ze aan haar kneuzingen en blauwe plekken was gekomen. Meteen voelde ik een soort woede in mij opkomen. Iemand had haar pijn gedaan en ik was er niet om haar te beschermen. Als die verdomde ex van Maartje zijn kop nog een keer liet zien, was hij van mij. Dat beloofde ik haar.
De vlucht naar de prachtige stad in Toscane was voor zowel Linde als voor mij een absolute hel geweest, gezien er op de rij achter ons een gezin met twee peuters had gezeten. Vanaf het moment dat het vliegtuig was opgestegen, had één van de twee peuters de hele vlucht gehuild. En niet normaal huilen, nee hoor, hij krijste aan een stuk door. Het was verschrikkelijk.
Linde had nog een poging gedaan om een paar uurtjes bij te slapen in het vliegtuig, maar het was hopeloos.
De andere peuter was niet heel veel beter dan haar broertje. Het kleine meisje schopte continu tegen mijn stoel aan. Ik heb nooit begrepen waarom mensen kinderen willen, laat staan waarom ze met twee kleine kinderen in een vliegtuig gaan. Ondanks haar gedrag zag het meisje er toch best schattig uit, met name door de blonde krullen en helderblauwe ogen die ze bezat. Het leek net een mini versie van Linde.
Goddank waren we inmiddels aangekomen in het hotel waar Linde en ik de komende dagen gingen verblijven. Morgenochtend en het begin van de middag had ik een vergadering, maar de rest van de tijd kon ik genieten van het prachtige Italië samen met een beeldschone vrouw. Mijn baas had voor mij en Linde een reservering gemaakt in een luxe hotel, met uitzicht op de zee.
De plaats waar we verbleven heette Livorno, als ik het me goed herinnerde. Het was in ieder geval vlakbij Pisa en met een uur en twintig minuten rijden was je in Florence. Met mijn ouders was ik al wel eens in Florence geweest, maar heel veel herinnerde ik me niet van die reis. Volgens mij was ik toen amper zeven jaar oud.
Van wat Linde mij had verteld wist ik dat dit haar eerste keer is in Toscane. Hopelijk had ze het naar haar zin. Zo niet kon het in ieder geval niet liggen aan het hotel, want dat was het meest mooie hotel dat ik ooit in mijn leven had gezien.
Nadat we onszelf hadden ingecheckt bij de receptie, liepen Linde en ik met grote ogen in de richting van onze hotelkamer. Het hotel had een soort rustieke, landelijke sfeer, met veel donkere kleuren en houten tafels en kastjes. Als ik op de blik in Lindes ogen mocht afgaan, was dit ook haar smaak. Het was niet te veel poespas, maar precies genoeg om het huiselijk en toch luxe eruit te laten zien.
In de hotelkamer, dat net zo goed een penthouse had kunnen zijn, lieten Linde en ik ons tegelijkertijd op het immense tweepersoonsbed vallen. De reis naar Livorno toe had ons allebei uitgeput.
Op het tafeltje vlakbij het bed, stond een fles champagne met daarnaast een paar kleine chocolaatjes. Linde was gek op champagne, dat wist ik inmiddels, maar wat ik nog niet van haar wist was of ze net zo gek was op chocola. Mijn gok was dat ze er van hield, aangezien ze een vrouw was, maar ik wist het niet zeker.
Linde had de tafel inmiddels ook opgemerkt. Ze trapte haar pumps uit en liep op blote voeten naar de tafel, waar ze een van de chocolaatjes pakte en opat. Aan haar gezicht te zien was ze een grote fan.
"Ik moet helaas gaan." Mijn stem was kalm, net zoals de rest van mijn lichaam. Als ik mijn afspraken had afgehandeld, was het tijd voor een welverdiende vakantie met een prachtige vrouw. Daar keek ik naar uit.
Ze beet op haar lip, keek me aan en knikte ja. Vanavond was ik weer volledig van haar, dat wist Linde net zo goed als ik, maar voor nu moest ik echt naar mijn afspraak.
"Ik wacht op je," reageerde Linde. Ze keek aarzelend, maar we wisten beiden dat dit was wat we wilden. Al sinds onze boottocht was het een onuitgesproken afspraak dat als we echt met elkaar waren, niets belangrijker was dan wij tweeën.
L I N D E
Terwijl Daan weg was, besteedde ik mijn tijd aan het verkennen van onze hotelkamer, het hotel zelf en de kleine straatjes eromheen. Ik dacht aan het afscheid van daarnet. Het was alsof we zonder het uit te spreken tegen elkaar zeiden dat we vanavond echt van elkaar waren en van niemand anders.
Voordat ik de stad in was gegaan, had ik een lange, lichtroze jurk uit mijn koffer gehaald. Het was buitengewoon warm voor de tijd van het jaar, waardoor ik zonder schuldgevoel een ietwat blote jurk aan kon trekken.
In de tijd dat ik door de straten van Livorno liep, ben ik een aantal kleine lokale markten tegengekomen waar voornamelijk groenten, fruit en specerijen werden verkocht. De vele geuren vulden mijn neus en deden mij terugdenken aan toen ik amper tien jaar oud was.
Samen met mijn grootouders van mijn moeders kant was ik naar een markt gegaan waar mijn oma allerlei heerlijke ingrediënten meenam. Eenmaal thuis toverde ze de losse onderdelen om tot een fantastische maaltijd, een die ik niet snel meer vergat.
Ik besloot om ook zelf wat fruit te kopen van de plaatselijke markt. De oudere man die bij de kraam stond verwelkomde mij in het Engels, maar met een zwaar Italiaans accent. Hij haalde zijn pet van zijn gezicht en haalde een hand door de kleine hoeveelheid haar op zijn hoofd. De blik op zijn gezicht was vriendelijk, meer dan dat ik gewend was in Nederland.
Via Terrazza Mascagni liep ik terug richting het hotel waar Daan en ik de aankomende dagen verbleven. Het was moeilijk om aan iets anders te denken dan aan Daan. Hij was continu in mijn gedachten, elk moment van de dag. Was het verkeerd om elke dag met hem door te willen brengen?
De warme wind blies mijn haren compleet door de war, een herinnering dat ik voortaan een elastiekje mee moest nemen. Ik veegde de haren uit mijn gezicht en haalde mijn telefoon tevoorschijn uit het kleine schoudertasje dat ik mee had genomen.
Er was één bericht binnengekomen van Daan die zei dat hij me miste en een andere van mijn zus waarin ze een update gaf over haar zwangerschap.
De afgelopen periode had ik weinig contact gehad met mijn familie, voornamelijk omdat ik mij had gefocust op Daan en op Maartje. Ik had niet de behoefte gehad om daar nog meer gedoe aan toe te voegen van mijn familie. Wellicht was het een goed idee om hen binnenkort weer even te bezoeken. Ik moest heel eerlijk toegeven dat Theo en mijn vader de enige waren in mijn familie wie ik echt miste. Mijn oudste broer en ik hadden altijd al een speciale band gehad en mijn vader en ik leken op elkaar. Bij hen voelde ik me veilig.
Voordat ik terugliep richting het hotel, besloot ik nog even kort het strand op te lopen. Ik dacht na over wat er ging gebeuren als Daan terugkwam in het hotel na zijn afspraak. Vanmorgen had ik beloofd om op hem te wachten, maar wat hield dat eigenlijk in?
De hele situatie tussen Daan en mij was op zijn zachtst gezegd verwarrend. Vanaf het moment dat we elkaar hadden ontmoet was er een bepaalde chemie tussen ons die we geen van beiden konden verklaren. Het was simpel geweest om zijn vriendin te spelen, simpeler dan bij de andere mannen die ik tot nu toe had vergezeld. Hoe kon een leugen zo makkelijk zijn?
Wellicht was er meer ontstaan tussen mij en Daan, dat geen van ons wilde toegeven. Een vriendschap? Of zelfs meer dan dat?
Deze vakantie was het moment dat ik daarachter kon komen, vertelde ik mezelf.
D A A N
"Je ziet er prachtig uit in dit licht."
Het lichaam van Linde verraadde dat ze schrok van mijn plotselinge komst. Ze klemde haar handen om de reling van het balkon en haalde diep adem. Daarna draaide ze zich om en glimlachte naar mij.
Haar helderblauwe ogen glinsterden in het licht van de ondergaande zon. Dit was perfect thuiskomen, met een prachtige vrouw die op mij wachtte en de zon die onderging in de oceaan.
De hele dag had ik opgesloten gezeten in een vergaderzaal met een paar andere advocaten die aan soortgelijke zaken werkten als ik. Hoewel het zo nu en dan een interessant gesprek was, had ik moeite met mijn aandacht erbij te houden. Continu dwaalden mijn gedachten af naar Linde en wat zij op dat moment aan het doen was. Het lukte me niet om me te concentreren, tot grote frustratie van mijn collega's.
Gelukkig was de meeting eerder klaar dan van tevoren was ingeschat, dus kon ik snel terug naar het hotel om Linde te verrassen met een diner in een echt Italiaans restaurantje in de stad. Van wat ik van mijn collega's had gehoord hadden ze daar niet alleen ontzettend lekker eten, maar ook hele goede wijn.
"Jij ziet er anders ook niet verkeerd uit," antwoordde Linde. Zelfverzekerd zette ze een paar stappen in mijn richting en sloeg ze haar armen om mijn nek. "Heb je me gemist?"
Ik lachte. "Natuurlijk," reageerde ik, "ik kon vandaag alleen maar aan jou denken. Mijn collega's gooiden me nog net niet de vergaderzaal uit nadat ik voor de zoveelste keer was weggedroomd."
Met mijn armen trok ik Linde dichter tegen me aan en met mijn lippen drukte ik kusjes in haar nek en op haar wangen. De geur van haar parfum vulde mijn neusgaten. Het was een fruitige geur, iets wat ze voor zover ik me kon herinneren nog niet eerder op had gehad. Het voelde vertrouwd om zo met Linde te staan, alsof dit een simpele vakantie was en wij echt een koppel waren.
Ik vroeg me af wat de reden was dat ze mij zomaar omhelsde. Wellicht had ze vandaag de tijd genomen om na te denken en had ze ingezien hoe perfect wij bij elkaar passen. Had ze dan ook gevoelens voor mij?
Tegelijkertijd realiseerde ik me dat ik niets liever wilde dan haar lichaam zo dicht mogelijk bij die van mij. Ik verlangde naar haar, ieder moment van de dag, en niet alleen vanwege de fantastische seks. Ook emotioneel gezien verlangde ik naar haar, aangezien Linde een van de weinigen was die mij zag zoals ik was. Niet Daan Verhulst, de beroemde strafrechtadvocaat en vrouwenverslinder, maar gewoon Daan, een simpele jongen die houdt van boeken, varen en zijn familie.
"Ben je klaar om te gaan? Ik heb een verrassing voor je."
Verbaasd keek Linde mij aan. "Een verrassing?"
Enthousiast knikte ik. Dit was het moment waarop ik de hele middag had gewacht. Een avond alleen met Linde, een perfecte gelegenheid om haar te verwennen. Tussen de middag had ik een paar minuten de tijd om alvast een reservering te maken voor vanavond.
Het restaurant bevond zich op een prachtige locatie in het centrum van de stad. Op het dakterras van het restaurant was het tevens mogelijk om te dineren, dus tijdens het reserveren had ik daar specifiek om gevraagd. Het dakterras had namelijk een prachtig uitzicht over de hele stad, aangezien het een van de hoogste gebouwen was.
Ik pakte Linde's hand vast en trok haar mee het hotel uit. Terwijl we door de straten van Livorno liepen, vertelde Linde mij opgetogen over haar dag en de plekken die ze gezien had. Ze beschreef de plaatselijke markt waar ze geweest was zo gedetailleerd dat het voelde alsof ik er zelf geweest was, net zoals Terrazza Mascagni, waar ze langs was gelopen op weg terug naar het hotel. Het was fijn om haar zo gepassioneerd te zien, aangezien ik me zo iets minder schuldig voelde over het feit dat ik haar alleen had gelaten op onze eerste dag samen in Italië. Het leek echter alsof Linde dat niet erg had gevonden, maar dat ze het juist heerlijk vond om alleen door de straten van de stad te struinen.
Toen we eenmaal aankwamen bij het restaurant en de ober voor ons beiden een glas wijn neerzette, bleek al snel dat mijn collega's niet hadden gelogen over de kwaliteit van dit restaurant en de gastvrijheid. Het eten, Linde en ik hadden beiden een verrassingsmenu besteld, was verrukkelijk en de verschillende wijnen die ze adviseerden bij de gangen van ons menu waren ook allemaal lekkerder dan alle wijnen die ik ooit eerder had gehad.
De avond vloog voorbij en Linde en ik lachten met elkaar, praatten over van alles en nog wat en genoten vooral van het heerlijke eten, de verrukkelijke wijn en het aangename gezelschap. Vlak voordat we teruggingen naar het hotel, spraken Linde en ik nog kort met de eigenaar van het restaurant. Linde wilde hem bedanken voor de heerlijke avond. De eigenaar - een oude, kleine man met donkergrijze haren en een glimlach van oor tot oor - had Linde en mij bedankt voor onze komst en gezegd dat hij ons een leuk koppel vond samen.
Bij het horen van die woorden voelde ik de kriebels in mijn buik. De vriendelijke man had gelijk. Voor anderen waren Linde en ik het perfecte koppel. We pasten uitstekend bij elkaar, konden met elkaar lachen en voelden ons tot elkaar aangetrokken. Het leek een match made in heaven, maar helaas was het niets meer dan een contract.
"Waar denk je aan?" onderbrak Linde mijn gedachten. Toen ik niet reageerde, gleed haar hand in die van mij en kneep ze zachtjes. "Ik heb een heerlijke avond gehad, Daan. Dankjewel."
Ik glimlachte naar haar, lichtelijk geforceerd. Hoe zou het worden tussen ons als het contract eindigde? Het laatste wat ik wilde was haar kwijtraken, maar ik kon ook moeilijk een relatie aangaan met een vrouw die mannen gezelschap hield voor geld, toch?
Wellicht besloot Linde wel om te stoppen met werken als ik dat haar zou vragen. Dan konden we samen zijn en hoefden we ons geen zorgen meer te maken om haar werk. Ik verdiende immers genoeg om ook voor haar te kunnen zorgen. En ze kon dan zelfs bij mij intrekken als ze dat wilde. Zou ze dat willen?
De rest van de avond dacht ik na over alle 'wat als' scenario's die ik me maar kon bedenken. Zelfs toen Linde al rustig in bed lag te slapen, lukte het me niet om de gedachten die in mijn hoofd rondspookten te negeren en tegen haar aan in slaap te vallen.
Als dit nog lang zo door ging, werd het een zware nacht...