"Nasıl yani?" diye devam ettim. Logan bir bana bir de Mike' a bakıyordu.
"Hak edenlere bunu içiriyoruz. Onlar da yaşama geri dönüyor." dedi Logan.
"Yani biz hak etmiyor muyuz?" diye sorduğumda Logan gülümsedi ve elini omzuma koydu.
"Buna biz karar vermiyoruz Laura." dedi.
"Bunu bana verme yetkin yok mu yani?"
"Yok."
"Peki benim alma yetkim var mı?"
"Deneme bile." dedi sırıtarak. "Ben hak ettiğinize inanıyorum." dedi ama benim bekleyecek vaktim yoktu. Hemen bir plan yapmalıydım yoksa annem paramparça olabilirdim. İçimden Jacob' ın gelmesini diliyordum ama aynı zamanda korkuyordum. Sonra bir anda aklıma bir fikir geldi.
"Beni aşağı indirir misin, Logan?"
"Tabii ki." dedi Logan ve beni sırtına aldı. Mike aşağı atladı. Logan ise yavaşça aşağı uçarken elimi cebine yönelttim ve o iksiri hafifçe cebinden çekip, aldım.
Çok kötü hissediyordum bir melekten bir şey çalmıştım ama sonuçta bunu iyilik için yapmamış mıydım? Logan gidince Mike' a doğru yöneldim ve ona yaptıklarımı anlattım.
"Bir melekten bir şey mi çaldın, doğru olduğuna emin değilim?"
"Hayata erkenden dönmemizin tek yolu bu..."
"Peki ya yan etkileri varsa? Ya birimiz burada kalırsak?"
"Denemekten başka çaremiz yok."
İkna olmuş gibiydi. Tereddüt ediyordu fakat yapmak için de hazır hissettiğini biliyordum. Anneme ve Lindsey' e kavuşmam lazımdı. İksirin kapağını açtığımda mor bir toz yukarı doğru çıktı ve sonsuzluk işareti oluşturdu. Aman Tanrım, rüya gibiydi...
"Hazır mısın?" diye sordum.
"Hazırım." dedi gözlerimin içine bakarak. Önce bana içirdi, sonra o içti. Ve bir anda Mike gözlerimin önünden yok oldu. Evler, ağaçlar, yollar yok oldu. Her yer beyaz olmuştu. Korkuyordum. Sonra midemde bir delik açılıyor sanarak mideme baktım. Cidden çok acıyordu.
Ardından bu acı tüm bedenimi sardı. Midemden bir ışık fışkırdı ve yere yığıldım. Her yerim ağrıyordu. Gözlerimi açacak, hatta düşünecek kadar bile gücüm yoktu.
Sonra hafifçe gözlerimi açtım...