Onu İzlemek (Bitti)

Sinir Krizi

Hastanede açtım yine gözlerimi her uerim yara bere içindeydi ama umursamıyordum.

Dirseğim neredeyse parçalanmıştı. Kalkmaya çalıştım ama olmadı. Bir şeyler eksikti.

Acıyordu. Ayağımı hissedemiyordum. Yorganın altına baktım. ayağım yoktu. Sağ ayağım yerinde değildi.

Doktor içeri girdi. Ağlıyordum. Aöa sessizdim.

"Nasıl oldu?" diye sordum. Neredeyse fızıldıyordum.

"Arabanın sağ camından fırlayınca sağ ayağın içeride kalmış. Buraya geldiğinde yarısına kadar kesikti tatlım..." dedi.

Gözlerim daha çok doldu.

"Mike... O nasıl?"

"Şimdilik iyi. Yanına gitmek ister misin?" diye sordu. Saçmaydı nasıl gidecektim?

Başımı sallayınca, doktor kapının yanından bir tekerlekli sandalye getirdi ve beni özenle oturttu.

Birkaç yan odaya ğittik. Orada yatıyordu ama onu tanıyamıyordum. Yüzü paramparçaydı.

Elini tuttum. Galiba gözleri açıktı. Gülümsemeye çalışıyordu.

"Mike, sana bir şey olursa ben yaşayamam. N' olur dayan aşkım."

"Özür dilerim." dedi güçlükle. Artık deliler gibi ağlıyordum.

Dudaklarımı eline koydum.

"Seni seviyorum." dedi.

Bip sesi uzadı. Korktum. Bir hemşire beni acilen odadan çıkardı. binlerce doktor odaya girdi.

"Mike!!! Dayan!!! Benim içinn..." Sesim gittikçe kısılıyordu. Kendimi yere attım ve güçsüzce sürünmeye başladım.

Hemşire bana bir iğne yaptı. Vücudum tamamen serbest kaldı.

"Seni seviyorum." dedim. Gözümden bir damla yaş daha aktı ve gözlerim kapandı...

Arkadaşlar bitmesine çooook az kaldı. Okul başlayınca yazamıyorum bu nedenle kısa kesmek zorundayım. Sizi seviyorum. ( Bu son bölüm değil ama bitmek üzere. )