Ysh’s POV
Dada seems pasan ang daigdig. Leche. Nakokonyo ako. Lakas makahawa ni Camille. Sumpa talaga yung babaeng yun.
Di ko alam kung saan ko sisimulan yung pagtatanong ko sa kanya, naiilang na ko sa kanya. Noon I cause him pain, ngayon naman si Ate.
Di naman ganun kadali pagsabihan ko si Ate na ‘Hoi Ate mahalin mo si Dada kasi mahal ka niya’. Kung ganun-ganun lang eh di matagal ko ng ginawa.
“Gusto ko magswimming.” Bigla niyang sabe.
“Okay ka lang ba Dada? Tae. Natatakot ako sa mga ginagawa mo. Pangitain na ba to? May taning ba buhay mo? May sakit ka ba? Just tell me. Basta akin yung condo mo sa Makati. Kailangan mo ko pamanahan. Hahaha.”
*POK*
Aray ha.
“Siraulo ka din ha, wala akong ipapamana sa’yo. Di naman kita asawa eh. Oo may taning na buhay ko Princess.”
O_________________________________________o
“Srsly. Wag kang magbiro hindi nakakatuwa.” – Ako.
Natahimik siya then yumuko at biglang umiyak.
“I’m sorry Princess. Sorry sa lahat-lahat.”
Teka ha. Di ko maintindihan. May sakit siya then nagsosorry siya sakin. Ano ba talagang nangyayare? Ano bang hindi ko alam? Ano bang nililihim niyo sakin?
If this is all a joke sana lumabas na yung mga kasabwat mo kasi naiirita na ko.
“Dada, I don’t understand.” – Ako.
Then poof. Nagpanic na ko.
Lewis’ POV
Nautusan pa ko. Jusme. Susunduin ko si Ate Ashley. Ang kinababaliwan ni Kuya.
Kung tutuusin mas malakas tama ni Kuya kay Ate Ash. Ewan ko. Ang harot ni Kuya. Magkapatid ang tinuhog. Hahahaha. Pero dahil susundo lang naman ako di dapat ako nakikialam. LOL.
Habang nag-iintay ako sa waiting area ng mga Arrival ek-ek. May nakita ako. Na hindi dapat makita. Di ko naman sinasadya eh.
“Miss.” – Ako.
“Yes?” – Yung babae.
Kilala kita eh. Kilala talaga kita. Nakita na kita di ko lang maalala kung saan.
“Have we met? You look familiar. I don’t remember when and where pero hindi ako pwedeng magkamali. Nakita na talaga kita.” – Ako.
I’m bad at names. Baka isa to sa mga babae ko noon. Dapat ata di ko na lang kinausap. Mamaya masangkot na naman ako sa gulo. Ajujuju.
“You’re Daniel Lewis Madrigal right? Friend ni Carl Marcus Sevilla na girlfriend ni Irish Mae Lim and suitor ka ni Beatrix Lardizabal.”
Nagulat ako sa sinabe niya, tipong lumuwa ang mata ko sa sobrang gulat. Grabe. Natakot tuloy ako. Baka masamang loob siya. Sayang babae pa naman at maganda.
“Asan ang Kuya mo?”
Pagharap ko dun sa nagsalita. Ang matandang Lim. LOL.
“Ewan ko. Sabe niya lang sunduin kita kasi may dinner sa inyo para diretso na dun.”
“Surprise ata dapat yun?” – Ashley.
HAHAHAHAHAHAHAHAHAHA. Papatayin ako ni Kuya. Tepok ako neto.
Nung tignan ko ule yung babae. Nawala. Pucha maligno ata yun eh. Engkanto or kung anong elemento. Taena. Nakakabakla yung ganito. Ibang usapan to. Shet.
“Hello……..What??????Eto kasama ko si Daniel halos kalalabas ko lang eh…Asan ka? Okay lang ba siya? Tonta. Wag kang umiyak……..Asan nga kayo?.........Stupid…….Dyan na kame dederetso…….Bye.” – Ashley.
“Anyare?” tanong ko.
“Ang Kuya mo mamamatay na di mo pa alam.” – Ashley.
@____________________________________________@
Andrei’s POV
All I see is white. Nasa heaven na ata ako. Wait di pa pwede hindi ko pa naitatama lahat ng mali ko saka papakasalan ko pa si Hon.
Pagmulat ng mata ko.
O____________________________________________o
Kumpleto sila oh. Pucha parang kapag nagpaattendance ka ngayon walang absent. Pwede kang magquiz or magpa group project.
“Yaaah! Dada are you alright?” – Ysh.
*EEEEEEEEEEEEEEEEKKKKKKKKKKKKKKKKK*
“Oh akala ko ba may taning buhay mo? Nakakamulat ka pa naman pala.” – Ashley.
“Kuya nagdala pa naman ako ng pari.” – Lewis.
Shet. Pinapatay na talaga ko ng mga to. Mga baliw. Mahirap mamatay ang masamang damo. At talaga ngang may pari. Annointing of the sick ang peg. Grabe.
“Mga walanghiya kayo, papatayin niyo na talaga ko no? Gago.” – Ako.
“Hon I missed you.” Sabay titig ko kay Ashley.
“Dada lalabas na lang muna kame para makapag-usap kayo ni Ate.” – Ysh.
“Teka Saab. Si Airo kelan ang uwe?” – Ashley.
“Ah Ate Ash maybe next month pa daw. Sobrang delay na nga.” – Saab.
At tuluyan na nila kameng iniwan ni Ashley.
*POK*
Napagandang salubong ng galing Italy. WOW.
“Yan ba pasalubong mo?” asar kong tanong.
“Ano bang pag-uusapan naten.” Sabay iwas niya sa tanong ko.
Pareho talaga kayo ng kapatid sama mo pa anak mo. Ang lalabo kausap.
“Ash let’s stop this. Oh wait. Let me rephrase it. I’ll stop this. Alam kong nagkita ulit kayo nung tatay ni Joshen and the child has the right to know his father. Wag mong alisin sa kanya yung karapatan na yun. Lastly, I’m giving back your right to be happy. Thank You. I love you.”
Pinilit kong bumangon and kiss her for the last time.
I’m sorry Ashley. I’m sorry Ysh.
Ashley’s POV
“You know what. Wala namang dapat linawin kasi from the start walang tayo. Pareho lang tayo naglolokohan dito.” – Ako.
*PAK*
“Pareho lang kayong malabo ng feelings mo. Gago ka forever.” I added.
Nanghihina ako. Gusto ko manlumo pero para saan? He’s not worth it. Nakakapagsisi.
I almost forgot. My son.
Paglabas ko ng kwarto ni Andrei. Nakatingin sila lahat sakin.
“What the hell are you staring at? Ysh we need to talk.” – Ako.
Kinaladkad ko si Irish Mae Lim.
“I don’t know what are you up to. Asan ang anak ko?”
Nagulat siya.
“Kasama ni Carl. Nasa kanila. Di ko na pinadiretso dito. I’m trying to help.” – Ysh.
“Well you’re not helping and you’re just making things worse.” – Ako.
Tama bang umuwi pa ko dito. Maybe I should leave Philippines as soon as possible. We should leave Philippines.
Dumiretso na ko sa bahay nila Carl. Habang papalapit ako ng papalapit lalo akong pinagpapawisan at nag-iinit lalo ang ulo ko.
I really can’t remember the last time I went to this house. Nakakamiss pala. Yung patago kayong aalis ng bahay niyo, may akyat bakod epek pa kayo magkita lang kayo. Hahahahaha.
Reminiscing the past ang peg.
*DING DONG* (A/N: DOORBELL)
“What brought you here?” tanong ng nanay ni Carl.
“Is that how you welcome your visitors?” balik kong tanong sa kanya.
“If I’m not mistaken. Ysh was my son’s girlfriend.” – Mommy ni Carl.
“Well if I’m not mistaken, Carl’s not your only son. Anak mo din si Carlisle diba?” – Ako.
“Ate Ash?!” – Carl.
“Carl susunduin ko lang si Joshen. Sorry sa abala. Pasensya na talaga.” – Ako.
Nagmamadali na akong umalis. Baka dumanak ang dugo. Wala akong balak mamatay sa tapat ng bahay nila. Di ko pa din time. Kailangan ko pang magmove-on kay Andrei.
“Mommy where’s Daddy?” – Joshen.
Kasasabe ko lang magmomove-on eh. Nananadya lang?
“From now on, I don’t wanna hear his name or anything related to him. Please Joshen. Believe me it’s for your own sake.” – Ako.
Sana tulungan na din ako mismo ng paligid ko, sana siya na rin mismo gumawa ng paraan makalimot ako.
Ginusto niya to eh.
Bela’s POV
Nataranta lahat ng tao nung tawagan kame ni Ysh na nasa ospital si Andrei. Masyadong importante si Andrei kay Ysh kaya naman O.A magreact si Ysh.
Syempre bestfriend, parang kahit sino naman ata mag-aalala para sa bestfriend mo. And lastly bayaw ko si Kuya Andrei. LOL. Advance masyado.
“Andrei just take a rest. You need water therapy.” – Doctor.
“Ah Doc ano po bang sakit niya?” singit kong tanong.
“Ah. Andrei’s been a week LBM. Wala kayong dapat ipag-alala kasi he’s under medication. Everything will be alright.” – Doctor.
“Halos nagreunion tayo dito ng dahil sa LBM mo Kuya?! Wow. Dapat ata akong magpaluto pa kay Manang para kumpletos rekados.”
*POK*
“Mga punyeta kayo nag-alala lang ako. Malay ko ba. Di ako inform. Tangina magsiuwe na nga kayong mga peste kayo.” – Ysh.
Galit na galit si Ysh kasi binatukan namen lahat siya. Madame-dame din yun. Ako, Saab, Lewis, pati nga si Zharm andito din.
Pero si Zharm hindi kasali sa batok. Takot lang niya kay Ysh. If you’re thinking na okay na kameng dalawa. HELL NO.
Wala naman akong magagawa kasi nga kasama siya sa group of friends namen. No comment na lang. Tikom bibig na lang.
“Ah sige Bogz. Una na ko marame pa kong tatapusing projects.” Paalam ko.
“Ikaw Saab ngayon ka lang nagpakita kaya maiwan ka dito. Bayaan mo si Jairo mag-intay sa labas. Daniel pakihatid na lang si Bogz ha. Ingat kayo.” – Ysh.
“Zharm sabay ka na?” offer ni Lewis kaya napatingin ako sa kanya.
WTF? Srsly? Ay baka nagjojoke lang siya.
“Ah hindi okay lang. Sasabay na lang ako kay Ate Saab.” – Zharm.
Pakipot level: Zharmela Denise Arriola.
“Dali na tutal iisang way lang naman tayo. Okay lang kay Bela. Don’t worry. Diba Bela?” – Lewis.
Maka Bela. Wagas. Nang-aasar ata si Lewis. Di ko alam kung anong problema niya. Humanda siya sakin.
Habang nasa sasakyan kwentuhan sila ng kwentuhan ni Zharm. Nakakairita. Bukod sa naoop na ako. Hell-O. Nagseselos po ako.
After makababa ni Zharm. Ni hindi ko napansin na andito na din pala ako samen.
“Salamat sa paghatid.” – Ako.
Di siya sumasagot.
“Ui sabe ko salamat sa paghatid.” – Ako.
Napatingin siya sakin.
“Ah ge. Wala yun.” – Lewis.
AH GE? WALA YUN. Anong klaseng sagot yun?
“Anong problema? May problema ba tayo?” I asked nicely.
“Tayo? May tayo pala? Wala ayos lang ako. Kumpleto naman parte ng katawan ko.” Bastos niyang sagot.
Lumabas ako ng kotse. At padabog kong sinara yung pinto.
“Bela!” hinabol niya.
“ANO?!” – Ako.
Kailangan ba lagi akong magwowalkout para suyuin niya ko. Araw-araw na la—
“Sisirain mo yung kotse ko? Mahal pa to sa buhay mo.” – Lewis.
Gahd! He’s! He’s too much!
“Srsly? Alam mo Lewis hindi ko alam kung anong problema mo eh. Una nang-iwan ka kanina sa bahay. Sabe ko magbibihis lang ako. Tapos ngayon alam mong mainit dugo ko lakas pa ng loob mo pasabayin si Zharm? Anong gusto mo ngayon gawin ko? Dahan-dahan ko pang isara yang pintuan ng sasakyan mo?” – Ako.
“Now tell me ANONG PROBLEMA MO?! HAH?! TELL ME!” – Ako.
Sumabog na ko sa inis.
“Kung mas mahal naman pala yang kotse mo kesa sa buhay ko then let’s stop this shit. I’ve had enough.” I added.
Grabe. Di ko akalain na sa kanya pa manggagaling yun. Di ko pa nga ata siya ganun kakilala. Dumiretso na ko papasok ng bahay namen.
Di ko namalayan na naiyak na pala ako. Ang sakit. Ikumpara daw ba ako sa kotse niya. Ganun lang ba yung halaga ko isang kotse lang?
“Baby why are you crying?” bungad sakin.
“Kuya *sniff* it’s *sniff* over.” – Ako.
(A/N Tae. Sobrang naburo na writing skills ko. Hahaha. Ni hindi na ko nasasaktan o kinikilig sa mga sinusulat ko. Parang comedy na lang to. Hahaha. Pero sana suportahan niyo pa din ito. Believe it or not ginagawa ko pa din to ng bukal sa aking puso. Ganito lang ata talaga kapag walang inspirasyon. Hahaha. Patuloy lang ang pagbasa at pagsuporta sa IHEAE (WMCMMTG Book 2) Maraming-maraming salamat po sa inyong lahat. :* -- ©ayensdfghjkl)