February 14, 20xx
--
"ARRGGGGHH!" Ang lakas ng impact ng pagkakaupo nya sa lupa. Kitang kita ang hapdi sa mukha nya habang hinihilot nya ang ankle nya. "Ba't ngayon pa?!" asar nyang sigaw habang patakbo ako sa kanya.
"Ang lampa mo naman Kapre! Tsk! Tumayo ka na nga dyan!" Hinampas ko sya likuran nya. "Dali na! May gagawin pa tayo." Oo, ako na ang CONCERN -___- Yae kasi, anlaki laking tao... ang lampa pa!
"Tss." Patayo na sya habang nakatukod dun sa pader sa gilid nang... "ARRRGGH!" Nabagsak uli sya lupa. This time, batid kong mas malakas pa kesa kanina. Mas lalo kasing napakalakas ang daing nya.
Lumuhod ako saka sinuri ang ankle nya. "Bwiset! Namamaga Kapre. Kelangan mo atang dalhin sa clinic~!" Sinadya ko talagang lakasan ang boses ko nang sabihin yun... para marinig NYA usapan namin.
"Tara, aalalayan nalang kita." Ipinaakbay ko sya sa akin habang nakahawak ako sa may waist nya. Eh sa kelangan nya ng tulong... de di na sya umangal.
Nakakailang lakad na kami nang may maalala ako. Tch! "Oy, bukas ba clinic ngayon?!" Pinaghalong asar at pag-aalala kong tanong sa kanya. "Tss. Dahan dahan lang..." Inaalalayan ko pa rin sya habang naglalakad sya ng mahina. Nanginginig pa nga tuhod nya sa bawat hakbang na ginagawa nya.
"Uuwi nalang ako pag sarado." walang enerhiya nyang sabi. Parang di si Kapre tong kausap ko =___= Nawala pagiging hyper nya.
"Geh, para mas lalong lumalala yan."
Lakad kami ng lakad hanggang sa narating namin ang clinic.
"Bwiset." bulalas ko nang makita na nakapad lock ito plus the sign saying it is 'CLOSED'. Ang bigat neto, tas close lang din pala to?! Ano gagawin ko dito? "So pano ka uuwi ngayon? May wheelchair ka ba? Ang laki mo pa namang tao!" reklamo ko habang iniirapan sya.
Hindi ako nang-iinsulto, sadyang honest lang ako. -.- Tsaka sanay na sya sakin yan, at ako? Sanay na sanay na din pag sinasamaan nya ako ng tingin pag ganun ako magsalita sa kanya. "Kaibigan ba talaga kita?"
"Sa pagkakaalala ko... hindi eh." Nag poker face tuloy sya at siniko ako. And I know, what he means by that. "Oo na, aalis na~" sabi ko saka inalalayan ko uli sya paalis dito sa clinic.
Saktong pagtalikod namin, eh nasa harap na namin sya. ^_______^v Epektib~! Hahahaha~! Sa wakas, lumapit na din.
"O? Ate Jilian? Kala ko ba di ka papasok?" Napatitig sya sandali kay Kapre... pero dali naman nya itong nilipat sa akin.
"Aaaahh.. a--no kasi... wala lang. He.he." Napaghahalataang tense sya kasi magalaw yung kamay nya. Parang di sya yung makulit na Ate Jilian na kilala koooo~ "Ano.. umm.. ano ginagawa nyo dito?" tanong nya matapos tignan ang likuran namin... which is the clinic.
"Ipapacheck tong si Kapre. Di makalakad dahil sa pagkakabagsak nya kanina. Kaso sarado yung clinic. Bukas nalang sya ipa-check up kahit dapat ngayon nga eh~ baka kasi lumala pa." Di naman halatang nagpaparinig ako while explaining to her what happened right? hihi~ xD
"Ay.. ano... ako nalang mag che-check." Pag-pre-presenta nya. Di ko na kinagulat yun. Hahaha :D
Kinuha ni Ate Jilian ang susi mula sa bulsa nya. Actually, student nurse dito si Ate. Parang yun yung OJT nila.
Ngayon nga lang eh close ang clinic since may kasiyahan sa gym for this day at wala naman masyadong nagkakasakit or nagkakasugat sa araw ng mga puso... maliban nalang sa mga BH~! Wahahaha ^^
Binuksan na nga nya ang clinic saka kami pumasok. Dito lang kami naghintay sa waiting area (Waiting area nga dba? xD). Kinuha pa kasi ni Ate yung mga kelangan nya to check Jasper's condition.
Tumingin sa akin si Kapre... at alam ko na tanong nya. "Don't worry, ako bahala~ ^______^" sagot ko sa kanya saka tinap ang likod nya. At binulongan ko pa sya... "Galing mong mag acting ah~" natatawa kong puri sa kanya.
Iba kasi noon eh... dba ang OA nya naman? Pero ngayon, "Naks! Iba talaga when it comes to love~" pang aasar ko sa kanya, pero siniko siko lang nya ako habang nagpipigil ng ngiti. Ganun ata sya kiligin? Hahahah!
"Sorry for the wait." sabi nya na may dala dala nang maliit na bag. Bago pa makapwesto si Ate ay nagtanong muna ako.
"Ate, di ba pwedeng dun sa room na yun sya iche-check?" sabay turo ko dun sa unang bakante na kwarto. "Para di ka na din mahirapan. Tsaka yun ang lagi kong nakikita pag pumupunta ako dito dba?"
"Aaahh.. oo." sagot nya naman na halatang kinakabahan. Pakiramdam ko dahil andito si Jasper her loves~ Wahahaha <3
Inalalayan ko uli si Kapre papunta sa kwarto kung saan iche-check ang ankle nya. Pinaupo ko sya sa kama saka ako humarap kay Ate Jilian na kakapasok lang.
"Ate, may CR kayo dito dba?" tanong ko habang palinga linga sa labas ng kwarto tapos ay tumingin uli ako sa kanya.
"Ah oo. Yung katabi ng office ni Doc." sabay lapag naman nya nung bag sa mesa na katabi lang ng kama.
"Bukas ba yun?" Ang alam ko kasi, sinasarhan din pati yun.
Napatingin sya sakin at tumango tango. "Ay hindi pala. Teka..." May kinuha syang susi sa bulsa nya saka ibinigay nya sa akin. Ito din yung key chain na gamit nya na pang bukas ng clinic kanina. "Buksan mo nalang. Yung pinakamaliit na susi ah."
"Ok~" at nag proceed na sya sa pagsuri sa ankle ni Kapre.
Ito namang si Kapre, parang nahihiya pa. Ayaw tignan si Ate eh~ :">
"Do your best!" I mouthed sabay wink kay Kapre. ^_____~
Lumabas na ako ng pinto... at saka ito SINARADO. HAHAHAHAHA~! YAH RIGHT. As in, yung lock na lock xD And they're TRAP inside. Wihihi~
"Mei...?" narinig ko ang boses ni Ate tas bigla nyang kinalampag ang hawakan ng pinto. "Mei? Anong nangyayari?" Halatang kabado sya base palang sa boses nya. Omeeeehgheeed~ Natatawa ako. Ngayon ko lang kasi sya narinig na ganyan eh.
Ansarap humagalpak ng tawa dito sa labas naririnig yung pagpupumilit nyang paglabas. "Enjoy ka nalang dyan~ Alam mo bang mahal na mahal na mahal ka nyang si Jasper kaya gusto ka nyang makasama ngayon. Hihi!"
"Mei!!! Buksan mo to! Please?! I'm begging you!!!"
"Ayoko ngaaa~!!! Hahaha! Wag masyadong papuyat Ate ah? And remember, MAHAL NA BIGAS ngayon." <-- If you know what I mean ^________~v
Narinig ko pang sigaw ni Ate pero lumabas na din ako nang clinic saka ito ni-lock.
That was my brother's plan actually. Naisip nila yan nung time na nag-away kami ni Jasper sa sobrang kupad nyang dumiskarte kay Ate. Buti nalang at magaling mag-isip Kuya kooo~ Hahaha :D
There's no problem naman if ever gugutumin sila. Hinanda na ang pagkain and everything they need. Wala nga lang CR. Hahaha! Tsaka, yung mga kasama na nurse ni Ate do know about this plan also. Kaya di na nila tatangkain na pumunta dito at buksan ang clinic :) And for any communication device such as cellphone? Nagawan na din naman ng paraan!
So it means, SOLONG SOLO ni Jasper si Ate Jilian ngayon. Wihihi~
"♪ la la la
Ngayon... kami naman ni Xavier~ ♥"
**
XAVIER's POV
"Ito na po Sir. Thank you for shopping." I smiled back to her at kinuha ko na ang binili ko na nakalagay na sa isang malaking paper bag.
Nagmadali akong pumunta ng Parking Lot. It's 2:15. Pero 4 o'clock pa naman kami magme-meet ni Mei. I know I'm too early... pero kahit sino ba namang first time ma-experience to magiging excited din.
Pabukas na ako ng pintuan ng kotse ko nang bigla kong naramdaman ang isang mahigpit na yakap mula likod ko. "Xavier koooo~! Sorry napaaga ako, excited na kasi ako eh~!" I think it was about 15 seconds bago pa sya kumalas at hinarangan ako sa harap.
Nagniningning pa ang mga mata nya na nakatingin dun sa paper bag na bitbit ko. "Wieeeee~ Para sakin ba yan??? Anlaki ah~! Dali bigay mo na sakin." Ngumiti na naman sya ng may pagkalapad-lapad at iniharap ang palad nya sa akin. I just realize now that I've fallen inlove with a kid. -___-
"Dali na sabi! Bigay mo na Xavier."
Tinignan ko sya and she was still smiling. "Di sayo yan. Para sakin to." sagot ko sa kanya at pumasok na sa kotse. Itinabi ko muna sa backseat yung paper bag.
"You know what? Liars go to hell." sunod nya sa loob ng kotse. "Wag na kasing magdeny. Bigay mo na!" Tinadtad nya ako ng kalabit habang naka-pout pa. "Xavier naman! Bigay na kasi! Gusto ko ng tingnan eh!"
Napabuntong hininga nalang ako. Dapat kasi surprise to. As far as I remember, wala pa akong matinong binibigay sa kanya. And suppose to be, this is the first. But my plan was to give it to her later... not now. Kaso sumulpot sya ng ka-aga aga =______=
Pinaandar ko na ang kotse ... pero ayun pa din sya-- nangungulit tungkol sa paper bag. "Xavier kooooo~ Bakit ayaw mong ibigay sakin yang Blue Magic na paper bag? Para sakin naman yan dba? Di ba?" Sabay ihaharang nya mukha sa harapan tapos ngingiti sya. Seriously, di ba sya nag-alala at baka madisgrasya kami sa ginagawa nya?
Not to complicate things, hindi ko pa rin sya sinasagot.
Sa totoo lang, minsan naiinis ako kung bakit ang ganda lagi ng timing nya. Note the sarcasm. -.- Yung tipong gusto mo ikaw naman ang magpakilig sa kanya, magsurprise sa kanya... yung tulad ng ginagawa nya sayo pero di mo magawa kasi lagi nga syang naka-right timing. Kapareho ngayon. Tch!
"Aaaahh... don't tell me ibibigay mo yan kay Eunice?! Bakit?! Anong meron ngayon? Bakit sa kanya mo yan ibibigay?" sunod-sunod nyang tanong.
"I don't have any reason to give that to her. Para nga sa akin yan." Para sayo naman talaga yan -____- Mamaya ko lang ibibigay.
"Ganun? Geh ganyan ka naman eh. Bakit para sayo lang? Wala bang sakin?" Patingin tingin sya sa loob ng kotse, I guess searching for another paper bag na aangkinin nyang para sa kanya.
"Wala ka bang gift para sakin? As in? Swear?" sinundot pa nya tagiliran ko habang naka pout na. (>3<) Sa harap na nga sya ngayon nakatingin.
. . .
Mga ilang minuto din syang walang imik. Saktong nag red na ang traffic sign kaya tiningnan ko sya. "Xavier, pwede mahawakan kamay mo?" She was looking at my hand when she asked.
Gusto ko din naman kaya tumango ako. And as usual, nakaramdam uli ako ng kuryente na dumadaloy sa katawan ko nang hawakan nya ang kamay ko. Nababasa ko lang yan sa mga novel pero di ko akalaing totoo talaga. I thought authors are just exaggerating.
"O?" Nakangiti kasi sya habang nakatingin sa kamay naming magkahawak.
^__________^ <-- yan na naman itsura nya, kaya di ko maiwasang hindi lalong mahulog sa kanya. It may sound weird pero... nakikita ko sa mga ngiti nya yung Baby gurl. "Alam mo Xavier... for sure, magiging proud neto parents ko sakin."
"If you're a good student, they would really be." sabi ko naman. Sa totoo lang, matalino si Mei. Once, I check how was she going with her other subjects at puro malaki grades nya lalo na sa major nya. Wala syang ni isang dos... dun lang sa subject ko sya nasabit.
"Hindi lang kaya yun." saka binitawan nya kamay ko at pinakialaman ang laptop ko. Nakapatong lang kasi yun at lagi kong kasama in case na kailanganin ko.
"What?" nakapoker face kong tanong sa kanya. Sobrang lapad na naman kasi ng ngiti nya...habang tinuturo kamay ko.
"Pwede ko ba uli hawakan kamay mo?"
"You already did."
"Geh na. Pahawak uli."
"Bakit ba? Binitawan mo na kaya kamay ko kanina."
"In-on ko kasi to." Binuksan nya ang application sa laptop ko... yung camera. Napatitig tuloy ako sa mukha nya. Ano na naman ba kasi plano nya?
"Para san ba yan?" tanong ko. May kinakalikot pa sya dun sa application (di ko alam kung ano yan since di ako mahilig gumamit nyan) saka uli tumingin sa akin.
"Basta! Pahawak ng kamay mo ah?"
"Fine." Hinawakan nya uli kamay ko ata saka itinaas ng kaunti ang magkahawak naming kamay para makita dun sa screen. "1... 2... 3...SMILE~!"
**Click!
"Yeheeey~!" tuwang tuwa sya at agad tinitigan yung picture naming dalawa. Syempre, tiningnan ko din. This is our first picture together... at masasabi ko lang, bagay talaga kami. :)
"Bakit pa kasi kailangang hawakan kamay ko habang nagpapa-picture?" pabulong kong tanong... pero nadinig nya din pala kasi humarap sya sa akin.
"Kasi Xavier..." Tumingin sya ng diretso sa mga mata ko... Oh God. Why does she have to be this beautiful? >///>
"Gusto kong maipagmalaki ko sa mga magulang ko na naabot at nahawakan ko na ang PANGARAP ko.♥" Tapos hinalikan nya ang likod ng kamay ko.
Hindi ko tuloy mapigilang mapangiti. =///////= I can feel that my face is turning red. Inaamin kong nagagawa din to ni Eunice sa akin, but not with just words. Yung kay Mei, salita palang... namumula na ako. Aish. It sounds so gay.
"Ayieeeeeh~ Kinikilig sya~! Wahahaha! Ganyan ka ba ka-inlab sa akin Xavier koooo?" Tas kinikiliti pa nya talaga ako nang magdrive na uli ako.
Hinayaan ko nalang sya na asarin ako. Tutal, talo pa din ako. Lagi nya kasing sinisingit mga banat nya.
"Xavier, may tanong ako." bigla nyang sabi. Sumulyap ako sa kanya saglit matapos ay tumango. "Anong province mo? Pampanga ba?" seryosong tanong nya na parang nag-iisip lang.
"Hmmm.. hindi."
"Aaay.. akala ko kasi taga Pampanga ka (=3=)"
"Why? Because of the language I used noong umamin ako sa other half mo?" natatawa kong tanong nang maalala uli yun. Di kasi maipinta mukha nya nun... kasi di nya nakuha agad ang ibig sabihin ng sinabi ko. "That was Cebuano."
"Aaah.. pero di naman dahil dun kaya naisip kong taga Pampanga ka eh."
"Then why?" pagtatakang tanong ko. Sa pagkakaalala ko kasi, I haven't done anything that makes me look someone from Pampanga.
Huminga sya ng malalim. Inihiga nya ang ulo nya sa balikat ko sabay sabing,
"PAMPANGAnda ka kasi ng araw ko eh~♥"
Aisssssh -/////////////- With this, sino ba sa tingin nyo ang hindi mahuhulog ng lubusan? Sino sa tingin nyo ang makakapagpigil sa sarili nya na wag mahalin ang babaeng to?
"A--ng kulit ... mo talaga." Yun nalang ang tanging nasabi ko habang nakatingin sa dinadaanan namin. I can easily hide my feelings pero pag dating sa kanya, andaling magreact ng katawan ko. Ayan, di ko mapigilang di mamula... at di 'kiligin' sa lahat ng sinasabi at ginagawa nya.
"Asuuuus magpakasaya ka nalang habang ginagawa ko pa to~ Kasi Xavier, pag dumating ang araw na di na ako ganito sayo... for sure, hahanap hanapin mo din pangungulit ko sayo." sabay halik nya sa pisngi ko.
**KRING~! KRING~!
Napabalikwas ako ng bangon nang marinig ang tunog ng alarm clock ko. Pinatay ko to saka napa-hinga ng malalim. Naramdaman ko din ang pagpatak ng pawis ko mula sa noo.
"Ibang klase ka talaga" nasabi ko habang nakahawak sa noo ko. Kahit ba naman sa panaginip, bumabanat pa din sya? :)
Kasi Xavier, pag dumating ang araw na di na ako ganito... for sure, hahanap hanapin mo din pangungulit ko sayo.
Aish. Ano ba yun.
Bumaba na ako ng sala saka dumiretso ng kusina. Uminom muna ako ng tubig bago chineck ang cellphone ko. There was no text from her pero di na ako nagtaka since 2:30 pa din naman habang 4 pa kami magkikita.
Nagbuhos ako uli ng tubig sa baso ko habang tanaw tanaw ko ang regalo ko para sa kanya. Isang teddy bear lang naman na binili ko sa Blue Magic. :)
It's February 14. Valentines Day... but you know what, it's also her birthday. Kaya nagpagawa talaga ko ng teddy bear na nakasulat ang pangalan nya sa hugis puso na hawak hawak ng bear.
Nalaman ko na birthday nya ngayon ng icheck ko ang profile nya sa school... kaso nga lang daw, sabi ng mga kaibigan nya... di nya isinecelebrate ang kaarawan nya. They don't know the reason.
Kasi Xavier, pag dumating ang araw na di na ako ganito... for sure, hahanap hanapin mo din pangungulit ko sayo.
Aisssh! That line again... what does that mean?
Matapos kong uminom ay dinial ko ang number ni Mei. Gusto ko lang masigurado na di nya nakalimutan yung lakad namin ngayon. Tsaka para na rin siguro... mawala sa isipan ko yung panaginip.
"Hello. Mei?"
(Sino to?) Napakunot naman ang noo ko nang imbes na boses ni Mei ang marinig ko... boses lalaki ang sumagot sa akin.
"Isn't this the number of Mei?"
Matagal din bago nakasagot yung nasa kabilang linya. Parang ang ingay kasi ng kinaroroonan nya. Andami atang tao.
(Hello? Ano ulit yun?)
"I'm asking... if this is the number of Mei."
(Aaahh.. Oo. Sa kanya nga to. Kuya nya pala to. Bakit ba? Sino ka-- Excuse me! Iligtas nyo po sya. Kahit magkano babayaran namin... just save her. Nagmamakaawa ako.)
Nakaramdam ako ng biglang kaba nang marinig yun mula sa kabilang linya. Boses yun ng kausap ko.. at halatang natataranta sya. Ano ba kasing nangyayari dyan sa kung san sya ngayon? Kasama nya kaya si Mei? O baka pinahiram lang ni Mei ang phone nya sa Kuya nya?
"Hello? Are you still there? This is a friend of hers. Pwede ba syang makausap?"
Tulad nga din kanina, matagal pa rin syang sumagot. Hanggang sa narinig ko nalang na parang umiiyak na ang taong nasa kabilang linya. Mas domoble tuloy ang kaba ko.
"Hello! Pwede bang makausap si Mei?" atat na atat kong tanong. Tss. -.-
Narinig ko pa ang paghikbi nya bago sya sumagot. (Pasensya na pero I can't let you.
Naaksidente si Mei.)