28.01.2015 ÜMRANİYE
-Doğa garip bir şey hissediyormusun ?
-Ne gibi ?
-Kaçtığımız günden beri kendimi daha duygusal hissediyorum . Sanki oradayken duygusuzmuşum gibi.
-Evet bende öyle hissettim. Ailem kayıp biliyorsun onları bile 2 gün önce hatırladım.
-Sana bu ilginç gelmedi mi ?
-Bunu bana sorman hata biliyorsun.
-Haklısın senin durum daha garipti.
-Bu arada bu yakınlarda bir çadır kent daha vardı.
-Ne kadar yakında.
-Yaklaşık 1 kilometre kadar.
-Tehlikeli değil mi ?
-Sanmıyorum düşmanın yakınında saklanmak her zaman için mantıklı bir yöntem olmuştur.
-Pekala patron sensin.
---------
Etrafta daha güvenilir yerler bulmak için Ayda ile keşif gezisi yapıyorduk. Bütün harabeleri dolaştık ama yine de pek sağlam bir yer bulamadık.
Akşam üstü yüksek bir mahalleden geçerken çadır kent görüş alanımız içerisine girdi fakat bir tek çadır bile yoktu.
Tam olarak ne olduğunu göremediğim uydu antenleri ve iki ya da üç tane sera gibi yapılar gördüm.
Bir süre daha çadır kenti gözetledikten sonra havanın kararma tehlikesini hatırlayıp arayışımıza devam ettik.
En kötü eski yere geri dönerdik fakat orada daha fazla kalamayız.
Bir süre sonra daha sağlam olduğunu düşündüğümüz bir kaç tane bina gördük.
İlk gördüğümüzün kapısına yapıştık. Biraz zorladıktan sonra kapısını açabildik.
İcerisi karanlıktı göz gözü görmüyordu. Fakat eşyalı ve temizdi. Ayda hemen bir koltuğa attı kendini.
Bende erkekliğin getirdiği bir takım sorumlulukları yerine getirmek için evin güvenli olup olmadığına bakıyordum.
İlk işim mutfağa bakmak oldu. Ayda bana uzaktan korkulu bir ses tonuyla seslendi.
-Doğa üst kattan tıkırtılar geliyor.
-Faredir fare korkma.
-O zaman burada bir fare çiftliği olmalı. Çünkü çok fazla ses geliyor.
-Offf siz kızlar ne kadar korkaksınız. 1 dakika bekle geliyorum.
-Ama doğaaa
-Beklermisin lütfen?
Ağır adımlarla mutfağa doğru ilerledim. Parkelerin çıkardığı ses sinir bozucu bir hal aldı. Kapıyı hafifçe itip içeriye daldım.
Mutfak çok düzenli duruyordu. Etrafa göz gezdirirken ocakta duran demlik dikkatimi çekti az daha yaklaşınca altının yandığını fark ettim. O an herşeyi anladım.
-Ayda yavaşça toparlan.
Tam arkamı dönecekken mutfak kapısı kapandı. Ve arkamı döndüğümde bana doğru silah çekmiş bir adamla yüz yüze geldim.
Kızıl sakalları olan 30 yaşlarında iri yarı uzun boylu adam kaşlarını çatarak.
-Salona doğru ilerle sakın ani hareketler yapma.
-Biz düşm..
-Kes sesini ve salona ilerle. Bir kelime daha edersen silahın namlusunu ağzına sokarım.
Kafama silah dayalı bir şekilde salona ilerledim. Ayda koltukta gözleri yaşlı bir şekilde bana kızgın bir bakış attı. Çünkü tepesinde silahlı bir zebellah duruyordu.
Beni Ayda'nın yanına oturtup karşımdaki koltuğa yerleşti.
-Evet şimdi dinliyorum anlat bakalım burada ne işiniz var.
-Çadır kentten kaçtık sığınacak yere ihtiyacımız vardı biz de burayı sağlam görünce
-Daldınız içeri değilmi?
-Pek öyle söylenemez. Bak çaresizdik.
-Biz de çaresiziz o yüzden burada istenmiyorsunuz.
-Geceyi dışarıda geçiremeyiz.
-Bizi ilgilendirmez.
-Lütfen merhamet et sabah gitmiş oluruz.
-Çok geç. Hemen şimdi öldürmemizi istemiyorsan gidin buradan.
Silahlı adamlar oldukça kararlı görünüyorlardı. Ayda'nın suratına bakıp ayağa kalktım. Benimle birlikte o da ayaklandı. Kapıya doğru ilerlerken yaşlı bir ses bize seslendi.
-Durun hiç bir yere gitmiyorsunuz.
Kızıl sakallı merdivene doğru dönüp.
-Ama baba yeterince insan var zaten. Artık çok fazlayız.
-Ben sana böyle mi öğrettim. Bizim geleneklerimizde yardıma ihtiyacı olan herkese imkan dahilinde yardımcı olmalıyız.
-Gelenekler falan filan karnımızıda gelenekler doyurur zaten.
-İndirin silahınızı.
Kızıl sakallı isyan ederek silahını indirdi. İkimizde içten bir oh çektik. Daha sonra yaşlı beyaz sakallı hafif tombul adam bizi evin arka tarafında ki ek binaya götürdü.
Merdivenden aşağıya inip uzun bir koridoru geçtikten sonra karşımıza krem rengi bir kapı çıktı.Kapıyı 3 kere tıkladı 5 saniye bekleyip 2 tık ve bir tane daha sert bir tıklama yaptı.
Kapının arkasından bir sürü kilit sesi geliyordu. Sanki bir hapishane gibi. Kapı yavaşça açıldı. Açıkcası dışarıdan basit bir kapı gibi gözüküyordu.
Açıldığında kalın bir kasa odası kapısını andırdığını söyleyebilirim.
Biraz daha ilerledikten sonra asıl mekana ulaşık. Geniş ve modern mobilyalarla döşenmiş bir salondu. Ağırlıklı renk tonu beyaz ve kırmızı olarak kullanılmıştı.
Salonda 20 ye yakın insan vardı.Hepsi yaşlı adama "Baba" diyerek sevgisini gösteriyordu.
Ayda ile beni beyaz bir koltuğa oturtup gitti ve daha sonra elinde sandviçlerle beraber geri döndü.
Sandviçleri büyük bir iştahla alıp yemeye başladık. Yaşlı adamın suratında ki çizgilerden şefkat akıyordu. Daha sonra sessizliğini bozarak konuşmaya başladı.
-Siz ümraniyede ki çadır kentten değilsiniz.
-Evet efendim. Biz Maltepeden geliyoruz.
-Bana insanlar baba der sizde öyle seslenebilirsiniz.
-Peki siz neden kaçtınız ?
-Muhtemelen sizinle aynı sebepten.
-Bizi duvar ile hapsetmek istediler.
-Demek öyle peki kaçtığınızdan bu zamana kadar bir şey hissettiniz mi?
-Nasıl bir şey ?
-Daha duygulu.
-Evet aslına bakarsanız biz de bunu konuşmuştuk bugün.
-Ne kadar süredir dışarıdasınız.
-Neredeyse 5 gün oldu.
-O zaman daha erken.
-Ne için erken.
-Arınma için.
-Nasıl yani ?
-O çadır kentler büyük bir yalan. Aslında oradaki mağdur insanlar birer deney faresi. Hepimizi yemeklerle zehirlediler. Duygumuzu elimizden aldılar. Ve önümüze eğlence oyunları verdiler. Ne kadar çok yersen o kadar duygusuz oluyorsun. Bu şekilde olası bir isyanı engellediler.
-Demek bu yüzden ailemi unuttum.
-Muhtemelen.
-Peki ya siz nasıl anladınız ?
-Ben mide hastasıyım. Devamlı ilaç kullanıyorum. Normalde yasak olmasına rağmen sakladım. Yedekte bir sürü ilacım vardı. İnsanlarda ki değişimi bariz bir şekilde anladım. Fakat başta buna neyin sebep olduğunu anlayamadım.
-Peki nasıl anladın ?
-Tamamen tesadüfi. Bir gün ilacımı almayı unuttum. Ve ilaç içmeden yemek yedim. O an hiç bir şey anlayamadım fakat daha sonra ilacımı alınca ki farklılığı hissettim.
Ve ondan sonra aileme içirdim. Onlarda benim gibi kendilerine geldiler. Daha sonra etrafımdaki yakın insanlara içirdim.
-Nasıl kaçtınız?
-Bizim çadır kentte duvar yoktu sadece tel örgü vardı. Bir gece iki askeri bayıltıp telleri kesip kaçtık.
-Burada neden kaldınız riskli değilmi ?
-Burası benim laboratuarımdı. Gördüğün üzere çok güvenlikli bir yer.
-Evet fark ettim.
-Sizde burada bulundukça bizim misafirimiz sayılırsınız. Fakat çok uzun süre burada kalamazsınız.
-Bize 2 gün yeter.
-Pekala 2 gün misafirimizsiniz. Hey millet misafirlerimize merhaba deyin.
Kalabalık bir akraba ziyareti yapmış gibi hissettim. Herkes bize ailedenmiş gibi davranıyordu.Kızıl sakallı asi evlat dışında.
Bizi iki günlüğüne küçük bir odaya yerleştirdiler. Daha sonra bir güzel temizlenip yeni kıyafetlerimizi giydik.
Herkes uyuduğu sırada Ayda ile pyroma'nın başına geçtik. İncelemeye koyulurken pyroma bize bir ipucu daha verdi.Saatin üstündeki 2. sıradaki nokta yanıp sönüyordu.
-Bu ne anlama geliyor ?
-Hiç bir fikrim yok anlarız yakında.
-Peki o zaman ben yatıyorum.
-Tamam ben de yatıyorum.
-İyi geceler bay gizem.
-Sanada iyi geceler öldüren cazibe.
Küçük bir kıkırdaşma ile yataklarımıza geçip uykunun bizi ele geçirmesini bekledik.
LÜTFEN OY VERİP YORUM YAPINIZ.