#For Zawgyi
ေမ်ွာ္ေနတဲ့ အကို႔ဖုန္းကေတာ့မလာဘဲ ေမ်ွာ္လင့္မထားတဲ့ မမက ဖုန္းဆက္လာကာ
" သာသာေရ...ဒီညေန dinner တူတူစားရေအာင္ "
" ဟင္...ခ်စ္သူမ်ားေန႔ႀကီးမွာ ကိုဆက္ေနနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္တည္း မစားဘူးလား "
" ႏွစ္ေယာက္တည္းက ပ်င္းစရာႀကီး ၊ လူစံုေတာ့ ပိုၿပီးေပ်ာ္စရာေကာင္းတာေပါ့ ၊ အဲ့ဒါေၾကာင့္ သာသာ့ကို လွမ္းေခၚတာ "
" ကၽြန္ေတာ္က အကိုနဲ႔ခ်ိန္းထားတာမို႔လို႔ "
" အမေလး...မမက ကိုဆက္ကိုလည္း ေခၚထားၿပီးပါၿပီ "
" အကိုက ဘာေျပာလဲ "
" ဘာေျပာရမလဲ သာသာရဲ႕ ၊ လာမယ္ပဲ ေျပာတာေပါ့ "
မမစကားေၾကာင့္ သူ႔စိတ္ထဲ စိတ္မေကာင္းသလိုေတာ့ ျဖစ္သြားမိသည္ ။ အကိုက ဒီလို ခ်စ္သူမ်ားေန႔မွာ သူနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္တည္း ေတြ႔ဖို႔ကို သိပ္ၿပီး စိတ္အားမထက္သန္ဘူးထင္ပါရဲ႕ ။ ဒါမွမဟုတ္ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ ဆိုတာကိုပဲ သတိမထားမိတာလား ။
ေတာ္ပါၿပီ ။ ဆက္မေတြးတာပဲ ေကာင္းပါတယ္ ။ ဆက္ေတြးေနသ၍ ကိုယ္ပဲ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနရလိမ့္မည္ ။ မမတို႔အစီအစဥ္ကို အကိုက လက္ခံတယ္ဆိုေတာ့လည္း....
" ဒါဆိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ လာမယ္ေလ ၊ ဘယ္ကိုလာခဲ့ရမလဲ မမ "
" ေအး...လာရမယ့္လိပ္စာကို မမ message ပို႔လိုက္မယ္ ၊ အခု ထြက္လာခဲ့လိုက္ေတာ့ေနာ္ "
" ဟုတ္ကဲ့ မမ "
မျဖစ္ေသးပါဘူး ။ အကို႔ထံေတာ့ ဖုန္းလွမ္းဆက္ဦးမွပါ ။
" Hello ကေလးေလး "
" မမက dinner တူတူစားဖို႔ ဖုန္းလွမ္းဆက္တယ္ အကို "
" အင္း...ကိုယ့္ကိုလည္း ေျပာတယ္ေလ ၊ ကိုယ္ သူတို႔ခ်ိန္းတဲ့ေနရာကိုပဲ တန္းသြားလိုက္ေတာ့မယ္ ၊ အသာလည္း ကိုယ့္ဟာကိုယ္ လာခဲ့ဖို႔ အဆင္ေျပတယ္မဟုတ္လား "
" ဟုတ္ကဲ့ "
အဆင္ေျပတယ္မဟုတ္လားဆိုမွေတာ့ အဆင္ေျပရေတာ့မွာပဲေပါ့ ။ သူ႔ကိုေတာင္ အတူတူသြားဖို႔ လာမေခၚႏိုင္ရေလာက္ေအာင္ အကို ဘာေတြမ်ား အလုပ္ရႈပ္ေနပါသလဲေလ ။ ဆက္မေတြးခ်င္ေတာ့ၿပီ ။
သူ အေတြးလြန္ေနတာပဲ ျဖစ္ပါေစ ။
" ဒါဆို ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္ ကေလးေလး ၊ ခဏေနရင္ေတြ႕မယ္ "
" ဟုတ္ကဲ့ "
ႏွစ္ေယာက္ဆင္တူကိုင္ဖို႔ ဝယ္ထားတဲ့ ဖုန္းေလးႏွစ္လံုးကို စိုက္ၾကည့္ေနမိရင္း.... ။ အမွတ္တရျဖစ္ေအာင္ ႏွစ္ေယာက္တည္း ညစာစားရင္း ဒီလက္ေဆာင္ေလးကို ေပးခ်င္ခဲ့တာေလ ။ ခုေတာ့..... ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါေလ ။ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္က ဆင္တူကိုင္ရဖို႔ပဲမဟုတ္လား ။ ဘယ္လိုေပးတယ္ဆိုတာက အဓိကက်တဲ့ကိစၥမွမဟုတ္တာ ။ အကိုနဲ႔ပတ္သက္ရင္ သူလည္း သိပ္ကို ေလာဘႀကီးေနမိတယ္ ထင္ပါတယ္ ။
**********
မမ message ပို႔ေပးလိုက္တဲ့ လိပ္စာအတိုင္း ကားေမာင္းလာခဲ့ရင္း ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္တစ္ခုသို႔ ေရာက္လာေတာ့ လူက ဇေဝဇဝါျဖစ္လာသည္ ။
Dinner စားမယ္ဆိုေတာ့ ဆိုင္တစ္ဆိုင္ဆိုင္ဟုထင္ေနမိတာ ။ လိပ္စာကိုျပန္ၾကည့္ေတာ့လည္း ဆိုင္နာမည္မပါ ။ ဒီတိုင္း ျခံအမွတ္တို႔ လမ္းနာမည္တို႔သာ ပါသည္ ။
Google map ကေနရွာရင္း စမ္းတဝါးဝါး ေမာင္းလာခဲ့ကာ လိပ္စာထဲက ျခံေရွ႕ကိုေရာက္ေတာ့လည္း တကယ္ပဲ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခု မဟုတ္ေခ် ။
ေမွာင္ေနေသာ ျခံဝန္းတစ္ခုကိုသာ ေတြ႔ရသည္ ။ လိပ္စာမ်ား မွားၿပီး လာမိၿပီလားဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ ကားေပၚကဆင္းကာ ျခံဝကို အကဲခတ္ၾကည့္ေတာ့လည္း ျခံနံရံမွာကပ္ထားသည့္ လိပ္စာက မွန္ေနျပန္သည္ ။
သူလည္း ေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္လာကာ မမထံ ဖုန္းေခၚေတာ့
" ေအး...သာသာ ေရာက္ၿပီလား "
" မမေျပာတဲ့လိပ္စာကို ေရာက္ေနၿပီ ၊ စားေသာက္ဆိုင္လည္းမဟုတ္ဘူး ၊ ဒါ ဘယ္ေနရာႀကီးလဲ "
" ေအး ျခံတံခါးဖြင့္ထားတယ္ ၊ ဒီတိုင္းတြန္းၿပီး ဝင္လာခဲ့ "
" အာ... ေမွာင္ေနတာႀကီးကို မမရာ ၊ ကၽြန္ေတာ္ဝင္မလာရဲဘူး "
" အမေလးဟဲ့ ၊ မီးက ခုမွထြန္းရမွာမို႔ပါ သာသာရယ္ ၊ မမတို႔ရွိပါတယ္ ၊ ဝင္သာလာခဲ့ပါ "
ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ မမကဖုန္းခ်သြားေတာ့ သူလည္း မထူးပါဘူးဟု သေဘာထားကာ မမေျပာတဲ့အတိုင္း ျခံတံခါးကို တြန္းဖြင့္ၿပီး ဝင္လာခဲ့ေတာ့သည္ ။ ျခံတံခါးကိုျဖတ္ကာ ဝင္လာၿပီး ေျခလွမ္းသံုးလွမ္းေျမာက္ေလာက္မွာ တစ္ျခံလံုးမီးေတြလင္းသြားေတာ့ သူ႔မွာ ရုတ္တရက္ လန္႔သြားမိေသးသည္ ။
မမတစ္ေယာက္ကေတာ့ေလ ေစာေစာစီးစီး မီးထြန္းထားေတာ့ ဘာျဖစ္မွာမို႔လို႔လဲ ။ တကယ္ပါပဲ ။
ခုနက ေမွာင္ေနလို႔ဘာကိုမွ သဲသဲကြဲကြဲမျမင္ခဲ့ရေပမယ့္ အခု မီးေရာင္ေအာက္မွာ ျမင္လိုက္ရတဲ့ ျခံဝန္းအလယ္က တိုက္ကေလးဟာ တကယ့္ကို ခ်စ္စဖြယ္ေလးပင္ ။
သူ အသံထြက္ေအာင္ ရယ္လိုက္မိရင္း စိတ္ထဲမွ
ငႂကြားမမ ။ ဒါ ကိုဆက္ေနနဲ႔ မမနဲ႔အတူတူေဆာက္ေနတယ္ဆိုတဲ့ အိမ္ပဲ ျဖစ္ရမည္ ။ ညစာဖိတ္ေကၽြးရင္း ဒါကို ေခၚႂကြားတာေပါ့ေလ ။
ရယ္ခ်င္ပက္က်ိျဖင့္ေတြးေနရင္း ခ်စ္စရာေကာင္းလွတဲ့ အိမ္ကေလးကို ရပ္ၾကည့္ေနမိသည္ ။ ကိုဆက္ေနနဲ႔မမ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းၿပီး ပညာကုန္ထုတ္သံုးကာ ေဆာက္ထားပံုရတဲ့ ထိုအိမ္ကေလးဟာ တကယ့္ကိုမွ ေနခ်င့္စဖြယ္ ခ်စ္စရာေလးပင္ ။
တစ္ထပ္လည္း မ,က ၊ ႏွစ္ထပ္ပီပီျပင္ျပင္လည္း မဟုတ္ဘဲ တစ္ထပ္ခြဲတိုက္ကေလးျဖစ္ၿပီး ေခါင္မိုးက အခၽြန္ေလးျဖစ္ကာ အေပၚထပ္ ဘယ္ညာမွာ ဝရံတာေသးေသးေလးေတြ ထုတ္ထားေသးသည္ ။ ပံုမွန္အားျဖင့္ ဝရံတာကို အေပၚထပ္ရဲ႕ေရွ႕မ်က္ႏွာစာမွာသာ အထားမ်ားၾကေပမယ့္ အခုက ေရွ႕မ်က္ႏွာစာတစ္ခုလံုးကို မွန္ေတြအဓိက သံုးထားၿပီး ဝရံတာေသးေသးေလးေတြကို ေဘးမွာထားလိုက္ျခင္းက တကယ့္ကို အျမင္ဆန္းသြားေစသည္ ။
ေအာက္ထပ္အဝင္အဝမွာလည္း ပန္းကႏုတ္တိုင္လံုးေလးေတြႏွင့္ ဆင္ဝင္ေလးလုပ္ထားသည္မွာ သေဘာက်စရာ ။ ျခံထဲမွာလည္း စားပြဲခံုျဖဴျဖဴ ထိုင္ခံုျဖဴျဖဴေလးေတြ ခ်ထားေသးသည္ ။ ဒါက ညေနဘက္ေတြမွာ ႏွစ္ေယာက္တူတူထိုင္ရင္း Ro ၾကမယ့္သေဘာေပါ့ေလ ။ ဟာ...ဟ ။
အံမယ္... ျခံေထာင့္မွာ ေရတံခြန္ေပါက္စေလးေတာင္ ပါေသးရဲ႕ ။ သူ႔အမ ေဒၚလင္းလင္းတို႔ကေတာ့ စိတ္တိုင္းက်ကို လက္ကုန္ႀကဲထားသည္ထင္ပါရဲ႕ ။
လက္ထဲမွာကိုင္ထားတဲ့ ဖုန္းက ျမည္လာေတာ့မွ သူ႔မွာ အလန္႔တၾကား သတိျပန္ဝင္ရင္း
" ဟီး မမ "
" အိမ္ထဲဝင္မလာဘဲ အဲ့ဒီမွာ ဘာရပ္လုပ္ေနတာတုန္း သာသာ "
" အိမ္ေလးက လွလို႔ ၾကည့္ေနတာပါ မမရဲ႕ ၊ လာၿပီ လာၿပီ "
သူလည္း ကမန္းကတန္း အိမ္ထဲသို႔ဝင္လာခဲ့ရာ အိမ္ထဲသို႔အေရာက္ မီးေတြက ရုတ္တရက္ေမွာင္က်သြားေတာ့ သူ႔မွာ လန္႔ျဖန္႔သြားၿပီး ေနရာမွာတင္ ေၾကာင္ၿပီးရပ္ေနမိသည္ ။
ထိုအခ်ိန္ တစ္စံုတစ္ေယာက္က သူ႔လက္ကို ခပ္ဖြဖြလာကိုင္သည့္ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ရုန္းမယ္ၾကံတုန္းမွာ သူ ရင္းႏွီးေနတဲ့ ကိုယ္သင္းနံ႔တစ္ခုက သူ႔အားမင္သက္သြားမိေစကာ မရုန္းမိလိုက္ေတာ့ေပ ။
ထိုစဥ္မွာပဲ မီးေတြက ရုတ္တရက္ျပန္လင္းလာၿပီး သူျမင္လိုက္ရသည္က အကိုဟာ သူ႔လက္ကိုကိုင္ကာ သူ႔ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ရက္သား ။ သူလည္း ရုတ္တရက္မို႔ ထူပူကာ အလန္႔တၾကားျဖင့္
" ဟာ အကို အကို....ဒါ ဘာလုပ္တာလဲ ၊ ဘာလို႔ ဒူးေထာက္ေနတာလဲ "
" ကိုယ့္ကို လက္ထပ္ခြင့္ေပးပါ အသာ "
ဘယ္လိုမွထင္မွတ္မထားမိတဲ့ အေျခအေနေၾကာင့္ သူ႔မွာ ဆြံ႕အ ေၾကာင္ေငးလ်က္ ။
ဘယ္အခ်ိန္က ဖြင့္လိုက္မွန္းမသိသည့္ Twilight ဇာတ္ကားထဲမွ Christina Perri ရဲ႕ " A Thousand Years " သီခ်င္းသံကလည္း ခပ္တိုးတိုးႏွင့္ တၿငိမ့္ၿငိမ့္ပ်ံ႕လြင့္ေနေသးသည္ ။
For a thousand years, I'll love you for a thousand more... တဲ့လား ။
အသိစိတ္ျပန္ကပ္မိခ်ိန္မွာ ဝမ္းသာဝမ္းနည္းစိတ္ေတြ ေရာယွက္လ်က္ မထိန္းႏိုင္စြာျဖင့္ သူ ငိုခ်လိုက္မိေတာ့သည္ ။ ငိုရင္းႏွင့္ သူ႔ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္လ်က္ရွိေနဆဲအကို႔ကို အတင္းဆြဲကာ ထူမိေတာ့
" အသာ ကိုယ့္ကို လက္ထပ္မယ္ဆိုမွ ထမယ္ "
မ်က္ရည္မ်ားၾကား ၿပံဳးမိရင္းက ေခါင္းကို တဆတ္ဆတ္ၿငိမ့္ျပမိေတာ့သည္ ။
လႈိက္ေမာဖြယ္ရာ ဒီလိုအေျခအေနတစ္ခုမွာ သူကဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ျငင္းႏိုင္ဦးမွာတဲ့လဲ ။
သင့္ေတာ္တာေတြ မသင့္ေတာ္တာေတြ ျဖစ္သင့္တာေတြ မျဖစ္သင့္တာေတြ ဘာတစ္ခုမွကို မေတြးႏိုင္ေတာ့ဘဲ ႏွလံုးသားရဲ႕ေစစားရာေနာက္ကိုသာ လိုက္ခဲ့မိေတာ့သည္ ။
ထို႔ေနာက္မွာ အကိုက အသည္းပံုဘူးအနီေလးႏွင့္ထည့္ထားေသာ ဆင္တူလက္စြပ္ႏွစ္ကြင္းအနက္ တစ္ကြင္းကို သူ႔လက္သန္းႂကြယ္တြင္ စြပ္ေပးလာေတာ့ သူ႔မွာ ၾကည္ႏူးရ ရင္ခုန္ရလြန္း၍ လက္ဖ်ားေတြပင္ ေအးစက္လာေလသည္ ။
" ကဲ ဒီမ်က္ရည္ေတြက က်လာျပန္ၿပီ ၊ မငိုနဲ႔ေတာ့ေလ ကေလးေလးရဲ႕ "
အကိုက သူ႔နဖူးေလးအား နမ္းကာ မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ေပးရင္းေျပာလာေတာ့ သူလည္း အကို႔ခါးအား လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ စံုဖက္ကာ ရင္ခြင္ထဲကို မ်က္ႏွာဝွက္ရင္း
" ကၽြန္ေတာ့္ကို ဒီေလာက္ထိ အေလးအနက္ထားၿပီး ခ်စ္ေပးလို႔ တကယ္ကိုပဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အကို "
" ကိုယ့္ကို လက္ခံေပးလို႔ ကိုယ္ကလည္း ေက်းဇူးတင္ရပါတယ္ ကေလးရယ္ "
" ကဲ ကဲ ေက်းဇူးတင္တာေတြ ခဏနား ၊ ဒီကလူေတြက ဗိုက္ဆာေနၾကၿပီဗ် "
ဟင္... ဗညားပါေရာက္ေနတာလား ။ ခုနက ကိုယ့္အာရံုႏွင့္ကိုယ္မို႔ ပတ္ဝန္းက်င္ကို သတိမထားလိုက္မိဘဲ ခုမွပင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အား ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးေတြနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ေနၾကေသာ သူေတြကို ျမင္မိေတာ့သည္ ။
ကိုဆက္ေနနဲ႔မမေရာ...ၿပီးေတာ့ ဗညားေရာ ။ ကိုမင္းသီဟ နဲ႔ မမမြန္ေတာင္ပါေသး ။ အား...ရွက္လိုက္တာ ။
" ဒါ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းကို အသိမေပးဘဲ အကုန္လံုးေပါင္းၿပီး စီစဥ္ထားၾကတာေပါ့ေလ ၊ မမကပါ အလိုတူအလိုပါေပါ့ ဟုတ္လား "
" ေအာ္...ခဲအိုႀကီးက ကိုယ့္ေမာင္ေလးကို surprise တိုက္ခ်င္တယ္ဆိုေတာ့လည္း အစ္မတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဒီေလာက္ေတာ့ စြမ္းစြမ္းတမံ ကူညီျဖည့္ဆည္းေပးရမွာေပါ့ "
ဗညားကပါ တဟီးဟီးရယ္ရင္း
" ဘယ္လိုလဲ ဖိုးထင္ ၊ ေတာ္ေတာ္မွ surprise ျဖစ္သြားရဲ႕လား "
" မင္းလည္းေလ ငါ့ကို နည္းနည္းပါးပါးေလးေတာင္ ႀကိဳမေျပာဘူး "
" ႀကိဳေျပာမွေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ surprise ျဖစ္ေတာ့မွာလဲကြ "
" ေအးေလ ေအးေလ ဟုတ္သားပဲ "
ဗညားရဲ႕စကားကို အကုန္လံုးက တက္ညီလက္ညီ ဝိုင္းၿပီးေထာက္ခံၾကေလသည္ ။
" ကဲ ကဲ Ro တဲ့ အစီအစဥ္ေတြ ၿပီးသြားၿပီဆိုေတာ့ ညစာစားမယ့္အစီအစဥ္ေလး စလိုက္ၾကရေအာင္ "
ကိုဆက္ေနရဲ႕ ေလာေဆာ္သံအဆံုးမွာ အကုန္လံုးက ထမင္းစားခန္းဘက္ကို ဝင္သြားၾကေလသည္ ။ သူနဲ႔အကိုလည္း ထိုလူစုေနာက္ကို လိုက္ေလ်ွာက္လာစဥ္ သူ႔မ်က္လံုးေထာင့္စြန္းကေန ျမင္လိုက္မိတဲ့ ဧည့္ခန္းနံရံေပၚက ဓာတ္ပံုႀကီးတစ္ခု ။
ဆြဲကိုင္ထားတဲ့ အကို႔လက္ကို ျဖဳတ္ကာ ထိုဓာတ္ပံုႀကီးဆီသို႔ အံ့ၾသျခင္းႀကီးစြာျဖင့္ တိုးကပ္လာမိေတာ့သည္ ။ အျဖဴေရာင္ေဘာင္ခတ္ထားေသာ နံရံအျပည့္နီးပါးရွိေနသည့္ ထိုပံုထဲတြင္ကား အကိုႏွင့္သူက ေခါင္းမွာ birthday cap ကိုယ္စီေဆာင္းထားကာ ၿပံဳးရယ္လို႔ ။
ဒီပံုေလးက သူ႔ေမြးေန႔ပြဲတုန္းက ဗညားရိုက္ေပးထားခဲ့တဲ့ပံုေလး ။ အကိုက သူ႔အားငံု႔ၾကည့္ေနခဲ့ၿပီး သူကလည္း အကို႔အား ျပန္လည္ေမာ့ၾကည့္ကာ အားရပါးရ ရယ္ေနၾကတဲ့ ထိုပံုေလးကို အသက္ဝင္လြန္းလို႔ သူေရာအကိုပါ အရမ္းကို သေဘာတက်ျဖစ္ခဲ့ရတာ ။
" အံ့ၾသေနလား ကေလးေလး "
" ဒီ...ဒီပံုက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဒီအိမ္မွာရွိေနတာလဲ အကို "
" ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ေနမယ့္အိမ္မွာ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ပံုရွိေနတာ ဆန္းလို႔လား အသာရဲ႕ "
" ဗ်ာ ကၽြန္...ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ေနမယ့္အိမ္?? "
" ဟုတ္တယ္ေလ ၊ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ လက္ထပ္ၿပီးရင္ေနဖို႔ ကိုယ့္စိတ္တိုင္းက်ပံုစံေျပာၿပီး ဆက္ေနနဲ႔လင္းလင္းကို မရမက ေဆာက္ခိုင္းထားတာ "
သူ႔မွာ အံ့ၾသၿပီးရင္း အံ့ၾသရလြန္း၍ ဘာစကားတစ္ခြန္းမွ ေျပာမထြက္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ အကို႔မ်က္ႏွာကိုသာ မင္သက္မိသလို ေငးၾကည့္ေနမိေတာ့သည္ ။
အကိုက ေနရာမွာတင္ ေက်ာက္ရုပ္လိုျဖစ္ေနသည့္သူ႔အား သိုင္းဖက္ကာ ပခံုးအား ခပ္ဖြဖြပုတ္ရင္း
" ကိုယ့္ကေလး အရမ္းအံ့ၾသသြားတယ္ထင္တယ္ "
" အကိုရာ "
" ကဲ ကဲ အံ့ၾသတာေလး ခဏေအာင့္ထားၿပီး ညစာသြားစားၾကစို႔ေနာ္ ၊ ေတာ္ၾကာ အထဲကလူေတြ ေအာ္ေတာ့မယ္ "
ညစာစားၾကေတာ့လည္း တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ စေနာက္ၾကရင္း တစ္အိမ္လံုး ဆူညံေနေတာ့သည္ ။
" ေဟ့ေရာင္ ဖိုးထင္ မင္းလည္း အကို႔ကို surprise ျပန္တိုက္လိုက္ဦးေလကြာ "
ဗညားရဲ႕အေျပာမွာ အကိုက သူ႔အား စူးစမ္းသလို ၾကည့္လာေတာ့ ခါးမွာပတ္ထားသည့္ ခါးပတ္အိတ္ကေလးထဲမွ ဆင္တူဖုန္းေလးႏွစ္လံုးကိုထုတ္ကာ တစ္လံုးအား အကို႔လက္ထဲထည့္ေပးရင္း
" အကိုနဲ႔ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ဆင္တူကိုင္ရေအာင္ ဝယ္ထားတာ "
သူ႕စကားဆံုးေတာ့ အကုန္လံုးက ဝိုး ေဝါင္း ႏွင့္ ထေအာ္ၾကေတာ့သည္ ။
အကိုကေတာ့ သူ႔အားျပံဳးကာၾကည့္လာရင္း
" ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ ကိုယ့္ကေလးေလး "
ဟု ခပ္တိုးတိုးေရရြတ္ေလသည္ ။
" ကဲ အားလံုးပဲ ကိုဆက္ေစေကၽြးထားသမ်ွကို တဝႀကီး စားေသာက္ၿပီးရင္လည္း အလိုက္တသိျပန္ၾကပါစို႔ခင္မ်ာ "
ဗညားက အာၿပဲႀကီးနဲ႔ထေျပာေတာ့ အကုန္လံုးလည္း တဟီးဟီး တဟားဟားလုပ္ကာ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ဝိုင္းႏႈတ္ဆက္ၾကၿပီးေနာက္ တကယ္ျပန္ၾကေလေတာ့၏ ။
**********
အားလံုးျပန္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္ တစ္အိမ္လံုးလည္း တိတ္ဆိတ္သြားေလေတာ့သည္ ။
တစ္အိမ္လံုးမွာ ႏွစ္ေယာက္တည္းဆိုသည့္အသိေၾကာင့္ လူကရွက္ကိုးရွက္ကန္းလိုလိုႀကီးျဖစ္ေနကာ ဘာစကားကို ဘယ္လိုစၿပီး ေျပာရမယ္ေတာင္ မသိေတာ့ေခ် ။
အားးးးး တကယ္ပါပဲ ။
" အသာ အေပၚထပ္ကို လိုက္ၾကည့္ဦးေလ "
" ဗ်ာ...အဲ ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့အကို "
အေပၚထပ္ကေလးက ေအာက္ထပ္အက်ယ္အဝန္းရဲ႕တစ္ဝက္သာ ရွိတာမို႔ အိပ္ခန္းတစ္ခန္းအျဖစ္သာ ဖြဲ႔ထားေလသည္ ။
သူအျဖဴေရာင္ႀကိဳက္မွန္းသိလို႔ထင္ပါရဲ႕ ။ တစ္ခန္းလံုးကို ေဆးအျဖဴသုတ္ထားကာ ဗီရိုေတြ ပရိေဘာဂေတြကအစ အျဖဴေရာင္ေတြခ်ည္းသာ ။
ႏွစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးကိုျမင္ေတာ့ မ်က္ႏွာေတြပင္ ပူလာသလိုလို ။ ဘယ္လိုခံစားခ်က္ႀကီးလဲကြာ ။
ကုတင္ေဘးက စားပြဲခံုေသးေသးေလးေပၚမွာ မီးအိမ္လွလွေလးတစ္လံုးရွိေနၿပီး ထိုမီးအိမ္ေလးေဘးမွာက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ Selfie ပံုေလးကို မွန္ေဘာင္ေလးႏွင့္ေထာင္ထား၏ ။ ထိုမ်ွမကေသး ။ ကုတင္ေခါင္းရင္းဘက္ နံရံတစ္ခုလံုးမွာ သစ္ခက္အတုေလးေတြ ခပ္က်ဲက်ဲ ကပ္ထားၿပီး ထိုသစ္ခက္စိမ္းစိမ္းေလးေတြရဲ႕ၾကားမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ဓာတ္ပံုေပါင္းမ်ားစြာကို ေတြ႕ရေလသည္ ။
ဘယ္လိုစိတ္ကူးေတြနဲ႔မ်ား ဒီေလာက္အေသးစိတ္ေအာင္ စဥ္းစားထားႏိုင္ရတာလဲ အကိုရယ္ ။
တစ္ခန္းလံုးအား တအံ့တၾသေငးေနတုန္းမွာပင္ ေခါင္းေပၚက အရိပ္တစ္ခုေၾကာင့္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိစဥ္ လူက တကယ့္ကို ပါးစပ္အေဟာင္းသား ။
ေခါင္မိုးက အခၽြန္ပံုသ႑ာန္ ႏွစ္ျခမ္းမွာ တစ္ျခမ္းက ဒီအတိုင္းရွိေနၿပီး ကုတင္ရဲ႕အေပၚတည့္တည့္ဘက္တစ္ျခမ္းက ႐ိုး႐ိုးေခါင္မိုးမဟုတ္ေတာ့ဘဲ မွန္သားေတြ ျဖစ္ေနကာ ေကာင္းကင္ႀကီးကို အတိုင္းသားျမင္ေနရေလသည္ ။
" ခုနက ေခါင္မိုးအျပည့္မဟုတ္လား အကို ၊ အခု ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး...?? "
" အင္း...Remote နဲ႔ခဏဖယ္လိုက္တာ ၊ အသာက ေကာင္းကင္ႀကီးကို ၾကည့္ေနရတာ ႀကိဳက္မွန္းသိလို႔ ဆက္ေနကို မရမက ဂ်ီက်ၿပီး ဒီလို မွန္နဲ႔ေခါင္မိုးရေအာင္ လုပ္ခိုင္းထားရတာ ၊ ဆက္ေနနဲ႔လင္းလင္းနဲ႔ကလည္း ဒီေလာက္ႀကီးမဖန္တီးတတ္ေတာ့ စင္ကာပူက သူတို႔ဆရာတစ္ေယာက္ကို အကူအညီေတာင္းၿပီး ေဆာက္ခိုင္းရတာေပါ့ ၊ ဘယ္လိုလဲ အသာႀကိဳက္တယ္မဟုတ္လားဟင္ "
" ဘယ္လိုေမးလိုက္တာလဲ အကိုရယ္ ၊ ႀကိဳက္လြန္းလို႔ ဘယ္ေလာက္ႀကိဳက္လဲဆိုတာေတာင္ အကို႔ကိုေျပာျပဖို႔ စကားလံုးမရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ပဲ "
" ကိုယ့္ကေလးေလးသေဘာက်တယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ေက်နပ္ၿပီ ၊ ကေလးကို မတိုင္ပင္ဘဲ တစ္ေယာက္တည္းစီစဥ္ခဲ့ရေတာ့ တစ္ခုခုကို ကေလးစိတ္တိုင္းမက်ျဖစ္မွာ စိုးရိမ္ေနခဲ့ရတာ "
" ပိုက္ဆံေတြအရမ္းကုန္သြားမွာပဲ အကိုရယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အဲ့ေလာက္မလိုပါဘူး ၊ ကၽြန္ေတာ္က အကိုခ်စ္ေပးရံုနဲ႔တင္ ျပည့္စံုေနၿပီမို႔လို႔ပါ "
" ပိုက္ဆံေတြက ကိုယ့္မွာရွိပါတယ္ အသာရဲ႕ ၊ ဆံုးသြားတဲ့ကိုယ့္အေဒၚက သူနဲ႔တူတူလာေနေပးခဲ့တဲ့ကိုယ့္ကို သူ႔ပိုင္ဆိုင္မႈေတြအကုန္လႊဲေပးသြားခဲ့တာေလ ၊ အသာ့အကိုက သူေဌးပါေနာ္ "
လက္မေထာင္ကာ ၿပံဳးစိစိနဲ႔ေျပာေနသည့္ အကို႔ကိုၾကည့္ကာ သူ ရယ္ခ်မိေတာ့သည္ ။
" ဒါေပမယ့္လည္း အကိုရယ္ ၊ ဒီေလာက္ႀကီးလုပ္ထားေပးတာကေတာ့... "
" ကိုယ့္ဘဝထဲထိ စြန္႔စြန္႔စားစားဝင္လာရမယ့္အသာ့ကို ကိုယ္က အေကာင္းဆံုးေတြနဲ႔ပဲ ဆီးႀကိဳခ်င္တယ္ ၊ ၿပီးေတာ့ အသာက ကိုယ္တန္ဖိုးထားရတဲ့ကေလးေလးမို႔ ကိုယ္နဲ႔ေနတဲ့အခါ လိုေလေသးမရွိဆိုတာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ေနေစခ်င္တာ "
" အကိုရယ္...အကိုဖန္တီးေပးတာေတြနဲ႔ညီမ်ွေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ဘာျပန္လုပ္ေပးသင့္လဲဟင္ ၊ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကက် အကို႔အေပၚ ဘာမွမေပးဆပ္ႏိုင္ေသးဘူး "
" တစ္ခုပဲ...တစ္ခုပဲ ကေလးဆီက ေတာင္းဆိုခ်င္တယ္ "
" ေျပာပါ အကို ၊ အကို႔အတြက္ဆို ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္ေအာင္ျဖည့္ဆည္းေပးမွာပါ "
" ကေလးကို အျမန္ဆံုး လက္ထပ္ခ်င္တယ္ ၊ အျမန္ဆံုးေနာ္...တကယ္အျမန္ဆံုး "
သူ ေခါင္းကို ဆင့္ကာဆင့္ကာ ၿငိမ့္ခ်ျပရင္း
" လက္ထပ္မယ္အကို ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အျမန္ဆံုး လက္ထပ္ၾကမယ္ "
ညရဲ႕အလွဟာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားက လွပတဲ့ခ်စ္ျခင္းတရားကို မမီႏိုင္ခဲ့ ။
*************
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕လက္ထပ္ပြဲေလးကေတာ့ ထူးထူးျခားျခားမဟုတ္ဘဲ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းကေလးသာ ။ သူတို႔ရဲ႕အိမ္ကေလးမွာပဲ ပတ္ဝန္းက်င္အသိုင္းအဝိုင္းတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔ ခင္ရာမင္ရာ မိတ္ေဆြအနည္းအက်ဥ္းကိုဖိတ္ၿပီး ဘုန္းႀကီးဆြမ္းေကၽြးေလး ျပဳလုပ္လိုက္တာသာျဖစ္သည္ ။
ဝမ္းသာစရာေကာင္းတာတစ္ခုက သူ႔ေဖေဖနဲ႔ေမေမသာမက အကို႔ေမေမကပါ သူတို႔ပြဲေလးသို႔ အသိအမွတ္ျပဳ လာေရာက္ခဲ့ျခင္းပင္ ။ ဘယ္သူေတြ အသိအမွတ္ျပဳျပဳ မျပဳျပဳ ၊ ႏွစ္ဖက္မိဘက အသိအမွတ္ျပဳလာျခင္းက သူတို႔အတြက္ေတာ့ တန္ဖိုးျဖတ္မရတဲ့ ဆုလာဘ္မဂၤလာတစ္ပါးပဲျဖစ္ေလသည္ ။
ဘာအေႏွာင့္အယွက္မွမရွိဘဲ ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ၿပီးသြားတဲ့ပြဲေလးေၾကာင့္ အခုမွပင္ ႏွစ္ေယာက္လံုး ဟင္းခ်ႏိုင္ေတာ့သည္ ။
အခုခ်ိန္မွာ အကိုနဲ႔သူဟာ တကယ္ကိုပဲ သက္ဆိုင္သူေတြ ျဖစ္ခဲ့ရၿပီ ။ ေနာက္ေန႔ကစလို႔ အိမ္ရဲ႕ေဝယ်ာဝစၥေတြ အတူလုပ္ၾကရင္း...ထမင္းဟင္းေတြ အတူခ်က္ၾကရင္း...ေန႔ရက္ေတြ အခ်ိန္ေတြကို အတူျဖတ္ေက်ာ္ ကုန္ဆံုးၾကရင္းနဲ႔ ေရွ႕ဆက္ၾကရေတာ့မယ္ ။
တကယ္ကိုပဲ အတိုင္းအဆမဲ့ ၾကည္ႏူးရပါသည္ေလ ။
" ကေလးေလး ဘာေတြေတြးေနတာလဲ "
သူ႔ေနာက္ကေန ခါးကိုဖက္တြယ္ကာ အကိုက ခပ္တိုးတိုးေမးလာေတာ့
" ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အေၾကာင္းေပါ့ အကိုရယ္ "
" ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္းေတြးတာကို ခဏနားၿပီး ကိုယ္နဲ႔အေပၚကို လိုက္ခဲ့ပါဦး "
အေပၚထပ္ကို ေရာက္ေတာ့ ျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းေလးေၾကာင့္ သူၿပံဳးလိုက္မိကာ
" ဒါေတြ ဘယ္တုန္းက ျပင္ဆင္လိုက္တာလဲ အကို "
" အသာ ေရခ်ိဳးေနတုန္းက "
ကုတင္ေအာက္နားမွာ ေမြးပြေကာ္ေဇာအခင္းေလးနဲ႔ အက်အနျပင္ဆင္ထားသည္က ဝိုင္တစ္ပုလင္း ဖန္ကလပ္ေလးႏွစ္ခုနဲ႔ သစ္သီးအစံုထည့္ထားတဲ့ ပန္းကန္ျပားေလးတစ္ခ်ပ္ ။
အကို႔ရင္ခြင္ထဲကေန ဝိုင္ေသာက္ရင္း ေခါင္မိုးမွန္သားျပင္ကတစ္ဆင့္ ေကာင္းကင္ႀကီးကို ေမာ့ၾကည့္ေနရသည္မွာ သူ႔အတြက္ေတာ့ အိပ္မက္တစ္ခုလိုပင္ ။
ဒီလို သူ႔ရင္ထဲကလမင္းႀကီးရဲ႕ရင္ခြင္ကိုမီွရင္း ေကာင္းကင္က လမင္းႀကီးကို ေမာ့ၾကည့္ခြင့္ရလိမ့္မယ္လို႔ ဘယ္ထင္ခဲ့ပါ့မလဲ ။
ကိုယ္ဘယ္လိုမွ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳးနဲ႔ ဟိုးအေဝးက လမင္းႀကီးကို ေငးၾကည့္ေနခဲ့ရတဲ့ ဘဝကေန အဲ့ဒီလမင္းကို တကယ္တို႔ထိခြင့္ ရလိုက္တဲ့ ကေလးပမာ သူ႔မွာ ေပ်ာ္တာေရာ မယံုႏိုင္တာေရာ ခံစားခ်က္အေထြေထြစုေပါင္းပီး မနက္က မဂၤလာပြဲတစ္ေလ်ွာက္လံုး ကတုန္ကရင္ေတြ ျဖစ္ေနခဲ့ရေသးသည္ ။ သူ႔လက္ဖ်ားေလးေတြကို ေထြးဆုပ္ကာ အကိုက အားေပးလာေတာ့မွသာ စိတ္က တည္ၿငိမ္ေျခရသြားတာျဖစ္သည္ ။
အကိုဟာ ဘယ္လိုအေျခအေနမွာျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ကို စိတ္ခြန္အားေပးႏိုင္တဲ့ အလင္းေရာင္ရွင္ပါပဲ ။
" ဘာေတြေတြးၿပီး ၿငိမ္ေနျပန္ၿပီလဲ ကေလးေလး "
ခက္ရင္းနဲ႔ထိုးထားတဲ့ စေတာ္ဘယ္ရီသီးေလးကို သူ႔အားခြံ႔ေပးရင္း ေမးလာတဲ့အကို႔ေၾကာင့္
" အကို႔အေၾကာင္း "
" ေျပာပါဦး...ဘာေတြမ်ားပါလိမ့္ "
အကို႔ကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရလိုက္တဲ့အေပၚ ကၽြန္ေတာ္ တကယ္ကို မယံုႏိုင္ျဖစ္ေနတာ ၊ ဘာမွမက္ေမာစရာမရွိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို အကိုဘာလို႔မ်ား ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာလဲဟင္ "
" ခ်စ္လို႔...အဆံုးရႈံးမခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကို ခ်စ္လို႔ ၊ အသာကလြဲၿပီး တစ္ျခားဘယ္အရာကိုမွ မမက္ေမာမိေတာ့ေလာက္ေအာင္ အသာ့ကို ခ်စ္သြားလို႔ ၊ ၿပီးေတာ့...ကိုယ့္ဘဝရဲ႕ ပထမဆံုးအနမ္းကို ကေလးနဲ႔စတင္ခဲ့သလို ေနာက္ဆံုးအနမ္းကိုလည္း ကေလးနဲ႔ပဲ အဆံုးသတ္ခ်င္တာမို႔လို႔ "
သူ႕စကားအဆံုးမွာ ရင္ခြင္ထဲက ကေလးငယ္ဟာ မ်က္ႏွာေလးေမာ့လာရင္း သူ႔ႏႈတ္ခမ္းထက္ အနမ္းတစ္ခု ေပးအပ္လာေလေတာ့.................။
ကေလးငယ္ဘက္က အစျပဳေပးအပ္လာတဲ့ ခ်ိဳၿမိန္ျခင္းမွာ သူဟာလည္း မူးမူးေမ့ေမ့ ။ အခ်ိန္ေတြဘယ္ေလာက္ ကုန္ဆံုးသြားသည္မသိ ။ အနမ္းတို႔ကို ဖယ္ခြာမိခ်ိန္မွာ ကေလးငယ္ရဲ႕မ်က္ႏွာျပင္တစ္ခုလံုးဟာ ရဲရဲနီေစြးေနေလၿပီ ။
ထိုမ်က္ႏွာနီနီေလးကိုပဲ သူ႔မွာ ေငးေမာ၍မဝႏိုင္ ။
သူ ရင္နဲ႔မဆန္႔ေအာင္ အခ်စ္ႀကီးခ်စ္ရတဲ့ ကေလးေလး ။
တကယ္ပါ ။ သူ႔ရဲ႕က်န္ရွိေနတဲ့ ဘဝသက္တမ္းကို ဒီကေလးငယ္အား ၾကည့္ရႈေငးေမာရင္းျဖင့္သာ ကုန္ဆံုးလိုပါသည္ေလ ။
• • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • •
(The End)
_____________________________
#For Unicode
မျှော်နေတဲ့ အကို့ဖုန်းကတော့မလာဘဲ မျှော်လင့်မထားတဲ့ မမက ဖုန်းဆက်လာကာ
" သာသာရေ...ဒီညနေ dinner တူတူစားရအောင် "
" ဟင်...ချစ်သူများနေ့ကြီးမှာ ကိုဆက်နေနဲ့ နှစ်ယောက်တည်း မစားဘူးလား "
" နှစ်ယောက်တည်းက ပျင်းစရာကြီး ၊ လူစုံတော့ ပိုပြီးပျော်စရာကောင်းတာပေါ့ ၊ အဲ့ဒါကြောင့် သာသာ့ကို လှမ်းခေါ်တာ "
" ကျွန်တော်က အကိုနဲ့ချိန်းထားတာမို့လို့ "
" အမလေး...မမက ကိုဆက်ကိုလည်း ခေါ်ထားပြီးပါပြီ "
" အကိုက ဘာပြောလဲ "
" ဘာပြောရမလဲ သာသာရဲ့ ၊ လာမယ်ပဲ ပြောတာပေါ့ "
မမစကားကြောင့် သူ့စိတ်ထဲ စိတ်မကောင်းသလိုတော့ ဖြစ်သွားမိသည် ။ အကိုက ဒီလို ချစ်သူများနေ့မှာ သူနဲ့ နှစ်ယောက်တည်း တွေ့ဖို့ကို သိပ်ပြီး စိတ်အားမထက်သန်ဘူးထင်ပါရဲ့ ။ ဒါမှမဟုတ် ချစ်သူများနေ့ ဆိုတာကိုပဲ သတိမထားမိတာလား ။
တော်ပါပြီ ။ ဆက်မတွေးတာပဲ ကောင်းပါတယ် ။ ဆက်တွေးနေသ၍ ကိုယ်ပဲ စိတ်မကောင်းဖြစ်နေရလိမ့်မည် ။ မမတို့အစီအစဉ်ကို အကိုက လက်ခံတယ်ဆိုတော့လည်း....
" ဒါဆိုလည်း ကျွန်တော် လာမယ်လေ ၊ ဘယ်ကိုလာခဲ့ရမလဲ မမ "
" အေး...လာရမယ့်လိပ်စာကို မမ message ပို့လိုက်မယ် ၊ အခု ထွက်လာခဲ့လိုက်တော့နော် "
" ဟုတ်ကဲ့ မမ "
မဖြစ်သေးပါဘူး ။ အကို့ထံတော့ ဖုန်းလှမ်းဆက်ဦးမှပါ ။
" Hello ကလေးလေး "
" မမက dinner တူတူစားဖို့ ဖုန်းလှမ်းဆက်တယ် အကို "
" အင်း...ကိုယ့်ကိုလည်း ပြောတယ်လေ ၊ ကိုယ် သူတို့ချိန်းတဲ့နေရာကိုပဲ တန်းသွားလိုက်တော့မယ် ၊ အသာလည်း ကိုယ့်ဟာကိုယ် လာခဲ့ဖို့ အဆင်ပြေတယ်မဟုတ်လား "
" ဟုတ်ကဲ့ "
အဆင်ပြေတယ်မဟုတ်လားဆိုမှတော့ အဆင်ပြေရတော့မှာပဲပေါ့ ။ သူ့ကိုတောင် အတူတူသွားဖို့ လာမခေါ်နိုင်ရလောက်အောင် အကို ဘာတွေများ အလုပ်ရှုပ်နေပါသလဲလေ ။ ဆက်မတွေးချင်တော့ပြီ ။
သူ အတွေးလွန်နေတာပဲ ဖြစ်ပါစေ ။
" ဒါဆို ဖုန်းချလိုက်တော့မယ်နော် ကလေးလေး ၊ ခဏနေရင်တွေ့မယ် "
" ဟုတ်ကဲ့ "
နှစ်ယောက်ဆင်တူကိုင်ဖို့ ဝယ်ထားတဲ့ ဖုန်းလေးနှစ်လုံးကို စိုက်ကြည့်နေမိရင်း.... ။ အမှတ်တရဖြစ်အောင် နှစ်ယောက်တည်း ညစာစားရင်း ဒီလက်ဆောင်လေးကို ပေးချင်ခဲ့တာလေ ။ ခုတော့..... ။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ပါလေ ။ အဓိကရည်ရွယ်ချက်က ဆင်တူကိုင်ရဖို့ပဲမဟုတ်လား ။ ဘယ်လိုပေးတယ်ဆိုတာက အဓိကကျတဲ့ကိစ္စမှမဟုတ်တာ ။ အကိုနဲ့ပတ်သက်ရင် သူလည်း သိပ်ကို လောဘကြီးနေမိတယ် ထင်ပါတယ် ။
**********
မမ message ပို့ပေးလိုက်တဲ့ လိပ်စာအတိုင်း ကားမောင်းလာခဲ့ရင်း ဆိတ်ငြိမ်ရပ်ကွက်တစ်ခုသို့ ရောက်လာတော့ လူက ဇဝေဇဝါဖြစ်လာသည် ။
Dinner စားမယ်ဆိုတော့ ဆိုင်တစ်ဆိုင်ဆိုင်ဟုထင်နေမိတာ ။ လိပ်စာကိုပြန်ကြည့်တော့လည်း ဆိုင်နာမည်မပါ ။ ဒီတိုင်း ခြံအမှတ်တို့ လမ်းနာမည်တို့သာ ပါသည် ။
Google map ကနေရှာရင်း စမ်းတဝါးဝါး မောင်းလာခဲ့ကာ လိပ်စာထဲက ခြံရှေ့ကိုရောက်တော့လည်း တကယ်ပဲ စားသောက်ဆိုင်တစ်ခု မဟုတ်ချေ ။
မှောင်နေသော ခြံဝန်းတစ်ခုကိုသာ တွေ့ရသည် ။ လိပ်စာများ မှားပြီး လာမိပြီလားဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ ကားပေါ်ကဆင်းကာ ခြံဝကို အကဲခတ်ကြည့်တော့လည်း ခြံနံရံမှာကပ်ထားသည့် လိပ်စာက မှန်နေပြန်သည် ။
သူလည်း ယောင်ချာချာဖြစ်လာကာ မမထံ ဖုန်းခေါ်တော့
" အေး...သာသာ ရောက်ပြီလား "
" မမပြောတဲ့လိပ်စာကို ရောက်နေပြီ ၊ စားသောက်ဆိုင်လည်းမဟုတ်ဘူး ၊ ဒါ ဘယ်နေရာကြီးလဲ "
" အေး ခြံတံခါးဖွင့်ထားတယ် ၊ ဒီတိုင်းတွန်းပြီး ဝင်လာခဲ့ "
" အာ... မှောင်နေတာကြီးကို မမရာ ၊ ကျွန်တော်ဝင်မလာရဲဘူး "
" အမလေးဟဲ့ ၊ မီးက ခုမှထွန်းရမှာမို့ပါ သာသာရယ် ၊ မမတို့ရှိပါတယ် ၊ ဝင်သာလာခဲ့ပါ "
ပြောပြီးသည်နှင့် မမကဖုန်းချသွားတော့ သူလည်း မထူးပါဘူးဟု သဘောထားကာ မမပြောတဲ့အတိုင်း ခြံတံခါးကို တွန်းဖွင့်ပြီး ဝင်လာခဲ့တော့သည် ။ ခြံတံခါးကိုဖြတ်ကာ ဝင်လာပြီး ခြေလှမ်းသုံးလှမ်းမြောက်လောက်မှာ တစ်ခြံလုံးမီးတွေလင်းသွားတော့ သူ့မှာ ရုတ်တရက် လန့်သွားမိသေးသည် ။
မမတစ်ယောက်ကတော့လေ စောစောစီးစီး မီးထွန်းထားတော့ ဘာဖြစ်မှာမို့လို့လဲ ။ တကယ်ပါပဲ ။
ခုနက မှောင်နေလို့ဘာကိုမှ သဲသဲကွဲကွဲမမြင်ခဲ့ရပေမယ့် အခု မီးရောင်အောက်မှာ မြင်လိုက်ရတဲ့ ခြံဝန်းအလယ်က တိုက်ကလေးဟာ တကယ့်ကို ချစ်စဖွယ်လေးပင် ။
သူ အသံထွက်အောင် ရယ်လိုက်မိရင်း စိတ်ထဲမှ
ငကြွားမမ ။ ဒါ ကိုဆက်နေနဲ့ မမနဲ့အတူတူဆောက်နေတယ်ဆိုတဲ့ အိမ်ပဲ ဖြစ်ရမည် ။ ညစာဖိတ်ကျွေးရင်း ဒါကို ခေါ်ကြွားတာပေါ့လေ ။
ရယ်ချင်ပက်ကျိဖြင့်တွေးနေရင်း ချစ်စရာကောင်းလှတဲ့ အိမ်ကလေးကို ရပ်ကြည့်နေမိသည် ။ ကိုဆက်နေနဲ့မမ နှစ်ယောက်ပေါင်းပြီး ပညာကုန်ထုတ်သုံးကာ ဆောက်ထားပုံရတဲ့ ထိုအိမ်ကလေးဟာ တကယ့်ကိုမှ နေချင့်စဖွယ် ချစ်စရာလေးပင် ။
တစ်ထပ်လည်း မ,က ၊ နှစ်ထပ်ပီပီပြင်ပြင်လည်း မဟုတ်ဘဲ တစ်ထပ်ခွဲတိုက်ကလေးဖြစ်ပြီး ခေါင်မိုးက အချွန်လေးဖြစ်ကာ အပေါ်ထပ် ဘယ်ညာမှာ ဝရံတာသေးသေးလေးတွေ ထုတ်ထားသေးသည် ။ ပုံမှန်အားဖြင့် ဝရံတာကို အပေါ်ထပ်ရဲ့ရှေ့မျက်နှာစာမှာသာ အထားများကြပေမယ့် အခုက ရှေ့မျက်နှာစာတစ်ခုလုံးကို မှန်တွေအဓိက သုံးထားပြီး ဝရံတာသေးသေးလေးတွေကို ဘေးမှာထားလိုက်ခြင်းက တကယ့်ကို အမြင်ဆန်းသွားစေသည် ။
အောက်ထပ်အဝင်အဝမှာလည်း ပန်းကနုတ်တိုင်လုံးလေးတွေနှင့် ဆင်ဝင်လေးလုပ်ထားသည်မှာ သဘောကျစရာ ။ ခြံထဲမှာလည်း စားပွဲခုံဖြူဖြူ ထိုင်ခုံဖြူဖြူလေးတွေ ချထားသေးသည် ။ ဒါက ညနေဘက်တွေမှာ နှစ်ယောက်တူတူထိုင်ရင်း Ro ကြမယ့်သဘောပေါ့လေ ။ ဟာ...ဟ ။
အံမယ်... ခြံထောင့်မှာ ရေတံခွန်ပေါက်စလေးတောင် ပါသေးရဲ့ ။ သူ့အမ ဒေါ်လင်းလင်းတို့ကတော့ စိတ်တိုင်းကျကို လက်ကုန်ကြဲထားသည်ထင်ပါရဲ့ ။
လက်ထဲမှာကိုင်ထားတဲ့ ဖုန်းက မြည်လာတော့မှ သူ့မှာ အလန့်တကြား သတိပြန်ဝင်ရင်း
" ဟီး မမ "
" အိမ်ထဲဝင်မလာဘဲ အဲ့ဒီမှာ ဘာရပ်လုပ်နေတာတုန်း သာသာ "
" အိမ်လေးက လှလို့ ကြည့်နေတာပါ မမရဲ့ ၊ လာပြီ လာပြီ "
သူလည်း ကမန်းကတန်း အိမ်ထဲသို့ဝင်လာခဲ့ရာ အိမ်ထဲသို့အရောက် မီးတွေက ရုတ်တရက်မှောင်ကျသွားတော့ သူ့မှာ လန့်ဖြန့်သွားပြီး နေရာမှာတင် ကြောင်ပြီးရပ်နေမိသည် ။
ထိုအချိန် တစ်စုံတစ်ယောက်က သူ့လက်ကို ခပ်ဖွဖွလာကိုင်သည့် အထိအတွေ့ကြောင့် ရုန်းမယ်ကြံတုန်းမှာ သူ ရင်းနှီးနေတဲ့ ကိုယ်သင်းနံ့တစ်ခုက သူ့အားမင်သက်သွားမိစေကာ မရုန်းမိလိုက်တော့ပေ ။
ထိုစဉ်မှာပဲ မီးတွေက ရုတ်တရက်ပြန်လင်းလာပြီး သူမြင်လိုက်ရသည်က အကိုဟာ သူ့လက်ကိုကိုင်ကာ သူ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ရက်သား ။ သူလည်း ရုတ်တရက်မို့ ထူပူကာ အလန့်တကြားဖြင့်
" ဟာ အကို အကို....ဒါ ဘာလုပ်တာလဲ ၊ ဘာလို့ ဒူးထောက်နေတာလဲ "
" ကိုယ့်ကို လက်ထပ်ခွင့်ပေးပါ အသာ "
ဘယ်လိုမှထင်မှတ်မထားမိတဲ့ အခြေအနေကြောင့် သူ့မှာ ဆွံ့အ ကြောင်ငေးလျက် ။
ဘယ်အချိန်က ဖွင့်လိုက်မှန်းမသိသည့် Twilight ဇာတ်ကားထဲမှ Christina Perri ရဲ့ " A Thousand Years " သီချင်းသံကလည်း ခပ်တိုးတိုးနှင့် တငြိမ့်ငြိမ့်ပျံ့လွင့်နေသေးသည် ။
For a thousand years, I'll love you for a thousand more... တဲ့လား ။
အသိစိတ်ပြန်ကပ်မိချိန်မှာ ဝမ်းသာဝမ်းနည်းစိတ်တွေ ရောယှက်လျက် မထိန်းနိုင်စွာဖြင့် သူ ငိုချလိုက်မိတော့သည် ။ ငိုရင်းနှင့် သူ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်လျက်ရှိနေဆဲအကို့ကို အတင်းဆွဲကာ ထူမိတော့
" အသာ ကိုယ့်ကို လက်ထပ်မယ်ဆိုမှ ထမယ် "
မျက်ရည်များကြား ပြုံးမိရင်းက ခေါင်းကို တဆတ်ဆတ်ငြိမ့်ပြမိတော့သည် ။
လှိုက်မောဖွယ်ရာ ဒီလိုအခြေအနေတစ်ခုမှာ သူကဘယ်လိုလုပ်ပြီး ငြင်းနိုင်ဦးမှာတဲ့လဲ ။
သင့်တော်တာတွေ မသင့်တော်တာတွေ ဖြစ်သင့်တာတွေ မဖြစ်သင့်တာတွေ ဘာတစ်ခုမှကို မတွေးနိုင်တော့ဘဲ နှလုံးသားရဲ့စေစားရာနောက်ကိုသာ လိုက်ခဲ့မိတော့သည် ။
ထို့နောက်မှာ အကိုက အသည်းပုံဘူးအနီလေးနှင့်ထည့်ထားသော ဆင်တူလက်စွပ်နှစ်ကွင်းအနက် တစ်ကွင်းကို သူ့လက်သန်းကြွယ်တွင် စွပ်ပေးလာတော့ သူ့မှာ ကြည်နူးရ ရင်ခုန်ရလွန်း၍ လက်ဖျားတွေပင် အေးစက်လာလေသည် ။
" ကဲ ဒီမျက်ရည်တွေက ကျလာပြန်ပြီ ၊ မငိုနဲ့တော့လေ ကလေးလေးရဲ့ "
အကိုက သူ့နဖူးလေးအား နမ်းကာ မျက်ရည်တွေကို သုတ်ပေးရင်းပြောလာတော့ သူလည်း အကို့ခါးအား လက်နှစ်ဖက်နှင့် စုံဖက်ကာ ရင်ခွင်ထဲကို မျက်နှာဝှက်ရင်း
" ကျွန်တော့်ကို ဒီလောက်ထိ အလေးအနက်ထားပြီး ချစ်ပေးလို့ တကယ်ကိုပဲ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် အကို "
" ကိုယ့်ကို လက်ခံပေးလို့ ကိုယ်ကလည်း ကျေးဇူးတင်ရပါတယ် ကလေးရယ် "
" ကဲ ကဲ ကျေးဇူးတင်တာတွေ ခဏနား ၊ ဒီကလူတွေက ဗိုက်ဆာနေကြပြီဗျ "
ဟင်... ဗညားပါရောက်နေတာလား ။ ခုနက ကိုယ့်အာရုံနှင့်ကိုယ်မို့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို သတိမထားလိုက်မိဘဲ ခုမှပင် သူတို့နှစ်ယောက်အား ပြုံးပြုံးကြီးတွေနဲ့ စိုက်ကြည့်နေကြသော သူတွေကို မြင်မိတော့သည် ။
ကိုဆက်နေနဲ့မမရော...ပြီးတော့ ဗညားရော ။ ကိုမင်းသီဟ နဲ့ မမမွန်တောင်ပါသေး ။ အား...ရှက်လိုက်တာ ။
" ဒါ ကျွန်တော်တစ်ယောက်တည်းကို အသိမပေးဘဲ အကုန်လုံးပေါင်းပြီး စီစဉ်ထားကြတာပေါ့လေ ၊ မမကပါ အလိုတူအလိုပါပေါ့ ဟုတ်လား "
" အော်...ခဲအိုကြီးက ကိုယ့်မောင်လေးကို surprise တိုက်ချင်တယ်ဆိုတော့လည်း အစ်မတစ်ယောက်အနေနဲ့ ဒီလောက်တော့ စွမ်းစွမ်းတမံ ကူညီဖြည့်ဆည်းပေးရမှာပေါ့ "
ဗညားကပါ တဟီးဟီးရယ်ရင်း
" ဘယ်လိုလဲ ဖိုးထင် ၊ တော်တော်မှ surprise ဖြစ်သွားရဲ့လား "
" မင်းလည်းလေ ငါ့ကို နည်းနည်းပါးပါးလေးတောင် ကြိုမပြောဘူး "
" ကြိုပြောမှတော့ ဘယ်လိုလုပ် surprise ဖြစ်တော့မှာလဲကွ "
" အေးလေ အေးလေ ဟုတ်သားပဲ "
ဗညားရဲ့စကားကို အကုန်လုံးက တက်ညီလက်ညီ ဝိုင်းပြီးထောက်ခံကြလေသည် ။
" ကဲ ကဲ Ro တဲ့ အစီအစဉ်တွေ ပြီးသွားပြီဆိုတော့ ညစာစားမယ့်အစီအစဉ်လေး စလိုက်ကြရအောင် "
ကိုဆက်နေရဲ့ လောဆော်သံအဆုံးမှာ အကုန်လုံးက ထမင်းစားခန်းဘက်ကို ဝင်သွားကြလေသည် ။ သူနဲ့အကိုလည်း ထိုလူစုနောက်ကို လိုက်လျှောက်လာစဉ် သူ့မျက်လုံးထောင့်စွန်းကနေ မြင်လိုက်မိတဲ့ ဧည့်ခန်းနံရံပေါ်က ဓာတ်ပုံကြီးတစ်ခု ။
ဆွဲကိုင်ထားတဲ့ အကို့လက်ကို ဖြုတ်ကာ ထိုဓာတ်ပုံကြီးဆီသို့ အံ့သြခြင်းကြီးစွာဖြင့် တိုးကပ်လာမိတော့သည် ။ အဖြူရောင်ဘောင်ခတ်ထားသော နံရံအပြည့်နီးပါးရှိနေသည့် ထိုပုံထဲတွင်ကား အကိုနှင့်သူက ခေါင်းမှာ birthday cap ကိုယ်စီဆောင်းထားကာ ပြုံးရယ်လို့ ။
ဒီပုံလေးက သူ့မွေးနေ့ပွဲတုန်းက ဗညားရိုက်ပေးထားခဲ့တဲ့ပုံလေး ။ အကိုက သူ့အားငုံ့ကြည့်နေခဲ့ပြီး သူကလည်း အကို့အား ပြန်လည်မော့ကြည့်ကာ အားရပါးရ ရယ်နေကြတဲ့ ထိုပုံလေးကို အသက်ဝင်လွန်းလို့ သူရောအကိုပါ အရမ်းကို သဘောတကျဖြစ်ခဲ့ရတာ ။
" အံ့သြနေလား ကလေးလေး "
" ဒီ...ဒီပုံက ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဒီအိမ်မှာရှိနေတာလဲ အကို "
" ကိုယ်တို့နှစ်ယောက်နေမယ့်အိမ်မှာ ကိုယ်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ပုံရှိနေတာ ဆန်းလို့လား အသာရဲ့ "
" ဗျာ ကျွန်...ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်နေမယ့်အိမ်?? "
" ဟုတ်တယ်လေ ၊ ကိုယ်တို့နှစ်ယောက် လက်ထပ်ပြီးရင်နေဖို့ ကိုယ့်စိတ်တိုင်းကျပုံစံပြောပြီး ဆက်နေနဲ့လင်းလင်းကို မရမက ဆောက်ခိုင်းထားတာ "
သူ့မှာ အံ့သြပြီးရင်း အံ့သြရလွန်း၍ ဘာစကားတစ်ခွန်းမှ ပြောမထွက်နိုင်တော့ဘဲ အကို့မျက်နှာကိုသာ မင်သက်မိသလို ငေးကြည့်နေမိတော့သည် ။
အကိုက နေရာမှာတင် ကျောက်ရုပ်လိုဖြစ်နေသည့်သူ့အား သိုင်းဖက်ကာ ပခုံးအား ခပ်ဖွဖွပုတ်ရင်း
" ကိုယ့်ကလေး အရမ်းအံ့သြသွားတယ်ထင်တယ် "
" အကိုရာ "
" ကဲ ကဲ အံ့သြတာလေး ခဏအောင့်ထားပြီး ညစာသွားစားကြစို့နော် ၊ တော်ကြာ အထဲကလူတွေ အော်တော့မယ် "
ညစာစားကြတော့လည်း တစ်ယောက်တစ်ပေါက် စနောက်ကြရင်း တစ်အိမ်လုံး ဆူညံနေတော့သည် ။
" ဟေ့ရောင် ဖိုးထင် မင်းလည်း အကို့ကို surprise ပြန်တိုက်လိုက်ဦးလေကွာ "
ဗညားရဲ့အပြောမှာ အကိုက သူ့အား စူးစမ်းသလို ကြည့်လာတော့ ခါးမှာပတ်ထားသည့် ခါးပတ်အိတ်ကလေးထဲမှ ဆင်တူဖုန်းလေးနှစ်လုံးကိုထုတ်ကာ တစ်လုံးအား အကို့လက်ထဲထည့်ပေးရင်း
" အကိုနဲ့ကျွန်တော်နဲ့ ဆင်တူကိုင်ရအောင် ဝယ်ထားတာ "
သူ့စကားဆုံးတော့ အကုန်လုံးက ဝိုး ဝေါင်း နှင့် ထအော်ကြတော့သည် ။
အကိုကတော့ သူ့အားပြုံးကာကြည့်လာရင်း
" ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ ကိုယ့်ကလေးလေး "
ဟု ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်လေသည် ။
" ကဲ အားလုံးပဲ ကိုဆက်စေကျွေးထားသမျှကို တဝကြီး စားသောက်ပြီးရင်လည်း အလိုက်တသိပြန်ကြပါစို့ခင်မျာ "
ဗညားက အာပြဲကြီးနဲ့ထပြောတော့ အကုန်လုံးလည်း တဟီးဟီး တဟားဟားလုပ်ကာ တစ်ယောက်တစ်ပေါက် ဝိုင်းနှုတ်ဆက်ကြပြီးနောက် တကယ်ပြန်ကြလေတော့၏ ။
**********
အားလုံးပြန်သွားပြီးတဲ့နောက် တစ်အိမ်လုံးလည်း တိတ်ဆိတ်သွားလေတော့သည် ။
တစ်အိမ်လုံးမှာ နှစ်ယောက်တည်းဆိုသည့်အသိကြောင့် လူကရှက်ကိုးရှက်ကန်းလိုလိုကြီးဖြစ်နေကာ ဘာစကားကို ဘယ်လိုစပြီး ပြောရမယ်တောင် မသိတော့ချေ ။
အားးးးး တကယ်ပါပဲ ။
" အသာ အပေါ်ထပ်ကို လိုက်ကြည့်ဦးလေ "
" ဗျာ...အဲ ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့အကို "
အပေါ်ထပ်ကလေးက အောက်ထပ်အကျယ်အဝန်းရဲ့တစ်ဝက်သာ ရှိတာမို့ အိပ်ခန်းတစ်ခန်းအဖြစ်သာ ဖွဲ့ထားလေသည် ။
သူအဖြူရောင်ကြိုက်မှန်းသိလို့ထင်ပါရဲ့ ။ တစ်ခန်းလုံးကို ဆေးအဖြူသုတ်ထားကာ ဗီရိုတွေ ပရိဘောဂတွေကအစ အဖြူရောင်တွေချည်းသာ ။
နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကိုမြင်တော့ မျက်နှာတွေပင် ပူလာသလိုလို ။ ဘယ်လိုခံစားချက်ကြီးလဲကွာ ။
ကုတင်ဘေးက စားပွဲခုံသေးသေးလေးပေါ်မှာ မီးအိမ်လှလှလေးတစ်လုံးရှိနေပြီး ထိုမီးအိမ်လေးဘေးမှာက သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ Selfie ပုံလေးကို မှန်ဘောင်လေးနှင့်ထောင်ထား၏ ။ ထိုမျှမကသေး ။ ကုတင်ခေါင်းရင်းဘက် နံရံတစ်ခုလုံးမှာ သစ်ခက်အတုလေးတွေ ခပ်ကျဲကျဲ ကပ်ထားပြီး ထိုသစ်ခက်စိမ်းစိမ်းလေးတွေရဲ့ကြားမှာ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ဓာတ်ပုံပေါင်းများစွာကို တွေ့ရလေသည် ။
ဘယ်လိုစိတ်ကူးတွေနဲ့များ ဒီလောက်အသေးစိတ်အောင် စဉ်းစားထားနိုင်ရတာလဲ အကိုရယ် ။
တစ်ခန်းလုံးအား တအံ့တသြငေးနေတုန်းမှာပင် ခေါင်းပေါ်က အရိပ်တစ်ခုကြောင့် မော့ကြည့်လိုက်မိစဉ် လူက တကယ့်ကို ပါးစပ်အဟောင်းသား ။
ခေါင်မိုးက အချွန်ပုံသဏ္ဍာန် နှစ်ခြမ်းမှာ တစ်ခြမ်းက ဒီအတိုင်းရှိနေပြီး ကုတင်ရဲ့အပေါ်တည့်တည့်ဘက်တစ်ခြမ်းက ရိုးရိုးခေါင်မိုးမဟုတ်တော့ဘဲ မှန်သားတွေ ဖြစ်နေကာ ကောင်းကင်ကြီးကို အတိုင်းသားမြင်နေရလေသည် ။
" ခုနက ခေါင်မိုးအပြည့်မဟုတ်လား အကို ၊ အခု ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး...?? "
" အင်း...Remote နဲ့ခဏဖယ်လိုက်တာ ၊ အသာက ကောင်းကင်ကြီးကို ကြည့်နေရတာ ကြိုက်မှန်းသိလို့ ဆက်နေကို မရမက ဂျီကျပြီး ဒီလို မှန်နဲ့ခေါင်မိုးရအောင် လုပ်ခိုင်းထားရတာ ၊ ဆက်နေနဲ့လင်းလင်းနဲ့ကလည်း ဒီလောက်ကြီးမဖန်တီးတတ်တော့ စင်ကာပူက သူတို့ဆရာတစ်ယောက်ကို အကူအညီတောင်းပြီး ဆောက်ခိုင်းရတာပေါ့ ၊ ဘယ်လိုလဲ အသာကြိုက်တယ်မဟုတ်လားဟင် "
" ဘယ်လိုမေးလိုက်တာလဲ အကိုရယ် ၊ ကြိုက်လွန်းလို့ ဘယ်လောက်ကြိုက်လဲဆိုတာတောင် အကို့ကိုပြောပြဖို့ စကားလုံးမရှိတော့လောက်အောင်ပဲ "
" ကိုယ့်ကလေးလေးသဘောကျတယ်ဆိုရင် ကိုယ်ကျေနပ်ပြီ ၊ ကလေးကို မတိုင်ပင်ဘဲ တစ်ယောက်တည်းစီစဉ်ခဲ့ရတော့ တစ်ခုခုကို ကလေးစိတ်တိုင်းမကျဖြစ်မှာ စိုးရိမ်နေခဲ့ရတာ "
" ပိုက်ဆံတွေအရမ်းကုန်သွားမှာပဲ အကိုရယ် ၊ ကျွန်တော့်အတွက် အဲ့လောက်မလိုပါဘူး ၊ ကျွန်တော်က အကိုချစ်ပေးရုံနဲ့တင် ပြည့်စုံနေပြီမို့လို့ပါ "
" ပိုက်ဆံတွေက ကိုယ့်မှာရှိပါတယ် အသာရဲ့ ၊ ဆုံးသွားတဲ့ကိုယ့်အဒေါ်က သူနဲ့တူတူလာနေပေးခဲ့တဲ့ကိုယ့်ကို သူ့ပိုင်ဆိုင်မှုတွေအကုန်လွှဲပေးသွားခဲ့တာလေ ၊ အသာ့အကိုက သူဌေးပါနော် "
လက်မထောင်ကာ ပြုံးစိစိနဲ့ပြောနေသည့် အကို့ကိုကြည့်ကာ သူ ရယ်ချမိတော့သည် ။
" ဒါပေမယ့်လည်း အကိုရယ် ၊ ဒီလောက်ကြီးလုပ်ထားပေးတာကတော့... "
" ကိုယ့်ဘဝထဲထိ စွန့်စွန့်စားစားဝင်လာရမယ့်အသာ့ကို ကိုယ်က အကောင်းဆုံးတွေနဲ့ပဲ ဆီးကြိုချင်တယ် ၊ ပြီးတော့ အသာက ကိုယ်တန်ဖိုးထားရတဲ့ကလေးလေးမို့ ကိုယ်နဲ့နေတဲ့အခါ လိုလေသေးမရှိဆိုတာမျိုးပဲ ဖြစ်နေစေချင်တာ "
" အကိုရယ်...အကိုဖန်တီးပေးတာတွေနဲ့ညီမျှအောင် ကျွန်တော် ဘာပြန်လုပ်ပေးသင့်လဲဟင် ၊ ကျွန်တော့်ဘက်ကကျ အကို့အပေါ် ဘာမှမပေးဆပ်နိုင်သေးဘူး "
" တစ်ခုပဲ...တစ်ခုပဲ ကလေးဆီက တောင်းဆိုချင်တယ် "
" ပြောပါ အကို ၊ အကို့အတွက်ဆို ကျွန်တော်ဖြစ်အောင်ဖြည့်ဆည်းပေးမှာပါ "
" ကလေးကို အမြန်ဆုံး လက်ထပ်ချင်တယ် ၊ အမြန်ဆုံးနော်...တကယ်အမြန်ဆုံး "
သူ ခေါင်းကို ဆင့်ကာဆင့်ကာ ငြိမ့်ချပြရင်း
" လက်ထပ်မယ်အကို ၊ ကျွန်တော်တို့ အမြန်ဆုံး လက်ထပ်ကြမယ် "
ညရဲ့အလှဟာ သူတို့နှစ်ယောက်ကြားက လှပတဲ့ချစ်ခြင်းတရားကို မမီနိုင်ခဲ့ ။
*************
သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့လက်ထပ်ပွဲလေးကတော့ ထူးထူးခြားခြားမဟုတ်ဘဲ ရိုးရိုးရှင်းရှင်းကလေးသာ ။ သူတို့ရဲ့အိမ်ကလေးမှာပဲ ပတ်ဝန်းကျင်အသိုင်းအဝိုင်းတစ်ချို့နဲ့ ခင်ရာမင်ရာ မိတ်ဆွေအနည်းအကျဉ်းကိုဖိတ်ပြီး ဘုန်းကြီးဆွမ်းကျွေးလေး ပြုလုပ်လိုက်တာသာဖြစ်သည် ။
ဝမ်းသာစရာကောင်းတာတစ်ခုက သူ့ဖေဖေနဲ့မေမေသာမက အကို့မေမေကပါ သူတို့ပွဲလေးသို့ အသိအမှတ်ပြု လာရောက်ခဲ့ခြင်းပင် ။ ဘယ်သူတွေ အသိအမှတ်ပြုပြု မပြုပြု ၊ နှစ်ဖက်မိဘက အသိအမှတ်ပြုလာခြင်းက သူတို့အတွက်တော့ တန်ဖိုးဖြတ်မရတဲ့ ဆုလာဘ်မင်္ဂလာတစ်ပါးပဲဖြစ်လေသည် ။
ဘာအနှောင့်အယှက်မှမရှိဘဲ ချောချောမွေ့မွေ့ပြီးသွားတဲ့ပွဲလေးကြောင့် အခုမှပင် နှစ်ယောက်လုံး ဟင်းချနိုင်တော့သည် ။
အခုချိန်မှာ အကိုနဲ့သူဟာ တကယ်ကိုပဲ သက်ဆိုင်သူတွေ ဖြစ်ခဲ့ရပြီ ။ နောက်နေ့ကစလို့ အိမ်ရဲ့ဝေယျာဝစ္စတွေ အတူလုပ်ကြရင်း...ထမင်းဟင်းတွေ အတူချက်ကြရင်း...နေ့ရက်တွေ အချိန်တွေကို အတူဖြတ်ကျော် ကုန်ဆုံးကြရင်းနဲ့ ရှေ့ဆက်ကြရတော့မယ် ။
တကယ်ကိုပဲ အတိုင်းအဆမဲ့ ကြည်နူးရပါသည်လေ ။
" ကလေးလေး ဘာတွေတွေးနေတာလဲ "
သူ့နောက်ကနေ ခါးကိုဖက်တွယ်ကာ အကိုက ခပ်တိုးတိုးမေးလာတော့
" ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့အကြောင်းပေါ့ အကိုရယ် "
" နှစ်ယောက်အကြောင်းတွေးတာကို ခဏနားပြီး ကိုယ်နဲ့အပေါ်ကို လိုက်ခဲ့ပါဦး "
အပေါ်ထပ်ကို ရောက်တော့ မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းလေးကြောင့် သူပြုံးလိုက်မိကာ
" ဒါတွေ ဘယ်တုန်းက ပြင်ဆင်လိုက်တာလဲ အကို "
" အသာ ရေချိုးနေတုန်းက "
ကုတင်အောက်နားမှာ မွေးပွကော်ဇောအခင်းလေးနဲ့ အကျအနပြင်ဆင်ထားသည်က ဝိုင်တစ်ပုလင်း ဖန်ကလပ်လေးနှစ်ခုနဲ့ သစ်သီးအစုံထည့်ထားတဲ့ ပန်းကန်ပြားလေးတစ်ချပ် ။
အကို့ရင်ခွင်ထဲကနေ ဝိုင်သောက်ရင်း ခေါင်မိုးမှန်သားပြင်ကတစ်ဆင့် ကောင်းကင်ကြီးကို မော့ကြည့်နေရသည်မှာ သူ့အတွက်တော့ အိပ်မက်တစ်ခုလိုပင် ။
ဒီလို သူ့ရင်ထဲကလမင်းကြီးရဲ့ရင်ခွင်ကိုမှီရင်း ကောင်းကင်က လမင်းကြီးကို မော့ကြည့်ခွင့်ရလိမ့်မယ်လို့ ဘယ်ထင်ခဲ့ပါ့မလဲ ။
ကိုယ်ဘယ်လိုမှ ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရမှာမဟုတ်ဘူးဆိုတဲ့ အတွေးမျိုးနဲ့ ဟိုးအဝေးက လမင်းကြီးကို ငေးကြည့်နေခဲ့ရတဲ့ ဘဝကနေ အဲ့ဒီလမင်းကို တကယ်တို့ထိခွင့် ရလိုက်တဲ့ ကလေးပမာ သူ့မှာ ပျော်တာရော မယုံနိုင်တာရော ခံစားချက်အထွေထွေစုပေါင်းပီး မနက်က မင်္ဂလာပွဲတစ်လျှောက်လုံး ကတုန်ကရင်တွေ ဖြစ်နေခဲ့ရသေးသည် ။ သူ့လက်ဖျားလေးတွေကို ထွေးဆုပ်ကာ အကိုက အားပေးလာတော့မှသာ စိတ်က တည်ငြိမ်ခြေရသွားတာဖြစ်သည် ။
အကိုဟာ ဘယ်လိုအခြေအနေမှာဖြစ်ဖြစ် သူ့ကို စိတ်ခွန်အားပေးနိုင်တဲ့ အလင်းရောင်ရှင်ပါပဲ ။
" ဘာတွေတွေးပြီး ငြိမ်နေပြန်ပြီလဲ ကလေးလေး "
ခက်ရင်းနဲ့ထိုးထားတဲ့ စတော်ဘယ်ရီသီးလေးကို သူ့အားခွံ့ပေးရင်း မေးလာတဲ့အကို့ကြောင့်
" အကို့အကြောင်း "
" ပြောပါဦး...ဘာတွေများပါလိမ့် "
အကို့ကို ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရလိုက်တဲ့အပေါ် ကျွန်တော် တကယ်ကို မယုံနိုင်ဖြစ်နေတာ ၊ ဘာမှမက်မောစရာမရှိတဲ့ ကျွန်တော့်ကို အကိုဘာလို့များ ရွေးချယ်ခဲ့တာလဲဟင် "
" ချစ်လို့...အဆုံးရှုံးမခံနိုင်လောက်အောင်ကို ချစ်လို့ ၊ အသာကလွဲပြီး တစ်ခြားဘယ်အရာကိုမှ မမက်မောမိတော့လောက်အောင် အသာ့ကို ချစ်သွားလို့ ၊ ပြီးတော့...ကိုယ့်ဘဝရဲ့ ပထမဆုံးအနမ်းကို ကလေးနဲ့စတင်ခဲ့သလို နောက်ဆုံးအနမ်းကိုလည်း ကလေးနဲ့ပဲ အဆုံးသတ်ချင်တာမို့လို့ "
သူ့စကားအဆုံးမှာ ရင်ခွင်ထဲက ကလေးငယ်ဟာ မျက်နှာလေးမော့လာရင်း သူ့နှုတ်ခမ်းထက် အနမ်းတစ်ခု ပေးအပ်လာလေတော့.................။
ကလေးငယ်ဘက်က အစပြုပေးအပ်လာတဲ့ ချိုမြိန်ခြင်းမှာ သူဟာလည်း မူးမူးမေ့မေ့ ။ အချိန်တွေဘယ်လောက် ကုန်ဆုံးသွားသည်မသိ ။ အနမ်းတို့ကို ဖယ်ခွာမိချိန်မှာ ကလေးငယ်ရဲ့မျက်နှာပြင်တစ်ခုလုံးဟာ ရဲရဲနီစွေးနေလေပြီ ။
ထိုမျက်နှာနီနီလေးကိုပဲ သူ့မှာ ငေးမော၍မဝနိုင် ။
သူ ရင်နဲ့မဆန့်အောင် အချစ်ကြီးချစ်ရတဲ့ ကလေးလေး ။
တကယ်ပါ ။ သူ့ရဲ့ကျန်ရှိနေတဲ့ ဘဝသက်တမ်းကို ဒီကလေးငယ်အား ကြည့်ရှုငေးမောရင်းဖြင့်သာ ကုန်ဆုံးလိုပါသည်လေ ။
• • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • •
(The End)