Zon's POV
*flashback*
Ako: "Gracia... alam mo ba? Ikaw ang pinaka magandang panaginip ko. Goodnight.... and Sweet dreams"
At nagsimula nang mawala si gracia sa dream world.
Champion na siguro yun.
Nakapag paalam na ako ng mabuti kay gracia.
Tatanggapin ko ng maluwag sa loob ko ang pag alis ko.
*clang!*
*clang!*
*clang!*
Nandito na ako ngayon sa baseball field at sinusubukan kong maglaro pa saglit ng baseball bago manlang alisin ang life support ng katawan ko sa real world.
Problem.
Hindi na pala ako makakapag paalam kina angel, demon, han at Snowflakes.
Mauuna kasi akong aalis bago sila dumating hahahah.
Well maiintindihan naman nila siguro ako.
*clang!*
*clang!*
*clang!*
Sa huling hit ko bola bigla na lamang akong may narinig na nagsalita mula sa likuran ko.
"Homerun ah!"
O_O
Ki-kilala ko ang boses na yun!
"Mukhang kailangan ko ng rematch ulit sayo"
"Ang cute mo parin pala"
"Nakatalikod pa sya ahh cute agad?"
"Di na nag bago! Baseball parin ng baseball"
Mas lalo naman nanlaki ang mata ko at napabitaw ako sa aking baseball bat nang makarinig ako ng apat pang boses sa likuran ko!
Dahan dahan akong lumingon at nakita ko mula sa aking alikuran ang anim na taong kilalang kilala ko!
Shai, Lindsay, Gelo, Lancell, Si Ate at Maam Lourdes!
Ang anim na naging dreamer ko!
"Pa- panong-"
Hindi ako makapag salita sa sobrang gulat.
Bakit nandito silang lahat?
Sabay-sabay naman silang lumapit sakin at saka nila akong lahat nginitian.
Lindsay: "wala bang yakap dyan?" Sabay open arms nya sa harap ko.
Ugh!
Na miss ko sila!
Kaagad naman ako lumapit kay Lindsay at saka ko sya niyakap ng mahigpit. Sya nga pala ang 2 dreamer ko.
Pagkatapos ni ate sa kanya ako nalipat.
Tapos sumunod sina Shai, Gelo, Lancell tapos si maam lourdes.
"Sya lang ba? Kami ba wala?" Tanong naman ni shai.
Hahaha
Lumapit naman din ako sa kanya at saka ko na rin sya niyakap.
Pagkatapos noon isa isa ko na silang niyakap lahat.
Ito ang first time na nayakap ko sila.
Gelo: "Grabe pag babae talaga ang tagal at ang higpit ng yakap mo"
Lancell: "hahaha tapos satin saglit lang no."
Lindsay: "syempre mas matagal namin sya hindi nakasama. Kami kaya ang nauna sa inyo"
Shai: " tsaka syempre para-paraan na rin. Hahaha crush na crush ko talaga itong si zon eh"
Gelo: "ako ba hindi moko crush?"
Shai: "ehh? In your dreams!"
Lancell: "hahaha basted agad pare"
Ang saya saya nilang tignan.
Teka!
Magkakakilala na sila?
Tsaka..
"Sandali hmm bakit pala kayo narito lahat? Ate? Maam lourdes?" Tanong ko sabay tingin kina maam lourdes at ate.
Ate: "Dinadalaw ka namin"
Oo nga pala, ang kaluluwa ng mga taong namayapa na ay pwedeng pumunta dito sa dream world.
Yun ay kung gugustuhin nila.
Maam lourdes: "Kukumustahin ko rin sana ang anak ko sayo"
Si.. si gracia.
Napayuko naman ako sa sinabi ni maam lourdes.
"Uhmm.. maam kasi.."
Pano ko ba sasabihin sa kanya na iiwan ko na si gracia.
Na mamamatay na ako sa real world at hindi ko na ma po-protektahan ang anak nya!
Maam: "Umiyak ba sya sa pag alis mo?"
O_O
Napatingin naman ako kay maam sa narinig ko.
Ate: "Zon.. alam namin na aalisin na ang life support mo sa real world"
A-alam nila?
Pero panong—
Gelo: "At nandito kami ngayon para makita ang pagalis mo."
Lindsay: "At pagbalik mo"
Shai: "pag alis mo dito sa dream world ah"
Lancell: "at pagbalik mo naman sa real world" sabay ngiti sakin.
Pag-
"Pag balik ko?"
Teka parang naguguluhan ako!
Ate: "Oo, nagtagumpay ka sa misyon mo zon. Hindi na mamamatay si grace sa bangungot. Hindi na sya mamamatay kay signus. Tuluyan nang nabago ang kapalaran nya"
*tak*
*tak*
Hindi ko mapigilan na hindi mapaiyak sa narinig ko.
Hindi lungkot ah, kundi saya ang nararamdaam ko ngayon.
Nananaginip ba ako?
Hayst!
Nandito na nga pala ako sa dream world.
Lindsay: "Matatag ang dreamer mo na yun Zon. Talagang hindi sya nagpapatalo sa lungkot. Pinipilit nya parin ang sarili nya na maging masaya"
Shai: "all this time tama ka naman pala. Ang sagot para mawala na ng tuluyan si signus ay laging maging masaya"
Gelo: "Kahit anong mangyare, bigyan ka man ng pagsubok ng buhay."
Lancell: "At wag magpapakain sa lungkot. Lagi mo lang punuin ang puso ng mga masasayang bagay"
Gelo: "kaming lahat... Hahaha nagpatalo kami sa lungkot eh. Kaya hindi nawala samin si signus"
Lindsay: "Pero si grace hindi, natalo nya ang lungkot. At kahit na bumalik ito sa kanya.. hinding hindi na nya hahayaan ito na manaliti pa"
Lumapit naman si maam lourdes sakin at saka nya ako niyakap ng mahigpit.
Maam: "Salamat zon. hanggang sa huli, prinotektahan mo ang anak ko." Bulong ni maam.
Napayakap din tuloy ako ng mahigpit sa kanya.
Ilang saglit pa inalis na nya ang pagkakayakap sa akin at si ate naman ang lumapit sakin.
Ate: "Naging matatag ka rin hanggang sa huli. Proud ako sayo, proud akong maging ate mo." At saka nya ako niyakap ng mahigpit.
Ate: "Pag gising mo... e kumusta mo nalang ako kay mama at papa." Bulong naman nya sakin ngayon.
Niyakap ko narin sya ng mahigpit habang tinitignan ko ang mga ngiti nila maam lourdes, Lindsay, Shai, Gelo at Lancell sa akin.
*end of flashback*
"So pagkatapos noon nagising na ako sa real world. Nabigla nga sina mama, papa at tito andrew sa pagising ko. Hindi sila makapaniwala na last minute nalang at tatanggalin na sana ang life support ko eh nabuhay pa ako. Lahat sila nagiyakan sa harapan ko. Pinag yayakap ako, pinag hahalikan ako sa pisngi. Hahaha Champion nga eh. Tapos alam mo lahat ng mga nurses at doctors sa hospital nagsipagpunta sa room ko. Lahat gusto akong makita. Milagro daw kasi talaga ang nangyare sakin." Sabi ko kay gracia sabay ngiti.
Nandito kami ngayon ni gracia sa eden park at nakaupo kami sa magka tabing swing dito.
Tinignan naman ako ni gracia na may konting lungkot sa mata nya.
"Ku-kumusta na si mama?"
Hmmm...
Miss na miss na siguro ni gracia ang mama nya.
"Maayos at mukhang masaya si maam.. wag kana mag alala" sabi ko nalang.
Yumuko naman saglit si gracia at nakita kong pinilit nyang ngumiti.
"Teka! Bakit ngayon ka lang nagpakita? Pitong buwan na ang lumipas. Kahit anong araw pwede mo akong puntahan. Bakit pinaabot mo pa ng pitong buwan?" Biglang tanong nya.
"Ehh pagising ko kasi hindi nag fa-function ang mga paa ko. Hindi ako makalakad. Kailangan ko pa ng therapy para makalakad ako ng tuluyan. Hindi pa nga ako pinapayagan ng therapist ko na lumabas sa hospital eh, tumakas lang ako. Kaya ayun, pagkalabas na pagkalabas ko biyahe agad ako dito sa manila. Pinuntahan ko kaagad si jazz tapos—" hindi ko na natuloy ang sinasabi ko dahil biglang nag salita si gracia.
"Si jazz? pi- pinuntahan mo si jazz?"
Huh?
Napansin ko naman parang nalungkot ang mukha ni gracia.
Hmm teka.
Nag-nagseselos ba sya?
"Gracia.. nagseselos ka no? Hahaha"
Bigla namang nanlaki ang mata ni gracia at saka nya ako inerapan.
Hahaha.
Ang cute nya.
Hay...
Huminga muna naman ako ng nalalim bago ako nag simulang mag explain sa kanya.
"Una kong pinuntahan si jazz dahil marami akong gustong linawin sa kanya..."
Jazz's POV
*flashback*
"Ma alis na ako" sabi ko kay mama habang naglalakad papunta sa pinto.
Paalis na kasi ako ngayon ng bahay papuntang school
"Sige anak ingat ka. Yung bilin ko ahh. Imbitahan mo ang mga kaybigan mo mamaya." sabi naman nya.
Nang buksan ko naman ang pinto ng bahay, napatigil ako sa aking paglabas dahil nakaharang ngayon sa aking harapan ang isang lalaking hindi ko inaasahang makikita ko ngayon araw.
Nakangiti sya ngayong nakatitig sa akin.
Si Arvin!
"Kumusta kana?" Tanong ni arvin sabay ngiti sa akin.
Naglalakad kami ngayon ni Arvin papunta sa sakayan ng jeep.
"A-yos lang naman. Ikaw?" Tanong ko.
Napakarami kong tanong sa isip ko.
Napakarami kong gustong itanong sa kanya.
Tulad ng nasaan sya sa mahigit na apat na taon.
Kailan pa sya nagising sa pagkaka coma nya.
Bakit ngayon lang sya nagpakita sakin.
Kung alam ba nya ang lahat ng kwento tungkol kay lann.
At kung.... at kung pwede pa bang maging kami.
Kaya lang wala akong matanong sa mga yun kahit isa.
Sobrang shock parin ako na nandito sya ngayon.
So-sobrang miss na miss ko na sya!
"Maayos na." Sagot naman nya at saka sya tumigil sa paglalakad. "Jazz... alam kong marami kang tanong sa akin. Pero... saka ko na lahat iyon sasagutin. Sa ngayon may gusto muna akong sabihin sa iyo." sabi nya.
Siryoso ang itsura ngayon ni arvin.
Madalang lang syang maging siryoso.
Alam kong importante ang sasabihin nya sakin.
*deep sight*
Isasantabi ko na muna ang mga tanong ko sa kanya.
"Sige. Ano ang sasabihin mo?" Tanong ko naman sa kanya.
Ilang segundo naman nya ako tinitigan sa mata bago sya nag salita.
"Jazz... Una sa lahat gusto kong malaman mo na alam ko na ang tunkol kay lann. Alam ko na na sya ang pumalo sa ulo ko. Alam ko na na sya ang pumatay sa ate ko at sa tatay mo sa kadahilanang iniimbistigahan nila ang kaso ko"
Nanlaki naman ang mata ko sa sinabing iyon ni arvin.
"Pa-pano mo nalaman?" Pagtataka kong tanong.
"Mahabang kwento eh. Uhmm jazz sorry ah, nadamay pa ang papa mo dahil sa akin. " Sabi naman nya.
Nanahimik namang saglit si arvin at parang may malalim syang iniisip.
Arvin: "Ang hindi ko nalang alam sa ngayon ay ang dahilan ni lann kung bakit nya ako pinagpapalo ng bat sa ulo." Pagpapatuloy nya.
Alam ko ang dahilan arvin.
Yun ay para hindi ka makalaro sa baseball sa finals noon.
Dahil ang gusto nya sya lang ang magaling sa larong baseball. Sya lang ang mapansin. At sya lang ang hangaan ng mga tao.
Masyado syang nagpasilaw sa kasikatan at papuri ng tao at ayaw nyang may umagaw non sa kanya.
Kaugnay ng dahilang iyon, may isa kapang hindi alam.
Yun ay ang pagpapanggap ko bilang boyfriend ni lann.
Ngayong nandito kana at ok na ang lahat, makakapag paliwanag na ako sayo.
Maaari ko pang ayusin ang dating tayo.
May pag asa pa ako!
"Ar-" hindi ko na natuloy ang sasabihin ko dahil biglang nagsalita si arvin.
"Pangalawa, jazz... Gusto ko sanang humingi ng tawad sayo."
At para namang sinaksak ang puso ko nang marinig ko ang mga susunod na salitang sinabi nya sakin.
Arvin: "May... may minamahal na kasi ako ngayong iba."
Nararamdaman ko ngayon ang paninikip ng dibdib ko.
Yung gusto kong itanong sa kanya na kung pwede pa bang maging kami.
Muk-mukhang nasagot na.
Arvin: "Hindi ko naisip na hahantong ako sa ganito. Na darating sa puntong mag mamahal ako ng iba. Hindi ko alam kung mahal mo pa rin ba ako o hindi na. Pero jazz napaka unfair naman kung hindi ko to sasabihin sayo."
"Pa- paano? Si... sino?" Pagtataka kong tanong sa kanya.
"Doon sa tanong na paano. Hmm mahabang kwento eh. Hindi rin ako sure kung maiintindihan mo. Doon naman sa tanong na sino, si gracia."
"Gracia?"
"Oo. Yun ang tawag ko kay grace"
O_O
Si... si grace?
*flashback*
Maam Mendoza: "ok ang good news namin sa inyo ay... hindi na ma di dissolve ang club natin"
Tiffany: "yehey!!!! Omg omg omgeee.. i have to post this on Twitter!"
Ako: "Maam ang gandang balita nga nyan ah"
Grace: "Champion!"
~
Grace: "A-anong sabi mo tungkol sa- sa heart clock?"
Tiffany: "That Every time na I'm with him bigla na lang tumutunog ang heart clock ko?"
Grace:"O- oo"
Tiffany: "Why did you experience rin ba yun kay lann?"
Grace: "Hindi. Sa- sa ibang tao ko naranasan"
*end of flashback*
So... yung tinutukoy ni grace....
Si arvin yon?
kaya pala alam din nya yung laging sinasabi ni arvin. Yung Champion.
Ibig sabihin noon pa nagkakilala na sila ni grace?
Pero paano?
"Arvin.. naguguluhan ako. Pa- pano nangyare lahat ng ito? Pano mo nakilala si grace? Pano mo sya minahal? Pano—" hindi ko na natuloy ang sinasabi ko dahil nagsalita na si arvin.
"Tulad ng sabi ko jazz, mahabang kwento. At hindi rin ako sigurado kung maiintindihan mo."
"Sabihin mo. Maiintindihan ko kahit ano pang explanation ang sabihin mo."
Huminga naman ng malalim si Arvin bago sya nag salita.
"Sa panaginip. Nagkikita kami ni grace sa panaginip nya" siryoso nyan sabi.
Huh?
Parang nagpantig ang tenga ko sa narinig ko.
"Pa- panaginip? Arvin... naririnig mo ba sinasabi mo?"
"Alam ko mahirap paniwalaan pero iyon ang totoo. Tsaka hindi na arvin ang pangalan ko, Zon na ang pangalan ko ngayon. Nagkikita talaga kami ni grace sa panaginip. Noong una ayaw ko pa nga magpakilala sa kanya. Nakasuot pa nga ako ng Panda na maskera at—" hindi ko na pinatapos si arvin sa sinasabi nya at nag salita na ako kaagad.
"H-hindi... hindi... ini expect mo ba na paniniwalaan ko ang sinabi mo sakin ngayon?" Tanong ko sa kanya.
"Hmm may mga bagay talaga na hindi nating maipaliwanag sa mundo, pero nangyayari sila."
Siryosong siryoso ang mukha ni arvin ngayon.
Nakikita ko sa mga mata nya na hindi sya nagsisinungaling.
Alam kong hindi sya nag sisinungaling.
Pero pano ko paniniwalaan ang mga sinasabi nya sakin.
Arvin: "Jazz kung ayaw mo akong paniwalaan ok lang. Kung magalit ka sakin ok lang din. Maiintindihan naman kita."
Hindi ko naman sya sinagot at saka ko lang sya tinitigan sa mata.
Wala ng pagibig ang mga titig sakin ni arvin.
Hindi tulad ng dati.
Ang sakit.
Ang sakit sa puso.
Ilang saglit pa bigla na lamang ngumiti sakin si Arvin at nag paalam na aalis na.
"Arvin sadali!" Tawag ko sa kanya. Pero hindi nya ako nililingon.
Lalayo nanaman ba sya?
Mawawala nanaman ba sya?
Ako: "Sandali! Saan ka pupunta!" Sigaw ko.
Napatalikod naman sya sakin at saka nya sinasagot ang tanong ko.
"Sa eden park. Hindi ko pa kasi nakikita si gracia. Hmmm hindi ko rin alam kung ano ang address ng bahay nila. Kaya doon nalang ako maghihintay sa kanya. Sa lugar kung saan kami unang nagkita. Baka sakaling maisipan nyang pumunta doon." sabi nya at saka na sya ulit naglalakad palayo.
*end of flashback*
*Tak*
*Tak*
*Tak*
*sniff*
Hindi ko mapigilan ang pag buhos ng luha ko habang nag ba biyahe ako sa taxi pauwi at iniisip na ang lalaking mahal ko ay may mahal ng iba.
Dahil sa pagpapanggap ko noon na girlfriend ni lann, nagbago ang lahat.
Nawala si arvin sa akin.
*Flashback*
Maam: "Realistic"
MC: "Maganda, as expected" sabay ngiti sa akin.
Tiffany: "Weird and Magical"
Student 1 "Ate ang galing nyo naman po!"
Student 2 "Ang galing ng pagkaka pinta"
Arren: "May similarities sa una mong painting noong nag o-audition ka palang. Yung theme natin noon 'Introducing Me'. Tandang tanda ko pa ang title ng painting mo noon, 'Dreamer' diba?"
Sabi ng mga kasama namin sa painting ni grace.
Napatingin naman ako na painting nya at bumalik sa isip ko ang sinabi ni Zon kaninang umaga nang magkausap kami.
*Flashback*
Arvin: "Noong una ayaw ko pa nga magpakilala sa kanya. Nakasuot pa nga ako ng Panda na maskera at—"
Arvin: "Sa panaginip. Nagkikita kami ni grace sa panaginip nya"
Ako: "Pa- panaginip? Arvin... naririnig mo ba sinasabi mo?"
*End of flashback*
Arren: "Ang ganda"
MC: "Pero sino ang lalaking yan?"
Grace: "Uhhh?? Uhmm...ano kasi.... Uhmm... hindi ko kilala eh"
Maam: "hindi mo kilala?"
Arren: " Hmm sa tigin ko hindi nga talaga kilala ni grace. Hindi ba ang theme ng exhibit natin ay 'Finding Happiness'? So sa tingin ko ang hidden message ng painting ay hinahanap pa nung painter ang lalaking magpapasaya sa kanya. Kaya nga naka mask yung guy dyan oh. Ibig sabihin wala pang specific na tao kung sino sya. Ang weird nga lang kasi bakit panda pa na mask ang nilagay ni grace."
MC: "Weird nga. Anyways, grace ano bang title ng painting mo?"
Sa sinagot ni grace naramdaman ko ang pagsikip ng puso ko.
Grace: "Zon."
Zon!
*Flashback*
Arvin: "Alam ko mahirap paniwalaan pero iyon ang totoo. Tsaka hindi na arvin ang pangalan ko, Zon na ang pangalan ko ngayon."
Arvin: "may mga bagay talaga na hindi nating maipaliwanag sa mundo, pero nangyayari sila"
*End of flashback*
Napatingin naman ako kay grace na nakangiti ngayon pagkatapos nyang sabihin ang title ng painting nya.
Ma— mahirap talagang paniwalaan... ang mga nangyayare.
Pero bakit walang ibang way kung hindi ang maniwala nalang.
*End of flashback*
Nang sandaling iyon napag isip ko na wala akong laban sa tadhana.
Mahal sya ni arvin.
At nakikita kong mahal din ni grace si arvin.
Ano ba namang laban ko doon?
Yung pagpapanggap ko noon na boyfriend ni lann.
Hindi ko na iyon sasabihin pa sa kanya.
Mananatili iyong sikreto.
*sniff*
*Tak*
*Tak*
*Tak*
Arvin... Mahal kita.
Mahal na mahal kita!
Kahit na hindi na ako ang mahal mo.
Hindi ko parin pinagsisisihan ang ginagawa ko dati para lang mailigtas kita.
Kahit na sobrang sakit.
Kahit na sobrang hapdi.
Tatanggapin ko.
Basta ang mahalaga.
*flashback*
Papa: "Lahat ng bagay kaya kong isakripisyo para sa ika sasaya ng mga taong mahal ko."
*end of flashback*
Ngayong bibitawan kita... ikaw ay magiging masaya.
Grace's POV
"Ganun ang nangyare" paliwanag nya sa akin.
So pinuntahan nya pala si jazz para magpaliwanag sa kanya.
Para linawin kung anong meron sa amin ni zon.
At linawin din ang lahat sa pagitan nila ni jazz.
Kaya ba dinala ako ni jazz dito sa park?
Para magkita kami ni zon?
Kailangan ko rin makausap si jazz about dito.
Pero teka!
Bigla ko lang naalala sa kwento nya.
Hindi nya alam ang address ng bahay namin?
Medyo napapangiti ako.
Eh kasi naman ang tagal na naming magkakilala hindi ko parin nasasabi sa kanya ang address ng bahay namin.
Zon: "Hoy bat ka nakangiti dyan?" Bigla nyang natanong kaya napa poker face ako.
Syempre itatago ko ang ngiti ko sa kanya ah
Zon's POV.
"Oh poker face naman ngayon?" Tanong ko sa kanya.
"Eh hindi pa pala tapos ang therapy mo pumunta kana agad dito!"
"Eh gusto na nga kase kitang makita!"
At napatigil naman sya sa sagot ko.
Mapapansin mo naman na parang pinipigilan nyang ngumiti.
Hahaha ang cute nya.
Ako: "Ba— bago ako mawala. Gusto kitang makita bago ako mawala"
Bigla namang kumunot ang noo nya at tinititigan ako ngayon ni gracia ng diretso sa mata.
"A— anong ibig mong sa—sabihin?"
"Hmm gracia" tawag ko sa kanya.
"Hmm??"
"Uhmmmm ka— kasi..."
"Ano nga! Ano? Bakit ka mawawala? Anong ibig mong sabihin."
"Gracia... ma— mawawala ako ng isang buwan pa siguro. Itutuloy-tuloy ko na ang therapy ko hahahahah" sagot ko naman sa kanya.
Hahahahah
Kitang kita ko sa mukha nya ang lungkot. Kala nya siguro kung ano na ang ibig kong sabihin sa mawawala hahahahah.
"Hayst!! Bwisit ka!" Sigaw nya sakin at saka nya ako pinag hahampas sa balikat ko.
Hahahaha.
"Zon naman ehh... loko-loko ka talaga" pahabol pa nya.
"Hahahahah yung mukha mo grabe! Ang lungkot pamandin hahaha"
"Tignan mo to aasarin pa ako!"
"Hahaha e kasi naman yung mukha at tono ng boses mo parang..."
"Parang ano!"
"Parang..."
"Ano sige! Ituloy mo! Parang ano?" Sabi nya habang pinandidilatan nya ako ng mata at saka nya tinaas ang kamay nya na parang anytime hahampasin nanaman nya ako pag binuwisit ko sya.
Hahahaha.
"Yung mukha at tono ng boses mo parang... parang noong huling sandali natin sa dream world. Noong sinabi mo sa aking na mahal mo ako."
Grace's POV
"Yung mukha at tono ng boses mo parang... parang noong huling sandali natin sa dream world. Noong sinabi mo sa aking na mahal mo ako." Siryosong sabi ni Zon.
Napababa naman ako ng aking kamay habang inaalala yung sandaling iyon.
*Flashback*
Ako: "Zon... kanina, tinanong mo ako kung ano ba ako sayo, sasabihin ko ang sagot. Ako ang babaeng nagmamahal sayo. Zon..... alam mo ba? Mahal kita."
*Ding*
*Ding*
*Ding*
Ako:"Zon mahal kita!"
Ako:"Zon! Mahal kita... Mahal kita... Mahal kita—"
*End of flashback*
Napangiti naman ako pagkatapos kong maalala ang pag amin ko sa kanya.
"Gracia..." bigla nyang tawag sa akin.
"Hmmm?"
"Masaya kaba?"
Ang tanong na iyon.
Laging iyon ang titatanong nya sakin noon.
*Flashback*
Zon: "Masaya kaba?" Tanong nya
Ako: "Oo"
Zon: "Salamat."
Ako: "Salamat saan?"
Zon: "Kasi napasaya nanaman kita. Ibig sabihin nun.... napasaya mo din ako."
~
Zon: "Masaya kaba?" Tanong nya
Ako: "O- oo"
Zon: "Salamat naman."
Ako: "Salamat saan?"
Zon: "Dahil may totoo nang nagpapasaya sayo ngayon... Pipilitin ko na maging masaya"
Ako: "A-ano bang pinag- pinag...sasabi mo?"
Zon: "Kung masaya ka, masaya na rin ako."
*End of flashback*
Zon's POV
Napaka ganda ngayon ng ngiti ni Gracia.
Mas maganda at mas maningning kumpara sa mga bituin sa itaas.
Hayy....
"Gracia..." tawag ko sa kanya.
"Hmm??"
"Masaya kaba?"
Hindi naman ako sinagot ni gracia at bigla na lamang syang nanahimik.
"Huy gracia! Ano? Masaya kaba?" Tanong ko ulit at hindi nanaman nya ako sinagot.
"Gracia! Masay—" hindi ko na natuloy ang sinasabi ko dahil sa ginawa ni gracia na talagang ikinagulat ko!
Lumapit sya sa akin, at hinila nya palapit ang swing na inuupuan ko palapit sa kanya at saka nya ako hinalikan sa labi!
🎶
You should have seen by the look in my eyes, baby
There was somethin' missin'
You should have known by the tone of my voice, maybe
But you didn't listen
You played dead, but you never bled
Instead you laid still in the grass, all coiled up and hissin'
And though I know all about those men
Still I don't remember
'Cause it was us
Baby, way before then, and we're still together
And I meant
Every word I said
When I said that I loved you I meant that I loved you forever
And I'm gonna keep on lovin' you
'Cause it's the only thing I want to do
I don't want to sleep, I just want to keep on lovin' you
🎵
Sa pagkakataong iyon alam ko na ang sagot sa tanong ko sa kanya.
Masaya sya.
Alam kong masaya sya.
Dahil habang nakahalik sya sa aking labi ay unti-unti kong naramdaman ang dahan-dahan nyang pag ngiti.
*1 month later*
Arren's POV.
*Crunch... crunch... crunch!!"
Nandito ako ngayon sa room ni maam Mendoza kasama si jayson at nag iisip kami ng pwedeng maging theme sa next exhibit ng museum.
Oo nga pala, member na ngayon si jayson ng art club at ang position nya sa amin ay assistant advisor.
Well, tutal lagi naman syang tumutulong sa amin na magisip ng mga theme sa exhibit ng museum eh sinali narin sya ni maam sa club namin.
Jayson: "hmmm... pano kung this time about sa museum itself naman natin e base a theme ng exhibit? *Crunch!!* " sabi ni jayson sabay kain ng dala nyang ukoy.
Araw-araw may dala syang pagkain at iyon at pinapapak namin sa tuwing mag uusap-usap kaming tatlo about sa exhibit ng club. Hahahaha
Maam: "Museum itself? Hmmm... like gagawa sila ng art na nagpapakita ng itsura ng museum? *Crunch* " sabi naman ni maam sabay kain din ng ukoy.
"Ehhh? Para saan pa? Ehh nakikita naman nila physically ang museum eh. Real thing na iyon. Tapos gagawa pa kami ng art na nagpapakita ng itsura ng museum?" Sabi ko naman.
Jason: "Hindi! not in physical, ang ibig kong sabihin in spirit."
Huh?
In spirit?
"Paki explain nga *Crunch* " sabi ko naman sabay kain ng ukoy.
Jayson: "Ok ganito, in spirit means hindi nakikita. Like anong meron sa museum na hindi nila nakikita pero nanduon?"
Teka! Mas lalo ata akong naguluhan ahh.
@_@
"Meron na hindi nakikita? Ano yun?"
Jayson: "Ok, pumupunta ang mga tao sa museum hindi lang para makakita ng artworks ng mga artist. Pumupunta sila doon at patuloy na pumupunta dahil sa samot-saring emosyon na nararamdaman nila sa tuwing titingin sila ng obra. Mayroon sa kanila siguro nakakaramdam ng pagibig, yung iba lungkot, yung iba saya. Yung iba sakit, yung iba pagkamangha, yung iba pagkabigo, yung iba pagkapanalo—" hindi na natuloy ni jayson ang sinasabi nya dahil biglang nag salita si maam.
Maam: "ngayon naiintindihan ko na ang ibig mong sabihin na in spirit" sabay ngiti ni maam "ang bagay na mayroon sa museum na hindi nakikita... Feelings and emotions."
O_O
Feelings and emotions...
So ibig sabihin ba nito gagawa kami ng obra base sa feelings and emotions na nararamdaman ng mga taong pumupunta sa museum namin?
Mukhang magandang idea nga yun ahh.
*Crunch*
Napangiti naman ako at napakagat narin sa hawak kong ukoy.
Ang galing mo talaga jayson!
kung iisipin mo nga naman.
Iba iba ang feeling and emotion ang pwedeng maramdaman ng bawat tao sa isang artwork na naroon sa museum.
Dipende yun sa kanila.
Tapos—
Hindi ko na natuloy ang iniisip ko dahil bigla na lamang nag salita si jayson.
Jayson: "may— may butil ka ng ukoy sa labi"
At saka naman nya hinawakan ang pisngi ko gamit ang kanyang kanang kamay para siguro hindi maging malikot ang ulo ko at ginamit naman nya ang hinlalaki nyang daliri para punasan ang butil ng ukoy sa labi ko.
O//////O
*Dug dug... dug dug..."
Pagkatapos nyang alisin ang butil napansin ko na hindi parin nya inaalis ang tingin nya sa labi ko.
*Dug dug... dug dug.."
Jayson: "Arren..."
"Hmmm?"
*Gulp*
Jayson: "Yung— yung brand ng lipstick mo max factor no? Code 604"
-_-
Ano ba yan!
Lipstick talaga ang napansin!
Jayson: "hmm tapos yung makeup mo naked"
Pati make-up alam nya!
>_<
Wag mong sabihing bumabalik ulit si jayson sa pagiging binabae!
Napatingin naman ako saglit kay maam at halata mong nagpipigil sya ngayon ng tawa.
Jayson: "Ngayon lang kita nakitang naka makeup at lipstick ahh."
Napabalik naman ako ng tingin kay jayson at saka ako pilit na ngumiti
"Ahh o—oo, hmm bigay lang to ng mama ko. Ma—maganda ba? Ba—bagay ko ba?" Tanong ko naman sa kanya.
Actually binili ko talaga ang mga to.
Syempre para sa kanya, para mapansin nya ako.
Jayson: "hmmm.. sa totoo lang hindi hehehe.. halatang ngayon ka lang nagkaroon nyan. Medyo hindi pa maganda ang pagkaka makeup mo"
O_O
What the!!
Waahhh!!!!
Maam: "Hahahahahaha"
Hindi na siguro napigilan ni maam ang pagtawa nya.
Demn.
>_<
So ibig sabihin pangit ako?
Nakakahiya na!
Jayson: "At sa tingin ko...."
Ano!!
Ugh! Sige na. Tanggap ko na kung sabihin nyang pangit ang itsura ko ngayon.
Jayson: "Sa tingin ko mas maganda ka kung wala kang makeup. Yung simple lang, tanda mo noong nagkasabay tayo noon sa jeep? Tapos napalapit ang mukha mo sakin? Napansin ko na agad noon na may natural kang ganda" paliwag nya sabay ngiti sa akin.
O///////O
Naalala ko tuloy yung sandaling nagkasabay nga kami sa jeep at nagkalapit ang mukha naming dalawa.
*Flashback*
Jayson: "Huy sis!"
Pagtingin ko kay jayson ang lapit na ng mukha nya sakin. Konti nalang magkakahalikan na kami.
>/////////////<
"O- oh? Ba-bakit?" nauutal kong tanong
Jayson: "You're so pretty pala sa malapitan"
*Dug dug! Dug dug!"
Waahhh!!!!
>/////////////<
Jayson: "Natural red cheeks ka pala. You know what I'm sure konting make-up lang magiging kasing pretty na kita hihihi. We're like sisters na talaga." At saka nya biglang niyakap ang braso ko.
*End of flashback*
*Dug dug... Dug dug..*
Maam: "Feelings and emotions."
Feelings...
And emotions...
Hay...
Konti nalang...
Kapag nagpatuloy pa ang mga ganung salitang ni jayson.
Lalaki ng lalaki ang feelings and emotions ko para sa kanya.
At ang hindi nakikita ay pwede kong maipakita.
Ang hindi ko masabi ay maaari kong masabi.
Kapag nagpatuloy pa sya sa mga ganung salita.
Baka hindi ko na mapigilan ang sarili ko..
Na aminin sa kanyang... mahal ko sya.
Jazz's POV
"Tingin mo pre may quiz kaya tayo ngayon?"
"Malamang, kakatapos lang ng lesson natin kahapon diba?."
"Hmm.. eh sa tingin mo naman, madali kaya yung quiz? Kasi yung nakaraang quiz natin madali eh"
"Ewan. Tignan nalang natin."
Nandito ako ngayon sa second subject namin at naghihintay kami na dumating ang professor namin
9:15am na ah. Late na ng 15 minuets si maam.
Tsk.
Ilang minuto pa kaming naghintay bago dumating ang prof namin.
"Good morning maam"
"Good morning po"
"Ma'am good morning"
Bati ng mga kaklase ko.
Maam: "Good morning class. Uhmm" tumingin naman si maam sa pinto at parang may tinitignan sya mula roon "Mr. Magsino pasok na. Hmm dito ka muna sa harap" sabi ni maam.
Ilang saglit pa pumasok sa room at ang isang cute na lalake at saka ito tumayo sa harapan naming lahat.
"Ay cutie. Hihihi"
"Is he gonna be our classmate?"
"I think so."
Bulung bulungan ng mga kaklase ko.
Naalala ko tuloy yung times na pumasok din si Arvin sa room namin noon.
Lahat ng kaklase ko na cutan sa kanya.
Maam: "Class this is Mr. Magsino. Transferee sya dito sa school natin. Actually kahapon lang sya nakapag enroll kaya ngayon lang din sya nakapasok sa klase. Hmm ok. Mr. magsino pwede bang magpakilala ka sa buong klase"
Siryoso ang mukha nya.
At tulad nang ginawa ni Arvin noon. Inikot nya muna ang tingin sa buong klase at nang mapatingin sya sa akin bigla na lamang syang nagsalita.
"Good morning sa inyong lahat. Ako nga pala si Michael Magsino, 21 years old, Yun lang"
O_O
Parehong pareho sila ni arvin!
*flashback*
Arvin: "Hi Ako nga pala si Arvin T. Danza, isa akong lalake. Yun lang"
*end of flashback*
Maam: "Yun lang? Care to tell us more about yourself Mr. Magsino? Masyado ka atang mahiyain? Uhmm mga hobbies? Uhmm sports? Naglalaro kaba ng sports? Baseball? Basketball?"
Michael: "Maam h-hindi po ako mahilig sa sports eh."
Hmm.. hindi pala sya sporty.
Kala ko sasabihin nya baseball eh.
Michael: "Pero... pero mahilig po akong gumawa ng art"
O_O
Hmm?
A-artist din pala sya?
Maam: "Aba si jazz. Kasama sya sa art club dito sa school. Hmm pwede kang sumali sa art club nila diba jazz?" Sabay tingin sakin ni maam.
"Uhmm o-opo maam" sagot ko naman at nang mapatingin ako kay Michael nakita kong nakatingin din sya sakin.
Maam: "by the way ano nga palang klasing artworks ang ginagawa mo? Mga painting ba?" Tanong ni maam sa kanya.
Michael: "Ceramic maam. Ceramic art po ang mga ginagawa ko" pagkatapos nyang sumagot kay maam tumingin sya ulit sa akin at saka nya ako binigyan ng cute smile.
O//////O
*Dug dug! Dug dug!*
C-ceramics artist din pala sya?
Pareho kami.
Grace's POV.
"Time is up! Pakilagay nalang ang exam paper nyo dito sa desk ko at pwede na kayong lumabas." Sigaw ng professor namin sa last subject.
"Ugh! Dipa ako tapos."
"Ang bilis ng oras"
"Ganyan talaga pag di kayo nag review"
"Sige na pasa nyo na ang mga papel ninyo at sa next meeting nalang malalaman ang mga scores ninyo"
Hay buti nalang nakapag review ako.
Hahaha medyo naging madali para sa akin ang exam.
Nagsitayuan naman kami ng mga kaklase ko at isa-isa na kaming nag pasa ng papel at lumabas ng room.
"Alam mo yung sagot sa last question?"
"Hindi ehh ikaw ba?"
"Hindi rin ehh nakalimutan ko, check natin sa book"
Paglabas namin ng room nag uusap parin sila about sa exam.
Hay nako.
Tapos naman na ang exam ehh. Wala na silang magagawa.
Umalis nalang ako kaagad at saka na ako nag lakad papunta sa museum.
Habang papalapit ako sa museum, as usual nakita ko nanaman si tiffany na nakatayo sa pinto doon at malamang hinihintay nanaman nya ako.
"Grace!" Sigaw ni tiffany sabay ngiti nang sandaling makita ako.
Energetic as always.
Nag wave naman ako sa kanya at saka ko rin sya nginitian.
Masaya syang tumakbo palapit sa akin at nang makalapit na ito niyakap nya agad ang braso ko.
"Before we enter sa museum i have chika for you hihihi" sabi nya at pa ngisi ngisi pa.
"Ano yun?" Sagot ko naman.
"You know what! Papasok na sana ako sa museum kanina but napa step back ako when i saw jazz entered inside with a cute guy. Hihihi."
Yung ngiti ni tiffany...
Talagang nakaka loko.
Parang may meaning na agad sa kanya yung makita nya si jazz na kasama ang isang lalake.
Tiffany: "what do you think? Boyfriend kaya ni jazz iyon?"
-_-
"Ba-baka naman kaybigan lang. Or kakilala" sagot ko naman.
"No way. I saw how the guy looked at jazz. May something eh. You know what hindi rin malayong magka gusto si jazz doon." Napakunot naman ako ng noo sa sinabi ni tiffany.
Hindi malayong magka gusto si jazz sa lalaking kasama nya?
"Pano mo naman nasabi?"
"Because the guy is cute kasi. Eh diba jazz liked cute guys? Like Arvin.. yung ex nya. When we saw the picture of arvin sa phone nya dati we got shocked pa nga because sobrang cute nung arvin na yun. As for the guy na kasama ni jazz kanina cute din naman so if ever na wala pang nararamdaman si jazz para sa kanya sa ngayon, i think magugustuhan din sya ni jazz eventually. Hihihi"
Speaking of jazz and arvin(zon), kinausap ko si jazz kinabukasan pagkatapos nya akong dalhin sa eden park para makita si zon.
Maikli pero maayos naman ang naging paguusap namin ni jazz.
sinabi nya na masaya sya para sa aming dalawa ni zon at susuportahan nya kami sa aming pagiibigan.
masaya ako sa naging paguusap namin at mas lalo akong naging masaya dahil hindi nagbago ang pakikitungo namin ni jazz sa isat-isa.
Tiffany: "hey grace! Are you ok?"
Bigla naman akong natauhan ng magsalita si tiffany.
"Huh? Hmm oo ok lang ako" sagot ko naman
"Hmm ok. Let go na nga inside" sabi naman nya at saka na nya ako hinila papasok ng museum.
"Good Afternoon artist!" Sigaw ni maam.
Nandito na ngayon ang lahat ng members ng club sa back room ng museum kasama ang lalaking tinutukoy ni tiffany na kasamang pumasok ni jazz na may pangalang Michael.
Bale ganito ang pwesto namin ngayon.
Nasa harapan namin si Maam mendoza, arren at Jayson.
Si jayson ay bagong member din ng club namin. Hmm 2 weeks before sya nasali sa club.
Sa first row nakaupo si Michael, Jazz, Tiffany, Ako at MC.
Sa second row naman ay sina Edlene, Yuri, John at Ronnie.
Sila ang mga nakapasa dati sa audition at member na ngayon ng club.
Arren: "Alam naman nating lahat na sa Monday na ang 2nd exhibit ng museum. Syempre nandito kami ngayon para ibigay sa inyo ang magiging theme ng exhibit."
Maam: "Mga Artist you have 4 days para tapusin ang mga obra nyo but as for you Michael ang ibibigay naming theme ay ang magiging theme para sa audition mo ngayon. Kailangan mong matapos ang art work within 5 hours at kapag nakapasa ka, magiging member kana ng club at masasali na rin ang artwork mo sa exhibit natin sa Monday. So... best of luck sayo"
Jayson: "With all that said, Ibibigay ko ang theme para sa 2nd exhibit ng museum para sa monday. At ang naisip naming theme para sa exhibit ay... 'The Museum's Heart' "
Si maam, arren at jayson ay napangiti sa amin pagkatapos sabihin ni jayson ang theme.
Habang kaming lahat na nakikinig sa kanila ay naka salubong ang kilay at iniisip kung ano ang explanation bakit sila nag end-up sa theme na iyon.
Tiffany: "Museum's Heart? What the heck are we supposed to create sa theme na iyon?"
Jazz: "Description please"
MC: "And explanation din"
Mukhang may hidden meaning ata ang theme na naisip nila ah.
Hahahaha.
MC's POV
Nandito ako ngayon sa tapat ng school at hinihintay kong dumating ang sundo ko.
Pauwi na kasi ako ngayon sa bahay.
Pagkatapos ma explain nila maam, jayson at arren ang theme ng exhibit namin pinauwi na nila kaagad kami para narin siguro maumpisahan na namin ang mga naiisip naming artwork para doon.
Sina Grace, Tiffany, Edlene, Yuri, John at Ronnie ay kasama kong lumabas ng museum nagpasyang umuwi na hahang si jayson, maam, arren jazz at michael ay nag paiwan doon.
Hayyy...
Ang bilis ng panahon.
Exhibit nanaman sa monday.
Sa bawat araw na nagdaraan na kasama ko ang mga kaybigan ko dumadami lalo ang mga masasayang ala-ala at sigurado akong mas dadami pa ang mga ito hanggang sa maka graduate na kami.
Ngayon palang ang dami ko ng pwedeng bauning ala-ala pag nagpalakad na ako ng company namin.
Hahahaha
Napansin ko naman na unti unting lumitaw ang ngiti sa mga labi ko.
Hayy...
Dina ako sigurado kung kaya ko ngang kalimutan ang pag pe-paint.
Parang... ang hirap.
Parang... diko kaya
Parang... ayoko.
Ayokong kalimutan to—
*ring... ring..*
Natauhan naman ako mula sa aking pagiisip dahil biglang nag ring ang cellphone ko.
Mukhang tumatawag na ang sundo ko.
Kinuha ko naman ang cellphone sa loob ng bag ko at nang ilalabas ko na sana ito bigla kong nasagi ang aking paintbrush case kaya tumapon lahat ng paintbrush ko sa sahig.
Ugh!
Kaagad ko namang pinagpupulot ang aking mga paintbrush at inilagay ko na agad sila sa bag ko.
Ok uhmmm..
Nandito naba lahat??
One, two, three, four—
Huh?
Nawawala yung maliit kong paintbrush!
Napatingin-tingin naman ako sa sahig at hinahagilap ko kung nasaan naba ang maliit kong paintbrush.
Napatigil ako sa paghahanap nang may marinig akong boses mula sa harapan ko.
"Miss ito ba ang hinahanap mo?"
Sa aking pagtingala, nakita ko ang isang gwapong lalake na nakangiting nakatitig sakin habang iniaabot nya sa kanyan kamay ang paintbrush ko.
Pamilyar ang mukha nya ahh..
Hmmm???
"Uhmmm.. sa- salamat" sabi ko naman at saka ko to kinuha sa kanya habang nakatitig parin sa mukha nya.
Feeling ko nakita ko na ang lalaking to.
Pamilyar talaga ang mukha.
"Uhmm ikaw si MC diba?" Biglang tanong sakin nung lalaki na ikinagulat ko talaga
O_O
Ki- kilala nya ako?
"Kilala mo ako?" Gulat ko namang tanong.
"Oo naman. Bakit naman kita hindi makikilala? Ikaw ang pinaka magaling na painter na kilala ko."
O///////O
*Dug dug! Dud dug!*
Ba—
Ak?—
Ugh!
Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko!
Bigla na lamang na blangko ang utak ko.
First time kasi na may nagsabi saking ako yung pinakamagaling na painter na nakilala nya.
Lalake: "By the way ako nga pala si Vincent, Cassie's brother."
O_O
Ta- TAMA!!
Sya nga yun!
Sya yung kapatid na lalaki ni cassie.
Sya yung nakita naming nakaupo sa gilid ng kabaong noong burol ni cassie.
Vincent: "Salamat pala ahh. Salamat doon sa painting ng kapatid ko. Nang makita ko yun nabawasan ang lungkot na nararamdaman ko sa pagkawala ni cassie. Napaka galing mong painter, napaka realistic ng gawa mo. Sa painting mo na yon, na ramdaman ko na kasama parin namin si cassie. So thank you talaga" at saka nya pinilit ngumiti.
Nakikita ko sa mga mata nya na malungkot parin sya sa pagkawala ni cassie.
Pero masaya akong malaman na nakatulong ang painting ko na mabawasan ang lunkot na nararamdaman nila kahit papano.
"Walang ano ma—" hindi ko na natuloy ang sasabihin ko dahil bigla nanamang nag ring ang cellphone ko.
*Ring...Ring...*
Si manong driver!
Tumatawag nanaman.
Nakalimutan ko na sya ah!
Sasagutin ko na sana ang tawag pero biglang nagsalita si Vincent.
"Uhmm bo- boy- boyfriend mo ata tumatawag"
O_O
*Ring.....Ring.....*
"Wa—wala akong boyfriend. Driver ko ang tumatawag. Tumatawag lang to kapag traffic at ma le-late sya ng sundo sakin" paliwanag ko naman.
Nakita ko naman syang ngumiti ng konti at saka sya nagsalita "Uhmm.. kung ma le-late pala sya pwede bang.... pwede kabang yayain saglit?"
O///////O
*Ring.....Ring.....*
"Hmmm? Saan?"
"Uhmm... kumain, uhmm magkwentuhan. Gusto ko kasing mas makilala pa ang idolo ko na painter. Gusto kong mas makilala kapa. Tapos uhmmm habang nag ku kwentuhan pwede din tayong uminom ng—" hindi na natapos ni Vincent ang sinasabi nya dahil nagsalita ako.
"Coffee?"
*Ring....Ring*
"Actually.... hindi ako pwede sa coffee eh, sumasakit ang tyan ko. Pero... pero pwede ako sa Tea" sabay ngiti sa akin.
Napangiti naman ako pabalik sa kanya at saka ako nag turn-off ng cellphone.
"Tea? Hmmm... Mukhang mas Ok yun ah. Tara?"
Grace's POV.
*Chop... chop... chop..."
"Anak sabi ko sayo sa kwarto ka nalang eh. Kaya ko na ito." Sabi ni papa.
Nandito na ako ngayon sa bahay at tinutulungan ko si papa na maghanda ng kakainin namin para sa dinner.
Tatlong putahe ang niluluto ngayon ni papa.
Kaldereta, sinigang na hipon at porkchop.
Ako naman naghihiwa ng pipino, carrots, radishes, kamatis at lettuce para gawing salad.
"Pa naman eh, 6:45 na oh. 15 minutes nalang at alas siete na. Hindi kana aabot sa oras. Malamang pa dating na nyan sila." sabi ko naman.
Kung nagtataka kayo bakit marami kaming inihahanda ni papa ngayon, ito ay dahil may darating kaming mga importanteng bisita.
"Aabot yan. Tapos ko ng lutuin itong kaldereta, paluto narin tong sinigang na hipon, tapos dalawang porkchop nalang ang kailangan kong e prito tapos wala na. Yang salad nalang."
"Eh pa ako na dito. Hiwa hiwa lang naman ito eh tapos titimplahan na. Mabuti pa papa magpalit ka muna ng damit at medyo basa kana ng pawis oh. Ako na mag babantay dyan sa niluluto mo"
"Sigurado ka anak?"
"Oo nga pa sige na!"
Ngumiti naman si papa sa akin at saka na sya umalis para mag palit ng damit.
Hahahah.. hindi talaga mananalo sakin si papa.
Ilang minuto pa ang lumipas at tapos ko na ang pini prepare kong salad.
Tapos narin magpalit ng damit si papa at eksaktong tapos na ang lahat ng kanyang niluluto nang biglang marinig namin ang boses ni macoy galing sala.
Macoy: "Papa! Papa" Sigaw nya at saka sya ngayon tumatakbo palapit sa kay papa "papa nandyan na sila."
O_O
Nandyan na sila.
"Oh anak nandyan na daw sila"
Binuhat kaagad ni papa si macoy at hinila nya ako papunta sa pinto namin.
*Knock! Knock! Knock!*
*inhale - exhale*
Nandito na sila...
Dahan dahan ko namang binuksan ang pinto at hindi ko maiwasan ang hindi mapangiti dahil nandito na nga ang mga inaasahan naming bisita.
Si Zon at ang mama at papa nya!
*Flashback*
Zon: "Gracia... ma— mawawala ako ng isang buwan pa siguro. Itutuloy-tuloy ko na ang therapy ko hahahahah"
*End of flashback*
Nang ihatid ako noon ni zon sa bahay galing eden park, ngayon ang sinasabi nyang date ng kanyang pag babalik.
At sinabi rin nyang isasama nya ang mama at papa nya.
Noong gabing iyon, ipinaalam ko na kagad kay papa ang lahat.
Na buhay si zon at darating sila ng kanyang pamilya ngayon.
Kaya napagpasyahan naming mag handa sa pag dating nila.
Papa: "Magandang gabi sa inyo. Medyo matagal tagal din tayong hindi nagkita ah" sabay ngiti ni papa sa kanila.
Tita: "magandang gabi rin sayo, at sayo macoy at sayo rin iha"
"Ma— maganda gabi po tita, tito hmmm Zon." Bati ko naman sa kanila.
Zon: "Magandang gabi po Mr. salcedo. Magandang gabi sayo macoy..." sabay kindat ni Zon kay macoy.
At pagkatapos ay tumingin si zon ng diretso sa aking mata at dahan-dahang ngumiti.
Zon: "Magandang gabi... gracia"
Sa mga sandaling ito...
Damang dama ko ang saya at pagkapanalo sa puso ko.
Ang tunay na saya.
Ngayong totoong nandito na sya.
Hayy....
Sinong mag aakalang...
Ang lalaking una kong minahal sa panaginip, ay patuloy kong mamahalin sa realidad.
Zon...
Tapos na ang istorya natin sa panaginip.
At eto na ang simula ng istorya natin sa realidad.
Tiffany's POV
It's already 12 midnight.
And im still wild awake.
The reason ?
Hehehehe
Si bryan.
I cannot sleep parin because of him.
He always cross in my mind everytime na humihiga ako sa bed ko.
Believe me, I'm tired of pretending everyday na masaya ako.
Im tired of laughing if front of my friends to show them na ok lang ako but in reality i'm not.
I'm tired smiling in front of them even if inside me durog na durog na ako.
Ugh!!!
Shocks..!!
*shaking head*
You can do this tiffany!
You can do this!
I will listen nalang nga sa mga music ko na pampatulog. Maybe this will help me to fall asleep.
I grab my phone naman and then i put my earphones in my ears.
*Unlock phone*
*Click Music*
Ok uhmmm Album....
Album:
"Love Songs"
"Inspirational Songs"
"Pop Songs"
"Disco Songs"
"Play Me Song"
"Minus One Song—"
O_O
Huh?
Wait....???
Pl—play me song??
I don't remember creating this album ahh.
Hmmm...
*Click Play Me Song*
38 Song are in this playlist.
Huh?
Sa- Salbak- uta, Stupid Love??
What kind of song title is this??
*Click Salbakuta - Stupid Love"
O_O
As soon as the music played, I immediately remembered yun mga music na pinapatugtog nila bryan sa hq nila
Hindi ako pwedeng magkamali!
*Next*
🎵
Aking pagmamahal sana nama'y maramdaman
At malaman mo lang na ikaw lang ang siyang laman
Ang isang tulad ko na umiibig sa iyo
Sana'y dinggin ang mga panalangin at awitin kong 'to
🎶
*Next*
🎵
Ikaw ay aking mahal puso't kaluluwa sayo ko lang ibibigay
Ang pag-ibig kong ito ay para lang sayo, oo mahal ko
🎶
These are the music of bryan in his phone!
But how?—
I suddenly remembered the time when bryan used my phone to pass some of my music sa phone nya.
*flashback*
Me: "hey! What are you doing?!"
Bryan: "Oh.. pinapasa ko ang lahat ng music mo sa phone ko" then he show me na nag papasa nga sya ng music.
Me: "Okie. Buti naman!"
*end of flashback *
Maybe on that day he also send some of his music sa cellphone ko.
Bryan!!
Ang daya mo naman.
Mas lalo kita ma mi miss nito eh.
And after a minute.
While i am listening to bryan's music playlist, my tears started to fall down in my eyes
Every second, the pain that im feeling right now is growing more and more.
My heart slowly breaking up.
Maybe my pillows will get wet again.
Bryan!
I miss you so much!
*eyes close*
"pst!"
*eyes open*
*sniff*
Huh?
I immediately opened my eyes and got up from my bed when i heard that cat call.
And my eyes grew wider when I realized na wala na ako ngayon sa room ko.
W—where am i??
*look right*
*look left*
Where the heck—
The only thing I'm seeing right now is white surroundings.
The ground also is color white.
When I looked up I noticed na there is a black bird feather falling slowly from the sky.
I immediately check naman the feather when it touches the ground.
This really is a black bird feather.
Hmm.. black dove?
Maybe not... hmm Crow?
Raven?
*BOG!*
I was about to touch the feather but i heard a sudden impact of sound mula sa aking likuran.
basketball ball??
I walk towards to ball naman and then i looked up in the sky.
Where does this come from?
Even if i'm still confused I slowly touch the basketball ball and right after I touch it the surroundings suddenly changes!
It changed to a basketball court!
O_O
Wahhhh!!
What the hell is happening!!
What kind of place is this!
I'm now here exactly at the free throw line and in front of me is a basketball ring.
I suddenly remembered naman back when bryan, uno, dos and tres were playing basketball sa hq nila.
*Flashback*
*dribble*
*cross over*
*shoot*
But bryan didn't let uno take a shot.
So he jumped high and block the ball.
Medyo napalakas nga lang ang hit nya sa bola kaya.
*PAK*
@~@
*End of flashback*
>_<
Waahhh!!
Sobrang kahihiyan ang inabot ko.
That's the time when bryan accidentally hit my head from the ball he blocked.
Nakakainis
Ugh!
But i also remembered on how bryan play basketball.
*flashback*
When i got there, I saw them playing basketball and bryan is holding the ball.
*dribble*
*cross over*
*step back*
*shoot*
O_O
Pasok ang bola!
*end of flashback*
He's so good at playing baseball.
I find myself smiling while thinking how bryan loves playing basketball so much.
Bryan...
I really miss you.
Wherever you are, i hope you're still doing the things that you love.
Ang pag babasketball.
I look at the basketball ring naman.
And think about how happy bryan was kapag naglalaro sya nito.
How amazing he is.
How brave he is.
How caring he is.
How kind he is.
How helpful he is.
How perfect he is.
And how...
How—
How i love him so much!!
*tak*
*tak*
*tak*
My tears started to fall down again.
Ugh!
*sniff*
I immediately wipe my tears naman and ibinalik ko ang tingin ko sa basketball ring.
*inhale - exhale*
I've already decided...
I will never forget you bryan.
You're the only person i will love...
forever.
And then I tried to shoot the ball in the ring.
*SHOOT!*
O_O
The ball did not fall down to the ground right after it went in sa ring because there's a guy na sumalo ng bola from under.
He's the guy that i want to see for the past 8 months!
Si Bryan!!!
🎵
Kung panaginip ka lang ayaw ko ng magising pa.
Pagkat nadaramay ligaya.
Halat ng naisin mo'y aking ibibigay.
Pagkat ikaw ay aking mahal.
🎶
He gave me a beautiful smile while he's looking at my eyes directly.
And when I heard his voice I can't help myself to smile because of happiness as I heard him saying...
Bryan: "Hi... Honey ko"
******* WAKAS *******
A/n: Salamat po sa lahat ng nagbasa at nag tyaga sa story ko. First story ko po ito kaya pagpasensyahan nyo na kung maraming typo errors at medyo hindi maganda ang takbo ng story.
Gayun pa man proud parin ako sa sarili ko dahil nakatapos ako ng isang story. Hehehehe.
O sya, hanggang dito nalang. See you sa next story ko po kung magkakaroon. Hahahah
Don't forget to vote and comment po.
Title: "Zon"
Title: "Dreamer"