Bölüm Şarkısı: Perdenin Ardındakiler Hatıralarım
Ölüm kokar hatıralarım. Doğrular beni kandırıyor yine...
Dinlediğim şarkılara yüklediğim anlamlar mı farklıydı yoksa şarkılar cidden hep bu kadar anlamlı mıydı?
Bu aralar dinlediğim her şarkıda kendimden parçalar bulmaya başlamıştım. Deli gibi şarkı dinlemeye başlamış. Dinledikçe ağlamıştım. Sevdiğim adam benimle birlikte ağlarken göz yaşlarımı silmiş her şeyin güzel olacağına dair umutlar vermişti.
Evlenme teklifinin üzerinden üç gün geçmiş ve ben bugün o malum ameliyata girmek için birazdan hemşireler tarafından hazırlanacaktım.
'Adin hemşireler sana yardım etsin. Başlayalım ha maviş.' ve evet üç gündür yanımda olan canım doktorum. Ekin ablanın arkadaşı Mert abi. Her gün benimle ilgilenmiş ve Hastalığım için bir çok yöntem bulmaya çalışmıştı. Herkes benim için bu kadar mücadele ederken benim tek yapmam gereken savaşmaktı!
'Hazırım Mert abi.' gülümseyip başını salladığında odadan çıktı.
Derin bir nefes aldım ve birazdan gidecek saçlarımdan tokayı çıkardım. Omuzlarımdan aşağı düşen saçlarım gözlerimin dolmasını sağlamıştı. Birden odaya giren Ares önce bana sonra da hemşirelere baktıktan sonra hemen yanıma gelip alnımı öptü.
'Güzelim' biliyordu işte bir tek o anlıyordu sanırım şu an beni. Ne yaşadığımı hissediyordu sanki.
'Ben hep yanındayım biliyorsun demi. Her şeyin üstesinden beraber geleceğiz.' gülümsedim ve buruk bir gülümseme sundum sevgilime.
'Biliyorum ve seni çok seviyorum.' yüzünden bir gülümseme oluşurken eğilip saçlarımı öpücük kondurdu. Her zaman yanındayım der gibi. Bende seni seviyorum der gibiydi. Söylemese de olurdu o iki kelimeyi bana böyle hissettirsin yeterdi.
🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿
ARES ATEŞ
Aldığım her nefes ciğerlerime batıyordu sanki. Boğazımda bir yumru vardı yutkunamıyordum. Saatlerdir oturduğum yerden kalkmamış boş bakışlarla ameliyat kapısına bakıyordum. Çıkan herhangi bir doktordan haber almak yetecektir belki ama biride çıkıp o haberi vermiyordu.
'Ares bir dışarı çıkalım mı? ' bakışlarım Asrın abiye döndüğünde yavaşça başımı salladım ve oturduğum yerden kalktım. O önden önden gitmeye başlarken yavaş adımlarla arkasından yürüdüm. Dışarıya açılan kapıdan geçtiğimde yüzüme çarpan havayla derin bir nefes aldım. Yetmiyordu sanki. İçimdeki şu boktan his bir dinmiyordu. Adin gözlerini açmadan da dinmezdi benim acım.
Boş bir banka geçip oturan Asrın abinin yanına oturdum.
'Bir şey mi oldu abi?' başını iki yana sallayıp cebinden sigara paketini çıkarttıp uzattı. Paketten bir dal alıp sigara alıp uzattığı çakmakla yaktım.
'Hiç sevmez sigarayı. Benimde içmemi istemiyordu' aklıma gelen anıyla yüzümde bir gülümseme oldu. Bakışlarım Asrın abiye döndüğünde başını salladı ve gülümsedi.
'Çok cesur olmasına rağmen bir o kadar da korkar o. Korktuğu her zaman yanımda yatardı. Elinde yastığıyla kapımda bekler.' başımı salladım.
'İlk hastalağında umutluydu. Her şeye rağmen iyileşeceğini düşündü hep. Aldığı ilaçlar küçük bedenine ağır geliyordu. Canının acısından sabahlara kadar uyuyamazdı ama yine de umut etmekten vazgeçmezdi. Sonra saçları dökülmeye başladı. Hiçbir şeye değilde sadece saçlarına üzülmüştü. Sırf o mutlu olsun diye elimden geleni yapmıştım o sıralar. Sonrada ikimiz birden kestirmiştik.
'Biz yanındayız abi. Hala umudu var. İyileşecek biliyorsun ben hiç vazgeçmedim o da vazgeçmez.'
'Ares çocukluğundan belli yaralısın biliyorum. Nasıl öğrendin diye sorma bir şekilde öğrendim bir şekilde. O adam burada ve şu an Adin'in ameliyatında. ' sinirden gerilen vücudumla bir anda olduğum yerden kalktım.
'Abi sen ona nasıl o ameli..... '
'Sözümü kesmede dinle bir.'
'O adamın ne kadar iyi bir cerrah olduğunu sende biliyorsun. Size yaptıkları her şeyi anlattı ve ne kadar pişman olduğunu söyleyip durdu. Sana yapamadığı babalığı şimdi yapmak istedi Ares. Bırakta oğlumun sevdiği kıza hayatını vereyim dedi. Kardeşim için kabul ettim. ' sinirden banka bir tekme attım ve zonklayan başımı ellerim arasına aldım. Yapamadığı babalık görevi ha. Annem onu görmemeliydi. Krizlerinin sebebi zaten o adamdı. Annem onu görmemeliydi.
'Abi o adam anneme gözükmeyecek nasıl sessiz sedasız geldiyse öyle gidecek hayatımızdan.' sinirle Asrın abiyi orada bırakıp içeri girdim.
Yerimde duramıyordum. Yıllar sonra yine hayatımıza bir şekilde girmeyi başarıyordu ve sevdiğim kadının yaşaması ona bağlıydı. Yapamadığı babalığı şimdi yapmak istiyormuş. Nefret dolu bir gülümseme oluştu yüzümde. Deli gibi o ameliyathaneye girip sevdiğim kadından çek ellerini dememek için zor tuttuğum bedenimi duvara yasladım. Nefes alamıyordum anasını sikeyim! Boğazıma bir el yapışmış nefes almamı engelliyordu sanki. Her şey bu kadar zor olmak zorunda mıydı?
'Ares iyi misin?' Deniz karşımda siz çökerken başımı iki yana salladım. İyi falan değildim. Bir yerde ameliyathanede ne halde olduğunu bilmediğim sevgilim diğer tarafta annem. Kafamı sikiyorlardı düşüncelerim.
'Değilim. Ama iyi olmak zorundayım.' güçlükle ayağa kalktım. Deniz burukça gülümseyip sırtıma vurduğunda dostuma sarıldım.
'O adam buradaymış Deniz. Adin'in ameliyatında. Yapamadığı babalığı yapmak istemiş. Sevdiğim kadını kurtaracakmış. Annem ve benim hayatımı mahveden o adam sevdiğim kadını kurtaracak.' Deniz üzerindeki şaşkınlığı atamadığında gözlerime baktı.
'Ares.. ' diyecek bir şey bulamayan arkadaşıma baktım.
'Annemin onu görmemesi için elimden geleni yapmam gerek. Zaten ameliyattan hemen sonra gidecek. '
'Sen Adin'in yanında ol. Gerisini ben hallederim.'
'Sağ ol kardeşim.'
'Hadi kardeşim hadi. Gidip bekleyelim.'
🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿
Açılan ameliyat kapısı ile içerden çıkan Mert abiye baktım. Yerde destek alarak ayağa kalktığım da karşısına geçtim. Ağzından çıkacak olan bir kelime bütün hayatımı değiştirecekti. O varsa ben vardım o yoksa bende yoktum.
'O iyi ameliyat başarılı bir şekilde gerçekleşti. Tümörü temizledik ama herhangi bir ayağa karşı bir süre yoğun bakımda kalacak.
Gözlerimden yaşlar dökülmeye başladığında onu bize bağışlayan Allah'a şükretmiştim. Herkes birbirine sarılarak sevincini kutlarken gözlerim Asrın abiye takıldı. Yüzünde bir gülümsemeyle bana baktığında bende gülümsedim.
'Ares' Mert abinin sesiyle ona döndüm.
'Seni bekliyor. Konuşmak istiyormuş sonra da gidecek buradan.' duyduğum kelimeleri beynimde tartarken ellerim yumruk olmuştu bile.
'Abi' Mert abi omzumu sıkıp bana baktı.
'Bir gün bunun pişmanlığı ile yaşamaktansa git konuş ve ona öfkeni kus. Biliyorum senin için çok zor.' başımı salladım.
'Konuşacağım'
Elim kapının kullanarak gidip gidip geri gelirken bir türlü cesaret edipte kapıyı açamamıştım. Onu görmek dahi istemiyordum. Üzerinden o kadar zaman geçmişti. Kaç yıldır onu görmediğimi bilmiyordum bile. Sadece anneme zarar veren o adamdı benim için.
Şimdi Adin yanımda olsa bana güç verirdi. Düşündüğüm şeyler gülümsedim o hep benim yanımdaydı zaten. Derin bir nefes alıp kapıyı açtım ve içeri girdim. Gördüğüm bedenle derin bir nefes aldım. Ne kadar inkar etsem de ben onun oğluydum. Bunu şimdi daha iyi anlamıştım. Uzun boyu ve yapılı vücuduyla bana bakan adamla yutkundum. Kumral saçlarında beyazlar çıkmıştı ama bu onun yakışıklışığından bir şey götürmemişti. Açtığım kapıyı kapatıp içeri girdiğimde güç almak için tekrar kapıya yaslandım.
'Oğlum.' bana yaklaşmak için bir adım attığında elimi kaldırdım.
'Ben senin oğlun değilim.' burukça gülümseyip başını salladığında derin bir nefes aldım.
'Ama.. ' kuracağım cümleyi beklerken derin bir nefes aldım.
'Onu kurtardığın için teşekkür ederim.' başını salladığında koltuğu gösterdi.
'Otur lütfen.' başımı salladım ve gösterdiği yere oturdum.
'Ares ben yaptığım her şey için çok pişmanım. Annenin beni gördüğünde kötü olduğunu biliyorum. Sana söz veriyorum hemen gideceğim buradan. Ben sadece senden özür dilemek istedim.' bakışlarımı gözlerinden çekip yutkundum.
'Seni affetmemi bekleme benden. Ama her şey geride kaldı. Biz iyileştik. Yaralarımızı sardık. Seni geride bıraktık.' başını sallayıp burukça gülümsedi.
'Ben özür dilerim oğlum sizden.' oğlum demesine bir şey demezken başımı salladım.
'Bu arada Adin.. ' bir anda ilgimi ona verdiğimde gülümsedi.
'İyi olacak. İlaçları düzenli alması için elinden geleni yap. Bundan sonraki tedavi onu biraz daha zorlayacak ama yanında ol ve güçlü dur.' başımı salladım.
'Tekrar teşekkür ederim her şey için.' tekrar yüzünde bir gülümseme oluştuğunda kısılan gözlerine baktım. Ona bu kadar benzemek sinirlerimi bozsada o ben ne kadar kabul etmesemde babamdı. Ayağa kalkıp kapıya yöneldim.
'Oğlum sana sarılabilir miyim?' boğazımda yine bir düğün oluştuğunda gözlerimi kıstım ve arkamı döndüm. Umut dolu bakan gözleri karşısında ne yapacağımı bilememiştim. O annemin hayatını çalmıştı. Onu istemediği bir hayata yıllarca mahkum etmişti. Babam olmasaydı belki hala o hayata mahkum edecekti.!
'Lütfen' başımı salladım evet hiçbir şeyi hakketmiyordu. Ama ben bunun pişmanlığı ile yaşayamazdım. Vücuduma dolanan kollarla gerilsemde bir şey dememiştim. Karşılık vermemiş sadece öylece dikilmiştim. Zaten oda kısa bir süre sonra kollarını çektiğinde yüzüne baktım tekrar. Ona bu kadar benzemem annemin canını yakıyor olmalıydı ama o beni hep korumuş ve sevmişti.
'Adin'i görebilir miyim?' başını iki yana salladığında derin bir nefes aldım.
'Ne kadar görmek istediğini biliyorum ama üzgünüm bir süre onu sadece o camın arkasından görebilirsiniz. Sıradan bir beyin ameliyatı değil ya da o bu ameliyatı oldu diye bu kanserden kurtulmadı. Sadece beynindeki tümörü temizledik ve hala enfeksiyon riski devam ediyor. Adin'in vücudu kendini toplayana kadar yanına kimse giremez.' başımı salladım ve odadan çıktım. Arkamda 19 yılımı geride bıraktığım bir adam vardı artık. Bir daha karşımıza çıkmayacağına söz veren bir adam. Annemin hayatını mahvedip sevdiğim kadının hayatını kurtaran o adam.
'Ares' Deniz'e elimi kaldırdım.
'Biraz yalnız kalmam gerek.' başını salladığında derin bir nefes çektim içime. Yavaş adımlarla hastanenin çıkışına ilerledim. Adin'in yanında olmalıydım ama içeride nefes alamıyordum. Tişörtümün önünü çekiştirdim. Her yer üstüme geliyordu sanki. Bacaklarım daha fazla bedenimi taşıyamadığında koridorun ortasında diz üstü yere çökmüştüm. Gözlerimden yaşlar boşalırken kimin ne dediği ya da kimin baktığımda umrumda bile değildi.
'Ares' yanımda diz çöken Deniz ile başımı omzuna koydum.
'Yoruldum lan yoruldum artık. Taşıyamıyorum Deniz. Gücüm yok.'
'Bırak biz yüklenelim o zaman biraz da bunun için buradayız lan. Laf olsun diye kardeşim demiyorum ben sana. Yanındayız işte sikeyim. Söyle acını paylaşalım. Söyle düştüğün yerden kaldıralım. ' Rüzgar konuşmasını bitirip bana sarıldığında başımı bu sefer onun omzuna koydum.
'Bana diyene bak. Hani birbirimizden bir şey saklamıyorduk.' kollarını bize saran Toprak ve hemen onun ardından Deniz'le burukça gülümsedim. Uzaktan gelen ses ise kahkaha atmamı sağlamıştı.
'Bunlar bizsiz mi seviniyor uçun lan.' Efe'nin sesiyle aynı anda hepimiz birbirimizin üstüne düşmüştük.
'Lan pezevenk hadi sarılmanı anlarım üstlerine atlamak ne. İnsanca sarılsana.' Barış yine Efe'ye kızarken elini bana uzattı.
'Kalk kardeşim kalk. Bu salak seni öldürür bile.' gülümsedim ve uzattığı elini tutup kalktım.
Ne yaşanırsa yaşansın biz hep beraberdik ve mutluyduk.
Selam millet ben geldim çok beklettim farkındayım ve bundan kaynaklı sizden çok çok özür dilerim. Ama arkadaşlar ben hala üniye alışamadım ve anca ayak uyduruyorum derken bir de finaller çıktı başıma yani anlayacağınız baya baya çok güzel girdiler bana. Ama biter bitmez yeni bir bölüm ile karşınızdayım. Umarım beğenmişsinizdir. Yorumlarınızı bekliyorum.
Seviliyorsunuz.... 😍😘😘