Yazarınız sizi kıramadı eheheheeheh
BÖLÜMDEKİ SON YAZDIĞIM DUYURUYU LÜTFEN HERKES OKUSUN
OY VE YORUM ATARSANIZ SEVİNİROOOOM 🖤🖤
Herkes onun karşısında donup kalmıştı. O ise bize yaklaşıyordu. Kıskançlığımı bir kenara bırakarak kendime bu gerçeği itiraf ettim.
"Sen nasıl hortladın amk ?"-ozan
Nazikçe güldü.
Kaan hala daha gözünü kırpmadan ona bakıyordu. O da gözlerini Kaan ile birleştirdi.
"Merhaba Kaan."dedi titrek bir sesle.
Neslihan daha fazla kendini tutamayarak Kaan'a sarıldı. Kaan ise robot gibi dikilmiş Neslihan'a sarılmak için kollarını uzatmıyordu.
Neslihan Kaan'a sarılırken bir yandan da ağlıyordu.
"Se-sen ölmemiş miydin ? Nasıl oldu bu ? Her şeyi anlat."-kaan
"Tamam."
"O gün... Mert beni depoya çağırmıştı. Son bir kez bir şey söyleyeceğini, gelmem gerektiğini söyledi. Ben de gittim. Yine aynı şeyleri söyledi kendinde değildi. Ben de Kaan'ı sevdiğimi söyledim. Daha da çıldırdı. Garip garip davranıyordu. Ama dediklerimde ısrarcı oldum. Bir anda boğazıma yapıştı. Nefes alamıyordum. Sonra karnıma yediğim bıçak darbesiyle büyük bir çığlık attım. O ise hemen oradan kaçmıştı. Çığlığımı duyan insanlar yanıma gelip beni hemen hastaneye götürdüler. Bir iki ay gibi bir süreçte hep hastanedeydim. Annem ve babam beni hiç yalnız bırakmadılar. Bana bunu kimin yaptığını sorduklarında her zaman aynı şeyi söylüyordum : "Hatırlamıyorum." Tabi buna inanmasalar da üstüme gelmemişlerdi. Sonra Mert'in tutuklandığını öğrendim. Artık korkacak bir şeyim yoktu. Senin bu okulda olduğunu söylediler. Bende senin için buraya geldim. Seni hala daha çok seviyorum Kaan." Neslihan bunların hepsini ağlar bir şekilde anlatmıştı. Bir an ben de ona acımıştım. Ama Kaan'ı elimden almasına asla izin veremezdim.
Kaan Neslihan'a bir daha sarıldı. Bu kare dakikalar geçtikçe daha da midemi bulandırıyordu. Ama Kaan hala daha öylece duruyor,ona sarılmıyordu.
"Tamam geçti. Ben yanındayım artık."
Gözlerim dolmuştu. Bana daha önce böyle hiç sarılmamıştı.
"Kaan beni bırakma."
Hızla gözümden akan yaşı sildim.
Dayan Rüya...
O an düşündüm.
Neslihan'ın yerinde olmak için neler vermezdim.
"Biz gidelim siz rahat rahat konuşun."-serkan
Herkes kalktı bir tek ben oturuyordum. Daha fazla mal gözükmemek için ben de kalktım. Okula doğru giderken Kaan ve Neslihan'a baktım.
Sanki...
Sanki bir daha hiç ayrılmayacak gibi birbirlerine bakıyorlardı.
Sanki bir daha onları hiç kimse ayıramayacakmış gibi...
Geri önüme döndüm, gözyaşlarımın akmasına izin vermeyecektim.
Kaan onu hiç unutamamıştı. Ya da onu unutmak için beni kullanmıştı.
Bizimkiler kantine oturdular. Ben ise sınıfa çıktım.
Sırama gidip oturdum. Ve gözyaşlarımı bıraktım.
Niye ?
Ben onu bu kadar çok severken niye ?
Niye duygularımla oynadı ?
Hıçkırıklarımı durduramıyordum.
Kader ve Ceren yanıma geldiler.
"Ya kanka ağlama. Ben sana kıyamam."-kader
"Rüya hemen üzülme, Kaan Neslihan'ı teselli etmek için yapmıştır. Yoksa hepimiz biliyoruz seni nasıl sevdiğini..."
Küçük bir umutla başımı kaldırdım.
"Gerçekten mi ?"dedim ağlamaklı.
"Evet bence bunu ona sormalısın. O seni seviyor."
Gözyaşlarımı sildim.
Kapıyı birisi tıklattı. Ozan ve Serkan da gelmişti.
"Oy benim killa Rüyam ağlamış mı ? Merak etme sikeriz onu."-ozan
"Ne demişler ? At gibi giden it gibi döner."-serkan
Yine beni güldürmüşlerdi.
"Siz malsınız ya."
"Bak sizi güldüreyim. Küçük bir fıkrayla neşeniz yerine gelecek. Şimdi Caillou'nun annesi havuza düşmüş.
Annesi: La kelaynak Caillou koş yetiş anan boğuluyor demiş.
Caillou: Seni kurtarmayı çok isterdim ama saçlarım bozulur diye cevap vermiş."
"Puhauaahauauauaa çok komikti. Gülün lan. Gülsenize lan."-ozan
Ozan yine kendi esprisine kendi gülerken tadımız kaçmıştı.
"Kader şu Ozan'ı gözümün önünden çekin."
"Ya da hepiniz gidin ben biraz yalnız kalayım. Evet evet çok mantıklı. Hadi gidin siz."
"Aaa niye ya ? Yanında duralım işte."-ceren
"Hayır yalnız kalmak istiyorum. Teşekkür ederim."
Hepsi başını sallayıp sınıftan gittiler.
Telefonumu çıkarıp instagramı açtım. Biraz stolk yaptıktan sonra Neslihan'ın hesabını bulmuştum.
•neslihan•= Mutlu olduğumuz için gülmeyiz ,güldüğümüz için mutluyuzdur.'
Yorumlar sınırlandırılmıştır
Bu kızı hiç sevmedim. Keşke geberseymiş.
Of Rüya ne diyorsun ya ?
Böyle düşündüğüm için kendimden nefret etmiştim. Bunları kafamdan atarak hiç yapmamam gereken bir ley yaptım.
Yüzsüz gibi Kaan'a mesaj attım.
Artık bazı şeyleri ciddi ciddi konuşmamız lazımdı.
ayıcık= Konuşmamız lazım
ayıcık = Arka bahçeye gel
ayıcık= Yalnız...
ayıcık = Önemli
bay sapık = Hemen Geliyorum,.
görüldü
Niye bu kadar canımı acıtıyordu ?
Benim de kötü olduğumu görmüyor muydu ?
Sınıftan inip arka bahçeye gidiyordum. Kaan bankta oturmuş beni bekliyordu.
Bende yanına oturdum.
Yüzüne,gözlerinin içine baktım. Anlam veremediğim bir şekilde bana bakıyordu.
"Beni niye çağırdın ?"
Hadi Rüya, söyle de artık her şey bitsin.
İnanıyorum o da beni seviyordu.
Elini tuttum.
Sözler ağzımdan ben bilinçsizce dökülüyordu.
(Multimediadaki şarkıyı açın)
"Seni seviyorum...Ekmeği tuza banıp yer gibi, geceleyin ateşler içinde uyanarak, ağzımı musluğa dayayıp su içer gibi... Seni seviyorum...Sen benim geceden gündüze dönen gökyüzüm gibisin. Öyle huzurlu, öyle sessiz sakin ki hiçbir şey bozamıyor seninle gelen güzelliği. Öyle çok seviyorum ki seni gökkuşağı gibi, yağmurdan sonraki toprak kokusu gibi...Ama en çok senin kokunu seviyorum içime çekince beni sarhoş eden kokunu. Sen benim en güzel hayalimsin. Seninle her şeye yapmaya varım. Seninle çay da içerim, felsefe sayfalarında da kaybolurum,kakaolu sütte içer,cici bebe dahi yerim. Ben seninle çocukta olur, büyükte olurum. Yazdığım şiirleri unuturum, yazmaya yeni öğrenmiş bir çocuk gibi tekrar yazmaya başlarım. Seni yazarım,seni çok güzel kelimelerle sarmaya çalışırım. Senin olduğun bir kalbin hafifliğini anlatmak istiyorum sana. Kelebeğin kanatlarında süzülen bir hava dalgasının yavaşça yere inişi gibi. Veyahut güvercinin kanadından düşen bir tüyün süzülüşü gibi."
"Seni seviyorum Kaan."
"Seni gökyüzü gibi seviyorum. Sonsuz ve eşsiz..."
Yine ağlıyordum.
Kaan da bana gözleri dolu bir şekilde bakıyordu.
"Ben...Ben yapamam Rüya."
Bu üç kelime kalbimi ortadan ikiye ayırmaya yetmişti.
Bütün dünyam yıkılmıştı.
Dediği şeyleri sindirmeye çalışıyordum.
Gözyaşlarım kendiliğinden akıyordu.
"Beni kullandın. Onu unutmak için beni kullandın." sessizce bu kelimeleri söyledim.
"Hayır seni kullanmadım."
"Yalan söyleme."diye bağırdım. Bir yandan da göğsüne yumruklarımı geçiriyordum.
"Açıklamama izin ver."
"Sus."diyerek bütün sinirimle ona tokat attım. Tokatımla birlikte yüzü sağa dönmüştü.
"Keşke seninle tanıştığım o gün orada olmasaydım.
Keşke seninle o günleri yaşamamış olsaydım.
Ve keşke seni sevmemiş olsaydım."
"Şunu bil ki :
Artık ayıcık öldü. Onu sen öldürdün."
Yanından kalktım. Yürümeye başladım.
"Rüya beni bir dinle !"
Koşarak sınıfıma çıktım. Kadergil beni görmüştü ve hepside arkamdan geliyorlardı. Sınıfa girmemle kapıyı sertçe çarptım.
Kapı kolu oynadı ve içeri Kader geldi.
"Gidin ! Beni yalnız bırakın !"diye bağırdım. Duvara yaslanmış ağlıyordum.
Hani ben onu ayıcığıydım ?
Hani gözü benden başka birisini görmüyordu ?
Onunla tanıştığımız gün aklıma geldi.
Sırasıyla yaşadığımız her an aklıma akın ediyordu. İlk defa birisinin yanında bu kadar mutlu olmuştum.
İlk defa kendimi birisinde görmüştüm.
İlk defa birisini bu kadar çok sevmiştim.
İlk defa birisi için bu kadar ağlamıştım.
Siz beni belki anlarsınız.
Çok sevdiğiniz birisinden hiç darbe yemediniz mi ?
Sizin canınız hiç yakmadı mı ?
Biliyorum ki onunla bir sürü hayaller kurmuşsunuzdur. Ama o sizi düşünmeden bir kalemde sizi silmiştir.
Hep böyle olur ki zaten.
Çok seven hiçbir zaman sevdiğine kavuşamaz. Sadece hayal kurar.
Ayağa kalkıp sıraları devirmeye başladım.
"Niyeee ?"diye bağırıyordum.
Kapı hafif açıldı. İçeriye Rüzgar girdi.
Ona bakıp ağlıyordum.
"Rüzgar, o ." Diyip daha da fazla ağlamaya başladım. Gelip bana sımsıkı sarıldı.
"O beni..."
"Şşşşş. Tamam. Sakin ol."
"Onu çok sevmiştim." Daha da sımsıkı sarıldım.
Başımı okşuyor beni sakinleştirmeye çalışıyordu. Ama ben sakinleşemiyordum. Daha da fazla ağlıyordum.
Omzuma bir damla düşmüştü. Galiba Rüzgar da ağlıyordu.
Sarılmayı bırakıp ona baktım. Gerçekten de ağlıyordu.
"Niye ağlıyorsun ?"
Beni kendine çekip tekrar sarıldı.
"Bir şey söyleme. Sadece böyle kalalım."
Dediği şeyler aklıma gelince kendimi tutamıyordum.
"Rüya lütfen daha fazla ağlama. Dayanamıyorum, artık ağlama."
Beni yavaşça sıraya oturttu.
"Gel bir tuvalete gidelim."
"Hayır gitmek istemiyorum."
"Tamam beni bekle hemen geleceğim tamam mı ?"
Bir üç dakika içinde gelmişti. Getirdiği suyu eline döküp yüzümü yıkadı.
Kolumdaki siyah tokayı alıp saçımı bağladı. Derin bir nefes vererek anlını anlıma koydu.
Gözlerimdeki yaşları sildi.
Biraz da olsa sakinleşmiştim. Kafamı sıraya koyup gözlerimi kapattım. Rüzgar da kafasını sıraya koymuştu.
Birbirimizin gözlerinin içine bakıyorduk.
Uykum geldiği için gözlerim kapanmaya başlamıştı.
------
Uyandığımda yanımda Kader ve Ceren vardı.
"Sonunda uyuyan güzel uyandı." Gözlerimi ovuşturdum.
"Ne zamandan beri uyuyorum ?"
"Valla üç dört derstir uyuyorsun."-kader
"Rüzgar nerede ?"
"Neden soruyorsun ki ?"dedi ceren imayla.
Gözlerimi devirdim.
"İlk ders başlamadan önce gitti. Her teneffüs yanına gelip saçını falan okşadı seninle ilgilendi."-kader
"Öğretmenlerde adet olduğunu, o yüzden uyuduğunu söyledik."-ceren
Gözlerim sinirle büyüdü.
"Of mal mısınız ya ?"
Ben bir daha gözlerimi kapatıyordum ki Ceren ve Kader bir fotoğrafa bakıp kıkırdıyorlardı.
"Ne var orada ?"diyerek ellerinden telefonu aldım.
Rüzgar ve beni uyurken fotoğrafımızı çekmişlerdi.
(Temsili)
"Sizi pislikler."diye tısladım.
"Ya ama ne yapalım ? Çok tatlıydınız."
Telefonumu açıp instagrama baktım. Kaan bir şey paylaşmıştı.
O fotoğrafı görmemle yıkılmıştım.
Nasıl beni bir anda unutabilirdi ?
Gerçekten beni hiç sevmedi mi ?
kaan_src= Hep sen tek sen... @●neslihan●
Yorumlar sınırlandırılmıştır
Yine ağlamaya başladım.
Niye bunu gözüme sokuyordu ki ?
Sınıfa Rüzgar girdi.
"Öhöhöooowowkwwwöo."-kader
"Sakin kanka sakin."-ceren
"Yine mi ağlıyorsun ?"-rüzgar
Rüzgar telefonumu elimden alıp fotoğrafa baktı.
"Bu sefer siktim oğlum seni."diyip hızla sınıftan çıktı.
"Ne ? Rüzgar dur bekle !"
Hızla arkasından koşturdum. Ama yetişemedim.
Rüzgar Kaan'ın yakasından tutup kafa attı.
"Ne yapıyorsun lan ?"-kaan
Kaan bir şey yapamadan Rüzgar onu yere yapıştırmış yumruklarını geçiriyordu. Sonra Kaan onun üstüne çıkmıştı.
Hemen Rüzgar'ın yanına koştum.
"Yeter durun artık." Diye tüm gücümle bağırdım. İkisi de yüzleri kan içinde bana bakıyordu. Kendimi yere bıraktım. Başım dönmeye başlamıştı. Rüzgar Kaan'ı üstünden ittirip yanıma geldi.
"İyi misin ?"
Kafamı evet anlamında salladım.
Yerden kalkmak için elini uzattı. Kaan da yanıma gelip elini uzattı.
Hiç tereddütsüz Rüzgar'ın elini tuttum.
Benim için ayıcık da bay sapık da bitmişti.
Kaan'ın yüzüne bile bakmadan Rüzgar ile dışarıya çıktım.
İkimiz bir banka oturduk.
"Bunu yapmana hiç gerek yoktu."
"Sıkmaya başlamıştı."
Ardından Ozangilde geldi.
"Senin arkandayız Rüya babba."dedi Ozan gülerek.
"Kaan'ın niye böyle bir şey yaptığını anlayamıyorum."-serkan
"Ama bence pişman olacak."-ceren
"Peki pişman olup geri dönse bir şans daha verir misin ?"-kader
"Bilmiyorum."dedim.
Çünkü artık ne olacağını kestiremiyordum.
Whatsapp grubundan Kaan'ı çıkartmıştık ve ben onu her yerden engellemiştim.
Kaan'ın yerine Rüzgar'ı ekledik.
Sohbete dalmış konuşuyorduk ki yanımıza Aleyna geldi.
"Selam."dedi gülümseyerek.
"Ne istiyorsun Aleyna ?"
"Bir iki dakika konuşabilir miyiz ?" Sıkıntıyla oflarken onu onayladım. Görünmeyeceğimiz bir yere geçtiğimiz anda Aleyna konuşmaya başladı.
"Ben...Ben senden çok özür dilerim Rüya."
Ağzından dökülen sözlerle afallarken Aleyna beni şaşkına çeviren cümlelerinin dilinden firar etmesine izin verdi.
"Sana baştan sona yaptığım bütün kötülükler için özür diliyorum. Açıkça konuşuyorum seni çok kıskanmıştım. Güzelliğin olsun,zekan, davranışlarınla her şeyde benden öndeydin. Bir erkeğin tercih edebileceği ilk kişi sendin. Zaten hep de öyle oldu. Benim hoşlandığım tüm erkekler seni seviyordu. Bu da benim sinirimi bozdu. Şimdiye kadar yaptıklarım sana olan kıskançımdandı."
Aslında bir yandan da ona hak veriyordum. Seçilmeyen taraf olmak çok acı verici bir durumdu. Bu acıyı daha yeni tatmıştım.
"Ama sonradan yaptıklarımın farkına vardım. Çok salakça tavırlar sergilediğimi anladım. Ve senden özür diliyorum. İster kabul et ister kabul etme, ister inan ister inanma...
Ben çok pişmanım Rüya..."
Son cümlesini o kadar içten söylemişti ki ona olan bütün duvarlarım yok olmuştu. Ben ne cevap vereceğimi bilemezken Aleyna kendini tutamayıp ağlamaya başladı. Bu haline dayanamadım ve ona sarıldım.
"Şşşşt tamam sakin ol. Affettim. Ben de senden yaptıklarım için özür diliyorum."
Kafasını kaldırıp konuştu.
"Gerçekten mi ?"
"Gerçekten."dedim gülümseyerek.
Her insanın derinliklerinde bir yerlerde iyi bir insan vardı. Aleyna bugün o iyi insanı açığa çıkarmıştı...
-----
Saatler geçtikten sonra Ozangil yine Kaan'ın dedikodusunu yapıyordu.
"Bir insan bu kadar değişebilir."-ozan
Zilin çalmasıyla okula girdik.
Sınıfa doğru yürürken yanımdan Neslihan geçmişti. Tabi omuz atmayı unutmadı.
Ne bu keko tavırlar amına koyayım.
"O elini alıp başka bir yerine monte etmesini bilirdim ama neyse."
"Efendim ?"
Arkadaşlarıyla birlikte bana döndü. Beş kişilerdi biz ize iki kişiydik.
Üstüme doğru yürüyordu. Tam hareket yapacakken saçından tutup ağzımı kulağına yaklaştırdım.
"Ben senin gibileri çok gördüm. Bana bulaşma sikerim belanı." Sert bir şekilde yere ittim.
"Çıkışta teke tek."diye bağırdı.
"Alayınız gelse sikerim sıkıntı yok."
Sınıfa girip kapıyı kapattık.
Sinirlerim bozulmuştu.
"Kızdaki havaya bak lan."-kader
"Söndürüceğim ben onun havasını merak etme."
-----
Okul çıkışında Neslihan'ı göremediğim için eve doğru tek başıma yürüyordum.
mavişim= Civcivim ne yapıyor ?
civcivim= Eve doğru yürüyorum. Mavişim ne yapıyor ?
mavişim= Sevdiği kız için ağlıyor.
civcicim= nE ?
civcivim= Abi niye ağlıyorsun ?
mavişim = Çünkü o ağlarken ben hiçbir şey yapamadım
mavişim = O başkası için ağlıyor ben onun için...
Tam bir şey yazıyordum ki birisi elimden telefonumu aldı.
Bu Kaan'dı.
"Ver şu telefonu."
Gülümseyip konuşmalara baktı. "Beni bir kere bile dinlemeden koşa koşa gittiğin çocuk bu muydu ?"
"Ya sen ne kadar şerefsiz biri oldun. Kendini bu kadar büyütme. Sen kimsin ya ? Ben seni kıskandıracağım. Sen benim için öldün artık Kaan.
Sana şu andan sonra tek besleyebileceğim bir duygu var o da : NEFRET..."
EVET BÖLÜM SONU...
◇♡ ÇOOOK ÖNEMLİ OKUYUN ◇♡
KAAN'IN DAVRANIŞLARI HAKKINDA NE DÜŞÜNÜYORSUNUZ ?
RÜZGAR HAKKINDA NE DÜŞÜNÜYORSUNUZ ?
Rüya mı haklı yoksa Kaan mı ?
(İstediğiniz kadar yorum atabilirsiniz tartışabilirsiniz sıkıntı yok.)
EVET YİNE DE KARAR SİZİN HANGİSİNİ SEÇİYORSUNUZ.
SORUYORUM LÜTFEN HERKES CEVAPLASIN
TEAM RÜZGAR MI ?
TEAM KAAN MI ?
BU HİKAYENİN GİDİŞATINI ETKİLEYECEKTİR !!!