Penchant
Ep _ 9
"ငါ ကန်တင်းမှာ ခဏလေး ထိုင်နေတဲ့ အချိန်အတွင်း ဘာတွေ ဖြစ်ကုန်တာလဲ "
အဝတ်တွေ အိတ်ထဲ ကောက်ထည့်နေသည့် မှိုင်းက စကားပင် မဆို ။ မျက်နှာကလည်း ပြုံးပြုံး ပြုံးပြုံးဖြင့် ။
"ဘာလို့ အဆောင်က ထွက်ပြီး အိမ်ငှား မှာလဲ "
စာအုပ်တွေ သေချာ စစ်ပြီး အိတ်ထဲ ထည့်နေသည် ။ တစ်ယောက်တည်း စကားပြောနေရသည့် ကျွန်တော့်ကို နည်းနည်းလေးမှ အားနာပုံမရ ။
"စာရေးဖို့တောင် မအားတာကို ဘယ်အချိန် သွားပြီး အလုပ်လုပ်မှာလဲ မှိုင်းရာ "
ချော့မေးလည်း မရ ။ လေသံပျော့လည်း မရ ။ ဝစီပိတ် ကျင့်နေပုံ ရသည် ။ ရုတ်တရက် ဖုန်းမြည်လာမှ ဖုန်းကို ကျွန်တော့်ဆီ ထိုးပေးပြီး စကားသံ ထွက်လာသည် ။
"ငရဲ ဖုန်းလာနေတယ် "
"ဟမ် အေး "
ကျွန်တော့်ကို ဖုန်းမဆက်ဘဲ ဘာလို့ မှိုင်း ဆီ ဆက်သည် မသိ ။ ဘယ်သူ ဘယ်ဝါမှန်း မသိပေမယ့် ခပ်တည်တည်ဖြင့် ဖုန်း ကိုင်လိုက်ရသည် ။
"ဟုတ်ကဲ့ အမိန့်ရှိပါ "
"ဟေ့ကောင် ! မင်း ဘာအချိုးချိုးတာလဲ ဘာလို့ အားအားယားယား အဆောင်က ထွက်မှာလဲ ? အိမ်ငှားနေရအောင် မင်းကိုယ်မင်း ဘာထင်နေလဲ ခွေးသား "
"ဗျာ ... "
ဒေါသတကြီး လှမ်းကြည့်လာသော ငရဲကို ရယ်ပြလိုက်ပြီး ပုခုံးကို တွန့်ပြလိုက်သည် ။ မတတ်နိုင် ... မှိုင်းညှို့သွင် ဖခင်ဆိုတာက စိတ်ဆိုးရင် တောက်လျှောက်ပြောသည့် လူမျိုး ။
"အဖေ ဆူလို့ ပြီးမှ ငါ့ကို ဖုန်းပြန်ပေး "
"မင်း ! "
ဖုန်းထဲက အော်ကြီးဟစ်ကျယ် ဆူပူနေသော မှိုင်း အဖေ ။ ဆက်တိုက် ပွစိပွစိ ပြောလို့ဝမှ သက်ပြင်းချနေသည်
။ နားထောင်ရသည့် ကျွန်တော်ကတော့ နားတွေကို ပူနေပြီ ။
"ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်တော် မှိုင်း သူငယ်ချင်းပါ ဦးလေး "
"ဘာ ! ဟိုအကောင်က သေနေလို့ မင်းက ဖုန်းကိုင်တာလား "
"ဟို ... "
"ဒင်းကို ဖုန်းပေးလိုက် "
"ဟုတ်ကဲ့ "
မှိုင်းကို ပေးလိုက်တော့ အမွှေကောင်က ခပ်တည်တည်ဖြင့် ဖုန်းကိုင်လိုက်သည် ။
"ပြော အဖေ သားမအားဘူး "
"ဘာ ! မင်းကို မုန့်ဖိုး ၁ လ ဖြတ်ပြီ "
မုန့်ဖိုးလောက်ကတော့ မမှု ။ ဒေါ်လေးငယ် တစ်ယောက်လုံး ရှိသည်လေ ။
"ဒါပဲ မဟုတ်လား ဘာမှ ပြောစရာ မရှိရင် ဖုန်းချလိုက်ပြီ "
"မင်း ! မင်းကို အမွေပြတ် စွန့်လွှတ်ပြီ "
"ဒါဆို ကျောင်းပိတ်ရင် အဖေ့ဆိုင် ကူစရာမလိုတော့ဘူးပေါ့ ? "
"@%#-#+#$:*!#(@( "
ဖုန်းချသွားလေသည် ။
"ငါ အလုပ်သွားတော့မယ် ငရဲ "
"သွားပေါ့ Tuto မဖြေချင်ရင် "
"ဒီနေ့ Tuto ရှိတာလား "
"အေး ၉ နာရီ ဖြေရမှာ "
"ဘယ် paper လဲ "
မှိုင်းကို ဖြောင်းကနဲ ရိုက်လိုက်သည် ။
ခိုးချဖို့တောင် ဘာဖြေရမှန်း မသိသည့် ကောင်မျိုးဖြင့် ဘာလို့ ပေါင်းမိနေပါလိမ့် ။
"ဒါဆို tuto ပြီးမှ သွားလို့ ရမှာပေါ့ "
>>>>>>>>>>>>>>>
tuto ကို ၁၅ မိနစ်အတွင်း အမြန် ခိုးချပြီး ထွက်လာသည့် လူဆိုးကောင် ။
"သွားပြီ တာ့တာ "
"နေဦး ! "
မှိုင်းက စိတ်မရှည်သည့် ပုံဖြင့် မျက်နှာ မဲ့နေသည် ။
"ဘောလုံးပွဲ ခေါင်းစည်း အတွက် ပိုက်ဆံ သွားကောက်မလို့ လိုက်ခဲ့ "
"fuck ! ငါဘယ်တုန်းက အဲ့တာတွေ လိုက်လုပ်ပေးဖူးလို့လဲ "
"မရဘူး မဟာက အစ်ကိုကြီး ကိုယ်တိုင် တာဝန်ပေးထားတာ "
"မလိုက်ဘူး အလုပ်သွားမှာ "
"မရဘူး လိုက်ခဲ့ "
>>>>>>>>>>>>
"ညီလေးတို့ ညီမလေးတို့ရေ .... "
1st yr အခန်းမှာ ပျော်ရွှင်နေသည့် ရဲရင့် ။ ငရဲ ဆိုသည့် ကောင်က ကလေးတွေဆီ သွားရမည်ဆိုရင် သိပ်ကို ပျော် ။ တစ်ခါသွားတိုင်းလည်း mailbox မှာ သူ့အကြောင်း ပါလာမြဲ ။
ကျွန်တော်ကတော့ ယောင်လို့တောင် ကပ်ပါမလာ ။ စိတ်နာလို့ mailbox မှန်သမျှကို like တောင် မလုပ်ထား ။
"ဒီတော့ ဘောလုံးပွဲကို မင်းတို့ အကုန် လာပြီး အားပေးကြနော် "
ပြောလို့ဆိုလို့ ပြီးမှ အတန်းထဲက ပြန်ထွက်လာသည် ။
"ပြန်မယ် "
"ခုမှ တစ်ခန်းတည်း ပြောရသေးတာလေ ငါတို့ မေဂျာက အတန်းတိုင်းကို လိုက်ပြောရမှာ "
"ဘာ ! "
ဤသို့ဖြင့် .... ပထမနှစ် ... section A ပြီးတာနဲ့ B ... ဒုတိယနှစ် .... တတိယ ......
၄ ထပ်ကို တက်လိုက် ဆင်းလိုက်ဖြင့် ရှိသမျှ အခန်းတွေ လိုက်ပြောရသည် ။
တစ်ချို့နှစ်တွေက အဆောင် မတူတော့ ပိုဆိုး ။ ဟိုအဆောင် ပြေးလိုက်ရ ဒီအဆောင် ပြေးလိုက်ရဖြင့် လူက အားပင် မရှိတော့ ။
"ကဲ မင်းကိစ္စတွေ ပြီးဦးမှာလား "
"အင်း ပြီးပြီ "
"ဒါဆို ငါသွားပြီ "
"နေဦး ခေါင်းစည်းတွေ သွားလုပ်ရဦးမှာလေ "
"မင်း သက်သက် ဒုက္ခပေးနေတာလား ငရဲ ! "
ကိုရှင်းဆီ မနက်လာခဲ့မည်ဟု ပြောခဲ့သော်လည်း ခုထိ ဆိုင်ကို ခြေဦး မလှည့်ရသေး ။ အချိန်ကား ၂ နာရီပင် ဖြစ်နေပြီ ။ အလုပ်ဖြုတ်ခံရရင် ဒုက္ခ ။
"မဟာက အစ်ကိုကြီးက အကူအညီ တောင်းထားတာ အားနာစရာကြီး "
"မင်း ! "
နောက်ဆုံး သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး စိတ်လေလျှာ့လိုက်ရသည် ။
"ငါ ဆိုင်တော့ ခဏ ဝင်ပါရစေ ကိုရှင်း ကို အကျိုးအကြောင်းလေး ပြောမလို့ "
>>>>>>>>>>>>>>>
ဟိုင်း 😁
တစ်ပိုင်းတည်း ချွဲလို့ မရဘူးဆိုလို့ 😪😪
ခဏလေး Ep 10 ပါ ရေးနေပြီ (မနက် tuto ရှိတာကို ပလစ်ပြီး စာထိုင်ရေးနေတယ် ခိခိ )
ဒါနဲ့ MDZS fan gathering & cosplay event ရှိတယ်နော် သွားကြမှာလား ? သွားမယ်ဆို ticket မြန်မြန်ဝယ်ထားကြနော် တော်ကြာ မရလိုက်ဘဲနေလိမ့်မယ် !
Love u ❤