Penchant
Ep _ 12
"မင္းက မႈိင္းၫွိဳ႕သြင္ လား "
"ခင္ဗ်ာ ! "
အလန့္တၾကား ၾကည့္ေနမိေတာ့ ကိုရွင္းက ျပံဳးျပီး စိုက္ၾကည့္ေနသည္ ။
"ဘယ္လိုလုပ္ .... "
တအံ့တၾသျဖစ္ေနေသာ ေထာပတ္သီး ။
မ်က္လံုးေတြက ျပဴးက်ယ္ျပီး ဝိုင္းစက္ေနသည္ ။ နႈတ္ခမ္းေတြက ခပ္ဟဟျဖင့္ ။
" မႈိင္း .... "
"ဗ်ာ ! "
လက္ထဲက စာအုပ္ကို စင္ေပၚျပန္တင္ၿပီး ကိုရွင္းရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းေလး ေကြးတက္သြားသည္ ။ ေနာက္မွ ကြ်န္ေတာ့္ကို ခပ္တည္တည္ျဖင့္ ျပန္ၾကည့္သည္ ။
"မႈိင္း ကို ေတြ႕ခ်င္ေနခဲ့တာ ၾကာၿပီ "
"ကြ်န္ေတာ့္ကို ? "
ခုခ်ိန္ထိ ဘာေတြ ျဖစ္ကုန္မွန္း လိုက္မမွီေသာ ေထာပတ္သီးေလးက ဦးေႏွာက္ကို အေတာ္ေလး အလုပ္ေပးေနပံု ရသည္ ။
ေထာပတ္သီးေလး တစ္ေယာက္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ေလးျဖင့္ ျပဴးၾကည့္ေနဆဲ ။
"မင္းမသိတာေတြကို လိုက္ေတြးမေနနဲ႔ သြား အလုပ္သြားလုပ္ေတာ့ ဟိုမွာ ဧည့္သည္လာေနၿပီ "
"ဟမ္ "
ကိုရွင္းက ကြ်န္ေတာ့္ ကိုယ္ကို ဆြဲလွည့္ လိုက္ၿပီး ပုခံုးေပၚကို လက္ႏွစ္ဖက္ တင္ကာ အေရွ႕ကို တြန္းပို႔လိုက္သည္ ။
တကယ္ပင္ မွန္တံခါးမွ ေကာင္မေလး ၃ ေယာက္ ဝင္လာေနသည္ ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အလုပ္ထဲ စိတ္ျပန္ထည့္လိုက္ရသည္ ။
"မဂၤလာပါ ခင္မ် ... ဘာမ်ား မွာခ်င္ပါလဲ ခင္မ်ာ "
ဧည့္သည္ေတြ ျမင္တာႏွင့္ အျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳျဖင့္ ယဥ္ေက်းပ်ဴငွာစြာ ဝန္ေဆာင္မႈ ေပးေနသည့္ ေထာပတ္သီး ။ ေထာပတ္သီးေလးက ျမင္ရသူတိုင္း စိတ္ေက်နပ္ၿပီး ရင္ထဲမွာ ေအးခ်မ္းမႈ တစ္ခုကို ခံစားရေစသည္ ။
"နည္းနည္းေလးမွ မေျပာင္းလဲပါလား "
>>>>>>>>>>>>>>
ေရဗူးေတြ ျဖည့္ရန္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေရသန္႔ဗူးႀကီးထဲတြင္ ေရက မက်န္ေတာ့ ။ ေဘးဘီကို ေဝ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စားပြဲခံု ေအာက္မွာ ေရသန္႔ဗူးႀကီး တစ္ဗူးက အခန္႔သား ေနရာယူထားသည္ ။ မေဖာက္ရေသးသည့္ အသစ္စက္စက္ ။
