Penchant
Ep _ 6
ေက်ာင္းဖြင့္ၿပီ ဆိုသည္ႏွင့္ tutorial မ်ားက ကပ္ပါလာေလသည္ ။
"မနက္ျဖန္ က်ဳတိုရွိတယ္ေနာ္ မႈိင္း "
"အင္း သိတယ္ "
"စာေလး ဘာေလး က်က္ဦး "
"က်က္မွာပါ ပူမေနနဲ႔ "
လြယ္အိတ္ ေကာက္လြယ္ၿပီး အျပင္ထြက္ဖို႔ ျပင္ေတာ့ ငရဲက ေမးသည္ ။
"ဘယ္လဲ မႈိင္း "
"စာသြားက်က္မလို႔ေလ "
"မင္းကေတာ့ မႏိုင္ဘူး သိလား "
"မင္းေရာ လိုက္မလား ငရဲ "
"ေတာ္စမ္းပါ ေနပါဦး အဲ့ penchant က မင္းကို ဘာေတြနဲ႔ ျပဳစားထားတာလဲ "
ငရဲ အေမးကို ျပန္မေျဖဘဲ ရယ္ေမာရင္းသာ ထြက္လာခဲ့သည္ ။ ေက်ာင္းေတြေတာင္ ဖြင့္ေနၿပီ ။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္ ေန႔တုိင္း Penchant ကို ေရာက္ ျဖစ္သည္ ။
တစ္ေန႔ကို ၁ နာရီေလာက္ေတာ့ ကိုရွင္းကို ေတြ႕ရတတ္သည္ ။
ကိုရွင္းက တစ္ခါတစ္ခါ ခပ္ေဆြးေဆြး မ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္ အျပင္ဖက္ကို ေငးၾကည့္ေနတတ္သည္ ။ ပံုမွန္ကေတာ့ laptop တစ္လံုးျဖင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနတာက မ်ားသည္ ။ တစ္ခါတစ္ေလ စာအုပ္ ဖတ္ေနတတ္သည္ ။ မေျပာင္းလဲတာ တစ္ခုကေတာ့ သိပ္ၿပီး အရယ္အျပံဳး မရွိ ။
"ေထာပတ္သီး ..."
မွာေတာင္ မမွာရေသးဘူး စားပြဲထိုးေလးက ေထာပတ္သီး ေဖ်ာ္ရည္ တစ္ခြက္ လာခ်ေပးသည္ ။
"ေဟာဗ်ာ မွာေတာင္ မမွာရေသးဘူးကို "
"ကြ်န္ေတာ္က အလိုက္သိတယ္ေလ ဟဲဟဲ "
"ေက်းဇူးပါဗ် "
ဆုိင္ကို ေန႔တုိင္း ပံုမွန္ လာထိုင္လြန္းလို႔ စားပြဲထိုးေလးနဲ႔ပင္ ရင္းႏွီးေနၿပီ ။ သို႔ေသာ္လည္း ကိုရွင္း ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို သိေတာင္ မသိ ။ ကြ်န္ေတာ္က အခ်ိန္တုိင္း ေငးၾကည့္ေနရသည္ထက္ ပို၍ အေျခအေနက တိုးတတ္မလာခဲ့ ။
စာက်က္စရာရွိေတာ့ ဝတၱဳဖတ္၍ မျဖစ္ ။
နားၾကပ္ေလးတတ္ၿပီး သီခ်င္း ေအးေအးေလး နားေထာင္ရင္း စာေတြ ထုိင္ေရးေနသည္ ။ ကြ်န္ေတာ္က စာကို ေရးက်က္ က်က္သည္မို႔ အဆင္ေျပသည္ ။
