Dedicated to MardiCastulo
Brave's pov
Flashback
Ilang beses naming pinanuod ang video ni papa and everytime na sasabihin nyang nasa puso ng rosas nakatago ang lahat anak, napapaisip ako kung ano ba ang ibig nyang sabihin?
Then I went to realize na sa garden namin nakapalibot ang mga red roses at sa gitna nito ang puno ng manga.
"Ang music box na binaon namin ni mama." Mahina kong bulong.
Agad kong tinawagan si Tito Arkin to let him know kung ano ang nalalaman ko.
Ayokong magpakita sa korta kaya agad din kaming umapela sa desisyon nang korte. As long as makukuha ko ang lahat ng importanteng dokumento ay mawawalan ng karapatan ang bastardo ni papa.
"Tito, have the private trial a week from today. I want that bastard present para maisampal ko sa pagmumukha nya ang kinukwestyon nyang karapatan ko."
"Are you sure about this Brave? Hindi madaling baguhin ang desisyon ng court. Mas pipiliin nila ang maayos na usapan between you and your brother kesa ang ibasura ang rights ng kuya mo." He said worrying
"I know what I'm doing. Hindi ko lang ibabasura ang desisyon nila. Ilalampaso ko pa sila. Trust me on this tito." Buong kumoyansa kong saad sa kanya over the phone.
"You know I trust you. Makakaasa ka sa trial on friday afternoon." Pagkumpirma nito sabay paalam at baba ng tawag.
Napasandal ako sa sandalan ng upuan ng sasakyan. Kasalukuyan kong tinutungo ang airport para bumalik ulit sa dati naming bahay sa probinsya. Makukumpleto na lahat ng kailangan ko.
Napangiti nalang ako sa tagumpay na natatamasa ko.
End of flashback
"Are you okay?" Napapitlag ako ng magsalita ako at hawakan ang aking kamay.
Ngumiti ako dito at pasimpleng tinaggal ang akin kamay sa pagkakahawak nya.
Kinuha ko ang tasa ng kape na iniinuman ko sabay higop ng frappe na inorder ko.
"A-i'm sorry Bau for everything that happened in the past. Kung pwede lang can you please give me the chance to make it up to you." Tila may pagsusumamo nyang saad sa akin.
Inilatag ko ang aking kape at ngumiti dito.
"Let's just forget about it Uji. Masyado nang matagal yun. Mag move on nalang tayo sa mga nakaraan." Saad ko at binaling ang tingin sa mga nagdaraaang mga tao sa labas ng coffee shop.
Nabigla ako ng dumampi ang kanyang kamay sa side ng aking labi. Di ko naiwasang titigan ang mga mata nitong talaga namang nakakahumaling. Nakakapang hipnotismo ang bawat tingin nyang tila hinahalughog ang aking kaluluwa.
Kita kong sinubo nito ang daliring ginamit nyang pampahid sa aking labi.
"I really miss you my little Bau. Kahit pa kanino ko ibaling ang tingin, my body reacts only to you. What happened between me and Tiara was all the effects of viagra and alcohol na nilagay ng babaeng yun sa iniinom ko nung nagkaroon ng party sa kumpanya ni dad." Napaiwas ako ng tingin dito. Hindi dahil naiilang ako pero ayoko nang marinig pa ang kahit anong paliwanag mula sa kanya.
"No need to exolain Uji. Kinalimutan ko na ang lahat ng yun." I said in clenched teeth.
"But, I need to let you know that I was just caught between love and family Bau. Iniwasan ko si Tiara to make up from that mistake. But then she said she is pregnant. Hindi ko alam kung paano ko pa mababawi ang kasalanan ko. I had to make a decision dahil sabi ni Tiara kung hindi ko sya pipiliin ay ipapalaglag nya ang bata." He said as if it was all just a big misunderstanding.
"Then what do you want me to do? Blame the stars for the fault that was clearly made by you?" Hinarap ko ito. Since binabalik naman nya ang mapait na nakaraang yun, pwes tignan natin kung hanggang saan kaya nyang magpaliwanag at umako ng mga kasalanan.
"I never meant for us to part. I just thought that in that very moment, the decision to choose my son is the right thing to do. I know it's my fault, but I have been punishing myself for that stupid decision I have made. Araw-araw ay para akong pinapatay sa pagkamiss ko sayo. And now that you are back, I want us to start all over again to where we left things before." I saw sadness in his eyes. Kita kong nagsisisi na ito sa mga ginawa nya.
Napabuntong hininga nalang ako, i'm not anymore comfortable sa pinaguusapan namin.
"Just leave it in the past Ryuuji." Nakangiti kong saad dito. I tried to be as sincere as I could.
I diverted the topic para narin maiwasang iungkat pa ang kung ano man ang nakalipas. I can already feel my hatred burning up. Buti nalang at kumagat din ito.
Halos palubog na ang araw ng inaya ko itong umuwi na.
Nasa harapan na kami ng mansion ngayon at muli ko itong hinarap.
"Ahm, bukas ulit?" I asked shyly.
Kita kong napatawa ito ng konte showing both his dimples na namiss ko ng sobra. He really is stunning regardless of what he wears he never fails to leave an impression of amusement.
"We haven't parted yet, pero namimiss mo na ako?" Nakangiti nyang saad habang nakapamulsa. Kung kanina banaag ko ang lungkot sa mga mata ey iba na ngayon, tanging saya lang ang nakikita ko.
Napayuko nalang ako sa hiyang naramdaman ko. I never expected na magiging ganito sya kaplayful ngayon. He seem to be the Ryuuji that I know before. Yung Ryuuji na tao at walang inhibitions sa katawan pag kasama ako. He is definitely happy.
Naramdaman kong inangat nito ang aking baba, yumuko at masuyo akong hinalikan.
Tila naman ako inilutang sa ulap ng halik nyang ito. I have never been kissed so sweetly lile this before.
Napapikit nalang ako sa halik nyang yun. At nang humiwalay ang labi nya ay tila nakulangan pa ako.
Rinig kong may napasinghap sa aking likod na syang kinabalik ko sa wisyo.
"Excuse me! Malaking tipaklong! Wag mo hinahalikan ang daddy ko hmmmp" saad ni Caster na yumakap sa aking tagiliran.
Ramdam kong nag-init ang aking mukha sa hiya. Ikaw ba namang mahuli ng anak mong nakikipaglandian sa iba ay mahihiling mo nalang na bumukas ang lupa.
Ngumiti lang ang lalaking kaharap ko at unupo upang magpantay sila ng anak kong nakayakap sa akin.
"Little boy, I believe your name is Caster right?" Tanong nito na kinakunot lang ng noo ng anak ko.
"Hindi poh ako boy, I'm a butterfly poh." Sagot ni Caster dito na nagpatawang tumingin sakin ang lalaking kausap. I gave him an I-told-you-so look saka nito binalik ang tingin sa anak ko.
"Pero alam ko poh na ikaw ang daddy ni Levi Shinto. Kasi magclassmate kami." Nakangiti nang pahabol ni Caster sa kanya.
Ginulo ni Uji ang buhok nito na kinakunot ulit ng noo nya. Nakakatuwa talaga ang anak kong ito.
"I kissed your dad kasi mahal ko sya. When you love someone." Saad nya at tumingin sa akin ng nakangiti.
"You let them know na mahal mo sila by kissing them with love." Pagtatapos nya habang titig parin sa aking mga mata.
"Tama po. Kasi everytime I kissed dad sa cheeks nya I made sure na full of love yun. Kasi I love him poh ng bongga!" May galak na saad ni Caster na may pahawi hawi pa ng invisible bangs nya.
Natatawang tumayo si Uji at hinarap ako.
"He's a bright child, at natutuwa akong magkasundo sila ni Levi. So when the time comes na papakasalan na kita, hindi na mahirap pa sa kanila ang pakisamahan ang isa't- isa." Saad nya na puno ng kumpyansa sa sarili. Tila naman nahiya ako sa sinabi nito kaya kinarga ko na lamang si caster at nagpaalam na dito.
"S-sige na umuwi kana panigurado hinihintay kana ng anak mo." Pagtaboy ko nalang dito dahil ramdam kong namumula na ako sa mga sinasabi nya.
Ngumiti lang ito at tumalikod na. Pero nakakailang hakbang palang ito ng lumingon ito pabalik.
"My Bau, you are my weakness." Seeyoso nyang saad.
"And one day, I promise to marry my one and only weakness." Nakangiti nitong pagtatapos saka tuluyan nang tinungo ang sasakyan nya at nagdrive na paalis.
Habang papalayo ang kanyang sasakyan at unti-unting sumilay ang ngisi sa aking labi.
"Sige lang. Mahumaling ka lang. Mukhang umaayon na ang lahat sa plano ko." Nakangiti kong bulong sa hangin.
"Ano pong plano daddy?" Napabalik ako sa wisyo ng magsalita ito. Nakalimutan kong karga karga ko pala si Caster.
"Nothing anak." Sagot ko dito saka nginitian ito.
"Kumain naba kayo?" Agaran kong tanong upang di na ito magtanong pa. Umiling iling ito ng mabilis.
"Kasi gusto ko poh kasama kayo kumain pati ni ninang fairy." Napatawa ako sa sinabi nito. Pinapanindigan na naman ng baklang yun ang pagiging fairy godmother kuno nya.
"Then sabay na tayong kumain ni ninang mo." Aya ko dito na kinatango nya at tila excited pa.
....
Halos araw- araw na kaming nagkikita ni Uji at kahit ideny ko ay nagugustuhan ko ang atensyong binibigay nya sa akin.
Alam kong nahihirapan na sya sa lagi kong pangiimbita dito na lumabas. Kita kong marami nang nasasagasaang mga client meetings ang madalasan naming paglabas.
Minsan kita ko na ang stress sa kanyang mukha at tila ba kahit papano ay nakafeel ako ng konteng guilt. Pero pasensyahan nalang talaga dahil nagsisimula na ang paggalaw ng mga plano ko.
Nasa isang resto kami ngayon kumakain ng aming lunch. And as much as I would like to sustain the conversation ay tila lumulutang ang utak ni Ryuuji sa kung saan. I hide a bit of smile dahil hindi naman lingid sa akin na nagkakaproblema na ang kumpanya ng daddy nya na nakakabit sa kumpanya ng pokpok na inanakan nya.
"Ahm, Uji. I won't be seeing you tomorrow kasi may aasikasuhin akong imoortante. I just text or call whenever i'm free. Pasensya kana sa pang iistorbo ko sayo araw-araw." Tila nahihiya kong saad dito.
I saw him rest his spoon and knife at tumingin ng may ngiting sinsero sa akin. Yung mga ngiti nyang yun na sana kung hindi lang ako pina-asa ay paniguradong maibabalik ko ng buong sinsero din. Peeo napakarami na ng nangyari at ang lahat ng iyon ay tumatak na sa puso ko.
"No need to say sorry. I am trying to win your heart back." Nakangiti nyang saad.
"And even if I need to sacrifice much of what i had for you, it will all be worth it. Dahil ikaw lang ang nagpapasaya sa puso ko my little Bau." Puno ng sinseridad at pagmamahal nyang saad.
Kung sana ang dating Auster ang nakakarinig nito ay marahil mangingisay na sa kilig yun. Mga ganitong linyahan nya ang nagpabaliw sa dating Auster. Mga matatamis na salita ang nagpahilog ng todo sa puso ng dating Auster. Kaya naman parang asong tanga ang dating Auster na umaasa sa mga pangako nyang walang kabuluhan. Mga pangako nyang pinako lang sa nakaraan.
Kung sana ang dating Auster nalang ang andito, pero wala na ang dating Auster. Ako na si Brave ang andirito ngayon. At sad to say na ang mga matatamis nyang salita ay wala nang kabuluhan pa sa akin.
Lahat ng sinabi nya ay parang salita lang sa hangin.
"S-salamat." I said meekly. At tinuloy na ang pagkain.
Matapos kaming kumain at nagpahatid na ako sa aking opisina. Hindi ko na sya inimbitahan pang pumasok ng building dahil narin alam kong busy na ito ng sobra. Pero higit dun ayoko nang maisip pa ang nakalipas. Quota na ako sa pagbabalik tanaw. Pagod na ang isip ko para sa nakaraan. Mas gusto kong pagtuonan ng pansin ngayon at ang gusto kong makamit ngayon.
Nang makapasok ako sa opisina ay nadatnan ko si Color na nagbabasa ng mga dokumento.
Lumingon ito sa akin at ngumiti.
"Kamusta ang lunch date bakla?" Tanong nyang nakangiti.
"It ended well as exoected." Nakangiti ko ding tugon sa kanya.
"Perfect!" Sigaw nito na kala mo bumibirit. Napangiwi nalang ako sa ingay nya.
"And to make your mood even more perfect ay andito na lahat ng gusto mong makuha." Saad nya sabay abot sa akin ng folder na naglalaman ng mga dokumentong kanina lang ay binabasa nya.
Nagtataka man ay inabot ko ang mga folder at isa-isang binuklat ang mga ito.
At nang mabasa ko ang laman ay sumilay ang ngiti sa aking labi.
"Mejo nahirapan akong makumpleto ang mga yan. Pero viola! The way you want it all to be ay nakaarrange na. We are only waiting for the excution of the major plan." Buong galak nyang saad sa akin.
"Salamat Color. This will not be made possible without your help." Buong sinseridad kong pasasalamat dito.
"Walang anuman yun. Ikaw pa eh malakas ka sakin! Pero sana kahit man lang yung bata Au, please spare him." Pagmamakaawa nya sakin.
Napabuntong hininga nalang ako at saka tumingin sa himpapawid sa likod ng glass wall ng opisina.
"Nagpapasalamat ako sa lahat Color, susubukan ko pero hindi ko maipapangako." Nakangiti kong saad ng hindi inaalis ang tingin sa labas.
Sa wakas hawak ko na ang tagumpay.
Itutuloy...
____________
A/N:
Okay let's make things clear first. Ilang beses na talaga toh sinasabi ko. Mabait akong author specially sa mga mabubuting readers and commentors. Kaya i give efforts to make updates everyday if possible. Pambawi man lang sa mga naghintay ng halos dalawang taon sa kwentong ito. Mabait ako to the point na nagrereply ako sa mga nagcocomment kahit nagseselos minsan ang bf ko.
Pero putang ina sa mga comment na makaasta akala mo may kinikita ako sa paggawa ko ng updates daily ahh! Kilala nyo kung sino kayo! Nabubwisit ako sa mga comment na parang obligasyon ko kayo! Now let me tell you this konteng push pa teh at iaunpublish ko ang tub for good! Ilang beses ko na sinabi na pag di nyo gusto iwanan nyo ang kwento or kung bubwisitin nyo lang ang author wag na kayo mag comment. Im not pointing sa mga negative comments na may kabuluhan dahil konektado sa kwento. You know naman guys na ok lang ako sa positive at negative comments about sa takbo ng kwento pero yung babastusin nyo na ako ay teh ha sinasabi ko sayo isa ka lang ipis! Ako butterfly ako! Kaya mas maganda ako sayo bastos ka! Hmmmpt!
Next friday na ako mag aupdate! Wishit ako ehh! 😤😤 No wonder nawala na magagaling na author dito sa watty kasi mismo kapwa mambabasa bastos. Yun lang!
I love you josh padin kahit triggered nila ako! 😂😂