Η Ladybug φεύγει από κοντά μου και πάει δίπλα στο μωρό.
"Μπορώ να την αγκαλιάσω;" ρωτάει σαν παιδακι και η γυναίκα της έδωσε το μωρό.
"παρακαλώ κάντε πίσω." λέει ένας πυροσβέστης και κάνουμε αυτό που λέει. Άρχισαν να πετάνε νερό.
Ααα γι αυτό ήθελα να γίνω πυροσβέστης μικρός....
Κοιταζω την Ladybug που παίζει με το μωρό.
Εκεινο γελάει ενώ η Ladybug μια το γαργαλάει και μια του μιλάει με παιχνιδιαρικη φωνή.
Αχχ έτσι θα παίζει και μα το παιδί μας!
Εννοω το παιδί της.. με όποιον παντρευτεί..
Αχ δεν το σωζω. Α ναι από μεσα μου μιλάω!
Πηγαινω κοντά της.
"ποιο είναι γλυκούλη μωλακι; εσύ είσαι!" λέει και συνεχίζει να το γαργαλάει ενώ το μωρό έχει λυθεί από τα γέλια.
"κοίτα τι γλυκιά που είναι!" λέει όταν με βλέπει.
"Ναι... Σαν εσένα..." της λέω και κοκκινίζει.
"οοοουυυ" είπαν ταυτόχρονα ο κόσμος δίπλα αφού μας άκουσαν.
Κουτσομπολιδες!
Τοτε το μωρό άρχισε να κλαίει.
"έλα μικρούλα μου μην κλαις." λέει η Ladybug και πηγαίνει το μωρό στην μαμά του και εγώ ακολουθώ.
"μπορείς να την κρατήσεις λίγο ακόμα δεν νιώθω και πολύ καλά..." λέει η γυναίκα και η Ladybug γνέφει.
"αλλά τι πρέπει να κάνω;" ρωτάει η Ladybug.
"απλά κούνα την λίγο." απαντάει.
Η Ladybug φεύγει πιο πέρα και έκανε αυτό που της είπε η μαμά του παιδιού.
"Να έρθω κι εγώ;" ρωτάω.
"Και το ρωτας παιδάκι μου; έλα." λέει και εγώ πηγαίνω σε αυτήν.
"Να την κρατήσω κι εγώ λίγο;" ρωτάω.
"Κάτσε να σταματήσει να κλαίει και μετά θα σου την δώσω." λέει και συνεχίζει να κουνάει το μωρό και έκανε γύρους στον χώρο.
"Ουαου την κουνάς λες και το κάνεις κάθε μέρα!" λέω με θαυμασμό καθώς κοιτάζω την Ladybug να κούνα το μωρό.
"Ταλέντα!" απαντά με καμάρι ενώ η μικρή δεν έχει σταματήσει να κλαίει.
"Γιατί δεν σταματάει;" με ρωτά.
"Δεν ξέρω." απαντάω
"Κούνα το κουδούνι μήπως ηρεμισει!" λέει.
Άρχισα να κουνάω το κουδούνι που έχει η στολή και η μικρή σιγά σιγά άρχισε να ήρεμη.
"έλα παρτην αγκαλιά.." λέει γλυκά και μου δίνει το μωρό.
"Έχω καιρό να πιάσω μωρό στα χέρια μου." λέω και η Ladybug έρχεται κοντά στο μωρό και σε μένα.
"Ήμασταν και εμείς κάποτε έτσι..." λέει λες και την πείρα τα χρόνια κι εγώ γελάω.
"Γειά σας εμ...μπορω να πάρω την μικρή;" η μαμά της που πλεω φαίνεται καλύτερα
" Ναι φυσικά!" λέω εγω και δίνω το μωρό. Πίσω από την κυρία ήταν και ένα αλλο μικρό κοριτσάκι που μας κοιτούσε ντροπαλά.
Η Ladybug εσκιψε για να είναι στο ύψος της.
"Γειά σου." της λέει γλυκά.
"Γεια.." λέει ντροπαλά.
"έλα εδώ μην ντρέπεσαι." της λέει η Ladybug στο κοριτσάκι.
"έλα πήγαινε." της λέει η μαμά της.
Το κοριτσάκι δειλά μας πλησίασε.
"πως σε λένε μικρούλα;" την ρωτάω εγώ.
"Με λένε Ellie" απαντάει.
"και πόσο χρόνον είσαι;" συνεχιζω.
"5 είμαι μεγάλη τώρα!" λέει με καμάρι κι εγώ γελάω.
Πιάσαμε κουβέντα με την μικρή η οποία έχει πάρει φόρα και μας ρωτούσε πως είναι να είσαι σούπερ ήρωας.
"Ladybug θα σταματούσε ποτέ να σώζεις την πόλη;" ρωτάει λες και είναι δημοσιογράφος.
"όχι, δεν θα σταματούσαν για κανέναν λόγο." απαντάει η Ladybug.
"εσύ Cat noir;" λέει και με κοιτάζει.
"ούτε εγώ θα σταματούσα." της απαντάω.
Αρχίσαμε να της λέμε ιστορίες από κακούς που είχαμε πολεμισει.
Μοιάζουμε σαν οικογένεια έγω η Ladybug και η μικρή, σκέφτομαι και γελάω.
"Γιατί γελάς;" με ρωτάει η Ladybug.
"Τίποτα κάτι σκέφτηκα" απαντάω ενώ έχω λιώσει στα γέλια.
Και δεν ξέρω καν που είναι το αστείο!
"Έτσι κάνεις κάθε μέρα;" ρωτάει η μικρή την Ladybug και η Ladybug σηκώνει τους ώμους της δείχνοντας ότι δεν ξέρει.
"καλα πες μας κι εμάς το αστείο να γελάσουμε!" λέει η Ladybug που είναι κι αυτήν έτοιμη να βάλει το γέλια βλέποντας την κατάσταση μου.
Αφού ήρεμο λίγο της λεω:
"Όχι γιατί θα με πνίξεις"
"Ωχ Μιλα, Cat noir!" λέει.
"λοιπόν... Φαντάσου ότι εμείς οι δυο ήμαστε παντρεμένοι και ότι η Ellie είναι το παιδί μας." λέω και απομακρυνομαι λίγο.
"Φαντασουμε λίγο σαν μαμά." λέει και το κανω εικόνα.
"εγώ πιστεύω πως θα είσουν υπέροχη μαμά!" λέει χαρούμενη η μικρή.
"οοοοουυυυ έλα εδώ!" λέει η Ladybug και αγκαλιάζει την μικρή.
Πηγαινω κι εγώ πιο κοντά της.
"Το παιδάκι σου στο μέλλον θα είναι τυχερό που θα σε έχει." λέω και μου χαρίζει ένα χαμόγελο.
Αυτο το χαμόγελο της...
Η μικρή βγαινει από την αγκαλιά της Ladybug.
"Ladybug, Cat noir μπορώ να σας ρωτήσω κάτι;" μας ρωτάει η Ellie
"φυσικά." απαντάει η Ladybug.
"εσείς οι δύο είστε ζευγάρι;" μας ρωτάει και μένουμε και οι δύο.
"ΌΧΙ" απαντάμε οι δύο μας ταυτόχρονα και αλληλοκοιταζομαστε.
"χιχι, τεριαζεται!" λέει η μικρή.
"ΕΜΕΙΣ; ΟΧΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!" λέμε πάλι ταυτόχρονα
(για να ξέρετε σε αυτό το κομμάτι όταν θα γράφω με κεφαλαία γράμματα θα σημαίνει ότι θα μιλάνε και οι δύο ταυτόχρονα.)
"ΔΕΝ ΤΕΡΙΑΖΟΥΜΕ!" λέμε.
"ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΛΕΣ ΌΤΙ ΛΈΩ!!!!" λέμε δείχνοντας ο ένας τον άλλον.
"ΚΟΦΤΟ!" συνεχίζουμε.
Αυτό τώρα είναι τυχαίο;!
"ΕΝΤΆΞΕΙ ΣΤΑΜΑΤΑΩ."
τι στο;! Εντάξει.... Μας έχει περάσει για τρελούς η μικρή.
"πλάκα έχετε!" λέει και γελάμε.
"Ellie έλα εδώ!" φωνάζει η μαμά της μικρής και η Eliie μας χερεταει και φεύγει.
"γλυκούλα ήταν!" λέει η Ladybug.
"Σου αρέσουν πολύ τα παιδιά ε;" την ρωτάω εγώ.
"και σε ποιον δεν αρέσουν τα παιδιά;" με ρωτάει.
"καλά πάμε σπίτια μας τώρα." της λέω εγώ και κάνω να φύγω όμως με σταματάει.
"κόλλα το δεν έχει σήμερα;" με ρωτάει και κάνει το χέρι της μπουνιά.
"Κόλλα το!" λέμε μαζί και μετά χωρίσαμε δρόμους.
Μπενω στο σπίτι από το παράθυρο του δωματίου μου και κάθομαι κουρασμένος στον καναπέ.
"ωραία φίλε τώρα που σώσατε την πόλι ξανά θέλω το τυράκι μου!" μου λεει ο Plagg.
"Πριν λίγο έπιασε φωτιά και ένα παιδί ήταν εγκλοβισμενο μέσα κι εσύ σκέφτεσαι το φάει;" τον ρωτάω.
"καλά ηρεμισε η Ladybug το έσωσε εσύ εισουν έξω και κοντεύες να πάθεις καρδιακό επειδή αργησε να βγει έξω!" λέει.
"Τρόμαξα οσω εσύ όταν σου λέω ότι τελείωσε το καμαμπερ!" του λέω στην γλώσσα του για να καταλάβει.
" αααααα! Τι φόβο πέρασες!" φωνάζει κι εγώ του φέρνω το τυρί του.
----------------------------------------------
Γειά σας!
Λίγο βαρετό κεφάλαιο για σήμερα...
Αλλά θα έρθουν κι άλλα καλύτερα κεφάλαια στο μέλλον
Επεισης sorry που άργησα να το ανεβάσω...
Ελπίζω να σας άρεσε έστω και λίγο το κεφάλαιο.
Το επόμενο θα είναι κάπως πιο ενδιαφέρον
Τα υπόλοιπα στα επόμενα κεφάλαια!
Μέχρι τότε
Bye