Hello! Para sa nangyari kagabi sa Chapter thirteen. I started it at 1am. Tapos nakatulog ako (Ito lang po kase free time ko since preparing po ako for my board exam.) Tapos nagulat nalang ako nang may makita akong comments. Halla! I did not published yet 'yong 13. Bakit parang may nag-update na. Haha. Sorry po sa kamalian. But here is the next chap. Happy Reading! Thank You po!
**
Forgotten Kid
Kanina pa nakatitig si Chase mga pagkain na nakahanda sa long table. Inihahanda araw-araw ang lahat ng paborito niya. Para siyang nasa Five-Star Hotel lagi dahil may mga nakahandang iba't ibang special dish only for him. He has his own Chef. Hindi siya kumakain kapag hindi luto ng kanyang Chef.
"Don't you like the food, Sir?" Lumapit sa kanya ang head maid.
He is living in a Castle-like house. He is being treated like a prince and so with his sister.
Isang buong araw siguro ang kakailanganin mo upang libutin ang buong mansion.
He can't even count how many maids, cooks, butlers and body guards they have.
He is indeed a living gold.
"I will not eat. I'm not hungry." Tumayo lamang si Chase at naglakad palayo ng kusina.
Dumiretso si Chase sa kanyang Study Room. His father separates this room from his own room. Dahil bata pa lamang siya ay natuto na siyang mag-aral ng mag-aral.
If other kids would play around right after School, Chase would rush immediately to their house because her personal professor is waiting for him.
At the age of 13 he started learning business.
Strictly at 9pm he needs to sleep. Dahil kailangan niyang gumising ng 6am to review the lesson for the day, before going to school.
He ace in everything. Because Chase is a hardworking kid, pursued by his father.
Isa lang naman ang Daddy niya sa mga pinakamayaman na negosyante sa Italy.Their Family is a role model to everyone.
His sister lived away from him. That was his Dad's decision. Pinaghiwalay niya si Chase at Ciara upang mag-aral ng business.
His father wanted to have a new perspective about business so he sent Ciara in another country while Chase, the smarter one lived in Italy alone.
"Sir, Chase. Your Mom sent you a gift for your birthday"
Napangiti nang kaunti si Chase nang makita niya ang mga regalo sa kwarto niya. Tanging binuksan lamang niya ay ang regalo na ibinigay ng Ina.
"Mom doesn't know my size" Napawi ang ngiti nito nang makita niya ang tuxedo na iniregalo ng anak na sobrang liit na sa kanya.
Nakakapagtakang isipin ang Isang Ina na hindi na alam ang tamang laki ng katawan ng Anak. Hindi naman sila Long distance.. In fact they live in the same house.
Nasisilip na lamang ni Chase ang kanyang Daddy at Mommy tuwing gabi na dumarating.
But around that time, he can't even say hi because he is prohibited to leave the study room.
"Your party will be next week Sir. Because your Mom and Dad is still in Vietnam. They said that you need to celebrate the party with their business partners "
Mabuti na lang ay may Birthday ang isang tao sa isang taon. Ito 'yong natatanging araw na kumpleto sila.
Chase's 14th Birthday Party
It doesn't seem like it was his birthday. Parang isang Malaking gathering lang ng mga tao sa likod ng RosaKing.
His clothes are worth thousand dollars but he doesn't get to enjoy this day.
"Chase. Why are you playing those?" Nagulat si Chase at nabitawan niya ang isang Robot Car na laruan ng isa sa kanyang mga batang bisita.
"Chase, toys won't help you. Ang mabuti pa sumama ka sa amin ng Mommy mo. You should listen to us. Mas makakatulong ito sa iyo"
Hindi na nakapalag si Chase nang higitin siya ng kanyang Daddy.
His Mom and Dad are so sweet to him..
in front of other people..
But he was smiling.. That kid who was always neglected by his parents..
He was thankful. Dahil kahit sobrang dalang nilang maging magulang, sa isang maikling sandali, nararanasan niya ang pakiramdam nang tumayo sa pagitan ng magulang niya.
His Dad holding his shoulder as he proudly talks about him to other people, and his Mom caressing his hair..
Pero wala naman silang alam na tunay tungkol sa kanya.
His Mom doesn't even know the vitamins that he take, His Dad doesn't know the sports he wanted to play.
Ano nga ba ang inaasahan pa ni Chase?
His Parents always forgets that he is living in the same house.. and that he is waiting everyday.
**
Napatigil si Lyan nang makita niya si Chase at si Kim sa may puno ng Mangga na nakamasid lang sa kanila.
"Sir?" Lumapit kaagad si Lyan sa kanya.
"Bakit po kayo nandito?"
"Naisip ko lang dumaan. I also came to give some gifts to the Administrators. Alam naman nilang lahat kung gaano kabait ang mga anak ko. "
Napatawa ng mahina si Lyan sa sinabi ni Chase.
"Why are you smiling?" Napakunot noo naman si Chase.
"Ang haba po kase ng explanation ninyo. Pwede namang sabihin na 'Napadaan lang ako'. "
"Papagalitan sana kita. I didn't want to let them play here." Napalingon si Lyan nang makita niyang dumapo ang mga mata ni Chase sa mga batang naglalaro sa playground
"Bakit naman Sir? Ito kaya ang isa sa mga ka-abang abang sa buhay ng mga bata."
"Nakikita mo bang iniiwasan ng mga tao ang kambal?"
Saglit na napatigil si Lyan sa sinabi ni Chase.
"Mahigpit na bilin ko sa dalawa na huwag silang makikipag-usap sa ibang bata. No one will take them seriously. They will just take advantage of who they are."
"Bakit sino po ba sila? Sir?"
"Sila ay Buenavista. They do not belong to the usual society. So they must act like a respected one. Balang araw ay makukuha lahat ni Jin at Jana ang lahat ng mayron ako. I wanted to make them strong to carry all of these."
Napatigin na lang bigla si Chase sa Yakult na may nakatusok na straw sa tapat niya. Hindi niya namalayan ang pag-abot ni Lyan ng inumin sa kanya.
"Ang haba ng sagot niyo. Pero mali naman." Napailing iling si Lyan.
"Anak niyo po sila, Sir." Ngumiti si Lyan.
"Jin-Jan! Time to go home na. Daddy is here."
Nang makita nang dalawang bata si Chase ay unti unting nawala ang ngiti nila. Nag-tago pa ang dalawa sa likoran ni Lyan.
Napansin ni Lyan ang kakaibang takot ng kambal sa kanilang Ama kahit gaano sila ka-pasaway sa kanya.
"It's okay. Dad has not tranaformed to a monster yet" Yumuko si Lyan.
And then she saw how Jin firmly holds Jana's hand.
Parang nadurog ang puso ni Lyan nang makita niya ang inasta ng dalawang bata.
The way Jin holds Jana's hands felt like they were really alone these years. And Jin has to be strong sometimes when his sister is weak.
"He will be mad.." ang sabi naman ni Jana.
"Dad is scary when he is mad. " dugtong pa nito. Jin is staring at Chase na para bang kaaway niya ang ama.
"Hey, He is Daddy. He is not an enemy.." Hinawakan naman ni Lyan ang pisngi ni Jin upang maalis ang titig niya kay Chase.
Nang lumingon si Lyan sa likoran niya ay hindi na niya nakita si Chase.
Napaisip siya bigla habang dumapo ulit ang tingin niya sa mga bata.
Na sana balang araw ay magkaroon ng daan upang mag-tagpo ang mga puso ng mag-aama.
**
Ngayon ang umpisa ng maikling bakasyon ng mga bata. So she decided to prepare a special breakfast for the kids.
Today's menu: Filipino Style Sushi! and Riceballs
Hindi mapigilan ni Jin at Jana na mapatitig sa isang malaking hugis bilog na plato kung saan naka patong ang mga iba't ibang klase ng sushi. Dahil hugis bilog ang mga ito, mayroon ding parihaba at hugis tatsulok kaya lalong nakuha nito ang atensyon ng mga bata.
"It's similar to the rice balls you had. " ang sabi pa ni Lyan habang pinapaupo ang mga bata.
"Wow there is a dinosaur!" Nagulat na sabi ni Jin nang makiya niya ang hugis Dinosaur na Carrots sa gitna ng mga sushi.
"Sabi ng Dinosaur, kuha daw kayo ng kahit na anong gusto niyo"
"Lyan, I can't eat Pororo" Napangusong saad naman ni Jana nang kinuha niya ang isang bilog na sushi at may disenyong mukha ng isang cartoon character.
"It is not Pororo. But Pororo told me to make it. Sabi niya gusto daw niyang i-patikim ang food niya kay Jin at Jana. "
"I see Pororo and friends here!" Napabungisngis sa tawa si Jin habang kumukuha siya ng sushi sa malaking plato na parang sing-laki ng bigao.
Nang makita niya si Chase na pababa aa hagdanan ay hinabol niya agad ito.
"Sir! Kain po muna kayo, maaga pa naman"
Bago sumagot si Chase ay napadungaw muna siya sa kusina. Napansin niyang magpinagkakaguluhan ang mga bata at ang ingay nila sa kusina.
"Sa office na lang, Pero ano ang nangyayari?"
Unti unting naglakad si Chase palapit sa kusina upang tignan ang ginagawa ng kambal.
It is still unusual for him to see the twins eating. Nagsusubuan pa ang dalawang bata habang tumatawa.
"I made sushi Sir. Baka gusto niyo munang kumain bago pumasok." sabi naman ni Lyan habang nakasunod sa kanya sa kusina.
"Jin! I ate Dad's Balls!"
Nanlaki ang mata nila Aling Teressa maging si Kim nang marinig nila ang sinabu ni Jana habang kinakain ang isang rice ball
"I ate one too. Haha!" ang sabi pa ni Jin.
Napaawang ang bibig ni Lyan sa sinabi ng kambal.
"What were you saying to my kids?" When Chase finally stared at her, she froze.
"S-Sir."
Chase rushed to the kids. Tinignan niya ang hawak hawak ni Jana na rice balls.
It has a face of an angry emoji.
"What's this?" Napatingala si Jana kay Chase at napatigil sa pagngunguya..
"Dad's....balls..." mahinang sagot naman nito.
"Who told you that, these are my 'balls?' "
Tinuro naman ni Jin si Lyan na napapikit lamang.
"It's sushi. " Masiglang saad nj Lyan sa mga bata.
"You told us before it was Dad's balls?" Ang sabi naman ni Jin habang nag-iisip. Tinakpan nalang ni Lyan ang bibig ng bata.
Sana hindi na lang siya nag-joke ng ganon!
ChildCare601: Becareful of the words you say to your kids. Lalong lalo na kapag medyo adult-words. Maari kaseng maiwan sa mga utak ng bata ang mga ito at kapag makikipag-usap sila sa ibang tao ay masabi nila ito. Keep your words friendly and sweet. Isipin mabuti ang mga salitang bibitawan habang kusap ang bata.
"Let me taste, my balls then." Pinag diinan pa ni Chase ang salitang 'Balls' nang umupo ito.
Nakatitig ang dalawang bata habang sinusuri ni Chase ang mga sushi.
Ang mga fillings nito ay spam, may adobong manok, baberque, itlog, ham at mga gulay.
Habang nag-lalagay si Chase ng sushi sa kanyang plato, ay may inilagay si Jin na isang riceball sa plato niya.
"That's Dad's balls."
Then he realized that they call it 'Dad's Balls' because it has an angry face..
Maybe the kids thinks he is angry all the time.
Hindi niya alam kung bakit ang tagal niyang nakatitig sa mga pagkain sa plato niya.
"We have to eat everything. Walang mag-titira ng kahit isa" ang sabi naman ni Chase sa dalawang batang abala sa pagkain ng mga sushi at rice balls.
As he started eating, he realized this is his first proper breakfast with them.
Chase hated breakfast. Or any meal.
May mga pinggan ngang nakahanda para sa ibang tao. But he always ends up eating alone. Laging nag-mamadali ang kanyang magulang na pumasok.
"Coffee, Sir.."
Napatingin si Chase sa isang tasa ng kape na inilapag niya sa tabi niya.
"I'll deposit your salary increase."
Mistulang napako si Lyan sa sinabi ni Chase.
"Dadagdagan ko ang salary increase mo. But that comes with one more task." Chase turned his head to her.
"You're gonna have to pack my lunch everyday...."
**