როცა ყველაფერი დასრულდა . როცა შეიძლება ითქვას , პალატაში შემიყვანეს ტავს სუფტად ვერ ვგრძნობდი , იმიტომ რომ ჯერ არ მიბანავია მაგრამ ამის თვაი არ მქონდა ისიც კი არ ვიცი სიარულას თუ შევძლებ რამდენიმე კვირა .
- ჰარი , შეგიძლია გაიგი რატომ არ მოყავთ კიდევ პატარა ? - ვკითხე ჰარის
- კიდევ ერთი წუთიც- მიპასუხა მედდამ ეოომელსმაც პატარა წაიყვანა და ეხლა ჩემს პალატაში რაღაცას უკეთებდა მას რისი დანახვაც საწოლიდან არ შემეძლო .- საფენს ვაცმევ
- ძალიან ნელა - ამოვიგმინე რაზეც ჰარის გაეცინა - ჩემზე ნუ იცინი .
- მაპატიე , უბრალოდ ვფიქრობ , რომ ძალიან საყვარელი ხარ - მითხრა ჰარიმ ღიმილით .
- არ ვარ - ვუარყავი , მაგრამ ლოყები გამიწითლდა , იმ მხარეს გავიხედე სადაც ცემი პატარა და მედდა იყო - ის არის .
- ყველაფერი კარგად არის იმის გამო , რომ მე გადავჭერი მისი ჭიპლარი , ცო ? - მკითხა ჰარიმ
- შენ გადაჭერი ? - ვკითხე მას გაოცებულმა
- ამმ ... ხო , შენ ბავშვზე იყავი ფოკუსირებული მათ კი მე შემომთავაზეს და მეც დავთანხმდი - ამიხსნა ჰარიმ - მაპატია , არ უნდა დავთანხმებოდი , ეს მე არ უნდა გამეკეთებინა .
- არა , ყველაფერი კარგადა , არ ინერვიულო ამაზე - ვუთხარი ჰარის , სიმართლე რომ ვთქვა არ ვფიქრობ , რომ ეს რამე დიდს ნიშნავს .
მაშინ მედდა მოვიდა ხელში ჩემი პატარა ეკავა , რომელსაც ეძინა , თეთრ შემოსახვევში იყო გახვეული და კრემისფერი პაწაწინა ქუდუ ეხურა , ძალიან საყავარელი იყო .
- გითხარი რომ მაშინვე დაგიბრუნებდი - მითხრა მედდამ და პატარა მე მომაწოდა . რაც შეიძლებოდა ფრთხილად დავაწვინე .- ყველაფერი კარგად არის 3 კილო და 200 - ია და 49 სმ .
უფრო დიდზე გავიღიმე , პატარა ლოყაზე ფრთხილად მოვეფერე , მისი დანახვის შემდეგ გულში განსაკუთრებული გრძნობა მაქვს რომლის აღწერაც შეუძლებელია.
უკვე ძალიან მიყვარდა ჩემი პატარა გოგონა .
ისეთი სიყვარულით მიყვარდა , რომელიც აქამდე არასოდეს მიგვრძვნია .
ეს საშისი იყო და აუხსნელი , მაგრამ ეს მხდიდა .. ბედნიერს .
- რა ქვია ? - მკითხა მედდამ
- რა ? - ვკითხე და მას შევხედე
- გაქვთ რაიმე სახელი მისთვის ? - მკითხა მედდამ
მე პასუხად თავი გავაქნიე , რადგან მისთვის სახელის შერჩევა ჩემის საქმე არ იყო .
- შეგიძლი იმდენი ხანი იფიქრო იმაზე რამდენიც ქინდა - მითხრა მედდამ - უკეთესია თუ მას შიშველ კანზე დაიწვენ მისი შიშველი კანით გულმკერდზე თუ დაიწვენ ასე უკეთესი იქნება მისთვის ჭამა .
- ოჰჰ
- თუ დაღლილი ხარ შემიძლია ის ბავშვის საწოლსი ჩავაწვინო - შემომთავაზა მედდამ
- არა , იყოს ყვრლაფერი კარგად არის - საყამტყოფოს ტანასაცმელი მხრებთან გავიხსენი ჩავიწიე პატარას შემოსახვევი გავუხსენი და გილმკერდზე დავიწვინე გარედან კი გადასაფარებელი დაგვაფარა ჰარიმ - ასე ?
- ხო , ყველაფერი კარგადა - თქვა მედდამ და დარწმუნდა რომ ბავშვი მთლიანად დაფარული იყო . - შენ ძალიან ბუნებრივი ხარ მაშტან.
ვიცოდი რომ ეს ტყული იყო რადგან წარმოდგენა არ მქონდა რას ვაკეთებდი , მაგრამ მჭირდებოდა რომ მასთან ახლოს ვყოფილიყავი .
- რამე საჭმელი ხომ არ გინდა საყვარელო ?- მკითხა მედდამ
- ჭამა თუ შემიძლი , კი - ვუთხარი მედდას , რადგან მართლა ძალიამ მშიოდა .
- კარგი ცოტახანში შემოვალ , შენ კი შენს პატარასტან ერთად დაისვენე - მიტხრა მან და ოტახიდან გავიდა .
ეხლა კი მხოლოდ მე , ბავშვი და ჰარი დავრჩით .
- ვიქრობ რომ შენ გგავს - მითხრა ჰარომ რომელიც პატარას აკვირდებოდა ჩემს გულმკერდზე .
- მართლა ?
- ხო მას შენი თვალების ფორმა აქვს , ცხვირი მისი ჯერ კიდევ არ აქ სახე ჩამოყალიბებული მაგრამ შენ გგავს - მთხრა ჰარიმ.
საერთოდ არ მაინტერესებდა ბავშვი მე მგავდა თუ ჯეის , მხოხლო ის ვიცოდი რომ პატარა სრულყოფილი იყო ისეთი , როგორიც იყო .
- ჰარი - ჰარის ყურადღება მივიბყარი
- რა ? - მკითხა ჰარიმ და სემომხედა
- მადლობა , რომ ჩემთან ერთად წამოსვლა დაიჟინე ნამდვილად მჭირდებოდა ვინმე ვინც ამის გადალახვაში დამეხმარებოდა - ვუთხარ მას
- უბრალოდ ვინმე ?- იკითხა ჰარიმ
- არა , შენ მჭირდებოდი - ვუთხარი მას - კარგი მეგობარი ხარ ჰარი .
ჰარიმ ტავი დამიქნია და ნახევრად გამიღიმა , არ ვიცი ეს ღიმილი რას ნიშნავ მაგრამ ამის გასაგებდა დო ნამდვილად არ მაქვს ეხლა .
ამის შემდეგ საჭმელი ვჭამე და დაძინება გადავწყვიტე პატარა კარგად დავიწვინე გულ მკერდზე სანსი არ იყო რომ ეხლა ვინმესთვის მიმეცა ის , ჯერ არა . საწოლზე კომფორტულად მოვკალათთი და დავიძინე .
***
როცა გავიღვიძე პატარა ჩემს გულმკერდზე აღარ იწვა , ოტახში მიმოვიხედე და დავინახე რომელიც სავარძელზე იჯდა და ეძინა თან კი ხელში ბავშვი ეკავ. წარმოდგენა არ მქონდა რატომ ეკავა მას ბავშვი . იმის შემდეგ რაც ჰარი ჩემს გვერდით იყო მშობიარობისას მის მიმართ უფრო დიდი გრძნობები გამიჩნდა , ხოლო მისი ჩეემ პატარასთან ერთად დანახვა გულს უფრო მითბობდა .
მაგრამ ეს არ ნიშნავდა იმსა რომ ჰარის მისი პატარას დაკავების უფლება ქონდა, რადგან ეს მე მინდოდა . გადასაფარებელი გადავიძვრე და ჰარისტან მივედი პატარა თვალები ღია ქონდა და ჰარის ხელებში ჩუმად იწვა .
- ჰეი პატარავ - ვტქვი და პატარა ფრთხილად ავიყვანე ჰარის ხელებდა .
ჰარიმ მაშინვე გახილა თვალები და ცოტახანი გაოცებული მიყურებდა .
- ლიზა რატომ ადექი ?- მკითხა ჰარიმ
- მისი დაკავაება მინდოდა - ვუთხარი ჰარის და პატარას ცხვირზე ვაკოცე - შენ რატომ გყავდა ?
- ტირილი დაიწყო , მე კი შენი გაღვიძება არ მინდოდა რადგან დაღლილი იყავი , მერე აღოჩნადა რმ საფენის გამოცვლა ჭირდებოდა ამიტომაც ეს გავაკეთე , ცოტახანი სავარძელზე დავჯექი და ისევ შენთვის მოყვანას ვაპირებდი მაგრამ , როგორც ჩანს ჩამეძინა - ამიხსბა ჰარიმ
- მას საფენი შეუცვალე ? - ვკითხე ჰარის
- ხოო, რამე ცუდი გავაკეთე ? - მკითხა ჰარიმ დაღლილი თვალებით
- არა უბრალოდ გამიკვირდა . საზიზღრობა არ იყო ?
- ცოტათი , მაგრამ როცა ლისა პატარა იყო ხშირად მიწევდა ამის გაკეთება , ასე რომ დიდი არაფერი - მითხრა ჰარიმ
- მადლობა , რომ ამას აკეთებ - ვუთხარი მას
- პრობლემა არ არის - მითხრა ჰარიმ ღიმილით - ის საყვარელი ბავშვია .
- სრულყოფილია - ვუთხარი და პატარას დავხედე რომელსაც ეღვიძა და პატარა ენა ქონდა გამოყოფილი - ძალიან ძალიან საყვარელი .
ამის შემდეგ ჰარი საწოლსი დაბრუნებასი დამეხმარა და პლედი გადამაფარა .
- რომელი საათია ? - ვკითხე ჰარის რამდენიმე წუთიანი სიჩუმის შემდეგ
- 08:30 - მიპასუხა ჰარიმ მას შემდეგ რაც ტელეფონ დახედა .
- დედას უნდა დავურეკო , ადრე ვუთხარი რომ ის იქნებოდა პირველი ადამიანი ვისაც დავურეკავდი , შეგიძლიატელეფონი მომცე ?
- რათქმაუნდა - მითხრა ჰარიმ და ჩემი ჩანთიდან ნივთების ამოლაგება დაიწყო რომ ტელეფონი ეპოვა - მას ტანასაცმელი უყიდე .
- ხო , მაშინ უნდა ჩავაცვა როცა წაიყვანენ - ამაზე ფიქრმაც კი გული მატკინა .
- ის მაინც უნდა წაიყვანონ ?- მკითხა ჰარიმ
- ეს გადაწყვეტილება რომელიც უკვე მივიღე - დავირჩურჩულე და ჩემს პატარას შევხედე .
- მაგრამ ის გიყვარს , ამას მეც ვხედავ და მასაც უთახარი - მითხრა ჰარიმ .
- იმაზე მეტეად მიყვარს ვიდრე ოდესმე ვინმე მყვარებია , მაგრამ ის საუკეთესოს იმსახურებს მე კი არ შემიძლია მას ეს მივცე - თვალებიდან ცრემლები წამომცვივდა - ისინი მას იმსა მისცემენ რასაც იმსახურებს .
- მაგრამ ლიზ-ჰარიმ ისევ დაიწყო
- გთხოვ ჰარი , მინდა იმ დროით ვისიამოვნო რამდენიც დამრჩა მასთან ერთად . შენ ყოველთვის ის იყავი ვინც მხარს მიჭერდა გთხოვ ეს ყველაზე მეტად მჭირდება ეხლა . - ლამის ტორილი მქონდა უკვე დაწყებული .
- კარგი - მითხრა ჰარიმ
- ეხლა კი ტელეფონი მომეცი მარტლა უნდა დავურეკო დედას - ვუთხარი ჰარის .
ჰარიმ ტელეფონი იპოვა და დედასაც ვუთხარი ახალი ამბავი მითხრა , რომ მალე იქნებოდა აქ იქამდე კი ბავსვი არავისტვის არ გამეტანა .
პატარამ ჩემს ხელებსი ტირილი დაიწყო ის დავარწიე მაგრამ ამან არ უშველა .
- მგონი შია , ჯერ არაფერი არ უჭამია - მიტხრა ჰარიმ
-ხო მართალი ხარ , როგორ ვერ მივხვდი ამას .
- აჭმევ მას ?- მკითხა ჰარიმ
- ეს ის არის რაც უნდა გავაკეთო არა ?
წარმოდგენა არ მქონდა რა უნდა გამეკეთებია როცა პალატაში მედდა შემოვიდა .
ის ყველაფრის მოგვარებასი დამეხმარა .
ჰარი მთელი დროის განმავლობაში ქვევით იყო , რადგან ზალიან დაღლილი იყო და ყავის დასალევათ გადაწყვიტა ჩასვლა სავამტყოფოს კაფეტერიაში .