Flatmate (H.S)

8.თავი

- ლიზა გრეის კლარკ - გავიგონე დედაჩემის საკმაოდ ხმამაღლად ნათქვამი ჩემი სურული სახელი

- ჯანდაბა - ამოვილუღლუღე ჩემთვის .

მასთან ნელი ნაბიჯით მივედი.
და ქალს დავაკვირდი რომელიც ჩემს წინ იდგა იმ 6 წლის განმავლობაში როდესაც წასული ვიყავი საკმაოდ შეცვლილიყო მაგრამ მაინც კვლავ ძალიან ლამაზი იყო .

- აქ რას აკეთებ? - მეკითხება ანერვიულებული ხმით - ამ ქვეყანაში რას აკეთებ?

- ვმუშაობ ? - ვამბობ ლუღლღუღით

- ლონდონში რას აკეთებ ლიზა ?- მეკითხება დედა

- დავბრუნდი?- ჩემი ყველა პასუხი კითხვასავით ჟღერს

ვცდილობდი ჩემი მუცელი დადემამალა , რაც მგონი არც ისე რთული იყო რადგან ჩემზე ხალიან დიდი ზომის ჰუდი მეცვა.

დედაჩემი ყოველთვის ცდილობს ლონდონში ჩემოვეყავნე ამ წლების განმავლობაში რამდენიმე დღით მაინც ,  რომ მას ვსტუმრებოდი მაგრამ ეს არასდროს არ გამიკეთებია.

დედა ყოველთვის მწერდა ემაილზე და ყველა სოციალური ქსელზე მე კი მოკლე პასუხებს ვუგზავნიდი ისევე როგორც ამას ვაკეთებდი ლიამთან.

- ეხლა კი ამიხსენი რატომ არ შეატყობინე იმ ადამიანს რომელმაც გაგაჩინა და გაიზარდა იმის შესახებ , რომ ჩამოხვედი?მე ყოველდღე მენატრებოდი რაც წასული იყავი - მეკითხება დედა მის ხმაში აშკარად ვამჩნევ ტკივილს .

- ბოდიში ?- ვამბობს საწყალი ხმით

- ეხლა ჩაგეხუტები მაგრამ მერე ისევ განვაგრძობ ყვირილს - ამბობს დედა

- მართალი , რომ ვთქვა ეხლა დაკავებული ვარ - თავის დახსნას ვცდილობ

- ლიზა !  - ამბობს დედა მკაცრად

- რა ?- ვკითხები საწყალად

- ეხლავე მოდი აქ !- ამბობს დედა

- ოღონდ არ გაგიჟდე - ვაფრთხილებ მას