Kabanata 22
Agad nagpahinga si Luna matapos ang pagduduwal niya. Sinigurado ni Mrs. Hart ang kalagayan niya bago nito nilisan ang bahay niya dahil nanghina talaga siya matapos magduduwal sa banyo. Isama pa ang sobrang pagkahilo.
Hindi niya alam kung tuluyan na ngang lumipat ang mga ito, hindi na rin niya namalayan ang oras. Masyado siyang napasarap sa pagtulog. Tuloy ay hindi siya nakapagpasalamat at nakapamaalam nang maayos.
Past six nang magising siya, medyo madilim na rin ang kalangitan nang silipin niya ang bintana sa kwarto. Kumakalam na rin ang sikmura niya, hudyat na nagugutom na siya. Kaya naman nagpasya siyang bumaba para makapaghanda ng makakain, kahit na tamad na tamad siyang bumangon.
Nakakapagtaka lamang dahil ang gusto na naman niyang kainin ay lemon icecream. Hindi bale, marami siyang stocks nito. Pero hindi niya hahayaang maubos na naman niya ang isang pint. Kailangan niya ring kontrolin ang sarili kahit na hindi naman siya ganito dati.
Chineck niya ang cellphone matapos maihanda ang ingredients. May mensahe roon kaya minabuti niyang iyon muna ang pagtuonan ng pansin.
I will go home late. Eat your dinner well.
I am so sorry, Luna.
Mga mensahe iyon galing kay Brix. Hindi niya lang alam kung para saan ang pangalawa nitong mensahe pero may kakaiba roon.
Para sa kanya, simula nang magduda siya rito, hindi na naalis sa kanya na posibleng niloloko na naman siya nito. Ayaw niyang isipin pero hindi niya mapigilan.
Pinili niyang hindi magreply. Disappointed na naman sa asawa, pati na rin sa sarili.
Luna decided to bother herself and cook. She was craving steak, so even though it was a bit of laborious to prepare, she told herself she will patiently endure the process. Kumpleto naman ang ingredients sa bahay dahil noong isang araw ay mag-isa siyang nag-grocery.
And if she were to simply order and wait, which was more convenient for her, she'd still end up feeling bored. She was also certain that various thoughts would enter her mind as she waited for her order, leading to feelings of sadness and hurt. Kaya naman minabuti niyang maging abala na lamang.
She meticulously selected the cut of meat, marinated it with her secret blend of spices, and let it sit for hours to absorb the flavors.
Habang naghihintay, nagligpit muna siya ng mga kitchen tools and utensils na nagamit para konti na lang ang huhugasan niya pagkatapos kumain. Matapos iyon, nagpasya siyang magpahangin muna sa labas.
Maliwanag ang kalangitan nang lumabas siya. Maraming bituin at ang buwan ay bilog na bilog at sobrang liwanag.
Itinali niya nang maayos ang roba at niyakap ang sarili, nakatingin pa rin sa kalangitan.
She genuinely smiled at the moon. Naalala niya ang pangalan niya na roon kinuha dahil gano'n ang description ng magulang sa buwan nang ipanganak siya.
Naupo siya sa rocking chair at dinama ang mabining ihip ng hangin. Kusa namang napadpad ang mga mata niya sa katabing bahay. Bukas ang ilaw noon kaya palagay niya ay naroon na ang bagong may ari ng bahay.
Mula sa kinauupuan ay kita ang balkonahe na palagay niya ay nandoon ang pinakamalaking kwarto. Nakaharap iyon sa bahay nila kaya aninag niya kahit papaano ang bulto kahit malayo iyon. Medyo madilim nga lang at mahihirapan siya na makilala kung sinoman iyon. Pero kung umaga naman at maliwanag, tiyak ay aninag niya iyon. Hindi rin naman malabo ang mga mata niya.
At nakumpirma niyang tuluyan na ngang nilisan ng mag-ina ang bahay na iyon dahil biglang lumabas ang lalaki roon at nakatitig sa kanya?
Hindi niya sigurado kaya naman ilang minuto rin niyang tinitigan iyon at pilit inaninag.
Pamilyar ang bultong iyon. Pati na rin ang mga mata nito. Hindi rin nagtagal ay iniwas niya ang tingin sa direksyong iyon.
May iba siyang pakiramdam. Ayaw niyang mag-assume pero may kakaiba sa tingin ng lalaking iyon. Parang kilala niya at isa lang ang lalaking pumapasok sa isip niya.
"Masyado na ba akong delusional? Kung anu-ano na lang ang nakikita at pumapasok sa isip ko?" Tanong niya sa sarili.
Mahina siyang natawa at umiling. Binalewala ang lalaking hindi man lang ata natinag dahil nang tumayo siya at magpasyang lutuin na ang steak ay nasa kanya pa rin ang atensyon base sa mga mata nitong parang nangingislap.
Siguro ay masyado niya lang nami-miss si Ashton kaya kung anu-ano na lang ang nakikita niya sa kapitbahay na iyon.
Kung bakit naman kasi sinanay siya nitong padalhan ng mensahe? At magpunta rito para makipagkaibigan? Naiinis na naman tuloy siya sa lalaking iyon!
Kinabukasan, maagang nagising si Luna. Nagulat pa siya nang makita ang asawa sa tabi niya at tulog na tulog. Ilang minuto niya lang itong tinitigan at kusa siyang napangiti.
Gwapo ang asawa niya. Kung sa physical appearance ay napakakisig nito, na tipong marami talagang nagtatangkang maghabol dito. Idagdag pa ang pagiging doctor nito na lubos niyang hinangaan. Malumanay at mahinahon din ito, kaya rin siguro habang nasa relasyon sila ay hindi niya rin naranasang makipag-away dito.
Ang lungkot lang isipin na unti-unting nasisira ang relasyon nila na hindi man lang nila napag-uusapan. Ni hindi niya alam kung nagsisisi ba si Brix na nagpakasal sa kanya dahil kung titingnan ay parang gano'n na rin naman dahil parang wala lang siya rito.
Hindi niya inistorbo ang asawa sa pagtulog. Nagdalawang isip pa siya kung gigisingin ito o hindi pero mukhang pagod na pagod ito dahil hanggang ngayon ay naghihilik pa rin ito. Kaya naman dahan dahan siyang umalis ng kama para hindi ito magising. Mabilis din siyang naghanda dahil may pasok pa siya't ayaw niyang ma-late.
Medyo marami siyang kailangang trabahuhin ngayon bukod pa ang pagtawag kagabi ng executives na hindi niya inasahan at may mga importante daw silang dapat pag-usapan sa araw na ito.
Tulad ng ginawa nito noon, nag-iwan siya ng note sa tabi ng breakfast na niluto. Pinaghanda na rin niya ito ng mga isusuot para mamaya in case na dumuty ito, pero natitiyak niyang gano'n na nga ang mangyayari.
Pagkalabas niya ng bahay, sinipat niya ng tingin ang bahay na katabi. May nakaparadang sasakyan sa garahe, itim na aston martin iyon.
Iisang lalaki lang ang pumasok sa isip niya nang titigan iyon. Katunog pa ng pangalang iyon.
Bumuntong hininga siya. Hindi maintindihan ang sarili. Pakiramdam niya ay nagiging clingy siya sa lalaking iyon kahit na mabibilang lang din naman sa kamay ang pagkikita nila.
Pinilig niya ang ulo at sumakay na lang sa sasakyan at agad binuhay ang makina, umalis doon. Pagkalampas sa bahay na iyon, nakita niya sa rear view mirror na umandar na rin ang sasakyang kaninang tiningnan na mabilis na nakahabol sa kanya.
Bigla niyang nakagat ang pang-ibabang labi. Hindi niya akalain na may tao pala sa loob noon.
Nagkibit balikat siya't iwinaksi ang pagiging kuryoso sa bagong kapit bahay. Nagpokus na lang siya sa pagdadrive at ilang minuto lamang ay nakarating na siya.
Binati niya ang mga empleyadong nadaanan at nakasabay niya sa elevator. Pagkalabas ay nandoon na si Lizzy na biglang tumayo at pinagbuksan siya ng pintuan.
Napabuntong hininga siya sa mga nagkalat na folder sa lamesa, hindi pa nakakalapit nang tuluyan. Ni hindi pa nagsisimula ang oras ng trabaho ay iyon na agad ang bumungad sa kanya.
Umupo siya sa swivel chair at agad sinort ang dapat niyang unahin. Sa kalagitnaan ng pag-aayos ay bumukas ang pinto na hindi man lang niya namalayan dahil abala siya.
Humalimuyak sa ilong niya ang panlalaking amoy na perfume na hindi niya akalain na magugustuhan niya.
Bago pa siya makapag-angat ng tingin, mabilis na sumara ang pinto na ipinagtaka niya.
However, she was surprised by what she saw.
There was a rose bouquet left on the floor.
She walked towards her door and picked it up while her face was filled with curiosity.
She was about to ask the secretary who entered her office, but Lizzy was nowhere in sight when she looked around.
Sinuri niya ang bulaklak. Hinanap kung may note bang nakapaloob doon dahil ngayon lang siya nakatanggap ng bulaklak sa opisina niya.
It's weird because usually there should be a need for her to sign something if it's delivered to her.
Is this bouquet really for her? Maybe the delivery person made a mistake?
May nakita siyang note kaya binuklat niya agad iyon at binasa.
To: Luna
Have a nice day, gorgeous!
That's what was written on the note she found with the roses.
Lumakad siya pabalik sa table, puno pa rin ng pagtataka.
Pinagkatitigan pa niya ang bulaklak na nakapatong sa mesa at nag-isip. Hindi niya alam kung galing nga ba iyon sa asawa niya.
If it were from Brix, she was sure his name would be under the note.
Ashton?
She shook her head.
Impossible! Bakit niya ba pilit iniisip at isinisiksik sa utak ang lalaking iyon? She hadn't seen that man in ages. Maybe he had moved on from his foolishness. Kahit papaano ay updated din siya sa nangyayari sa lalaking iyon.
Recently lamang ay nabasa niya ang balita tungkol sa binata. Nakasaad doon na may sekretong namamagitan dito at sa bunsong anak ng Mercadero na si Ylena, anak ng mayamang negosyante at malapit sa pamilyang Fabregas.
Many photos of them filled social media, not just a few, but many capturing their moments.
They were seen enjoying a date at a fancy restaurant, and there were even photos suggesting Ylena freely going into the Fabregas mansion.
The two of them looked perfect together, they have really an undeniable chemistry.
And that woman, when she looked at her social media, she seemed very sophisticated and proper. It was like her behavior showed the highest level of grace and elegance, and she seemed very sweet and pure, without any obvious flaws. Mga bagay na tingin niya'y wala sa kanya.
A bitter taste crept into her stomach. Nakakuyom na rin ang mga kamay na hindi niya namalayan. She didn't know why she was getting this feeling again. Hindi siya insecure na tao dahil noon pa man ay kuntento siya sa kung anong meron siya. At naiinis siya. Hindi niya gusto ang pakiramdam na ito.
Hindi niya nga maintindihan kung bakit hindi na niya kayang magkontrol ng emosyon. Her temper often flared up, especially when she thought of Ashton, who hadn't done anything wrong to her.
Dapat ay matuwa siya dahil hindi na siya nito ginugulo. Hindi na rin siya magi-guilty sa nararamdaman nito dahil maitutuon na nito ang atensyon sa iba pero iba ang idinidikta ng puso at isip niya.
Inilihis niya ang atensyon sa bulaklak at itinago iyon sa parteng hindi niya makikita. Ayaw niyang pagka-isipin kung sino ang nagbigay noon dahil madami pa siyang kailangang punan sa trabaho niya.
Her meeting with executives ended. Inaya rin siya ng dinner ng mga ito sa isang fine dining resto. Hindi niya iyon tinanggihan dahil may importante pang sasabihin ang mga ito na ipinagtataka niya.
She's on her way to the powder room when she saw a man wearing a black cap, black shirt and a black cargo shorts? Ang bihis nito ay hindi karaniwan para sa lugar na ganito but still he still looked undeniably hot and sexy. His stance was familiar to her too. Si Ashton na naman ang nakikita niya!
"Luna?"
Napalingon siya sa gawing tumawag ng pangalan niya.
"Maddison." Halos pabulong iyon, hindi inaasahan na magtatagpo sila sa lugar na iyon.
"You're with Brix?" Bungad nito na ikinairap niya sa isip isip niya pero hindi niya ginawa.
She shook her head.
"Oh!" Tugon nitong para bang nagulat kunwari pero ewan niya, pakiramdam niya ay may pangungutya sa paraan ng ekspresyon nito. "Mind if I join you?" Tanong niya.
"Sorry, Maddison. I still have meeting with my bosses. Maybe next time." Sambit niya sa blangkong ekspresyon pero ang babaeng kaharap ay hindi man lang ata napawi ang malapad na ngiti nang harapin niya.
"Ah, I see. Hopefully, there's still next time." Sabi nito na ipinagtaka niya. "See you around then. Enjoy your meeting." Paalam nito at nagulat siya nang bigla itong bumeso sa kanya.
Naiwan siyang nangungunot ang noo at nagtataka sa kilos ni Maddison.
Parang noong una nilang pagkikita, tila hangin lang siya rito, ah. Kahit noong bumibisita siya sa opisina ni Brix at naaabutan niya ito roon, hindi man lang siya binigyan ng pansin.
Anong meron? Bakit nag-iba ata ito?
However, she felt nervous. It wasn't the type of change she welcomed. She sensed something different, something she couldn't quite explain. There was an unsettling feeling, something amiss that bothered her.
"So, do you consider the plan, Luna?" Tanong ni Mr. Davis, ang presidente ng kompanyang pinagtatrabahuhan nila.
"I—I am—I don't know what to say. I—I never expected this." Nauutal at naguguluhan pa ring tugon niya. "I still can't process everything, I'm sorry, Sir, Ma'am."
Balak nitong magtayo ng business sa Pinas and she was offered to handle the presidency of the company that will be built there since she's a Filipino and can speak tagalog.
Gayunpaman ay hindi niya alam ang isasagot. Never did she expect that they will trust her that much. Lalo na ang ibigay ang posisyong presidente kung tatanggapin niya.
Maraming naghahangad noon. Hindi siya karapat-dapat dahil empleyado lang siya't wala siyang malaking share sa kompanya. Subalit ito ang pakiusap ng mag-asawa na hindi pa rin niya maproseso.
"Don't rush her, hon. She also has things to consider." Sabi ng asawa nito na may matamis na ngiti sa kanya.
Nag-iwas siya ng tingin. Hindi niya alam ang sasabihin. Medyo hindi pa rin makapaniwala.
Nag-usap ang dalawang mag-asawa. Umaasang tatanggapin niya iyon.
Tumikhim siya. Nakuha naman niya ang atensyon ng dalawa.
Nag-aalalang tumingin siya sa mga ito. Parehong nasa kanya ang atensyon at tila naghihintay ng desisyon niya.
Uminom siya ng tubig.
Nagkatinginan ang mag-asawa at parang nag-uusap ang mga mata.
"Uh—I am sincerely grateful for the opportunity and appreciate your trust in assigning your business to me, but—"
Humugot siya ng malalim na buntong hininga at ngumiti.
"Okay." Nakangiting aniya, nakatingin pa rin sa dalawa. "I will carefully consider this. But I still have personal matters to attend to, and I'm uncertain about how it will sit with my husband. Personally, I am open to accepting the opportunity. You can count on me; I will do my best. However, I hope you will also consider my husband's decision." Patuloy niya.
"I understand, Luna." Sabi ng ginang na may gumuhit na galak sa mukha. "I really hope you genuinely accept this. It would mean a lot to us to have you in that position." Inabot nito ang kamay niya. "We really admire your dedication to work and the excellence you consistently demonstrate, so we have full confidence in you."
Nginitian niya ito kasabay ng pagbawi ng kamay nito sa kanya.
"I believe you know our son, Luna. And the truth that we can't entrust it to him just yet as I am still mentoring him. He's quite stubborn, and we're unsure how to handle that young man." Si Mr. Edwards.
Tinanguhan iyon ni Mrs. Edwards na may malungkot na tingin.
Naiintindihan naman niya iyon dahil totoo ang sinasabi ng mga ito. Spoiled brat si Geron at nag-iisang anak. Kasing edad lang ng kapatid niyang si Zane. Marahil ay nasa makamundong bagay pa ang focus nito, kaya wala pa itong hilig sa pinapagawa ng mga magulang.
"But rest assured, once he matures, he will be the one to oversee all our family businesses." Pangungumbinsi pa nito.
Natapos ang pag-uusap nilang iyon ng mag-asawa. Hindi pa rin siya tinigilan hanggang sa maihatid siya sa sariling sasakyan. Tila desidido sa desisyong siya ang mamahala ng negosyong itatayo roon.
Nakarating siya ng bahay pasado alas syete ng gabi. Pagkababa niya, nagulat siya nang papasok din ang sasakyang aston martin sa loob ng garahe ng katabing bahay. Hindi niya naman napansing kasunod niya pala ito. Masyadong okupado ang isip niya dahil sa hindi inaasahang offer na iyon.
Ipinagkibit niya iyon at pumasok na lang ng bahay. Pagod siya sa araw na iyon sa sobrang dami niyang ginawa. Ang daming nangyari at gusto na lang niyang mahiga.
Ilang sandaling pamamahinga, nakarinig siya ng doorbell sa labas. Medyo nagtaka pa siya dahil bihira iyong mangyari.
Maingat siyang bumaba ng hagdanan habang ipinupusod ang mahabang buhok.
Pagbukas niya ng pinto, walang tao. Akmang isasara niya iyon, nang may matapakan siya sa baba.
Dinampot niya ang bulaklak na rosas na kapareho ng natanggap niya kanina. Katabi noon ay scented candles na alam niyang mamahalin.
Her brows furrowed, naguguluhan pa rin kung sino ang tao sa likod noon.
Tuluyan niyang isinara ang pintuan at ni-lock. Medyo natatakot din siya. Baka stalker iyon at may masamang balak sa kanya. Kailangan niyang mag-ingat. Alam nito kung saan ang trabaho at bahay niya.
Hinanap niya kung may note muli sa rosas. Kinuha niya naman iyon at binasa.
Hi, hopefully you're okay. I know how tiring your day is. Please make use the candles I bought. It will surely alleviates your stress.
Good night, my moon!