Kabanata 17
Sariwa pa rin kay Luna ang balitang nabasa tungkol sa lalaking hindi na dapat niya pagtuonan ng pansin. Pero sa halip na pagtagumpayan niya ang pagtakwil dito sa isip niya, lalo lang siya nitong binabagabag at naiinis siya sa pakiramdam na iyon. Ni hindi niya matanggap na nakakaramdam siya ng selos sa babaeng malayang maging boyfriend si Ashton.
Mali itong mga naiisip niya pero hibang siya. Mahal niya ang binata na hindi na yata magbabago, kahit ano pa mang gawin niya.
"Hindi ka pa rin ba babalik sa bahay niyo, Luna?" Tanong ng ina kinagabihang linggo.
It's been three days since she decided to stay in her parents house. At sa nagdaang mga araw, ni anino ni Brix ay hindi man lang nagparamdam sa kanya. Hindi na niya inasahan na sumagot ito sa mga mensahe niya. Sawa at pagod na siyang umasa. Dalangin na lang niya ay magkahimala at bigla siyang sunduin nito. Kahit papaano ay patuloy naman niyang sinasabi rito kung nasaan siya at kung anong mga ginagawa niya.
"Why, mama? Didn't you like ate to stay? I'm happy she's here!" Singit ni Keis.
They all went to living room watching a movie after they had dinner. Nakaupo silang dalawa ni Keis sa carpeted floor habang ang mama at papa niya ay nasa mahabang sofa. Si Zane naman ay sa pang-isahang sofa nakaupo at tahimik na naglalaro sa cellphone nito.
"Hindi sa gano'n. Nag-aalala lang ako at baka hinahanap na ng Kuya Brix mo." Sagot ng mama nila na ang tingin ay nasa kanya.
She was about to say something when Zane intervene.
"Where is he, by the way?" Kunot noo nitong tanong, hindi makapaniwalang tinigilan nito ang ginagawa sa cellphone para makiusyoso sa buhay niya.
"Did Brix did something wrong to you, ate?" Dugtong pa nito nang hindi siya agad nakasagot.
Umiling siya't nginitian ito, giving him an assurance subalit kahit gano'n ay tila hindi ito kumbinsido.
"May kaunting tampuhan lang ang ate at kuya Brix mo." Sabat ng papa niya na tinanguhan niya upang sumang-ayon.
She heard him tsk and mutter something, causing her to sigh heavily. She had sensed from the beginning that he didn't approve of Brix.
Pilit inaabot ng asawa ang loob nito pero siya na ang nagsabi ritong hayaan na ang kapatid dahil gano'n lang talaga iyon.
"Zane, don't be like that to your ate and kuya." Saway ng mama niya.
"I'm just worried about her, Papa. Are you going to let Mama leave and not see each other for a long time just because of a fight?"
Hindi nakasagot ang mga magulang nila. Nagkatinginan na lang dahil may punto ang anak doon. Her brother is a prodigy, a man who cannot be easily deceived and who analyzes everything, which is why she's afraid to show her true emotions to him. She doesn't want him to worry and ultimately reject Brix.
"If he's a decent man, he would have been here by now," sambit pa nito na hindi na lang niya pinansin.
On the other hand, Keis looked at her with concern. She gently stroked her hair and smiled reassuringly.
"Ate, is Kuya right? Did he really hurt you? Why is he still not visiting you?" Mahinang usisa nito.
"He's busy, Keis. Don't worry, we're okay." Pagpapanatag niya rito.
"I still don't trust that guy." Zane snorted, then cast a menacing glare in her direction.
"Zane!" Sabay na saway ng magulang nila.
Tumayo at umalis si Zane doon, iniwan sila.
She sadly watched him walk away, his figure receding into the distance as he ascended.
Somehow, she felt proud of her brother. She knew he was decent man and would never harm a woman. Perhaps he just didn't want to see her hurt, which is why he reacted this way.
"Uuwi ako bukas, mama, papa." Pinal na desisyon niya nang sabay sabay silang tatlo sa pagpanhik pataas para matulog.
Si Keis ay kanina pang tumaas dahil maaga pa rin ang pasok sa eskwela kaya silang tatlo ng mga magulang niya ang naiwan doon.
"Mabuti kung gano'n." Ngiti ng mama niya.
"Kung anoman ang pinagtatalunan niyong mag-asawa ay ayusin niyo kaagad at bumisita kayo nang magkasama rito." Dagdag ng Papa niya.
Pagkahiga niya ay nagpasya siyang matulog na lang. 'Yon nga lang, hindi siya dalawin ng antok kaya bumaba siya para magtimpla ng gatas. Nang maubos iyon ay pumanhik siya kaagad at kinuha ang cellphone para icheck kung may mahalagang mensahe.
Napangiti siya nang makita ang pangalan ni Irhia sa screen niya kaya binuksan niya iyon at tuluyang natawa sa mga reklamo nito.
She guessed Irhia's going to stay in there for a long time.
Nagtipa siya ng mensahe para rito at ilang segundo lamang ay nagreply ito.
With eyes widening in disbelief, she dropped her phone in shock at what she had just read.
Expect messages from me from now on.
-Ashton
She knew it wasn't a joke because just moments later, her phone rang and vibrated. Her heart raced as she opened it. It was an unregistered number, but she was certain it was Ashton Fabregas.
Save my number, darling. Gonna text and call you from now and then. Good night.
Marahas siyang umiling at binura ang mensahe nito. Pinatay na rin niya ang cellphone at isinet sa do not disturb. Hinding hindi siya kakagat sa pain ng binata. At hindi maaari itong nararamdaman niyang kilig.
She's not a teenager anymore! Bakit ba hindi magkaintindihan ang puso niya sa paghaharumentado? Ni wala dapat ikakilig sa mensaheng iyon! Nababaliw na siya!
"You're crazy, Luna! Crazy! Crazy!" Aniya habang tinutuktukan ang sarili.
"Mama, if you're going to push Ylena to me again, don't even try. You'll just get tired."
Iyon agad ang bungad niya sa ina nang abutan niya itong nasa loob ng kwarto niya't prenteng naghihintay matapos siyang maligo.
Ano pa bang aasahan niya rito? Bukambibig ay ang pangalan ng babaeng iyon. Hindi naman nito maintindihang hindi siya interesado roon kahit pa ilang ulit niyang ipaliwanag na mayroon na siyang gustong iba.
After the party, he failed to locate the audacious person who took the photo of him and Ylena. Unfortunately, the photo had now spread like wildfire on social media, and he had no idea how to remove it.
Inasahan na niya iyon pero wala pa siyang panahon para bigyan iyon ng pansin dahil sa pagiging abala. Marami siyang meetings, may mga investors na willing magbitaw ng malaking pera sa kanila. Hindi niya kayang palampasin iyon.
Pero hindi ibig sabihin ay babalewalain niya ang maling impormasyong kumakalat na may merging na mangyayari sa Fabregas at Mercadero sa pamamagitan ng lihim na relasyon niya kay Ylena na isa ring business woman at kilala sa alta.
That brute photographer really know how to invent an interesting story na kinagat naman agad ng madla! Daig pa nito ang author ng mga nobela.
Base sa pagkakaalam niya, ang photographer na pangahas ang may ari ng baguhang media na obssess na nakasunod sa lahat ng buhay ng mga artista, at pipiliing gumawa ng fake news para lamang madiskubre ng mga tao, ayon din sa nakalap niyang sources through connections.
It wouldn't be easy either to remove it, especially since all eyes were on him that month. The company was abuzz, especially his name, due to the recent launching party. That darn media company took advantage and used him as their opportunity to gain fame and prominence.
Ilang beses din niyang ipinatanggal ang pagkalat ng picture na iyon pero huli na ang lahat. Marami na ang may kopya. Nai-release na rin ng ibang media dahil may matibay na kumpirmasyon iyon na mula raw sa kakilala na malapit sa kanila.
Sinong tao naman ang mas may nakakaalam sa buhay niya bukod sa kanya? Para pangunahan siya nang gano'n?
That's the absurd thing he ever heard from his goddamn life! At isinumpa niyang kapag nasumpungan niya ang issue'ng iyon, walang pakundangan niyang pababagsakin ang lalaking iyon hanggang sa hindi na ito makabangon pa.
"Then how can you explain this, Ashton? Did you know Ylena is having a hard time with the reporters? Hindi alam kung anong isasagot doon at hindi mo man lang kausapin!" With a stressed sigh, his mother complained, tossing the newspaper at him as she stood up from the couch and faced him.
"Then she should tell them the truth! Wala namang katotohanan ang balitang iyan!" Asik niya, hindi pinag-aksayahang basahin o tingnan ang nakapaloob doon.
He tore, crumpled, and threw the newspaper into the trash bin. His mother was utterly shocked and couldn't believe what he had just done.
"Ashton!" Saway nito, halata ang pagtitimpi.
"What?" Iritado niyang balik. "I don't know what to say either, mom. And if I speak up, you might not like what I have to say." Tamad niyang sinabi at nagdesisyong talikuran ito para kumuha ng damit.
Bumuntong hininga siya nang maramdamang nakasunod pa rin ang ina.
He didn't understand why he was always arguing with his mother and his sibling. They seemed to do nothing but confront and disrupt his life.
Oh damn! Bakit ba nangyayari ito sa kanya?
"That girl is asking me a help since you were not answering her calls and texts. You're being too harsh on her. Wala namang ginagawang masama 'yong tao."
"I'm busy." Agap niya, hindi interesado at bastang dumampot ng damit at isinuot.
"You could spare some time whenever you wanted to, iho. Nariyan naman si Irhia at isang oras lang ay sa tingin ko, hindi naman makakasagabal sa mga gawain mo sa kompanya." Pagpupumilit pa rin ng ina.
Nanatiling tikom ang bibig niya't hindi iyon tinugon.
"Don't you think this is the chance for the both of you to start dating? Interesado ang mga Mercadero sayo at tingin ko maganda kung magkaroon ng pagkakataon na magsama ang mga pamilya natin." Dagdag pa nito at pilit pinasaya ang boses.
"Not going to happen, mom, so stop daydreaming for that!" Sa huli ay pagalit niyang sambit.
Laking gulat ni Ashton nang mamataan ang kapatid na naroon na rin pala sa silid niya nang matapos siyang makapagbihis.
In that moment, he felt a surge of frustration and annoyance towards his mother and sibling, as he perceived a collaborative effort to pressure him into a situation he wasn't comfortable with. This suspicion was reinforced by the smug grin he observed on his sibling's face, further fueling his irritation.
"Oh! I guess you're talking about kuya's arrangement with Ylena, mom?" Sabat ng kapatid.
"There's no arrangement, Irhia!" He reprimanded, struggling to control her fraying patience.
"Why, kuya? I still like Ylena. She's a good woman with a good reputation. And she's too well-reserved." She emphasized while grinning at him.
His jaw clenched tightly, a sign of his inner turmoil and frustration.
"That's right! Mabuti at naintindihan mo ang ibig kong sabihin my dear, hindi katulad nitong kuya mo," her mother remarked, tila nakahanap ng kakampi.
He couldn't believe he was experiencing such intense irritation, and couldn't promise himself that he could still control the remaining shreds of patience within him. So, he told himself he would really leave there to save himself from the clutches of these women.
With blank expression, he darted his eyes towards them and exhaled violently.
"I'm not opposed with Ylena. Like what both of you said, she's good. Pero hindi ibig sabihin no'n ay magugustuhan ko siya." Pagdidiin niya.
"Why don't you try, Kuya?" Agad tanong ng kapatid.
"I did!" Sikmat niya.
"Did not work?" Nakataas kilay na kumpirma ng kapatid.
"Yes! So, stop messing me with that woman again!" Aniya sabay sinipat nang masamang tingin ang ina na halos mapalundag sa takot. "At hindi kayo ang magdedesisyon para sa sarili kong buhay, lalo na sa babaeng gusto kong makasama habambuhay!" Pananaway niya sa mga ito na kahit kontrolado ay ramdam doon ang galit at wala ng pasensya.
Sa hindi malamang kadahilanan, bumulanghit ng tawa si Irhia. Nagtangis ang bagang niya't kunot na kunot ang noong tinitigan niya ito.
"What are you laughing at, dimwit?" Tanong niya.
Lumapit ito sa kanya at sinuri siya nang maigi. Hinawakan nito ang magkabila niyang pisngi, noo at leeg tulad ng ginawa nito noong nasa party sila.
"Are you serious, Kuya? Or are you sick?"
"Stop it!" Saway niya't itinulak ito nang marahan.
"Nakainom ka ba?" Habol pa nito, pinag-aaralan pa rin siya.
"Of course not!"Agap niya.
Sa matinding inis, pinalagutok niya ang leeg habang nakatiim bagang pa rin. Hindi na niya kayang sikmurain ang dalawa roon kaya mabilis siyang naglakad papuntang pintuan ng silid para lumabas.
"Your brother is spouting nonsense about the girl he's crazy about."
Nahinto siya sa pagpihit ng seradura sa sinabing iyon ng ina.
"I'm surprised! Who's the poor girl?" Mangha at may himig na dismaya sa huling sinabi nito na ikinailing niya.
"And I don't believe it, iha. He just don't want to settle down. Bakit hanggang ngayon ay hindi pa rin maiharap sa atin ang babaeng iyon kung totoo?" Maktol pa rin ng ina, didn't mind him that he's still inside. "I assume he's just making excuses!" Dagdag pa nito.
Bago siya makalabas, sinipat niya ng tingin ang dalawa na pinag-uusapan pa rin siya. Marahas niyang binuksan ang pinto at padabog na isinara iyon na naglikha ng malakas na kalabog.
Ni hindi siya nakausap ng ama pagkababa at dire-diretso lamang na lumabas ng bahay, pinindot ang key fob at sumakay ng kanyang sasakyan pagkarating sa garahe.
Tumulak siya papuntang bar at doon naisipang mamahinga. Hindi na rin niya inabala ang mga empleyadong busy sa bar dahil gusto rin niyang mapag-isa.
Saglit niya lang na sinuri ang kabuoan na maingay pa rin at maraming tao kaya nakuntento siya't umalis doon, tuluyang nagtungo sa ipinasadyang soundproof na silid niya roon.
Malinis na dinatnan niya ang kwarto pagbukas niya ng ilaw. Mukhang hindi ito kailanman pinabayaan ng mga empleyado kahit hindi naman niya iniutos iyon.
Nagtungo muna siya sa ref upang uminom ng tubig, kapagkuwan ay dumiretso sa maliit na kwarto, sapat para sa kanya at itinapon ang susi ng sasakyan sa kamang nandoon.
Nang mapagtanto ay bigla niyang naalala ang lahat. Dito niya unang nakuha si Luna na hindi niya tinigilan nang gabing iyon. Lalo na ang malamang birhen pa ito. And he will never forget that priceless moment of his life. Ang matinding pagkasabik niya rito na hanggang ngayon ay parati niyang hinahanap-hanap.
Kinagat niya ang pang-ibabang labi at mag-isang napangiti habang inaalala ang lahat, sa kung paano ito tumugon sa bawat haplos niya na tila ito napapaso. Sa mga yakap at mga halik niya, at sa bawat pag-ulos niya rito na masuyo nitong tinatanggap at sinasabayan.
Hindi niya rin makakalimutan ang mumunting halinghing at ungol nito na nagbibigay hatid ng kakaibang musika sa tainga niya upang mas lalo niyang pag-ibayuhin ang pag-angkin sa katawan nito na tila sila mananayaw at sila lamang ang nakakaalam kung paano.
Mahinang napamura si Ashton sa pagpapantasyang iyon kay Luna. Napatawa siya't napailing nang maramdaman ang biglang pagsikip ng suot niyang underwear.
Kinuha niya ang cellphone at tinitigan ang mga texts niyang hindi man lang nito sinagot pero binasa.
Nakuha niya ang numero nito nang aksidenteng maiwang nakabukas ng kapatid ang cellphone sa opisina niya nang kausapin siya nito. Kaya naman sinamantala niya ang pagkakataong iyon para kunin ang number nito. At magmula nang araw na 'yon, hindi natatapos ang araw na hindi siya nagtetext.
"How I wish you were here with me, my love." Bulong niya, laman din ng mensaheng kapapadala lamang para kay Luna.