Chaptet 45 — THE INTOXICATED TRUTH
"So where are we heading this time?" Tanong ng nag da-drive na si Helaena sa kanyang boss na si Brylle.
"Juts drive." Walang emosyong sagot nito sabay tanaw muli sa bintana ng kanyang sasakyan sa passenger seat.
"Kanina pa'ko nag da-drive dito at kanina pa natin halos nalibot itong buong Tagaytay."
"Then let's go somewhere else that's not Tagaytay. Batangas maybe." Suhestyon nitong si Brylle.
Napansinghal si Helaena sa sinabi ni Brylle. "No. That's a no for me. I can't drive you to Batangas."
"Why not?"
Tumaas ang kilay ni Helaena. "I thought you came here for work?" Naiinis na niyang tanong dito. "But the way I see it, you're here for leisure."
"You don't know what you're saying. Hindi mo alam kung gaano ako na s-stress sa trabaho. I'm new to this experience. I'm still in the stage of adjusting. And I don't really like what I'm doing but I have to. I have no choice."
"Yes, you do have a choice. At pinili mo itong buhay na 'to. You chose this work. Now, if you're not really happy with what you're doing, then leave." Seryoso nitong pahayag. "Hindi ka kailan man magiging masasaya kung hindi mo naman talaga gusto ang ginagawa mo. You will just end up miserable."
"Just like what I am right now." Mahina nitong sabi na halos hindi na madinig ni Helaena. Sinapo niya ang kanyang noo sabay hilot dito.
Napa tingin si Helaena sa kanyang wrist watch at napasinghal. "Shit! Its almost 6pm."
"And so? What's wrong with 6pm?"
"There's nothing wrong with 6pm. There's something wrong about me being late going back to the hotel. Hello? Hanggang 6pm lang ang trabaho ko."
"There's a thing called 'overtime', hello?"
"Overtime is not on my vocabulary right at the moment."
"I will pay your extra time. Name your price."
"Sabi ng hindi ako mag o-overtime ngayon. And besides, you can't buy my time. You can't buy me. Huh!"
Napangisi si Brylle sa tinuran ni Helaena at tinitigan niya ito habang ito ay nagmamaneho. "You're working for me as my personal concierge. Binabayaran ko ang hotel niyo, in that case, binabayaran kita, binabayaran ko ang oras mo, ang bawat minuto mo, ang bawat segundo mo."
Napapa tingin din si Helaena sa rearview mirror pa minsanan kapag nagsasalita itong si Brylle. Pero kailangan niyang mag focus sa daan.
"Okay fine." Pagsuko ni Helaena sa usapan para lang hindi na humaba pa ito. "Can we not do this now? I mean, I really need to go back to the hotel right now. As in right now. May importante pa'kong lakad."
"Makikipag date ka sa boss mo? The Branch Manager?" Diretsahang tanong nito.
"No. What? No." Mariing tanggi ni Helaena pero pinaka titigan siya ni Brylle sa rearview mirror. "Okay. Okay. Mag di-dinner kami sa labas ni Sir Ryle. But its only a friendly date. That's it." Depensa niya.
"Bullshit!" Anito na halos ikagulat ni Helaena ang pagmura niya. "Who would've believe that? Gago ang boss mo'ng 'yon."
"God Brylle. Language, please. Isa pa hindi siya gago."
"Para sa'kin gago siya. May gusto ba sa'yo ang boss mo?"
"Ano? Syempre wala. Ano ba 'yang pinagsasasabi mo?"
"Its obvious. Eh ikaw, may gusto kaba sa kanya?"
Biglang itinigil ni Helaena ang sasakyan at napahawak ng mahigpit sa manibela. Gusto na niyang sumabog pero pinipigilan lang niya ang sarili.
"Are we really doing this right now? Are you really asking me that question?"
"Its just a yes or a no. Hindi naman mahirap sagutin 'yon."
"Now you tell me boundaries." Mayabang na sabi nito at walang masagot itong kaharap. "And why do you care, anyway?"
"Actually I don't care. And I really don't care if you'll date him or not. I just care about my free time. I just want to be away from work this long. And this is my only chance. Now all you have to do is to text or call him that you won't be able to go to your 'friendly date' as you say so."
"I can't. My phone is in my bag. My bag is inside the locker of the hotel. Hotel rules and regulations." Aniya dito.
"Stupid fucking hotel rules and regulations."
Hindi alam ni Helaena kung nakailang buntong hininga siya bago siya lumabas ng kotse.
Lumabas din ng kotse si Brylle at hinarap si Helaena at tinignan sa mga mata.
"After your dinner with him, sa'n kayo pupunta?"
"Brylle?" Suway ni Helaena at napakunot noo siya.
"You'll sleep with him and have sex with him?"
Isang malutong na sampal ang pinawalan ni Helaena sa kabilang pisngi ni Brylle matapos niyang sabihin 'yon.
"How dare you accused me of being a bitch? I won't and never will be like that. I can't believe you said that to me. Of all people, you should know me better."
"Ano'ng naramdaman mo sa mga sinabi ko? Hindi ba yan din ang sinabi mo sa'kin kanina sa hotel nang makita mo ang mga babae sa loob ng aking kwarto? That you thought that I had sex with them? Orgy." Napa singhal siya sa sinabi. "Now, tell me, of all people, you should know me better, too." Balik niya sa mga sinabi ni Helaena.
Napa iwas ng tingin si Helaena kay Brylle at tinignan ang mga sasakyang nagdadaan sa kalsada. Paraan niya din ito para pigilan ang mga luhang nagbabadya sa kanyang mga mata.
"It was a mistake and I already apologized to you. I was wrong, I know. I never meant what I said."
"Yes you do. Like I never meant what I said also. But... I'm sorry, too." Ani Brylle at napayuko siya sa kanyang sinabi.
Ilang segundong katahimikan ang namayani sa dalawa na para bang pinapakiramdaman kung ano bang ang susunod na hakbang o sasabihin ng isa sa kanila.
"Pwede bang... pwede bang bumalik na tayo sa hotel?" Malumanay na pagsumamo ni Helaena na bumasag sa katahimikan nilang dalawa.
Tinitigan ni Brylle si Helaena sa sumamo niyang 'yon pagkatapos ay tumango. "I'll drive." Pag pi-prisinta niya.
Tahimik ang dalawa habang tinatahak ang daan pabalik sa hotel. Nakatanaw lang si Helaena sa labas ng bintana na sa driver's seat nakaupo na animoy ang lalim ng iniisip.
Paminsan minsan ay sinisipat ni Brylle itong si Helaena na parang may gustong sabihin dito pero walang salitang lumalabas sa kanyang bibig.
Ring ng cellphone ni Brylle ang bumasag sa katahimikan ng dalawa.
"Hey, Mom." Sagot ni Brylle sa kanyang cellphone.
Napatingin si Helaena kay Brylle nang marinig na ang Mommy nito ang kanyang kausap sa phone.
"I'm on my way back to the hotel. Why?"
Napapakunot noo si Helaena sa pag uusap ng mag Ina. Para kasing may problemang dala ang Ina nito.
"What? W-what happened?" Pagka biglang tanong ni Brylle sa kabilang linya. "Mom, please calm down. I'm on my way there. Everything will be alright. I promise."
Lalong napatitig si Helaena kay Brylle sa huling sinabi nito sa kanyang Ina. Hindi nga siya nagkakamali, may problema nga at hindi niya alam kung ano ito.
"May... problema ba?" Alalang tanong ni Helaena pagkababa ni Brylle sa kanyang cellphone.
"I need to go back to Manila asap. Don't worry I'll bring you back safe to the hotel."
"Tell me what's wrong."
Bumuntong hininga muna si Brylle bago nagsalita. "Dad's in the hospital again. Mom saw him lying on the floor unconscious."
"A-ano ng lagay ng Dad mo? Is he okay? Your Mom? Is she okay also?"
"I don't know. I don't know. I just need to go back to Manila to be with them. Umiiyak na naman si Mommy, she's weak when it comes to my Dad."
"Huwag kang mag alala, magiging okay din ang Dad mo."
"Thank you."
Kitang kita ni Helaena ang lungkot sa mga mata ni Brylle na ngayon lang niya nakita sa tanang buhay niya. Dati wala siyang paki alam sa Dad niya, pero ngayon kita dito ang pagaalala.
"Sasamahan kita sa Manila." Ani Helaena.
"No. You don't have to."
"I want to." Sabay hawak sa kamay ni Brylle. "Just let me."
"I thought you have a date with your boss?"
"I'll just explain everything to him when I get back. Don't worry about that. I'll handle it. Right now you need my company. I won't leave you." At lalo niya pang hinigpitan ang pagkakahawak sa kamay ni Brylle.
"Mom?" Tawag ng tumatakbo at hinihingal na si Brylle pagdating niya sa kwarto ng hospital kung saan naka confine ang kanyang Ama.
"Brylle, hijo." Salubong ng napapaluhang Ina ni Brylle sa kanya sabay yakap dito. "Thank God you're already here." At lalong hinigpitan pa nito ang kanyang yakap sa anak.
"It'll be fine, don't worry." Hinaplos niya ang likod ng kanyang Ina.
Pagdakay linapitan ni Brylle ang kanyang Amang natutulog na nasa hospital bed, naka oxygen at naka swero. Habang si Helaena ay nanatiling nakatayo sa gilid ng kwarto.
"The-the doctor said his blood sugar level dropped and also his blood pressure that's why he fainted." Paliwanag ng Ina. "I panicked. I didn't know what to do." Sabay pahid ng kanyang luhang tumulo na.
"How is he now? How long he will be staying here?"
"A day or two or three atleast. Kailangan daw siyang i-monitor muna and make sure that his blood tests and blood pressure are okay before discharge."
"Mom, its okay. He will be fine soon." Pag comfort ni Brylle sa kanyang Ina. "Alam na ba ni Bryant?"
"Yeah. I called him right after I called you. He already booked a flight and he will be here tomorrow. Venice will be the one who will take care of their work there while he's here."
Tumango tango si Brylle sa narinig na pahayag ng Ina. "Go home, Mom. Ako na mag babantay kay Dad."
"No!" Giit ng Ina. "I will stay here with your Dad. I won't leave him no matter what."
"But you're already exhausted. You need to rest. Baka sa susunod ikaw na ang idala sa Hospital." Pag aalala nito. "I will stay with Dad. Just like you, I won't leave him."
"But Brylle..."
"Uhm.. ah.. I—I will stay with Brylle also, Mrs. Samaniego. Kaya huwag na po kayong mabahala." At hindi na nakatiis itong si Helaena na sumabat sa usapan ng mag Ina.
"Helaena, hija. I didn't noticed you're there. I'm sorry."
"Na—naiintindihan ko naman po." Sabay ngiti sa Ina ni Brylle.
Sinalubong ng yakap ng Ina ni Brylle si Helaena na ikinabigla ng dalaga. "I'm just so glad that you're here with Brylle."
At niyakap na din ni Helaena si Mrs. Samaniego at alam niyang kailangan nito ng karamay sa mga nangyayari ngayon.
"I assumed you already know the truth since you're already here with Brylle."
Napatingin si Helaena kay Brylle at halata dito ang pagtataka, pagkatapos ay binalik na ulit nito ang tingin sa Ina ni Brylle.
"A-ano pong totoo?"
"The whole truth. The real reason why Brylle—"
"Mom?" Putol ni Brylle sa mga sinasabi ng Ina. Pagkatapos ay umiling siya ng marahan sa Ina at pinaka titigan ito ng mabuti. At parang pinipigilan niya ito sa ano pa mang sasabihin niya.
"M-Mrs. Samaniego, a-ano pong to—"
Hindi na napigilan ni Brylle ang sarili at lumapit na siya sa dalawa at hinawakan ang kamay ng Ina.
"Mom, take a rest. You're tired. Its not the right time to talk about it."
"Ci-Cindy." Biglang tawag ng nagising na si Mr. Lorenzo Samaniego.
"Dad?" Anang Brylle.
"Lorenzo?" At agad niyang linapitan ang asawa at mangiyak-ngiyak na niyakap.
Hindi alam ni Helaena ang mararamdaman ngayong nakita niyang muli ang taong naging bahagi ng paghihirap at pasakit niya noon. Hindi niya alam kung magagalit o maaawa ba siya ngayong nakaratay ito sa kama ng hospital. Hindi niya alam kung mapapatawad niya ba ito kahit na hindi naman ito humihingi ng tawad sa kanya at hindi na niya inaasahang mangyayari pa iyon.
Ibang Brylle ang nakikita niya ngayong kasama nito ang Ama. Tila nawala lahat ng galit nito. Marahil sa sakit na nararamdaman ng Ama kaya nagawa na niya itong patawarin sa lahat ng kasalanan nito. Kung sa bagay, kahit na ano pa mang mangyari, Ama niya parin ito kahit na sukdulan ang galit niya dito. Blood is still thicker than water sabi nga nila.
"Hindi ko alam kung magiging malungkot o masaya ba ako sa mga nangyayari." Panimula ng Ina ni Brylle kay Helaena habang naglalakad sila sa lobby ng hospital, patungo sa parking lot para ihatid na ito sa kanyang sasakyan.
"Malungkot dahil may sakit ang asawa ko o masaya dahil sa wakas ay unti-unti ng nagkakasundo ang aking mag-ama." Na ang pinapatungkulan ay si Brylle. "Unti unting nawawala ang poot at galit sa puso ni Brylle sa kanyang Ama. Marahil dahil sa dinaramdam nitong sakit. Its just so depressing, na kailangan munang mangyari ang lahat ng ito bago nila simulang muli ang kanilang relasyon bilang mag-ama." Napa buntong hininga siya habang inihahayag ang rebelasyong ito kay Helaena.
"Isipin na lang ho natin na mabuti talaga ang Diyos at hindi Niya hinayaang tuluyang masira ang relasyon nilang dalawa. Magiging masaya ho ulit kayo, nararamdaman ko po 'yon."
"I'm—I'm also hoping for that. That we will be a happy family again, just like the old times." Hindi niya mapigilang mapangiti sa naiisip niyang 'yon. "Actually, ngayon ko lang talaga nakitang nag aalala si Brylle sa kanyang Ama. Maybe because he still don't want his father to end up like this and too soon. Well, no one wants that."
Pagkalabas nila sa parking lot ay hinawakan ni Mrs. Samaniego ang dalawang kamay ni Helaena.
"Helaena, hija. I know, madaming nagawang kasalanan sa'yo ang aking asawa. But I'm not forcing you to forgive him right away. Lalo na't hindi naman siya humihingi ng tawad sa'yo. I just want you to understand him."
"Hindi po ako mag sisinungaling na hindi ko pa nga po siya kayang patawarin hanggang ngayon. Dahil sa tuwing naalala ko po ang lahat ng ginawa niya, pakiramdam ko po bumabalik po lahat ng masasakit, lahat ng hirap na pinag daanan ko. Pero heto pa rin naman po ako, nakatayo sa harapan niyo, naging mas matatag at malakas dahil sa mga pinag daanan ko." Napa buntong hininga siya habang sinasariwa lahat ng masasamang alaala niya sa Ama ni Brylle. "Pero, susubukan ko po, unti-unti. Pa sasaan ba't, magiging okay din po ang lahat. Mapapatawad ko din po siya, kailangan ko lang po ng panahon at oras. Huwag po kayong mag alaala, ipagdadasal ko din naman po ang agarang pag galing niya." Sabay ngiti sa Ina ni Brylle. "At alam ko din naman po na 'yun din ang gusto ni Brylle na mangyari."
"Thank you, Helaena." Sabay yakap dito ng mahigpit.
Hindi mawari ni Helaena kung ilang segundo siyang mahigpit na niyakap ng Ina ni Brylle bago ito kumalas at napansin niya agad ang mga luhang pumatak sa mga mata nito.
"Sorry. I'm so very emotional." Natatawa pa siya sa sinabi sabay pahid ng kanyang mga luha.
"Okay lang naman po." Aniya. Ngunit may bigla siyang naalala habang kausap si Mrs. Samaniego. "Uhm.. tungkol nga po pala kanina. A-ano pong katotohanan na sinabi na dapat sa'kin ni Brylle?"
"I thought you guys are okay? Na pinatawad mo na si Brylle sa lahat ng kasalanan niya. Lalo na ang tungkol kay Liv?"
Umiling si Helaena. "He's not even sorry for what he did. But I guess I'm that stupid because I am here now... with him again."
"It only shows how much you love my son after all these years."
"Hindi na po pwede. Madami na pong nag bago. Iba na siya. Iba na'ko. Pinili niya si Liv at pinili ko naman ang Pamilya ko and I'm already okay with that. I already have a life now without him."
"But you're getting it wrong, hija. You really don't know what happened. You don't know the sacrifices that Brylle did for your relationship, for your safety and for you to live your life now away from harm."
"I—I don't understand. Sa totoo lang po sobra na po akong naguguluhan sa mga sinasabi niyo. Hindi ko po maintindihan."
"Its better if you ask—"
"Mom?" Biglang sulpot na sabi ni Brylle sa di kalayuan at linapitan na niya ang dalawa. "Mas mabuting pumasok na kayo sa loob ng sasakyan." Nag mamadaling sabi nito. "Kuya Greg is waiting for you." Greg is one of their drivers.
"Pero Brylle, may sinasabi pa sa'kin ang Mommy mo."
"Now is not the right time for your little chitchat. Kailangang magpahinga ni Mommy."
"Brylle, I'm fine."
"Mom, please get inside the car." Pagsusumamong sabi nito sa kanyang Ina.
"Helaena, go ask him about everything. You deserve to know the truth." Tuluyan na siyang pumasok sa loob ng kotse at hindi na nagawang mag tanong muli ni Helaena.
"Brylle, hijo, please update me every now and then about your Dad. And do not leave him out of your sight." Pahabol na habilin ni Mrs. Samaniego.
"I will and I won't."
At mabilis na ngang umalis ang kotse kung saan lulan si Mrs. Samaniego.
"Now, tell me everything, Brylle."
"Hindi ko alam kung ano'ng sinasabi mo." Pagkakaila ni Brylle.
"Your Mom told me that I deserve to know the truth. Then tell me the truth now. Hindi ko na kasi maintindihan ang mga sinasabi niya."
"Exactly. Hindi mo kailangang intindihin ang mga sinasabi niya. She's exhausted, she's in pain for what happened with Dad. Kaya huwag mo siya masyadong pansinin, okay?" Pumasok na siyang muli sa loob ng Hospital at mabilis naman siyang sinundan ni Helaena.
"Yes, I believe that she's exhausted and in pain. But I also believe every word that she said. Kaya kailangan kong malaman ang katotohanan at sasabihin mo sa'kin ang lahat ng 'yon sa ayaw at sa gusto mo."
"For what? Wala din namang mag babago kapag sinabi ko sa'yo ang totoo. You already have your own life now. And I can see that you're already happy. And I won't ruin that."
"Ako ang masisiraan kapag hindi ko nalaman ang katotohanang sinasabi ng Mommy mo. Na ikaw daw ang nag sakripisyo para sa relasyon natin. Huh! Yeah, you sacrificed me so you can be with your blonde girl Olivia." Naiinis na niyang sabi at halos mag sigawan na sila sa loob ng hospital habang nagalalakad sila.
"You married her becuse you thought she's way better than me. That you love her more than me. Ah no, because you never loved me in the first place. It was all an act, a facade." Sa wakas ay nasabi na niya ang kanyang nararamdaman. "It was a trap. And I was so stupid that I fell on your trap. Poor little Helaena. And yet, here I am, slowly falling on your trap again and being stupid all over again because you came back and did nothing but to confuse me." Mahabang litanya nito.
"Woah! Slow down, Miss Madriaga. This is the reason why I shouldn't tell you the truth. You're being hysterical and over reacting."
Halos lahat ng taong nandoon ay pinag titinginan na sila at hindi nila alintana ang mga taong 'yon.
Kapwa na sila nakasakay ng elevator at patuloy parin sila sa pag sisigawan.
"Ofcourse I will react this damn way because you're hiding the truth. For goddamn's sake, Brylle, tell me everything."
"For what? Kapag ba sinabi ko sa'yo ang lahat maibabalik pa natin ang nakaraan? Mababawi ba natin ang mga oras na dapat magkasama tayo? Hindi! Dahil wala din namang mangyayari kahit sabihin ko pa sa'yo ang lahat. Lalo lang gugulo ang isip mo at ang buhay mo."
"For my peace of mind. I deserve peace in my life."
"You already had it the moment I left you that night."
"And yet, here you are again, destroying this little peace that I have. Destroying every thoughts in my mind. Dapat tahimik na ang buhay ko. Dapat masaya na'kong nag ta-trabaho sa hotel. Dapat okay na ang buhay ko sa Tagaytay. Dapat.. dapat..kasama ko si Ryle ngayon na nag di-dinner. Pero heto ako ngayon at ikaw ang pinili kong makasama."
"Then go. I won't insist you to stay, the same thing that I didn't forced you to be with me. Umalis kana at puntahan mo na ang boss mo at iwan mo na'ko dito."
"Is that the way you say thanks to me after I came here with you? Huh! You're welcome." Sarkastikong sabi nito.
"As I've said, hindi kita pinilit na sumama sa'kin. Sino ba'ng may sabing gusto kitang kasama?" Napailing si Brylle habang seryosong nakatingin kay Helaena. "I'm okay being alone. I don't need anyone. I don't need you. Now you can go."
Bumukas na ang pintuan ng elevator at lumabas si Brylle at nagpa iwan sa loob si Helaena.
"Huwag kang mag alala, hindi din naman kita gustong makasama ulit. I just have to because I need this job. Hell that I wanna be with you. No!" Mariing tanggi nito. "Sa'yo na ang katotohanan mo. I don't need it."
"Good! Now we're on the same side. Don't worry also, you won't be seeing me again. Not anymore."
"That would've been better. And I hope when you said that, it means forever. Na hindi na kita makikita kahit na kailan. Dahil ayoko na. Goodbye, Brylle." Saktong nagsara na ang pintuan ng elevator pagkatapos nitong mag paalam.
"Beebop, cheers!" Sabay taas ng baso ng alak ni Helaena at nag cheers nga sila ni Beebop at agad nitong tinungga ang alak na laman ng baso niya.
Nag dial ng numero si Beebop sa kanyang cellphone at tumawag.
"Hey, bro." Ani Beebop ng sumagot na ang tinawagan niya sa phone. "I'm already with her just like what you want. Pero hindi sa Tagaytay kundi sa isang bar around Manila."
"Beebop, what the hell?" Galit na sabi ni Brylle sa kabilang linya. "I said take her home at hindi sa isang bar."
"But she insisted and I just can't say no to her. Atleast I am the one with her right now and not some stranger or Thunder. You should've been thankful I saved your ass." Mayabang na sabi nito.
"Beebop, si-sino ba yang kausap mo? Order pa tayo ng maiinom." Sabi ng nauutal na si Helaena at halatang lasing na. "Si—si Cahli, hindi ba siya pupunta?"
"Just a moment, Helaena. Its my Mom." Pagsisinungaling nito. "And about Cahli, she's in Singapore with her Family." Muli niyang nilagay ang kanyang phone sa tainga niya. "This is all your fault, by the way. Whatever you have done to her, its getting on her nerves."
"Damn it, Beebop! Just... just don't let her out of your sight, okay? At huwag na huwag mong hahayaang may humawak o lumapit na lalake sa kanya even girls, kung hindi ikaw ang mananagot sa'kin."
"Damn! Brylle Lauren Samaniego on being territorial once again. Bam!" Pabiglang sabi nito at natatawa pa. "Okay fine, Brylle slash Prince of Romance. I will do anything to protect her at any cost on your behalf ofcourse. I don't want you to eat me alive."
"Now we're clear. Thanks, Beebop. I owe you one."
"No, you owe me a lot."
"Don't worry, your statue for being Saint is already on the process of building. Saint Beebop."
"Asshole!" And he already ended the call.
"Woah, woah, woah, Helaena, slow down. Nakakadami kana." Anang nag aalalang si Beebop nang makitang sunod sunod ang pag inom nito ng alak.
"I-I'm— I'm fine. I'm fine. Don't worry about me. And thank you, kasi sinamahan mo'ko sa pinaka importanteng gabi ng buhay ko."
"Why?"
"Dahil ito na yung huling araw na makikita ko si Brylle. As in huli na. He made a promise that he won't be seeing me anymore and I also made sure that means forever." Napatawa siya na parang naiiyak din. Sabay inom ng alak ulit.
"Is that what you really want?"
"Yes... yes... ofcourse.. or maybe not." At tumulo na ang kanyang mga luha. "Okay na'ko eh. Masaya na ang buhay ko sa Tagaytay. Tapos heto siya ngayon, muling nagbalik at guguluhin ulit ako? Ang gago lang niya. Ano bang gusto niyang palabasin? Na hanggang ngayon kaya niya parin akong kontrolin? Na kaya niya parin gawin lahat sa'kin? Na mahal ko pa rin siya? Tangina niya!" Malutong na mura ni Helaena habang tuloy tuloy ang pagtulo ng mga luha niya sabay inom ulit ng alak. "Tangina niya, kasi hanggang ngayon mahal ko parin siya at masakit 'yon kasi akala ko all these years, okay na'ko, na naka moved on na'ko, pero hindi pa pala. At lalong hindi ko na ulit siya pwedeng mahalin dahil mali."
"Ano bang mali sa pagmamahal? Hindi mali ang magmahal, Helaena."
"Yeah right. Loving the wrong person is."
"Hindi rin maling tao si Brylle. Dahil sa simula palang, siya na yung tamang tao para sa'yo."
Napa kunot noo si Helaena sa sinabi ni Beebop. "Hindi ikaw ang Diyos para sabihin na siya ang tamang tao para sa'kin."
"You're not either. But I know your heart says yes. And believe me, walang masama sa nararamdaman mo. Just fight for what you feel and you will understand everything."
Lalong napa kunot noo si Helaena sa mga sinabi ni Beebop. "Kaibigan mo nga si Brylle. Tolerating illegal love. Tolerating bullshit. Hello? There's Olivia in the picture."
"But have you seen her already?"
Napa iling si Helaena. "Maybe she's busy handling their business or.. or.. their baby. Oh my God!" Sabay tampal sa sarili niyang noo. "Bakit ba hindi ko naisip na baka nga may baby na silang dalawa? Ang tanga ko. Ang tanga tanga ko. Hindi naman malayong mangyari 'yon diba? They're married. They're already building their Family and then I entered the picture. Am I aleady a family wrecker?"
"Helaena, you're drunk." Inagaw niya ang baso ng alak mula dito. "Don't let those theories haunt you. Don't let those thoughts ruin you. Believe me, you're just being paranoid because you're so inlove with Brylle and hurt, I know."
"No!" Mariing tanggi niya at muli niyang inagaw ang baso at nagsalin siya ng alak at tumayo at natutumba tumba pa dahil sa kalasingan.
"Helaena, careful." Mabilis niya itong inalalayan.
"Let go. I'm fine. I can handle myself. Cheers, Beebop." Muli niyang tinaas ang kanyang baso at ininom.
"Brylle's not married." Mabilis na sabi ni Beebop at hindi na niya napigilan ang kanyang sarili. "He never marry Olivia. They went to US, yes. But Tito Lorenzo got sick so they have to cancel the wedding. But the wedding never happen anyway. That's why he came back. Brylle came back for you, Helaena."
Nakatayo lang si Helaena at nakatingin sa malayo habang nagsasalita itong si Beebop. Pakiramdam niya lahat ng ininom at kinain niya ay gustong bumalik pataas. Lahat ng nakikita niya umiikot at lalong umiikot ang nararamdaman niya kapag pumipikit siya.
"Gusto niyang humingi ng tawad sa'yo at bumalik sa buhay mo kaya pinilit niyang sa hotel niyo sa Tagaytay sila mag stay. Para makita at makasama ka. I know that, because I was the one who's giving Brylle details about you the moment you broke up that night of Christmas Eve." Pagsasabi ng totoo ni Beebop. "Helaena, narinig mo ba'ko? Helaena?" Niyugyog na niya ito nang marahan nang hindi ito sumasagot sa kanya.
Dinako ni Helaena ang tingin kay Beebop nang naramdaman niyang may humawak sa braso niya.
"Helaena, you have to fight for him. Hindi pa naman huli ang lahat. I know I don't have the right to say this to you, but Brylle loves you so much. Hindi nawala ang pagmamahal sa'yo ni Brylle and so he wants to fix everything."
Hindi na maintindihan ni Helaena ang mga sinasabi ng kaharap. Naririnig niya ito pero hindi na ma proseso ng utak niya ang bawat salitang lumalabas sa bibig nito.
"You will never be a mistress because he's not married. Kaya tama ang nararamdaman mo. Tama lang na mahal mo si Brylle. At itatama na rin ni Brylle ang lahat ng mga mali niya."
Everything was a blur. She can't feel her body anymore. Her eyes are getting heavy. Hanggang sa tuluyan ng magsara ang mga ito at nawalan na siya ng malay. Buti na lang nasalo siya agad ni Beebop. Then the music slowly fades.
Unti unting nagigising ang diwa ni Helaena nang marinig niya ang alarm ng kanyang cell phone. Hudyat na ito para bumangon siya at mag prepara para sa pagpasok niya sa hotel.
Pilit niyang inaabot ang cellphone niya habang siya ay naka pikit sa may paanan niya kung saan niya ito laging nilalagay pero hindi niya ito makapa. Ramdam din niyang parang ang bigat ng kanyang ulo.
Dinilat na niya ang kanyang mga mata para hanapin ang kanyang cellphone na maingay na nag aalarm. At nakita niya ito sa may bedside table katabi ng isang mamahaling lamp shade. Pagka patay niya sa alarm ng kanyang cellphone ay saka lamang niya napag tanto na wala siya sa sarili niyang kwarto.
Pinag masdan niya ang buong silid atsaka namilog ang kanyang mga mata nang ma realized niya kung kaninong kwarto siya naroon.
"No. This can't be happening." Sabay iling. "What happened last night?" Tanong nito sa kanyang sarili at gusto na niyang mag panic. "What happened? Helaena, think. Isipin mo ang mga nangyari kagabi. Okay. Okay. Kalma, Helaena, kalma. Isipin mong mabuti ang mga nangyari." Pilit niyang kinalma ang kanyang sarili at huminga siya ng malalim.
"Okay. Fine. Nakita ko si Beebop sa labas ng Hospital at niyaya ko siya sa isang bar. Uminom kami. Uminom ako ng dalawang baso. Hindi. Mga apat na baso ata o lima, anim, hanggang sa hindi ko na mabilang at nalasing na'ko." Sabay tampal sa sariling noo. "God! I can't even remember what happened."
Napa tingin siya sa kanyang cellphone. "Beebop. Tama. Maybe Beebop knows. Ofcourse he knows. I'm with him the whole night." Mabilis niyang dinial ang numero ni Beebop.
"Beebop, where are you?" Agad na tanong ni Helaena namg sagutin nito ang tawag.
"Probably home. Where should I supposed to be?"
"What happened last night? Tell me what happened last night. I need to know what happened. I need to know why the hell I slept inside the Devil's bed again. Bakit ako nasa kwarto ni Brylle?"
Napatawa si Beebop sa narinig ngunit binawi din niya at alam niyang hindi maganda ang gising ng kausap.
"Stop it, Beebop. Its not funny."
"You were so drunk last night. You passed out at the bar. But while I'm driving you home you said that you want to be with Brylle again. And so the rest is history."
"No. Ofcourse I didn't said that."
"Yes you did."
"No. I would never. Oh! Well, maybe. Its just because I'm drunk. God!" Inis na angal ni Helaena. "You should've brought me home instead or.. or.. at Cahli's house. Just anywhere but not here."
"Can't turn it back. It happened already."
"Kaya nga naiinis ako, kasi nangyari na. Ni hindi ko man lang maalala ang mga nangyari kagabi, kung ano ang mga pinagsasasabi ko. Better just ignore what happened last night, okay?"
"Fine. So, just enjoy where you are right now. Your Prince is right around there." Panunukso ni Beebop.
"Shut up!" Sabay end call ng tawag.
Dali daling bumaba sa kama si Helaena at kinuha ang kanyang mga gamit at gusto na niyang lumabas sa kwartong 'yon.
Nang na agaw ang atensyon niya sa naka display sa ibabaw ng dresser cabinet ni Brylle.
Lumapit siya dito at kinuha ang glitter globe na naka display. Ang glitter globe na regalo niya kay Brylle nung Pasko, katabi nito ang music box na binigay niya din dito.
Nagtataka siya kung bakit hanggang ngayon ay naka display parin ang mga ito o di kaya ay dapat tinapon na lang ni Brylle.
Sumilip muna siya sa ibabang sala bago siya nag madaling bumaba sa grand staircase ng mansion para walang makakita sa kanya. Ayaw niyang mag isip ng kung ano ang mga tao dito. At higit sa lahat ayaw niyang makita si Brylle at di niya alam kung ano ang ipapaliwanag niya dito.
Ngunit hindi pa man siya tuluyang nakaka labas ng sala nang may pamilyar na boses ang tumawag sa kanya.
"Helaena?"
"Liv?" Tawag ni Helaena nang lumingon siya at tama nga ang kanyang hinala sa pamilyar na boses. "H—Hi." Pilit niya itong nginitian.
"What are you doing here?"
Napalunok si Helaena sa tanong ng kaharap. Maski siya ay di niya alam ang dahilan kung bakit nandodoon siya. "Uhm.. ah.. I—I can explain, Liv. Its not what you think it is. Nothing happened. Swear." Sabay taas ng kanang kamay niya bilang panunumpa. "But you can be mad all you want, I understand. But one thing is for sure, I'm not your husband's mistress and never will be. Things just got out of hand last night, that's why I'm here."
"Helaena, its not—"
"I was so drunk last night and Beebop dropped me here instead and I don't know why. The next thing I knew was waking up to Brylle's bedroom. But he wasn't there. Surely nothing happened, you don't need to worry. Please, don't be mad at him. And this will be the last time that you will see me here or.. ever again. I won't get in your way. I won't mess your relationship, if that's what you think. Brylle is all yours. And I'm sorry for intruding."
"But you got it all wrong. I'm not—"
"I'm sorry." Ulit niyang sabi at konti na lang at bibigay na ang mga luhang pinipigilan niya. "Matagal ko ng tinanggap na ikaw ang pinili ni Brylle. Na ikaw ang mas higit sa'kin. Na... na ikaw ang mahal niya." Napayuko siya sa huling katagang sinabi niya at tuluyan na ngang nahulog ang mga luha niya. "Pero masaya ako kasi sa'yo siya napunta at hindi sa ibang tao. Kasi alam ko mabuti ka. Na hindi mo siya papabayaan. Na mamahalin mo siya ng totoo." Lalo lang siyang napapa iyak sa bawat salitang binibitawan niya.
"Helaena, I'm sorry. Sorry kasi ako ang dahilan kung bakit mo nararamdaman yan."
Umiling si Helaena sa sinabi ng kaharap. "Okay na, Liv. May sarili na'kong buhay sa Tagaytay. At may sarili na din namang buhay si Brylle na kasama ka. Hindi ako mang hihimasok. Gusto ko lang maging masaya siya."
"You really love him that much."
Lalong bumilis ang patak ng mga luha ni Helaena na hindi niya mapigilan.
"Kailangan ko ng umalis." Sabay punas sa kanyang mga luha. "Thank you at sorry ulit." Dali dali na siyang umalis at lumabas ng mansion ng mga Samaniego.
"You can come out now wherever you're hiding." Ani Olivia pag alis na pag alis ni Helaena sa loob ng sala.
"Why are you here?" Tanong ni Brylle nang lumabas siya mula sa pagkaka tago sa may likuran ng grand staircase.
"Why are you here?" Balik tanong nitong si Olivia.
"Ah well, probably because this is my house." Sarkastikong sabi ni Brylle sabay lapit kay Liv.
"Just landed in Manila a while ago and went straight here. I thought you needed my help." Pagpapaliwanag nito.
"Says who?"
"Says your heart, asshole!"
"Stop it, Olivia."
"How's Tito?"
"He's fine now. Lalabas na siya sa hospital bukas. Dumating na si Bryant at dumiretso agad siya sa hospital kaya umuwi muna ako."
"So, Helaena was right. Nothing really happened. She slept in your room while you were at the hospital."
Hindi sumagot si Brylle at nag tungo siya staircase. Siya naman ang pagsunod ni Olivia.
"What happened?"
"I asked Beebop to take care of her and bring her home safe."
"And this is her safe haven. Inside your bedroom. Inside your heart."
"Olivia?"
"Seems like she doesn't know the whole truth."
"That's better be good. Hindi na niya kailangang malaman pa ang totoo."
"But why? She deserves to know the truth."
"Para sa'n pa? Masaya na siya. Masaya na ang buhay niya na wala ako. Ayoko na siyang muling guluhin pa."
"That's why its okay for you to end up miserable instead?"
"As long as she's happy, I'm fine with that."
"Thank God our marriage didn't pushed through. If that so, I will be the one ending up miserable. You love her while I love you. Unrequited love."
"Olivia, I'm sorry."
"No. No. No. Its fine. I'm already fine without you. But you and Helaena are not fine here. And so I'm here to the rescue."
"Don't even try. Hindi mo na maibabalik pa ang dati. A lot has changed."
"But I can fix it. I can fix the both of you. Trust me."
"Olivia, why are you even here? I mean, bakit kapa bumalik?"
"Because obviously you need my help with Helaena."
"Screw that. Pagod ako. Gusto ko ng matulog." Nag tungo na siya sa direksyon ng kanyang kwarto.
"I think I wanna go to Tagaytay."
"Don't." Pigil ni Brylle.
"Yes. And you can't stop me. You may or may not be with me, its fine. That's better so I can be with Helaena alone."
"Olivia?"
"Better pack my things. Bye, Brylle."
"Now I regret telling you every details of my life."
"Or you don't. Because I'm the only one you trust telling me everything about your life with Helaena. And I'm glad you did. So, bye for now, Brylle."
"Olivia!" Ngunit hindi na niya napigilan pa ito at mabilis na ngang umalis na si Liv kaya wala na siyang nagawa pa.
———