(από την μερια της Marinette)
*μπιπ μπιπ μπιπ*
Ακούστικε το ξυπνητήρι μου κι εγώ πετάχτηκα στον αέρα. Περνώ το κινητό μου και κοιτάω την ώρα
"είναι 8:00 π.μ!!!!!!!!!" φωνάζω σαν υστερικιά
Πετάγομαι από το κρεβάτι άρχισα να ντύνομαι κι να τρέχω προς τα κάτω.
Καλά έπεσα και στα σκαλιά αλλά καλά είμαι.
"είμαι καλά" ξεκαθαρίζω στις γονείς μου που με κοιτάνε ενώ εγώ έχω γίνει ένα με το πατώμα. Σηκώθηκα κι άρχισα να τρέχω.
"Marinette δεν θα πάρεις πρωινό;!" φωνάζει η μαμά μου.
"Αργησααααααα!!!" της απαντάω καθώς τρέχω πρως την πόρτα.
Εφτασα στο σχολείο και μπήκα στην τάξη μου. Εχουμε την κ. Medeleyn (αν το γράφω σωστά αν μπορείτε πείτε μου γτ δεν ξέρω) η οποία κάτι γράφει στο. Πίνακα.
Μπήκα μέσα αργά γιατί αν με δει ότι άργησα πάλι θα με κρεμάσει!
"Marinette Dupain Cheng έλα εδώ τώρα!" την ακούω να με φωνάζει.
Ωχ κλάψτε με!
"ναι κυρία..." της είπα εγώ με αθώο βλέμμα στα μάτια.
"Για πες μας Marinette γιατί άργησες αυτήν την φορά;" μου είπε αυστηρά.
Τώρα τι λέω;;; ότι ξενύχτησα με τον Cat Noir γιατί ο Hawk Moth είχε κέφια κι έστελνε Akuma στα μαύρα μεσάνυχτα!!!
"Να... Εμ.." προσπαθώ να πω μήπως βρω καμιά δικαιολογία αλλά έχω ξεμείνει.
"Επειδή δεν θέλω να χάσουν τα παιδιά το μάθημα τους θα μιλήσουμε μετά το μάθημα. Καθησε κάτω τώρα!"
Καλά δεν νομίζω να έχουν παράπονο τα παιδιά αλλά τέλος πάντων...
Κάθομαι στην θέση μου ενώ η κυρία Medeleyn συνεχίζει το μάθημα.
Μέχρι να χτυπήσει κουδούνι κάτι θα βρω να της πω. Αν και... Τώρα τελευταία μου τελειώνουν οι δικαιολογίες κι όχι μόνο στο σχολείο αλλά και στο σπίτι. Αλλά αξίζει, σωζω την πόλη μου.
"τώρα για πες μου σε πείρε πάλι ο ύπνος;" μου είπε η Alya διακόπτοντας την σκέψη μου.
"ναι" της απάντησα εγώ.
Επειτα από μια ώρα το κουδούνι χτύπησε.
Πήγα να βγω χαλαρή από την τάξη μήπως γλυτώσω.
"Για που το έβαλες Marinette!" με σταματάει λίγο πριν φύγω από την τάξη κι εγώ δαγκωνω τα χείλη μου.
Γυρνάω δυσταχτικά προς το μέρος της.
"έλα μαζί μου." μου λέει και βγαινουμε έξω από την τάξη.
Περίμενε δεν μου αρέσει αυτό. Γιατί είμαστε έξω από το γραφείο το Διευθυντή!
Την πάτησα!
Μπήκαμε μέσα και ο διευθυντής μας κοίταξε περίεργα ενώ εγώ κοιτούσα αμήχανα γύρω μου.
"τι συμβαίνει κ. Medeleyn;" ρωτάει ο διευθυντής που δεν έχει καταλάβει γιατί βρίσκομαι στο γραφείο του.
Μακάρι να καταλάβαινα κι εγώ... Επειδή άργησα λίγο;
"Marinette συνέχεια αργείς να έρθεις στο σχολείο... Μερικές φορές εξαφανίζεσαι χωρίς να ξέρει κανείς που πας. Έχεις πολλές αδικαιολόγητες απουσίες. Γιατί;" με ρωτάει η κ Madelyn. Κι εγώ έχω μείνει και κοιτάζω το πάτωμα.
Τι να της πω! Δεν μπορώ να της πω ότι ειμαι η Ladybug! Δεν έχω άλλες ιδέες.
" Marinette! " μου φωνάζει.
"δεν... Δεν μπορώ να σας πω..." της απάντησα κοιτοντας ακόμα το πάτωμα.
Πάντως έχουμε ωραία πλακάκια.
"Και γιατί δεν μπορείς να μας πεις;" είπε ο διευθυντής που πριν είχε πιεί το αμιλητο νερό.
Δεν απάντησα και συνέχισα να κοιτάζω το πάτωμα.
"Marinette πρέπει να καλέσω τους γονείς σου" Είπε ο διευθυντής κι εγώ τον κοίταξα.
"όχι σας παρακαλώ δεν θα ξανά γίνει το υπόσχομαι" τον παρακαλάω χωρίς αποτέλεσμα.
Μετά από λίγα λεπτά ήρθαν.
"Γειά..." τους λέω αμήχανα και με κοίταξαν γεμάτοι απορία.
Είμαι σίγουρη πως η μαμά μου θα σκεφτείτε 'Μα τι έκανε και βρίσκεται εδώ!'
Και κάτι άλλο που ξέρω είναι πως την έχω άσχημα...
(από την μεριά της Sabine)
Μα τι έκανε και βρίσκεται εδώ!
Για να μας φώναξαν κάτι άσχημο θα έκανε.
Χαιρετάει κιόλας!
"η Marinette σήμερα άργησε να έρθει στο σχολείο..." ξεκίνησε ο Διευθυντής.
"Ναι το ξέρουμε, γι' αυτό μας φωνάξατε;" τον ρώτησα εγώ.
"η Marinette έχει κάνει πολλές απουσίες και... Εξαφανίζεται μυστηριωδος και κάνεις δεν ξέρει που πάει. Marinette θέλεις να μας πεις;" λέει η καθηγήτρια και κοιτάζει την Marinette κι αυτήν την κοιτάζει με μάτια που γυαλίζουν.
"Σας είπα δεν μπορώ να σας πω." απαντάει χωρίς να την κοιτάει σε αντίθεση την δασκάλα δεν θυμάμαι και το όνομα της την κοιτάζει άγρια.
Και τώρα που το θυμάμαι:
ΤΙ ΈΧΕΙ ΚΆΝΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΊ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ!
Μήπως κάποιος την ενοχλεί και δεν θέλει να πει;
Θα την ψαρέψω μετά.
(από την μεριά της Marinette)
Πολύ σκεπτική φαίνεται η μαμά μου.
Λογικά θα με ψαρέψει αργότερα.
Καλά ο μπαμπάς μου τίποτα δεν έχει πει.
Το θέμα τώρα είναι:
ΤΙ ΚΆΝΩ ΕΓΏ ΤΏΡΑ!
Δικαιολογίες δεν έχω να πω.
Το άχρηστο άδειο κεφάλι μου δεν κατεβάζει τίποτα!
"1 μέρα αποβολή." λέει η κυρία Medeleyn διακόπτοντας την σκέψη μου και μου πετάγονται τα μάτια έξω.
"Τι! Μα κυρία δεν είναι δίκαιο!" φωνάζω αλλά που να με καταλάβει.
"τότε πες μας που ήσουν όταν έφευγες από το σχολείο εν ώρα μαθήματος." απαιτεί.
Καλά 1 μέρα αποβολή δεν είναι και κάτι! Καλά 3 αφού σήμερα είναι Παρασκευή.
Εγώ δεν απαντάω κερδίζοντας ένα αγριεμένο ύφος της κυρία και του διευθυντή.
"λυπάμαι Marinette μα θα πάρεις την αποβολή σου πήγαινε μάζεψε τα πράγματα σου." μου λέει ο διευθυντής κι εγώ φεύγω από το γραφείο του και πάω να μαζέψω τα πράγματα μου.
Αφού έπειτα από λίγα λεπτά φτάνουμε σπίτι αφού το σχολείο μου δεν είναι και πολύ μακριά πάω να ανέβω στο δωμάτιο μου όμως η μαμά μου με σταματάει.
Ξανά κατεβενω τα λίγα σκαλιά που είχα ανέβει και παω κοντά της.
"κάθησε" μου λέει σοβαρή.
Ωχ... Προβλέπεται κράξιμο.
"Marinette πες μου την αλήθεια, Σε ενοχλεί κάνεις στο σχολείο γι' αυτό φεύγεις από εκεί;" λέει και μένω.
Αχ και να ξερες μανούλα μου!
"όχι" απαντώ αλλά δεν νομίζω να σταματήσει εκεί το θέμα.
"την αλήθεια Marinette!" μου φωνάζει.
Τώρα της πετάς ότι είσαι η ladybug!?
"την αλήθεια λέω! Ποιος θα με ενοχλεί ο Nino ή ο Nathaniel!?" ρωτάω ελαφρώς οσω πατάει ο Cat noir ειρωνικά.
"τότε τι γίνεται!?" το συνεχίζει.
Να κοίτα μαμά εγώ είμαι η ladybug και γι' αυτό χάνω μαθήματα.
Και τότε θα πάθει εγκεφαλικό.
"να... Έχω ένα φίλο που θέλει βοήθεια και... Γι' αυτό και φεύγω από το σχολείο εσύ δεν μου έχεις πει να βοηθάω όπου μπορώ;" λέω μια δικαιολογία που ήρθε στο μυαλό. Τώρα προσευχομαστε να την πιστέψει.
"και πως τον λένε τον φίλο σου;" με ρωτάει.
Λοιπόν Marinette σκέψου κάτι καλό.
"τον λένε... Λεονάρντο! " λέω χαρούμενη που βρήκα ένα ονομα.
"Νταβινσι?" με ρωτά ειρωνικά
"δεν είχα την τιμή να τον γνωρίσω." της απαντάω.
"Νομίζεις πως τα πιστεύω αυτά που λες;" μου λέει
" είχα μερικές ελπίδες." λέω με το αθώο βλέμμα μου.
"ξέρω πότε λες ψέματα Marinette. Αλλά μέχρι να θέλισεις να μου πεις τι γίνεται θα είσαι τιμωρία." μου λέει αυστηρά.
" ωραία." απαντάω ψυχρά και ανεβενω στο δωμάτιο μου.
Γεια!
Καινούργια ιστορία ναι!!!!!
Η Marinette είναι τιμωρια χωρίς να φταίει σε κάτι...
Τι θα γίνει άραγε μετά;
Θα τα πούμε στο επιμένω κεφάλαιο
Μέχρι τότε Bye!