Elizabeth's POV:
Nagputukan naman sila ng mga baril sa direksyon ko pero naiilagan ko ang mga ito.
Naka ngisi ako habang pinapatamaan ko sila ng mga bala. Wala na akong paki alam kung sino man ang natatamaan ko. Wala na rin akong ibang naririnig kundi ang mahihina kong mga tawa at ang putok ng mga baril.
Nagdilim rin ang paningin ko. Iisang mukha lang ang nakikita ko at ayoko ng ganun. Mukhang ayoko nang makita pa ulit dahil siya ang may kasalanan kung bakit ganito na ngayon ang takbo ng buhay ko.
Dahil sa kaniya ay isang napakalaking responsibilidad ang kailangan kong gampanan.
Dahil sa kaniya kaya ako naging ganito.
Dahil sa kaniya kaya magulo na ang buhay ko.
Dahil sa kaniya kaya madaming gustong tumangka ng buhay ko.
Dahil sa kaniya kaya bawal ako magpakatotoo.
Dahil sa kaniya kaya kailangan kong magpanggap.
Dahil sa kaniya...
Dahil sa kaniya...
Dahil sa kaniya...
Dahil sa kaniya... natuto akong pumatay ng tao.
You killed the innocence in me and I will never forget that.
"HAHAHA!" malakas na tawa ko. I am very amused by all the blood I'm seeing! Mas lalo akong nagaganahang pumatay ng tao kapag nakakakita ako mg maraming dugo. And it made me smile so wide.
*******
Leigh's POV:
Hindi nila napansin na sumunod ako sa kanila. May tracker ako ng phone ni Elizabeth kaya nalaman ko kung saan sila pumunta.
Now I'm driving on my way there.
I'm alone and I'm not scared. What's the use of being a gangster if you're a coward?
Napahinto ako nang makita kong walang katao tao sa labas ng abandoned building na ito.
Ang baho!
Hinanda ko muna ang baril ko bago ako bumaba. Ang tahimik ng paligid. Ang lakas pa ng ihip ng hangin.
Palapit ako ng palapit sa building, mas lalong bumabaho. What the hell is that smell?!
May naririnig akong malakas na tawa kasabay ng walang tigil na pagputok ng mga baril. Napatingin ako sa pinanggalingan ng tawa na iyun. Hindi na ako nagdalawang isip na pumunta sa pinanggalingan ng tawa na iyun dahil alam kong tawa iyun ni Elizabeth.
Madami akong nadadaanan na mga patay na katawan. Bagong patay palang ang mga ito dahil fresh pa ang dugong lumalabas.
May narinig akong iyak nang mapadaan ako sa isang kwarto kaya bumalik ako dun. Nagulat ako nang makita ang lola ni Elizabeth na naka tali ang katawan.
Patakbo akong lumapit dito para tanggalin ang pagkakatali sa katawan niya.
"Okay ka lang po ba?" inalalayan ko itong tumayo nang matanggal ko na ang pagkakatali. Hindi din naman kasi ganun ka higpit ang tali.
Tinignan niya ako sa mata habang patuloy sa pagtulo ang kanyang mga luha.
"Please save my grand daughter, hindi niya alam kung anong ginagawa niya... Please!"
Naaawa ako sa lola ni Elizabeth dahil alalang alala ito sa kaniya. Ngumiti ako sa harap niya para kahit papaano gumaan ang kaniyang pakiramdam.
"Ililigtas ko po siya. Hindi ko hahayaang masaktan siya, pangako po yan"
Tumakbo ako ng mabilis papunta kay Elizabeth. Sabi ng lola niya ay ligtas na siya doon dahil patay na halos lahat ng tao dun. Ang iba naman ay sinusundan si Elizabeth kasama ng boss ng kumidnap sa kaniya.
Napuntahan ko na ang buong floor pero wala sila. Umakyat na rin ako at inilibot ang second at third floor pero wala din sila dun. Nang bigla nalang ako nakarinig ng putok ng baril galing sa rooftop kaya mabilis akong tumakbo papunta dun.
Naabutan ko namang naka handusay ang mga higit sa sampung tao sa sahig. Napadako ang tingin ko kay Elizabeth na sinasakal ang boss habang naka angat sa pader. Nakatutok rin sa sentido ng boss ang hawak na baril ni Elizabeth. Papaputukin na sana ni Elizabeth ang baril pero mabilis akong tumakbo papunta sa kaniya at niyakap ko siya mula sa likod.
"Stop baby... Stop"
*******
Elizabeth's POV:
Nanlaki bigla ang mga mata ko nang bigla akong yakapin ni Leigh mula sa likod. Kasabay nun ay nabitawan ko ang boss nila at ang baril na hawak hawak ko.
Napatingin ako sa paligid ko and I regret doing that. Napatakip ako ng bibig nang makitang maraming patay na katawan ang nandito.
"I-I did it aga--"
"Stop Elizabeth... You're safe now"
Safe?! Is this what you call safe?! I am surrounded by dead people and I'm the one who killed them. This is bullsh*t!
Hinarap niya ako sa kaniya hanggang sa mag tama ang mga paningin namin.
"Okay na ang lahat El, you and your lola is safe now. Kaya wag ka nang matakot dahil nandito lang ako"
Tumahimik muna ako saglit dahil prino-proseso pa ng utak ko ang sinabi ni Leigh.
"I-I want to go home" ngumiti ito at tumango sa akin.
Malapit na kami sa pintuan nang bigla akong nakarinig ng putok ng baril. Bigla naman akong nakaramdam ng hapdi sa kaliwang balikat ko.
"El!"
Sh*t
Hindi talaga titigil ang lalakeng ito. Humarap ako sa kaniya nang naiinis.
"This is only a bullet men, it doesn't affect me"
Ang sakit!
"Don't call me men. I'm --"
"Who the fvck you are, I don't care. If you mess with me you'll be in danger"
Binigyan ko muna siya ng murdering eyes bago kaming tuluyang umalis ni Leigh. Bababa na sana ako ng hagdan nang hawakan ni Leigh ang kaliwang braso ko.
"ARAY!" malakas na sigaw ko. Masakit kaya! Ikaw kaya tamaan ng bala ng baril.
"Stay still" kunot noo ko naman siyang tinitignan ang ginagawa niya.
Hinubad niya ang pang itaas niya na damit kaya mabilis akong umiwas ng tingin at tumalikod.
"B-bat ka ba naghubad? Abnormal ka talaga" bakit feeling ko uminit bigla?
Nagulat ako nang ginawang pantakip ni Leigh ang damit niya sa sugat ko. Kaya lumingon ako sa kaliwa pero sana pala hindi na.
Ang lapit ng mukha niya sa akin.
Hindi ko namalayan ang sakit ng mas hinigpitan niya ang pagkakatali ng damit niya sa balikat ko.
Bakit parang ang pogi ni Leigh?
Stop that Elizabeth!
"El, sabi ko tara na"
Napa kurap ako ng ilang beses. Nasa ibaba na pala ng hagdan si Leigh nang di ko namamalayan. Sumunod naman ako sa kaniya. Inalalayan ako nitong bumaba.
"Kaya ko na Leigh" hinawi ko ang kamay niyang nakahawak sa kanan kong kamay "Braso ko ang nasugatan Leigh hindi ang paa ko HAHA" pero mas lalo niyang hinigpitan ang pagkakahawak dito kaya wala na akong choice kundi hayaan na siya.
"Oo nga pala Leigh, pano mo natunton itong lugar na toh?"
"It's a secret na ako lang ang nakakaalam" ngumisi naman ito kaya napa irap ako.
"Apo!" binitawan naman ni Leigh ang kamay ko kaya patakbo akong pumunta kay lola. Kahit masakit ay tiniis ko.
We hugged so tight.
"A-aray"
Napakalas si lola sa pagyakap sa akin at tinignan ako nang nag aalala.
"May masakit ba sa'yo?" sinuri naman nito ang mukha ko.
"W-wala po obachan hehe"
"Anong wala?! Look at the bloods flowing Elizabeth!"
Sabi ko nga meron.
"I'm okay obachan. Okay ka lang po ba?"
Ngumiti naman ito sa akin "Of course Elizabeth darling, I may be old but I can handle, unless they hurt me HAHAHA!"
Nakitawa na rin ako sa kaniya. She's a very gullible grand mother. Kakagaling niya pa sa isang kidnapan ganyan pa rin siya HAHAHA.
"We have to go obachan, pero sa hospital na ang deretso natin" tumango naman ito sa akin habang naka ngiti.
Nauna naman si Leigh para iguide kami sa kotse niya. Pinaupo ko si lola sa harap at ako naman ang nasa likod. Habang nasa byahe, naka harap lang ako sa labas ng bintana nang maramdaman kong sumasakit lalo ang tama ko.
Napapikit ako sa sakit at huminga nalang ako ng malalim.
Hindi ko namalayan na nasa hospital na pala kami. Malapit lang ito sa school at mas lalong malapit lang ito sa bahay ko.
Tinawagan ni Leigh sina mommy para sabihin na nasa hospital kami. Nasa loob pa rin kami ng kotse at hindi ako maka tingin sa hospital.
I have tragic memories sa hospital kaya ayokong pumapasok diyan. Especially ang mga gamit nila.
"Hindi ka ba nilalamig Leigh?"
"Hindi naman. Why? Nag aalala ba ang baby ko sa kin?"
Hindi ko nalang pinansin ang sinabi niya "May extra shirt ka ba dito?"
"Tsk! Nasa bag ko"
Kumuha ako ng black na damit mula sa bag niya at pinasuot ito sa kaniya.
Bumaba na kami ng kotse pero naka talikod pa rin ako. Hindi naman ganun kalapit ang parking area sa hospital pero kahit na. Ayokong nakikita ang hospital. Nung tinangka kong pumasok diyan para bisitahin si Leigh, bumalik lahat ng alaala ko sa hospital. Yun ang huling beses na pupunta ako sa hospital.
Tanggap rin naman ng mga magulang ko kaya prino-protektahan nila ako.
"Hindi ka ba sasama El?" -- Leigh
"Dito nalang ako"
"Pero kailangan din nating pagamutin ang tama mo"
"Bakit? Ang lakas nga ng tama ko sa'yo nag pa-hospital ka ba? Diba hindi?" biro ko sa kaniya.
Tumahimik ng ilang saglit kaya akala ko umalis na sila. Hahakbang na sana ako paalis pero nagsalita si Leigh.
"T-tara na nga po lola... Iwan na po natin yang baliw niyong apo HAHAHA"
Narinig ko namn ang malaks na tawa ni lola. Ang lakas talaga ng tawa ng dalawang ito, ano naman nakakatawa sa sinabi niya? Dapat binatukan siya ni lola hindi yung makikitawa rin tsk!
Tsk! Gusto ko tuloy ng lollipop. Tumingin ako sa kanan baka may tindahan. Pero iba ang nakita ko.
Nasilawan ako kaya ginawa kong harang ang kanan kong kamay. May dumating kasing kotse. And it's ours.
Bumaba mula sa kotse sina mommy and daddy. As well as tita and Sam. Hinug nila agad si lola. Si Sam naman ay lumapit kay Leigh at tinanong ito kung okay lang ba siya. Hu-hug niya sana si Leigh pero humakbang ng patalikod si Leigh para hindi matuloy.
Halatang gusto ni Sam si Leigh. But so sad, he already have Mary Anne.
Parang naka ramdam ako ng kirot sa na isip ko.
Chineck nina mommy si lola at ilang beses na nilang tinanong si lola kung okay lang ba ito.
Tumalikod na ako at sinimulang maglakad ng dahan dahan paalis sa lugar na iyun.
Tutal parang anino lang ako. Wala man lang pumansin sa akin, tsaka busy sila kaya aalis nalang ako. Wala man lang nagtanong sa akin kung okay lang ba ako.
Wala man lang nagtanong kung anong nararamdaman ko.
I'm alone.
Lumakad na ako pauwi. Ang sakit pa rin ng sugat ko. Nakabili ba ako ng medicine kit? Sana nakabili ako.
Kinapa kapa ko ang susi ko sa bulsa ko pero wala pala rito. Iniwan ko pala iyun sa ilalim ng doormat ko. Spare key lang yun, ang isa naman nasa bag ko na nasa bahay namin.
I have a feeling na hindi ordinaryong bala lang iyun ng baril.
I can feel a poison.
After a long walk, mabuti naman at naka rating na ako sa bahay.
Kinuha ko ang spare keys at binuksan ang pintuan. I immediately went to the kitchen to drink a glass of water.
Pagtapos kong uminom ay tinanggal ko ang damit ni Leigh at hinugasan ang sugat ko sa tubig.
"Argh!"
Ang sakit shete!
Pagkatapos nun ay kumuha ako ng kutsilyo.
Patayin ko nalang kaya sarili ko para mawala lahat ng sakit? Yung sakit na dulot ng mga sugat sa puso ko. HAHAHA just kidding.
Hindi ko sasayangin ang buhay ko para sa isang maliit na sugat lang. Nabigla ako nang sunod sunod tumulo ang mga luha ko.
Hindi lang ito maliit na sugat. Sugat ito na natamo ko sa buong buhay ko.
'Cause they want me gone.
Kumuha na rin ako ng betadine at gauze. Kailangan nang matanggal ang bala bago lubusang kumalat ang pinaghihinalaan kong lason.
Umupo ako sa sofa ko at tinanggal ang bala gamit ang kutsilyo.
"Aah!-- urrg!"
Sobrang sakit talaga pero kailangan kong tiisin. Hindi ganun kahirap tanggalin kasi hindi ganun kalalim ang tama. Pagkatapos ng ilang sigaw at ilang sakit na nadarama. Natanggal na rin ang bala.
Tama nga ang hinala ko. May lason ito pero sobrang konti. Hindi rin nakakamatay ang lason na ito.
Ang bobo naman niya.
Ginamot ko na ang sugat ko. Matutulog na sana ako pero biglang sumagi sa isip ko kung paano ako natunton ni Leigh kanina.
Chineck ko ang phone ko at pinatay ang tracker ng phone ko
May tracker siya ng phone ko. Buti ngayon niya lang ginamit iyun. Or hindi?
Tsk
Fvck this thought!