[Zawgyi]
( Fuck!!!...)
ကိုယ့္ဘက္ေတာ္သားက သူ႔ဘက္ေတာ္သားျဖစ္သြားရင္ သိပ္ေနရခက္တယ္...။
ခြန္းစစ္မင္းစိတ္ကုန္စြာနဲ႔ သူ႔အနားကႏွစ္ေယာက္ကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ဖို႔ႀကိဳးစားရင္း ထမင္းလုတ္ေတြကိုသာ ပါးစပ္ထဲထည့္ေနမိတယ္...။ မနက္တည္းကအိပ္ရာထေနာက္က်လို႔ စိတ္မၾကည္ျဖစ္ေနတာကို...အခုလဲ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းၿပီးထိုင္ပြားေနတာမၿပီးေတာ့ဘူး...။ မသိရင္သူကပဲ လင္းေခတ္ဦးအေပၚေသေလာက္တဲ့အျပစ္ႀကီးလုပ္ထားသလိုလိုေပါ့...။
" ဟဲ့...နင္ငါတို႔ေျပာေနတာေတြၾကားရဲ႕လား...စိတ္ထဲကေနငါတို႔ကိုက်ိန္ဆဲေနတယ္မဟုတ္လား..."
" ဟုတ္တယ္..."
" ၾကည့္...သူကလဲမွားထားေသးတယ္...သစ္သစ္သိလား...သူညက ကိုလင္းကိုဘာစာသြားပို႔လဲဆိုတာ..."
" ဘာစာလဲ..."
" ငါကကိုလင္းကိုျပန္ေခ်ာ့ဖို႔ေျပာလိုက္တာကို...messenger ကေနဘာသြားပို႔တယ္မွတ္လဲ...ကိုလင္းခင္မ်ားစိတ္ဆိုးေနတာကြၽန္ေတာ္သိတယ္...ဒါေပမဲ့ကြၽန္ေတာ္ကမေခ်ာ့တတ္ဘူးတဲ့...ဘယ္သူ႔မွလဲမေခ်ာ့ဖူးဘူးတဲ့...အဲ့တာေၾကာင့္ ခင္မ်ားပဲပင္ပန္းလိမ့္မယ္တဲ့..."
" အမ္???..."
" ငါတကယ္မေခ်ာ့တတ္လို႔မေခ်ာ့တတ္ဘူးေျပာတာေလ..."
" ဘယ္သူမွေတာ့ ေမြးကတည္းကမေခ်ာ့တတ္လာဘူး...ေတာ္ေသးတယ္...ကိုလင္းကလိုင္းေပၚမ႐ွိလို႔ေပါ့...ငါ့မွာအတင္း remove ျပန္လုပ္ခိုင္းရတယ္...တကယ္..."
" ခြန္း မင္းဟာကလဲ...မေခ်ာ့တတ္လဲဒီတိုင္းေလးေနတာမဟုတ္ဘူး...ဘယ့္ႏွယ္႐ိုက္ေပါက္ေတြသြားေျပာေနတာတုန္း..."
" အဲ့တာေျပာတာ..."
" ၿပီးေတာ့တကယ္လဲ မေန႔ကမင္းေျပာလိုက္တာေတြကမဟုတ္ဘူး ခြန္း..."
" ငါကအမွန္ကိုေျပာတာပဲဟာ..."
" မွန္တိုင္းေရာေကာင္းလား...တကယ္ေတာ့မင္းစကားေတြက ကိုလင္းကိုေစာ္ကားလိုက္သလိုပဲ..."
" Seriously?...မင္းတို႔အဲ့ေလာက္ေတာင္ေတြးေနတာလား...ငါေျပာခဲ့တာ ဘာမွႀကီးႀကီးမားမားလဲပါတာမဟုတ္ဘူး...ဒီအတိုင္း ငါေျပာခ်င္တဲ့အဓိပၸါယ္က သူနဲ႔ငါက လက္႐ွိခံစားခ်က္ေတြကိုလက္ခံၿပီး တြဲေနတာပဲ႐ွိတာလို႔ေျပာခ်င္တာေလ..."
" ဒါေပမဲ့လဲ အဲ့တာေတြက မင္းဘက္ကတစ္ဖတ္သတ္အျမင္ေတြလဲျဖစ္ႏိုင္တာပဲ...ကိုလင္းကမင္းကို ဘယ္တုန္းကတည္းကႀကိဳက္တာလဲ မင္းသိလို႔လား...မသိဘူးေလ...အကယ္၍ သူ႔ဘက္ကခံစားခ်က္က မင္းထင္ထားတာထက္ပိုၿပီးနက္႐ိႈင္းေနခဲ့မယ္ဆိုရင္ သူတကယ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားမွာပဲ...ၿပီးေတာ့ မင္းရဲ႕ေျပာေပါက္နဲ႔ဆိုရင္ မင္းေျပာခ်င္တာကိုသူနားလည္ပါ့မလားေတာင္မသိဘူး..."
" ဟုတ္တယ္...ၿပီးေတာ့ ကိုလင္းကသူ႔ရဲ႕ခဏတာသာယာမႈအတြက္ နင့္ကိုတြဲေနသလိုမ်ိဳး...အခ်ိန္တန္အဲ့တာေတြမ႐ွိေတာ့တဲ့အခါက် သူကဒီအတိုင္းေလးျပန္ထြက္သြားမယ္ေပါ့...အဲ့တာႀကီးက ကိုလင္းရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကို ေစာ္ကားလိုက္တာနဲ႔အတူတူပဲေလ..."
( ဟင္းးး! ခံစားခ်က္ ခံစားခ်က္...ဒီေစာက္က်ိဳးနဲခံစားခ်က္ကလြဲၿပီး အျခားေျပာစရာမ႐ွိေတာ့ဘူးလား...)
" ကိုလင္းေျပာသလိုပဲ မင္းကမင္းအထင္နဲ႔ေလ်ွာက္ေျပာေနတာ...ကိုလင္း မင္းကိုဘယ္တည္းကႀကိဳက္ခဲ့တာလဲမသိေပမဲ့...မင္းကိုဂ႐ုစိုက္တာေတာ့ ဟိုးအရင္တည္းကပဲ...မင္းကိုအမ်ိဳးမ်ိဳးေဒါသထြက္ေအာင္လုပ္တတ္ေပမဲ့ တကယ္တန္းသူမင္းကိုအရမ္းအေလးထားတာ ငါတို႔အကုန္လံုးသိတယ္...မင္းသာငဒူျဖစ္ေနတာ..."
" အမွန္ပဲ..."
" အဲ့ေတာ့ငါကဘာလုပ္ရမွာလဲ...ငါေတာင္းပန္ဖို႔ဖုန္းေခၚေတာ့လဲ သူကမကိုင္ဘူး...လိုင္းေပၚလဲအခုထိတက္မလာဘူး...မနက္ကလဲ ငါကပံုမွန္သူနဲ႔ပဲသြားရမယ္ထင္ၿပီး ေအးေဆးအိပ္ေနတာ...ႏိုးေတာ့မွ...သူ႔သြားစရာ႐ွိလို႔ ေက်ာင္းလိုက္မပို႔ျဖစ္ဘူးဆိုတဲ့ message ကိုေတြ႔တယ္...ေစာေစာစီးစီးဖုန္းဆက္ေျပာရင္ရရက္နဲ႔ ငါ့မွာအတန္းကို Roll call မွီရံုေလးေရာက္လာရတယ္..."
" အဲ့တာကိုပဲၾကည့္...သူ႔စိတ္ထဲေတာ္ေတာ္ေလးခံစားသြားရပံုပဲ...ကိုလင္းသနားပါတယ္...ကြၽတ္ ကြၽတ္!..."
စုတ္တစ္သတ္သတ္နဲ႔ ဟန္ပိုကာလုပ္ျပေနတဲ့ခတ္ႏြယ္ေၾကာင့္ သူစိတ္ေပါက္လာရတယ္...။
" _ီးကိုသနားပါလား...အဲ့ေလာက္သနားေနရင္ နင္သြားေခ်ာ့ပါလား..."
" မင္းညက သူ႔ဆီကူးသြားလိုက္တာမဟုတ္ဘူး...မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေျပာဆိုလိုက္ရင္ ပိုေတာင္အဆင္ေျပေသးတယ္..."
" မကူးခ်င္ပါဘူး...ေတာ္ၾကာ သူ႔ကိုတစ္ရက္ေလးမွမေတြ႔ရရင္မေနႏိုင္ဘူးထင္ၿပီး စိတ္ႀကီးဝင္ေနအံုးမယ္..."
" အခုေရာေနႏိုင္ေနလို႔လား..."
( Fuck! ေတာ္ၾကပါေတာ့ဟ...)
ခတ္ႏြယ္နဲ႔ခန္႔သူရိန္သစ္လဲ အခုမွရည္းစားထားဖူးၿပီး ရြာပတ္ေန႐ွာတဲ့ဂြစာေကာင္ကိုၾကည့္ရင္း တိတ္တိတ္ေလးသာခြီေနမိေတာ့တယ္...။
(Ring)))
" ဟယ္လို မ...လာခဲ့ရေတာ့မလား..."
" .........."
" ဟုတ္...အခုလာၿပီေနာ္..."
ဖုန္းခ်ၿပီးတာနဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္ လြယ္အိတ္ေကာက္လြယ္ကာထြက္သြားဖို႔လုပ္ေနတဲ့ ခန္႔သူရိန္သစ္ကိုၾကည့္ၿပီး ခြန္းစစ္မင္းေမးလိုက္မိတယ္...။
" ဒါကဘယ္တုန္း..."
" မ'နဲ႔လိုက္သြားေပးမလို႔..."
" ဘယ္လို...မင္းေျပာေတာ့..."
" အဲ့မွာ...မင္းေဘးက ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ကိုသာေမးေတာ့...ငါသြားၿပီ..."
" ခစ္ ခစ္!..."
" နင္ဘာေတြေလ်ွာက္လုပ္ျပန္ၿပီလဲ..."
" ဘာမွမလုပ္ပါဘူး...ဒီအတိုင္း...ေျပာျပမယ္...နင္ကမနက္ကေနာက္က်ေတာ့ဘယ္သိလိုက္မလဲ...မနက္က ငါနဲ႔သစ္သစ္ကန္တင္းမွာမနက္စာစားေနတုန္း အမေရာက္လာတယ္...ေန႔လည္က်ရင္ထံုးစံအတိုင္း လွည္းတန္းပစၥည္းသြားယူစရာ႐ွိတယ္ဘာညာေပါ့ေျပာေရာ...အဲ့တာနဲ႔ ငါလဲ...သစ္သစ္လဲအဲ့နားမွာပစၥည္းဝယ္စရာ႐ွိလို႔ သြားခ်င္ေနတာလို္႔...ညီမနဲ႔ခြန္းက Roll call မျပည့္ထားလို႔ ဒီေန႔အဲ့ေန႔လည္ခ်ိန္ကိုတက္မွျဖစ္မွာမို႔ မလိုက္ေပးႏိုင္ဘူးလို႔...အမအပန္းမႀကီးရင္ သူ႔ပါေခၚသြားေပးပါလားဆိုၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားဘာမွမျဖစ္ထားသလိုဟန္ေဆာင္ၿပီး အတင္းထည့္ေပးလိုက္တယ္...ဟိ ဟိ!...ငါေတာ္တယ္မဟုတ္လား..."
ခြန္းစစ္မင္းလဲ နားေထာင္ရင္းစားၿပီးသြားတာေၾကာင့္ ေရခြက္ထဲကေရတစ္ဝက္ေလာက္ကိုေသာက္လိုက္ၿပီး...။
" အင္း...ေကာင္းတယ္...ငါလဲတကယ္အားမရဘူး...ဟိုေကာင္ကလဲမပြင့္တပြင့္...မ'Cara ကလဲ ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္..."
" အဲ့တာေျပာတာ...ငါေပါက္ကရေတြေျပာေျပာခ်င္း သစ္သစ္ဆိုေၾကာင္ၿပီးလန္႔သြားတာသိလား...ငါလဲတမင္ကိုေသာက္ျမင္ကပ္လို႔လုပ္လိုက္တာ...သစ္သစ္က အခုတေလာဆို အမနဲ႔ႏွစ္ေယာက္တည္း႐ွိမဲ့အခ်ိန္ကိုေ႐ွာင္ေနတာ..."
" ငါလဲသတိထားမိတယ္..."
" နင့္လိုႏွစ္ခ်ိဳ႕ FA ေတာင္ ဘဲရသြားၿပီ...သူကေတာ့ အခုထိ One year crush ကို ဖြင့္မေျပာႏိုင္ေသးဘူး..."
" ဒီမွာ...ရည္းစားတစ္ခါမွမထားဖူးတဲ့ အသက္ ၁၈ ႏွစ္အရြယ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို ႏွစ္ခ်ိဳ႕လို႔ေျပာတာကေတာ့ လြန္တယ္မထင္ဘူးလား...နင္က်ေတာ့ေရာ...လာၿပီးတစ္မူးပို႐ႈခ်င္ေနတယ္..."
" အံမယ္...ငါကအဲ့လို လူတစ္ေယာက္ကိုႀကိဳက္ရတာ ဘယ္ေလာက္ပင္ပန္းလဲသိလို႔ကို ဘယ္သူ႔မွစိတ္မဝင္စားတာပါေနာ္...အခုထိလဲ ငါ့ Type မေတြ႔ေသးဘူး..."
" နင့္ထက္မဟုတ္ေတာင္ နင့္ေလာက္ Naughty ျဖစ္ရမဲ့ Type မ်ိဳးလား..."
" ေအး...အဲ့တာအဓိကပဲ...အရမ္း႐ိုးသားျဖဴစင္ေနရင္ ငါနဲ႔အဆင္ေျပမွာမဟုတ္ဘူး..."
ခြန္းစစ္မင္းအျမင္ကပ္စြာနဲ႔ မ်က္လံုးေမွးကာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခတ္ႏြယ္ကရယ္က်ဲက်ဲနဲ႔ဆက္ေျပာတယ္...။
" ငါေျပာသလိုပဲ...လူတစ္ေယာက္ကိုခံစားခ်က္ေတြ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြထားရတာ ဘယ္ေလာက္ပင္ပန္းလဲ...အခုပဲၾကည့္...နင္နဲ႔ သစ္သစ္က သက္ေသပဲ...ႏွစ္ေယာက္လံုးပူေလာင္ေနလိုက္ၾကတာ...ငါ့ကိုပဲၾကည့္...ဘယ္ေလာက္ေအးခ်မ္းလဲ...ကမၻာႀကီးႏွစ္ျခမ္းကြဲသြားရင္ေတာင္ 2D ေတြ႐ွိတဲ့ဘက္မွာပဲေနမယ္...လူေတြကေတာ့ အပ်င္းေျပ ဘူးရံုသတ္သတ္အဆင့္မွာပဲထားတယ္...အဟစ္!..."
" ဪ...ဟုတ္လား...ဒါနဲ႔...Manga တစ္ခု...အဆံုးမွာမင္းသားအသတ္ခံလိုက္ရလို႔ဆိုၿပီး တစ္ပတ္ေလာက္စားမဝင္ေသာက္မဝင္ျဖစ္ခဲ့တာ ဘယ္တုန္းကပါလိမ့္...ေနာက္ ဟိုတေလာကလဲ Manhwa တစ္ခုဖတ္ေနရင္း မင္းသားက နင္မႀကိဳက္ေစခ်င္တဲ့တစ္ေယာက္ကို Crush ေနလို႔ဆိုၿပီး လုပ္ရက္လိုက္တာ လုပ္ရက္လိုက္တာနဲ႔ ငသစ္ကိုေတာင္ဘာမဆိုင္ညာမဆိုင္ သတိရတိုင္းထထ႐ိုက္တာကေရာ...ၿပီးေတာ့လဲ...အရင္လကလားမသိဘူး... Anime series တစ္ခုက အေရးႀကီးတဲ့ Side character တစ္ေယာက္ေသသြားလို႔ 'ငါ့ Daddy ကိုမွ' ဆိုၿပီး ရင္ကြဲနာက်လိုက္တာ အျခားၾကည့္လက္စ Anime ေတြေတာင္ လက္စမသတ္ႏိုင္ဘူးေလ...ဪ...ဪ...2D ေတြကိုခ်စ္ရတာ မပင္ပန္းဘူးေပါ့ေနာ္...အင္း အင္း..."
" ေတာ္သင့္ၿပီ...ေသာက္ေကာင္စုတ္...အဲ့တာငါ့ရင္ႏွစ္သည္းခ်ာေတြ..."
" နင္လဲၾကာရင္႐ူးမယ္သိလား အဲ့တာေတြနဲ႔...အမွန္ေတာ့ အခုတည္းက ႐ူးေနၿပီးသားပါ...ဘူးတာလဲေတာ္ရံုေပါ့..."
" တိတ္စမ္း...ဘူးတာတဲ့လား...နာက်င္လိုက္တာ...ဘူးတာမဟုတ္ဘူးဟဲ့...ခ်စ္တတ္တာ...ခ်စ္တတ္တာ...လူမ်ိဳးမေရြးဘာသာမေရြး...2D 3D မေရြး ခ်စ္တတ္တာ...သူမ်ားေတြ ႏွလံုးသားနဲ႔အျပည့္ခ်စ္တတ္တယ္ဆိုတာ ရယ္ခ်င္တာေပါ့...ငါက 500GB ပါတဲ့ Hard drives နဲ႔အျပည့္ကို ခ်စ္တတ္တာ...မယံုရင္ယူၾကည့္ပါလား...အဲ့လိုအျပည့္အဝဂ႐ုစိုက္ဖို႔အတြက္ Hard drives ေတာင္ တစ္ခုသီးသန္႔ထားတာေနာ္..."
" ေတာ္ပါ...နင့္ရဲ႕ R rated Hard drives ႀကီးလဲ ယူမၾကည့္ခ်င္ပါဘူး..."
" ဟက္ ဟက္!..."
ခြန္းစစ္မင္းတစ္ခါတစ္ေလ သူထိုင္စကားေျပာေနတဲ့ခတ္ႏြယ္က ေယာက်္ားေလးလားမိန္းခေလးလားေတာင္မသဲကြဲေတာ့သလိုပဲ...။ ဒါေပမဲ့လဲျပန္ေတြးၾကည့္ရင္...ခတ္ႏြယ္ရဲ႕ အဲ့လိုရဲတင္းပြင့္လင္းတဲ့အမူအက်င့္ေတြေၾကာင့္လဲ သူတို႔သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ခဲ့ရတာ...။
" ခြန္း...အတန္းမတက္ခ်င္ေတာ့ဘူးဟာ...တစ္ေနရာရာသြားရေအာင္..."
" မသြားခ်င္ဘူး..."
" သြားရေအာင္ပါဟာ...နင္လဲအတန္းတက္ဖို႔စိတ္ပါတာမဟုတ္ပဲနဲ႔...တစ္ခ်ိန္လံုးစိတ္က ကိုလင္းဆီေရာက္ေနၿပီးေတာ့မ်ား..."
" အဓိပၸါယ္မ႐ွိတာ..."
" မ႐ွိလဲသြားမယ္...လာ...အခုတင္ေနတဲ့ သရဲကားသြားၾကည့္ရေအာင္...အရမ္းနာမည္ႀကီးေနတာ...Review ေတြ Feedback ေတြလဲ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္ဟ...သြားရေအာင္...အခုသြားရင္ ၁၂ ခြဲပြဲ မွီေသးတယ္..."
" နင္လက္မွတ္ဖိုးခံရင္လိုက္မယ္..."
" ေအးဟာ...ရတယ္...အဓိကက ဒီၿငီးေငြ႔စရာေက်ာင္းႀကီးထဲမွာ တစ္စကၠန္႔ေတာင္ထပ္မေနရဖို႔ပဲ..."
" ဒီေန႔ Final က...နင္ငမ္းေနက် ဖင္ကိတ္တဲ့အကိုႀကီး မလာလို႔မဟုတ္လား..."
" ေအး..."
" ....."
သူတို႔ ႐ုပ္႐ွင္ရံုကိုေရာက္သြားခ်ိန္မွာ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ေ႐ွ႕ပြဲကလူေတြေတာင္ထြက္မလာေသးဘူး...။ ဒါေပမဲ့လဲ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ လက္မွတ္ကမရေတာ့ဘူး...။ ညပြဲထိအကုန္ေရာင္းၿပီးသားတဲ့ေလ...။
" အဲ့တာေၾကာင့္ ဖုန္းဆက္ Book ပါဆို..."
" အဲ့ဖုန္းေတြကဘယ္တုန္းကမ်ားကိုင္လို႔လဲ..."
" အခုဘာလုပ္မွာလဲ..."
" စိတ္ညစ္သြားၿပီ...အဲ့ေတာ့ ဗိုက္ျပန္ဆာလာတယ္...လာဟာ...ဟိုဆိုင္မွာ တစ္ခုခုေသာက္ရေအာင္..."
" နင္ဒကာခံေနသ၍ 'Everything is fine' ပဲ..."
" ေဘာကို!..."
" ႐ိုင္းျပန္ၿပီ..."
အခု႐ုပ္႐ွင္ရံုက Shopping moal ႀကီးရဲ႕အေပၚဆံုးထပ္မွာ႐ွိတာ...။ လက္ရွိႏွစ္ေယာက္သားကေတာ့ လက္မွတ္မရေတာ့တာေၾကာင့္ စိတ္ပ်က္စြာနဲ႔ပဲ...အစာအိမ္ကိုတစ္ဖန္ျပန္ျဖည့္ဖို႔ရာ Theatre နဲ႔မလွမ္းမကမ္းမွာ႐ွိတဲ့ Cafe ဆိုင္ေလးမွာထိုင္မိၾကတယ္...။ ေကာ္ဖီေအးတစ္ေယာက္တစ္ခြက္နဲ႔ မုန္႔နည္းနည္းမွာၿပီးသြားတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ေ႐ွ႕ပြဲကလူေတြထြက္လာတယ္...။ ခြန္းစစ္မင္းလဲ ေကာ္ဖီကိုပိုက္ကေနအနည္းစုတ္ရင္းက...။
" လူေတာ္ေတာ္မ်ားတာပဲ...လက္မွတ္ျပတ္တာလဲ အဆန္းေတာ့မဟုတ္..."
" ဟုတ္ပ...ဒီပိတ္ရက္အားတယ္မလား...သြားရေအာင္...သံုးေယာက္...ငါလက္မွတ္ဝယ္ထားလိုက္မယ္..."
" Ommm..."
" အိုေက...အခုခ်ိန္ သစ္သစ္တစ္ေယာက္ ဘယ္လိုေတြျဖစ္ေနမလဲမသိဘူးေနာ္...ဟ ဟ!...အင္း...ဒါနဲ႔ နင္...Shit!..."
" ဘာတုန္း..."
" အာ!..."
မအီမသာမ်က္ႏွာထားနဲ႔ Theatre ဘက္ကိုလွမ္းၾကည့္ေနတဲ့ခတ္ႏြယ္ေၾကာင့္ သူပါအၾကည့္ေရာက္သြားရတယ္...။ ခတ္ႏြယ္ရဲ႕မ်က္ႏွာအေနအထားအရ ဒါက အဆင္ေတြ႔တာဟုတ္ရင္ဟုတ္...မဟုတ္ရင္...။
( ကိုလင္း!...)
" ခြန္း...ကိုလင္းက..."
( ဪ...ခင္မ်ားရဲ႕ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔အတူေတာင္ေက်ာင္းမသြားႏိုင္ရတဲ့ကိစၥဆိုတာက...ဒါလား...)
" ဝတီကိုကိုနဲ႔..."
သူ႔ပါးစပ္ကေန ခပ္တိုးတိုးပဲျပန္ေျဖလိုက္မိတယ္...။
( ဟန္႔!...)
" ဟဲ့...ခြန္း...ေစာင့္အံုး..."
ခြန္းစစ္မင္း စားလက္စေတြကိုပါထားပစ္ခဲ့ၿပီး လင္းေခတ္ဦးတို႔ထြက္သြားရဘက္ကို ေျခလွမ္းတည့္လိုက္မိတယ္...။ အဲ့ေနာက္ လင္းေခတ္ဦးနဲ႔ဝတီကိုကိုသြားရာေနာက္ေတာက္ေလ်ွာက္ကို သူပုန္းတစ္မ်ိဳးကြယ္တစ္မ်ိဳးနဲ႔ လိုက္ေတာ့တယ္...။
သူ႔ကိုယ္သူ ဘာလို႔ဒီလိုလုပ္ေနမိမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး...။ ခဏအၾကာ...ဖိနပ္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့ လင္းေခတ္ဦးတို႔ႏွစ္ေယာက္ ထိုဆိုင္ထဲဝင္သြားတာကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္...။ ဒါနဲ႔သူလဲ ထိုဖိနပ္ဆိုင္ရဲ႕မ်က္ေစာင္းထိုးက အက်ႌဆိုင္ကအ႐ုပ္ေတြနား ဟိုလိုလိုဒီလိုလိုနဲ႔ရပ္ေနမိေတာ့တယ္...။ အဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ခတ္ႏြယ္ကလဲ သူ႔အနားကိုအေမာတေကာနဲ႔ေရာက္လာတယ္...။
" ခြန္း..."
" ႐ႈး!..."
ႏွစ္ေယာက္သား အ႐ုပ္တစ္႐ုပ္ရဲ႕အေနာက္ကိုကြယ္လိုက္ၿပီး ေခါင္းေလးေတြထုတ္ကာ ဖိနပ္ဆိုင္ထဲကိုလွမ္းၾကည့္မိၾကတယ္...။ ဝတီကိုကိုကဟိုဒီေလ်ွာက္ေရြးေနၿပီး လင္းေခတ္ဦးကေတာ့ ဆိုင္တစ္ေနရာမွာ အသက္မပါသလိုမ်က္ႏွာႀကီးနဲ႔ငုတ္တုတ္ထိုင္လို႔...။
" ကိုလင္းကဘာလို႔ အဲ့မိန္းမနဲ႔အတူ႐ွိေနရတာလဲ...နင္ေျပာေတာ့ သြားစရာ႐ွိ...အိုးးး...အဲ့တာက ဒါကိုး..."
အဲ့က်မွခတ္ႏြယ္လဲ ပါးစပ္ေလးကိုလက္ေလးနဲ႔ပိတ္ကာ ေခါင္းတစ္ညိတ္ညိတ္လုပ္ေနေတာ့တယ္...။
( သူပဲဟိုေန႔ကေတာ့ ဝတီကိုကို'ကို ပံုစံတစ္မ်ိဳးဆက္ဆံၿပီး...အခုက်ေတာ့ ႐ုပ္႐ွင္ေတာင္အတူၾကည့္တယ္ေပါ့ေလ...ဪ...ဪ...မေန႔ကသူေျပာတယ္ ငါ့ကိုဖိအားနည္းနည္းေလးေရာက္တာနဲ႔ ခြင့္မလႊတ္ဘူးဆိုတာ...အခုငါ့ကိုဖိအားေရာက္ေနၿပီ...သိလား Matherfxxker ႀကီးရဲ႕!...ကြၽန္ေတာ္ခင္မ်ားကိုတကယ္စိတ္ဆိုးတယ္ ကိုလင္း...သူျဖစ္ေနလို႔ကို ကြၽန္ေတာ္ပိုၿပီးေဒါသထြက္တယ္...)
" ၾကည့္ရတာကိုလင္းက နင့္ကိုစိတ္ဆိုးၿပီး စိတ္ထဲထင္ရာေလ်ွာက္လုပ္ေနတာလားမသိဘူး...႐ုပ္႐ွင္ေတာင္အတူၾကည့္တယ္ဆိုေတာ့...ဒါမွမဟုတ္...ဒါမွမဟုတ္...သူနင့္ကိုစိတ္ပ်က္သြားၿပီလားမသိဘူး..."
( အဓိပၸါယ္မ႐ွိတာ...)
" Shit! ငါေျပာခဲ့မိတဲ့စကားက အဲ့လိုစိတ္ပ်က္ေစေလာက္တဲ့ထိမဆိုးပါဘူးဟ...အက်ယ္မခ်ဲ့စမ္းပါနဲ႔..."
" ဘယ္ေျပာလို႔ရမလဲ လူတစ္ကိုယ္စိတ္တစ္မ်ိဳးပဲဟာ..."
( ခတ္ႏြယ္...နင္ငါ့ကိုတမင္ဆြေနမွန္း ငါမသိဘူးမ်ားထင္ေနတာလား...)
" ခြန္း...နင္ေတြးဖူးလား...ကိုလင္းကအကယ္၍ တစ္ခ်ိန္နင္နဲ႔ကိစၥျပတ္ၿပီး ဝတီကိုကိုေနာက္ပါသြားရင္ဆိုၿပီး..."
" ငါနဲ႔ကိစၥျပတ္မွေတာ့ သူ႔ဟာသူဘယ္သူ႔ေနာက္ပါပါ ငါနဲ႔ဆိုင္ေတာ့မလား..."
" နင္အပိုေတြေျပာျပန္ၿပီခြန္းရယ္...အရင့္အရင္ကတည္းက...ဝတီကိုကိုနဲ႔ပတ္သတ္ရင္ နင္ sensitive ျဖစ္တတ္တာ ငါသိတယ္...အစကေတာ့ ဒီအတိုင္းသူ႔ပံုစံေၾကာင့္အျမင္ကပ္တာလို႔ထင္မိေပမဲ့...တကယ္တန္းစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ကိုလင္းေၾကာင့္လဲျဖစ္ႏိုင္တာပဲ...ကိုလင္းကသူ႔ကို အရမ္းလိုက္ေလ်ာေပးတတ္တာေတြကို နင္မႀကိဳက္ဘူးေလ..."
" နင္ေျပာခ်င္တာကဘာလဲ..."
" ကိုလင္းမ်က္ႏွာကိုၾကည့္...သူစိတ္မပါဘူး...နင္မႀကိဳက္သလို သူလဲဝတီကိုကို'ကိုမႀကိဳက္ဘူး...အခုခ်ိန္သူလဲ နင့္အေၾကာင္းေတြးခ်င္ေတြးေနမွာ...ေျပာခ်င္တာက...နင္ဒီည သူ႔ကိုသြားေခ်ာ့ေတာ့...ဪ ေမ့လို႔...နင္ကကိုလင္းကို အရမ္း Serious ျဖစ္ေနတာမွမဟုတ္တာပဲ...သူအျခားသူေနာက္ပါသြားလဲ နင္ကဂ႐ုစိုက္မွာမဟုတ္ပါဘူးေလ...ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား..."
" ေတာ္ေတာ့...ငါဘာလုပ္ရမလဲငါသိတယ္..."
( Fuck!...)
ခတ္ႏြယ္ရဲ႕အေညႇာင့္စကားေတြက တကယ္လဲခြန္းစစ္မင္းအေပၚအလုပ္ျဖစ္သြားတယ္...။ သူ႔စိတ္အတိုင္းသာဆို တကယ္ေနမထိထိုင္မသာျဖစ္ေနရင္ေတာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအတင္းညာၿပီး မသိခ်င္ေယာင္ဆက္ေဆာင္ခ်င္ေဆာင္ေနမိမွာအေသအခ်ာပဲ ...။
ခြန္းစစ္မင္းအိမ္ျပန္ေရာက္တည္းက နည္းနည္းေလးမွအၿငိမ္မေနနိုင္ေသးဘူး...။ တကယ္ေတာ့ဘာမွလုပ္စရာမ႐ွိပဲနဲ႔ကို ၿငိမ္ၿငိမ္မေနႏိုင္တာ...။ အေၾကာင္းက သူအိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီးသိပ္မၾကာဘူး...။ လင္းေခတ္ဦးလဲျပန္ေရာက္လာတယ္ေလ...။ ဒါေပမဲ့ တစ္ေယာက္တည္းေတာ့မဟုတ္ဘူး...။ ဝတီကိုကိုပါကားေပၚကဆင္းလာၿပီး လင္းေခတ္ဦးနဲ႔အတူ တိုက္ခန္းထဲဝင္သြားတာကို ခြန္းစစ္မင္း သူ႔အခန္းမွန္ျပတင္းေပါက္ကေနလွမ္းေတြ႔လိုက္ရတယ္...။
( အဲ့မိန္းမက ဒီအထိဘာလိုက္လုပ္တာလဲ...ကိုလင္းအေျပာေတြအရ ဝတီကိုကိုက အခုလိုမ်ိဳးသူေနတဲ့ေနရာထိေတာ့ မလိုက္ဖူးဘူးဆိုတာေသခ်ာတယ္...ဘာလို႔ အခုမွ...)
အမ်ိဳးစံုေလ်ွာက္စဥ္းစားေနရင္းက တကယ္ပဲလင္းေခတ္ဦးက ခတ္ႏြယ္ေျပာသလို သူ႔ကိုစိတ္ကုန္သြားတာလားလို႔ ေတြးမိလာတယ္...။
" ဒါေပမဲ့...ငါေျပာလိုက္တာကလဲ...ဟင့္အင္း...မဟုတ္ေသးဘူး...ငါနည္းနည္းလြန္သြားတယ္ထင္တယ္...ဘယ္လိုပဲအမွန္ေတြျဖစ္ျဖစ္ေပါ့...တြဲေနတုန္းကာလႀကီးမွာေတာ့ ဘယ္သူမွအဲ့လိုအေျပာခံခ်င္မွာမဟုတ္ဘူးေလ...ဟုတ္တယ္..."
ခြန္းစစ္မင္း ျပတင္းေပါက္နားျပန္ကပ္သြားလိုက္ၿပီး 'MEGA' ေ႐ွ႕ကို လွမ္းၾကည့္မိျပန္တယ္...။ လင္းေခတ္ဦးရဲ႕ကားက႐ွိေနတုန္းပဲ...။ သေဘာက ဝတီကိုကိုမျပန္ေသးဘူးဆိုတာပဲ...။
" ၆ နာရီေတာင္ေက်ာ္ေနၿပီ... တစ္ညေနလံုးဘာေတြမ်ားလုပ္ေနၾကလို႔ အခုထိမျပန္ႏိုင္ေသးတာလဲ..."
( ဘယ္လိုပဲ ငါမွားတယ္ထားအံုး...ဒီေလာက္ႀကီးကေတာ့လြန္တယ္မဟုတ္ဘူးလား...ငါနဲ႔တစ္ခါေလးအဆင္မေျပတာနဲ႔ပဲ သူကိုယ္တိုင္သေဘာမက်တဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔အတူ ႐ုပ္႐ွင္သြားၾကည့္စရာလားလို႔...အဲ့ေလာက္ထိလိုလို႔လားလို႔...)
" ကြၽတ္! အဓိပၸါယ္မ႐ွိတာ...ငါကိုလင္းကိုအထင္ေသးလြန္းေနၿပီ..."
( Shit! Shit!...)
" ဟင္?..."
႐ုတ္တရက္ျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ခြန္းစစ္မင္းတစ္ေယာက္မ်က္လံုးေတြအေရာင္ေတာက္လာရတယ္...။ လင္းေခတ္ဦးနဲ႔ဝတီကိုကိုတို႔ အခန္းထဲကဆင္းလာၾကၿပီး ကားနားကိုေရာက္လာၾကၿပီ...။
( ျပန္ပို႔ေတာ့မယ္ထင္တယ္...)
သူထင္ထားတဲ့အတိုင္းပဲ...ႏွစ္ေယာက္လံုးကားေပၚတက္ၿပီးမၾကာခင္မွာပဲ ကားေလးကတေရြ႔ေရြ႔နဲ႔ထြက္သြားေတာ့တယ္...။ တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ ကားေနာက္ပိုင္းေလးကိုၾကည့္ရင္း သူ႔ရင္ထဲမွာတစ္ခုခုနဲ႔ေဝးကြာေနသလိုခံစားလာရတယ္...။
( ကိုယ္သင္းနံ႔ေလး!...)
" ဟင္!...Fuck!...ငါဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ...ခြန္းစစ္မင္း မင္းဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ..."
သူစိတ္ညစ္ညဴးစြာနဲ႔ ဆံပင္ေတြကိုလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ဆြဲဖြရင္း အိပ္ရာေပၚပစ္လွဲလိုက္မိတယ္... ။
" ဒါငါမဟုတ္ဘူး...ငါကအဲ့လိုမ်ိဳးမဟုတ္ဘူးေလ..."
အခုကဘာနဲ႔တူလဲ...။ အရင္လင္းေခတ္ဦးသူ႔ကိုဖြင့္ေျပာၿပီးတုန္းက ခံစားခ်က္မ်ိဳး...။ သူ႔ကိုယ္သူေျပာင္းလဲလာေနၿပီဆိုတာ ခံစားေနရတာမ်ိဳး...။ သူလင္းေခတ္ဦးကို ခံစားခ်က္႐ွိတယ္ဆိုတာကို...သူ႔ကိုယ္သူ Gay ဆိုတာကို သိလာတဲ့ခံစားခ်က္မ်ိဳး...။
အခုကေရာ...။ သူ႔ပါးစပ္က လင္းေခတ္ဦးကို ႀကိဳက္ရံုပဲ...'ငါတို႔က Serious ႀကီးတြဲတာမဟုတ္ဘူး' လိုု႔ဘယ္ေလာက္ပဲေျပာေျပာ...လင္းေခတ္ဦးက သူ႔အတြက္တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာကေနေတာ့ ေလးနက္ေနခဲ့တယ္...။ သူေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့မွ...သူတို႔စတြဲကတည္းက အတူမ႐ွိတဲ့ရက္ဆိုတာ တစ္ရက္ကေလးမွမ႐ွိခဲ့ဘူး...။ ေန႔ရက္တိုင္းက သူ႔ရဲ႕ဘုက်မႈေတြနဲ႔အတူ...လင္းေခတ္ဦးရဲ႕ေပါက္ကရစကားမ်ိဳးစံုေတြနဲ႔ပါ ျဖတ္သန္းေနက် ...။
သူသိတာေပါ႔...။ ခတ္ႏြယ္တို႔ ခန္႔သူရိန္သစ္တို႔ေျပာမွမဟုတ္ပါဘူး...။ လင္းေခတ္ဦးသူ႔အေပၚ ဘယ္ေလာက္ဂ႐ုစိုက္လဲဆိုတာ...။ သူခံစားမိတာေပါ့...။ လင္းေခတ္ဦးသူ႔ကို ဘယ္ေလာက္အေလးထားလဲဆိုတာ...။
တစ္ရက္ကေလး...တစ္ရက္ကေလးအတူမ႐ွိတာက သူ႔ကိုအေတြးမ်ားႀကီးေတြးလာေစတယ္...။
" ဟ!...ငါတကယ္ကိုေျပာင္းလဲသြားၿပီပဲ..."
အရင္ကဆို ေတာ္ရံုဘာကိုမွဂ႐ုမစိုက္တတ္တဲ့...စိတ္ဆိုးေဒါသထြက္ဖို႔ဆိုတာ ေဝလာေဝး...အ႐ွက္ဆိုတာ ဂ်ိဳနဲ႔လားဆိုတဲ့...သူဆိုတဲ့ခြန္းစစ္မင္းကလဲ အခုေတာ့ စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြနဲ႔ ႐ွက္ရြံ႕ဝန္တိုမႈေတြကိုခံစားတတ္ေနၿပီ...။ လင္းေခတ္ဦးနဲ႔ေတြ႔မွ သူျပံဳးဖူးၿပီ...။ တစ္ခုခုကိုဆံုး႐ႈံးရမွာေၾကာက္တဲ့ ခံစားခ်က္မ်ိဳးကိုလဲခံစားခဲ့ဖူးၿပီးၿပီ...။ ေတြးမိတိုင္း တစ္ကိုယ္လံုးကေသြးေၾကာေတြကို တဖ်င္းဖ်င္းလႈံ႔ေဆာ္ႏိုင္တဲ့ အနမ္းမ်ိဳးကိုလဲသူၾကံဳဖူးၿပီ...။
ခြန္းစစ္မင္း သူ႔ရဲ႕မ်က္လံုးေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔အုပ္လိုက္ရင္း...သြားေလးေတြေပၚတဲ့အထိ ရယ္လိုက္မိတယ္...။
" ကိုလင္း...ခင္မ်ားကေတာ့ေလ..."
အဲ့ေနာက္မွာေတာ့ သူအခန္းထဲကေန ေျခလွမ္းက်ဲေတြနဲ႔ထြက္လာမိေတာ့တယ္...။
" ပါး..."
ဆိုဖာေပၚမွာ ႏွစ္ေယာက္သားခပ္ေလ်ွာေလ်ွာထိုင္ရင္း ဇိမ္အျပည့္နဲ႔႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္ေနရာက ဦးစစ္ႏိုင္ကလွမ္းၾကည့္တယ္...။
" ပါး'ကိုေျပာစရာ႐ွိလို႔..."
" ေျပာေလ..."
" ပါး'မွတ္မိေသးလား...ဟိုးတစ္ခါက ပါး'ေျပာခဲ့တာ...လိုရင္ေျပာဆိုတာေလ..."
" ဘာလိုရင္လဲ..."
ဦးမင္းေစေသာ္ကပါစိတ္ဝင္တစားနဲ႔ ဦးစစ္ႏိုင္ရဲ႕မ်က္ႏွာကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္...။
" ဟိုဟာ..."
" ခြန္းစစ္...စကားကို႐ွင္း႐ွင္းေျပာ..."
( Fuck it!...)
" ကြန္ဒံုး...ကြန္ဒံုးကိုေျပာတာ...ပါး'ပဲကြၽန္ေတာ္လိုရင္ေျပာဆိုၿပီး ေျပာခဲ့တယ္ေလ..."
" ခြန္းစစ္...မင္း..."
" ခြန္းေလး..."
" အဲ့စကားက အတည္ဟုတ္မဟုတ္ကြၽန္ေတာ္သိခ်င္တယ္..."
အဲ့အခ်ိန္ ဦးမင္းေစေသာ္တစ္ေယာက္အၿငိမ္မေနႏိုင္ေတာ့ပဲ ဦးစစ္ႏိုင္ကိုမွီေနရာ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ၿပီး...။
" ေနပါအံုး ခြန္းေလး...ခြန္းေလးက ဘာလို႔ကြန္ဒံုးကို ပါး'ဆီကေတာင္းေနရတာလဲ...ၿပီးေတာ့ဘာလုပ္ဖို႔လဲ..."
" အကိုကလဲ..."
ဦးစစ္ႏိုင္က ဆိုဖာေနာက္မွီကိုလက္တင္ကာ ေျခခ်ိတ္ထိုင္ရင္း ဆက္ေျပာတယ္...။
" ကြန္ဒံုးပါဆိုမွ...ဘာလုပ္ဖို႔ထင္လို႔လဲ..."
" မဟုတ္ေသးပါဘူး...ခြန္းေလးမွာခ်စ္သူ႐ွိေနၿပီလား...ပါပါး'လဲမသိရပါလား...စစ္ႏိုင္...မင္းသိေနတာလား..."
" ကြၽန္ေတာ္မသိပါဘူး အကိုရဲ႕...ခြန္းစစ္...မင္းကေတာ့တကယ္ပဲ...ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးက ႏွစ္ကိုယ္ၾကားေျပာရမွာကြ...အခုေတာ့ ငါ့ကိုမင္းပါပါး'က 'ဘာလို႔ကေလးကို ကြန္ဒံုးလိုရင္ေျပာ' လို႔ ေျပာထားရတာလဲဆိုၿပီး ျပသာနာ႐ွာေတာ့မယ္..."
" စစ္ႏိုင္..."
" အင္းပါ အကိုရယ္...အကိုသူ႔ကိုစိတ္ပူတတ္တာကြၽန္ေတာ္သိပါတယ္...ဒါေပမဲ့ေလာေလာဆယ္ အဲ့ကိစၥကို ကြၽန္ေတာ္အရင္႐ွင္းပါရေစ..."
ဦးစစ္ႏိုင္ကခပ္တိုးတိုးရယ္ရင္း ထိုင္ရာကထၿပီးအနားကိုေလ်ွာက္လာတယ္...။
" ခြန္းစစ္...မင္းတကယ္ပဲငါေျပာခဲ့တာကို အတည္ထင္ေနတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူးေနာ္..."
" မထင္လို႔ ေသခ်ာေအာင္ေမးတာေပါ့..."
" အင္း...အဲ့တုန္းက ငါေလ်ွာက္ေျပာတာ...ၿပီးေတာ့ မင္းကိုေပးခ်င္ရင္ေတာင္ ငါေပးမွာမဟုတ္ဘူး..."
" ဘာလို႔လဲ..."
" Sex ကိစၥက႐ွက္စရာမဟုတ္ဘူးလို႔ မင္းငါ့ကိုတစ္ခါေျပာတာ မွတ္မိေသးတယ္...အဲ့လိုပဲ...ကြန္ဒံုးဝယ္ရတာကလဲ ႐ွက္စရာမဟုတ္ဘူး...႐ိုင္း႐ိုင္းေျပာရရင္ မင္းလုပ္ဖို႔ေတာင္သတၱိ႐ွိေသးရင္...ကြန္ဒံုးလဲဝယ္ရဲရမွာေပါ့..."
" ကြၽန္ေတာ္႐ွက္တယ္လို႔လဲမေျပာမိပါဘူး..."
" မ႐ွက္ရင္...မင္းလို လူဂြစာကငါ့ဆီကလာေတာင္းေနပါ့မလား...ခြန္းစစ္...ငါမင္းအေဖပါ..."
" ကဲ...အခု ဒီကရပ္ေနတဲ့လူကိုေရာ တစ္ခုခု႐ွင္းျပလို႔ရၿပီလား..."
မ်က္မွန္ကိုပင့္တင္ရင္း မ်က္ခံုးေတြကိုတြန္႔ခ်ိဳးကာေမးလာတဲ့ ဦးမင္းေစေသာ္ကို ႏွစ္ေယာက္လံုးတစ္ၿပိဳင္တည္းၾကည့္လိုက္မိၾကတယ္...။
" ပါပါး'...ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္...အခုကြၽန္ေတာ့္ကို ဘာမွမေမးပါနဲ႔အံုး...ကြၽန္ေတာ္တကယ္ကိုအလ်င္လိုေနလို႔...မနက္က်ရင္ ကြၽန္ေတာ္အကုန္ေျပာျပပါ့မယ္...ေနာ္...ပါပါး'ေနာ္...ကြၽန္ေတာ့္ကိုစိတ္မဆိုးပါနဲ႔...ပါး'..."
" အကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ကအေဖေတြဆိုေပမဲ့ သူ႔မွာလဲသူ႔ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ႐ွိမွာေပါ့..."
" အဲ့တာနဲ႔ပဲ ဘယ္သူမွန္းမသိတဲ့သူနဲ႔သြားအိပ္မဲ့ကိစၥကို ဒီအတိုင္းစိတ္ေအးေပးလိုက္ရမွာလား..."
" ခြန္းစစ္က သူမနက္က်ရင္ေျပာျပပါ့မယ္လို႔ ကတိေပးေနျပီပဲ..."
" ပါပါး'တို႔သူ႔ကိုသိပါတယ္..."
" ဘယ္လို..."
" အကိုရယ္...ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ခြန္းစစ္လဲအသက္ျပည့္ေနၿပီပဲ ...သူတစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔အိပ္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ အကာအကြယ္ပါေနသ၍ ႏွစ္ဖက္လံုးအတြက္ ရာခိုင္ႏႈန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားစိတ္ေအးလို႔ရပါတယ္...ၿပီးေတာ့ အကို႔သားက အရိပ္အကဲနားမလည္တာကလြဲလို႔ မဟုတ္တာလုပ္တတ္တဲ့သူမွမဟုတ္တာ..."
" ကြၽန္ေတာ္ပါပါး'ကို ဘယ္တုန္းကမွမလိမ္ခဲ့ဖူးဘူးေလ...ပါပါး'သိပါတယ္...ကြၽန္ေတာ္သြားေတာ့မယ္ေနာ္...ဒီညျပန္လာခ်င္မွျပန္လာမယ္သိလား...မနက္က်ရင္ အကုန္ေျပာျပပါ့မယ္...ကတိ ကတိ...ကြၽန္ေတာ္သြားၿပီ..."
" ခြန္းေလး..."
လွစ္ခနဲေျပးထြက္သြားတဲ့ ခြန္းစစ္မင္းကိုၾကည့္ရင္း ဦးမင္းေစေသာ္သက္ျပင္းခ်မိရတယ္...။
" သူတြဲေနတဲ့သူက မဟုတ္တဲ့သူျဖစ္ေနရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ စစ္ႏိုင္..."
" ခြန္းစစ္က ကြၽန္ေတာ္တို႔သားပါ...သူလုပ္ေနတာကိုသူေသခ်ာသိပါတယ္..."
--------------------
[Unicode]
( Fuck!!!...)
ကိုယ့်ဘက်တော်သားက သူ့ဘက်တော်သားဖြစ်သွားရင် သိပ်နေရခက်တယ်...။
ခွန်းစစ်မင်းစိတ်ကုန်စွာနဲ့ သူ့အနားကနှစ်ယောက်ကို မသိချင်ယောင်ဆောင်ဖို့ကြိုးစားရင်း ထမင်းလုတ်တွေကိုသာ ပါးစပ်ထဲထည့်နေမိတယ်...။ မနက်တည်းကအိပ်ရာထနောက်ကျလို့ စိတ်မကြည်ဖြစ်နေတာကို...အခုလဲ နှစ်ယောက်ပေါင်းပြီးထိုင်ပွားနေတာမပြီးတော့ဘူး...။ မသိရင်သူကပဲ လင်းခေတ်ဦးအပေါ်သေလောက်တဲ့အပြစ်ကြီးလုပ်ထားသလိုလိုပေါ့...။
" ဟဲ့...နင်ငါတို့ပြောနေတာတွေကြားရဲ့လား...စိတ်ထဲကနေငါတို့ကိုကျိန်ဆဲနေတယ်မဟုတ်လား..."
" ဟုတ်တယ်..."
" ကြည့်...သူကလဲမှားထားသေးတယ်...သစ်သစ်သိလား...သူညက ကိုလင်းကိုဘာစာသွားပို့လဲဆိုတာ..."
" ဘာစာလဲ..."
" ငါကကိုလင်းကိုပြန်ချော့ဖို့ပြောလိုက်တာကို...messenger ကနေဘာသွားပို့တယ်မှတ်လဲ...ကိုလင်းခင်များစိတ်ဆိုးနေတာကျွန်တော်သိတယ်...ဒါပေမဲ့ကျွန်တော်ကမချော့တတ်ဘူးတဲ့...ဘယ်သူ့မှလဲမချော့ဖူးဘူးတဲ့...အဲ့တာကြောင့် ခင်များပဲပင်ပန်းလိမ့်မယ်တဲ့..."
" အမ်???..."
" ငါတကယ်မချော့တတ်လို့မချော့တတ်ဘူးပြောတာလေ..."
" ဘယ်သူမှတော့ မွေးကတည်းကမချော့တတ်လာဘူး...တော်သေးတယ်...ကိုလင်းကလိုင်းပေါ်မရှိလို့ပေါ့...ငါ့မှာအတင်း remove ပြန်လုပ်ခိုင်းရတယ်...တကယ်..."
" ခွန်း မင်းဟာကလဲ...မချော့တတ်လဲဒီတိုင်းလေးနေတာမဟုတ်ဘူး...ဘယ့်နှယ်ရိုက်ပေါက်တွေသွားပြောနေတာတုန်း..."
" အဲ့တာပြောတာ..."
" ပြီးတော့တကယ်လဲ မနေ့ကမင်းပြောလိုက်တာတွေကမဟုတ်ဘူး ခွန်း..."
" ငါကအမှန်ကိုပြောတာပဲဟာ..."
" မှန်တိုင်းရောကောင်းလား...တကယ်တော့မင်းစကားတွေက ကိုလင်းကိုစော်ကားလိုက်သလိုပဲ..."
" Seriously?...မင်းတို့အဲ့လောက်တောင်တွေးနေတာလား...ငါပြောခဲ့တာ ဘာမှကြီးကြီးမားမားလဲပါတာမဟုတ်ဘူး...ဒီအတိုင်း ငါပြောချင်တဲ့အဓိပ္ပါယ်က သူနဲ့ငါက လက်ရှိခံစားချက်တွေကိုလက်ခံပြီး တွဲနေတာပဲရှိတာလို့ပြောချင်တာလေ..."
" ဒါပေမဲ့လဲ အဲ့တာတွေက မင်းဘက်ကတစ်ဖတ်သတ်အမြင်တွေလဲဖြစ်နိုင်တာပဲ...ကိုလင်းကမင်းကို ဘယ်တုန်းကတည်းကကြိုက်တာလဲ မင်းသိလို့လား...မသိဘူးလေ...အကယ်၍ သူ့ဘက်ကခံစားချက်က မင်းထင်ထားတာထက်ပိုပြီးနက်ရှိုင်းနေခဲ့မယ်ဆိုရင် သူတကယ်စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားမှာပဲ...ပြီးတော့ မင်းရဲ့ပြောပေါက်နဲ့ဆိုရင် မင်းပြောချင်တာကိုသူနားလည်ပါ့မလားတောင်မသိဘူး..."
" ဟုတ်တယ်...ပြီးတော့ ကိုလင်းကသူ့ရဲ့ခဏတာသာယာမှုအတွက် နင့်ကိုတွဲနေသလိုမျိုး...အချိန်တန်အဲ့တာတွေမရှိတော့တဲ့အခါကျ သူကဒီအတိုင်းလေးပြန်ထွက်သွားမယ်ပေါ့...အဲ့တာကြီးက ကိုလင်းရဲ့ခံစားချက်တွေကို စော်ကားလိုက်တာနဲ့အတူတူပဲလေ..."
( ဟင်းးး! ခံစားချက် ခံစားချက်...ဒီစောက်ကျိုးနဲခံစားချက်ကလွဲပြီး အခြားပြောစရာမရှိတော့ဘူးလား...)
" ကိုလင်းပြောသလိုပဲ မင်းကမင်းအထင်နဲ့လျှောက်ပြောနေတာ...ကိုလင်း မင်းကိုဘယ်တည်းကကြိုက်ခဲ့တာလဲမသိပေမဲ့...မင်းကိုဂရုစိုက်တာတော့ ဟိုးအရင်တည်းကပဲ...မင်းကိုအမျိုးမျိုးဒေါသထွက်အောင်လုပ်တတ်ပေမဲ့ တကယ်တန်းသူမင်းကိုအရမ်းအလေးထားတာ ငါတို့အကုန်လုံးသိတယ်...မင်းသာငဒူဖြစ်နေတာ..."
" အမှန်ပဲ..."
" အဲ့တော့ငါကဘာလုပ်ရမှာလဲ...ငါတောင်းပန်ဖို့ဖုန်းခေါ်တော့လဲ သူကမကိုင်ဘူး...လိုင်းပေါ်လဲအခုထိတက်မလာဘူး...မနက်ကလဲ ငါကပုံမှန်သူနဲ့ပဲသွားရမယ်ထင်ပြီး အေးဆေးအိပ်နေတာ...နိုးတော့မှ...သူ့သွားစရာရှိလို့ ကျောင်းလိုက်မပို့ဖြစ်ဘူးဆိုတဲ့ message ကိုတွေ့တယ်...စောစောစီးစီးဖုန်းဆက်ပြောရင်ရရက်နဲ့ ငါ့မှာအတန်းကို Roll call မှီရုံလေးရောက်လာရတယ်..."
" အဲ့တာကိုပဲကြည့်...သူ့စိတ်ထဲတော်တော်လေးခံစားသွားရပုံပဲ...ကိုလင်းသနားပါတယ်...ကျွတ် ကျွတ်!..."
စုတ်တစ်သတ်သတ်နဲ့ ဟန်ပိုကာလုပ်ပြနေတဲ့ခတ်နွယ်ကြောင့် သူစိတ်ပေါက်လာရတယ်...။
" _ီးကိုသနားပါလား...အဲ့လောက်သနားနေရင် နင်သွားချော့ပါလား..."
" မင်းညက သူ့ဆီကူးသွားလိုက်တာမဟုတ်ဘူး...မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြောဆိုလိုက်ရင် ပိုတောင်အဆင်ပြေသေးတယ်..."
" မကူးချင်ပါဘူး...တော်ကြာ သူ့ကိုတစ်ရက်လေးမှမတွေ့ရရင်မနေနိုင်ဘူးထင်ပြီး စိတ်ကြီးဝင်နေအုံးမယ်..."
" အခုရောနေနိုင်နေလို့လား..."
( Fuck! တော်ကြပါတော့ဟ...)
ခတ်နွယ်နဲ့ခန့်သူရိန်သစ်လဲ အခုမှရည်းစားထားဖူးပြီး ရွာပတ်နေရှာတဲ့ဂွစာကောင်ကိုကြည့်ရင်း တိတ်တိတ်လေးသာခွီနေမိတော့တယ်...။
(Ring)))
" ဟယ်လို မ...လာခဲ့ရတော့မလား..."
" .........."
" ဟုတ်...အခုလာပြီနော်..."
ဖုန်းချပြီးတာနဲ့တစ်ပြိုင်နက် လွယ်အိတ်ကောက်လွယ်ကာထွက်သွားဖို့လုပ်နေတဲ့ ခန့်သူရိန်သစ်ကိုကြည့်ပြီး ခွန်းစစ်မင်းမေးလိုက်မိတယ်...။
" ဒါကဘယ်တုန်း..."
" မ'နဲ့လိုက်သွားပေးမလို့..."
" ဘယ်လို...မင်းပြောတော့..."
" အဲ့မှာ...မင်းဘေးက ဂိုဏ်းချုပ်ကိုသာမေးတော့...ငါသွားပြီ..."
" ခစ် ခစ်!..."
" နင်ဘာတွေလျှောက်လုပ်ပြန်ပြီလဲ..."
" ဘာမှမလုပ်ပါဘူး...ဒီအတိုင်း...ပြောပြမယ်...နင်ကမနက်ကနောက်ကျတော့ဘယ်သိလိုက်မလဲ...မနက်က ငါနဲ့သစ်သစ်ကန်တင်းမှာမနက်စာစားနေတုန်း အမရောက်လာတယ်...နေ့လည်ကျရင်ထုံးစံအတိုင်း လှည်းတန်းပစ္စည်းသွားယူစရာရှိတယ်ဘာညာပေါ့ပြောရော...အဲ့တာနဲ့ ငါလဲ...သစ်သစ်လဲအဲ့နားမှာပစ္စည်းဝယ်စရာရှိလို့ သွားချင်နေတာလို့်...ညီမနဲ့ခွန်းက Roll call မပြည့်ထားလို့ ဒီနေ့အဲ့နေ့လည်ချိန်ကိုတက်မှဖြစ်မှာမို့ မလိုက်ပေးနိုင်ဘူးလို့...အမအပန်းမကြီးရင် သူ့ပါခေါ်သွားပေးပါလားဆိုပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ကြားဘာမှမဖြစ်ထားသလိုဟန်ဆောင်ပြီး အတင်းထည့်ပေးလိုက်တယ်...ဟိ ဟိ!...ငါတော်တယ်မဟုတ်လား..."
ခွန်းစစ်မင်းလဲ နားထောင်ရင်းစားပြီးသွားတာကြောင့် ရေခွက်ထဲကရေတစ်ဝက်လောက်ကိုသောက်လိုက်ပြီး...။
" အင်း...ကောင်းတယ်...ငါလဲတကယ်အားမရဘူး...ဟိုကောင်ကလဲမပွင့်တပွင့်...မ'Cara ကလဲ ဝေ့လည်ကြောင်ပတ်..."
" အဲ့တာပြောတာ...ငါပေါက်ကရတွေပြောပြောချင်း သစ်သစ်ဆိုကြောင်ပြီးလန့်သွားတာသိလား...ငါလဲတမင်ကိုသောက်မြင်ကပ်လို့လုပ်လိုက်တာ...သစ်သစ်က အခုတလောဆို အမနဲ့နှစ်ယောက်တည်းရှိမဲ့အချိန်ကိုရှောင်နေတာ..."
" ငါလဲသတိထားမိတယ်..."
" နင့်လိုနှစ်ချို့ FA တောင် ဘဲရသွားပြီ...သူကတော့ အခုထိ One year crush ကို ဖွင့်မပြောနိုင်သေးဘူး..."
" ဒီမှာ...ရည်းစားတစ်ခါမှမထားဖူးတဲ့ အသက် ၁၈ နှစ်အရွယ်ကောင်လေးတစ်ယောက်ကို နှစ်ချို့လို့ပြောတာကတော့ လွန်တယ်မထင်ဘူးလား...နင်ကျတော့ရော...လာပြီးတစ်မူးပိုရှုချင်နေတယ်..."
" အံမယ်...ငါကအဲ့လို လူတစ်ယောက်ကိုကြိုက်ရတာ ဘယ်လောက်ပင်ပန်းလဲသိလို့ကို ဘယ်သူ့မှစိတ်မဝင်စားတာပါနော်...အခုထိလဲ ငါ့ Type မတွေ့သေးဘူး..."
" နင့်ထက်မဟုတ်တောင် နင့်လောက် Naughty ဖြစ်ရမဲ့ Type မျိုးလား..."
" အေး...အဲ့တာအဓိကပဲ...အရမ်းရိုးသားဖြူစင်နေရင် ငါနဲ့အဆင်ပြေမှာမဟုတ်ဘူး..."
ခွန်းစစ်မင်းအမြင်ကပ်စွာနဲ့ မျက်လုံးမှေးကာကြည့်လိုက်တော့ ခတ်နွယ်ကရယ်ကျဲကျဲနဲ့ဆက်ပြောတယ်...။
" ငါပြောသလိုပဲ...လူတစ်ယောက်ကိုခံစားချက်တွေ မျှော်လင့်ချက်တွေထားရတာ ဘယ်လောက်ပင်ပန်းလဲ...အခုပဲကြည့်...နင်နဲ့ သစ်သစ်က သက်သေပဲ...နှစ်ယောက်လုံးပူလောင်နေလိုက်ကြတာ...ငါ့ကိုပဲကြည့်...ဘယ်လောက်အေးချမ်းလဲ...ကမ္ဘာကြီးနှစ်ခြမ်းကွဲသွားရင်တောင် 2D တွေရှိတဲ့ဘက်မှာပဲနေမယ်...လူတွေကတော့ အပျင်းပြေ ဘူးရုံသတ်သတ်အဆင့်မှာပဲထားတယ်...အဟစ်!..."
" ဪ...ဟုတ်လား...ဒါနဲ့...Manga တစ်ခု...အဆုံးမှာမင်းသားအသတ်ခံလိုက်ရလို့ဆိုပြီး တစ်ပတ်လောက်စားမဝင်သောက်မဝင်ဖြစ်ခဲ့တာ ဘယ်တုန်းကပါလိမ့်...နောက် ဟိုတလောကလဲ Manhwa တစ်ခုဖတ်နေရင်း မင်းသားက နင်မကြိုက်စေချင်တဲ့တစ်ယောက်ကို Crush နေလို့ဆိုပြီး လုပ်ရက်လိုက်တာ လုပ်ရက်လိုက်တာနဲ့ ငသစ်ကိုတောင်ဘာမဆိုင်ညာမဆိုင် သတိရတိုင်းထထရိုက်တာကရော...ပြီးတော့လဲ...အရင်လကလားမသိဘူး... Anime series တစ်ခုက အရေးကြီးတဲ့ Side character တစ်ယောက်သေသွားလို့ 'ငါ့ Daddy ကိုမှ' ဆိုပြီး ရင်ကွဲနာကျလိုက်တာ အခြားကြည့်လက်စ Anime တွေတောင် လက်စမသတ်နိုင်ဘူးလေ...ဪ...ဪ...2D တွေကိုချစ်ရတာ မပင်ပန်းဘူးပေါ့နော်...အင်း အင်း..."
" တော်သင့်ပြီ...သောက်ကောင်စုတ်...အဲ့တာငါ့ရင်နှစ်သည်းချာတွေ..."
" နင်လဲကြာရင်ရူးမယ်သိလား အဲ့တာတွေနဲ့...အမှန်တော့ အခုတည်းက ရူးနေပြီးသားပါ...ဘူးတာလဲတော်ရုံပေါ့..."
" တိတ်စမ်း...ဘူးတာတဲ့လား...နာကျင်လိုက်တာ...ဘူးတာမဟုတ်ဘူးဟဲ့...ချစ်တတ်တာ...ချစ်တတ်တာ...လူမျိုးမရွေးဘာသာမရွေး...2D 3D မရွေး ချစ်တတ်တာ...သူများတွေ နှလုံးသားနဲ့အပြည့်ချစ်တတ်တယ်ဆိုတာ ရယ်ချင်တာပေါ့...ငါက 500GB ပါတဲ့ Hard drives နဲ့အပြည့်ကို ချစ်တတ်တာ...မယုံရင်ယူကြည့်ပါလား...အဲ့လိုအပြည့်အဝဂရုစိုက်ဖို့အတွက် Hard drives တောင် တစ်ခုသီးသန့်ထားတာနော်..."
" တော်ပါ...နင့်ရဲ့ R rated Hard drives ကြီးလဲ ယူမကြည့်ချင်ပါဘူး..."
" ဟက် ဟက်!..."
ခွန်းစစ်မင်းတစ်ခါတစ်လေ သူထိုင်စကားပြောနေတဲ့ခတ်နွယ်က ယောကျ်ားလေးလားမိန်းခလေးလားတောင်မသဲကွဲတော့သလိုပဲ...။ ဒါပေမဲ့လဲပြန်တွေးကြည့်ရင်...ခတ်နွယ်ရဲ့ အဲ့လိုရဲတင်းပွင့်လင်းတဲ့အမူအကျင့်တွေကြောင့်လဲ သူတို့သူငယ်ချင်းဖြစ်ခဲ့ရတာ...။
" ခွန်း...အတန်းမတက်ချင်တော့ဘူးဟာ...တစ်နေရာရာသွားရအောင်..."
" မသွားချင်ဘူး..."
" သွားရအောင်ပါဟာ...နင်လဲအတန်းတက်ဖို့စိတ်ပါတာမဟုတ်ပဲနဲ့...တစ်ချိန်လုံးစိတ်က ကိုလင်းဆီရောက်နေပြီးတော့များ..."
" အဓိပ္ပါယ်မရှိတာ..."
" မရှိလဲသွားမယ်...လာ...အခုတင်နေတဲ့ သရဲကားသွားကြည့်ရအောင်...အရမ်းနာမည်ကြီးနေတာ...Review တွေ Feedback တွေလဲ တော်တော်ကောင်းတယ်ဟ...သွားရအောင်...အခုသွားရင် ၁၂ ခွဲပွဲ မှီသေးတယ်..."
" နင်လက်မှတ်ဖိုးခံရင်လိုက်မယ်..."
" အေးဟာ...ရတယ်...အဓိကက ဒီငြီးငွေ့စရာကျောင်းကြီးထဲမှာ တစ်စက္ကန့်တောင်ထပ်မနေရဖို့ပဲ..."
" ဒီနေ့ Final က...နင်ငမ်းနေကျ ဖင်ကိတ်တဲ့အကိုကြီး မလာလို့မဟုတ်လား..."
" အေး..."
" ....."
သူတို့ ရုပ်ရှင်ရုံကိုရောက်သွားချိန်မှာ ကံကောင်းချင်တော့ ရှေ့ပွဲကလူတွေတောင်ထွက်မလာသေးဘူး...။ ဒါပေမဲ့လဲ ကံဆိုးချင်တော့ လက်မှတ်ကမရတော့ဘူး...။ ညပွဲထိအကုန်ရောင်းပြီးသားတဲ့လေ...။
" အဲ့တာကြောင့် ဖုန်းဆက် Book ပါဆို..."
" အဲ့ဖုန်းတွေကဘယ်တုန်းကများကိုင်လို့လဲ..."
" အခုဘာလုပ်မှာလဲ..."
" စိတ်ညစ်သွားပြီ...အဲ့တော့ ဗိုက်ပြန်ဆာလာတယ်...လာဟာ...ဟိုဆိုင်မှာ တစ်ခုခုသောက်ရအောင်..."
" နင်ဒကာခံနေသ၍ 'Everything is fine' ပဲ..."
" ဘောကို!..."
" ရိုင်းပြန်ပြီ..."
အခုရုပ်ရှင်ရုံက Shopping moal ကြီးရဲ့အပေါ်ဆုံးထပ်မှာရှိတာ...။ လက်ရှိနှစ်ယောက်သားကတော့ လက်မှတ်မရတော့တာကြောင့် စိတ်ပျက်စွာနဲ့ပဲ...အစာအိမ်ကိုတစ်ဖန်ပြန်ဖြည့်ဖို့ရာ Theatre နဲ့မလှမ်းမကမ်းမှာရှိတဲ့ Cafe ဆိုင်လေးမှာထိုင်မိကြတယ်...။ ကော်ဖီအေးတစ်ယောက်တစ်ခွက်နဲ့ မုန့်နည်းနည်းမှာပြီးသွားတဲ့အချိန်မှာတော့ ရှေ့ပွဲကလူတွေထွက်လာတယ်...။ ခွန်းစစ်မင်းလဲ ကော်ဖီကိုပိုက်ကနေအနည်းစုတ်ရင်းက...။
" လူတော်တော်များတာပဲ...လက်မှတ်ပြတ်တာလဲ အဆန်းတော့မဟုတ်..."
" ဟုတ်ပ...ဒီပိတ်ရက်အားတယ်မလား...သွားရအောင်...သုံးယောက်...ငါလက်မှတ်ဝယ်ထားလိုက်မယ်..."
" Ommm..."
" အိုကေ...အခုချိန် သစ်သစ်တစ်ယောက် ဘယ်လိုတွေဖြစ်နေမလဲမသိဘူးနော်...ဟ ဟ!...အင်း...ဒါနဲ့ နင်...Shit!..."
" ဘာတုန်း..."
" အာ!..."
မအီမသာမျက်နှာထားနဲ့ Theatre ဘက်ကိုလှမ်းကြည့်နေတဲ့ခတ်နွယ်ကြောင့် သူပါအကြည့်ရောက်သွားရတယ်...။ ခတ်နွယ်ရဲ့မျက်နှာအနေအထားအရ ဒါက အဆင်တွေ့တာဟုတ်ရင်ဟုတ်...မဟုတ်ရင်...။
( ကိုလင်း!...)
" ခွန်း...ကိုလင်းက..."
( ဪ...ခင်များရဲ့ ကျွန်တော်နဲ့အတူတောင်ကျောင်းမသွားနိုင်ရတဲ့ကိစ္စဆိုတာက...ဒါလား...)
" ဝတီကိုကိုနဲ့..."
သူ့ပါးစပ်ကနေ ခပ်တိုးတိုးပဲပြန်ဖြေလိုက်မိတယ်...။
( ဟန့်!...)
" ဟဲ့...ခွန်း...စောင့်အုံး..."
ခွန်းစစ်မင်း စားလက်စတွေကိုပါထားပစ်ခဲ့ပြီး လင်းခေတ်ဦးတို့ထွက်သွားရဘက်ကို ခြေလှမ်းတည့်လိုက်မိတယ်...။ အဲ့နောက် လင်းခေတ်ဦးနဲ့ဝတီကိုကိုသွားရာနောက်တောက်လျှောက်ကို သူပုန်းတစ်မျိုးကွယ်တစ်မျိုးနဲ့ လိုက်တော့တယ်...။
သူ့ကိုယ်သူ ဘာလို့ဒီလိုလုပ်နေမိမှန်းတောင်မသိတော့ဘူး...။ ခဏအကြာ...ဖိနပ်ဆိုင်တစ်ဆိုင်ရှေ့ရောက်တော့ လင်းခေတ်ဦးတို့နှစ်ယောက် ထိုဆိုင်ထဲဝင်သွားတာကိုတွေ့လိုက်ရတယ်...။ ဒါနဲ့သူလဲ ထိုဖိနပ်ဆိုင်ရဲ့မျက်စောင်းထိုးက အကျႌဆိုင်ကအရုပ်တွေနား ဟိုလိုလိုဒီလိုလိုနဲ့ရပ်နေမိတော့တယ်...။ အဲ့အချိန်မှာပဲ ခတ်နွယ်ကလဲ သူ့အနားကိုအမောတကောနဲ့ရောက်လာတယ်...။
" ခွန်း..."
" ရှုး!..."
နှစ်ယောက်သား အရုပ်တစ်ရုပ်ရဲ့အနောက်ကိုကွယ်လိုက်ပြီး ခေါင်းလေးတွေထုတ်ကာ ဖိနပ်ဆိုင်ထဲကိုလှမ်းကြည့်မိကြတယ်...။ ဝတီကိုကိုကဟိုဒီလျှောက်ရွေးနေပြီး လင်းခေတ်ဦးကတော့ ဆိုင်တစ်နေရာမှာ အသက်မပါသလိုမျက်နှာကြီးနဲ့ငုတ်တုတ်ထိုင်လို့...။
" ကိုလင်းကဘာလို့ အဲ့မိန်းမနဲ့အတူရှိနေရတာလဲ...နင်ပြောတော့ သွားစရာရှိ...အိုးးး...အဲ့တာက ဒါကိုး..."
အဲ့ကျမှခတ်နွယ်လဲ ပါးစပ်လေးကိုလက်လေးနဲ့ပိတ်ကာ ခေါင်းတစ်ညိတ်ညိတ်လုပ်နေတော့တယ်...။
( သူပဲဟိုနေ့ကတော့ ဝတီကိုကို'ကို ပုံစံတစ်မျိုးဆက်ဆံပြီး...အခုကျတော့ ရုပ်ရှင်တောင်အတူကြည့်တယ်ပေါ့လေ...ဪ...ဪ...မနေ့ကသူပြောတယ် ငါ့ကိုဖိအားနည်းနည်းလေးရောက်တာနဲ့ ခွင့်မလွှတ်ဘူးဆိုတာ...အခုငါ့ကိုဖိအားရောက်နေပြီ...သိလား Matherfxxker ကြီးရဲ့!...ကျွန်တော်ခင်များကိုတကယ်စိတ်ဆိုးတယ် ကိုလင်း...သူဖြစ်နေလို့ကို ကျွန်တော်ပိုပြီးဒေါသထွက်တယ်...)
" ကြည့်ရတာကိုလင်းက နင့်ကိုစိတ်ဆိုးပြီး စိတ်ထဲထင်ရာလျှောက်လုပ်နေတာလားမသိဘူး...ရုပ်ရှင်တောင်အတူကြည့်တယ်ဆိုတော့...ဒါမှမဟုတ်...ဒါမှမဟုတ်...သူနင့်ကိုစိတ်ပျက်သွားပြီလားမသိဘူး..."
( အဓိပ္ပါယ်မရှိတာ...)
" Shit! ငါပြောခဲ့မိတဲ့စကားက အဲ့လိုစိတ်ပျက်စေလောက်တဲ့ထိမဆိုးပါဘူးဟ...အကျယ်မချဲ့စမ်းပါနဲ့..."
" ဘယ်ပြောလို့ရမလဲ လူတစ်ကိုယ်စိတ်တစ်မျိုးပဲဟာ..."
( ခတ်နွယ်...နင်ငါ့ကိုတမင်ဆွနေမှန်း ငါမသိဘူးများထင်နေတာလား...)
" ခွန်း...နင်တွေးဖူးလား...ကိုလင်းကအကယ်၍ တစ်ချိန်နင်နဲ့ကိစ္စပြတ်ပြီး ဝတီကိုကိုနောက်ပါသွားရင်ဆိုပြီး..."
" ငါနဲ့ကိစ္စပြတ်မှတော့ သူ့ဟာသူဘယ်သူ့နောက်ပါပါ ငါနဲ့ဆိုင်တော့မလား..."
" နင်အပိုတွေပြောပြန်ပြီခွန်းရယ်...အရင့်အရင်ကတည်းက...ဝတီကိုကိုနဲ့ပတ်သတ်ရင် နင် sensitive ဖြစ်တတ်တာ ငါသိတယ်...အစကတော့ ဒီအတိုင်းသူ့ပုံစံကြောင့်အမြင်ကပ်တာလို့ထင်မိပေမဲ့...တကယ်တန်းစဉ်းစားကြည့်တော့ ကိုလင်းကြောင့်လဲဖြစ်နိုင်တာပဲ...ကိုလင်းကသူ့ကို အရမ်းလိုက်လျောပေးတတ်တာတွေကို နင်မကြိုက်ဘူးလေ..."
" နင်ပြောချင်တာကဘာလဲ..."
" ကိုလင်းမျက်နှာကိုကြည့်...သူစိတ်မပါဘူး...နင်မကြိုက်သလို သူလဲဝတီကိုကို'ကိုမကြိုက်ဘူး...အခုချိန်သူလဲ နင့်အကြောင်းတွေးချင်တွေးနေမှာ...ပြောချင်တာက...နင်ဒီည သူ့ကိုသွားချော့တော့...ဪ မေ့လို့...နင်ကကိုလင်းကို အရမ်း Serious ဖြစ်နေတာမှမဟုတ်တာပဲ...သူအခြားသူနောက်ပါသွားလဲ နင်ကဂရုစိုက်မှာမဟုတ်ပါဘူးလေ...ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား..."
" တော်တော့...ငါဘာလုပ်ရမလဲငါသိတယ်..."
( Fuck!...)
ခတ်နွယ်ရဲ့အညှောင့်စကားတွေက တကယ်လဲခွန်းစစ်မင်းအပေါ်အလုပ်ဖြစ်သွားတယ်...။ သူ့စိတ်အတိုင်းသာဆို တကယ်နေမထိထိုင်မသာဖြစ်နေရင်တောင် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုအတင်းညာပြီး မသိချင်ယောင်ဆက်ဆောင်ချင်ဆောင်နေမိမှာအသေအချာပဲ ...။
ခွန်းစစ်မင်းအိမ်ပြန်ရောက်တည်းက နည်းနည်းလေးမှအငြိမ်မနေနိုင်သေးဘူး...။ တကယ်တော့ဘာမှလုပ်စရာမရှိပဲနဲ့ကို ငြိမ်ငြိမ်မနေနိုင်တာ...။ အကြောင်းက သူအိမ်ပြန်ရောက်ပြီးသိပ်မကြာဘူး...။ လင်းခေတ်ဦးလဲပြန်ရောက်လာတယ်လေ...။ ဒါပေမဲ့ တစ်ယောက်တည်းတော့မဟုတ်ဘူး...။ ဝတီကိုကိုပါကားပေါ်ကဆင်းလာပြီး လင်းခေတ်ဦးနဲ့အတူ တိုက်ခန်းထဲဝင်သွားတာကို ခွန်းစစ်မင်း သူ့အခန်းမှန်ပြတင်းပေါက်ကနေလှမ်းတွေ့လိုက်ရတယ်...။
( အဲ့မိန်းမက ဒီအထိဘာလိုက်လုပ်တာလဲ...ကိုလင်းအပြောတွေအရ ဝတီကိုကိုက အခုလိုမျိုးသူနေတဲ့နေရာထိတော့ မလိုက်ဖူးဘူးဆိုတာသေချာတယ်...ဘာလို့ အခုမှ...)
အမျိုးစုံလျှောက်စဉ်းစားနေရင်းက တကယ်ပဲလင်းခေတ်ဦးက ခတ်နွယ်ပြောသလို သူ့ကိုစိတ်ကုန်သွားတာလားလို့ တွေးမိလာတယ်...။
" ဒါပေမဲ့...ငါပြောလိုက်တာကလဲ...ဟင့်အင်း...မဟုတ်သေးဘူး...ငါနည်းနည်းလွန်သွားတယ်ထင်တယ်...ဘယ်လိုပဲအမှန်တွေဖြစ်ဖြစ်ပေါ့...တွဲနေတုန်းကာလကြီးမှာတော့ ဘယ်သူမှအဲ့လိုအပြောခံချင်မှာမဟုတ်ဘူးလေ...ဟုတ်တယ်..."
ခွန်းစစ်မင်း ပြတင်းပေါက်နားပြန်ကပ်သွားလိုက်ပြီး 'MEGA' ရှေ့ကို လှမ်းကြည့်မိပြန်တယ်...။ လင်းခေတ်ဦးရဲ့ကားကရှိနေတုန်းပဲ...။ သဘောက ဝတီကိုကိုမပြန်သေးဘူးဆိုတာပဲ...။
" ၆ နာရီတောင်ကျော်နေပြီ... တစ်ညနေလုံးဘာတွေများလုပ်နေကြလို့ အခုထိမပြန်နိုင်သေးတာလဲ..."
( ဘယ်လိုပဲ ငါမှားတယ်ထားအုံး...ဒီလောက်ကြီးကတော့လွန်တယ်မဟုတ်ဘူးလား...ငါနဲ့တစ်ခါလေးအဆင်မပြေတာနဲ့ပဲ သူကိုယ်တိုင်သဘောမကျတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့အတူ ရုပ်ရှင်သွားကြည့်စရာလားလို့...အဲ့လောက်ထိလိုလို့လားလို့...)
" ကျွတ်! အဓိပ္ပါယ်မရှိတာ...ငါကိုလင်းကိုအထင်သေးလွန်းနေပြီ..."
( Shit! Shit!...)
" ဟင်?..."
ရုတ်တရက်မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့် ခွန်းစစ်မင်းတစ်ယောက်မျက်လုံးတွေအရောင်တောက်လာရတယ်...။ လင်းခေတ်ဦးနဲ့ဝတီကိုကိုတို့ အခန်းထဲကဆင်းလာကြပြီး ကားနားကိုရောက်လာကြပြီ...။
( ပြန်ပို့တော့မယ်ထင်တယ်...)
သူထင်ထားတဲ့အတိုင်းပဲ...နှစ်ယောက်လုံးကားပေါ်တက်ပြီးမကြာခင်မှာပဲ ကားလေးကတရွေ့ရွေ့နဲ့ထွက်သွားတော့တယ်...။ တစ်ဆက်တည်းမှာပဲ ကားနောက်ပိုင်းလေးကိုကြည့်ရင်း သူ့ရင်ထဲမှာတစ်ခုခုနဲ့ဝေးကွာနေသလိုခံစားလာရတယ်...။
( ကိုယ်သင်းနံ့လေး!...)
" ဟင်!...Fuck!...ငါဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ...ခွန်းစစ်မင်း မင်းဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ..."
သူစိတ်ညစ်ညူးစွာနဲ့ ဆံပင်တွေကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ဆွဲဖွရင်း အိပ်ရာပေါ်ပစ်လှဲလိုက်မိတယ်... ။
" ဒါငါမဟုတ်ဘူး...ငါကအဲ့လိုမျိုးမဟုတ်ဘူးလေ..."
အခုကဘာနဲ့တူလဲ...။ အရင်လင်းခေတ်ဦးသူ့ကိုဖွင့်ပြောပြီးတုန်းက ခံစားချက်မျိုး...။ သူ့ကိုယ်သူပြောင်းလဲလာနေပြီဆိုတာ ခံစားနေရတာမျိုး...။ သူလင်းခေတ်ဦးကို ခံစားချက်ရှိတယ်ဆိုတာကို...သူ့ကိုယ်သူ Gay ဆိုတာကို သိလာတဲ့ခံစားချက်မျိုး...။
အခုကရော...။ သူ့ပါးစပ်က လင်းခေတ်ဦးကို ကြိုက်ရုံပဲ...'ငါတို့က Serious ကြီးတွဲတာမဟုတ်ဘူး' လိုု့ဘယ်လောက်ပဲပြောပြော...လင်းခေတ်ဦးက သူ့အတွက်တစ်ထောင့်တစ်နေရာကနေတော့ လေးနက်နေခဲ့တယ်...။ သူသေချာစဉ်းစားကြည့်တော့မှ...သူတို့စတွဲကတည်းက အတူမရှိတဲ့ရက်ဆိုတာ တစ်ရက်ကလေးမှမရှိခဲ့ဘူး...။ နေ့ရက်တိုင်းက သူ့ရဲ့ဘုကျမှုတွေနဲ့အတူ...လင်းခေတ်ဦးရဲ့ပေါက်ကရစကားမျိုးစုံတွေနဲ့ပါ ဖြတ်သန်းနေကျ ...။
သူသိတာပေါ့...။ ခတ်နွယ်တို့ ခန့်သူရိန်သစ်တို့ပြောမှမဟုတ်ပါဘူး...။ လင်းခေတ်ဦးသူ့အပေါ် ဘယ်လောက်ဂရုစိုက်လဲဆိုတာ...။ သူခံစားမိတာပေါ့...။ လင်းခေတ်ဦးသူ့ကို ဘယ်လောက်အလေးထားလဲဆိုတာ...။
တစ်ရက်ကလေး...တစ်ရက်ကလေးအတူမရှိတာက သူ့ကိုအတွေးများကြီးတွေးလာစေတယ်...။
" ဟ!...ငါတကယ်ကိုပြောင်းလဲသွားပြီပဲ..."
အရင်ကဆို တော်ရုံဘာကိုမှဂရုမစိုက်တတ်တဲ့...စိတ်ဆိုးဒေါသထွက်ဖို့ဆိုတာ ဝေလာဝေး...အရှက်ဆိုတာ ဂျိုနဲ့လားဆိုတဲ့...သူဆိုတဲ့ခွန်းစစ်မင်းကလဲ အခုတော့ စိုးရိမ်ပူပန်မှုတွေနဲ့ ရှက်ရွံ့ဝန်တိုမှုတွေကိုခံစားတတ်နေပြီ...။ လင်းခေတ်ဦးနဲ့တွေ့မှ သူပြုံးဖူးပြီ...။ တစ်ခုခုကိုဆုံးရှုံးရမှာကြောက်တဲ့ ခံစားချက်မျိုးကိုလဲခံစားခဲ့ဖူးပြီးပြီ...။ တွေးမိတိုင်း တစ်ကိုယ်လုံးကသွေးကြောတွေကို တဖျင်းဖျင်းလှုံ့ဆော်နိုင်တဲ့ အနမ်းမျိုးကိုလဲသူကြုံဖူးပြီ...။
ခွန်းစစ်မင်း သူ့ရဲ့မျက်လုံးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့အုပ်လိုက်ရင်း...သွားလေးတွေပေါ်တဲ့အထိ ရယ်လိုက်မိတယ်...။
" ကိုလင်း...ခင်များကတော့လေ..."
အဲ့နောက်မှာတော့ သူအခန်းထဲကနေ ခြေလှမ်းကျဲတွေနဲ့ထွက်လာမိတော့တယ်...။
" ပါး..."
ဆိုဖာပေါ်မှာ နှစ်ယောက်သားခပ်လျှောလျှောထိုင်ရင်း ဇိမ်အပြည့်နဲ့ရုပ်ရှင်ကြည့်နေရာက ဦးစစ်နိုင်ကလှမ်းကြည့်တယ်...။
" ပါး'ကိုပြောစရာရှိလို့..."
" ပြောလေ..."
" ပါး'မှတ်မိသေးလား...ဟိုးတစ်ခါက ပါး'ပြောခဲ့တာ...လိုရင်ပြောဆိုတာလေ..."
" ဘာလိုရင်လဲ..."
ဦးမင်းစေသော်ကပါစိတ်ဝင်တစားနဲ့ ဦးစစ်နိုင်ရဲ့မျက်နှာကိုမော့ကြည့်လိုက်တယ်...။
" ဟိုဟာ..."
" ခွန်းစစ်...စကားကိုရှင်းရှင်းပြော..."
( Fuck it!...)
" ကွန်ဒုံး...ကွန်ဒုံးကိုပြောတာ...ပါး'ပဲကျွန်တော်လိုရင်ပြောဆိုပြီး ပြောခဲ့တယ်လေ..."
" ခွန်းစစ်...မင်း..."
" ခွန်းလေး..."
" အဲ့စကားက အတည်ဟုတ်မဟုတ်ကျွန်တော်သိချင်တယ်..."
အဲ့အချိန် ဦးမင်းစေသော်တစ်ယောက်အငြိမ်မနေနိုင်တော့ပဲ ဦးစစ်နိုင်ကိုမှီနေရာ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး...။
" နေပါအုံး ခွန်းလေး...ခွန်းလေးက ဘာလို့ကွန်ဒုံးကို ပါး'ဆီကတောင်းနေရတာလဲ...ပြီးတော့ဘာလုပ်ဖို့လဲ..."
" အကိုကလဲ..."
ဦးစစ်နိုင်က ဆိုဖာနောက်မှီကိုလက်တင်ကာ ခြေချိတ်ထိုင်ရင်း ဆက်ပြောတယ်...။
" ကွန်ဒုံးပါဆိုမှ...ဘာလုပ်ဖို့ထင်လို့လဲ..."
" မဟုတ်သေးပါဘူး...ခွန်းလေးမှာချစ်သူရှိနေပြီလား...ပါပါး'လဲမသိရပါလား...စစ်နိုင်...မင်းသိနေတာလား..."
" ကျွန်တော်မသိပါဘူး အကိုရဲ့...ခွန်းစစ်...မင်းကတော့တကယ်ပဲ...ဒီလိုကိစ္စမျိုးက နှစ်ကိုယ်ကြားပြောရမှာကွ...အခုတော့ ငါ့ကိုမင်းပါပါး'က 'ဘာလို့ကလေးကို ကွန်ဒုံးလိုရင်ပြော' လို့ ပြောထားရတာလဲဆိုပြီး ပြသာနာရှာတော့မယ်..."
" စစ်နိုင်..."
" အင်းပါ အကိုရယ်...အကိုသူ့ကိုစိတ်ပူတတ်တာကျွန်တော်သိပါတယ်...ဒါပေမဲ့လောလောဆယ် အဲ့ကိစ္စကို ကျွန်တော်အရင်ရှင်းပါရစေ..."
ဦးစစ်နိုင်ကခပ်တိုးတိုးရယ်ရင်း ထိုင်ရာကထပြီးအနားကိုလျှောက်လာတယ်...။
" ခွန်းစစ်...မင်းတကယ်ပဲငါပြောခဲ့တာကို အတည်ထင်နေတာတော့မဟုတ်ပါဘူးနော်..."
" မထင်လို့ သေချာအောင်မေးတာပေါ့..."
" အင်း...အဲ့တုန်းက ငါလျှောက်ပြောတာ...ပြီးတော့ မင်းကိုပေးချင်ရင်တောင် ငါပေးမှာမဟုတ်ဘူး..."
" ဘာလို့လဲ..."
" Sex ကိစ္စကရှက်စရာမဟုတ်ဘူးလို့ မင်းငါ့ကိုတစ်ခါပြောတာ မှတ်မိသေးတယ်...အဲ့လိုပဲ...ကွန်ဒုံးဝယ်ရတာကလဲ ရှက်စရာမဟုတ်ဘူး...ရိုင်းရိုင်းပြောရရင် မင်းလုပ်ဖို့တောင်သတ္တိရှိသေးရင်...ကွန်ဒုံးလဲဝယ်ရဲရမှာပေါ့..."
" ကျွန်တော်ရှက်တယ်လို့လဲမပြောမိပါဘူး..."
" မရှက်ရင်...မင်းလို လူဂွစာကငါ့ဆီကလာတောင်းနေပါ့မလား...ခွန်းစစ်...ငါမင်းအဖေပါ..."
" ကဲ...အခု ဒီကရပ်နေတဲ့လူကိုရော တစ်ခုခုရှင်းပြလို့ရပြီလား..."
မျက်မှန်ကိုပင့်တင်ရင်း မျက်ခုံးတွေကိုတွန့်ချိုးကာမေးလာတဲ့ ဦးမင်းစေသော်ကို နှစ်ယောက်လုံးတစ်ပြိုင်တည်းကြည့်လိုက်မိကြတယ်...။
" ပါပါး'...ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ်...အခုကျွန်တော့်ကို ဘာမှမမေးပါနဲ့အုံး...ကျွန်တော်တကယ်ကိုအလျင်လိုနေလို့...မနက်ကျရင် ကျွန်တော်အကုန်ပြောပြပါ့မယ်...နော်...ပါပါး'နော်...ကျွန်တော့်ကိုစိတ်မဆိုးပါနဲ့...ပါး'..."
" အကို ကျွန်တော်တို့ကအဖေတွေဆိုပေမဲ့ သူ့မှာလဲသူ့ကိုယ်ရေးကိုယ်တာရှိမှာပေါ့..."
" အဲ့တာနဲ့ပဲ ဘယ်သူမှန်းမသိတဲ့သူနဲ့သွားအိပ်မဲ့ကိစ္စကို ဒီအတိုင်းစိတ်အေးပေးလိုက်ရမှာလား..."
" ခွန်းစစ်က သူမနက်ကျရင်ပြောပြပါ့မယ်လို့ ကတိပေးနေပြီပဲ..."
" ပါပါး'တို့သူ့ကိုသိပါတယ်..."
" ဘယ်လို..."
" အကိုရယ်...ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ခွန်းစစ်လဲအသက်ပြည့်နေပြီပဲ ...သူတစ်ယောက်ယောက်နဲ့အိပ်မယ်ဆိုရင်တောင် အကာအကွယ်ပါနေသ၍ နှစ်ဖက်လုံးအတွက် ရာခိုင်နှုန်းတော်တော်များများစိတ်အေးလို့ရပါတယ်...ပြီးတော့ အကို့သားက အရိပ်အကဲနားမလည်တာကလွဲလို့ မဟုတ်တာလုပ်တတ်တဲ့သူမှမဟုတ်တာ..."
" ကျွန်တော်ပါပါး'ကို ဘယ်တုန်းကမှမလိမ်ခဲ့ဖူးဘူးလေ...ပါပါး'သိပါတယ်...ကျွန်တော်သွားတော့မယ်နော်...ဒီညပြန်လာချင်မှပြန်လာမယ်သိလား...မနက်ကျရင် အကုန်ပြောပြပါ့မယ်...ကတိ ကတိ...ကျွန်တော်သွားပြီ..."
" ခွန်းလေး..."
လှစ်ခနဲပြေးထွက်သွားတဲ့ ခွန်းစစ်မင်းကိုကြည့်ရင်း ဦးမင်းစေသော်သက်ပြင်းချမိရတယ်...။
" သူတွဲနေတဲ့သူက မဟုတ်တဲ့သူဖြစ်နေရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ စစ်နိုင်..."
" ခွန်းစစ်က ကျွန်တော်တို့သားပါ...သူလုပ်နေတာကိုသူသေချာသိပါတယ်..."
==========
18 August, 2019
To be continue... 🍑