[Zawgyi]
" အခုပဲသြားစားေတာ့မလို႔..."
" ေနာက္က်လိုက္တာ..."
" မက်ပါဘူး...ေန႔တိုင္းဒီအခ်ိန္ေလာက္ပါပဲ..."
" ကိုယ္ခ်က္ထားတာေလး သူမ်ားေတြေလွ်ာက္မေကြၽးနဲ႔ေနာ္...ေတာ္ၾကာ ကိုယ့္ကိုတန္းတန္းစြဲျဖစ္သြားအုံးမယ္..."
" ဟန္႔! ကြၽန္ေတာ့္ဟင္းကို ဘယ္သူကလာႏႈိက္စားရဲမွာလဲ..."
" ခန္႔သူေတာ့ေကြၽးလို႔ရပါတယ္..."
" သူကေတာ့ေလ ခင္မ်ားမေကြၽးနဲ႔ေျပာေနခ်ိန္မွာတင္ သူ႔လက္က ဟင္းခြက္ထဲေရာက္ႏွင့္ေနမယ့္သူမ်ိဳး..."
" ဟား ဟား!..."
သူ လင္းေခတ္ဦးနဲ႔ဖုန္းေျပာေနရင္း ထမင္းဘူးအိတ္ေလးကိုဆြဲကာျဖင့္...ခန္႔သူရိန္သစ္နဲ႔ခ်ိန္းထားတဲ့ ထမင္းစားေဆာင္ဆီ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ေလွ်ာက္ေနမိတယ္...။
" ဒါဆို ဒါပဲေနာ္...ညေနမွေတြ႕မယ္..."
" အိုေက...တာ့တာ..."
" တာ့တာ...ခ်စ္တယ္..."
" Ommm..."
ဖုန္းခ်ကာ ဂ်ဴတီကုတ္အိတ္ကပ္ထဲထည့္လိုက္ၿပီး သူဆက္ေလွ်ာက္လာလိုက္တယ္...။ ဒါနဲ႔ ေအာက္ထပ္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ ဖုန္းကထပ္ျမည္လာတယ္...။ ထုတ္ၾကည့္မလို႔လုပ္ေနရင္းက...ခပ္လွမ္းလွမ္းက စုံတြဲကိုသတိထားမိရတယ္...။ အမ်ိဳးသမီးက အမ်ိဳးသားကိုတြဲကာ ခပ္ျဖည္းျဖည္းေလွ်ာက္လာေနတာ...။
~ ျမန္ျမန္လာ...~
ခန္႔သူရိန္သစ္ဆီက Message... ။ သူ Reply ျပန္ဖို႔လုပ္ေနတုန္းမွာပဲ လူတစ္ေယာက္ကသူ႔ဆီၿပိဳလဲက်လာတယ္...။ ႐ုတ္တရက္အျမန္ဖမ္းထိန္းလိုက္ရတာမို႔ ဖုန္းမွာလက္ထဲကလြတ္က်သြားရၿပီး သူကိုယ္တိုင္ပါ ဖင္ထိုင္ရက္လဲက်ေတာ့တယ္...။
" အကို!..."
ထိတ္လန္႔တၾကားေအာ္သံတစ္ခု...။
( Fuck!...)
ခြန္းစစ္မင္းလဲ မွန္အက္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ဖုန္းကို လွမ္းမယူႏိုင္ေသးပဲ သူ႔လက္ထဲကလူကိုသာ အရင္ဂ႐ုစိုက္လိုက္မိတယ္...။ ေသခ်ာၾကည့္မိမွ ခုနကသူသတိထားမိတဲ့အတြဲက အမ်ိဳးသားျဖစ္ေနတယ္...။ အမ်ိဳးသမီးမွာလဲျပာယာခတ္ေနကာ သူတိူ႔နားဒူးေထာက္ထိုင္ရင္း အမ်ိဳးသားကိုသာတစ္တြတ္တြတ္ေခၚေနတယ္...။
YOU ARE READING
ME, MYSELF AND MY FUCKIN' WORLD
Romance📌 Just Read. You Will Know What This Shit. 🚫 WARNING 🚫 (Age Restricted) [Zawgyi] ဤ fiction တြင္ အလြန္ပြင့္လင္းေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားႏွင့္ စကားအသုံးအႏႈန္းမ်ား ပါဝင္ေၾကာင္း ႀကိဳတင္အသိေပးအပ္ပါသည္။ [Unicode] ဤ Fiction တွင် အလွန်ပွင့်လင်းသော အကြော...
