CHAPTER 2
DAWN'S POV
"Ah, this one is my dream girl. Look at that glorious body. And even that hair screams off 'I'm the one'."
Hindi ko pinansin ang boses ng pasaway na asungot na walang iba kundi si Triton. Nakatutok lang ang atensyon ko sa hawak ko na tablet device kung saan nandoon ang softcopy ng listahan na ipinadala rin sa email address ko ng mga magulang ko.
"Ugh! Nevermind. Dati siyang naging suspect sa pagpatay sa sixty years old niyang naging asawa. Why would my parents even put her in this compilation?"
"Maybe to check if you're stupid enough." I mumbled. But I'm sure he heard clearly.
"Ang sungit mo naman! For sure hindi din naman perpekto iyang mga nasa listahan mo."
Hindi ako sumagot dahil tama naman siya. Sa apat na profile na nabasa ko ay wala ni isa na matino akong nakita. May isa na former ex-convict at nakakawala lamang dahil sa mayaman nitong pamilya. The other two, I simply don't like them because I already met them. Naging boyfriend sila ng dalawa ko na katrabaho sa university na pinagtatrabahuhan ko.
At ito ngang pang-apat na binabasa ko. Colton Jacobs. Definitely not worth my time. My dad's crazy for putting him in the list. I will never date someone I already dated before. Lalo na kung kabebreak lang namin.
"Guys, can I have your undivided attention please?"
Boses iyon ni Freezale. "What is it?" I asked.
"Incase hindi niyo naaalala, nasa gitna tayo ng mission. Kaya kung pwede saka niyo na muna asikasuhin ang paghahanap ninyo ng asawa."
Napabuntong-hininga ako at ibinalik ko na ang tablet device sa loob ng itim ko na backpack habang pilit na pinagkonsentra ko ang sarili ko. Right. Mission. A mission where I was asked to be where I am no. Dangling just outside of a building.
Hindi ko nakikita si Triton pero alam ko kung saan ang location niya. Kailangan ko lang manatiling nakasabit rito. I'm at the 17th floor.
Pumasok kami ni Triton sa loob ng building kanina pang hapon. Umakyat kami sa rooftop at nagtago muna roon habang pinag-aaralan namin ang kinakailangan naming gawin. Nang dumilim na ay naghiwalay na kami. I'm located at the left side while he's on the right.
Pagkakaiba lang ay nasa 18th floor siya na siyang huling palapag ng gusali. Katulad ko ay nakasabit din siya sa labas ng building.
May nagaganap na pagtitipon sa parehong palapag na kinaroroonan namin. Hapon pa lang ay nagsidatingan na ang mga bisita. Karamihan sa mga iyon ay kilala sa larangan ng politiko.
Ang mga politiko bang ito ang ipinunta namin? May gagawin ba silang ilegal na transaksyon? O may krimen silang gagawin sa iba pang mga panauhin sa gabing ito? None of the above.
Ang mission na ito ay personal sa BHO CAMP. We're not even doing this for the money. Walang nakakaalam sa magaganap ngayong gabi maliban sa BHO CAMP. Those politicians and well known person have no idea that they will get slaughtered tonight by Claw Organization.
Kailan lang namin nalaman ang tungkol sa balakin ng Claw para sa gabing ito. Dahil nga sa mga kilala at mayayamang tao ang dumalo ay maraming mga guwardiya ang kinuha ang serbisyo para sa pagtitipon na ito. And those guards are members of Claw.
Katulad ng inaasahan, hindi lang sa ilegal na armas, gamot at pati na sa human trafficking maasahan ang Claw. Pati na sa mga trabahong ganito. An ambush.
We are here to counter-attack.
"Did they took the bait?" I asked Freezale.
"Yes."
"Good. Looks like we're having a lights out party later."
Tumingin ako sa suot ko na relo. Ilang minuto na lang at magaganap ang speech ni Vice President Marjo Falcon. Base sa anonymous source na nakuha namin ay sa oras na ito magaganap ang pagpatay sa lahat ng tao na dumalo sa pagtitipon.
The cue will be the Vice President since he's the culprit. Iisa lang naman ang ibig sabihin nito. Siya ang kumuha ng serbisyo ng Claw. Marahil ang mga imbitado ay ang mga kalaban niya. Including the president.
"Twenty seconds Dawn."
Hindi ako sumagot sa paalala ni Triton. Nakapokus na ang buong atensyon ko sa mission. This is not just a counter-attack ambush. This is a wipe-out. No one should escape alive. Or maybe just one. Enough to send a message to Claw.
Lumikha ng mahinang tunog ang alarm ng relos ko. Pinindot ko iyon at iniikot ko ang katawan ko hanggang sa nakatutok na ang ulo ko sa ibaba. I braced myself on the glass wall. Kinuha ko ang 'pierce' sa bulsa ko at ginamit iyon. Pierce is a device made by the experiment department agents. It's a small laser that can cut through anything.
Dahan-dahan na inalis ko ang piraso ng salamin. Inilusot ko ang kamay ko at binuksan ko ang glass window. I open it enough for me to get in.
"In position." I murmured.
"In position." Triton echoed.
Sa 18th floor magaganap ang speech ng Vice President, habang dito naman sa 17th floor naroroon ang ilan sa mga senator at gobernador na tinipon ng asawa ng bise presidente para di-umano sa isang sorpresa para sa presidente.
"Magandang gabi sa inyong lahat. Nais ko na magpasalamat sa inyong pagdalo sa pagtitipon na ito. Alam naman nating lahat na nalalapit na ang kaarawan ng ating mahal na presidente. At dahil dito ay naghanda ako ng isang napakalaking sorpresa."
"Did you heard that Dawn?" Triton asked.
"Yes."
Umuklo ako sa isang gilid at nagkubli. Inilibot ko ang paningin ko sa paligid. Halata sa kilos ngmga gwardiya na may binabalak sila. Marahil siyang dahilan kung bakit hindi na mapakali ang ilang mga bisita. They can feel the tension. Or maybe they can smell it. Scent of death. "Three..."
"Two..." aniya ni Triton.
"One." hudyat ni Freezale.
Umalpas ang mga sigawan mula sa mga bisita nang bigla na lamang mamatay ang ilaw. Lumabas ako sa kinakukublian ko at umakyat ako sa pader sa pamamagitan ng 'sticky'. A device used for situation like this.
"Freezale."
"I got it."
Umangat ang gilid ang labi ko ng pinagana ni Freezale ang sprinkler. I smiled triumphantly when the targets showed themselves. Halata ang gulat sa kanila ng bigla na lamang umilaw ang mga suot nilang damit. Neon.
This was the thing that I asked Freezale awhile ago. Pinalitan namin ang mga uniform nila na mismong dito sa lugar na ito ipinamahagi. It was suppose to be a formal security suit. But we painted it with special neon paint that will only get activated once it gets wet. Making it so much easier for us.
"Dapa!" pag-aalarma ko sa lahat ng mga nasa palapag.
Bumitaw ako mula sa ceiling at naglanding ako sa tao sa ibaba ko na kitang-kita ko dahil sa neon paint sa damit niya. I quickly strangled him using my arm, I counted in my head as I lock my arms in place as he buckled underneath me, trying to dislodge me. Hindi ko siya binitawan hanggang hindi ko na sisiguradong hindi na siya muling magmumulat ng mga mata. When he went limp on my arms, I quietly put him down.
Tahimik na umalis ako at nag-iba ng puwesto. Hindi nila ako pwedeng mahuli. As long as I keep on moving, they won't see me. Pero kailangan naming bilisan ni Triton. Hindi magtatagal at bubuksan nilang muli ang ilaw.
"Status, Tri." I whispered.
"I got hold of the president. Safe. Commencing on the wipe out."
Isa-isang nawala ang mga target. They're taking off their clothes. Naisip na namin ito. The neon was just for rattling them. Nagawa naming guluhin ang plano nila dahilan para magkawatak-watak sila ngayon.
"Got it." sabi ko. "Activate Vision, Freeze."
"Acknowledge."
Dahil sa suot ko na contact lense ay sa kabila ng dilim ng paligid kitang-kita ko ang mga tao sa paligid. Tumayo ako ng tuwid at hinigot ko ang baril ko mula sa holster ko sa hita. I pointed my gun at the man at 12 o'clock position and fired. Straight to the head.
The blast of the gun firing set the people around us screaming but I was focused on my targets. Without moving an inch, I continued to fire. 9 o'clock, 3 o'clock, 6 o'clock. Walang kahit na sino ang nagawang makailag sa bawat pakawala ko ng bala.
"On your left, Dawn. Someone's approaching the switch."
Automatic na umangat ang kamay ko at nagpaputok ako. Napasinghap ako ng kung mula sa kung saan ay may humawak sa kamay ko at pinilipit iyon dahilan para mabitawan ko ang baril ko.
"Sino ka?!"
I didn't dare speak. I twisted my arm and dive on the floor, my legs hitting the man who caught me. Pero mabilis din siya dahil nagawa niyang hilahin ang mga binti ko hanggang sa mapalapit ako sa kaniya.
O situation like this, you must never stop struggling. Even without weapons you will still have your secondary weapons. Your body parts.
Since he's on close-quarters, I sucessfully elbowed him on the abdomen. Narinig ko ang paghigit niya ng hininga sa ginawa ko. Mabilis na kumilos ako. I wrapped my hands around his neck and use it as a leverage to jump on his back. Nakadikit na ngayon ang likod ko sa likod niya habang patalikod na sakal-sakal ko ang leeg niya.
"B-Bit...bitiwan-"
I kick his back at the same time I pulled on his neck. Once I heard the revolting sound of cracking, I let go of the man.
"I'm done here." narinig kong sabi ni Triton.
"Just one more. Our messenger-"
Hindi ko natapos ang sasabihin ko nang putulin ako ni Freezale. I can hear it in her voice. Something wrong. "Get out of there."
"What is it Freeze?" I hissed.
"May tumawag na ng tulong. Kailangan niyo ng umalis diyan."
"Copy. I'll run towards the left side. Nandoon ang rapel-"
"No. They're coming from there."
Napalingon ako sa likuran ko ng marinig ko na may gumalaw. Our messenger. Mabilis ang kilos na tumakbo ako sa kinaroroonan niya at tinalunan ko siya. Inipit ko ang leeg niya sa braso ko.
"P-Pakawalan...mo...k-ko..."
"Listen. I'm not gonna kill you like the others. Kailangan mong bumalik sa Claw. Deliver them my message."
"A-Anong-"
"They will pay. This is war. Deliver that message and I will spare your life. Fail to do so and I'll hunt you down."
Pinakawalan ko siya at mabilis na tumakbo ako papunta sa kanang bahagi ng palapag. I have no choice. Walang kahit na sino ang dapat na makaalam na involve kami rito. The government might turn a blind eye when it comes to us but since the involve parties on this matter is part of the government officials, our involvement shouldn't be known.
Pinaputukan ko ang glass window sa tapat ko at walang pag-aalinlangan na tumalon. If I die, I will die doing something for Storm.
Nahigit ko ang hininga ko ng may marahas na sumaklit sa bewang ko. Napatingin ako sa taas ko at nakita ko si Triton na may nakakabit na rapel chord at nakayakap sa bewang ko. Masama ang tingin niya sa akin. "Are you insane?!"
"Good catch." I said nonchalantly.
"For goodness sake Dawn! That could have killed you!"
"Buhay pa ko."
Nang makababa kami ay kumilos na kami ni Triton paalis. Siniguro naming walang makakakita sa aming dalawa.
"Wala bang thank you diyan?"
Binigyan ko ng matalim na tingin si Triton na nakangiti na ngayon. Bipolar talaga. Sumimangot ako at inirapan ko siya. "Thanks."
"Say, thanks master."
"Thanks..." pambibitin ko.
"Ahuh?"
Nginitian ko siya ng matamis. Saglit na natigilan siya at sunod-sunod na kumurap habang nakatingin sa akin. Lumapit ako sa kaniya hanggang sa magkadikit na ang mga katawan namin. Imbis na sa mukha ko tumingin ay bumaba ang mga mata niya sa dibdib ko.
Malakas na itinulak ko ang balikat niya. "I will..." pinalo ko siya ulit. "Never call you, 'master'."
Ngumuso siya. "Fine."
"Talagang fine. Ako lang ang master dito."
"Pareho lang tayo no!"
"Hindi." sabi ko at naglakad na. Pagod na ako at wala akong balak magtagal dito. Mamaya may umaaligid-aligid pa na miyembro ng Claw. Mabuti na ang sigurado.
"Oo kaya!"
Hinarap ko siya ulit at pinameywangan. "Ako ang master at ikaw monster ka."
Imbis na maasar katulad ng inaasahan ko ay ngumisi si Triton at sumayaw-sayaw habang inililiyad ang hinaharap niya. "Monster talaga itong si little Triton. Wanna see?"
"Bastos!"
NAKASIMANGOT na i-ni-swipe ko ang screen. Katatapos ko lang basahin ulit ang isa na namang profile mula sa compilation ko ng pagpipillin na 'mapapangasawa'. Katulad ng mga nauna at wala akong nagustuhan.
Goodness. Bakit ba ako nasadlak sa ganitong sitwasyon? Ano bang magagawa ko kung hindi tumatagal ang mga nagiging boyfriend ko? Kasalanan ko ba na lahat sila ay sadiyang mga duwag?
Nilingon ko ang kabilang bahagi ng office ko. Nandoon si Triton na napapaligiran ng bundok ng basura niya at nakasubsob sa table niya. May hawak din siya na tablet device at mukhang nagbabasa din ng profile ng mga kandidata niya.
Great. Pareho pa talaga kami ng kapalaran.
Napabuntong-hininga ako. I can't get married this way. This is so wrong. Kahit naman na puro palpak ang mga naging relasyon ko gusto ko din naman magkaroon ng kung ano ang meron ang mga magulang ko. I can't get married to someone I don't love.
Pareho nga siguro kami ni Triton. Hindi ako natatagalan ng mga nagiging boyfriend ko habang siya naman ay hindi natatagalan ang mga nagiging girlfriend niya. I can do anything. I can manage a whole organization but I can't stay on a relationship. Habang siya naman ay kaya niya kung gugustuhin niya, but he can't because he doesn't have the sense of responsibility.
Napatuwid ako sa kinauupuan ko ng bigla akong may maisip. Kunot ang noo na tumayo ako at nagpipindot sa glass wall. Napaangat ng tingin si Triton ng walang sali-salitang pumasok ako sa office niya. "Woah! This is a first!"
"Tigilan mo ako Lawrence."
"Aba kailangan nating mag celebrate. Ito ang unang beses na pumasok ka sa office ko ng hindi kita pinoprovoke-"
Malakas na ipinalo ko ang kamay ko sa lamesa niya at direktang nakatingin sa mga mata niyang yumuko ako. Sumilay ang ngiti sa labi niya at sumandal siya sa swivel chair niya. "What do you need, Dawniella?"
Kumibot ang labi ko sa pagbuo niya ng pangalan ko pero pinigilan kong bulyawan siya. May kailangan pa ako sa kaniya. "Kailangan ko ng tulong mo."
Bumakas ang pagkagulat sa mga mata niya na para bang inilayan ko siya ng himala sa mismong harapan niya. I rolled my eyes at him and continued. "And you need mine."
Tumingin siya sa kisame na parang nag-iisip. "Parang hindi naman."
"Yes you do."
Nagsukatan kami ng tingin. Nang mukhang hindi niya na matagal ang titig ko ay ngumisi siya at ikinumpas niya ang kamay niya. "Anong meron?"
Kung hindi ko lang kailangan ang taong ito baka wala na siyang buhay matagal na. But since we both need each other might as well endure his attitude. "You'll teach me how to date. How to have fun."
He laughed out loud. "Easy-"
"And I'll teach you how to manage this organization."
Nawala ang ngiti sa labi niya. "Alam ko kung ano ang ginagawa ko, Dawn."
Now it is my turn to smirk at him. "Taon ang binilang ng pagsasanay ko para hawakan ang organisasyon na ito. Sa loob ng mga taong iyon wala kang ginawa kundi maghabol ng palda ng kung sino-sinong babae. We both know I am better on handling this job than you do."
Natahimik siya na animo nag-iisip. Alam namin pareho kung ano ang totoo. Alam rin namin parehas na kailangan namin ang isa't-isa. We might hate each others guts but we need to work together.
Inilahad ko ang kanang kamay ko sa kaniya at bumaba ang tingin niya doon bago muling bumalik sa mukha ko ang tingin niya. "Do we have a deal, monster?"
A smile crept on his lips. "Deal...master."