ერთი კვირა გავიდა იმის შემდეგ რაც დედასთან ვიყაივი .
უკვე 38 კვირის ორსული ვარ ასე რომ ძალიან ცოტა რჩება მშობიარობამდე . როგორც მითხრეს შეიძლება ეხლაც ნებისმიერ დროს დამწყოს მშობიარობა ეს ნორმალურია და ბავშვიც ჯამრთელი დაიბადება .
მაგრამ მე მინდა რომ ბავშვი ჩოვლებრივათ 40 კვირის გავაჩინო , მინდა იმისთვის მოვემზადო რაც წინ მელის და ამ ყველაფერს სიტყვა შიშით ვერ აღვწერ .
ყველა ჩემს გარშემო ზედმეტად ფრთხილად მექცევა , თითქოს ისე რომ ავადმყოფი ვიყო : დედა ყოველ დღე მირეკავს ხანდახან დღეში ორჯერაც და მეკითხება იმას თუ ვმშობიარობ ან რაიმე ხომ არ მიგრძვნია.ლიამი ყოველთვის როცა სახლშია გვერდიდან არ მცილედბა და გამოუდმებით ერთი და იგივეს მეკითხება. ქლოი კი სამსახურში დამყვება კუდში და ხანდახან ( რათქმაუნდა მაიძულებ ) ჩემი შეკვეთის მიტანასაც თავის თვაზე იღებს .
ვინც ისევ ისე მექცევა როგორც ნორმალურ ადამიანს ჰარია . ის ეხლა მიწევს კომპანიონობას .
- ჰარი რა აკეთებ ამდენი ხანია მგონი აღარაფერი აღარ დარჩა გასახეხი სამზარეულოში - ვუთხარი ჰარი რომელი როცა სამსახურიდან მოვედი მაშინცა სამზარეულოს ხეხეავდა და ისევ ხეხავს . მე კი ბარის საკმთან მოვთავსთი და მას ვუყურებ.
- როგორ არა ძალიან ბევრია, რამდენი ხანია აქაურობა არ გამიხეხავს ყველაფერი არეული და ბინძურია - მითხრა მან
- არ მესმის რატომ მოგწონს დალაგება ასე ძალიან - ვუთხარი ჰარის
- ეს მხიარულია - მითხრა ჰარიმ
- ვფიქრობ შენი შეხდულება მხიარულებაზე ჩემი შეხედულებისგან სრულიად განსხვავდება - ვუთხარი ჰარის.
- და შენი აზრით რა არის მხიარული?- მკითხა ჰარიმ .
- ოჰ , ძალიან ბევრი რამ - ისე ვუთხარი რომ ამაზე ვფიქრობდი - დაივინგი , სერფინგი , სნოუბორდინგი , კამპინგი ყველაფერი რაც სახლის გარეთ ბუნებაში ხდება ... ხო და რათქმაუნდა წვეულება.
- რათქმაუნდა - მითხრა ჰარიმ
- კარგი რა წვეულება ყველას მოსწონს - ვუთხარი ჰარის თვალების ტრიალით.
- მე არ მომწონს წვეულებები ისე როგორც ადრე მომწონდა , ამისთვის დავბერდი - მითხრა ჰარიმ
- შენ ძალიან დიდი არ ხარ წვეულებების ჰარი - ვუთხარი და თვალები გადავატრიალე.
- 27 წლის ვარ , როკ ვარსკვლავი რომ ვიყო უკვე მკვდარი ვიქნებოდი - მითხრა ჰარიმ
მის ნათქვამზე გამეცინა და თავი გავაქნიე , ის ძალიან უცნაური იყო , რადგან მეთვითონვე ვგეგმავ გიჟურ წვეულებებზე წასვლას როცა 27 წლის ვიქნებოდი რაც 3 წელშია.
- ასე რომ გამოვიცნობ , რაც ჩამოხვედი იმ თვების განმავლობაში სახლი მოსაწყენი იყო - თქვა ჰარიმ
- ძალიან მოსაწყენი - ამოვიგმინე და ჩემს გიგანტურ მუცელზე დავიდე ხელი არც მიფიქრია ისე მოვუხადე პატრას ბოდიში . - მაგარამ ყველაფერი კარგად არის, რადგან ცოტახანში ისევ შემიძლება ამ ყველაფერის გაკეთება .
- ხო იქამდე კი მაინტერესებს რაა არის შენი შეხედულება Light Aircraft - თან დაკავშირებით ?- მკითხა ჰარიმ
- ეს ორ კაციანი თვითმფრინავია არა ? - ვცდილობ გამომეცნო რა იყო ის რაც ჰარიმ მითხრა რადგან თვითმფრინავებში ექსპერი არ ვარ.
- ეს მოდელზე დამოკიდებული , მაგრამ კი მე 2 კაცზე ვსაუბრობ - მითხრა ჰარიმ
- ერთხელ ვიჯექი იქ , ესეც ძალიან მხიარული იყო - ვუთხარი ჰარის ღიმილით - ამის ტარებაც იცი ?
- კი ვიცი , ჩემს მეგობარს ყავს , და ხანდახან მისი ტარების უფლებას მაძლევს ასე რომ გინდა ჩემთან ერთად წამოხვიდე სანამ შენ მხიარული მოგზაურობას დაუბრუნდება?
- კი ეს ძალიან მაგარია ჰარი , მადლობა - ვუთხარი ჰარის ღიმილით. ამის გამო უკვე აღფრთოვანებული ვიყავი.
- კარგი მაშინ ეს მოხდება - მითხრა ჰარიმ და მის მხიარულებას დაუბრუნდა , სამზარეულოს ხეხვას .
მე კი მისაღებში გავედი და ტელევიზორის ყურება დავიწყე , ისევ აღტაცებული ვიყავი ჰარის შემოთვაზებით ეს ყველზე მხიაურლი რამ იქნებოდა რაც ბოლო თვების განმავლობაში გამიკეთებია .
ტელევიზორიში დაკოუმენტური ფილმი გადიოდა ჩრდილოეთ აზიაზე , სადაც აუცილებლად ვაპირებდი წასვლა როცა ამის დრო ისევ მოვიდოდა .
მაგრამ პატრამ ტელევიზორის ყურება არ მაცადა გამუდმებით ნეკნებში მირტყამდა რაც მტკივნეული იყო . ვცდილობდი მოხერხებულად დავმჯდარიყავი და მუცელს ვეფერებოდი რაც ხანდახან მშველოდა მაგრამ დღეს არა .
- კარგი რა ბავშვო შეწყვიტე - ვუთხარი პატრას ჩურჩულით როცა კიდევ ერთი მტკივნეული დარტყმა ვიგრძენი.
მაგრამ პატრას საპირისპირო გააკეთა და კიდევ ერთხელ დამარტყა რაც ყველა სხვაზე უფრო მტკივნეულია იყო.
- ჰეი , შეწყვიტე - ვუთხარი ბავშს
- ბოდიში ?- ჰარიმ გამოყო თავი სამზარეულოდან .
- ბავშვს ველაპარაკებოდი - და კიდევ ერთხელ ვცადე მოხერხებულად დაჯდომა სავრძელზე , ოდნავ უკან გადავიწიე - ჩემს საცოდავ ნეკნებზე არ წყვეტს რტყმას .
- არის რამე რისი გაკეთებაც შემიძლია?- მკითხა ჰარიმ
- არა - ვუთხარი ჰარის
უკან გადაწოლა დამეხმარა და პატარა ჩემმ ნეკნებზე რტყმა შეწყვიტა მაგრამ ამის შემდეგ ჩემი მუცლის ზედა ნაწილს ურტყამდა მე კი მისი ფეხის ნახვა შემეძლო მუცლის გარედან , რასაც ეხლა პირველად ვხედავდი
- ამას შეხედე - ვუთხარი ჰარის და მაისური ავიწე რომ უკეთ ენახა
- ეს მისი ფეხია ?- მკითხა ჰარიმ და ჩემკენ წამოვიდა
- ვოვ - მითხრა ჰარიმ და ჩემ გვერდზე დაჯდა და ხელი იმ ადგილზე დამადო სადაც პატრას ფეხე ქონდა გამოწეული. - ძალიან მაგარია , მტკივნეული ?
- არც ისე ეს უფრო უმტკივნეულოა ვიდრე ნეკნებში რტყმა - ვუთხარი ჰარის
- ხო მაშინ ეს არ არის რაც მოგენატრება ორსულობინდა - მითხრა ჰარიმ ღიმილით
- ძალიან ბევრი რამე არ მომენატრება : დაღლილობა , ფეხების ტკვილი , გამუდმებით რომ გცხელა რა ამინდიც არ უნდა იყოს , ზურგის ტკივილი - ვამბობდი და თან თითებზე ვითვლიდი .
- აბა რა მოგენატრება ?- მკითხა ჰარიმ
- პატრა ჩემს მუცელში - ვუთხარი ჰარის და ჩემს მუცელს შევხედე რომელიდანაც მაიკა აწეული მქონდა ჰარის კი ხელი ისევ ზედ ედო . - ეს უცნაური მაგრამ ყოველთვის ისეთი გრძნობა მქონდა რომ ვიღაც იყო ჩემს გვერდით 24/7 ზე .
- წარმომიდგენია - მითხრა ჰარიმ
პატრამ ფეხი გაწია და ამოწეული ნაწილიც გაქრა მაგრამ , მალევე ისევ დამარტყა ზუსტად იქ სადაც ჰარის ხელი იყო .
- მას ( she ) ერთი სული აქვს როდის განთავისუფლდება არა ? - იკითხა ჰარიმ სიცილით.
- She ?
- ბოდიში , რატომაღც მეგონა რომ გოგო გყავდა - თქვა ჰარიმ ღიმილით
- მართლა ? - მეც ვიღიმოდი
- ხო - თქვა ჰარიმ და მუცელზე მეფერებოდა - შენ რას ფიქრობ?
- არ ვიცი - ვთქვი და მხრები ავიჩეჩე - ეს შეიძლება უცნაურია მაგრამ რთულია წარმოიდგინო რომ ეს პატრა უცხოპლანეტელი რომელიც შენს მუცელში ბავშვია , თან არასდროს არ შემიხედავს ულტრასნოგრამის დროს ეკრანზე.
- მაგრამ ცდუნებამ არ გძლია ?- მკითხა ჰარიმ
- არა - ვუთხარი ჰარის და ტუჩზე ვიკმინე - ბოლო 2 ულტრასონოგრამაზე კინაღამ შევხედე მაგრამ , მერე გავაჩერე ჩემი თავი და მოხარული ვარ რომ ეს გავაკეთე არ მინდა ამ ბავშვზე უფრო დამოკიდებული გავხდე ვიდრე ეხლა ვარ .
- ნორმალიარია რომ ამ ბავშვზე დამოკიდებული ხარ ლიზა - მითხრა ჰარიმ
- ხო მაგრამ ეს მასთან დამშვიდობება უფრო რთულს გახდის - ვთქვი მე - და სიმართლეს თუ ვიტყვი დამშვიდობების უფრო მეშინია ვიდრე მისი გაჩენის ( მშობიარობის )
- და იქნებ იმის ცოდნამ , რომ ის კარგ ოჯახში მიდის ყველაფერი ცოტათი მარტივი გახადოს - მითხრა ჰარიმ .
- ასე ვიმედოვნებ - ვთქვი ჩუმად და თვალები ცრემლით ამვესო , ვერც კი ვიგრძენი ისე გადმოიღვარა ცრემლები
- ჰეი , ყველაფერი კარგად არის საყვარელო. - მითხრა ჰარიმ საყვარელად . თავი მისი ხელებით დამიჭირა და ცრემლები ხელით მოიწმინდა.
- მაპატია , ჰორმონების ბრალია - ჰარი ბოდიში მოვუხადე და ვცდილობდი რომ ემოციები დამებლოკა .
- არ გჭირდება ბოდიშის თქმა იმის გამო რომ ტირიხარ ან იმის ახსნა თუ რატომ. შენ შეგიძლია ყველაფერი გააკეთო რაც გინდა , იტირო მაშინ როცა მოგინდება - მითხრა ჰარიმ
- არ მომწონს ტირილი - ვუთხარი ჰარის - და კარგად ვარ .
- შენ ძალიან ძალიერი ხარ ლიზ - მითხრა ჰარიმ . ჩემი თავი კვლავ ხელებში ქონდა მოქცეული .
ჩემს თვალში იყურებოდა, როგორც ადრე ქონდა გაკეთებული რამოდენიმეჯერ . ისე მიყურებდა რომ ტრანსში გადავყავდი , ლამაზ მწვანე ტრანსში .
- არა არ ვარ - ვთქვი მაგრამ ჩემი ხმა თითქმის შეუმჩნეველი იყო .
- კი შენ ხარ - ეს იყო მომენტი როცა შევამჩნიე თუ რამდენად ახლოს იყო ჩვენი სახები .- შენ ხარ ძლიერი, მამაცი , საინტერესო და უბრალოდ... უბრალოდ ძალიან ლამაზიი.
ჰარის ბოლო სიტყვებზე რამდენიმე წამით სუნთქვა შევწყვიტე , მაგრამ ამაზე საფიქრალად დიდი დრო არ მქონდა რადგან ჩვენი ტუჩები ძალიან ძალიან ახლო იყო ერთმანეთთან და ჩვენ.... ჩვენ ვაკოცეთ .
ჩვენ ვაკოცეთ და ჰარის ტუჩები ისეთი რბილი იყო როგორიც წარმომედგინა . ჩვენ ტუჩები სინქრონულად მოძრაობდა . ვგრძნობდი რომ ეს სიზმარს გავდა.
მაგრამ სინამდვილე იყო , მართლა ვკოცნიდი ჰარის , სრულყოფილ ჰარის და ეს ისეთი გრძნობა იყო თითქოს ღრუბლებში დავფრინავდი. ასეთი საოცარი იყო ჰარის კოცნა .
ხელი ჰარის თავის უკან დავდე და ჩემთან უფრო ახლოს მოვიზიდე , ჰარიმ ნელ გამწი უკან და სავარძელზე გადამაწვინა . იმის მიუხედავად რომ უკვე ვიწექი ჩვენი ტუჩები სანტიმეტრითაც არ დაშორებულია ერთმანეთს და არ მოძრაობს შეუწყვეტია.
ერთმანეთს ისე ვკოცნიდით თითქოს ორივე მშივრები ვყოფილიყავით . ამ კოცნას ძალიან დიდი ხანი ველოდებოდი და არც მინდა რომ შეწყდეს .
მაგრამ სამწუხაროდ შეწყდა , კოცნა შევწყვიტეთ თვალები გავახილე და გავიღიმე , მაგრამ ჰარის სახის დანახვის შემდეგ ჩემი ღიმილიც გაქრა .
- ჯანდაბა , ლიზა ძალიან ძალიან დიდი ბოდიში - მითხრა ჰარიმ და გიჟივით წამოდგა ადგილიდან .
- არა ჰარი , ყველაფერი კარგად არის - ვუთხარი მას და თან სავარძელზე დავჯექი.( ხომ იწვა და ეხლა დაჯდა რა )
- ეს ძალიან არასწორი იყო ბოდიში - თქვა ჰარიმ და ხელი თმაზე გადაისვა - ძალიან დიდი ბოდიში.
-რატომ მიხედი ბოდიშს ხომ გითხარი რომ ყველაფერი კარგად არის ?- ვკითხე ჰარი - თან ყველაფერი კარგზე მეტად არის იმიტომ რომ მინდოდა ეს გაგეკეთებია .
- მაგრამ მე არ უნდა გამეკეთებინა - მისი ხმა უცნაური იყო და უკან დაიხია - ბოდიში .
- შეწყვიტე ბოდიშის მოხდა და უბრალოდ ვილაპარაკოთ ამაზე .
ჰარიმ უკან დაიხია და თავი გაქნია , სანამ რამის გაკეთებას მოვასწრებდი შეტრიალდა მისი ჟაკეტი აიღო საკედიდან და ბინიდან გავარდა .
- ჰარი არ წახვიდე - ვთქვი და ადგომა ვცადე სავარძლიდან .
მუცლის გამო ადგომა გამიჭირდა მაგრამ როგორც კი ეს მოვახერხე ჰარი უკვე დიდი ხნის წასული იქნებოდა ამიტომაც გარეთ გასვლას აზრი არ ქონდა .
ამიტომაც ტელეფონი ავიღე და დარეკვა ვცადე ტელეფონი გამორთული ქონდა .
- წადი შენი ჰარი
ჰარი იმიტომ გაგიჟდა რომ შეყვარებული ყავს , ვიცი რომ მას აქ იმის მიზეზი რომ თავი ცუდად იგრძნოს მაგრამ ვფიქრობ რომ ლაპარაკი შეგვეძლო ამაზე და არა ბავშვივით გაქცევა .
ბინის კარი ისევ გაიღო , გული ამიჩქარდა როც ვიფიქრე რომ ჰარი იყო მაგრამ როცა მივხვდი რომ ლიამი დაბრუნება სამსახურიდან უბრალოდ თავი გავაქნიე.
- მანქანას ვიყენებდი , ჰარი რომ ვნახე პრაქტიკულად მორბოდა შენობიდან - მითხა ლიამმა როცა დამინახა.
არაფერი არ მითქვამს ან უნდა მეთქვა ?
სიმართლე? რომ ჰარიმ მაკოცა ?
ამას ლიამ ვერ ვეტყოდი, მაშინ როდესაც ჯერ კიდევ არ ვიცოდი მოვწონდი თუ არა ლიამს .
- რამე მოხდა ლიზა ?- მკითხა ლიამმა ალბათ. შეამჩნია რომ უცნაურად ვიქცეოდი .
- არაფერი - თავი გავაქნიე და ჩემი ოთახისკენ წავედი .
- ლიზა ?- დამიძახა ლიამმა .
მისთვის ყურადღება არ მიმიქცევია ოთახში შევედი და კარი ჩავკეტე არ მინდოდა ლიამი შემოსულიყო და ის კითხვები დაესვა ჩემთვის რომელზეც პასუხის გაცემა არ მინდოდა.
ეხლა ნამდვილად არეული ვიყავი . ჰარიმ მაკოცა ნამდვილად მაკოცა მაგრამ შემდეგ ის გაიქცა .
ტელეფონს ბლოკი მოვხენი რომელიც ხელში მეჭირა და იმ ადამიანის დავურეკე რომელზეც ამ ინფორმაცის ნდობა შეიძლებოდა .
- ჰეი ლიაზ - ქლოიმ პირველი ზარის შემდეგ უპასუხა.
- ქლოი , მე და ჰარიმ ერთმანეთს ვაკოცეთ. - ვთქვი ჩურჩულით არ მინდოდა რომ ლიამს გაეგო .
- რა ?- მკითხა ქლოიმ გაოცებული ხმა ქონდა .
- ჰარიმ მაკოცა - კიდევ გავუმეორე ქლოის
- რა ? როგორ? დეტალები მჭირდება- მითხრა ქლოიმ
- ჩვენი ვიყავით სახლში მარტო როგორც ყოველთვის... ჩვენ ბავშვზე ვლაპარაკობდით , მე არ მახსოვს . მან რაღაცების თქმა დაიწყო მითხრა რომ ლამაზი ვარ და სანამ რამის გაზერბას მოვასწრედი მაკოცა - ვუთხარი ქლოის ისევ ვჩურჩულებდი .
- შენ აკოცე ? - მკითხა ქლოიმ
- კი , ეს იყო კარგი გრძელი კოცნა მაგრამ როცა მორჩა ჰარი გაგიჟდა და ბინიდან გაიქცა . - ვუთხარი ქლოის. თავს იმედებ გაცრუებულად ვგრძნობდი .
- მართლა ამბობ ?- მკითხა ქლოიმ
- კი და მან ტელეფონი გამორთო ასე რომ არ ვიცი რა ვქნა - ამოვიგმინე მე .
- კარგი პირველი რიგში ისუნთქე შენც ცოტა ანერვიულებული ჩანხარ და არამგონია ეს კარგი იყოს ბავშვისთვის - მითხრა ქლოიმ - ჩაისუნთქე და ამოისუნთქე .
ქლოის რჩვეას ვუსმენდი და ყველაფერს ისე ვაკეთებდი როგორც ის მეუბნებოდა . ამან დამამშვიდა მაგრამ არა ბოლომდე.
- უკეთ ხარ ? - მკითხა ქლოიმ
- კი . მაგრამ რა უნდა გავაკეთო ქლოი ?
- ჰარი სახლში დაბრუნდება ის უფრო დამშვიდებული იქნება თქვენ ისაუბრებთ ეტყვი რომ მოგწონს, ისიც იმავეს გეტყვის რადგან ასე უბრალოდ არ კოცნიან ადამიანები ერთმანეთს. ალბათ იმიტომ გაგიჟდა რომ შეყვარებული ყავს . - მითხრა ქლოიმ
- ბოლოს მეც მივხვდი ქლოი - ვუთხარი მას .
- უბრალოდ არ იფიქრო ამაზე არ ინერვიულო და ბავშს რამე საფრთხე არ შეუქმნა - მითხრა ქლოიმ
- ვიცი მაგრამ ეს რთულია - ავუხსენი ქლოის - არც კი მეგონა რომ ეს ოდესმე შესაძლებელი იყო .
- მე შევამჩნიე რომ ჰარის მოწონდი - მითხრა ქლოიმ
ღრმად ჩავისუნთქე არც კი შემეხლო მეფიქრა რომ ოდესმე ეს მოხდებოდა .
- კარგად ხარ ?- მკითხა ქლოიმ
- კი - ვუთხარი მას - მადლობა რომ დამამშვიდე.
- ნებისმიერ დროს ლიზ - მითხრა ქლოიმ - სიახლები შემატყობინე კარგი?
- კარგი , ხვალ განახავ - ვუთხარი ქლოის
- ხვალამდე , ნახვამდის - მითხრა ქლოიმ
- ნახვამდის - ვუთხარი მეც და ტელეფონიგავთიშე .
___________
ესეც ახალი თავი 💖
დაწერეთ თქვენი აზრები ახალ თავთან დაკავშირებით 💖
1727 სიტყვა❤
პ.ს HAPPY 26TH BIRTHDAY LIAM JAMES PAYNE 💞💞