Μερικές μέρες μετά...
Είναι Σάββατο βράδυ και είμαι σε ένα κλάμπ με τα παιδιά (Κλειώ,Άρη,Ραφαήλ,Αδάμ και τον ηλίθιο) , δεν ξέρω πως κατέληξα να βγαίνω μαζί τους σήμερα,το είπαν σαν ιδέα όλοι συμφώνησαν και είπα και εγώ ναι χωρίς να ξέρω γιατί.
Έχω πιει λιγάκι παραπάνω από ότι πίνω συνήθως και ο λόγος; Είναι ότι ακριβώς μπροστά μου ο Αχιλλέας είναι σχεδόν έτοιμος να πηδήξει κάποια εδώ μπροστά μας.
Είναι τόσο μαλακας. Εν τω μεταξύ εγώ κάθομαι στο τραπέζι μας με τα υπόλοιπα παιδιά ενώ εκείνος τρίβεται με άλλη.
Έρχεται προς το τραπέζι ο Αχιλλέας και φέρνει μαζί του την κοπέλα. Μας δουλεύει;
<< Γεια.>> λέει και κάθεται απέναντι μου, η κοπέλα κάθεται στα πόδια του
Οπα τι κάνει αυτή ρε; Τα νεύρα μου. Καταρχάς η κοπέλα φοράει το βρακί της και το σουτιέν της,πραγματικά! Καλά,όχι ότι μου φταίει η κοπέλα,ο άλλος είναι μαλακας.
<< Δεν θα με συστήσεις;>> ρωτάει η κοπέλα κοιτάζοντας τον Αχιλλέα
<< Παιδιά,από εδώ η Μίνα,Μινα τα παιδιά. >> λέει βαριεστημένα ο Αχιλλέας
<< Νίνα με λένε >> λέει πιο πολύ στον Αχιλλέα
<< Το ίδιο δεν κάνει;>> λέει και γελάω. Με κοιτάει και χαμογελάει κι εκείνος
<< Είμαι η Κλειώ. Αυτή είναι η Αμέλια,ο Άρης,ο Αδάμ και ο Ραφαήλ. >> μας συστήνει όλους η Κλειώ
<< Είστε φίλοι του Αχιλλέα μου;>> ρωτάει,πω πω έχει και μια σπαστική φωνή.
Αν είναι να περάσω έτσι την βραδιά θα χρειαστώ αλκοόλ,πολύ αλκοόλ. Σηκώνομαι για να πάω να πάρω ποτό.
<< Που πας;>> ρωτάει ο Αδάμ
<< Πουθενά. >> λέω και πάω στο μπαρ για να πάρω ένα ποτό
Γιατί μας την έφερε μαζί του και γιατί συμφώνησε να βγούμε όλοι μαζί αν ήταν να γκομενιζει;
<< Τι θα πάρεις;>> ρωτάει ο μπάρμαν
<< Μια βότκα καρπούζι. >> του λέω και μου την φέρνει αμέσως,την πίνω γρήγορα. << Ξανά γεμίζεις;>> τον ρωτάω δείχνοντας του το άδειο πλέον ποτήρι
<< Πάρε αυτό.>> λέει και μου δίνει ένα γεμάτο κλειστό μπουκάλι
<< Τι είναι αυτό;>> ρωτάω
<< Κάτι δυνατό,φαίνεται να το χρειάζεσαι. Κερνάω εγώ.>> μου λέει
<< Δεν χρειάζεται.>> πετάγεται ο Αχιλλέας, ποτε ήρθε εδώ;
<< Α νόμιζα πως.. δεν ήξερα ότι έχεις τέτοια παρέα. >> λέει και νιώθει άβολα ο μπάρμαν
<< Όχι όχι σωστά νομίζες.>> λέω βιαστικά
<< Λάθος νόμιζες,τώρα άντε δινε του.>> λέει στον μπάρμαν και τι να κανει φεύγει ο άνθρωπος
<< Πας καλά;>> στρεφομαι προς τον Αχιλλέα
<< Εσύ πας καλά; Τι θα έκανες ολόκληρο μπουκάλι;>> με ρωτάει
<< Γιατί δεν πας στην Νινα σου; Να μας αφήσεις κι εμάς ήσυχους;>> του λέω και μπορεί να ακούστηκε σαν να ζηλεύω αλλά δεν ζηλεύω
<< Ζηλεύεις;>> ρωτάει με ένα ηλίθιο χαμόγελο
<< Για να ζηλεψω σημαίνει πως ενδιαφέρομαι κι εγώ δεν ενδιαφέρομαι.>> του ξεκαθαρίζω
<< Α ναι;>> ρωτάει
<< Α ναι.>> του λέω και γελάει,γιατί γελάει; <<Τι;>> λέω εκνευρισμένη
<< Τίποτα.>> λέει και συνεχίζει να γελάει
Έχει τόσο όμορφο χαμόγελο και σπάνια το βλέπει κανείς,δεν χαμογελάει συχνά αλλά θα έπρεπε. Θα έπρεπε να χαμογελάει πιο συχνά γιατί λατρεύω το χαμόγελο του,το πως φαίνονται τα άσπρα δόντια του,τα λακακια του και πως λάμπουν τα μάτια του όταν γελάει. Είναι από τα πιο όμορφα πράγματα που έχω δει. Κάτσε.. Τι μαλακιες λέω;
<< Είσαι μαλακας. >> του λέω και χωρίς να το καταλάβω χαμογελάω
<< Δεν πείθεις κανέναν.>> μου λέει, << Με θες έτσι;>> ρωτάει και επιστρέφω στην πραγματικότητα
<< Θα'θελες. >> του λέω και πάω να φύγω αλλά πιάνει το χέρι μου και με σταματάει
<< Δεν τελείωσε η συζήτηση. >> μου λέει
<< Κι όμως,τελείωσε.>> του λέω,πρέπει να συνέλθω. Εκείνος τελείωσε,ότι ήταν αυτό που είχαμε. << Εσύ το τελείωσες.>> προσθέτω
Ώρες ώρες απορώ γιατί ανοίγω το στόμα μου, για κάποιον ηλίθιο λόγο λέω σε εκείνον όσα ακριβώς σκέφτομαι,πράγμα που δεν είναι καλό.
<< Κάτι θα ήξερα. >> λέει ο μαλακας και πήγε πίσω στην Νίνα
Γιατί ασχολούμαι είπαμε;
Μια ώρα μετά
Είμαστε ακόμα στο κλαμπ και το μόνο που κάνω είναι να βλέπω τον Αχιλλέα με την Νίνα να κάνουν διαφορά. Απορώ αν το κάνει επίτηδες.
Θα πάω σπίτι,δεν θα κάθομαι να βλέπω τον Αχιλλέα και την Νίνα να τρίβονται, εξάλλου αρκετά έκατσα εδώ
Σηκώνομαι όρθια περνώντας τα πράγματα μου για να πάω επιτέλους σπίτι.
<< Που πας;>> ρωτάει η Κλειώ
<< Φεύγω.>> της λέω
<< Δεν θα ενημερώσεις τα παιδιά;>> με ρωτάει. Κοιτάω τον Αδάμ που χορεύει μαζί με κάτι κορίτσια,τον Άρη και τον Ραφαήλ που μιλάνε με κάτι παιδιά και τον Αχιλλέα με την Νίνα.Μπα δεν θα τους ενημερώσω.
<<Όχι.>> απαντάω τελικά
<< Καληνύχτα.>> μου λέει πριν χαθώ στο πλήθος
Ανεβαίνω στην μηχανή μου και πάω κατευθείαν σπίτι.
Φτάνω σπίτι και πάω κατευθείαν στο δωμάτιο μου. Βάζω τις πυτζάμες μου και ξαπλώνω στο κρεβάτι μου.
Κλείνω τα μάτια μου για να κοιμηθώ αλλά κάθε φορά που τα κλείνω έχω μια συγκεκριμένη εικόνα:να τρίβονται ο Αχιλλέας και η Νίνα,Καλά όχι ότι με νοιάζει τι κάνει και με ποια απλά λεω.
Γαμωτο! Ποιον κοροϊδεύω; Τον ίδιο μου τον εαυτό μου; Αφού με ενοχλεί που τον ακουμπάει εκείνη..ή οποιαδήποτε εκτός από εμένα. Ουάου ακούστηκε λες και ζηλεύω αλλά δεν ζηλεύω ξανά λέω. Πότε μου δεν ζήλευα κάποιον γιατί να ζηλεψω τώρα;
+++
Ξυπνάω από τον ήχο κλήσης του κινητού μου. Κοιτάζω την ώρα πριν κοιτάξω ποιος με παίρνει. Είναι 4 το πρωί, ποιος σκατα παίρνει τηλέφωνο τέτοια ώρα; Σηκώνω το τηλέφωνο χωρίς να δω ποιος είναι,είμαι και από τον ύπνο.
<< Ποιος σκατ-;>> ρωτάω
<< Αμέλια! >> ακούγεται η φωνή του Αχιλλέα,είναι μεθυσμένος; Ακούγεται περίεργα
<< Τι θες Αχιλλέα;>> τον ρωτάω
<< Κατέβα. >> μου λέει
Έχει γούστο..
<<Να κατέβω που;>> ρωτάω
<< Είμαι κάτω,κατέβα τώρα αλλιώς θα αρχίσω να χτυπάω κουδούνια και δεν ξέρω αν θα χαρεί ο Αδάμ να με δει τέτοια ώρα εδώ.>> λέει γελώντας
<< Δεν θα το έκανες.>> τον προειδοποιώ, φυσικά και θα το έκανε.
<< Έχεις 3 λεπτά. >> μου λέει και το κλείνει
Δεν μιλάει σοβαρά; Δεν θέλω να διακινδυνεύσω να ξυπνήσει ο Αδάμ τέτοια ώρα επειδή ο Αχιλλέας είναι εδώ,θα έχουμε μπλεξίματα και δεν εννοώ με τον Αδάμ αλλά με τον Αρχηγό.
Βάζω γρήγορα τα Stan Smith μου,φτιάχνω λίγο το μαλλί να μην είμαι σαν τρελή και έτσι όπως είμαι με το σορτσάκι και το ραντακι βγαίνω έξω από το σπίτι παίρνοντας τα κλειδιά μαζί μου. Προσπαθώ βέβαια να τα κάνω αθόρυβα όλα αυτά,πράγμα που περιέργως καταφέρνω.
Κλείνω την πόρτα πίσω μου και βλέπω τον Αχιλλέα να κάθεται στο σκαλοπάτι του σπιτιού μου.
<< Τι στο διάολο Αχιλλέα; Δεν μπορείς να έρχεσαι εδώ ούτε τα πρωινά και έρχεσαι τέτοια ώρα; Οι άνθρωποι κοιμούνται τέτοια ώρα βρεις.>> του φωνάζω ,δεν γυρνάει καν να με κοιτάξει. Τι στο καλό θέλει εδω τέλος πάντων; Γιατί ήρθε;
Δεν έπρεπε να κατέβω,θα μπω πάλι μέσα και ας ξυπνήσει όποιον θέλει. Ας κάνει ότι θέλει,εγώ τελείωσα. Δεν μπορώ να πηγαίνω από πίσω του. Μου είπε να κατέβω και το έκανα και γιατί; Γιατί κατέβηκα; Για να μην ξυπνήσει ο Αδάμ ή απλά το ήθελα;
Δεν είμαι πλέον ούτε ειλικρινής με τον ίδιο μου τον εαυτό και χειρότερο πράγμα από αυτό δεν υπάρχει.
-anwnymh