CLEO's POV~
"Let go of me, you freak!"- I shouted while he's still walking and grabbing my precious arm. It hurts and it annoys me.
Marami ng nakatingin sa amin dito habang naglalakad kami ng mabilis na para kaming magjowa na nagaaway at kailangan makapagusap ng sarilinan kaya pupunta kung saang walang tao.
I'm not yet drunk, I just feel a little tipsy and tired of walking like almost running.
Ang sweet sanang tingnan kung isa itong movie scene pero kung horror story po ang dating sa akin. May psycho killer na kinakaladkad ako papunta sa walang tao na lugar dito sa mansyon.
"Shall we stop? I'm tired."- I protested. I inhale and exhale so fast like chasing my breath.
"I..I'm Sorry."- Finally! Huminto rin kami sa paglakad ng mabilis. Ay hindi, pagtakbo pala ng medyo mabagal.
Hingal much ah! Napatungkod nalang ako sa mag tuhod ko habang hinihingal. Grabe, siya kaya itali ko ang leeg gamit ang lubid at kaladkarin paikot sa buong mansyon na toh. Grabe lang siya, ginawa akong kabayo!
Kabisadong kabisado niya ang pasikot sikot dito. Hindi ko sure kung nasaan kami pero napakalaking kwarto nito ng mga tingin ko mga ancient artifacts, paintings, sculptures at kung anu-ano pang mga work of arts.
Imbes na indahin ang sakit ng braso at pagod ko, napalapit ako sa isang painting na ang description ay The Stroll. Pamilyar ito kaya tinitigan ko. Nakita ko rin sa gawing kanan ko ang isang malaking white porcelane statue na ang description na naukit sa paanan ay Athena.
OMG! Ang gaganda ng lahat ng nandito! Napatulala nalang ako sa mga kung anu-anong magaganda at unique work of arts na naka-display sa malawak at mahabang kwarto na toh. Amazing! Ang astig ng kwartong toh!
"You know, we can't stay any longer here because tito Philip doesn't allow any of us to be here unless he's with us."-Tuloy tuloy na sabi nung impaktong nasa likuran ko. Panira talaga ng moment toh.
Hinarap ko siya bago magsalita. Imbyerna ah.
"Akala mo naman may mawawala dito?"- Sarcastic kong sabi. Kainis toh.
Oh crap!
Oh my goodness! Is this really happening?
I just froze for the seconds before I recover.
"You?"- Tanong ko na parang pasigaw na. Potek! Paanong --
"Who else?"- Poker face pa rin siya as usual.
"But.. Ha-how?"- Takte! Paano nga pala ulit kami nagkasama nito dito? Wala akong maalalang nakita ko siya kanina ah. "Siguro stalker ka talaga noh?"- Paghihinala ko.
"What? I just saved this party from your shamelessness.."- He said in a bit of annoyed.
"What? Me? How come?"- Anong pinagsasabi ng unggoy na toh?
"You will gonna attack the dog together with his bitch and make a scene in this house."- Whoa! I never thought that he can talk like that. But I won't deny that he is right.
"Of course not! I just want to annoy them too by talking to that jerk in the way we used to.."- I protest.
"We used to? So you mean, you and.."- Tinuro niya ako na parang alam ko na ang ibig niyang sabihin.
"No! Of course not!"- I shouted. But then I frown again because I remembered everything what they've done. "I thought so."- I murmured to him.
"So it was never you and him?" Confuse na confuse niyang tanong, obvious ba? Kailangang ipagdukdukan?
Nanahimik lang ako at napayuko. Bakit ganito? Para pa rin akong pinagsasakluban ng langit at lupa kapag naaalala ko sila? Tss.
"Oh, okay. Let's get out of here."- He said and turn to the door where we enter awhile.
I looked at him then follows his footsteps. What's wrong with me? Why am I just tell him about this that is so just like that?
Siguro sa sobrang pagkatuliro ko hindi ko na namamalayan at nakikilala ang mga taong nasa paligid ko. Ni hindi ko nga alam kung paano nga ba niya ako nakaladkad dito eh.
Te-teka? Tama pa ba talaga ang paningin ko? Itong lalaking toh ba talaga ay yung pader? Baka kamukha lang.
Naglakad ako ng mabilis para maabutan siya. Magkatabi na kami ngayon maglakad at sumusulyap sulyap ako sa kanya para makasiguradong siya nga ba ito.
"You can ask me to stop walking and don't move so you can look at me closely."- He said in serious tone. Nagulat naman ako sa sinabi niyang bigla at napatingin ako sa dinaraanan ko na. Unggoy talaga toh.
"So pwede?"- Tanong ko. Syempre gusto ko rin makita at makumpirma na siya nga ito noh. Para kasing kakaiba siya ngayon eh.
He stopped and look at me like he was so confused. Magdidikit na ang makapal na kilay nito sa pagsalubong eh.
I stop and stare at him.
"Hmn.. Ikaw ba si pader?"- Walang pagaalinlangan kong tanong, tinaasan ko pa siya ng kanang kilay ko. Abah! Alangang pahirapan ko pa sarili ko sa pagtitig at sa pagiisip kung siya nga ba yun kung pwede ko namang tanungin nalang kaagad di ba? Duh!
Nagtaas din siya ng isang kilay niya na parang nagtataka.
"Hindi pader pangalan ko."- Poker face lang niyang sabi. Nakatingin lang din siya ng mata sa mata sa akin.
Siningkitan ko siya ng mata na parang nagdududa. Tama, nagdududa naman talaga ako sa kanya noh.
Lasing na ba ko? Parang hindi pa naman ako nalasing sa tanang buhay ko dahil hindi ako umiinom talaga. Kanina lang ako uminom ng beer ubos na yung white wine ko eh.
Pero mukhang hindi nga ako nagkakamali ng hinala. Siya nga ito! Katawan palang at pagmumukha, siyang-siya na! Pero bakit ganun? Parang ang gwapo niyang tingnan ngayon? Siya ba talaga toh? Wah! Lasing na yata talaga ako! Kung anu-ano ng nakikita at nasasabi ko! Hindi maaari!
"I think you're drunk."- He said without single emotion. Yung totoo? Tuod lang? Pero tama naman siya. Lasing na yata ako!
"Tss. Pader na pader ah."- Inirapan ko ang ugok. Yabang na naman nito.
Binulsa niya ang magkabilang kamay niya na parang naiilang.
"Let's go."- Naglakad na ulit siya palabas ng pagkalaki laking pintuan. Grabe! Parang 20ft ang taas ng pintong toh! Parang mga pinto ng mga sinaunang palasyo. Kahoy pa at may mga nakaukit na design kaya halatang mamahalin at mabigat.
Sinundan ko siya papunta sa pintuan na yun pagkatapos kong mamangha doon. Nakatingala lang ako at pinagmamasdan ang pintuang pang higante habang naglalakad.
*boink*
Aray naman! Pintuan na ba itong nabunggo ko? Sakit ah.
Napahimas ako sa pisngi ko hanggang baba ko na tumama.
Pagharap ko. Nyek! Kaya pala ang sakit eh.
"Bakit ka nakatayo lang diyan? Hindi pa ba tayo lalabas?"- Medyo inis kong sabi. Dati sa dibdib niya, ngayon sa likuran naman niya ako bumangga. Eh paano ba naman bigla tumiggil sa tapat ng pinto.
"We're locked in."- Sabi niya na parang inis din.
Napalingon ako sa kanya at ganun din siya sa akin.
"What?"-Ano daw? Na-lock kami dito? Te-teka! "Ako nga."- Nagpunta ako sa unahan niya at tinulak-tulak ang pintuan.
"Ihhh. Teka malapit na."- Tinutulak ko ng dalawang kamay ko ang dalawang pintuang nahahati sa gitna na nakasara. Ang bigat naman nito.
Napatalikod na ko sa pinto at tinutulak naman yun gamit ang likuran ko. Tumulong na siyang magtulak sa tabi ko gamit ang dalawang braso niya.
"Sabay tayo."- Sabi ko. "One.. Two.. Three!"- At buong pwersa naming tinulak ang higanteng pintuan na toh.
"Shit!"- He said. Napatingin naman ako sa kanya
"Anong shini-shit shit mo diyan? Tulak pa natin toh!"- Sabi ko ulit. Jusmeh! Di pwede ito!
"It's useless. It's locked from the outside. Di natin kayang buksan toh mula dito.".
Umikot ako ng tingin sa buong kwarto. May second floor pa pala ito na parang veranda. Ang dilim pala! Ang tanging liwanag lang ay yung nanggagaling sa mga maliliit na ilaw sa paligid ng bawat artifacts. Parang museum ito sa ganda at laki, at dahil museum ito, nakakatakot din dito dahil madilim!
"Wa-wala na bang ibang da-daan palabas dito?"- Nauutal na ko. Bigla akong kinabahan at natakot. Napaatras ulit ako at sumandal sa pintuan.
"Sa tagal ko ng napupunta dito, alam ko na ang lahat ng pasikot sikot sa mansyon na toh, pero.."- Pero ano? Sa haba ng paliwanag mo, wag na wag mong sasabihing.. "Hindi ko alam kung may iba pang lusutan dito palabas."- At nanghina na ko ulit sa mga narinig ko. Oh lord! Why you're so cruel to me?
Locking in this huge room with this another jerk alone? Why?!
But on the other hand, I'm thankful that I'm not really alone here. It's really creepy here, promise.
"I'll call them, call a help too."- Ay potek! Bakit ko kaagad naisip din yun kanina?
Kinapa ko ang phone ko sa bulsa ng pants ko.
"Hala! Teka. Asan na ba yun?"- Di ko makapa ang phone ko sa bulsa ko! Pag minamalas ka nga naman talaga oh!
Napatingin ako sa kanya na mukhang tumatawag na.
Pinapatay niya yung tawag tapos magda-dial ulit.
"Walang sumasagot?"- Tanong ko.
Hindi siya sumasagot pa at patuloy lang sa pagtawag-tawag.
Lumapit ako sa kanya ng konti. "Uy ano na? Bakit hindi ka sumasagot diyan?"- Pangungulit ko na. Para akong nakaabang na tuta dito.
"Why don't you use your phone too?"- He said then look at me.
"Sungit."- Inirapan ko siya pagkasabi ko niyan. Masyado lang? Nagtatanong lang ako eh.
"Damn! They're all not answering!"- Inis na niyang sabi. I'm just looking and waiting to him.
Tumingin siya sa akin na parang inis na. Nakakatakot din pala magalit ang isa toh.
"What?"- Tanong ko. Pambasag lang ng katahimikan namin.
"Nothing. Did you call anyone?"- He asked.
"No."- Mahinahon kong sagot.
"What?"- Parang pasigaw na siya.
"I don't have a phone here. Tingin ko nahulog ko kanina habang kinakaladkad mo po ako papunta dito!"- Medyo ini-emphasize ko yung kinakaladkad.
Natahimik lang siya at tumingin sa ibang direksyon. Unggoy talaga toh. Siya may kasalanan nito eh..
"Diyan ka lang, maghahanap ako ng ibang labasan dito."- Tumalikod siya at maglalakad na palayo.
"Huy huy teka lang!"- Hinabol ko siya at hinawakan ang laylayan ng polo niya. Napahinto naman siya at nagtatakang lumingon sa akin. Tiningala ko siya ng tingin. "Wag mo ko iwan dito."- Medyo nahiya naman ako kaya bumaling ako sa kaliwa ko. Takte! Bakit naginit ang mukha ko bigla?
"Tss. Tapang-tapang kanina tapos ayaw magpaiwan. Baka bumukas ang pinto tapos walang tao diyan hindi na naman tayo makakalabas."- Sabi niya. Napatingin naman ako sa kanya ulit.
May point naman siya. Pero.. Ihhh! Ayoko talaga magisa dito!
"Sige na please."- Pagsusumamo ko ulit. Medyo nag-puppy eyes na ko. Please lang! Maawa ka sa akin! Kung kanina naa-amaze pa ko, ngayon, natatakot na ko dito!
"Bahala ka."- Tumalikod siyang ulit at naglakad na. Naglakad nalang din ako kasunod niya.
Paakyat kami ng hagdanan para makaakyat. Habang umaakyat kami hindi ako mapakali kaya lingon ako ng lingon sa paligid.
Huminto ulit siya at gayon din tuloy ako. "Will you take your hands off from my shirt?"- Sabi niya at bahagyang nililingon ako sa likuran niya.
Napatingin naman ako sa mga kamay ko.
"So-sorry."- Mabilis kong binitawan ang damit niyang kanina ko pa pala hawak-hawak habang naglalakad. Napayuko nalang ako sa hiya.
Naglakad lang kami sa paikot sa veranda ng second level ng kwartong ito. Puro mga naglalakihan at mukhang mamahaling mga painting ang nandito.
Napatigil ako sa nakita kong ancient vase sa gilid ng painting. Ang ganda. Mala-Egyptian style arts ang mga naka-drawing. Nilapitan ko yun at hinihimas ang mga nakaukit na symbols at drawing. I think its Cleopatra as reigning Queen of Egypt in those ancient times ang sinabubuhay nito.
"Don't touch that!"- Sigaw niya.
"Ay bastos ka!"- Nagulantang naman ako sa takot at gulat sa kanya. Nahampas ko tuloy yung malaking vase.
"Ano ka ba?! Kailangang manigaw?!"- Medyo sigaw ko rin at nilingon siya.
"Yung vase!"- Sigaw niya.
Bigla siyang tumakbo papunta sa akin at hinila ako papunta sa kanya. Nakapayakap ang kanang kamay niya gang likuran ko at napahawak naman ako sa matigas niyang dibdib. Nakakagulantang ang mga pangyayari. Napatingin ako sa kanya pero nakatingin siya sa vase. Tiningnan ko rin yun at ang isang kamay pala niya ay nakasuporta sa patumba na sa aking malaking vase. Whew!
Hindi ako makagalaw. Bakit parang nag-e-enjoy ka pa diyan Cleo?
"Enjoying the view?"-Sabi niya habang tulala lang ako. Tss. Yabang talaga.
"Tss."- Dahan-dahan akong umalis sa pagkakayakap niya.
Itinaas at tinayo na niya ng maayos ang vase.
"Kung ayaw mong mapahamak, wag na wag kang gagalaw ng kahit na ano."- Sabi niya. Seryoso sa buhay masyado ang isang toh.
"Oo na po.."- Sarcastic kong sabi.
"Clumsy."- Sabi niya pa.
"Ikaw ng mahinhin."- Sagot ko din. Bah! Alangang magpatalo ako noh?
Tumalikod na siya sa akin at nag-make face naman ako sa kanya.
Bumaba na kami pagkatapos naming magikot dito sa taas. Naglakad-lakad ulit kami sa dito sa baba.
"Hands off please miss clumsy."- Sabi niya. Tse!
"Oo na mister demure."- Yabang talaga.
Medyo nakakapagod maglakad lakad at maglibot dito. Napakalaki ng kwartong toh. Tapos dami pang dapat iwasan. Tsk.
"Magpahinga naman tayo oh."- Sabi ko habang parang aso na bumubuntot sa kanya.
"Eh di maupo ka dun sa may pintuan at magabang ng magbubukas nun. Para naman may silbi ang pagpapahinga mo."- Walang kwenta niyang sabi.
"Wow ah? Ang gentleman mo naman! Salamat! Hahayaan mo akong mag-isa dun?"- Medyo inis kong sabi.
Napahinto naman siya sa paglakad kaya huminto din ako. Tiningnan lang niya ako at tinaasan ng kilay.
"Pagod na rin ako. Tara."- Ano daw?
Naglakad siya pabalik sa may pintuan nanilampasan namin kanina. Nilampasan lang din niya ako. At ako naman napanganga nalang sa kanya. Sigurado na akong unggoy talaga ang isang yun..
Wala naman na akong magagawa kundi sumunod sa kanya pabalik sa malaking pintuan.
Naupo kaagad ako sa isang pinto at sumandal.
"Hay. Nakakapagod."- Nagunat pa ko ng dalawang kamay ko. "Pwede kang maupo kung gusto mo. Hindi naman kita kakagatin noh."- Sabi ko pa.
"Tss."- Kunwari pa toh. Naupo na rin siya sa tabi ko pero hindi talaga kami magkatabi ah. Nakasandal naman siya sa kabilang pinto.
-------------------------------------------------------------------
TRAVIS's POV~
A horrible day!
Bakit sa dinami-daming kwarto pa dito sa mansyong ito, eh dito pa ako nadala ng mga paa ko para lang kaladkarin dito ang magwawalang tigre. Tapos hindi naman pala talaga siya magwawala kung hindi mangiinis lang! Damn! Ang tanga mo talaga Travis! Talaga bang ganyan kawalang kwenta gumana ng utak mo pagdating sa mga babae? Tsk!
At ngayon na-lock pa kami ditong dalawa! Ang malas talaga!
Tinatawagan ko ang mga phone ng ugok pero hindi nagsipagsagot. Mga gago talaga. Kung plano nila toh ulit patay talaga sila sa akin.
Hindi ko pa naman alam kung may ibang labasan ang kwartong toh. Medyo nakakatakot nga dito pag madilim. Hindi pa naman gabi pero madilim dito sa loob. Wala man lang kasi kahit isang bintana.
Hindi ko rin masisisi ang isang toh kung bakit buntot ng buntot sa akin. Malamang natatakot toh hindi lang dahil madilim kundi sa mga lumang display dito. Nung mga bata pa kami, takot din ako kapag dito kami nagtatago ni Dylan kay Bricks. Takot na takot ang gagong yun dito. Takot din naman ako nun pero nawala na nung katagalan. Pero si Bricks, takot pa rin dito. Tss.
Alam kong nakasunod lang siya sa akin pero bakit di ako makagalaw ng maayos? Parang di normal sa akin ang kasama siya sa ganitong sitwasyon?
"Wag kang hahawa--"- Oh shit! Nawala siya sa likuran ko!
Kaagad akong tumingin sa paligid at nakita ko nga siyang hinahawakan at pinagmamasdan yung lumang vase. Tsk.
"Don't touch that!"- Pagbabala ko.
"Ay bastos ka!"- Sigaw niya. Nagulat ko yata. Nakita kong gumalaw ang vase pabagsak.
"Ano ka ba? Kailangan manigaw?!"
"Yung vase!"- Kaagad akong tumakbo patungo dun.
Whew! Buti nahabol ko!
Naialis ko siya para masalo ko yung vase. Ang bigat pa man din nito.
Napatingin ako sa kanya na parang natutulala pa siya.
"Enjoying the view."- Ininis ko lang toh para makabawi. Kainis ang isang toh. Muntik ng makabasag.
"Tss."- Kaagad din naman siya kumawala sa akin at naiayos ko na ang vase. Kinabahan ako dun na baka mabasag. Pero bakit ganito? Hindi pa rin naaalis ang kabog sa dibdib ko?
Bumaba nalang kami para dun maghanap ng ibang daan pero mukhang pagod na daw siya. Sinabi kong magpahinga siya may pinto pero ang sagot niya ay..
"Wow ah! Ang gentleman mo naman! Salamat! Hahayaan mo akong mag-isa dun?"- Ou nga naman. Takot nga pala ang isa toh. Te-teka! Di ko naman siya responsibilidad ah.
Hay. Wala na ako magagawa. Kaysa magmaktol toh dito at umiyak pa kaya --
"Pagod na rin ako. Tara."- Sabi ko nalang kahit hindi naman ako pagod. Ayoko lang isipin niyang gusto ko siyang samahan. Tss.
Naupo na siya sa may pintuan, pinaupo niya rin ako dito at ngayon pareho kaming nananahimik lang. Dinadahan-dahan ko nga ang paghinga ko para walang inggay na marinig.
Ang awkward lang ng ganito. I've been with Shanelle alone many times but in this case is much different because we're both strangers to each other. What would I expect?
Napansin kong huminga siya ng malalim at dahan-dahang ibinubuga. Parang bumubwelo.
"Ahm.. So.. What brings you here at the party?"- Is she refering to me? Suddenly I felt again the same beating fast on my chest. I turn to her side and look at her at directly.
She looks fine now unlike awhile ago in the entertainment room.
"It's okay if your not gonna talk to me in the whole time we're here.."- Bumaling na ulit siya ng tingin sa iba. Napakamainipin naman nito. Nagiisip pa nga ako ng isasagot eh. Tumingin nalang din ako sa ibang direksyon.
"Dylan and Bricks are my best friends."- Sabi ko nalang.
I know she turn to me.
"Really?"
"Eh bakit hindi ka nila kasama? Di ba dapat magkakasama kayo ngayon?"
"Kasi kasama kita kaya hindi ko sila kasama."- Sabi ko at tumingin sa kanya na din.
Nahiya yata kasi iniwas niya ang tingin sa akin at pumayuko. Hindi ko makita kung namumula ba siya kasi konting liwanag lang ang umaaninag sa amin sa isat-isa.
"Hindi ko naman ginustong mapunta tayo dito noh! Kung hindi ka nakialam sa akin kanina, eh hindi sana hindi tayo na-lock ditong dalawa."- Bigla na naman siya lumingon sa akin.
Oo nga naman. Kasalanan ko nga talaga toh. Ang tanga mo kasi Travis eh! Bakit ba kasi nakialam ka pa? Ano bang paki mo sa buhay ng iba.
Ako naman ang umiwas ng tingin. Potek! Ano bang pumasok sa isip ko at sinusunod naman ng katawan ko?
"Kapag tayo inabot ng hating gabi at hindi pa rin tayo nakakalabas baka magpatawag na ng swat ang parents ko."- Ang daldal niya pala talaga. Well, okay lang. Boring naman kasi kahit pa napaka-awkward nitong nangyari sa amin. Napaka-classy meet up.
"I'm Cleo by the way.."- She offers her right hand to me. What? She really introducing herself?
Hindi sa ayoko sa kanya makipagkilala ah, namamangha lang ako kasi parang ngayon lang kami nakapagusap ng matino at hindi nagsisigawan.
"Travis.."- I reached her hand to shake it. She smiled a bit and I don't know why I'm frozen.
Ano ba toh?? Bakit natutulala ako? Parang ibang tigre talaga ang kasama ko ngayon at hindi yung nakakarera at kabungguan ko noon?
"So, Travis right? Ilang beses na tayo nagkita at nagkasama pero ngayon lang natin nalaman ang pangalan ng isa't-isa."- Parang nagiisip siya ng sasabihin.
"Yeah. So Cleo."- Parang ang ganda sa pakiramdam na tawagin ang pangalan niya. All these times, Tigre ang pet name ko sa kanya eh. Ano bang pwedeng itanong naman? "How old are you?"- What? Seriously Travis yan talaga ang tinanong mo pa? Walang kwenta ka talaga!
Napatingin siya sa akin na parang nabigla. Ang bobo ko naman sa ganito. Tsk!
Napatawa siya saglit bago sumagot. "Seriously? Ano sa tingin mo?"- Natatawa-tawang sabi na niya. Shit! Bakit ganito? I can't stop looking at her like this.
Pero mabuti nalang at kinagat niya ang walang kwentang tanong ko. Paninindigan ko na nga.
"16?"- Hula ko.
Para siyang nagulat sa sinabi ko. Siguro tama ako kahit isang hula palang.
"Talagang ganun ang tingin mo sa akin?"- Parang hindi mapaliwanag ang reaksyon niya. "Hindi ko alam kung matutuwa ako o hindi eh."- Dugtong pa niya. Napatingin ulit siya harapan niya.
Tama kaya ang hula ko? Eh yun naman ang tingin ko sa kanya eh.
"Hindi na ko bata noh! Nasa legal age na ko."- Para siyang nagpapaamong bata. Damn! Bakit ang cute niya kapag gumaganyan siya?
"So you mean, you're 18? Hindi naman nalalayo ang hula ko ah?"- Nakatingin pa rin ako sa kanya.
"Hindi pa rin eh. Basta! Hindi na ko bata noh! At hindi na rin ako teenager."- Napatingin ulit siya sa akin.
What? So it means, she is 20 years old above?
Tiningnan niya ako na parang nilibot niya ang buong mukha ko. Shit! Bakit parang nagiinit ang parte ng mukha kong tinitingnan niya?
"You know, I think we're in the same age."- Medyo ngumiti siya sa akin.
Nailang na naman ako kaya bumaling ako ng tingin sa harapan ko. "Really? You're 24? Baka sinasabi mo lang yan para hindi kita itratong bata?"- Medyo mahinahon kong sabi pero deep inside of me ay nagugulat din sa kanya.
"Really? You're 24 already?"- Nabigla ulit siya sa sinabi ko. Ako rin naman, hindi ko ini-expect na magkasing tanda na daw kami, eh nene pa tong tingnan eh. Tss.
Napatingin naman ako kanya pero nakapaharap na siya. Sa totoo lang nahihilo na ko sa iwasan ng tingin namin. Eh bakit naman ako maiilang? Nagkausap naman na kami dati eh. Hindi nga lang ganito kaayos.
"I thought we're in the same age of 20.."- Really? She's 20? Well, more believable than 24.
"You and kuya has in the same age. You two are classmates, right?"- Tumingin ulit siya sa akin. Shit! Too late to not meet her eyes. It was.. No! What am I saying?
"Ku-kuya?"- Bakit nauutal ako?
"Yeah! Kuya Clarence. Remember you were in the house last time?"- She said gladly.
What? That Ackerman jerk? Is her.. Is her Brother?
Nagulat ako sa mga sinabi niya. All these time, akala ko girlfriend siya ni Ackerman na yun. Eh paano ko nga ba naisip yun? Ah basta! Ang gulo ko! "You mean, he's your... Brother?"- Tanong ko nalang. Obvious ba? Sinabi na nga niya di ba?
"Uh-hah.."- Then she nod her head.
Parang hindi naman ako makapaniwala na kapatid niya pala yun. Kuya niya. Ha-ha. Pero bakit parang nagaliwalas ang pakiramdam ko sa nalaman ko? Urgh!
"So he's your older brother, I thought--"
"You thought what? He's my boyfriend? Hahaha. Most of the people said that because he always calling me 'baby' as an endearment all the time. Well, all the family too except our youngest brother."- Medyo sarcastic na natatawang sabi niya. Yun din ang dahilan ko kung bakit ko naisip yun. "But he is the closest to me other than my two brothers that are always busy."- Sabi niya na parang nalungkot bigla ang tono ng pananalita niya.
"Why?"- I asked seriously.
I think she got what I mean.
"Kuya Clifford is a busy all around doctor now. He can't spend more time at home. With us."- She said with a little sadness. I know what does it feel.
"And our little brother is more like studying, read books or make experiments alone. Ever since he got his own room, he's seldom to go out and hang with us, unless its breakfast and dinner.. So kuya Clarence and I are always together most of the time when we're home."-Tuloy-tuloy niyang sabi. I can feel the sadness on her eyes.
"Sorry ah. Ang daldal ko talaga. Sige, huwag mo na akong pansinin."- Parang nahihiya niyang sabi. Nakakatuwa siyang tingnan kapag nahihiya.
"I miss my sisters too."- She suddenly turn to me after what I've said.
She's look interested. Wala namang masamang ikwento ko rin dahil nag-open up na rin naman siya.
"Since my ate Trixie got a family, they moved to London. And ate Trina, my closest sister, graduated last year, she's always busy to her work with dad. So I'm just being left behind."- I said. Nami-miss ko na naman sila ate. Hindi ko naman kinakahiyang mahal ko sila. Hindi kagaya ng dalawang ugok na diring-diri sa mga ate nila.
"Parang gusto kong maranasang may kapatid na babae. Yung totoo ah? Kahit si Vana ay parang kapatid ko na rin. Iba pa rin yung kadugo di ba?"- She smiled.
I suddenly felt my heart beat faster. I slowly rub my chest. What's happening to me?
"Masaya din naman. Kahit hindi ko sila maintindihan sa mga kaartihan nila, nagkakasundo naman kami."- Sagot ko.
For the record, talaga bang ako itong nakikipagusap sa kanya ng ganito? I mean, I'm not in this as usual talking to other girls, but to her? I feel really comfortable. Maybe as of now, I knew that we have the same situation.
"Kaya nga ako kahit anong trip ng mga kapatid ko pilit kong sinasakyan. I mean, it's not like I don't really want to do it, pero kasi yun lang din ang paraan para makasama ko sila. And I'm so happy by doing that. My papu and mamu were always busy, so most of time we're being left with manang Rosa."- Bakit ganito? Wala pa kaming isang oras nagkakasama dito pero parang napakakomportable na namin magusap.
"Hahaha tapos alam mo ba after kong matalo yung mayayabang na taga Ashford University, sinugod ako nung leader yata nila at hinamon ako ng suntukan, pero alam mong nangyari?"- Natatawa kong sabi.
"Hahaha sira ka. Anong ginawa mo?"- Tawa lang din siya ng tawa.
"Anong ako? Si ate Trina ang may ginawa. Tinuhod niya yung ano ng goon na leader at naiyak pa sa sakit. Kaya pinagtawanan pa siya ng mga ka-member niya."- Natatawa kong sabi pa.
"Hahaha. Adik kayong magkapatid. Sina kuya nga pag may laban sila, ako ang pinalalaban nila ng hindi alam ng kalaban nila. Kaya pag natalo ko yun at nalamang ako yun, galit na galit din kina kuya eh. Hahaha. Ang epic ng mga pagmumukha."- I really enjoy this conversation. Parang si Shanelle lang din ang kausap ko.
"What's wrong?"- She asked me. Nabigla ako sa tanong niya at napatingin sa kanya na nakangiti pa.
Hindi ko namalayang natahimik pala ako sa pagtawa ng maalala ko si Shanelle. Tsk. Ang tanga ko talaga, bakit ngayon ko pa siya inaalala.
"Na-nothing. I just miss someone so special to me."- Did I mumbled that without hesitation? Damn!
"Why? She died?"- She said seriously. What?
"Don't make her dead. Its like we used to talk like this."- I said in low tone.
"Ohw. Sorry. Why 'we used to'? You two.. Broke up?"- She's quite interested. I know that.
I look at her. I want to hesitate to tell her but my mouth just do the talk.
"No. She's just my best friend. I fell for her. But she's with somebody else now and they're both happy."- I said in a bit sadness but it's not like I was before when I found out that she's pregnant. Actually, it suddenly I feel fine now.
"Ohw. Best friend zone."- She said like a little pity on me.
I never expected this but she move closer to me like were just a finger apart. I can feel her skin next to me. My heart beat faster and faster now.
"At least she's not lying about herself. She's not pretending to be with you when she all want is somebody else."- Parang siya naman ang malungkot ang tono na ng pananalita.
Napatingin naman ako sa kanya at yung kaninang busangot niya habang nasa entertainment room, bumalik na naman.
"What's wrong?"- Na-curious lang talaga.
Bumuntong hininga siya ng pagkalalim-lalim. Nakatingin lang siya ng diretso. Parang iniintay ko rin ko kung sasabihin niya ba sa akin o hindi. Wa-wait?!
"I just got fooled by a freaking jerk. He said he likes me."- I never expected that she'll gonna tell me this. I just keep my mouth shut and listen.
"Aaaargh!"- Sigaw niya. Hindi ko rin inaasahan yun.
"Sira ulo siya! In love na kaya ako sa kanya dati pa tapos gusto niya rin daw ako pero yun pala may girlfriend na siya! Ahhh! Kapal talaga!"- Sigaw niya pero nakapaharap. Natutulala lang ako sa kanya. Mukhang galit na galit siya dun ah.
"Curse you Russell! I hate you now moron!"- Sigaw niya pa. Tinanggal niya ang isang sneakers niya at bigla binato kung saan.
"Damn you!"- Hindi ko alam kung anong sasabihin.
*sniff...sniff*
What the? Is she crying?
"Ang tanga ko talaga. Sa dami ng mamahalin sa taong hindi pala para sayo pa."- Umiiyak na nga siya. Pilit niyang pinupunasan bawat luhang pumapatak sa mga mata niya.
Padabog siyang sumandal at tinakpan ng dalawang kamay at mukha niya.
*sniff sniff sniff*
I've witnessed Shanelle crying many times but now, I don't know what to do. It feels bad seeing someone crying.
Nanginginig man ako pero ito lang ang paraan para tumahan na siya.
Dahan-dahan kong inilagay ang kanang kamay ko sa balikat niya at inakbayan siya. Tinatap ko ang braso niya tumahan na.
"He doesn't deserve you."- I just mouthed out of the blue.
Nakakaramdam talaga ako ng galit sa lalaking may gawa sa kanya nito.
"*Sniff* Sa galit ko sa kanya parang gusto ko siyang.. *Sniff* Kalbuhin.. *Sniff* Sa sabunot."- Seriously? Umiiyak na siya sa galit pero nagagawa pa rin niyang magbiro.
"Hindi ako nag.. *Sniff* nagbibiro ah.."- Okay seryoso daw siya.
Hindi ko alam ang sasabihin ko. Usually kasi pag si Shanelle ganito sinasabihan kong tumahan na. Pero hindi ko naman masabi sa kanya. Alam ko ang pakiramdam ng kagaya ng sa kanya. Nagmahal din ako at umasa. Pero nauwi lang din sa wala. Masakit talagang tanggapin na hindi lahat ng taong mahal natin, kaya din tayong mahalin pabalik. At hindi natin kasalanan na yun.
Hindi ko talaga alam kung paano siya patatahanin kaya naman..
"Ahhhh! Mas gwapo kaya ako sa unggoy mong boyfriend Shanelle!"- Sumigaw nalang din ako ginaya ang ginawa niya. Nakakagaan din pala ng pakiramdam pag nailalabas mo ang salaubin mo.
Tumingin ulit ako sa kanya at effective niya. Mukhang tumahan na siya at dahan-dahang tinanggal ang kamay sa mukha niya. Namumugto mga mata niya at halatang nagulat din siya sa ginawa ko. Nakatingin lang siya sa akin at parang nagtataka.
"Hoy may kulang.."- Nakabusangot niyang sabi. Shit! Bakit ang cute niya bigla?
"Ha?"- Tanong ko naman. Natutuod na naman ako sa pagtingin sa kanya.
"Yung sapatos mo, ibato mo rin."
"Oo nga pala."- Kaagad ko namang tinanggal ang isang sapatos ko at binato kung saan. Parang gumagaan talaga ang pakiramdam ko.
Nagpunas siya ng luha at hinawi ang buhok na napunta sa mukha niya. Mukhang okay na siya ulit.
Hindi ko akalaing magiging ganito ako kakomportable sa kanya.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-(A/N): Don't forget to vote and comment! :)
Follow me:
FACEBOOK/TWITTER/INSTAGRAM/SNAPCHAT
@Koolkaticles
Lovelots!
~KK