[Zawgyi]
ခတ္ႏြယ္နဲ႔ခန္႔သူရိန္သစ္တို႔ထြက္သြားတာနဲ႔...ခြန္းစစ္မင္းတစ္ေယာက္ လင္းေခတ္ဦးကားရပ္ထားတဲ့ေနရာရဲ႕ မနီးမေဝးမွာ႐ွိေနတဲ့ အုတ္ခံုေလးမွာသြားထိုင္ေနလိုက္တယ္...။ ၿပီးေတာ့... လင္းေခတ္ဦးကိုဖုန္းဆက္ေခၚဖို႔ ျပင္လိုက္တယ္...။ ဒါေပမဲ့...လင္းေခတ္ဦးဆီဖုန္းမဝင္ခင္ သူ႔ဆီကို ဖုန္းတစ္ေကာဝင္လာတယ္...။ Contact က နာမည္ကိုျမင္လိုက္တာနဲ႔ သူအခ်ိန္မဆိုင္းေတာ့ပဲ ျပန္ေျဖလိုက္မိတယ္...။
" ႐ွိန္း..."
" Ommm...ခြန္း..."
" မင္းေတြ႔ၿပီးၿပီထင္တယ္..."
" အင္း...အခုမွေတြ႔တယ္...အဲ့တာ ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း ဖုန္းဆက္လိုက္တာ..."
" ဪ..."
" အဆင္ေျပရဲ႕လား..."
" မေျပစရာဘာအေၾကာင္းမွ'မွမ႐ွိတာပဲ...မင္းေရာ..."
" ငါကကိစၥမ႐ွိဘူးေလ...နဂိုတည္းက ငါဘာဆိုတာ လူတိုင္းသိၿပီးသားပဲဟာ...ၿပီးေတာ့ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိစၥကလဲ ႐ူးတဲ့သူနဲ႔ေပါတဲ့သူပဲယံုလိမ့္မယ္...ငါမင္းကိုလိုက္ခဲ့တာကို ငါတို႔ႏွစ္ေက်ာင္းလံုးကလူေတြအကုန္သိတာမို႔...ငါအျငင္းခံလိုက္ရတာကိုလဲ ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီးေတာ့လဲမသိေပမဲ့...လခြမ္း!...အကုန္သိၾကတယ္ဟ..."
" အင္! ဟုတ္လား..."
" ေအးဆို...အဲ့တာထက္ အျခားမင္းအေၾကာင္း သပုတ္ေလလြင့္ေျပာထားတာေတြကိုေရာ ဘာလုပ္မွာလဲ...ဪ ေဆာရီး...ငါေမ့လို႔...ငါေျပာေနတာ ခြန္းစစ္မင္းဆိုတဲ့ ေဘးတိုက္သြားေကာင္ဆိုတာ ငါေမ့သြားတယ္...မင္းဂ႐ုမစိုက္ဘူး မဟုတ္လား..."
" မင္းမွန္တယ္...ဒါနဲ႔ ေနပါအုံး...႐ွိန္း မင္းက ငါျငင္းတာခံလိုက္ရေပမဲ့ ဘာမွလဲသိပ္မခံစားရသလိုပဲ...အခုထိ အရင္လိုေစာက္စကားကမ်ားတုန္း...လူခ်င္းေတြ႔လဲ လက္ရဲဇက္ရဲႏိုင္အံုးမွာဆိုတာ ေလာင္းရဲတယ္...မင္းငါ့ကိုတကယ္ႀကိဳက္ခဲ့တာေရာ ဟုတ္ရဲ႕လား..."
" အမေလးေလး...ငါကမင္းကိုႀကိဳက္တာေလ...ခ်စ္တာမွမဟုတ္တာ...ႏွစ္ပတ္ေလာက္ မစားႏိုင္မေသာက္ႏိုင္ျဖစ္ၿပီးတာက မလံုေလာက္ေသးဘူးလားဟ...ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့သူဆီကအျငင္းခံရတာေလးကို ငါ့ကိုဘယ္ေလာက္ထိခံစားေစခ်င္ေနတာတုန္းလို႔..."
" မသိဘူးေလ...႐ုပ္႐ွင္ေတြထဲကလို 'ဘာလို႔လဲ' လို႔ ေရခ်ိဳးခန္းထဲေအာ္ဟစ္ၿပီး နံရံကိုလက္သီးေတြနဲ႔ထိုး...လက္ေကာက္ဝတ္ကိုဓားနဲ႔လွီး...လွီး..."
" ရၿပီ ရၿပီ...လံုေလာက္ၿပီ...ဘယ္အခ်ိန္တည္းက ေသေစခ်င္ေနတာတုန္း..."
" ၾကာၿပီထင္တာပဲ..."
" ....."
" ဒါေပမဲ့ စိတ္မပူပါနဲ႔...ငါဆိုတာက...ကိုယ္ကတစ္ဖက္ကိုျငင္းလိုက္ေပမဲ့ အျခားတစ္ေယာက္ကိုေရြးခ်ယ္လိုက္ေပမဲ့...တစ္ဖက္ကိုလဲ ကိုယ့္ကိုယ္ပဲဆက္ႀကိဳက္ေစခ်င္ေနတဲ့ ဦးေႏွာက္မႏွံ႔တဲ့သူေတြထဲ မပါပါဘူး...ဒါေၾကာင့္ အျခားမင္းႀကိဳက္ရတဲ့သူေတြ႔ရင္လဲ ငါ့ကိုေျပာျပအံုး...ေနာက္ထပ္ကံဆိုးသူေမာင္႐ွင္က ဘယ္သူလဲသိခ်င္လို္႔..."
႐ွိန္းဆက္ပိုင္ သေဘာက်စြာရယ္ေမာလိုက္မိတယ္...။ တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ... ခြန္းစစ္မင္းဆိုတဲ့မင္းကို အရမ္းအရမ္းသေဘာက်ခဲ့တာျဖစ္ေၾကာင္း...လက္႐ွိမွာ ဘာမွမခံစားရေတာ့ဘူးဆိုတိုင္း မင္းကိုမႀကိဳက္ေတာ့ဘူးလို႔ ဆိုလိုတာမဟုတ္ေၾကာင္း...သိပ္မခံစားခဲ့ရဘူးဆိုတာကလဲ အ႐ွိကိုအ႐ွိတိုင္း လက္ခံလိုက္ႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားခဲ့လို႔ျဖစ္ေၾကာင္း...ငါကမင္းအတြက္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အျဖစ္အေရးပါေနေသးသလို...ငါ့အတြက္လဲမင္းက နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔အေရးပါေနေသးတာေၾကာင့္ အခုခ်ိန္မွာ ေနာက္တစ္ေယာက္ကိုထပ္ႀကိဳက္မိဖို႔ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွမျဖစ္ႏိုင္ေသးေၾကာင္း...လူဆိုတာေျပာင္းလဲတတ္တာမို႔ အခ်ိန္ၾကာလာရင္ေတာ့ မေျပာတတ္ေၾကာင္း...အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြကို ႐ွိန္းဆက္ပိုင္း သူ႔ရဲ႕အေတြးေရယဥ္ေၾကာထဲမွာသာ လွည့္လည္ေနေစလိုက္တယ္...။
ခြန္းစစ္မင္းကိုေျပာျပခ်င္ရင္ေတာင္...ေျပာခြင့္မ႐ွိေတာ့တဲ့ ေျပာဖို႔မသင့္ေတာ့တဲ့ စကားေတြျဖစ္သြားၿပီမို႔...သူေတြးေနရံုနဲ႔သာ ေက်နပ္လိုက္ၿပီး ခပ္ေရးေရးျပံဴးမိျပန္တယ္...။ ဒါမွမဟုတ္ မသိမသာနာက်င္ေနေသးတဲ့ အျပံဳးလားဆိုတာေတာ့ ဘယ္သူမွမသိႏိုင္ဘူး...။ ဖုန္းတစ္ဖက္က ခြန္းစစ္မင္းလဲမျမင္ႏိုင္ဘူး...။
" အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ဒီေန႔တင္ထားတဲ့ post ကဟာေတြကို ငါလဲသိပ္ေတာ့ဂ႐ုမစိုက္မိဘူးကြ...ဒါေပမဲ့လဲ တစ္ခုေတာ့ စိတ္မေကာင္းဘူး...မင္းရဲ႕ identity ကို မင္းကိုယ္တိုင္ေၾကာင့္မသိရပဲ...သူမ်ားေၾကာင့္ လူသိရတယ္ဆိုတာက မျဖစ္သင့္ဘူး...အဲ့တာတင္တဲ့သူသာ အျပင္မွာေတြ႔ၾကည့္...မ်က္ခြက္ႀကီးကိုပဲ ပိတ္ပိတ္ထိုးပစ္မွာ...ေခြးမသား! မင္းလား ဆိုၿပီး..."
( ေစာက္က်ိဳးနဲ...ေတြ႔ရင္အ႐ွင္မထားဘူးဆိုတဲ့သူနဲ႔...ပိတ္ထိုးမယ္ဆိုတဲ့သူနဲ႔...ငါ့ကို အေျခာက္ေကာင္လို္႔ေျပာလို႔ အိမ္သာထဲဆြဲထိုးခဲ့တဲ့သူနဲ႔...အမေလး အမေလး...ငါေလးကို အဲ့ေလာက္ေတာင္ပဲ ဂရုစိုက္ၾကတယ္တဲ့လား...မ်က္ရည္ေတာင္ဝဲလာသလိုလို...)
" ႐ွိန္း... ထားလိုက္စမ္းပါကြာ...ငါ come out လုပ္လုပ္မလုပ္လုပ္ အခုမဟုတ္ေတာင္ တစ္ခ်ိန္ေတာ့ေပၚမွာပဲ...ၿပီးေတာ့ ငါ့စိတ္အတိုင္းသာဆို ဖုန္းကြယ္ထားတာမ်ိဳးလဲမဟုတ္ေပမဲ့ 'ကြၽန္ေတာ္က gay ပါ...' ဆိုၿပီးလဲ လူတကာသိေအာင္ေၾကျငာတာမ်ိဳး ဘယ္ေတာ့မွလုပ္မွာမဟုတ္ဘူး ...တစ္ခုပဲအံ့ဩတာ...အံမယ္...ထူထူးျခားျခားငါ့ကိုအဖတ္လုပ္ၿပီး ငါ့အေၾကာင္းေတြဘာေတြေဖာ္လို႔..."
" ဟ ဟ! လုပ္ၿပီ...ေမးမဲ့သာေမးရတာ...ဒီလိုကိစၥက မင္းရဲ႕ ေစာက္လိုက္ကမ္းဆိုးမသိတတ္တဲ့ပါးစပ္ေပါက္နဲ႔ အက်င့္ကို ျငိမ္က်သြားေအာင္လုပ္ႏိုင္မယ္လို႔ေတာ့ အစတည္းကထင္မထားပါဘူး..."
" သိရင္ၿပီးတာပဲ..."
" မင္းဂ႐ုမစိုက္ဘူးဆိုေပမဲ့လဲ တစ္ခုခုေတာ့ျပန္လုပ္မယ္မဟုတ္လား...မင္းမလုပ္ေတာင္ ခတ္ႏြယ္တို႔ကေတာ့ ေနမယ္မထင္ဘူး...ဪ...ကိုလင္းေခတ္ဦးေရာ...သူလဲ သိၿပီးေလာက္ေရာေပါ့...ငါေရာ မင္းဆီလာခဲ့ရအံုးမလား..."
" မလာပါနဲ႔...မင္းလာရင္ ပိုေျပာစရာေတြျဖစ္ကုန္လိမ့္မယ္...ဒီမွာ ခတ္ႏြယ္တို႔ေရာ ငသစ္တို႔ေရာ..."
" အာ...ဟုတ္တာေပါ့...ေဆာရီး ေဆာရီး...ငါနည္းနည္းပိုသြားတယ္... ၿပီးေတာ့ ကိုလင္းေခတ္ဦးလဲ႐ွိေနတာပဲကို..."
" မဟုတ္တာ..."
" အင္းပါ...ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခုခုဆိုငါ့ကိုေျပာအံုး...ဘာအကူအညီပဲလိုလိုငါ့ကိုေပးသိ...ေနာ္ ခြန္း..."
" အင္း...အရမ္းလဲစိတ္ပူမေနနဲ႔...ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးေတြနဲ႔ငါနဲ႔က အသားက်ေနၿပီ..."
" ဟက္!...ဟုတ္ပါၿပီ..."
ခြန္းစစ္မင္းဖုန္းေျပာေနရင္းက ႐ုတ္တရက္ သူ႐ွိရာဘက္ကို တေရြ႔ေရြ႔ေလ်ွာက္လာေနတဲ့ လင္းေခတ္ဦးကိုလွမ္းေတြ႔လိုက္ရတယ္...။
" ဒါဆို...႐ွိန္း...ငါအခုျပန္ရေတာ့မွာမို႔ ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္...ေနာက္မွေအးေဆးေျပာၾကတာေပါ့..."
" အိုေက အိုေက...ဂ႐ုစိုက္အံုး..."
" Ommm..."
ဖုန္းကိုအိတ္ထဲျပန္ထည့္လိုက္ၿပီးေတာ့ အိတ္ကိုေကာက္လြယ္လိုက္ရင္း လင္းေခတ္ဦးကို မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာၾကည့္လွမ္းလိုက္မိတယ္...။
" ဘာလို႔ဖုန္းမကိုင္တာလဲ..."
" ဖုန္းေခၚထားတာလား...ခဏ..."
လင္းေခတ္ဦးက ေျပာရင္းနဲ႔ပဲ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲကဖုန္းကိုထုတ္ၾကည့္ၿပီး ခြန္းစစ္မင္းနားကိုေရာက္လာတယ္...။
" ဪ...ေဆာရီး ခြန္းရယ္...Silent လုပ္ထားမိတာပဲ...ေဆာရီး ေဆာရီး...ေစာင့္ေနရတာၾကာၿပီလား..."
" အဲ့လိုေတာ့မၾကာေသးပါဘူး..."
လင္းေခတ္ဦးက ျပံဳးလိုက္ၿပီး...။
" ေတာ္ေသးတာေပါ့...အဲ့တာဆိုသြားၾကမယ္ေလ...စာေစာေစာသင္ၿပီးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္အတူတူေအးေအးေဆးေဆးေနလို႔ရတာေပါ့..."
" ေနပါအံုး..."
" ဘာလဲ..."
" ခင္မ်ား Mail box ကိစၥသိၿပီးေလာက္ေရာေပါ့..."
" အဲ့တာလား...အင္း...မသိခ်င္ရင္ေတာင္ ေျပာျပခ်င္ေနတဲ့သူေတြခ်ည္း..."
" အဲ့တာကို ခင္မ်ားကဘာမွမျဖစ္ဘူးလား..."
" ဘာကိုလဲ..."
" ခင္မ်ားအရင္ကဆို ႐ွိန္းဆက္ပိုင္နဲ႔ပတ္သတ္ရင္ အရမ္း sensitive ျဖစ္တာေလ...ပါးစပ္ကထုတ္မေျပာရင္ေတာင္ မ်က္ႏွာမွာေတာ့ေပၚေနတတ္တယ္..."
" အဲ့တာက...အဲ့တုန္းက မင္းနဲ႔ငါနဲ႔က ဘာမွမွမဟုတ္ေသးတာ...ေျပာရရင္ အဲ့အေျခအေနေတြတုန္းက ႐ွိန္းဆက္ပိုင္က ငါ့ရဲ႕ၿပိဳင္ဘက္လို႔ေတာင္ေျပာလို႔ရတယ္ေလ...အဲ့ေတာ့ တစ္ခုခုဆိုစိတ္ပူရတာေပါ့...အခုက မင္းကငါနဲ႔သတ္ဆိုင္တဲ့သူျဖစ္ေနၿပီေလ...လက္႐ွိမွာ ႐ွိန္းဆက္ပိုင္နဲ႔မင္းကလဲ ေကာင္းမြန္တဲ့ဆက္ဆံေရးတစ္ခုမွာ႐ွိေနတယ္ဆိုတာ ငါသိတာပဲဟာ...အဲ့ေတာ့ ဘာလို႔ ငါကစိတ္တိုေဒါသထြက္ေနစရာလိုမလဲ...ၿပီးေတာ့ တင္ထားတာႀကီးကလဲ ေပါက္ကရေတြကို..."
ခြန္းစစ္မင္းဘာမွျပန္မေျပာမိေပမဲ့ လင္းေခတ္ဦးရဲ႕ပံုစံက မူမမွန္ေနဘူးဆိုတာ သူခံစားလို႔ရေနတယ္...။ မ်က္ႏွာကျပံဳးေနေပမဲ့ အရင္ကလိုအျပံဳးမ်ိဳးဟုတ္မေနဘူး...။ ေျပာရရင္ အခုသူ႔ေ႐ွ႕ကလင္းေခတ္ဦးပံုစံက သူတစ္ခါမွမျမင္ဖူးတဲ့ပံုစံမ်ိဳး...။ လင္းေခတ္ဦးက ဒီေန႔...။
( ေၾကာက္စရာေကာင္းေနတယ္...)
ဒါေပမဲ့ ထိုအေတြးေတြကို အေတြးအဆင့္မွာသာထားလိုက္ၿပီး လင္းေခတ္ဦးနဲ႔အတူ ကားေပၚသာတက္ထိုင္လိုက္မိေတာ့တယ္...။ ဒါနဲ႔ ကားစက္ႏိႈးၿပီး ထြက္ေတာ့မယ့္ခဏ...လင္းေခတ္ဦးဘက္ျခမ္းက မွန္ကိုလာေခါက္တဲ့အသံထြက္လာတယ္...။ လင္းေခတ္ဦးလဲ မွန္ကိုခ်လိုက္ရင္း...။
" ဝတီ..."
" ကိုလင္း...ျပန္ေတာ့မလို႔လား...ဝတီေလ..."
စကားအဆံုးသတ္ဖို႔ရာ ဝတီကိုကိုတစ္ေယာက္ မတတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး...။ အေၾကာင္းက လင္းေခတ္ဦးေဘး ေခါင္းခန္းမွာမိန္႔မိန္႔ႀကီးထိုင္ၿပီး သူ႔ကိုမ်က္ေတာင္မခတ္တမ္း စူးစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ ခြန္းစစ္မင္းကိုေတြ႔လိုက္ရလိုပဲ...။ အေျခအေနေတြကို လွည့္မၾကည့္ပါပဲ ခ်က္ခ်င္းသေဘာေပါက္လိုက္တဲ့လင္းေခတ္ဦးက...ခြန္းစစ္မင္းရဲ႕မ်က္ႏွာကို ပါးကေနအသာတြန္းၿပီး တစ္ဖက္ကိုလွည့္ေစတယ္...။
( Fuck! ငါ ဝတီကိုကို ကိုၾကည့္ေနမွန္း သူဘယ္လိုသိလဲ...)
လင္းေခတ္ဦးက အရင္ကတည္းက...ခြန္းစစ္မင္းတစ္ေယာက္ ဝတီကိုကိုနဲ႔ေတြ႔တိုင္း ေျခဆံုးေခါင္းဆံုးၾကည့္ၾကည့္တတ္တာကို သိတယ္...။ အဲ့လိုပဲ...သူအဲ့လိုၾကည့္တတ္တာကို လင္းေခတ္ဦးမႀကိဳက္ဘူးဆိုတာကိုလဲ ခြန္းစစ္မင္းကသိတယ္...။ မသိတာက...ၾကည့္တဲ့သူ႔ဘက္ကလား...အၾကည့္ခံရတဲ့ ဝတီကိုကိုဘက္ကလားဆိုတာပဲ...။
ခြန္းစစ္မင္း သူ႔အေတြးကိုအဆံုးသတ္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့...လင္းေခတ္ဦးက ဘာမွမထူးဆန္းတဲ့အရာကိုရင္ဆိုင္ေနရသလိုမ်ိဳး ဝတီကိုကိုရဲ႕အဆံုးမသတ္ရေသးတဲ့စကားကို ျပန္ေျဖလိုက္တယ္...။
" အကို အခုပဲျပန္ေတာ့မလို႔...ဝတီဘာကိစၥ႐ွိလို႔လဲ..."
" ဟို...ဝတီဒီေန႔ကားပါမလာလို႔...ဒယ္ဒီကလဲ လာမႀကိဳႏိုင္ဘူးဆိုလို႔...အဲ့တာ ဝတီ့ကို ျပန္လိုက္ပို႔ေပးဖို႔ အကူအညီေတာင္းခ်င္လို႔..."
" မရဘူး ဝတီ... အကိုက ခြန္းကိုစာသင္ရအံုးမွာ...အခုေနာက္က်ေနလို႔ သြားေတာ့မယ္ေနာ္...ဂ႐ုစိုက္ျပန္အံုး..."
ၿပီးတာနဲ႔ မွန္ကိုျပန္တင္လိုက္ၿပီး ကားကိုေမာင္းထြက္လိုက္တယ္...။
( Wtf! သူစိတ္ေရာမွန္ေသးရဲ႕လား...)
နည္းနည္းၾကာေတာ့မွ... ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ခြန္းစစ္မင္းကို သတိထားမိသြားသည့္အလား လင္းေခတ္ဦးက လွည့္ျပံဳးလာတယ္...။
" ဘာလို႔လဲ ခြန္း..."
" ခင္မ်ား ဒီေန႔တကယ္ထူးဆန္းေနတယ္...ဝတီကိုကိုက ခင္မ်ားအေမနဲ႔ပတ္သတ္တာမို႔ အျမဲလိုက္လိုက္ေလ်ာေလ်ာနဲ႔ အေလ်ွာ့ေပးေနက်...ခုနက ခင္မ်ားအဲ့လိုဒဲ့ႀကီးေျပာခ်လိုက္ေတာ့ သူေတာ္ေတာ္ေလးေအာင့္သတ္သတ္ျဖစ္သြားမွာေပါ့..."
" မင္းလဲ အဲ့လိုေျပာေနက်ပဲမဟုတ္လား...မထူးဆန္းတာကို ခြန္းကလဲ..."
" ေျပာတဲ့သူက ကြၽန္ေတာ္မဟုတ္ပဲ ခင္မ်ားျဖစ္ေနလို႔ကို ထူးဆန္းတာ..."
" ဟ ဟ!... အင္းးး...မင္းေျပာသလို ငါသူ႔ကိုအေလ်ွာ့ေပးတတ္တယ္ပဲထားအံုး... ဘယ္လိုပဲ အေလ်ွာ့ေပးေပး...မင္းနဲ႔ယွဥ္လာရင္ေတာ့ သူကငါ့အတြက္အေရးႀကီးပါေတာ့မလား..."
" မဟုတ္ပါဘူး...အဲ့လိုမဟုတ္ဘူး...အခုက ကြၽန္ေတာ္ကသူ႔ထက္အေရးႀကီးလို႔ဆိုတာထက္ သူ႔ကိုအဖတ္လုပ္ၿပီးစကားေျပာခ်င္စိတ္မ႐ွိတဲ့ပံုေပါက္ေနတာ..."
" အဟင္း! ခြန္းကေတာ့လုပ္ၿပီ..."
" ခင္မ်ား တစ္ခုခုကိုစိတ္အလိုမက်ျဖစ္ေနတယ္မဟုတ္လား...ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား...ခင္မ်ား...ဟင္!..."
ခြန္းစစ္မင္းထူးဆန္းစြာနဲ႔ လင္းေခတ္ဦးကိုေျပာလိုက္မိတယ္...။
" ကိုလင္း ကားရပ္ေပး...အခုရပ္..."
" ဘာလို႔တုန္း..."
" ရပ္ပါဆို..."
လင္းေခတ္ဦး ကားကိုလမ္းေဘးဆင္းရပ္လိုက္တာနဲ႔ ခြန္းစစ္မင္း ကားစတီယာရင္ေပၚကလင္းေခတ္ဦးရဲ႕ညာဘက္လက္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္မိတယ္...။
" ဒါကဘာျဖစ္တာလဲ...မနက္ကမ႐ွိပါဘူး..."
ဖူးေရာင္ကာ ေသြးစို႔ေနတဲ့လက္ဆစ္ထိပ္ေတြကို ရည္ၫြန္းေမးလိုက္ေတာ့ လင္းေခတ္ဦးရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚက အျပံဳးေတြက တျဖည္းျဖည္းေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့တယ္...။
" ကိုလင္း...ခင္မ်ား ေဒါသထြက္ေနတယ္...ကြၽန္ေတာ့္ကိုမလိမ္နဲ႔...ဘာေတြျဖစ္ထားတာလဲ...ဘယ္သူနဲ႔ရန္ျဖစ္လာတာလဲ..."
ထိုအခ်ိန္မွာပဲ လင္းေခတ္ဦးက မေျပာမဆိုနဲ႔ခြန္းစစ္မင္းကိုရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းၿပီး တင္းတင္းက်ပ္က်က္ဖက္လိုက္တယ္...။
" ေတာင္းပန္ပါတယ္..."
" အမ္!...ဘာအတြက္တုန္း..."
" ငါ့ေၾကာင့္..."
" ေန...ေနပါအံုး..."
သူ႔ကိုတင္းက်ပ္စြာေထြးေပြ႔ထားဆဲျဖစ္တဲ့ လင္းေခတ္ဦးရဲ႕လက္ေတြထဲက႐ုန္းထြက္ၿပီး...။
" Mail box ကိစၥကို ခင္မ်ားေၾကာင့္လို႔ေျပာခ်င္ေနတာလား...ဘာဆိုင္လို႔တုန္း ကိုလင္းရဲ႕...အယ္!...ဒါမွမဟုတ္ အဲ့ post ဘယ္သူတင္တာလဲ ခင္မ်ားသိလို႔လား..."
လင္းေခတ္ဦးက မ်က္ႏွာကို တစ္ဖက္မသိမသာလႊဲလိုက္မွန္း သူသတိထားျဖစ္ေအာင္ထားလိုက္မိတယ္...။
" ဟင့္အင္း..."
" အဲ့တာဆို...ဘာကိစၥ ခင္မ်ားေၾကာင့္ျဖစ္ရမွာတုန္းဗ်..."
" ဒါေပမဲ့...အခုမင္းက ငါ့ခ်စ္သူျဖစ္ေနၿပီေလ...အဲ့တာကို ငါကမကာကြယ္ေပးႏိုင္ဘူး..."
" အဓိပၸါယ္မ႐ွိတာ...အရာရာကာကြယ္ေပးခ်င္ရေအာင္ ခင္မ်ားကစူပါမန္းလား...ၿပီးေတာ့ အခုကိစၥကို ကြၽန္ေတာ္ကသိပ္အေရးအရာလုပ္တာမဟုတ္ဘူး...အဲ့ေလာက္ႀကီးစိတ္ထဲထည့္မေနနဲ႔..."
ေျပာမဲ့သာေျပာလိုက္ရေပမဲ့ လင္းေခတ္ဦးမ်က္ႏွာမေကာင္းရျခင္းက "ငါမင္းကိုမကာကြယ္ေပးႏိုင္ဘူး" ဆိုတာနဲ႔ ဘာမွမသတ္ဆိုင္မွန္း သူ႔စိတ္ထဲကသိေနတယ္...။
" ဒါနဲ႔ လက္က..."
" မင္းဒီေန႔...Third year EC ကိုေတြ႔မိေသးလား..."
" EC?...အင္း...ေတြ႔တယ္...ခုနကပဲ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေတာင္ ဘုၾကည့္...ဟမ္!...သူ႔မ်က္ႏွာကဒဏ္ရာေတြက ခင္မ်ား..."
" Ommm...အဲ့တာ ငါေဆာ္ထားတာ..."
" ဘာလို႔လဲ..."
" Mail box admin က သူေလ..."
" တကယ္???...ဒါဆို စာေတြကေရာ သူတင္တာလား...ဒါမွမဟုတ္ လာေပးတာကိုတင္ေပးတာလား..."
" လာေပးတာကိုတင္ေပးတာ...ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူလဲဆိုတာ ဘယ္လိုမွေမးမရဘူး...ထပ္လုပ္ေနရင္လဲ လက္လြန္ေတာ့မွာမို႔လို႔...သတိေပးၿပီးပဲ ျပန္လႊတ္လိုက္တယ္..."
" ေစာက္က်ိဳးနဲပါပဲ ကိုလင္းရယ္...ခင္မ်ား လက္မလြန္ရေသးတာႀကီးကလဲ...ကားထဲကို မွန္ကတစ္ဆင့္ျမင္ရတာေတာင္ တစ္မ်က္ႏွာလံုးရစရာမ႐ွိဘူးရယ္..."
" သူ႔ထိုက္နဲ႔သူ႔ကံပဲ..."
" ဪ...ဟုတ္ပါၿပီ...ဒါဆို တစ္ေနကုန္ဖုန္းမကိုင္တာက ခင္မ်ားအဲ့ကိစၥေတြလုပ္ေနတာလား..."
" အင္း...အရင္တည္းက Admin က အဲ့ေကာင္ဆိုတာသိထားေပမဲ့...ဒီေကာင္က တင္ခ်င္ရာတင္ၿပီး ဒီေန႔ေတာ္ေတာ္နဲ႔ေပၚမလာဘူးေလ ..."
ခြန္းစစ္မင္း လင္းေခတ္ဦးရဲ႕တင္းမာေနတဲ့မ်က္ႏွာကို ေငးၾကည့္ရင္း သူ႔ရင္ထဲ ဘာမွန္းမသိတဲ့လိႈက္လဲမႈတစ္ခုကျဖစ္ေပၚလာတယ္...။ သူလံုးဝထင္မထားဘူး...။ သူနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး လင္းေခတ္ဦးဒီေလာက္ထိျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔...။
ခြန္းစစ္မင္း သက္ျပင္းတိုးတိုးေလးခ်လိုက္မိရင္း...လင္းေခတ္ဦးရဲ႕ပါးတစ္ဖက္ကို လက္ညိဳးေလးနဲ႔တစ္ခ်က္ခပ္ဖြဖြေလး လွမ္းတို႔လိုက္တယ္...။
" ကိုလင္း..."
လင္းေခတ္ဦးလဲ အေ႐ွ႕တူ႐ူကိုစိုက္ၾကည့္ေနရာက ခြန္းစစ္မင္းဘက္ကို လွည့္လိုက္တာနဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္...မ်က္ႏွာေၾကာေတြက အလိုလိုေျပေလ်ာ့လာရၿပီး အျပံဳးတစ္ပြင့္ပါ ႐ုတ္ခ်ည္းျဖစ္တည္လာေတာ့တယ္...။
" ျပန္ရေအာင္ ကိုလင္း..."
" အိုေက..."
အဲ့ေနာက္ လင္းေခတ္ဦးက ကားကိုစက္ျပန္ႏိႈးကာ ေမာင္းထြက္ဖို႔ျပင္လိုက္တယ္...။
" ကိုလင္း..."
" အင္း..."
" ကြၽန္ေတာ္ ဒီေန႔စာသင္ၿပီးတာနဲ႔ျပန္မွာ..."
" ....."
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
" ဘာလို႔ ငါအိမ္သာဝင္ေနတုန္း ခိုးျပန္သြားရတာတုန္း..."
" ခိုးမျပန္ပါဘူး...ခင္မ်ားကို 'ကြၽန္ေတာ္ျပန္ၿပီ' ဆိုၿပီး ေအာ္ေျပာသြားတယ္ေလ..."
" မၾကားပါဘူး...ငါတမင္မၾကားရေအာင္ ေအာ္သြားတာမဟုတ္လား..."
" ဒါေပါ့... ၾကားေအာင္ေအာ္ရင္ ခင္မ်ားက ကြၽန္ေတာ့္ကိုျပန္ခြင့္ေပးမွာမွမဟုတ္တာ..."
" မင္းဟာေလ..."
ခြန္းစစ္မင္း ေအာင္ႏိုင္သူတစ္ေယာက္လို စိတ္ထဲေက်နပ္စြာနဲ႔ အိပ္ရာေပၚပစ္လွဲခ်လိုက္တယ္...။ သူဒီေန႔ လင္းေခတ္ဦးနဲ႔စာလုပ္ၿပီးတာနဲ႔ လင္းေခတ္ဦးအိမ္သာဝင္ေနတာကိုအခြင့္ေကာင္းယူၿပီး တိတ္တိတ္ေလးျပန္လာခဲ့လိုက္တာ...။ ဒီလိုမလုပ္လို႔လဲမျဖစ္ေတာ့ဘူး...။ အခုေနာက္ပိုင္း လင္းေခတ္ဦးနဲ႔ႏွစ္ေယာက္တည္း႐ွိခ်ိန္ဆို သူ႔ Dick...အဲ...သူ႔ဘဝက လံုျခံဳမႈမ႐ွိေတာ့ဘူး...။
ဖုန္းထဲကလင္းေခတ္ဦးက ဆက္ေျပာတယ္...။
" ဘာလို႔အဲ့ေလာက္ေတာင္ ျပန္ခ်င္ေနရတာတုန္းလို႔...ငါ့မွာေတာ့ မင္းနဲ႔ေနခ်င္လို႔ စာျမန္ျမန္ၿပီးေအာင္လုပ္ေပးလိုက္ရတာ...မင္းကေတာ့ အသိမေပးဘာမေပးနဲ႔ ျပန္သြားလိုက္တာ ၾကည့္အံုး..."
" ခင္မ်ားကိုကြၽန္ေတာ္ ကားေပၚမွာတည္းကေျပာထားသားပဲ..."
" ဘာလို႔လဲ...ငါတို႔ဒီေန႔ စကားေတာင္ေအးေဆးမေျပာရေသးတာကို..."
" ဪ...စကားပဲေျပာခ်င္တာေပါ့ေလ..."
" စကားေျပာရံုပဲေပါ့...တကယ္ တကယ္..."
" ေတာ္စမ္းပါ...ခင္မ်ားဘယ္တုန္းကမ်ား ႏွစ္ေယာက္တည္းဆို စကားေျပာရံုနဲ႔ၿပီးလို႔လဲ..."
" Ohhh!...ငါဘာမ်ားလုပ္မိလို႔လဲ...နမ္းတာေလာက္ကေတာ့ ႐ွိမွာပဲေလ...ၿပီးေတာ့ ဟိုဟာကလဲ မင္းေၾကာင့္..."
" ဘာ ဘာ...ဘာေျပာတယ္...ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္ဟုတ္လား..."
" မဟုတ္လို႔လား..."
" Matherfxxker ႀကီး! ခင္မ်ားဟာေလ...ကြၽန္ေတာ္ sensitive ျဖစ္တတ္မွန္းသိရက္နဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွ႐ိုး႐ိုးတန္းတန္းမနမ္းဘူး...ၿပီးရင္ ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ကအထိမခံႏိုင္ျဖစ္လာၿပီဆိုရင္ ခင္မ်ားကသူေတာ္ေကာင္းႀကီးလုပ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကိုလုပ္..."
" Musterbate ပဲလုပ္ေပးတာပါ..."
" အဲ့တာကိုပဲ ေျပာတာေလ..."
" အဟက္ ဟက္! ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ မင္းႀကိဳက္တယ္မဟုတ္လား..."
( Fuck! ဒီလူေတာ့...)
" ခင္မ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ အဲ့စကားႀကီးမေျပာပါနဲ႔လို႔ ဘယ္ႏွစ္ခါေျပာရမလဲ..."
" ခြန္း...မင္းက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုမွျပန္မျမင္ရတာ...တကယ္ေျပာတာ...ငါအဲ့စကားေျပာတိုင္းျဖစ္သြားတဲ့ မင္းရဲ႕ Face reaction ကေလ...အင္း...ဘယ္လိုေျပာရမလဲ..."
" ခင္မ်ားကိုထန္ေစတယ္လား..."
" အဟစ္!...ခြန္း...မင္းကညစ္ပတ္တာေတြတအားေျပာတာပဲ..."
" ဘာဗ်..."
" ဟုတ္တယ္ေလ...ငါက ငါ့ကိုရင္ခုန္ေစတယ္လို႔ေျပာမလို႔ဟာကို...မင္းကတကယ့္ကို Dirty mind ေလးပဲ ခြန္း..."
" ဪ ဪ...အဲ့ Dirty mind ေလးကိုပဲ အလကားေန ဟိုဒင္းဟိုဟာဖို႔ပဲၾကံေနတဲ့ Naughty King ႀကီးအေၾကာင္းကိုလဲ ထည့္ေျပာအံုးမွေပါ့..."
" ႐ွက္စရာေတြေျပာေနျပန္ပါၿပီ..."
" ..... "
( အိမ္အထိေျပးလာၿပီး ပိတ္ကန္ခ်င္ေအာင္လုပ္ေနတာလားပဲ...Fuck!...)
" ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီေန႔ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ညီေလးကို ကိုယ္ပိုင္ခ်ိန္ေလးေပးရမွာပဲ..."
တစ္ဖက္ကေန သေဘာကၽစြာထြက္လာတဲ့ ရယ္သံေတြေၾကာင့္ ခြန္းစစ္မင္းမ်က္ခံုး႐ိုးေတြကိုတြန္႔ခ်ိဳးလိုက္မိျပန္တယ္...။
" ဒီမွာ ကိုလင္း...ခင္မ်ား ျပန္လဲစဥ္းစားၾကည့္ပါအံုး...ကြၽန္ေတာ့္ညီေလးခင္မ်ာ သူ႔သေဘာဆႏၵမပါပါပဲ ေန႔တိုင္းနီးပါး 'SS' လုပ္ခံေနရတာ...တစ္ခါတစ္ခါ ကြၽန္ေတာ့္ Dick လား ခင္မ်ား Dick လားေတာင္ မသဲကြဲေတာ့ဘူး...ခင္မ်ားလက္ထဲမွာခ်ည္းပဲ..."
" ဘာလဲ 'SS' က..."
" Shaking and Sucking..."
" ဟား ဟား ဟား! ခြန္းရယ္...မင္းက မဟုတ္တာဆို သိပ္ေျပာတတ္တာပဲ..."
" ဪ...ခင္မ်ားရယ္...ခင္မ်ားလဲ မဟုတ္တာဆို သိပ္လုပ္တတ္တာပဲေနာ္..."
" ဪ...မင္းရယ္..."
" 'မင္း'ရယ္ဆိုေတာ့...'မင္း' ကဘယ္သူလဲ...ခင္မ်ားေနာက္တစ္ေယာက္ေတြ႔ေနၿပီလား..."
" ငါ့မွာ ဒီေလာက္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ခ်စ္သူေလး႐ွိေနတာကို ေနာက္တစ္ေယာက္႐ွာစရာလားလို႔..."
" ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္ကခ်စ္ဖို႔မေကာင္းေတာ့တဲ့တစ္ခ်ိန္က်ရင္ေတာ့ အသစ္႐ွာမယ္ေပါ့..."
" ဘယ္လိုလုပ္မလဲ...မင္းက ငါ့အတြက္ တစ္သတ္လံုးခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနမွာ..."
" ဟပ္ခ်ိဴး! လူလိမ္!..."
" ဟက္!..."
" ဗိုက္ဆာလာၿပီ...ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္..."
" ဦးေစတို႔လဲျပန္မေရာက္ေသးပဲနဲ႔ကို...စားစရာေရာ႐ွိလို႔လား..."
" ပါပါး'တို႔ျပန္မေရာက္ေသးမွန္း ခင္မ်ားဘယ္လိုသိလဲ...ခင္မ်ားက ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ..."
" ဒီကေန မင္းအိမ္ေ႐ွ႕ကို လွမ္းျမင္ေနရတာပဲဟာ...ဦးေစတို႔ကားေတြမွ မေတြ႔ေသးတာ...ကဲပါ...အိမ္မွာစားစရာလဲမ႐ွိပဲနဲ႔...ထြက္ခဲ့...ညစာ တစ္ေနရာရာသြားစားရေအာင္..."
" မထြက္ဘူး...ကြၽန္ေတာ္ ဒီေန႔ခင္မ်ားနဲ႔ထပ္မေတြ႔ဘူး..."
" ဟင္!...ရက္ရက္စက္စက္ေတြေျပာထြက္လိုက္တာ...ငါမင္းကိုဘာမွမလုပ္ပါဘူးဟ...ကတိေပးတယ္...ညစာအတူစားရံုပဲ..."
" ဟင့္အင္း...မလာဘူးဆို မလာဘူးပဲ...ေတာ္ၿပီ...ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္..."
" ေနအံုး...ခြန္း..."
ခြန္းစစ္မင္း အက်င့္ယုတ္စြာနဲ႔ပဲ ဖုန္းကိုခ်ပစ္လိုက္မိတယ္...။ အဲ့ေနာက္ တဂြီဂြီျဖစ္ေနတဲ့ဗိုက္ဖို႔ျဖည့္တင္းဖို႔ရာ ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာလိုက္တယ္...။ ဒီေန႔ ပံုမွန္ေစာေနက် ဦးမင္းေစေသာ္လဲျပန္မေရာက္ေသးတာေၾကာင့္ ညစာအတြက္ဘာမွမခ်က္ျပဳတ္ရေသးဘူး...။ ဒါေပမဲ့လဲ...အခုလိုေနာက္က်တဲ့ေန႔ေတြဆို ဦးမင္းေစေသာ္က စားေသာက္ဖို႔တစ္ခုခုဝယ္လာတတ္တာကို သူသိတာေၾကာင့္...ခြန္းစစ္မင္း သူ႔အေဖျပန္မေရာက္ေသးခင္အခ်ိႏ္ၾကား အစာေျပတစ္ခုခုစားထားဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္...။
ဒါနဲ႔ Sandwich လုပ္ဖို႔အတြက္ ေရခဲေသတၱာအဖြင့္ 'Messenger' ကေနအသံထြက္လာတာေၾကာင့္ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲကေနထုတ္ၾကည့္လိုက္မိတယ္...။
( လိုင္းဖြင့္ထားမိတာလား...)
လင္းေခတ္ဦးမ်ားလားဆိုၿပီးထင္လိုက္မိေပမဲ့...တကယ္တန္း Chat head မွာေပၚေနတာက ခန္႔သူရိန္သစ္...။ ခြန္းစစ္မင္းလဲ ပို႔ထားတဲ့စာကိုဖတ္ၿပီးတာနဲ႔ ေရခဲေသတၱာကိုျပန္ပိတ္လိုက္ၿပီး...အိမ္ထဲကထြက္လာလိုက္တယ္...။ ၿပီးေတာ့...'Mega' နဲ႔တစ္တိုက္ေက်ာ္မွာ႐ွိတဲ့ 'Flower Road Cafe' ဆီကို ေျခလွမ္းခပ္သြက္သြက္လွမ္းလိုက္မိတယ္...။
" ခြန္း..."
ခြန္းစစ္မင္းဆိုင္ထဲေရာက္တာနဲ႔ ခန္႔သူရိန္သစ္က လက္ျပၿပီးလွမ္းေခၚလိုက္တယ္...။ ခြန္းစစ္မင္းလဲ ဝင္ထိုင္ရင္း...။
" အိမ္လာတာမဟုတ္ဘူး..."
" ဦးေစတို႔႐ွိေနမွာစိုးလို႔..."
" ပါပါး'တို႔ကျပန္မေရာက္ေသးပါဘူး...႐ွိေတာ့ေရာဘာျဖစ္လို႔တုန္း...တစ္ခါမွမလာဖူးတဲ့သူလိုလုပ္ေနျပန္ၿပီ..."
" ခြန္း...ငါအခုမင္းနဲ႔ဘာလို႔ေတြ႔ခ်င္လဲ မင္းသိသားနဲ႔..."
ခြန္းစစ္မင္း သူ႔ေ႐ွ႕က ခန္သူရိန္သစ္ဝယ္ေပးထားတဲ့ ေကာ္ဖီေအးဘူးေလးကိုယူၿပီး ပိုက္ကေနတစ္ငံုစုတ္ေသာက္လိုက္မိတယ္...။
" Ommm...ငါသိတယ္...အဲ့တာကေလ ငသစ္...တကယ္ေတာ့ ငါမင္းကိုတမင္မေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး...ခတ္ႏြယ္ကိုကလဲ ဒီအတိုင္းဖြင့္ေျပာလိုက္တာမဟုတ္ဘူး...သူဘာသာ မေတာ္တဆသိသြားလို႔ ေျပာျပလိုက္ရတာ...မင္းကိုလဲ သိပ္မၾကာခင္မွာေျပာျပဖို႔ စဥ္းစားၿပီးသားပါ...ခတ္ႏြယ္ကိုပဲေျပာၿပီး မင္းကိုခ်န္ထားသလိုျဖစ္သြားလို႔ ငါေတာင္း..."
" ေတာင္းပန္ပါတယ္..."
" ....."
" ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ ခြန္း...ဒီၾကားထဲ ငါ့ေၾကာင့္အခက္ေတြ႔ခဲ့မွာပဲ...မင္းဘာေတြျဖစ္ေနလဲမသိပဲနဲ႔ အလိုက္ကမ္းဆိုးမသိေလ်ွာက္ေျပာခဲ့မိတယ္...ငါေျပာခဲ့တာေတြက မင္း Gay ျဖစ္မွာကို မလိုလားသလိုပံုမ်ိဳးေပါက္သြားတယ္ထင္တယ္...အဲ့တာေၾကာင့္လဲ မင္းငါ့ကိုေျပာျပဖို႔ မလြယ္ကူခဲ့တာမဟုတ္လား..."
" အဲ့လိုမဟုတ္ပါဘူး...ငါမင္းကိုမေျပာဘူးဆိုတာက...ဒီလိုပဲ အေၾကာင္းျပခ်က္ေရေရရာရာမ႐ွိပါဘူး...ဒီတိုင္းျဖစ္သြားတာရယ္...ၿပီးေတာ့ မင္းလဲ Ally တစ္ေယာက္ဆိုတာကိုသိရက္နဲ႔ကို ငါဘက္ကေျပာထြက္ဖို႔ခက္ခဲေနခဲ့တာ..."
" ခတ္ႏြယ္ မင္းနဲ႔႐ွိန္းဆက္ပိုင္ကိစၥကိုေျပာတိုင္း 'မင္းက Gay မွမဟုတ္တာ...ဘာလို႔အတင္းေတြေျပာေနတာလဲ' ဆိုတာေတြက...မင္းကိုကာကြယ္ေပးတာထက္...မင္းကို Gay မျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ငါ့ရဲ႕အတၱကပိုႀကီးသြားတယ္ ခြန္း...ဟို...ငါေျပာခ်င္တာက..."
" ငါနားလည္တယ္...ဘယ္သူမွေတာ့ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းကို Gay မျဖစ္ေစခ်င္ၾကဘူးေလ...ငါသေဘာေပါက္တယ္...ဒါေပမဲ့ အဲ့လိုေတြေျပာခဲ့မိတာအတြက္လဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအျပစ္တင္မေနနဲ႔...အဓိပၸါယ္မ႐ွိတာေတြ..."
" ခြန္း..."
( Wtf! မ်က္ရည္ေတြလား...ေစာက္က်ိဳးနဲ...)
သူေၾကာင္ေနမိတုန္းမွာပဲ ခန္႔သူရိန္သစ္က ႐ုတ္တရက္ႀကီးမ်က္ရည္ေတြစီးက်လာၿပီး ခြန္းစစ္မင္းကိုဆြဲဖက္ေတာ့တယ္...။
" င...ငသစ္..."
" ငါတကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ သူငယ္ခ်င္းရယ္...ေနာက္ဆို ငါမင္းကိုေသခ်ာဂ႐ုစိုက္ပါ့မယ္...အဲ့တာေၾကာင့္ ေနာက္ဆိုဘာျဖစ္ျဖစ္အသိေပး ရင္ဖြင့္လို႔ရပါတယ္ကြာ...ေယာက်္ားေလးခ်င္းျဖစ္တဲ့အတြက္ ပိုပြင့္လင္းရမွာေပါ့...မင္းကငါ့အတြက္ ညီအကိုဆိုလဲဟုတ္တယ္...မိသားစုဆိုလဲဟုတ္တယ္ ခြန္း...ငါမင္းကိုအရမ္းခ်စ္တယ္ဆိုတာ သိတယ္မဟုတ္လားသူငယ္ခ်င္း...T T..."
( ေသျခင္းဆိုးေရ...ဘာထျဖစ္တာတုန္းဟ...ငါ့ႏွယ္...)
" ေအးပါကြာ...ေအးပါ...သိၿပီမို႔ လႊတ္ေတာ့..."
ခြန္းစစ္မင္းလဲ ဆိုင္ထဲကလူေတြရဲ႕ ျပဴးတူးျပဲတဲနဲ႔ တီးတီးတိုးတိုးအမူအရာေတြကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္း...ခန္႔သူရိန္သစ္ရဲ႕ပုခံုးကို ခပ္ဖြဖြစုတ္ကိုင္လိုက္တယ္...။
" ေနာက္ဆို ဘာျဖစ္ျဖစ္ မင္းကိုေျပာပါ့မယ္...ဟုတ္ၿပီလား..."
" အင္း..."
ခန္႔သူရိန္သစ္က စိတ္ႏုၿပီးလူေၾကာက္တတ္တဲ့အျပင္ ခံစားလြယ္တတ္တာကိုလဲ သိေနတာေၾကာင့္...ခြန္းစစ္မင္းခမ်ာ မနည္းကိုျပန္ေခ်ာ့ယူရ႐ွာတယ္...။ အဲ့အခ်ိန္မွာပဲ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အေပၚကို အရိပ္တစ္ခုကထိုးက်လာတယ္...။
" အဟမ္း!..."
( Fuck!...)
" ကိုလင္း..."
လင္းေခတ္ဦးက ျပံဳးေယာင္သန္းရံုသာသန္းထားၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕စားပြဲဝိုင္းေလးမွာဝင္ထိုက္လိုက္တယ္...။
" ခြန္းကဒီေရာက္ေနတာပဲ...ကို'က လိုက္႐ွာေနတာ..."
" အဟြတ္ အဟြတ္..."
ၾကားလိုက္ရတဲ့အသံုးအႏႈန္းေၾကာင့္ ခြန္းစစ္မင္းတစ္ေယာက္ ေသြးပါအန္ခ်င္သြားရတယ္...။ လင္းေခတ္ဦးကေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ေလးကို အသာေကာ့ၫြတ္လိုက္ၿပီး ခြန္းစစ္မင္းကို လွပစြာေငးၾကည့္လာတယ္...။
( ငါလခြမ္း!...ဒါဘာေစာက္ခ်ိဳးတုန္း...ငသစ္နဲ႔ဖက္တာကိုျမင္သြားတာလား...သူသဝန္တိုေနတာလို႔ေတာ့မေျပာနဲ႔ေနာ္...ငသစ္နဲ႔ကိုေလ...)
ခန္႔သူရိန္သစ္ခမ်ာလဲ မ်က္လံုးအျပဳးသားနဲ႔ လင္းေခတ္ဦးကိုတစ္လွည့္ ခြန္းစစ္မင္းကိုတစ္လွည့္ၾကည့္ေနရာက...ခြန္းစစ္မင္းနားေခါင္းေလးငဲ့ကာ တိုးတိုးေမးလာတယ္...။
" ဒါဆို...ခတ္ႏြယ္ေျပာတဲ့ မင္းနဲ႔ကိုလင္းဆိုတာ..."
" အင္း...အဲ့တာအမွန္ပဲ...ေနာ္ခြန္း..."
" ခင္မ်ားကဘာသိလို႔ မွန္ေနတာတုန္း...တကယ္ပါပဲ..."
ခြန္းစစ္မင္း မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ကိုအားပါပါထိုးလိုက္ၿပီးေနာက္ ခန္႔သူရိန္သစ္ဘက္ကိုျပန္လွည့္လိုက္တယ္...။
" ဟင္းးး!...မထူးပါဘူး...ဟုတ္တယ္...ငါနဲ႔ကိုလင္းနဲ႔က တြဲေနတာ..."
" Shit! ဒါဆို တကယ္ပဲေပါ့...ဟား ဟား!..."
" အမ္! ဘာရယ္တာတုန္း..."
" ဪ...ဒီလိုပဲ...စိတ္ထဲဘာေၾကာင့္ရယ္မသိေပ်ာ္သြားလို႔..."
" ငသစ္..."
" မင္းက Straight မဟုတ္ဘူးဆိုတာသိသိခ်င္း ငါပထမဆံုးစိုးရိမ္မိတာက ခ်စ္သူရည္းစားကိစၥပဲ...မင္းလဲသိသားနဲ႔...အကုန္လံုးကိုမဆိုလိုေပမဲ့...Gay တစ္ေယာက္က Straight တစ္ေယာက္ထက္ လက္တြဲေဖာ္႐ွာရတာပိုခက္တယ္...ရည္းစားဘာညာကလြယ္ရင္လြယ္လိမ့္မယ္...ကိုယ့္ကိုတကယ္ခ်စ္တဲ့သူကို တစ္သတ္လံုးစာလက္တြဲေဖာ္အျဖစ္ရဖို႔ကေတာ့ တကယ္မလြယ္တဲ့ကိစၥ..."
" အဲ့ေတာ့ဘာျဖစ္လဲ..."
" အဲ့ေတာ့...မင္းအခု ကိုလင္းနဲ႔တြဲေနတာဆိုေတာ့ ငါ့ရင္ထဲကအလံုးႀကီးက်သြားၿပီ..."
" ဟင္...အဲ့တာဆို...မင္းေျပာသလိုဆိုရင္ ငါနဲ႔ကိုလင္းက အရမ္းေတြပဲခ်စ္ေနသလိုလို..."
" မဟုတ္လို႔လား..."
" ငါကိုလင္းကိုမခ်စ္ပါဘူး...ငါတို႔က..."
( အဲ့တာအမွန္ပဲေလ...ေျပာလိုက္ေလ...ကိုလင္းနဲ႔က ဒီအတိုင္းတြဲရံုပဲဆိုတာ...)
" ငါလဲမင္းကိုခ်စ္တယ္လို႔ တစ္ခါမွမေျပာပါဘူး..."
ခြန္းစစ္မင္း ျပံဳးစစနဲ႔ငနဲကို ဒုတိယအႀကိမ္မ်က္ေစာင္းလွမ္းထိုးေနတုန္းမွာပဲ...ထိုငနဲက သူ႔ကိုျပန္ေငးၾကည့္ရင္း ခန္႔သူရိန္သစ္ကိုစကားလွမ္းေျပာတယ္...။
" ဒါေပမဲ့လဲ...ခြန္းက ငါနဲ႔တြဲေနတာျဖစ္တဲ့အတြက္ မင္းစိတ္ခ်ထားလို္႔ရပါတယ္...မင္းသူငယ္ခ်င္းကလဲ ငါ့ကိုလိုတယ္..."
" ဘာဗ်..."
" ဒါေပါ့ ကိုလင္းရဲ႕...ကြၽန္ေတာ္တို႔က တစ္ေယာက္အေၾကာင္းတစ္ေယာက္မသိတာမွမဟုတ္တာ...သူ႔လိုလူမ်ိဳးကလဲ ကိုလင္းနဲ႔မွရမွာ...ဒါေၾကာင့္လဲ သူ Guide ႐ွာေနတုန္းက ကိုလင္းဆီမေရာက္ေရာက္ေအာင္ပို႔လိုက္တာေပါ့ဗ်..."
" အယ္!...ဒါဆို အဲ့တုန္းက ခြန္း ငါ့တိုက္ခန္းမွန္းမသိပဲေရာက္လာတာ မင္းလႊတ္လိုက္လို႔ေပါ့..."
" ဟုတ္တယ္...ဟိ ဟိ!..."
" ဪ...ေတာ္လိုက္တာ...တကယ္ေျပာတာ ခန္႔သူ...မဟုတ္ရင္ သူ ဦးေစတို႔ကို ပတ္ေနအံုးမွာ..."
ပါးစပ္နားရြက္တက္ခ်ိန္မလိုျပံဳးေနတဲ့ ခန္႔သူရိန္သစ္ကိုၾကည့္ၿပီး ခြန္းစစ္မင္း မ်က္လံုးထဲကန္႔လန္႔ျဖစ္လာရတယ္...။
" အင္းပါ...ဟုတ္ပါၿပီ ကိုလင္း fanboy ရဲ႕..."
( သေကာင့္သားက ကိုလင္းဆီကခ်ီးက်ဴးစကားၾကားလိုက္တာနဲ႔ ခုနကအသံက်ယ္ႀကီးနဲ႔ငိုခဲ့တာ သူမဟုတ္တဲ့အတိုင္းပဲ...)
" အဟစ္!...ကဲ အဲ့တာဆိုလဲ ငါျပန္ေတာ့မယ္ေလ ခြန္း...ေျပာခ်င္တာေတြ သိခ်င္တာေတြလဲကုန္ၿပီဆိုေတာ့..."
" ျပန္ေတာ့မလို႔လား..."
" အင္း..."
" ၿပီးတာပဲ... ကားဂ႐ုစိုက္ေမာင္းအံုး..."
" အင္း အင္း...ကိုလင္း ကြၽန္ေတာ္သြားၿပီေနာ္..."
" အိုေက ခန္႔သူ...မနက္ဖန္မွေတြ႔မယ္..."
" ဟုတ္..."
ခန္႔သူရိန္သစ္ထြက္သြားတာနဲ႔ ခြန္းစစ္မင္းရဲ႕မ်က္ေထာင့္နီႀကီးက လင္းေခတ္ဦးဆီဒိုင္းခနဲေရာက္လာေတာ့တယ္...။
" ခင္မ်ားဘာျဖစ္ေနတာလဲ..."
" ကိုဘာမွမျဖစ္ပါဘူး..."
" အဲ့ 'ကို' ကေရာ ဘာသေဘာလဲ..."
" အဲ့ 'ကို' ကဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ..."
" မႀကိဳက္ဘူး...မသံုးနဲ႔..."
" ဘာလို႔လဲ..."
" ခင္မ်ားက အဲ့လို 'ကို'လို႔သံုးေတာ့...ကြၽန္ေတာ္က...ကြၽန္ေတာ္ကအလိုလိုေနရင္း..."
( Shit! သူကဘာလုပ္လုပ္ ဘာလို႔ Dominant ဆန္ေနရတာလဲ...ငါက်ေတာ့...)
" မသိဘူးဗ်ာ...မသံုးနဲ႔ဆို မသံုးနဲ႔ေပါ့..."
" အင္းးး!...အဲ့တာဆို 'ကိုကို' လို႔သံုးရမလား...ဟင္ ကေလးေလး..."
" ခင္မ်ား...ေဘာျဖစ္ေနတာလား..."
" Oh! အႀကီးကို႐ိုင္းျပန္ၿပီ...တစ္ခုခုဆို ဆဲဖို႔ပဲ...အဲ့တာဘာအထာလဲ..."
" _ီးအထာ..._ီးအထာ...ရၿပီလား..."
ၿပီးတာနဲ႔ ခြန္းစစ္မင္းစိတ္ကုန္စြာ လင္းေခတ္ဦးကိုလွည့္မၾကည့္ေတာ့ပဲ ဆိုင္ထဲကထြက္လာလိုက္ေတာ့တယ္...။ 'MEGA' ေ႐ွ႕နားေလာက္ေရာက္ေတာ့ လင္းေခတ္ဦးက ခြန္းစစ္မင္းကိုမွီလာကာ လက္ကိုလွမ္းဆြဲလိုက္တယ္...။
" အက်င့္ပုတ္လိုက္တာ...ငါနဲ႔ညစာစားဖို႔ေခၚေတာ့မလာပဲ...ခန္႔သူနဲ႔က်မုန္႔လာစားေနတယ္..."
" ခင္မ်ားနဲ႔မေတြ႔ခ်င္ဘူးလို႔ေျပာၿပီးၿပီပဲ..."
" ဒါေပမဲ့ ငါကေတြ႔ခ်င္တယ္ေလ...ဒီက ကိုကို 'Vibrater' က...သူ႔ရဲ႕ ေဘဘီ 'Dildo' ေလးကိုေတြ႔ခ်င္မိတာ အျပစ္လားကြယ္..."
" Fuck!...ခင္မ်ားေသခ်င္ေနၿပီလား..."
" ၾကည့္...႐ိုင္းျပန္ၿပီ...ဒီကေလး ဆံုးမမွျဖစ္ေတာ့မယ္..."
" ေဘာကို!..."
--------------------
[Unicode]
ခတ်နွယ်နဲ့ခန့်သူရိန်သစ်တို့ထွက်သွားတာနဲ့...ခွန်းစစ်မင်းတစ်ယောက် လင်းခေတ်ဦးကားရပ်ထားတဲ့နေရာရဲ့ မနီးမဝေးမှာရှိနေတဲ့ အုတ်ခုံလေးမှာသွားထိုင်နေလိုက်တယ်...။ ပြီးတော့... လင်းခေတ်ဦးကိုဖုန်းဆက်ခေါ်ဖို့ ပြင်လိုက်တယ်...။ ဒါပေမဲ့...လင်းခေတ်ဦးဆီဖုန်းမဝင်ခင် သူ့ဆီကို ဖုန်းတစ်ကောဝင်လာတယ်...။ Contact က နာမည်ကိုမြင်လိုက်တာနဲ့ သူအချိန်မဆိုင်းတော့ပဲ ပြန်ဖြေလိုက်မိတယ်...။
" ရှိန်း..."
" Ommm...ခွန်း..."
" မင်းတွေ့ပြီးပြီထင်တယ်..."
" အင်း...အခုမှတွေ့တယ်...အဲ့တာ တွေ့တွေ့ချင်း ဖုန်းဆက်လိုက်တာ..."
" ဪ..."
" အဆင်ပြေရဲ့လား..."
" မပြေစရာဘာအကြောင်းမှ'မှမရှိတာပဲ...မင်းရော..."
" ငါကကိစ္စမရှိဘူးလေ...နဂိုတည်းက ငါဘာဆိုတာ လူတိုင်းသိပြီးသားပဲဟာ...ပြီးတော့ ငါတို့နှစ်ယောက်ကိစ္စကလဲ ရူးတဲ့သူနဲ့ပေါတဲ့သူပဲယုံလိမ့်မယ်...ငါမင်းကိုလိုက်ခဲ့တာကို ငါတို့နှစ်ကျောင်းလုံးကလူတွေအကုန်သိတာမို့...ငါအငြင်းခံလိုက်ရတာကိုလဲ ဘယ်လိုဖြစ်ပြီးတော့လဲမသိပေမဲ့...လခွမ်း!...အကုန်သိကြတယ်ဟ..."
" အင်! ဟုတ်လား..."
" အေးဆို...အဲ့တာထက် အခြားမင်းအကြောင်း သပုတ်လေလွင့်ပြောထားတာတွေကိုရော ဘာလုပ်မှာလဲ...ဪ ဆောရီး...ငါမေ့လို့...ငါပြောနေတာ ခွန်းစစ်မင်းဆိုတဲ့ ဘေးတိုက်သွားကောင်ဆိုတာ ငါမေ့သွားတယ်...မင်းဂရုမစိုက်ဘူး မဟုတ်လား..."
" မင်းမှန်တယ်...ဒါနဲ့ နေပါအုံး...ရှိန်း မင်းက ငါငြင်းတာခံလိုက်ရပေမဲ့ ဘာမှလဲသိပ်မခံစားရသလိုပဲ...အခုထိ အရင်လိုစောက်စကားကများတုန်း...လူချင်းတွေ့လဲ လက်ရဲဇက်ရဲနိုင်အုံးမှာဆိုတာ လောင်းရဲတယ်...မင်းငါ့ကိုတကယ်ကြိုက်ခဲ့တာရော ဟုတ်ရဲ့လား..."
" အမလေးလေး...ငါကမင်းကိုကြိုက်တာလေ...ချစ်တာမှမဟုတ်တာ...နှစ်ပတ်လောက် မစားနိုင်မသောက်နိုင်ဖြစ်ပြီးတာက မလုံလောက်သေးဘူးလားဟ...ကိုယ်ကြိုက်တဲ့သူဆီကအငြင်းခံရတာလေးကို ငါ့ကိုဘယ်လောက်ထိခံစားစေချင်နေတာတုန်းလို့..."
" မသိဘူးလေ...ရုပ်ရှင်တွေထဲကလို 'ဘာလို့လဲ' လို့ ရေချိုးခန်းထဲအော်ဟစ်ပြီး နံရံကိုလက်သီးတွေနဲ့ထိုး...လက်ကောက်ဝတ်ကိုဓားနဲ့လှီး...လှီး..."
" ရပြီ ရပြီ...လုံလောက်ပြီ...ဘယ်အချိန်တည်းက သေစေချင်နေတာတုန်း..."
" ကြာပြီထင်တာပဲ..."
" ....."
" ဒါပေမဲ့ စိတ်မပူပါနဲ့...ငါဆိုတာက...ကိုယ်ကတစ်ဖက်ကိုငြင်းလိုက်ပေမဲ့ အခြားတစ်ယောက်ကိုရွေးချယ်လိုက်ပေမဲ့...တစ်ဖက်ကိုလဲ ကိုယ့်ကိုယ်ပဲဆက်ကြိုက်စေချင်နေတဲ့ ဦးနှောက်မနှံ့တဲ့သူတွေထဲ မပါပါဘူး...ဒါကြောင့် အခြားမင်းကြိုက်ရတဲ့သူတွေ့ရင်လဲ ငါ့ကိုပြောပြအုံး...နောက်ထပ်ကံဆိုးသူမောင်ရှင်က ဘယ်သူလဲသိချင်လို့်..."
ရှိန်းဆက်ပိုင် သဘောကျစွာရယ်မောလိုက်မိတယ်...။ တစ်ဆက်တည်းမှာပဲ... ခွန်းစစ်မင်းဆိုတဲ့မင်းကို အရမ်းအရမ်းသဘောကျခဲ့တာဖြစ်ကြောင်း...လက်ရှိမှာ ဘာမှမခံစားရတော့ဘူးဆိုတိုင်း မင်းကိုမကြိုက်တော့ဘူးလို့ ဆိုလိုတာမဟုတ်ကြောင်း...သိပ်မခံစားခဲ့ရဘူးဆိုတာကလဲ အရှိကိုအရှိတိုင်း လက်ခံလိုက်နိုင်အောင်ကြိုးစားခဲ့လို့ဖြစ်ကြောင်း...ငါကမင်းအတွက် သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်အဖြစ်အရေးပါနေသေးသလို...ငါ့အတွက်လဲမင်းက နည်းမျိုးစုံနဲ့အရေးပါနေသေးတာကြောင့် အခုချိန်မှာ နောက်တစ်ယောက်ကိုထပ်ကြိုက်မိဖို့ ဘယ်လိုနည်းနဲ့မှမဖြစ်နိုင်သေးကြောင်း...လူဆိုတာပြောင်းလဲတတ်တာမို့ အချိန်ကြာလာရင်တော့ မပြောတတ်ကြောင်း...အကြောင်းကြောင်းတွေကို ရှိန်းဆက်ပိုင်း သူ့ရဲ့အတွေးရေယဉ်ကြောထဲမှာသာ လှည့်လည်နေစေလိုက်တယ်...။
ခွန်းစစ်မင်းကိုပြောပြချင်ရင်တောင်...ပြောခွင့်မရှိတော့တဲ့ ပြောဖို့မသင့်တော့တဲ့ စကားတွေဖြစ်သွားပြီမို့...သူတွေးနေရုံနဲ့သာ ကျေနပ်လိုက်ပြီး ခပ်ရေးရေးပြူံးမိပြန်တယ်...။ ဒါမှမဟုတ် မသိမသာနာကျင်နေသေးတဲ့ အပြုံးလားဆိုတာတော့ ဘယ်သူမှမသိနိုင်ဘူး...။ ဖုန်းတစ်ဖက်က ခွန်းစစ်မင်းလဲမမြင်နိုင်ဘူး...။
" အမှန်အတိုင်းပြောရရင် ဒီနေ့တင်ထားတဲ့ post ကဟာတွေကို ငါလဲသိပ်တော့ဂရုမစိုက်မိဘူးကွ...ဒါပေမဲ့လဲ တစ်ခုတော့ စိတ်မကောင်းဘူး...မင်းရဲ့ identity ကို မင်းကိုယ်တိုင်ကြောင့်မသိရပဲ...သူများကြောင့် လူသိရတယ်ဆိုတာက မဖြစ်သင့်ဘူး...အဲ့တာတင်တဲ့သူသာ အပြင်မှာတွေ့ကြည့်...မျက်ခွက်ကြီးကိုပဲ ပိတ်ပိတ်ထိုးပစ်မှာ...ခွေးမသား! မင်းလား ဆိုပြီး..."
( စောက်ကျိုးနဲ...တွေ့ရင်အရှင်မထားဘူးဆိုတဲ့သူနဲ့...ပိတ်ထိုးမယ်ဆိုတဲ့သူနဲ့...ငါ့ကို အခြောက်ကောင်လို့်ပြောလို့ အိမ်သာထဲဆွဲထိုးခဲ့တဲ့သူနဲ့...အမလေး အမလေး...ငါလေးကို အဲ့လောက်တောင်ပဲ ဂရုစိုက်ကြတယ်တဲ့လား...မျက်ရည်တောင်ဝဲလာသလိုလို...)
" ရှိန်း... ထားလိုက်စမ်းပါကွာ...ငါ come out လုပ်လုပ်မလုပ်လုပ် အခုမဟုတ်တောင် တစ်ချိန်တော့ပေါ်မှာပဲ...ပြီးတော့ ငါ့စိတ်အတိုင်းသာဆို ဖုန်းကွယ်ထားတာမျိုးလဲမဟုတ်ပေမဲ့ 'ကျွန်တော်က gay ပါ...' ဆိုပြီးလဲ လူတကာသိအောင်ကြေငြာတာမျိုး ဘယ်တော့မှလုပ်မှာမဟုတ်ဘူး ...တစ်ခုပဲအံ့ဩတာ...အံမယ်...ထူထူးခြားခြားငါ့ကိုအဖတ်လုပ်ပြီး ငါ့အကြောင်းတွေဘာတွေဖော်လို့..."
" ဟ ဟ! လုပ်ပြီ...မေးမဲ့သာမေးရတာ...ဒီလိုကိစ္စက မင်းရဲ့ စောက်လိုက်ကမ်းဆိုးမသိတတ်တဲ့ပါးစပ်ပေါက်နဲ့ အကျင့်ကို ငြိမ်ကျသွားအောင်လုပ်နိုင်မယ်လို့တော့ အစတည်းကထင်မထားပါဘူး..."
" သိရင်ပြီးတာပဲ..."
" မင်းဂရုမစိုက်ဘူးဆိုပေမဲ့လဲ တစ်ခုခုတော့ပြန်လုပ်မယ်မဟုတ်လား...မင်းမလုပ်တောင် ခတ်နွယ်တို့ကတော့ နေမယ်မထင်ဘူး...ဪ...ကိုလင်းခေတ်ဦးရော...သူလဲ သိပြီးလောက်ရောပေါ့...ငါရော မင်းဆီလာခဲ့ရအုံးမလား..."
" မလာပါနဲ့...မင်းလာရင် ပိုပြောစရာတွေဖြစ်ကုန်လိမ့်မယ်...ဒီမှာ ခတ်နွယ်တို့ရော ငသစ်တို့ရော..."
" အာ...ဟုတ်တာပေါ့...ဆောရီး ဆောရီး...ငါနည်းနည်းပိုသွားတယ်... ပြီးတော့ ကိုလင်းခေတ်ဦးလဲရှိနေတာပဲကို..."
" မဟုတ်တာ..."
" အင်းပါ...ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် တစ်ခုခုဆိုငါ့ကိုပြောအုံး...ဘာအကူအညီပဲလိုလိုငါ့ကိုပေးသိ...နော် ခွန်း..."
" အင်း...အရမ်းလဲစိတ်ပူမနေနဲ့...ဒီလိုကိစ္စမျိုးတွေနဲ့ငါနဲ့က အသားကျနေပြီ..."
" ဟက်!...ဟုတ်ပါပြီ..."
ခွန်းစစ်မင်းဖုန်းပြောနေရင်းက ရုတ်တရက် သူရှိရာဘက်ကို တရွေ့ရွေ့လျှောက်လာနေတဲ့ လင်းခေတ်ဦးကိုလှမ်းတွေ့လိုက်ရတယ်...။
" ဒါဆို...ရှိန်း...ငါအခုပြန်ရတော့မှာမို့ ဖုန်းချလိုက်တော့မယ်နော်...နောက်မှအေးဆေးပြောကြတာပေါ့..."
" အိုကေ အိုကေ...ဂရုစိုက်အုံး..."
" Ommm..."
ဖုန်းကိုအိတ်ထဲပြန်ထည့်လိုက်ပြီးတော့ အိတ်ကိုကောက်လွယ်လိုက်ရင်း လင်းခေတ်ဦးကို မျက်မှောင်ကြုတ်ကာကြည့်လှမ်းလိုက်မိတယ်...။
" ဘာလို့ဖုန်းမကိုင်တာလဲ..."
" ဖုန်းခေါ်ထားတာလား...ခဏ..."
လင်းခေတ်ဦးက ပြောရင်းနဲ့ပဲ ဘောင်းဘီအိတ်ထဲကဖုန်းကိုထုတ်ကြည့်ပြီး ခွန်းစစ်မင်းနားကိုရောက်လာတယ်...။
" ဪ...ဆောရီး ခွန်းရယ်...Silent လုပ်ထားမိတာပဲ...ဆောရီး ဆောရီး...စောင့်နေရတာကြာပြီလား..."
" အဲ့လိုတော့မကြာသေးပါဘူး..."
လင်းခေတ်ဦးက ပြုံးလိုက်ပြီး...။
" တော်သေးတာပေါ့...အဲ့တာဆိုသွားကြမယ်လေ...စာစောစောသင်ပြီးတော့ နှစ်ယောက်အတူတူအေးအေးဆေးဆေးနေလို့ရတာပေါ့..."
" နေပါအုံး..."
" ဘာလဲ..."
" ခင်များ Mail box ကိစ္စသိပြီးလောက်ရောပေါ့..."
" အဲ့တာလား...အင်း...မသိချင်ရင်တောင် ပြောပြချင်နေတဲ့သူတွေချည်း..."
" အဲ့တာကို ခင်များကဘာမှမဖြစ်ဘူးလား..."
" ဘာကိုလဲ..."
" ခင်များအရင်ကဆို ရှိန်းဆက်ပိုင်နဲ့ပတ်သတ်ရင် အရမ်း sensitive ဖြစ်တာလေ...ပါးစပ်ကထုတ်မပြောရင်တောင် မျက်နှာမှာတော့ပေါ်နေတတ်တယ်..."
" အဲ့တာက...အဲ့တုန်းက မင်းနဲ့ငါနဲ့က ဘာမှမှမဟုတ်သေးတာ...ပြောရရင် အဲ့အခြေအနေတွေတုန်းက ရှိန်းဆက်ပိုင်က ငါ့ရဲ့ပြိုင်ဘက်လို့တောင်ပြောလို့ရတယ်လေ...အဲ့တော့ တစ်ခုခုဆိုစိတ်ပူရတာပေါ့...အခုက မင်းကငါနဲ့သတ်ဆိုင်တဲ့သူဖြစ်နေပြီလေ...လက်ရှိမှာ ရှိန်းဆက်ပိုင်နဲ့မင်းကလဲ ကောင်းမွန်တဲ့ဆက်ဆံရေးတစ်ခုမှာရှိနေတယ်ဆိုတာ ငါသိတာပဲဟာ...အဲ့တော့ ဘာလို့ ငါကစိတ်တိုဒေါသထွက်နေစရာလိုမလဲ...ပြီးတော့ တင်ထားတာကြီးကလဲ ပေါက်ကရတွေကို..."
ခွန်းစစ်မင်းဘာမှပြန်မပြောမိပေမဲ့ လင်းခေတ်ဦးရဲ့ပုံစံက မူမမှန်နေဘူးဆိုတာ သူခံစားလို့ရနေတယ်...။ မျက်နှာကပြုံးနေပေမဲ့ အရင်ကလိုအပြုံးမျိုးဟုတ်မနေဘူး...။ ပြောရရင် အခုသူ့ရှေ့ကလင်းခေတ်ဦးပုံစံက သူတစ်ခါမှမမြင်ဖူးတဲ့ပုံစံမျိုး...။ လင်းခေတ်ဦးက ဒီနေ့...။
( ကြောက်စရာကောင်းနေတယ်...)
ဒါပေမဲ့ ထိုအတွေးတွေကို အတွေးအဆင့်မှာသာထားလိုက်ပြီး လင်းခေတ်ဦးနဲ့အတူ ကားပေါ်သာတက်ထိုင်လိုက်မိတော့တယ်...။ ဒါနဲ့ ကားစက်နှိုးပြီး ထွက်တော့မယ့်ခဏ...လင်းခေတ်ဦးဘက်ခြမ်းက မှန်ကိုလာခေါက်တဲ့အသံထွက်လာတယ်...။ လင်းခေတ်ဦးလဲ မှန်ကိုချလိုက်ရင်း...။
" ဝတီ..."
" ကိုလင်း...ပြန်တော့မလို့လား...ဝတီလေ..."
စကားအဆုံးသတ်ဖို့ရာ ဝတီကိုကိုတစ်ယောက် မတတ်နိုင်ခဲ့ဘူး...။ အကြောင်းက လင်းခေတ်ဦးဘေး ခေါင်းခန်းမှာမိန့်မိန့်ကြီးထိုင်ပြီး သူ့ကိုမျက်တောင်မခတ်တမ်း စူးစိုက်ကြည့်နေတဲ့ ခွန်းစစ်မင်းကိုတွေ့လိုက်ရလိုပဲ...။ အခြေအနေတွေကို လှည့်မကြည့်ပါပဲ ချက်ချင်းသဘောပေါက်လိုက်တဲ့လင်းခေတ်ဦးက...ခွန်းစစ်မင်းရဲ့မျက်နှာကို ပါးကနေအသာတွန်းပြီး တစ်ဖက်ကိုလှည့်စေတယ်...။
( Fuck! ငါ ဝတီကိုကို ကိုကြည့်နေမှန်း သူဘယ်လိုသိလဲ...)
လင်းခေတ်ဦးက အရင်ကတည်းက...ခွန်းစစ်မင်းတစ်ယောက် ဝတီကိုကိုနဲ့တွေ့တိုင်း ခြေဆုံးခေါင်းဆုံးကြည့်ကြည့်တတ်တာကို သိတယ်...။ အဲ့လိုပဲ...သူအဲ့လိုကြည့်တတ်တာကို လင်းခေတ်ဦးမကြိုက်ဘူးဆိုတာကိုလဲ ခွန်းစစ်မင်းကသိတယ်...။ မသိတာက...ကြည့်တဲ့သူ့ဘက်ကလား...အကြည့်ခံရတဲ့ ဝတီကိုကိုဘက်ကလားဆိုတာပဲ...။
ခွန်းစစ်မင်း သူ့အတွေးကိုအဆုံးသတ်လိုက်ချိန်မှာတော့...လင်းခေတ်ဦးက ဘာမှမထူးဆန်းတဲ့အရာကိုရင်ဆိုင်နေရသလိုမျိုး ဝတီကိုကိုရဲ့အဆုံးမသတ်ရသေးတဲ့စကားကို ပြန်ဖြေလိုက်တယ်...။
" အကို အခုပဲပြန်တော့မလို့...ဝတီဘာကိစ္စရှိလို့လဲ..."
" ဟို...ဝတီဒီနေ့ကားပါမလာလို့...ဒယ်ဒီကလဲ လာမကြိုနိုင်ဘူးဆိုလို့...အဲ့တာ ဝတီ့ကို ပြန်လိုက်ပို့ပေးဖို့ အကူအညီတောင်းချင်လို့..."
" မရဘူး ဝတီ... အကိုက ခွန်းကိုစာသင်ရအုံးမှာ...အခုနောက်ကျနေလို့ သွားတော့မယ်နော်...ဂရုစိုက်ပြန်အုံး..."
ပြီးတာနဲ့ မှန်ကိုပြန်တင်လိုက်ပြီး ကားကိုမောင်းထွက်လိုက်တယ်...။
( Wtf! သူစိတ်ရောမှန်သေးရဲ့လား...)
နည်းနည်းကြာတော့မှ... ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့စိုက်ကြည့်နေတဲ့ခွန်းစစ်မင်းကို သတိထားမိသွားသည့်အလား လင်းခေတ်ဦးက လှည့်ပြုံးလာတယ်...။
" ဘာလို့လဲ ခွန်း..."
" ခင်များ ဒီနေ့တကယ်ထူးဆန်းနေတယ်...ဝတီကိုကိုက ခင်များအမေနဲ့ပတ်သတ်တာမို့ အမြဲလိုက်လိုက်လျောလျောနဲ့ အလျှော့ပေးနေကျ...ခုနက ခင်များအဲ့လိုဒဲ့ကြီးပြောချလိုက်တော့ သူတော်တော်လေးအောင့်သတ်သတ်ဖြစ်သွားမှာပေါ့..."
" မင်းလဲ အဲ့လိုပြောနေကျပဲမဟုတ်လား...မထူးဆန်းတာကို ခွန်းကလဲ..."
" ပြောတဲ့သူက ကျွန်တော်မဟုတ်ပဲ ခင်များဖြစ်နေလို့ကို ထူးဆန်းတာ..."
" ဟ ဟ!... အင်းးး...မင်းပြောသလို ငါသူ့ကိုအလျှော့ပေးတတ်တယ်ပဲထားအုံး... ဘယ်လိုပဲ အလျှော့ပေးပေး...မင်းနဲ့ယှဉ်လာရင်တော့ သူကငါ့အတွက်အရေးကြီးပါတော့မလား..."
" မဟုတ်ပါဘူး...အဲ့လိုမဟုတ်ဘူး...အခုက ကျွန်တော်ကသူ့ထက်အရေးကြီးလို့ဆိုတာထက် သူ့ကိုအဖတ်လုပ်ပြီးစကားပြောချင်စိတ်မရှိတဲ့ပုံပေါက်နေတာ..."
" အဟင်း! ခွန်းကတော့လုပ်ပြီ..."
" ခင်များ တစ်ခုခုကိုစိတ်အလိုမကျဖြစ်နေတယ်မဟုတ်လား...ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား...ခင်များ...ဟင်!..."
ခွန်းစစ်မင်းထူးဆန်းစွာနဲ့ လင်းခေတ်ဦးကိုပြောလိုက်မိတယ်...။
" ကိုလင်း ကားရပ်ပေး...အခုရပ်..."
" ဘာလို့တုန်း..."
" ရပ်ပါဆို..."
လင်းခေတ်ဦး ကားကိုလမ်းဘေးဆင်းရပ်လိုက်တာနဲ့ ခွန်းစစ်မင်း ကားစတီယာရင်ပေါ်ကလင်းခေတ်ဦးရဲ့ညာဘက်လက်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်မိတယ်...။
" ဒါကဘာဖြစ်တာလဲ...မနက်ကမရှိပါဘူး..."
ဖူးရောင်ကာ သွေးစို့နေတဲ့လက်ဆစ်ထိပ်တွေကို ရည်ညွန်းမေးလိုက်တော့ လင်းခေတ်ဦးရဲ့မျက်နှာပေါ်က အပြုံးတွေက တဖြည်းဖြည်းပျောက်ကွယ်သွားတော့တယ်...။
" ကိုလင်း...ခင်များ ဒေါသထွက်နေတယ်...ကျွန်တော့်ကိုမလိမ်နဲ့...ဘာတွေဖြစ်ထားတာလဲ...ဘယ်သူနဲ့ရန်ဖြစ်လာတာလဲ..."
ထိုအချိန်မှာပဲ လင်းခေတ်ဦးက မပြောမဆိုနဲ့ခွန်းစစ်မင်းကိုရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းပြီး တင်းတင်းကျပ်ကျက်ဖက်လိုက်တယ်...။
" တောင်းပန်ပါတယ်..."
" အမ်!...ဘာအတွက်တုန်း..."
" ငါ့ကြောင့်..."
" နေ...နေပါအုံး..."
သူ့ကိုတင်းကျပ်စွာထွေးပွေ့ထားဆဲဖြစ်တဲ့ လင်းခေတ်ဦးရဲ့လက်တွေထဲကရုန်းထွက်ပြီး...။
" Mail box ကိစ္စကို ခင်များကြောင့်လို့ပြောချင်နေတာလား...ဘာဆိုင်လို့တုန်း ကိုလင်းရဲ့...အယ်!...ဒါမှမဟုတ် အဲ့ post ဘယ်သူတင်တာလဲ ခင်များသိလို့လား..."
လင်းခေတ်ဦးက မျက်နှာကို တစ်ဖက်မသိမသာလွှဲလိုက်မှန်း သူသတိထားဖြစ်အောင်ထားလိုက်မိတယ်...။
" ဟင့်အင်း..."
" အဲ့တာဆို...ဘာကိစ္စ ခင်များကြောင့်ဖြစ်ရမှာတုန်းဗျ..."
" ဒါပေမဲ့...အခုမင်းက ငါ့ချစ်သူဖြစ်နေပြီလေ...အဲ့တာကို ငါကမကာကွယ်ပေးနိုင်ဘူး..."
" အဓိပ္ပါယ်မရှိတာ...အရာရာကာကွယ်ပေးချင်ရအောင် ခင်များကစူပါမန်းလား...ပြီးတော့ အခုကိစ္စကို ကျွန်တော်ကသိပ်အရေးအရာလုပ်တာမဟုတ်ဘူး...အဲ့လောက်ကြီးစိတ်ထဲထည့်မနေနဲ့..."
ပြောမဲ့သာပြောလိုက်ရပေမဲ့ လင်းခေတ်ဦးမျက်နှာမကောင်းရခြင်းက "ငါမင်းကိုမကာကွယ်ပေးနိုင်ဘူး" ဆိုတာနဲ့ ဘာမှမသတ်ဆိုင်မှန်း သူ့စိတ်ထဲကသိနေတယ်...။
" ဒါနဲ့ လက်က..."
" မင်းဒီနေ့...Third year EC ကိုတွေ့မိသေးလား..."
" EC?...အင်း...တွေ့တယ်...ခုနကပဲ ကျွန်တော့်ကိုတောင် ဘုကြည့်...ဟမ်!...သူ့မျက်နှာကဒဏ်ရာတွေက ခင်များ..."
" Ommm...အဲ့တာ ငါဆော်ထားတာ..."
" ဘာလို့လဲ..."
" Mail box admin က သူလေ..."
" တကယ်???...ဒါဆို စာတွေကရော သူတင်တာလား...ဒါမှမဟုတ် လာပေးတာကိုတင်ပေးတာလား..."
" လာပေးတာကိုတင်ပေးတာ...ဒါပေမဲ့ ဘယ်သူလဲဆိုတာ ဘယ်လိုမှမေးမရဘူး...ထပ်လုပ်နေရင်လဲ လက်လွန်တော့မှာမို့လို့...သတိပေးပြီးပဲ ပြန်လွှတ်လိုက်တယ်..."
" စောက်ကျိုးနဲပါပဲ ကိုလင်းရယ်...ခင်များ လက်မလွန်ရသေးတာကြီးကလဲ...ကားထဲကို မှန်ကတစ်ဆင့်မြင်ရတာတောင် တစ်မျက်နှာလုံးရစရာမရှိဘူးရယ်..."
" သူ့ထိုက်နဲ့သူ့ကံပဲ..."
" ဪ...ဟုတ်ပါပြီ...ဒါဆို တစ်နေကုန်ဖုန်းမကိုင်တာက ခင်များအဲ့ကိစ္စတွေလုပ်နေတာလား..."
" အင်း...အရင်တည်းက Admin က အဲ့ကောင်ဆိုတာသိထားပေမဲ့...ဒီကောင်က တင်ချင်ရာတင်ပြီး ဒီနေ့တော်တော်နဲ့ပေါ်မလာဘူးလေ ..."
ခွန်းစစ်မင်း လင်းခေတ်ဦးရဲ့တင်းမာနေတဲ့မျက်နှာကို ငေးကြည့်ရင်း သူ့ရင်ထဲ ဘာမှန်းမသိတဲ့လှိုက်လဲမှုတစ်ခုကဖြစ်ပေါ်လာတယ်...။ သူလုံးဝထင်မထားဘူး...။ သူနဲ့ပတ်သတ်ပြီး လင်းခေတ်ဦးဒီလောက်ထိဖြစ်လာလိမ့်မယ်လို့...။
ခွန်းစစ်မင်း သက်ပြင်းတိုးတိုးလေးချလိုက်မိရင်း...လင်းခေတ်ဦးရဲ့ပါးတစ်ဖက်ကို လက်ညိုးလေးနဲ့တစ်ချက်ခပ်ဖွဖွလေး လှမ်းတို့လိုက်တယ်...။
" ကိုလင်း..."
လင်းခေတ်ဦးလဲ အရှေ့တူရူကိုစိုက်ကြည့်နေရာက ခွန်းစစ်မင်းဘက်ကို လှည့်လိုက်တာနဲ့တစ်ပြိုင်နက်...မျက်နှာကြောတွေက အလိုလိုပြေလျော့လာရပြီး အပြုံးတစ်ပွင့်ပါ ရုတ်ချည်းဖြစ်တည်လာတော့တယ်...။
" ပြန်ရအောင် ကိုလင်း..."
" အိုကေ..."
အဲ့နောက် လင်းခေတ်ဦးက ကားကိုစက်ပြန်နှိုးကာ မောင်းထွက်ဖို့ပြင်လိုက်တယ်...။
" ကိုလင်း..."
" အင်း..."
" ကျွန်တော် ဒီနေ့စာသင်ပြီးတာနဲ့ပြန်မှာ..."
" ....."
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
" ဘာလို့ ငါအိမ်သာဝင်နေတုန်း ခိုးပြန်သွားရတာတုန်း..."
" ခိုးမပြန်ပါဘူး...ခင်များကို 'ကျွန်တော်ပြန်ပြီ' ဆိုပြီး အော်ပြောသွားတယ်လေ..."
" မကြားပါဘူး...ငါတမင်မကြားရအောင် အော်သွားတာမဟုတ်လား..."
" ဒါပေါ့... ကြားအောင်အော်ရင် ခင်များက ကျွန်တော့်ကိုပြန်ခွင့်ပေးမှာမှမဟုတ်တာ..."
" မင်းဟာလေ..."
ခွန်းစစ်မင်း အောင်နိုင်သူတစ်ယောက်လို စိတ်ထဲကျေနပ်စွာနဲ့ အိပ်ရာပေါ်ပစ်လှဲချလိုက်တယ်...။ သူဒီနေ့ လင်းခေတ်ဦးနဲ့စာလုပ်ပြီးတာနဲ့ လင်းခေတ်ဦးအိမ်သာဝင်နေတာကိုအခွင့်ကောင်းယူပြီး တိတ်တိတ်လေးပြန်လာခဲ့လိုက်တာ...။ ဒီလိုမလုပ်လို့လဲမဖြစ်တော့ဘူး...။ အခုနောက်ပိုင်း လင်းခေတ်ဦးနဲ့နှစ်ယောက်တည်းရှိချိန်ဆို သူ့ Dick...အဲ...သူ့ဘဝက လုံခြုံမှုမရှိတော့ဘူး...။
ဖုန်းထဲကလင်းခေတ်ဦးက ဆက်ပြောတယ်...။
" ဘာလို့အဲ့လောက်တောင် ပြန်ချင်နေရတာတုန်းလို့...ငါ့မှာတော့ မင်းနဲ့နေချင်လို့ စာမြန်မြန်ပြီးအောင်လုပ်ပေးလိုက်ရတာ...မင်းကတော့ အသိမပေးဘာမပေးနဲ့ ပြန်သွားလိုက်တာ ကြည့်အုံး..."
" ခင်များကိုကျွန်တော် ကားပေါ်မှာတည်းကပြောထားသားပဲ..."
" ဘာလို့လဲ...ငါတို့ဒီနေ့ စကားတောင်အေးဆေးမပြောရသေးတာကို..."
" ဪ...စကားပဲပြောချင်တာပေါ့လေ..."
" စကားပြောရုံပဲပေါ့...တကယ် တကယ်..."
" တော်စမ်းပါ...ခင်များဘယ်တုန်းကများ နှစ်ယောက်တည်းဆို စကားပြောရုံနဲ့ပြီးလို့လဲ..."
" Ohhh!...ငါဘာများလုပ်မိလို့လဲ...နမ်းတာလောက်ကတော့ ရှိမှာပဲလေ...ပြီးတော့ ဟိုဟာကလဲ မင်းကြောင့်..."
" ဘာ ဘာ...ဘာပြောတယ်...ကျွန်တော့်ကြောင့်ဟုတ်လား..."
" မဟုတ်လို့လား..."
" Matherfxxker ကြီး! ခင်များဟာလေ...ကျွန်တော် sensitive ဖြစ်တတ်မှန်းသိရက်နဲ့ ဘယ်တော့မှရိုးရိုးတန်းတန်းမနမ်းဘူး...ပြီးရင် ကျွန်တော့်ဘက်ကအထိမခံနိုင်ဖြစ်လာပြီဆိုရင် ခင်များကသူတော်ကောင်းကြီးလုပ်ပြီး ကျွန်တော့်ကိုလုပ်..."
" Musterbate ပဲလုပ်ပေးတာပါ..."
" အဲ့တာကိုပဲ ပြောတာလေ..."
" အဟက် ဟက်! ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် မင်းကြိုက်တယ်မဟုတ်လား..."
( Fuck! ဒီလူတော့...)
" ခင်များကို ကျွန်တော် အဲ့စကားကြီးမပြောပါနဲ့လို့ ဘယ်နှစ်ခါပြောရမလဲ..."
" ခွန်း...မင်းက ကိုယ့်ကိုယ်ကိုမှပြန်မမြင်ရတာ...တကယ်ပြောတာ...ငါအဲ့စကားပြောတိုင်းဖြစ်သွားတဲ့ မင်းရဲ့ Face reaction ကလေ...အင်း...ဘယ်လိုပြောရမလဲ..."
" ခင်များကိုထန်စေတယ်လား..."
" အဟစ်!...ခွန်း...မင်းကညစ်ပတ်တာတွေတအားပြောတာပဲ..."
" ဘာဗျ..."
" ဟုတ်တယ်လေ...ငါက ငါ့ကိုရင်ခုန်စေတယ်လို့ပြောမလို့ဟာကို...မင်းကတကယ့်ကို Dirty mind လေးပဲ ခွန်း..."
" ဪ ဪ...အဲ့ Dirty mind လေးကိုပဲ အလကားနေ ဟိုဒင်းဟိုဟာဖို့ပဲကြံနေတဲ့ Naughty King ကြီးအကြောင်းကိုလဲ ထည့်ပြောအုံးမှပေါ့..."
" ရှက်စရာတွေပြောနေပြန်ပါပြီ..."
" ..... "
( အိမ်အထိပြေးလာပြီး ပိတ်ကန်ချင်အောင်လုပ်နေတာလားပဲ...Fuck!...)
" ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီနေ့တော့ ကျွန်တော့်ညီလေးကို ကိုယ်ပိုင်ချိန်လေးပေးရမှာပဲ..."
တစ်ဖက်ကနေ သဘောကျစွာထွက်လာတဲ့ ရယ်သံတွေကြောင့် ခွန်းစစ်မင်းမျက်ခုံးရိုးတွေကိုတွန့်ချိုးလိုက်မိပြန်တယ်...။
" ဒီမှာ ကိုလင်း...ခင်များ ပြန်လဲစဉ်းစားကြည့်ပါအုံး...ကျွန်တော့်ညီလေးခင်မျာ သူ့သဘောဆန္ဒမပါပါပဲ နေ့တိုင်းနီးပါး 'SS' လုပ်ခံနေရတာ...တစ်ခါတစ်ခါ ကျွန်တော့် Dick လား ခင်များ Dick လားတောင် မသဲကွဲတော့ဘူး...ခင်များလက်ထဲမှာချည်းပဲ..."
" ဘာလဲ 'SS' က..."
" Shaking and Sucking..."
" ဟား ဟား ဟား! ခွန်းရယ်...မင်းက မဟုတ်တာဆို သိပ်ပြောတတ်တာပဲ..."
" ဪ...ခင်များရယ်...ခင်များလဲ မဟုတ်တာဆို သိပ်လုပ်တတ်တာပဲနော်..."
" ဪ...မင်းရယ်..."
" 'မင်း'ရယ်ဆိုတော့...'မင်း' ကဘယ်သူလဲ...ခင်များနောက်တစ်ယောက်တွေ့နေပြီလား..."
" ငါ့မှာ ဒီလောက်ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ချစ်သူလေးရှိနေတာကို နောက်တစ်ယောက်ရှာစရာလားလို့..."
" ဒါဆို ကျွန်တော်ကချစ်ဖို့မကောင်းတော့တဲ့တစ်ချိန်ကျရင်တော့ အသစ်ရှာမယ်ပေါ့..."
" ဘယ်လိုလုပ်မလဲ...မင်းက ငါ့အတွက် တစ်သတ်လုံးချစ်ဖို့ကောင်းနေမှာ..."
" ဟပ်ချိူး! လူလိမ်!..."
" ဟက်!..."
" ဗိုက်ဆာလာပြီ...ဖုန်းချလိုက်တော့မယ်..."
" ဦးစေတို့လဲပြန်မရောက်သေးပဲနဲ့ကို...စားစရာရောရှိလို့လား..."
" ပါပါး'တို့ပြန်မရောက်သေးမှန်း ခင်များဘယ်လိုသိလဲ...ခင်များက ကြောက်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ..."
" ဒီကနေ မင်းအိမ်ရှေ့ကို လှမ်းမြင်နေရတာပဲဟာ...ဦးစေတို့ကားတွေမှ မတွေ့သေးတာ...ကဲပါ...အိမ်မှာစားစရာလဲမရှိပဲနဲ့...ထွက်ခဲ့...ညစာ တစ်နေရာရာသွားစားရအောင်..."
" မထွက်ဘူး...ကျွန်တော် ဒီနေ့ခင်များနဲ့ထပ်မတွေ့ဘူး..."
" ဟင်!...ရက်ရက်စက်စက်တွေပြောထွက်လိုက်တာ...ငါမင်းကိုဘာမှမလုပ်ပါဘူးဟ...ကတိပေးတယ်...ညစာအတူစားရုံပဲ..."
" ဟင့်အင်း...မလာဘူးဆို မလာဘူးပဲ...တော်ပြီ...ဖုန်းချလိုက်တော့မယ်..."
" နေအုံး...ခွန်း..."
ခွန်းစစ်မင်း အကျင့်ယုတ်စွာနဲ့ပဲ ဖုန်းကိုချပစ်လိုက်မိတယ်...။ အဲ့နောက် တဂွီဂွီဖြစ်နေတဲ့ဗိုက်ဖို့ဖြည့်တင်းဖို့ရာ အောက်ထပ်ကိုဆင်းလာလိုက်တယ်...။ ဒီနေ့ ပုံမှန်စောနေကျ ဦးမင်းစေသော်လဲပြန်မရောက်သေးတာကြောင့် ညစာအတွက်ဘာမှမချက်ပြုတ်ရသေးဘူး...။ ဒါပေမဲ့လဲ...အခုလိုနောက်ကျတဲ့နေ့တွေဆို ဦးမင်းစေသော်က စားသောက်ဖို့တစ်ခုခုဝယ်လာတတ်တာကို သူသိတာကြောင့်...ခွန်းစစ်မင်း သူ့အဖေပြန်မရောက်သေးခင်အချိန်ကြား အစာပြေတစ်ခုခုစားထားဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်...။
ဒါနဲ့ Sandwich လုပ်ဖို့အတွက် ရေခဲသေတ္တာအဖွင့် 'Messenger' ကနေအသံထွက်လာတာကြောင့် ဘောင်းဘီအိတ်ထဲကနေထုတ်ကြည့်လိုက်မိတယ်...။
( လိုင်းဖွင့်ထားမိတာလား...)
လင်းခေတ်ဦးများလားဆိုပြီးထင်လိုက်မိပေမဲ့...တကယ်တန်း Chat head မှာပေါ်နေတာက ခန့်သူရိန်သစ်...။ ခွန်းစစ်မင်းလဲ ပို့ထားတဲ့စာကိုဖတ်ပြီးတာနဲ့ ရေခဲသေတ္တာကိုပြန်ပိတ်လိုက်ပြီး...အိမ်ထဲကထွက်လာလိုက်တယ်...။ ပြီးတော့...'Mega' နဲ့တစ်တိုက်ကျော်မှာရှိတဲ့ 'Flower Road Cafe' ဆီကို ခြေလှမ်းခပ်သွက်သွက်လှမ်းလိုက်မိတယ်...။
" ခွန်း..."
ခွန်းစစ်မင်းဆိုင်ထဲရောက်တာနဲ့ ခန့်သူရိန်သစ်က လက်ပြပြီးလှမ်းခေါ်လိုက်တယ်...။ ခွန်းစစ်မင်းလဲ ဝင်ထိုင်ရင်း...။
" အိမ်လာတာမဟုတ်ဘူး..."
" ဦးစေတို့ရှိနေမှာစိုးလို့..."
" ပါပါး'တို့ကပြန်မရောက်သေးပါဘူး...ရှိတော့ရောဘာဖြစ်လို့တုန်း...တစ်ခါမှမလာဖူးတဲ့သူလိုလုပ်နေပြန်ပြီ..."
" ခွန်း...ငါအခုမင်းနဲ့ဘာလို့တွေ့ချင်လဲ မင်းသိသားနဲ့..."
ခွန်းစစ်မင်း သူ့ရှေ့က ခန်သူရိန်သစ်ဝယ်ပေးထားတဲ့ ကော်ဖီအေးဘူးလေးကိုယူပြီး ပိုက်ကနေတစ်ငုံစုတ်သောက်လိုက်မိတယ်...။
" Ommm...ငါသိတယ်...အဲ့တာကလေ ငသစ်...တကယ်တော့ ငါမင်းကိုတမင်မပြောတာမဟုတ်ပါဘူး...ခတ်နွယ်ကိုကလဲ ဒီအတိုင်းဖွင့်ပြောလိုက်တာမဟုတ်ဘူး...သူဘာသာ မတော်တဆသိသွားလို့ ပြောပြလိုက်ရတာ...မင်းကိုလဲ သိပ်မကြာခင်မှာပြောပြဖို့ စဉ်းစားပြီးသားပါ...ခတ်နွယ်ကိုပဲပြောပြီး မင်းကိုချန်ထားသလိုဖြစ်သွားလို့ ငါတောင်း..."
" တောင်းပန်ပါတယ်..."
" ....."
" ငါတောင်းပန်ပါတယ် ခွန်း...ဒီကြားထဲ ငါ့ကြောင့်အခက်တွေ့ခဲ့မှာပဲ...မင်းဘာတွေဖြစ်နေလဲမသိပဲနဲ့ အလိုက်ကမ်းဆိုးမသိလျှောက်ပြောခဲ့မိတယ်...ငါပြောခဲ့တာတွေက မင်း Gay ဖြစ်မှာကို မလိုလားသလိုပုံမျိုးပေါက်သွားတယ်ထင်တယ်...အဲ့တာကြောင့်လဲ မင်းငါ့ကိုပြောပြဖို့ မလွယ်ကူခဲ့တာမဟုတ်လား..."
" အဲ့လိုမဟုတ်ပါဘူး...ငါမင်းကိုမပြောဘူးဆိုတာက...ဒီလိုပဲ အကြောင်းပြချက်ရေရေရာရာမရှိပါဘူး...ဒီတိုင်းဖြစ်သွားတာရယ်...ပြီးတော့ မင်းလဲ Ally တစ်ယောက်ဆိုတာကိုသိရက်နဲ့ကို ငါဘက်ကပြောထွက်ဖို့ခက်ခဲနေခဲ့တာ..."
" ခတ်နွယ် မင်းနဲ့ရှိန်းဆက်ပိုင်ကိစ္စကိုပြောတိုင်း 'မင်းက Gay မှမဟုတ်တာ...ဘာလို့အတင်းတွေပြောနေတာလဲ' ဆိုတာတွေက...မင်းကိုကာကွယ်ပေးတာထက်...မင်းကို Gay မဖြစ်စေချင်တဲ့ ငါ့ရဲ့အတ္တကပိုကြီးသွားတယ် ခွန်း...ဟို...ငါပြောချင်တာက..."
" ငါနားလည်တယ်...ဘယ်သူမှတော့ ကိုယ့်သူငယ်ချင်းကို Gay မဖြစ်စေချင်ကြဘူးလေ...ငါသဘောပေါက်တယ်...ဒါပေမဲ့ အဲ့လိုတွေပြောခဲ့မိတာအတွက်လဲ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုအပြစ်တင်မနေနဲ့...အဓိပ္ပါယ်မရှိတာတွေ..."
" ခွန်း..."
( Wtf! မျက်ရည်တွေလား...စောက်ကျိုးနဲ...)
သူကြောင်နေမိတုန်းမှာပဲ ခန့်သူရိန်သစ်က ရုတ်တရက်ကြီးမျက်ရည်တွေစီးကျလာပြီး ခွန်းစစ်မင်းကိုဆွဲဖက်တော့တယ်...။
" င...ငသစ်..."
" ငါတကယ်တောင်းပန်ပါတယ် သူငယ်ချင်းရယ်...နောက်ဆို ငါမင်းကိုသေချာဂရုစိုက်ပါ့မယ်...အဲ့တာကြောင့် နောက်ဆိုဘာဖြစ်ဖြစ်အသိပေး ရင်ဖွင့်လို့ရပါတယ်ကွာ...ယောကျ်ားလေးချင်းဖြစ်တဲ့အတွက် ပိုပွင့်လင်းရမှာပေါ့...မင်းကငါ့အတွက် ညီအကိုဆိုလဲဟုတ်တယ်...မိသားစုဆိုလဲဟုတ်တယ် ခွန်း...ငါမင်းကိုအရမ်းချစ်တယ်ဆိုတာ သိတယ်မဟုတ်လားသူငယ်ချင်း...T T..."
( သေခြင်းဆိုးရေ...ဘာထဖြစ်တာတုန်းဟ...ငါ့နှယ်...)
" အေးပါကွာ...အေးပါ...သိပြီမို့ လွှတ်တော့..."
ခွန်းစစ်မင်းလဲ ဆိုင်ထဲကလူတွေရဲ့ ပြူးတူးပြဲတဲနဲ့ တီးတီးတိုးတိုးအမူအရာတွေကို မသိချင်ယောင်ဆောင်ရင်း...ခန့်သူရိန်သစ်ရဲ့ပုခုံးကို ခပ်ဖွဖွစုတ်ကိုင်လိုက်တယ်...။
" နောက်ဆို ဘာဖြစ်ဖြစ် မင်းကိုပြောပါ့မယ်...ဟုတ်ပြီလား..."
" အင်း..."
ခန့်သူရိန်သစ်က စိတ်နုပြီးလူကြောက်တတ်တဲ့အပြင် ခံစားလွယ်တတ်တာကိုလဲ သိနေတာကြောင့်...ခွန်းစစ်မင်းခမျာ မနည်းကိုပြန်ချော့ယူရရှာတယ်...။ အဲ့အချိန်မှာပဲ သူတို့နှစ်ယောက်အပေါ်ကို အရိပ်တစ်ခုကထိုးကျလာတယ်...။
" အဟမ်း!..."
( Fuck!...)
" ကိုလင်း..."
လင်းခေတ်ဦးက ပြုံးယောင်သန်းရုံသာသန်းထားပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့စားပွဲဝိုင်းလေးမှာဝင်ထိုက်လိုက်တယ်...။
" ခွန်းကဒီရောက်နေတာပဲ...ကို'က လိုက်ရှာနေတာ..."
" အဟွတ် အဟွတ်..."
ကြားလိုက်ရတဲ့အသုံးအနှုန်းကြောင့် ခွန်းစစ်မင်းတစ်ယောက် သွေးပါအန်ချင်သွားရတယ်...။ လင်းခေတ်ဦးကတော့ နှုတ်ခမ်းထောင့်လေးကို အသာကော့ညွတ်လိုက်ပြီး ခွန်းစစ်မင်းကို လှပစွာငေးကြည့်လာတယ်...။
( ငါလခွမ်း!...ဒါဘာစောက်ချိုးတုန်း...ငသစ်နဲ့ဖက်တာကိုမြင်သွားတာလား...သူသဝန်တိုနေတာလို့တော့မပြောနဲ့နော်...ငသစ်နဲ့ကိုလေ...)
ခန့်သူရိန်သစ်ခမျာလဲ မျက်လုံးအပြုးသားနဲ့ လင်းခေတ်ဦးကိုတစ်လှည့် ခွန်းစစ်မင်းကိုတစ်လှည့်ကြည့်နေရာက...ခွန်းစစ်မင်းနားခေါင်းလေးငဲ့ကာ တိုးတိုးမေးလာတယ်...။
" ဒါဆို...ခတ်နွယ်ပြောတဲ့ မင်းနဲ့ကိုလင်းဆိုတာ..."
" အင်း...အဲ့တာအမှန်ပဲ...နော်ခွန်း..."
" ခင်များကဘာသိလို့ မှန်နေတာတုန်း...တကယ်ပါပဲ..."
ခွန်းစစ်မင်း မျက်စောင်းတစ်ချက်ကိုအားပါပါထိုးလိုက်ပြီးနောက် ခန့်သူရိန်သစ်ဘက်ကိုပြန်လှည့်လိုက်တယ်...။
" ဟင်းးး!...မထူးပါဘူး...ဟုတ်တယ်...ငါနဲ့ကိုလင်းနဲ့က တွဲနေတာ..."
" Shit! ဒါဆို တကယ်ပဲပေါ့...ဟား ဟား!..."
" အမ်! ဘာရယ်တာတုန်း..."
" ဪ...ဒီလိုပဲ...စိတ်ထဲဘာကြောင့်ရယ်မသိပျော်သွားလို့..."
" ငသစ်..."
" မင်းက Straight မဟုတ်ဘူးဆိုတာသိသိချင်း ငါပထမဆုံးစိုးရိမ်မိတာက ချစ်သူရည်းစားကိစ္စပဲ...မင်းလဲသိသားနဲ့...အကုန်လုံးကိုမဆိုလိုပေမဲ့...Gay တစ်ယောက်က Straight တစ်ယောက်ထက် လက်တွဲဖော်ရှာရတာပိုခက်တယ်...ရည်းစားဘာညာကလွယ်ရင်လွယ်လိမ့်မယ်...ကိုယ့်ကိုတကယ်ချစ်တဲ့သူကို တစ်သတ်လုံးစာလက်တွဲဖော်အဖြစ်ရဖို့ကတော့ တကယ်မလွယ်တဲ့ကိစ္စ..."
" အဲ့တော့ဘာဖြစ်လဲ..."
" အဲ့တော့...မင်းအခု ကိုလင်းနဲ့တွဲနေတာဆိုတော့ ငါ့ရင်ထဲကအလုံးကြီးကျသွားပြီ..."
" ဟင်...အဲ့တာဆို...မင်းပြောသလိုဆိုရင် ငါနဲ့ကိုလင်းက အရမ်းတွေပဲချစ်နေသလိုလို..."
" မဟုတ်လို့လား..."
" ငါကိုလင်းကိုမချစ်ပါဘူး...ငါတို့က..."
( အဲ့တာအမှန်ပဲလေ...ပြောလိုက်လေ...ကိုလင်းနဲ့က ဒီအတိုင်းတွဲရုံပဲဆိုတာ...)
" ငါလဲမင်းကိုချစ်တယ်လို့ တစ်ခါမှမပြောပါဘူး..."
ခွန်းစစ်မင်း ပြုံးစစနဲ့ငနဲကို ဒုတိယအကြိမ်မျက်စောင်းလှမ်းထိုးနေတုန်းမှာပဲ...ထိုငနဲက သူ့ကိုပြန်ငေးကြည့်ရင်း ခန့်သူရိန်သစ်ကိုစကားလှမ်းပြောတယ်...။
" ဒါပေမဲ့လဲ...ခွန်းက ငါနဲ့တွဲနေတာဖြစ်တဲ့အတွက် မင်းစိတ်ချထားလို့်ရပါတယ်...မင်းသူငယ်ချင်းကလဲ ငါ့ကိုလိုတယ်..."
" ဘာဗျ..."
" ဒါပေါ့ ကိုလင်းရဲ့...ကျွန်တော်တို့က တစ်ယောက်အကြောင်းတစ်ယောက်မသိတာမှမဟုတ်တာ...သူ့လိုလူမျိုးကလဲ ကိုလင်းနဲ့မှရမှာ...ဒါကြောင့်လဲ သူ Guide ရှာနေတုန်းက ကိုလင်းဆီမရောက်ရောက်အောင်ပို့လိုက်တာပေါ့ဗျ..."
" အယ်!...ဒါဆို အဲ့တုန်းက ခွန်း ငါ့တိုက်ခန်းမှန်းမသိပဲရောက်လာတာ မင်းလွှတ်လိုက်လို့ပေါ့..."
" ဟုတ်တယ်...ဟိ ဟိ!..."
" ဪ...တော်လိုက်တာ...တကယ်ပြောတာ ခန့်သူ...မဟုတ်ရင် သူ ဦးစေတို့ကို ပတ်နေအုံးမှာ..."
ပါးစပ်နားရွက်တက်ချိန်မလိုပြုံးနေတဲ့ ခန့်သူရိန်သစ်ကိုကြည့်ပြီး ခွန်းစစ်မင်း မျက်လုံးထဲကန့်လန့်ဖြစ်လာရတယ်...။
" အင်းပါ...ဟုတ်ပါပြီ ကိုလင်း fanboy ရဲ့..."
( သကောင့်သားက ကိုလင်းဆီကချီးကျူးစကားကြားလိုက်တာနဲ့ ခုနကအသံကျယ်ကြီးနဲ့ငိုခဲ့တာ သူမဟုတ်တဲ့အတိုင်းပဲ...)
" အဟစ်!...ကဲ အဲ့တာဆိုလဲ ငါပြန်တော့မယ်လေ ခွန်း...ပြောချင်တာတွေ သိချင်တာတွေလဲကုန်ပြီဆိုတော့..."
" ပြန်တော့မလို့လား..."
" အင်း..."
" ပြီးတာပဲ... ကားဂရုစိုက်မောင်းအုံး..."
" အင်း အင်း...ကိုလင်း ကျွန်တော်သွားပြီနော်..."
" အိုကေ ခန့်သူ...မနက်ဖန်မှတွေ့မယ်..."
" ဟုတ်..."
ခန့်သူရိန်သစ်ထွက်သွားတာနဲ့ ခွန်းစစ်မင်းရဲ့မျက်ထောင့်နီကြီးက လင်းခေတ်ဦးဆီဒိုင်းခနဲရောက်လာတော့တယ်...။
" ခင်များဘာဖြစ်နေတာလဲ..."
" ကိုဘာမှမဖြစ်ပါဘူး..."
" အဲ့ 'ကို' ကရော ဘာသဘောလဲ..."
" အဲ့ 'ကို' ကဘာဖြစ်နေလို့လဲ..."
" မကြိုက်ဘူး...မသုံးနဲ့..."
" ဘာလို့လဲ..."
" ခင်များက အဲ့လို 'ကို'လို့သုံးတော့...ကျွန်တော်က...ကျွန်တော်ကအလိုလိုနေရင်း..."
( Shit! သူကဘာလုပ်လုပ် ဘာလို့ Dominant ဆန်နေရတာလဲ...ငါကျတော့...)
" မသိဘူးဗျာ...မသုံးနဲ့ဆို မသုံးနဲ့ပေါ့..."
" အင်းးး!...အဲ့တာဆို 'ကိုကို' လို့သုံးရမလား...ဟင် ကလေးလေး..."
" ခင်များ...ဘောဖြစ်နေတာလား..."
" Oh! အကြီးကိုရိုင်းပြန်ပြီ...တစ်ခုခုဆို ဆဲဖို့ပဲ...အဲ့တာဘာအထာလဲ..."
" _ီးအထာ..._ီးအထာ...ရပြီလား..."
ပြီးတာနဲ့ ခွန်းစစ်မင်းစိတ်ကုန်စွာ လင်းခေတ်ဦးကိုလှည့်မကြည့်တော့ပဲ ဆိုင်ထဲကထွက်လာလိုက်တော့တယ်...။ 'MEGA' ရှေ့နားလောက်ရောက်တော့ လင်းခေတ်ဦးက ခွန်းစစ်မင်းကိုမှီလာကာ လက်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်တယ်...။
" အကျင့်ပုတ်လိုက်တာ...ငါနဲ့ညစာစားဖို့ခေါ်တော့မလာပဲ...ခန့်သူနဲ့ကျမုန့်လာစားနေတယ်..."
" ခင်များနဲ့မတွေ့ချင်ဘူးလို့ပြောပြီးပြီပဲ..."
" ဒါပေမဲ့ ငါကတွေ့ချင်တယ်လေ...ဒီက ကိုကို 'Vibrater' က...သူ့ရဲ့ ဘေဘီ 'Dildo' လေးကိုတွေ့ချင်မိတာ အပြစ်လားကွယ်..."
" Fuck!...ခင်များသေချင်နေပြီလား..."
" ကြည့်...ရိုင်းပြန်ပြီ...ဒီကလေး ဆုံးမမှဖြစ်တော့မယ်..."
" ဘောကို!..."
==========
~ NOTE ~
[Zawgyi]
ခ်စ္စရာ့အရြယ္ အဆဲသင္ၾကမယ္...:-)
အင္း...စာျပန္ေရးရတင္ရတဲ့ ခံစားခ်က္ေလးက I Feel So Good ပဲ...Words 8000 ေက်ာ္ေတာင္ေနာ္...
ကိုယ့္ကိုေရာသတိရၾကရဲ႕လား...7 လပိုင္းျပန္လာမယ္ဆိုတာ ကိုယ္ကတိတည္ပါတယ္ေနာ္...
ဒါနဲ႔ ဒီေဘဘီေလး 2k ျပည့္ေတာ့မယ္...အဲ့က်ရင္ ခင္မ်ားေလးတို႔ကို Kawaii လက္ေဆာင္ေလးေပးစရာ႐ွိတယ္...💕
ကိုယ္ေတာ့ျမန္ျမန္ျပည့္ခ်င္ေနၿပီရယ္...
ကဲ...စကားမ႐ွည္ေတာ့ပါဘူး...Enjoy💕
.
.
.
[Unicode]
ချစ်စရာ့အရွယ် အဆဲသင်ကြမယ်...:-)
အင်း...စာပြန်ရေးရတင်ရတဲ့ ခံစားချက်လေးက I Feel So Good ပဲ...Words 8000 ကျော်တောင်နော်...
ကိုယ့်ကိုရောသတိရကြရဲ့လား...7 လပိုင်းပြန်လာမယ်ဆိုတာ ကိုယ်ကတိတည်ပါတယ်နော်...
ဒါနဲ့ ဒီဘေဘီလေး 2k ပြည့်တော့မယ်...အဲ့ကျရင် ခင်များလေးတို့ကို Kawaii လက်ဆောင်လေးပေးစရာရှိတယ်...💕
ကိုယ်တော့မြန်မြန်ပြည့်ချင်နေပြီရယ်...
ကဲ...စကားမရှည်တော့ပါဘူး...Enjoy💕
==========
12 July, 2019
To be continue... 💕