Ik doe officieel mee aan de wattys 2019!!! Ieehhh
!! LET OP, DIT DEEL BEGINT VANUIT ELINE HAAR POINT OF VIEW !!
Pov Eline
Ik hoor de voordeur open en weer dicht gaan. Voetstappen lopen over de gang, richting de keuken.
"Rafael?" Roep ik. Wanneer ik geen reactie krijg sta ik op. Ik loop naar de keuken.
"Raf?" Vraag ik nog een keer. Ik sla de keukendeur open. En dan zie ik hem.
"Bonjour, mon amour." Zegt hij.
Ik wil me gelijk weer omdraaien maar hij trekt me terug en draait ons om. Hij blokkeert de uitgang zodat ik er niet langs kan.
"Rot op." Zeg ik zelfverzekerder dan ik me op dit moment voel.
"Ach lieffie, heb je me niet gemist?"
"Rot op, Collin!"
"Nee." Hij kijkt me lang aan. "Ik heb iets nodig."
"Wat?"
"Je weet heel goed waar ik het over heb."
"Het stickje?" Vraag ik. "Ik heb geen idee waar het is."
"Dan vind je het vast niet erg als ik even rond kijk."
Ik kijk hem aan maar zeg niks.
"Oké." Zegt hij dan en loopt verder de keuken in.
Snel kijk ik naar de deur. Opeens word ik bij mijn middel gepakt.
"Denk daar maar niet aan." Fluistert Collin in mijn oor. Ik voel zijn warme adem over mijn nek glijden. In één beweging draait hij me om zodat ik hem aan kan kijken.
Hij laat me los en zet een stap naar achter. "Ga zitten." Zegt hij en hij knikt naar een stoel.
Snel ga ik zitten terwijl ik hem in de gaten blijf houden.
Langzaam doorzoekt hij een paar laadjes.
"Hoe kom je binnen?" Vraag ik voorzichtig.
In een snelle beweging draait hij zich om.
"Ohja." Zegt hij terwijl hij iets uit zijn zak haalt en het op de tafel gooit. "Geef dat maar terug aan Raf."
Ik kijk naar het voorwerp op de tafel. Het is het pasje van Rafael..
Ondertussen trekt Collin weer een laadje open waarna hij die zuchtend dichtslaat.
"Oke, waar is het?"
"Ik weet het niet."
Collin zet een paar grote passen mijn richting op. Snel sta ik op.
"Als je het weet kun je het maar beter zeggen want over vijf dagen dan-" hij kapt zijn zin af en slaat hard op de tafel.
Ik laat een geschrokken kreetje horen. "W-Wat gaat er gebeuren over vijf dagen?"
"Als Emma niet binnen vijf dagen zegt waar het stickje is, dan gaat Orlando jou vermoorden."
Geschrokken kijk ik hem aan. Die blik in zijn ogen zegt dat het waar is.
"Als ik jou was zou ik vluchten, Lien."
"Waarom zeg je dit?"
"Als iemand jou vermoord, dan ben ik dat. Niet een gestoorde drugsverslaafde."
Tranen springen in mijn ogen.
"Niet huilen, lieffie. Hij gaat je niet vermoorden, dat is mijn taak."
"Nee, dat is geruststellend."
In een harde beweging duwt Collin mijn kin omhoog. Zacht veegt hij een traan weg. "Ik moet gaan maar ik kom nog een keer terug." Dat gezegd te hebben loopt hij weg. Ik hoor de voordeur dichtslaan als teken dat hij weg is.
Ik laat me op de stoel vallen terwijl ik in huilen uitbarst.
"Eline?" Hoor ik na een tijdje. Langzaam kijk ik op. Rafael staat in de deuropening. "Wat is er gebeurd?"
"Hij was hier." Antwoord ik zacht.
"Wie was hier?"
De tranen stromen weer over mijn wangen. "Collin.."
Rafael kijkt me geschrokken aan en trekt me in een knuffel.
Pov Maddison
We zitten ondertussen al in de huiskamer.
Ik snap er niks van. Ik weet dat Collin Emma ontvoerd heeft maar ik weet niet wat Eline er precies mee te maken heeft.
"Wie is Collin?" Vraag ik voorzichtig.
Eline, die ondertussen al iets gekalmeerd is, kijkt op.
"Hij is de grootste klootzak op aarde." Ik kijk haar nieuwsgierig aan. "En hij is mijn ex." Mompelt ze zacht.
Mijn ogen worden groot. Die had ik niet verwacht.. Plottwist.
"Wat is er precies gebeurd?" Vraagt Raf.
"Hij wilde weten waar het stickje is." Er vormen tranen in haar ogen. "Als Emma het niet binnen vijf dagen heeft gaat Orlando me vermoorden."
"Heeft hij nog meer gezegd?"
"Dat we moeten vluchten."
"Wat?" Vraagt Raf verbaasd. "Waarom? Hij wil jou heel graag dood hebben."
Ouch..
"Hij zei dat als iemand me vermoordt dat hij dat is."
Het blijft stil. "Wil je een kopje thee om bij te komen van de schrik?" Vraag ik om de stilte te verbreken. Ik haat stiltes.
Eline glimlacht. "Ja, graag."
"Raf?" Vraag ik.
"Nee, dankje." Mompelt hij afwezig. Hij lijkt erg in gedachten.
Ik loop naar de keuken en zet de waterkoker aan. Ongeduldig wacht ik tot het gaat koken.
Hoe laat is het eigenlijk? Ik kijk naar de klok. Wat? Half elf? Dan zie ik dat hij stilstaat. Ik pak batterijen en haal de klok van de muur. Er valt iets op de grond. Verbaasd pak ik het op.
Wanneer ik zie wat het is schrik ik.
"Eline!" Roep ik terwijl ik naar de huiskamer ren.
"Wat is er?" Vraagt ze.
Ik laat haar het stickje zien.
"Is dat wat ik denk dat het is?"
"Ja." Antwoord ik. "Dit is zeker wel wat jij denkt dat het is."
"Hoe kom je daaraan?"
"Het zat achter de klok verstopt."
"Hoe weten we dat het de goede is?" Vraagt Raf.
"Weet ik veel. Ik ga niet kijken!"
Eline en ik kijken Raf aan.
"Waarom ik?" Vraagt hij.
"Wees een vent." Antwoord ik terwijl ik hem het stickje geef.
Raf zucht en loopt naar de keuken, waar de laptop staat. Even later komt hij terug. Hij ziet er bleek uit.
"En?" Vraag ik. "Wat staat erop?"
"Dat wil je niet weten."
"Weet je zeker dat dit het stickje is?"
"Ja, heel zeker." Hij heeft een verwarde blik op zijn gezicht. "Nu snap ik waarom ze het zo graag willen."
"Nou, je maakt me nieuwsgierig." Ik kijk hem vragend aan. "Wat staat erop?"
"Je ziet dat iemand wordt neergeschoten."
Eline maakt een geschrokken geluidje. "Waarom zeg je dat? Ik hoefde het niet te weten!"
"Sorry."
"Fijn." Zegt ze. "Ze schieten dus mensen neer."
"Ze gaan je vast niet neerschieten." Stel ik haar gerust.
"Wat moeten we doen?" Vraagt ze wanhopig.
"Wat is er gebeurd?" Vraagt Damian verward. Hij staat met Jax in de deuropening.
"Als we binnen vijf dagen het stickje niet geven gaan ze ons vermoorden." Valt Eline met de deur in huis.
"Nou, eigenlijk alleen jou." Mompel ik.
"Maddy!" Roept Eline geschrokken.
Ik houd mijn handen in de lucht. "Just saying."
Jax kijkt ons verward aan. "Wat? Hoe weet je dat?"
"Collin was hier." Antwoordt Raf.
Jax zijn blik wordt boos. "Wat!"
Damian zucht. "Hoe kunnen we iets geven wat we niet hebben?"
"Omdat we het wel hebben." Raf laat het stickje zien.
"Wat?" Vraagt Damian verward. Hij pakt het stickje vast. "Hoe..?"
"Ik wilde thee zetten en toen vond ik het achter de klok." Ik schrik. "Shit! De thee."
"Dit is niet het juiste moment voor thee, Maddy."
"Net wilde je anders wel." Kaats ik terug.
"Oké, iedereen stil!" Roept Damian opeens. Iedereen kijkt verward op. "We moeten een oplossing bedenken, niet ruziën."
"Hij heeft gelijk." Zegt Jax. "Emma zei dat als ze het zou geven dat ze niks meer aan haar hebben."
"Als we het niet geven vermoordt hij Eline." Zegt ik.
"Of we bellen Collin voor hulp."
"Hoe zie jij dat als een optie?" Vraagt Eline verbaasd aan Raf.
"Hij geeft om je." Zegt Raf.
"Hij haat me."
"Raf heeft gelijk." Mengt Jax zich. "Collin zou er alles aan doen om te zorgen dat je niet wordt vermoord."
"Absoluut niet!" Zegt Eline resoluut. "Hij zei letterlijk 'Orlando gaat jou niet vermoorden, dat is mijn taak'."
"Nee, dat lijkt me inderdaad geen goed plan." Zegt Damian.
"Zie je," zegt ze. "Damian is de slimste hier, we moeten naar hem luisteren."
"Wat?" Vraagt Damian wanneer iedereen hem aankijkt. "Waarom kijken jullie zo? Ik heb geen plan."
"Vechten of vluchten." Zegt Eline ineens.
"Wat?"
"Dat zei Emma. Ze zei dat wij moesten vluchten omdat je anders moet vechten en ze weet dat ik nooit vechten kies."
"Ik snap niet wat je probeert te zeggen."
"Ze zei dat als vluchten te laat is dat je dan moet vechten. Zoals zij, ze kan niet weg dus ze moet vechten. Maar wij hebben nog een keuze." Ze stopt even om te kijken of iedereen het nog volgt. Wanneer niemand iets vraagt vervolgt ze haar verhaal. "Als we het stickje niet geven wilt Orlando me vermoorden, maar wij kunnen vluchten. En je kunt niet iemand vermoorden als je niet weet waar ze is."
"En als we het wel geven helpt dat niks want Emma kan niet meer vluchten." Vult Jax aan.
"Precies."
"Waar moeten we heen?" Vraag ik.
"Zullen we met Novia naar Stefan gaan?" Eline kijkt me vragend aan.
"Ik ken hem niet."
"Waarschijnlijk zou hij het leuk vinden dat we komen."
Ik knik. "Oké."
Pov Jax
Raf kijkt me vragend aan.
"Jace?" Vraag ik.
Hij knikt. "Damian kom je met ons mee?"
"Wat?" Vraagt hij verward. "Nee, ik denk niet dat d-"
"-Ze zullen het vast niet erg vinden." Kap ik hem af. "Jace is aardig."
Eline begint hard te lachen. "Jace? Aardig?"
"Hij is aardiger sinds jij weg bent." Reageert Raf.
Eline kijkt hem geïrriteerd aan. "Bitch." Mompelt ze.
Ik lach. "Hij is veranderd."
Eline zucht. "We moeten gaan." Zegt ze waarna zij en Maddy hun spullen pakken en naar Eline haar auto gaan.
Vragend kijk ik Damian en Raf aan. "Zullen wij dan ook maar gaan?"
"Ik weet het echt niet." Zegt Damian twijfelend. "Ik heb die gasten nog nooit ontmoet."
"Je gaat gewoon mee." Zeg ik. "Ze zullen het gezellig vinden."
"Oké." Geeft Damian toe. "Laten we gaan."
~~~~
Na een lange autorit staan we voor het huis.
"Ik heb ze al een jaar niet gezien." Mompelt Raf.
"Ze zijn je vrienden, Raf. Al zien ze je tien jaar niet, ze blijven je vrienden."
"Jij kan dat makkelijk zeggen." Mompelt hij. "Jij gaat zowat elke week langs."
"Niet zo zeuren." Ik druk op de bel. Bram doet open. Hij kijkt ons verbaasd aan.
"We hebben je hulp nodig." Zeg ik.
"Kom binnen." Hij stapt opzij en laat ons naar binnen. In de woonkamer zitten Alex en Jace.
"Ik heb jullie gemist, gasten." Zegt Alex en ze geven ons een bro-hug.
"Uhm.. Damian, dit zijn Bram, Alex en Jace. Jongens, dit is Damian." Zeg ik ongemakkelijk.
"Hey." Zegt Damian met een hoofd knikje.
Ik lach en schud mijn hoofd.
"Welkom." Zegt Jace.
"Oké, waar hebben jullie hulp voor nodig?" Vraagt Bram.
"Kunnen we hier even verblijven?"
"Tuurlijk." Antwoordt Alex gelijk.
Jace lacht. "Wat hebben jullie nou weer gedaan?"
"Wij hebben niks gedaan." Zegt Raf. "Emma zit in de problemen."
"Ja, wanneer niet." Bromt Bram.
"Collin heeft haar ontvoerd."
Er valt een stilte.
"Shit.." Zegt Jace na een tijdje. "Waarom?"
"Hij zit bij een bende. En Emma had iets wat zij wilde."
"Wat wilde ze?"
"Een usb-stickje."
Jace lacht. "Een usb-stickje? Wat kan er op staan dat zo erg is?"
"Het bewijs van een moord." Antwoordt Raf.
"Hoe weet je dat?"
"Maddison had het gevonden."
"Wie is Maddison?"
"Iemand die ook bij ons woont."
"Heb je het bekeken?" Vraag ik verbaasd aan Raf.
"Wat? Iemand moest het doen."
"Ik wil het ook zien." Zegt Jace geamuseerd.
"Waar is het nu?" Vraagt Bram, Jace zijn opmerking negerend.
"Bij Eline."
"En waar is Eline?"
"Bij Stefan?"
"Wie is dat?"
"Haar neef."
"Oh, die ene gast die aan de deur kwam toen Emma hier was." Zegt Jace.
"Inderdaad."
"Laat haar hier heen komen, ik wil het zien."
"Nee, psycho." Alex duwt Jace tegen zijn schouder. "Waarom zijn jullie gevlucht?"
"Collin kwam naar ons huis en heeft tegen Eline gezegt dat als Emma niet binnen vijf dagen zegt waar het stickje is dat Orlando haar vermoord."
"Wie is Orlando?" Vraagt Bram.
"De bendeleider waar Collin nu bij hoort."
Alex kijkt ons met grote ogen aan. "Heftig man."
Ik val op de bank neer. "We weten niet wat we moeten doen." Mompel ik.
"We bedenken wel iets, Jax." Zegt Jace. "Het komt goed met je meisje."
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Oh my noodles, ik hou van Jace..
En van jullie omdat jullie zo veel geduld hebben♡♡
Trouwens ik had een hele rare droom;
We (mensen die ik ken en ik) waren aan het vluchten voor Orlando en de gang. Door het bos enzo maar uiteindelijk waren we in een stad en kregen we ruzie. Omdat ik zei dat we door moesten omdat Orlando in de buurt was. Dus toen splitste we op. Ik en nog iemand (ik weet niet meer wie) gingen richting een smal straatje met winkeltjes maar zagen opeens Orlando staan. Hij zag ons ook dus verstopte we in een winkel. De winkeleigenaar(es) was zo aardig om ons achter te laten verstoppen. Orlando liep naar binnen maar zag ons vgm niet. En toen werd ik wakker :(
En orando had super random een been gebroken. :))
Love you so so sooo much!!
XX