Hae Min's POV
"Hayyyy sa wakas, nag-alisan rin sila..."
Napabuntong hininga ako nang tuluyan na ngang umalis sina mama at Heidi.
Tinignan ko si Sese at napansing balisa ito.
No wait, actually, kanina pa siya balisang balisa at nakatingin sa kawalan habang nakaupo sa silyang nasa gilid ng kama ko.
"Hello? Sese? Yoohoo???" kaway ko sa harap ng mukha nito.
Napakurap ito at lumingon sakin.
"Umm.. yeah.. s-sorry Min-Min..
"Ok ka lang? Ano ba sinabi sayo ni mama? Tell me."
Umiling-iling ito sabay pilit na ngumiti.
"Don't worry, hindi yun ang reason bakit nagspaced-out ako bigla. Tungkol sa work yun."
Yeah right, I can see right through him na nagsisinungaling itong si Sese.
"If you say so." tipid na tugon ko.
"Min-Min, umm... Hindi kaya tama yung gusto mangyari ng mama mo? Umm.. p-para sana mas matig---"
"Ayan na nga ba sinasabi ko eh! Kinausap ka ba ni mama para iconvince ako sumama sa Europe hah?! Akala ko pa naman alam mo na agad isasagot ko diyan! Nakita mo naman how firm I was when we were talking, no, yelling at each other!" inis na sabi ko kay Sese.
Tumayo naman agad si Sese at yumakap sakin.
"Shhh.. shhh.. calm down.. Ok, ok let's forget about it.. Forget what I just asked. Huwag ka na mastress, Min-Min please..." pagpapakalma nito sakin.
"Kung ayaw mo ako mastress, wag mo na ko tatanungin ng ganyan, pwede?"
Tumango ito, "I won't... I promise... Sorry..."
Good.
Kakaloka talaga tong si mama, pati si Sese idadamay pa sa issue namin.
Nako, buti nalang at sakin parin sa huli nakikinig itong si Sese.
_________________________
Sehun's POV
(...1 day later, Sehun's house)
"Think Sehun, think! Paano ko ba mapapasama si Min-Min sa mama niya?" sambit ko sa sarili.
Umuwi muna ako dahil may scheduled guesting kami ngayon. Buti nalang at napakiusapan ko si Zia na bantayan muna si Min-Min hanggang mamayang gabi.
At habang abala ako sa pagre-ready, di pa rin maalis sa isip ko ang hiling ng mama ni Min-Min.
Kung ako lang talaga, ayoko ilayo sakin si Min-Min. But then, tama rin naman ang mama niya. Panahon na para maayos nila ang problema sa kanilang pamilya.
Isa pa, naiisip ko na rin talagang magpropose kay Min-Min.
Pero ano nga ba gagawin ko???
*phone ringing......
Tinignan ko kung sino yung tumatawag.
Si Zia???
"Hello, Zi---"
"Sehun! Kailangan mo bumalik dito sa ospital ngayon na! Si Hae Min! Biglang nawalan ng malay!" naghihisterical na sigaw ni Zia sa phone.
"What???!!! Ok I'm on my way!"
Agad akong nagpaalam kay Zia at mabilis na tinungo ang ospital.
Pagkarating ko, nagtatakbo ako papunta sa room ni Min-Min, ngunit wala ito dito.
Agad kong tinungo ang nurse station.
"Nurse, nasan yung patient sa special care unit? Si Hae Min?"
Chineck ng nurse ang mga clipboards sa counter bago tumugon.
"Sir nasa E.R po siya ngayon."
Wtf?!!!
Anong nangyari??!!!
"Ok thanks." sambit ko sabay takbo papuntang E.R.
Sinalubong ako ni Zia sa pasilyo ng E.R na umiiyak.
"Sehunnn..... huhuhu.... s-si H-Hae M-Min..." hagulgol nito.
Magkabilaan ko itong hinawakan sa braso at gulong-gulo na tinignan ito.
"Anong nangyari???" naluluhang tanong ko.
"N-nanonood l-lang k-kami n-ng movie, t-tas.. t-tas bigla n-nalang siya b-bumagsak sa kama.. a-akala ko nakatulog lang siya.. P-pero n-nung ginigising ko siya, kahit anong alog ko... huhuhu.... a-ayaw n-niya m-magising... huhuhu...." umiiyak na paliwanag ni Zia.
Napabitaw ako dito at parang lantang gulay na napaupo sa gilid ng pasilyo.
Napapasabunot nalang ako at umiyak...
Ano ba 'tong nangyayari???
Akala ko nalampasan na namin yung critical stage sa nangyari sa kanya??
Bakit may lapses???
"Aaaarrrrgggggg!!!!!" sigaw ko ng malakas sabay tingala.
Maya-maya pa, dumating na rin ang mama ni Hae Min.
"What happened to my daughter?!! Akala ko ok na siya??? Di ba nagrerecover na siya???" naghihisterical na tanong ng mama ni Hae Min.
"Hindi rin po namin alam tita.. huhuhu.. bigla nalang siya nawalan ng malay kanina.. huhuhu.." ani ni Zia dito.
"Ano ba kasi pinagmulan ng nangyari sa kanya?!! Bakit ba siya naoverdose sa drugs??!!!" tanong nito muli, lumapit ito sa harap ko at muling nagtanong,
"Sagutin mo ko! Bakit ba nangyari to sa anak ko kung nakasubaybay ka sa kanya?!! Di ba boyfriend ka niya?!! Malalim ang relasyon niyong dalawa kaya imposibleng hindi mo alam ang nangyari!! Sumagot ka!!"
Hindi ako makasagot.
Paano ko ito masasagot???
Napahagulgol lang ako sa sobrang pagka-guilty.
"Ikaw ba nagpainom sa anak ko ng drugs hah?!!" galit na inalog ako nito sa braso.
"Tita, tama na po. Walang kasalanan si Sehun... Kumalma po kayo tita, please!" hinila ni Zia ang mama ni Hae Min palayo sakin.
"Eto na nga ba ang sinasabi ko. Kaya gusto kong dalhin si Hae Min sa Europe. Hindi siya gagaling dito! Huhuhu... Juskooo ang anak koooo..." umiiyak na wika nito.
Makalipas ang halos isang oras, lumabas rin sa wakas ang attending doctor ni Hae Min.
Tumayo agad ako at lahat kami ay lumapit dito.
"Doc, kamusta ang anak ko???" tanong agad ng mama ni Min-Min.
"Base sa lab results and with what just happened to her today, confirmed na meron siyang arrythmia. Her heartbeat is way too fast and way too slow at times. Also, hindi pa rin makarecover ang body niya sa intoxication. So from time to time, bigla nalang ito nawawalan ng malay." paliwanag ng doktor.
"Pero magagamot ba doc???"
"Of course, there's a cure. Meron medications to regulate her heartbeat. And might I suggest you to a specialist on this." offer ni doc.
"Can I just bring her to Europe? Mas maraming espesyalista dun diba doc? Pwede ba siya magtravel? Can we get a pass or something???" tanong muli ng mama ni Hae Min.
"Of course, you can. And that would be much better. Once she wakes up, pwede natin arrange ang paglipat sa kanya ng ospital sa Europe."
Nagmistulan kaming statwa at audience ni Zia.
Wala akong maikomento, sa totoo lang.
Gumagapang sa buong katawan ko ang pagkaguilty at pagsisisi sa nangyari kay Min-Min.
I truly don't deserve her.
Kung hindi na lang sana naging kami.
Kung hindi ko na lang sana siya minahal, hindi sana siya ginawan ng masama ni Lana.
At ngayon, wala manlang ako magawa para sa kanya.
I think...
I think it's better to let go of Min-Min...