I Dream At Night,I Can Only See Your Face.I Look Around But It's You I Can't Replace.I Feel So Cold And I Long For Your Embrace.I Keep Crying Baby...
••••••••••••••••••••••••••••••••
*3 თვის შემდეგ
სახლში გვიან მოსული ზეინი,მის ნივთებს შემოსვლისთანავე ძირს ყრის,კედებსა და მოსაცმელს ჰაერში იქნევს და ჩემკენ ნახევრად მძინარე მოემართება.ლოყაზე მკოცნის და მხარზე მადებს თავს.
-ახალი სიმღერა დავწერე.-ჩურჩულებს დაღლილი.
-მომასმენინე მერე რას უცდი!-დავიყვირე და ფეხზე წამოვიჭერი,
თუმცა ზეინმა ხელები წელზე მომხვია,დივანზე დამაგდო,
ზურგიდან ჩამეხუტა და მასზე მაგრად ამაკრო.
-მეძინება...-ამოილუღლუღა და უფრო მაგრად მომეხვია.
-ზეინ!თუ უკანალზე უნდა მიჩქმიტო,გაფრთხილებ!შენს ხორცს,სუნელებში შემწვარს დავარიგებ სამეზობლოში.
-კარგი რა!ძალიან საყვარელი უკანალი გაქვს!
-მეირინის ეჭვიანობა გამოცდილი მაქვს!არ მინდა შენი სატრფოსიც გამოვცადო.
-ფერიმ შენზე რატომ უნდა იეჭვიანოს?ნუ ბავშვობ.-ზეინის სიტყვებზე,თვალები მობეზრებით ავატრიალე.
-ტომი სად არის?-ვკითხე და მისკენ გადავბრუნდი.
-ტომი ჩემზე მეტად გიყვარს ხომ?-თავი წამოწია და წყენით დამხედა.
-ღმერთო რა შეგცოდე?სამეგობრო წრეში ყველა ასეთი ეჭვიანი რატომ მყავს?-საცოდავად ამოვიჩხავლე და სამზარეულოში გამოვედი.
"ნიუ-იორკში გადმოსვლიდან ორ კვირაში,ზეინთან ტომი ჩამოვიდა.
ერთმანეთის დანახვა ძალიან გაგვიკვირდა,თუმცა გაირკვა,რომ აქსელი,ზეინი,ტომი და კიდევ ერთი ბიჭი,რომლის სახელიც სულ მავიწყდება ერთად იზრდებოდნენ.გამახსენდა,ადრე,
კლუბში,აქსელს რომ ლამის იმ ქვეყნად გაუძღვა და დაინრიტგებულმა ვკითხე,თუ ბავშვობის მეგობრები ხართ,მაშინ
აქსელს მოკვლას რატომ უპირებდი მეთქი.პასუხი ვერ მივიღე...
ვერ გეტყვით ლონდონი რატომ დავტოვე,თითქოს რაღაცას გავურბივარ,ვერ ვხვდები წარსულზე ფიქრი,ჩემში ასეთ შფოთვას რატომ იწვევს,თუმცა დანამდვილებით ვიცი,
რომ ჩემში დიდი სიცარიელეა...
მაინც ყველაზე მეტად რაც მაფიქრებს ეს,ჩემს ტელეფონში შენახული სქრინია.
"გულის ცემა...გთხოვ არასდროს დაივიწყო მისი გულის ცემა."
სამი თვის განმავლობაში,ღამე არ გავა ისე ამ სქრინზე,რომ არ ვიფიქრო,თუმცა ამაოდ.ვერ ვიხსენებ რა მიზნით შევინახე."
-ზეინ მაიონეზი აღარ გვაქვს?-დავუყვირე მას.
-ვივიენ სამი ქილა მაიონეზი შეჭამე და კიდევ გინდა?-სამზარეულოში ტომიმ შემოყო თავი.
-ტომ!სად იყავი?
-მეგობრებს ვემშვიდობებოდი,
ლონდონში ვბრუნდები!
-როდის?-ერთდროულად დავიყვირეთ მე და ზეინმა.
-ხვალ საღამოს!
არ მოგატყუებთ თუ გეტყვით,რომ ზეინი სამზარეულოში შემოფრინდა და თითი ჩემსკენ გამოიშვირა.
-არა!ამასთან მარტო არ დამტოვო.
-ტომ!Black Ops III?ვინ მეთამაშება Call Of Duty-ის?-სასოწარკვეთით წამოვიძახე.
-ბავშვები ხართ!როდესმე გაიზრდებით?-სიცილით თქვა ტომიმ.
-რატომ გადაწყვიტე ლონდონში დაბრუნება?-იკითხა ზეინმა.
-კლინიკა მალიკ!
-ვივიენიც წაიყვანე,თორემ შენი წასვლიდან ერთ საათში რომელიმეს მკვდარს გვიპოვიან.-უცებ შეჩერდა და უხერხულად შემომხედა.
-ჯანდაბა!ისევ ეს მზერა!ლონდონზე საუბრისას სულ ასე რატომ მიყურებ?-ბრაზით წამოვიძახე.
-ვივიენ...შენ...ანუ...კარგი იქნება ლონდონში თუ დაბრუნდები...იქ გელოდ...ანუ ჰარ...ჯანდაბა!დაივიწყე!-ნერვულად თქვა ტომიმ და თმები აიჩეჩა.
-სულელი ნუ გგონივარ!ვხვდები რომ რაღაცას მალავთ!
-რა აზრი აქვს თქმას,მაინც დაგავიწყდება.
-ზეინ!-დაიყვირა ტომიმ და მისაღებში გაათრია.თავი უკმაყოფილოდ გავაქნიე და მაცივარში მაიონეზს დავუწყე ძებნა.
-ვივიენ მოდი PlayStation-ი გველოდება.-მესმის ტომის გამომწვევი ხმა.
-თუ მოვიგებ ნიუ-იორკში დარჩები.
-თუ წააგებ ლონდონში გამომყვები.-ეშმაკურად თქვა და ჯოისტიკი გამომიწოდა.
-ტომ რისი იმედი გაქვს?ერთხელაც არ წაუგია ვივიენს.-სიცილით წამოიძახა ზეინმა.
-ცდა ბედის მონახევრეაო.-თქვა ტომიმ და ნერწყვი მძიმედ გადაყლაპა.
-აბა ბიჭოს მომინდომა!მიდი ვივიენ ამ ჟღვინტიან კაცს ანახე თამაში როგორ უნდა!გელა,გელა გარბის ყველა!-დარბოდა
იქეთ-აქეთ ზეინი და მისი ჭკუით ასე მამხნევებდა.-ვივიენ სუფთა დარტანიანი ხარ!
-დიუმა საფლავში კი არ ბრუნავს,
სალტოებს აკეთებს!-ისე თქვა ტომიმ თვალი ეკრანისთვის არ მოუშორებია.
-ცოდვილო მოკვდავო ხმა ჩაიგდე,თორემ ვეტყვი ვივიენს ბრიტნი სპირსის პოსტერზე დღემდე,რომ ანძ...-ვერ დაასრულა სათქმელი ზეინმა,რადგან ტომიმ პირზე ხელი ააფარა და ძირს დააგდო.
-ზეინს ხელი ბრიტნის მაჩალკავ!-დავიყვირე ბოლო ხმაზე და მათთან გავჩნდი,ზეინი წამოვაყენე და ოთახში სირბილი დავიწყეთ.
-Oh,The Taste Of Your Lips,I'm On a Ride...-წავიმღერე და სამზარეულოში გავარდი.
-You're Toxic I'm Slippin' Under With a Taste Of a Poison Paradise...-ამყვა ზეინიც.
-არ გაპატიებთ!-ბრაზით დაგვიყვირა ტომიმ და სამზარეულოსკენ გამოიქცა.
-Bro You Know What To Do Right?-ეშმაკურად გადავძახე ზეინს და შამპანიურის ბოთლი ვესროლე.
ერთი ბოთლი მე მეჭირა მეორე მას,მაგიდის უკან დავიმალეთ.
სამზარეულოში ტომი შემოვარდა.
-ვივიენ მიდი!
-ზეინ მიდი!-დავიყვირეთ მე
და ზეინმა ერთდროულად,
შამპანიური ტომის სასქესო ორგანოს დავუმიზნეთ და...
-ჯანდაბა!ვაიმე!ღმერთო!აააააააა!ამის დედაც!-ტკივილისგან ტომი ძირს დავარდა.
-ვივიენ დარტანიანი ხარ თქო,
ტყუილად კი არ ვამბობ.-ამაყად წამოიძახა ზეინმა და ხელი გადამხვია.
-I'm Addicted To You Don't You Know That You're Toxic?
-იცის იცის!-სიცილით თქვა ზეინმა.
-It's Britney Bitch!
-ეს შამპანიური ტყუილად ხომ არ გავხსენით?One Shot!-ეშმაკურად წამოიძახა ზეინმა,უცებ ფეხებში ტომი გვწვდა და ორივე ძირს დაგვაბერტყა.
-ვერ გიტანთ!და ჩემს გარეშე რა ნამუსით სვამთ!-ძლივს ამოიჩხავლა.
-მაგაზე როგორ გაწყენინებთ?-წამოიძახა ზეინმა და შამპანიური ჯერ მე,შემდეგ კი ტომის გადაასხა.
-What The Actual?
-რა ჯანდაბაა ზეინ!
-მიყვარხართ.-ბედნიერად თქვა ზეინმა,ერთი ხელით მე მიმიხუტა მეორეთი ტომი,ფეხები კი ორივეს გადმოგვაწყო.სახიდან ღიმილი არ მშორდება.
"რით დავიმსახურე ასეთი არაჩვეულებრივი ადამიანები?ერთი ეგოისტი,თავის თავზე შეყვარებული გოგო ვარ...არ ვარ ასეთი მეგობრების ღირსი."
უცებ Call Of Duty გამახსენდა.
-ჯანდაბა!თამაში!-დავიღრიალე და ფეხზე წამოვფრინდი,მისაღებში გავვარდი და სახეზე "ტკივილი" გამომესახა.
-Holy Shit.-წამოვიძახე და ტელევიზორის გამორთვა დავაპირე,თუმცა ოთახში ტომი და ზეინი შემოვიდნენ და ეკრანის დანახვა მოასწრეს.
-"ოღონდაც არა"-გაოცებით დაიყვირა ზეინმა.
-ვივოშკინი გაიტენე!-სიხარულით წამოიძახა ტომიმ და ცეკვა დაიწყო.
-უსამართლობაა!სანამ
დავრბოდით მანამ მისით მოვკვდი.თავიდან ვითამაშოთ!
-არა!
-არ გაგატან ჩემს ვივოს.შანსი არაა!-ზეინმა ნერვულად წამოიძახა და წინ გადამიდგა.
-ის მე ვიყავი ამასთან მარტო არ დამტოვოო?-ცინიკურად ვკითხე.
-გადავიფიქრე!
-ვივიენ მოემზადე ლონდონში ვბრუნდებით!
***
-ზეინ!-მის გაღვიძებას ვცდილობ.
-"დილით რატომ მაღვიძებს არაჟანიიიი მაწონიიიი?"-ბოდავდა რაღაცებს.
-ფოტოები გავრცელდა!ფერი და ვიღაც ბიჭი როგორ კოცნიან ერთმანეთს.-ეშმაკურად ჩავჩურჩულე ყურში.წინადადება დასრულებული არ მქონდა თვალები დაჭყიტა და ფეხზე წამოხტა.
-აბა სად?მაჩვენე!დროზე!ვინ ბიჭს?რევოლვერი სად იყიდება?
-სიტყვები არ მყოფნის!-თავი გავაქნიე და ზეინი სააბაზანოში შევათირე.
-სახე დაიბანე,გავდივართ.
-სად?
-ლონდონში არ მინდა!
ტომის ოთახში შევიპარეთ,ნელა ლოყაზე ვაკოცეთ,ჩუმად მოვწესრიგდით და სახლიდან გამოვედით.
(ვივოშკინი...)
სთარბაქსისკენ ავიღეთ გეზი.ყავას სანამ მოგვცემდნენ,მანამ,
წესისამებრ ჩვენი სახელები იკითხეს.ზეინი კარგად იყო შენიღბული ამიტომ ვერავინ იცნო.ბოროტულად ჩავიცინე.
-მის,მითხარით თქვენი და ჯელტმენის სახელები.
-ახლავე!დაიწყეთ და არ ჩამომრჩეთ.
-უკაცრავად?
-ადოლფ ბლეინ ჩარლზ დევიდ ერლ ფრედერიკი.-ვუთხარი გოგოს ღიმილით,ზეინი გოგონას სახეზე სიცილით ცუდად გახდა.
ბოდიში მოუხადა,შეკევთა გამოართვა და ტერასაზე გამიყვანა.
-ვივიენ ამ სიგრძე სახელი საიდან მოგაფიქრდა?
-ინტერნეტში შემხვდა, სპეციალურად ასეთი შემთხვევისთვის დავიზეპირე.
-ბავშვი ხარ!-რაღაცებზე ვსაუბრობდით,როცა მოულოდნელად მილქშეიქი გადამასხეს.
-Sorry არ მინდოდა!-თქვა ბიჭმა და სალფეთქი გამომიწოდა.
-არაუშავს.-ვუთხარი და ზეინს შევუბრუნდი,მივხვდი ის ბიჭი კიდევ იქ იდგა.
-შენი აზრით ამხელა სთარბაქსში სალფეთქი მხოლოდ შენ გაქვს?-კბილებში გამოცრით ვკითხე და ისე რომ უკან არც მიმიხედავს,
ფოდნოსიდან სალფეთქები ავიღე და ხელში ავაფრიალე.
აქსელი P.O.V*
-ექიმო უკვე სამი თვე გავიდა!
მაგრამ არაფერი შეცვლილა.
-აქსელ,ჩვენი ჩარევა უფრო გააღიზიანებს ვივიენის ტვინს.მას ნეიროანატომიური სტრუქტურები დაუზიანდა.
ამნეზია განუვითარდა,ისეთი მხოლოდ ერთ ადამიანს,რომ უკუაგდებს მისი გონება.ერთი პროცენტია იმისა,რომ პაციენტმა დავიწყებული პიროვნება გაიხსენოს.
-ხუმრობთ?ხვდებით მაინც რას ამბობთ?რა ჯანდაბის გამო დაავიწყდა მხოლოდ ჰარი?-დავიყვირე ბოლო ხმაზე.
-ყველაზე ხშირ შემთხვევაში პაციენტი მეხსიერებიდან შლის იმას,ვინც სულიერი ტრავმა მიაყენა ან მოულოდნელი შოკი გამოიწვია მასში.
-მოულოდნელი შოკი რას ნიშნავს?
-გლეხურად აგიხსნით.ისეთი რამ უთხრა რაც არ უნდა ეთქვა.
ბატონო აქსელ,გაფრთხილებთ,
მიეცით დრო მისით გაიხსენოს.
-იქნებ არც არასდროს გაახსენდეს?
-გარე პირთა ჩარევა აგნოზიას ან დემენციას გამოიწვევს.გთხოვთ ნუ გაამწვავებთ!
ვივიენი P.O.V*
-აუ მშია!
-ვივიენ!მთელი დღეა ჭამ!
-მაშინ დავლიოთ!
-არა!
-კი!
-არა თქო!
-შენ საერთოდ ვინ გეკითხება?წამოდი!-პატარა,მყუდრო,
ჩაბურულ ბარში აღმოვჩნდით.
ცოტა ხანში ჩვენი მაგიდა გრეი გუსის ცარიელმა ბოთლებმა შეავსო,ერთმანეთს დალევაში ვეჯიბრებოდით,თუმცა მალევე ნოსტალგია შემოგვაწვა.სიმართლე გითხრათ ხასიათები ყოველ ახალ ჭიქაზე გვეცვლებოდა.
-კიდევ მომიყევი რამე!-პატარა ბავშვივით დაიწუწუნა ზეინმა.
-დაახლოებით ოთხი წლის წინ ისრაელში,კერძოდ თელავივში ვიყავით სკოლით.ძალიან დავთვერი,ტელეფონის კაბინაში ჩავიკეტე მიკროფონით და მთელი ღამე Pillowtalk-ს ვმღეროდი.
დილით განყოფილებაში გამაბრძანეს.
-არ არსებობს!
-უკეთეს ამბავს გეტყვი.მეზობელი გარდაიცვალა,იმ ქალის დედა,
რომელიც სულ მიყვიროდა.ღამე სანამ არავინ არ იყო მიცვალებულთან,შიგნით შევიპარე,წელზე და თითებზე გამჭირვალე ძაფი მოვაკოჭე,მე კი იქვე დავიმალე დარჩენილი ძაფებით ხელში.ის ქალი როცა ოთახში შემოვიდა ძაფს დავექაჩე,
მიცვალებულმა ჯერ ხელი დაუქნია შვილს,შემდეგ კი კუბოდან წამოიწია.
-არა!გიჟი ხარ?ეს რატომ გააკეთე?-ხარხარებდა ზეინი.
-ჰოო...მერე იმ ქალს სამი დღე ასულიერებდნენ.
-ვივიენ მოსიარულე კატასტროფა ხარ!-უკვე მეშვიდე ბოთლ გრეი გუსზე ვიყავით.
-ვივიენ მადლობა!მადლობა რომ ჩემს ცხოვრებაში გამოჩნდი.-მითხრა ზეინმა და ლოყაზე მაკოცა.
-ბავშვობიდან შენთან ერთად მოვდივარ ზეინ!უბრალოდ ამის შესახებ შენ არ იცოდი.-სიცილით ვთქვი.
-ერთი ბოთლიც ჩავცალოთ და მორჩა!თორემ გამასვენებენ აქიდან.
-მოიცა და რა მქვია?
-შენ ვივიენი!ჯანდაბა მე რა მქვია?
-მემგონი ზეინი.
-ჰო ზეინი!რა ჭკვიანი ხარ!-ზეინმა ფული მაგიდაზე დააგდო ხელი ჩამკიდა და გარეთ გამიყვანა,უკვე დაღამებულიყო.
-ზეინ ტომის ბარათი გვაქვს.
-რა თქვი?
-ხო!გუშინ ამოუვარდა და მე ავიღე!
-ულიმიტოა!
-ვიცი.-ერთმანეთს ეშმაკურად გადავხედეთ.
-დუბაიში წავიდეთ!
-ბორა ბორაზე!
-მანამდე ტანსაცმელი
გამოვიცვალო!მილქშეიქი ვარ თავიდან ბოლომდე.
-ტომის ბარათი გვაქს,წამოდი ვიყიდოთ.
სიმართლე გითხრათ მაღაზიაში როგორ შევედით,რანაირად ვიყიდეთ ან რა ვქენით საერთოდ არ მახსოვს.
(ვივოს არ ახსოვს,მაგრამ ჩვენ ხომ უნდა ვიცოდეთ როგორც ეცვა.)
იმდენად მთვრალები ვიყავით,
რომ თაიმ სქუერზე რანაირად აღმოვჩნდით არც ის ვიცი,
მითუმეტესს მიკროფონებით ხელში.
-აბა ზეინ მალიკის კონცერტზე მოხვედრა რამდენის ოცნებაა?-მიკროფონში ჩავძახე,მივიქციე კიდეც გამვლელების ყურადღება.
-თუ გეტყვით რომ სრულიად უფასოდ,აქ,ამ წამს,ზეინ მალიკი გიმღერებთ,სანაცვლოდ რას მივიღებ?შოკოლადის ტორტს მიყიდით?
-ასე ნუ ხუმრობ!
-სიბოროტეა რასაც შენ შვები!
-გულს რატომ გვიხეთქავ?
-შოკოლადის ტორტი მინდა!
-კარგი შევთანხმდით!-ერთხმად დაიყვირეს ჩემ გარშემო მოგროვებულმა ხალხმა.ზეინს თავისი კეპი,პირბადე და სათვალე სწრაფად მოვაშორე.
-მაინტრესებს რამდენის ოცნებას ვაქცევ რეალურად.-ვუთხარი,
თვალი ჩავუკარი და ხალხისკენ ვუბიძგე.
ზეინის დანახვაზე თაიმ სქუერი გოგონების კოვილმა შეაზანზარა.
-ჰმ...იცით...ახლა მე ძალიან მთვრალი ვარ.სანამ ამის გამბედაობა მყოფნის მინდა ახალი სიმღერა გიმღეროთ,ანუ...ეს სიმღერა ერთ ადამიანს დავუწერე.-საყვარლად თქვა,თავი დაბლა დაწია და ემოციების ჩაცხრობას დაელოდა.
-ზეინ!ცოლად მომიყვანე!
-ზეინ!მიყვარხარ!
-ზეინ!შენგან შვილი
მინდა.
ბედნიერად ვუყურებდი ამ
სანახაობას და სიცილის შეკავებას ვცდილობდი.ზეინმა ბლუთუზით მიკროფონს ტელეფონი დაუკავშირა,უცნობი მელოდია გაჟღერდა.
-სიმღერას Bordersz ქვია...და ვივიენ!ეს სიმღერა შენ გეკუთვნის.-მივხვდი თვალებში ცრემლები როგორ ჩამიდგა.
-ზეინ...-მან გამიღიმა და სიმღერა დაიწყო.
-She Is The Life Of The Party,Don't Stick That Knife In My Body,It's Something She Always Wanted For a Good Cause,You're Doing a Good Job.
And We're Off Where The Wind Blows And I Don't Care Where We Go,Just Like The Ocean You Change What I See...
They Don't Know What I Know,How Long I've Had To Hold,You're Like a Commotion All Because Of Me...
So Take It Off...
-ზეინ...-ისევ ამოვილუღლუღე,
ზეინმა დაასრულა,მასზე ამაკრო და ღიმილით მითხრა.
-ვივიენ!მე და შენ უფრო ადრე უნდა შევხვედროდით ერთმანეთს.
-ვინ იცის,იქნებ ზემოთ,
კოსმოსში,ჩვენი სულები უკვე ერთმანეთში არიან ახლართულნი.
-და ჩვენს მომდევნო ცხოვრებას ელოდებიან?
-რეინკარნაცია...-ხმადაბლა ვამბობ,ორივეს სიცილი აგვიტყდა.
-უფრო რომანტიკულად,რომ გეთქვა არ შეიძლებოდა?-მეკითხება ზეინი,ხელს მკიდებს და თაიმ სქუერიდან მიმარბენინებს.
-ვივიენ!რას აპირებ?
-გადაიფიქრე!ალბათ ლონდონში დავბრუნდები!შენ?
-ფერის ხელს ვთხოვ!
-ტომის ბარათი ვის მიაქვს?
-მე!-დაიყვირა ზეინმა.
-წარმატებები ზეინ!თუ ცოლობაზე უარი გითხრა მე გიშოვი ვინმეს.-სიცილით ვუთხარი,ბარათი გადავუგდე და აეროპორტისკენ გავიქეცი.
ჰარი P.O.V*
შუაღამეა,აქსელის კლუბში შევდივარ და ალკოჰოლს ვაძლევ საშუალებას ჩემზე გაბატონდეს.
გვერდით კაია დამიჯდა,თმები გადამიწია და ტუჩებში მაკოცა.
-სად გამექეცი?
-დალევა მინდა.
-წამოდი...-ხელი ჩამკიდა და ვიაიპ განყოფილებისკენ წამიძღვა,პუფზე დამაგდო და ჩემზე მოთავსდა.
ყელში სველი კოცნების დატოვება დამიწყო.
"სამი თვე...ჯანდაბა!
ვივიენ რას მიკეთებ?"
კაიამ მაისური გადამაძრო და თვითონაც ღილების ჩახსნას შეუდგა.
-დალევა მინდა.
-კარგი რა!მინდიხარ ჰარი სტაილსს!
-კაია ახლა სხვა გოგოზე
ვფიქრობ!
-წარმოიდგინე რომ
ის გოგო ვარ.-ჩუმად თქვა და ხელები თმაში შემიცურა.
-დარწმუნებული ხარ რომ გაუძლებ?
-ჰარი...-კაია ხელში ავიტაცე,
კედელს ავაკარი და გაშმაგებით დავუწყე კოცნა.
-ჰარი ვიცი ვისზეც ფიქრობ.
ვივიენი!ახლა რას იზამდი ჩემს მაგივრად ვივიენი რომ
ყოფილიყო შენს მკლავებში?
-კაია გპირდები ხვალ ფეხზე დადგომაც კი გაგიჭირდება...
მოულოდნელად კარი გაიღო.
-OMG Madapaka!აქსელმა ოთახი შეიცვალა?მაპატიეთ!
ვითომ არც შემოვსულვარ!-წამოიძახა და კარი დაკეტა.
"რას ვგრძნობ ახლა?არაფერს...
ვიტყუები!ყველაფერს!ეს ხომ...ეს ხომ ვივიენი იყო.არ მომჩვენებია,
ნამდვილად ის იყო!დამინახა,თან ასეთ მდგომარეობაში,სახეზე კი არანაირი ემოცია არ ქონია.
ჯანდაბა!ვივიენ!"
ვივიენი P.O.V*
აქსელი კლუბში არ არის,გარეთ გამოვედი და დავურეკე.
-*ჰმ...
-გეძინა?
-*ჰო რა იყო?
-კლუბში რატომ არ ხარ?
-*შენს გარეშე კლუბში რა მინდა?
-ჩამოვედი!
-*რა თქვი?
-ჩამოვ...-ვერ დავასრულე სათქმელი რადგან ყურმილი გათიშა.
კლუბში შევბრუნდი,ბობის ვაუწყე მისი ტვინის ჭიის დაბრუნების ამბავი,შტროხი დამალევინა,
წუწუნის გარეშე თან.
-აი სად დამერხა!
-რატომ?
-ბევრი მომივიდა!
-როგორც ყოველთვის.
-ბობი ყოველთვის მაინტერესებდა როგორი გემო გქონდა.
-რაო?-გაკვირვებით იკითხა,მე მაგიდაზე გადავწექი,ხელით ჩემსკენ მოვქაჩე და მის ტუჩებს დავეწაფე.ვიღაცის ჩახველებამ მომწყვიტა ბობის ტუჩებს.
გვერდით გავიხედე.
-ამის დედაც!აქსელ როგორ მომენატრე!-დავიყვირე ბოლო ხმაზე და ძლიერ ჩავეხუტე.
-ჩემო პატარა.-ქვითინით თქვა აქსელმა და გეფიცებით ისე მომხვია ხელები,რომ სისხლის მოძრაობა გამიჩერა.
-აქსელ ნუ ტირიხარ!
-მომენატრე...
-ორი წლის ხომ არ ხარ?რა გაბღავლებს!
-რა მაბღავლებს და სამი თვით,რომ მიმაგდე არ შეგეცოდე?
-ვუაიმე!მიყვარხარ!
-მეც.-ტირილს არ წყვეტდა აქსელი.
-იქნებ ასე მაინც გაგაჩერო.-ვთქვი ეშმაკურად,ჯერ კიდევ დაბნეულ ბობის მიკროფონი გამოვართვი და მაგიდაზე ავძვერი.
-Long Time No See Babes!ახლა ვიცეკვებ!ბიჭებო არ შეგიყვარდეთ ლესბოსელი ვარ!ჰოდა აქსელ ტრაკზე მხოლოდ შენ შეგიძლია მიყურო.
ცეკვა დავიწყე,იმდენად
მენატრებოდა აქაურობა,რომ ბედნიერებისგან ავცახცახდი.სულ დამავიწყდა მაგიდაზე,რომ ვიდექი.ნელ-ნელა მაგიდის წვერისკენ მივიწევდი,რასაც ვერ ვამჩნევდი.უცებ მაგიდიდან გადმოვვარდი,დაცემის მოლოდინში თვალები დავხუჭე,თუმცა არაფერი მიგრძვნია,ანუ არ დავცემულვარ.
ვიღაცამ დამიჭირა,თვალებს ნელა ვახელ.
-ვივიენ...ასე რატომ მექცევი?-მეკითხება უცნობი ბიჭი და ხელებს მაგრად მიჭერს.
"მისი თვალები...ტკივილს განიცდის ახლა?მონატრებას?თუ სიხარულს?"ყველაზე მეტად იმან დამაბნია,თუ რატომ მიყურებდა ასეთი თვალებით.
-ჩვენ...ჩვენ ერთმანეთს ვიცნობთ?-ვეკითხები წყნარად,რადგან მთელს ტანში ელექტროობა მივლის.
-რა?-ცალყბად ჩაიღიმა.
-დამსვი.-მკაცრად ვუთხარი,ბიჭმა დამსვა,მის სახეს ცინიკური ღიმილი არ შორდებოდა.
-ამას რატომ აკეთებ?გინდა რომ გამაგიჟო?-დამიღრიალა მან.
-ვიღაცაში გერევით!-სიცილით ვუთხარი.
-დამცინი კიდეც?
-სამკურნალო ხარ.
-ვივიენ!
-ჰარი!სახლში წადი,ხვალ დაგელაპრაკები!-გავიგე აქსელის ხმა.
-სახლში წავიდე?მეხუმრები?რა ჯანდაბაა?ორი წლის ხომ არ არის?გაიგონე რა მკითხა?ვიცნობთ ერთმანეთსო?
-ჰარი გონზე მოდი.-დაუყვირა აქსელმა,მე გაკვირვებული ვუყურებდი მათ.
-ვივიენ ახალი ბიჭი გყავს?პირდაპირ მითხარი!რად უნდა სპექტაკლების დადგმა?-არ ცხრებოდა ის ბიჭი.
-შვილო განეჯვი.-შევუღრინე მას და კლუბიდან გამოვედი.
უბრალოდ P.O.V*
აქსელი ხვდება,რომ ჰარისთან საუბარს ახლა აზრი არ აქვს.აქამდე იმიტომ არ უთხრა ვივიენის ამნეზიის ამბავი,რომ იმედი ჰქონდა მათ შეხვედრამდე ვივიენს ყველაფერი გაახსენდებოდა.
უყურებდა ყველა დღე მისი უმცროსი ძმა როგორ იტანჯებოდა.
ვივიენის კლუბიდან წასვლის შემდეგ ჰარიმ ძალიან ბევრი დალია,აქსელმა სახლში მიიყვანა და დივანზე დააგდო.გული შესტკიოდა ჰარიზე,აღარ იცოდა რა ეღონა,ისიც ახსოვდა რომ მისი ჩარევა ვივიენის ტვინს უფრო ავნებდა,მაგრამ ჰარის ცრემლებმა აზრი შეაცვლევინეს.
ვივიენს ჰარის სახლის მისამართი გაუგზავნა.
ვივიენი P.O.V*
-ოხ აქსელ!სად ჯანდაბაში მაგზავნი ის მაინც გეთქვა!-ვწუწუნებ და სახლში შევდივარ.
ყველაფერი ჩაბნელებულია,
იმდენად მშია,რომ ჩამრთველებს არ ვუწყებ ძებნას,ფანარს ვანთებ და მაცივრის საძიებლად მივდივარ.
"აი ისიც,ბედნიერების მიზეზი!"
მაცივარი გამოვაღე და სიხარულით შევკივლე.
-შემწვარი ფილე და მაიონეზი!აუ!-ტელეფონი იქვე მაგიდაზე დავაგდე,ტაფა და მაიონეზი გამოვიღე და მაგიდაზე დავდე.
თეფშზე არც გადმომიღია,
პირდაპირ ტაფიდან დავიწყე ჭამა.
მძიმედ დავეხეთქე დივანზე.
-რა მოუხერხებელი დივანია!-მაიონეზით ალბათ ვიწუწავე.
მოულოდნელად დივანი გაექანა.
-ვაიმე მიწისძვრაა!
-რა ჯანდაბაა?რომელი ხარ?კაია?მეჩვენება თუ ტაფიდან ჭამ?
"ღმერთო ჩემო!ვიღაცას ვაზივარ!ახლა რა ვქნა?"
ბიჭი წამოდგა,მისმა ამ მოძრაობამ მის ფეხებს შორის მომაქცია.
უხერხულად ჩავახველე და ფანარი ორივეს სახეს მოვანათე.
-ამის დედაც!-ერთდროულად დავიღრიალეთ,ფეხზე წამოვხტით,
თუმცა ერთმანეთში ავიხლართეთ და ძირს აღმოვჩნდით.
"What The Actual?"
"ჯანდაბა!ის მე დამეცა და შემთხვებით ჩვენი ტუჩები ერთმანეთს შეეწებნენ."
-ამას არ ვიმსახურებდი ვივიენ.-თქვა მან და ზემოდან დამაცქერდა.
-რ...რა...რას?-ძლივს ვთქვი,
რადგან მთელი სხეული მიდუღდა,ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს ცოტაც და გული წამივიდოდა.
-მაიონეზში ხარ ამოთხვრილი.-ღიმილით მეუბნება და ცხვირზე მკოცნის.
-მანიაკო!შემეშვი.
-მანიაკს ძალიან მოენატრე...
-ღმერთო ჩემო!
-თუ შენც არ მოგენატრე მაშინ რატომ ხარ აქ?-ეშმაკურად მკითხა.
-აქსელმა მითხრა აქ მოვსულიყავი.
-ჰო როგორ არა!
-მართლა გეუბნები.
-ადრე უნდა მეთქვა!
-რა უნდა გეთქვა?
-ვივიენ მიყვარხარ!-ჩურჩულებს და ჩემს ტუჩებს აცხრება.
••••••••••••••••••••••••
Fuck Off!!!ცოტა ემოციებში ვარ...