შეიძლება უკვე ითქვას რომ ბავშვის გაშვილების პროცესი დაიწყო , სალის ყველა ის ინფორმაცია მივეცი ჩემზე და ჯეისზე რაც ჭირდებოდა . ეხლა კი იმას ველოდებოდი როდის დამირეკავს და მეტყოდა რომ ბავშვის სავარაუდო მშობლებს უნდა შევხვდე .
უკვე 29 კვირის ორსული ვარ და ჩემი მუცელი იმსიდიდეა , რომ შეიძლება ითქვას ყბამდე მწვდება . ამის მიუხედავად სამსახურში დავდივარ , არც კი მინდა იმის წარმოდგენა როგორ უნდა გავატარო დრო სახლში მარტო .
- ჰეი , ლიზ - მომესალმა სამსახურში დაგვიანებით მოსული ქლოი
- ჰეი , დაგვიანე - ვუთხარი ღიმილით
- ხო ვიცი , ნაილი ჯიგარია მაპატიებს - მითხრა ქლოიმ და გასახდელში შევარდა .
მასზე უბრალოდ გამეცინა და ჩემი საქმის კეთება განვაგრძე .
უკვე დღე მთავრდებოდა ქლოის რომ შევხვდი გასახდელში .
- გინდა სადმე გავიდეთ ? სამსახურში ვხვდებით მხოლოდ ერთმანეთს - ვუთხარი ქლოის
- დღეს ვერა მაგრამ სხვა დროს შენს შემოთავაზებას აუცილებლად მივიღებ - მითხრა ქლოიმ ღიმილით
- კარგი მაშინ ხვალამდე - ვუთხარი მას და ჩემი ჩანთა მოვიკიდე ერთ მხარზე
- ნახვამდის - მითხრა და სანამ ოთახიდან გამოვიდოდი ხელს მიქნევდა
როცა ბინაში მივედი კარი ჩავკეტე, საშინელად მშიოდა მაგრამ რამის მომზადება მეზარებოდა ამიტომაც ან რაღაც უნდა შემეკვეთა ან ჰარის და ლიამის საჭმელი მეჭამა ბოლოს პიცის შეკვეთა გადავწყვიტე. როცა ჩემს ჯიბეში ტელეფონმა რეკვა დაიწყო . როცა ვნახე რომ გაშვილების აგენტი რეკავდა მაშინვე ვუპასუხე.
- გისმენთ
- ლიზა სალი ატკინი ვარ , როგორ ხარ ?- მკითხა სალიმ
- მე კარგად , თქვენ ?- იქეთაც ვკითხე სალის
- შესანიშნავად - მიპასუხა მან - იმის გამო გაირკავ რომ ყველა განცხადებას გადავხედეთ ბავშვის შვილებასთან დაკავშირებით
- მართლა ?- ვკითხე სალის ჩემმა გულმა ბევრად უფრო სწრაფად დაიწყო ცემა
- ვფიქრობ რომ რამდენიმე სავარაუდო მშობლები შევარჩიეთ შენი ბავშვისთვის - მითხა სალიმ
- ოჰ ეს ... შესანიშნავი - ვუთხარი სალის
- გინდა მშობლებს შეხვდე და საბოლო გადაწყვეტილება მიღო ?- მკითხა სალიმ
- კი რათქმაუნდა - ვუთხარი სალის
- კარგი მაშინ მათ შემდეგ კვირას შეხვედები გაწყობს ?- მკითხა სალიმ
- 3 ის მერე ნებისმიერ დროს - ვუთხარი სალის
- კარგი , ნახვამდის ლიზა
- ნახვამდის
ტელეფონი გავთიშე და მაგიდაზე დავდე ზოგი მიზეზების გამო თავი უცნაურად ვიგრძენი.
პიცის გამოძახების შესახებ იდეა გადავიფიქრე უკვე აღარ ვიყავი ჭამის ხასიათზე.
უბრალოდ ოთახში შევედი თავი ბალიშზე დავდე , ორსულობის და ფეხების ტკივილის გამო მალევე ჩამეძინა.
მაგრამ გამეღვიძა როცა ძლიერი დარტყმა ვიგრძენი მუცლიდან .
- ასე მაგრად არა , პატარავ - ვთქვი და ხელი იმ ადგილზე მივიდე სადაც ბავშვი მირტყამდა .
ეხლა ხანს შევამჩნიე რომ ეს პირველად მოხდა , რომ ბავშვს ველაპარაკებოდი .
კიდევ ერთი დარტყმა ვიგრძენი რომელიც უკვე მტკივნეულია იყო .
- ვერ ვხვდები გინდა ლაპარაკი გავაგრძელო თუ გავჩუმდე - ვუთხარი ისევ პატარას
ცოტახანის განმავლობაში არაფერი მომხდარა მაგრამ რამდენიმე ხანში პატრამ ისევ დამარტყა , და ისევ , და ისე , და ისევ ...
- კარგი , ბავშვო , კარგი გელაპარაკები - ვამბობ და იმ ადგილს ვეფერები სადაც ბავშვი მირტყამს . - სიმართლე რომ ვთქვათ არ ვიცი რაზე გელაპარაკო ეს ისე ჩანს თითქოს ჩემს თავს ველაპარაკები .
მგონი ჯობს პატარას ვუთხრა რატო ვაკეთებ იმას რასაც ვაკეთებ.
- ხო იცი რასაც მე ვაკეთებ ეს ორივე ჩვენგანისთვის კარგია ? - ცოტა ხნით გავჩუმდი - თუ დაგიტოვებ მე არ ვიქნები, ბედნიერი ამით კი შენ აღარ იქნები ბედნიერი , ვფიქრობ რომ ამაზე მეტს იმსახურებ . იმაზე მეტს ვიდრე მე ვარ .
- ვის ელაპარაკები?- მკითხა ლიამმა რომელმაც ამ წუთას შემოაღო კარი
- როდის მოხვედი ?- მისი კითხვა დავაგნორე
- 20 წუთის წინ შენ ისევ გეძინა ამიტომაც ვახშამი მოვამზადე - მითხრა ლიამმა
- ძალიან კარგი შიმშილისგან ვკვდები - ვუთხარი ლიამს
- ანუ შენ თავს ელაპარაკებოდა?- მკითხა ლიამა
- ხო ამას ვაკეთებ ხოლმე - მოვატყუე იმ რადგან სიმართლის თქმა არ მინდოდა - რა გვაქვს ვახშამზე?
- არ ვიცი , რა გინდა?- მკითხა ლიამმა
- მეგონა უკვე მოამზადე ?- ვკითხე ლიამს წარბ აწულმა
- მე ვიგულისხმე რომ გამზადებულს გამოვიძახებდი. რა გინდა?- მკითხა ლიამმა
- ვერ გიტან - ვუთხარი სიცილით - პიცა პეპერონით და ბევრი ყველით - ვუთხარი ლიამს
- კარგი - თავი დამიქნია მან .
როცა შეკვეთა მისცა ტელეფონიდან , ორივე მისაღებში გავედით და სანამ პიცას მოიტანდნენ ვლაპარაკობდით.
- როგორ იყო შენი დღე?- მკითხა ლიამმა
- სამსახური ცოტა დამღლელი იყო... - ვუთხარი მას
რამდენიმე წამით გავჩუმდი , არ ვიცოდი მინდოდა თუ არა ამის მოყოლა ლიამისთვის .
- და ... როცა სამსახური დავტოვე გაშვილების სააგენტოდან დამირეკეს რომ მშობლები იპოვეს ბავშვისთვის - ვუთხარი ლიამს
- ჰმ ?- მხოლოდ ეს იყო რაც ლიამმა თქვა
ჰორმონების გამო მის ასეთ დამოკიდებულებას ავყევი , ყველაზე მეტად კი იმან გამაცოფა რომ ეს არც დაუმალია .
- შეგიძლიათ ისე მაინც მომაჩვენ თავი , რომ ეს გადარდებს?
- მადარდებს - ვიცი რომ იტყუება
- შენ "ჰმ" სხვა რაღაცაზე მეტყველებს - ვუთხარი მას ბრაზით
- აბა რა გინდა რომ გითხრა? მოგილოცო ? - გაბრაზებული ხმა აქვს
- მე უბრალოდ შენი მხარდაჭერა მჭირდება . ეს ასეთი რთულია ? - ვკითხე მას
- არ შემიძლია დაგიჭირო მხარი როცა ვიცი რომ შეცდომას უშვებ - მითხრა ლიამმა
- არ ვუშვებ შეცდომას !! - ვუთხარი მას
- კი შენ უშვებ და ერთი წამით თუ მაინც არ იქნები ეგოისტი ამას შენც მიხვდები - მითხრა ლიამმა
- Shitty მეგობარი ხარ , ხომ იცი არა ეს ?- ვკითხე მას გაბრაზებულმა
- მე ვარ Shitty მეგობარი ? იმის შემდეგ რაც ჩემს სახლში შემოგიშვი? გიყიდე საწოლი ? და გაძლევ უფლებას აქ იცხოვრო ლამის უფასოდ?- მეკითხება ლიამი მისი ტონით მე მბაძავს .
- მე ვიხდი ქირის ნაწილს - ვეუბნები ლიამს გაბრაზებული
- ქირას რომელიც წყლის გადასახადის ნახევარსაც არ ფარავს - მეუბნება ლიამი
- შენ ნაბიჭვარო - საფულეში რაც ფული მედო ყველა ამოვიღე და სახეში გავყარე - ესეც შენი ფული , არ მჭირდება შენი საცოდავი დახმარება
- ლიზა არ მჭირდება შენი ფული მხოლოდ ის მინდა რომ ერთხელ მაინც მიღო სწორი გადაწყვეტილება ერთი right fucking thing !
- წადი შენი ლიამ ! წადი შენი ! - ვუყვირე გაბრაზებულმა
ჩემს ოთახში შევარდი და კარი ბოლო ხმაზე მივაჯახუნე. ჩემოდანი გადმოვიტანე და კარადაში რაც იდო ყველაფერი შიგნით ჩავტენე .
შემდეგ კი დავფიქრდი და მივხვდი რომ ვერსად ვერ წავიდოდი დედაჩემი ლიამის აზრზეა იქ დაბრუნებას ყველაფერი მირჩევნია, ქლოისთან ვერ წავიდოდი ის პატრა ბინაში ცხოვრობს და ეს არ იქნებოდა კარგი საქციელი.
რამდენიმეჯერ ღრმად ჩავისუნთქე და მივხვდი, რომ ჯობდა ხვალამდე აქ დავრჩენილიყავი შემდეგ კი რამე ადგილი მეპოვა დასარჩენად.
ცოტახანში კარზე კაკუნის ხმა გაისმა მაგრამ ჯერაც გაბრაზებული ვიყავი და არ მინდოდა ლიამის სახის დანახვა იმის მიუხედავათაც თუ აპირებდა ბოდიში მოეხადა რომ სირივით იქცეოდა .
- Fuck off , ლიამ - ვთქვი გაბრაზებულმა .
დავინახე რომ კარი ისევ გაღებული იყო ამიტომაც ბალიში ვესროლე .
- მე ვარ ლიზა - ოთახში თავი შემოყო ჰარიმ
- ოჰ
- შეიძლება რომ შემოვიდა ?- იკითხა ჰარიმ
- კი რა თქმაუნდა - ვუთხარი მას .
ჰარიმაც კარი ბოლომდე გაღო და ოთახში თეფშით შემოვიდა რომელზეც ორი ნაჭერი პიცა იდოი.
- ვიფიქრე რომ მშიერი იქნებოდი - მითხრა და თეფში გამომიწოდა
- მადლობა - ვუთხარი და თეფში გამოვართვი.
სიმართლე, რომ ვთქვათ ჩემი აპეტიტი დავკარგე ამიტომაც თეფში გადავდე .
- გინდა იმაზე ვისაუბროთ რა მოხდა ?- მკითხა ჰარიმ მისი ხელები ჯიბეში ქონდა ჩაწყობილი და ისევ ფეხზე იდგა.
- ლიამმა გითხრა?
- არა ,სიმართლე რომ გითხრა თქვენი მესმოდა - ნუთუ ჰარი ისე შემოვიდა ბინაში რომ ვერ შევამჩნიე, ეტყობა ჰარიმ ჩემს სახელზე გაურკვევლობა დაინახა და ამიხსნა - თქვენი ყვირილი რომ გავიგე ოთახში ვიყავი .
- ბოდიში რომ ამის მოსმენა მოგიხადა - მოვუბოდიშე ჰარის
- ყველაფერი კარგად არის - მითხრა ჰარიმ
- თუ გინდა დაჯექი - ვუთხარი ჰარის ჰარიც ჩემს გვერდით დაჯდა საწოლზე .
- ჩემოდანი რატომ კარადაში რატომ არ გაქვს შენახული ?
- იმიტომ რომ მივდივარ , ხვალ - ვუთხარი ჰარის
- სად მიდიხარ?- მკითხა ჰარიმ
- ყველგან ამ ადგილის გარდა - ვუთხარი ჰარის
- ლიზა არ წახვიდე - მითხრა ჰარიმ
- არ შემიძლია იქ ვიცხოვრო სადაც ის არის - ვუთხარი ჰარის
- თქვენ საუკეთესო მეგობარები ხართ ლიზა , შენ უნდა დაველაპარაკო მას უბრალოდ დარწმუნებული ვარ მას არ უგულისხმია ის ყველაფერი რაც თქვა - მითხრა ჰარიმ
- მე ვიცნობ მას მან ყველაფერი იგულისხმება რაც თქვა და ეს კარგია მას მისი შეხედულება აქვს ყველაფერთან მაგრამ არ მინდა აქ დარჩენა და ამის ატანა .
- ლიამს უყვარხარ ლიზა - მითხრა ჰარიმ
- მას ჩემი კონტაქტი უყვარს
- არამგონია ეს სიმართლე იყოს , მისთვის რთულია გაიგოს შენი ცხოვრება. მისი ცხოვრება რადიკალურად განსხვავებულია შენი ცხოვრების სტილისგან.
- მე არ ვთხოვ რომ გაიგოს მე პატარა მხარდაჭერას ვთხოვ. - ვთქვი ოდნავ დამშვიდებულმა - შენ და ქლოის ცოტახანია რაც გიცნობთ და თქვენ უფრო დგახართ ჩემს გვერდით ვიდრე ის .
- იმიტომ რომ ის უფრო დიდი ხანია გიცნობს და მისთვის რთულია მხარი დაუჭიროს შენ გადაწყვეტილებას - მეუბნება ჰარი
- ის ფიქრობს რომ ეგოისტი ვარ რადგან ბავშვის გაშვილება მინდა და ეს ჩემთვის არაფერს ნიშნავს. მაგრამ ეს სიმართლე არ არის .
- მე ვიცი - ჰარი ცდილობს რომ დამამშვიდოს .
- მე ის მჭირდება, მაშინაც დამჭირდება როცა დრო მოვა რატომ არ ესმის ეს ?- ვეკითხები ჰარის ჩემი თვალები კი ცრემლებით არის სავსე .
- ყველაფერი კარგად არის ლიზა - მეუბნება ჰარი
- არ არ არის - ვამბობ და ტირილს ვიწყებ ჰარიც მიხუტებს .
როცა ლონდონში პირველად ჩამოვედი და ვიტირე ლიამი მამშვიდებდა ეხლა კი ჰარია ჩემს გვერდით რითაც ძალიან მადლიერი ვარ .
ჰარი ვეხუტები და ტირილს ვაგრძელებ ჰარიც მაძლევს ამის უფლებას .
და ბოლოს ვმშვიდდები და სლუკუნით ვცდილდები ჰარის .
- ბოდიში - ვეუბნები ჰარის და ხელით ვიწმინდავ ცრემლებს.
- არ არის საჭირო - სწრაფად მეუბნება ჰარი - ეხლა კარგად ხარ ?
- კი , მადლობა
- მე არაფერი არ გამიკეთებია - მეუბნება ჰარი
- ჰარი ქენდალი აქ არის - გვესმის ლიამის ხმა მისაღები ოთახიდან.
ჰარის არაფერი არ უთქვამს მხოლოდ მე მაკვირდებოდა .
- ჰარი უნდა წახვიდე შენი შეყვარებული გელოდები - ვუთხარი მას
- წავალ თუ დამპირდები რომ დარჩები - მითხრა ჰარიმ
სახეზე ვისავამ ხელებს კიდევ ერთხელ ვიწმენდ ცრემლებს .
- მინდა რომ დარჩე - დაჟინებით მოითხოვს ჰარი
- კარგი - ვამბობ ჩურჩულით
არ შეიძლება რომ ჰარის რამეზე უარი ვუთხრა .
ჰარი მღიმის და ხელით ლოყაზე მეფერება და იმაზე მაფიქრებს იქნებ ქლოი მართლია და ჰარის მართლა მოვწონვარ.
- მადლობ ლიზ - ამბობს ჰარი და ოთახიდან გადის
მე კი ოთახში ვრჩები დაბნეული.