Malakas na tawanan at kalansing ng mga bote at baso agad ang bumungad sa akin pagkarating ko sa bukana ng bahay namin.
Naaninag ko agad ang malalapad na mga ngisi sa mukha ng aking ama habang nakikipagtagayan ng alak sa mga kasamahan niya. Tsk. Paniguradong malakas na naman ang kita ng mga ito.
Tahimik kong binuksan ang gate. Ayokong gumawa ng ingay na ikakatuon nila ng atensyon sa akin. I hate their stares. I hate their comments and such. I hate them. Kababalik ko lang mula sa pagbisita sa ngayon ay nagpapagaling kong kaibigan na si Magdalene dahil inatake ito ng isang Rogue noong nakaraang araw. Ayaw ko munang dagdagan ang iniisip ko dahil sa kanila.
"Osvald! Inom pa! Cheers! " malakas na aya ng aking ama sa kanang kamay niyang si Osvald.
Napahalakhak naman ang ginoo dahil sa sinabi ng aking ama pagkatapos ay tinungga ang buong bote ng beer kaya mas lalong umingay sila.
"Cheers! Cheers! Paganda na ng paganda ang kapalaran natin!" naghiyawan naman ang mga "underlings" kuno nila dahil sa sinabi ni Osvald.
Napailing na lang ako dahil doon. Mahirap mang lunukin at masakit mang aminin sa sarili ko pero ayoko talaga sa mga kasamahan ng aking ama. No, hindi lang pala sa mga tauhan niya kung hindi ay pati na rin sa trabaho nila.
My father is the Head Hunter of this state, for goodness' sake! Sino bang matinong tao ang matutuwa dito.
Kahit anong yaman pa ang mayro'n kami o kahit na anong dami pa ng ari-arian, hindi pa rin maiaalis sa pangalan namin— sa pamilya namin na sa maduming paraan galing ang perang naiipon niya.
Dahan-dahan kong sinara ang gate at babalakin ko sanang sa service area na lang dumaan papasok ng bahay nang mapansin ako ng anak ni Osvald na si Ernst.
"Tito Uillean, dumating na pala si Naia!" masayang sabi nito sa aking ama dahilan para lahat ng mga mata ng mga hindi nakatingin ay napukaw sa akin.
I secretly sighed because of frustration. Napaka-papansin talaga nitong si Ernst kahit kailan!
Sabay-sabay na nag-tungoan ang mga tauhan ng aking ama sa akin at magiliw akong binati ng mga ito.
"Good evening, Senyorita!" I was forced to give them an acknowledgement smile. Pagkatapos ay sinalubong na ang seryosong tingin ng aking ama.
"How's the condition of Magdalene?" tanong niya pagkatapos ay nilagyan na naman ang wine glass niya ng beer.
Para akong nawalan ng hangin nang makaramdam ako ng kilabot dahil sa boses niya.
"She's recovering now, Father." narinig kong napa"tsk" siya dahil sa sinabi ko.
Naginuman na ulit iyong mga tauhan niya.
"Those mutts really deserve to die! How dare them to attack her!" singhal niya pagkatapos ay ininom na ang beer sa baso niya.
Kahit gusto ko siyang kontrahin ay hindi ko magawa kaya tahimik ko na lang siya na tiningnan. Ayaw na ayaw niya sa werewolves, kaya pinili niyang maging Hunter.
Father's hatred towards those lycan species is extreme. Naiintindihan ko naman iyon kasi nga pinatay si Mama ng isang werewolf. Oo, naiintindihan ko talaga iyon. Ang hindi ko lang maintindihan ay iyong ginagawa niya, nila. Isang werewolf lang naman iyong pumatay kay Mama, so why hunt them all? An eye for an eye right? Bakit hindi niya na lang Hunting-in iyong killer ni Mama instead of wasting his golden time slaughtering those who are innocent?
May sariling buhay din naman sila e. May mga pamilya din sila. But Father cannot even understand it. He's so hard-headed man. Sa sobrang galit niya nga sa mga werewolves ay pinili niya na lang akong i-home schooled since elementary until now.
Kapag tinatanong ko naman siya dati kung bakit, lagi niya lang sa aking sasabihin na ang tao ay dapat sa tao lang nakikihalubilo.
That's why Magdalene is my only friend here in our hidden town called Surface, also known as the realm of Hunters in South Coste.
Magdalene is the daughter of Father's deceased Head Hunter friend who died in the battle in Westly. And because father owes his friend that much, he decided to transfer Magdalene here for her safety. Tatloong taon na rin ang nakakalipas matapoa maganap ang one-day all out battle na 'yon sa Westly na talaga namang sobra ang naging impact sa mga nakaalam ng balita.
The Alpha Queen in Westly is indeed strong and ruthless. Ayon pa sa nagbalita sa amin, the Alpha Queen became mad when her mate's life is at stake. That's why she wiped it out all of her enemy. From the troops of Magdalene's father down to wolfhounds.
It also gives me a chill whenever I tried to recall her name! Because of that war, the Hunters from Westly migrated here in South Coste since their original town is here, the Surface.
But Magdalene don't hold any grudge towards the Alpha Queen since she gave her father a warning that day, heck, she even beg but her father stubbornly shrugged her off.
That's why it's so suck to be a Hunter's daughter.
Kaya nananahimik na lang ako everytime na pag-uusapan nila ang mga plano nila. I feel so sick and disgusted about my silence but I cannot defy my father.
"Uillean, calm down! Magdalene's attacker is a Rogue!" natatawang sabi ni Osvald sa aking ama sabay akbay pa dito. Father gave him a warning look then grab another bottle of beer.
"Rogue is still a wolf, Osvald! It's just that it's the lowest type.."
Natatawang umiling si Osvald, "You and your solid philosophy! Cheers!"
Muntik na akong mapairap dahil sa sinabi nito pero nakapagpigil ako dahil baka kung ano na namang salita ang lumabas sa bibig ng aking ama.
Ididismiss ko na sana ang sarili ko nang bigla niya na naman akong tawagin.
Goodness.
"Naia, magluto ka nga ng pulutan namin pagkapasok mo sa loob." gusto ko sanang tumanggi pero hindi ko ginawa. Tipid na lang akong ngimiti at tumungo ng kaonti pagkatapos ay tinahak na ang daan papuntang service area. Maaga na naman niyang pinauwi ang mga katulong namin pati na iyong guard. Tsk. Lagi na lang kapag sa labas nila napiling maginuman.
Bago pa ko tuluyang makapasok sa pintuan ay narinig ko pa ang malakas na paalam ni Ernst sa aking ama upang tulungan ako sa paghahanda ng kakainin nila dahilan para mapasinghal ako.
Tsk. I should lock this door now and pretend that I didn't even hear his knocks!
✵✵✵
"So? How's your day so far?" tiim-baga kong inilalagay iyong niluto kong sisig sa malaking plato. Ngayon ko lang naisipang pagbuksan ng pinto si Ernst dahil ayokong makagulo siya sa pagluluto ko dahil napakalaking attention-seeker niyang tao.
Kung umasta siya lagi sa harap ko aya para siyang tutang kulang sa aruga. Samantalang spoiled nga siya ng tatay niyang si Osvald.
Tipid ko siyang binigyan ng ngiti, "Fine."
Inilapag ko na ang kawali sa sink at pinaandar na ang gripo para hugasan.
"Why are you still cold to me, Naia? May nagawa ba akong mali?" Argh. Nag-uumpisa na naman siya!
Ignore. Ignore.
"Huh? No. How do you say so?" pinilit ko ikinalma ang sarili ko. Relax, Naia. Relax.
"I just feel it. You know, hindi naman ako manhid. Nararamdaman ko din na may mali." muntik na akong matawa dahil sa sinabi niya. Stupid! Kung hindi ka manhid dapat alam mo na ayaw ko sa presensya mo! At oo! Iyong existence mo sa buhay ko ang mali! Sobrang mali!
"You're imagining things, Ernst. Pagamot ka na kaya." nakangiti kong sagot sa kaniya pagkatapos ay hinugasan na ang kawali.
Nakita ko naman sa peripheral vision ko na napailing siya, "That won't do any good to us, Naia." he joked back but I didn't laugh. Kung tatawa man ako, dahil iyon sa kahibangan niya. Us? Us? Wala tayong gano'n, idiot.
He coughed when he sensed that I will not laugh at his joke, "You're too far serious to me, Naia. You should lessen it a bit after we got married.."
Napadulas sa pagkakahawak ko iyong kawali kaya lumikha iyon ng madaliang ingay sa pagitan naming dalawa.
My goodness. Hanggang saan ba ang imagination nitong si Ernst?
I forcefully face him with a sweet innocent facade, "Pardon my correction, Ernst, but we will not be married.."
His eyebrows twitched because of my rejection, "Huh? Why? Ayaw mo ba sa 'kin?"
Yes, Ernst! Isn't it obvious already!?
Magiliw ko siyang nginitian pagkatapos kong banlawan ang kawali, "No. But I don't even remember myself promising you a marriage, Ernst." I tried my best to avoid any hint of sarcasm because I know him very well. He'll going to report this to my Father. He'll report every bit of my ill-manner doings. Ginagawa niya 'yon para lang maipakita niya sa aking ama na may kuwenta siya.
"But Tito Uillean suggested it."
"Exactly, Ernst. Father just suggested it. But did I agree to him? Hmm?"
Ibinalik ko na iyong kawali sa lalagyan nito at kinuha na iyong platong may sisig para ihatid iyon sa labas.
Iniwan ko sa kusina si Ernst na tahimik lang na nakatayo at halatang natauhan na dahil sa sinabi ko. Ernst and I grew up together. But I don't consider him as my childhood friend. I don't like to consider wicked being as my friend.
Nasa dugo ni Ernst ang pagiging isang Hunter. Yet me? I'm sympathetic towards their hunted beings.
Bakit kasi kailangan pang wasakin ang buhay ng iba? Co-existence na nga ang ginagawa ng mga supernatural creature yet Hunters exist.
Napailing na lang ako sa iniisip ko. Of course, Hunters exist because they're the symbol of a human's greediness. Tsk.
Pagbukas ko ng main door ay agad ko nang tinungo ang veranda para maihatid na agad itong pagkain nila.
Binagalan ko ang paglalakad ko papunta sa veranda dahil nakapukaw ng atensyon ko ang pinag-uusapan nila.
"Don Malthe, sure na talaga iyong mangyayari bukas?"
"Tsk. Of course, Brutus. Nakalatag na ang lahat. Bakit? Gusto mo bang umatras?"
"No, no. Who would be? It's our big chance to catch some big fish!"
Naghalo ang mga halakhak nila sa hangin dahilan para mapakagat-labi ako dahil sa inis. Damn, may Hunting na naman silang gagawin.
"Mabuti na lang talaga at may nag-tip sa atin patungkol sa Gift-giving ritual nila mangyayari bukas sa Eden's Garden!"
What? Gift-giving ritual? Eden's Garden?
"Yep. Alam niyo namang tuso 'yong Alpha na 'yon."
"Damn. Hindi na ako makapaghintay na maibenta sa black market ang dugo at ulo niya!"
"Malaki-laki rin ang presyo niya sa merkado, Don Malthe!"
"Of course. A Lycan's blood always get the highest bid among those Rouge Vampires."
Wait. Wait. Wait. That kind of ritual and place is so familiar to me.
"Anong oras daw ba?"
"Exactly 12 o'clock midnight. When the half-moon is visible and clear."
At napuno na naman ng tawanan ang direksyon nila. But there's something about their laughs. It's so cruel. So wicked. There's so much greediness. And it makes me sick.
"What are you still doing here, Naia?" muntik ko nang mabitawan ang hawak ko dahil biglang pagsasalita ni Ernst sa likod ko.
This guy is serving my death already!
Kinalma ko muna ang sarili ko bago ko siya nilingon, "Can you.. Help me with this?" pinahawak ko na sa kaniya iyong plato.
"Why?" his voice is full of concern.
"I—I.. I can't serve it to them right now.." mabilis niyang hinawakan ang kanang balikat ko na animo'y inienspeksyon ako. Get your hands off me!
"Ernst.. Please.." I beg, fakely.
"Why? Are you okay?"
"For goodness' sake, Ernst! Just go! I can't serve them that because I'm having my menstrual cramps right now! Gusto mo pa bang ielaborate ko sa'yo?!" I snapped.
Napansin ko na natigil ang usapan ng aking ama at ng nga tauhan niya dahil sa sigaw ko.
"What's up with that, Naia?" Father's deep voice echoed in our ears.
Mataman kong nilingon si Ernst dahil doon. Mabilis siyang ginapangan ng pamumula at natataranta nang nagpaalam sa akin at inihatid na ang pulutan doon.
Narinig ko pa ang explanation niya sa kanila para doon sa pagkakasigaw ko sa kaniya bago ako tuluyang pumasok na sa loob at nagtatakbong tinungo ang kuwarto ko sa taas.
Damn that Ernst!
Hindi ko tuloy napigilan ang sarili kong sumigaw. Paniguradong may sermon na naman akong maririnig nito mula sa aking ama. Mabuti na nga lang at maganda ang acting ko.
Bente-uno anyos na, pero sinisermonan pa rin ng ama. Worst, wala pang career since ayaw niya akong pagtrabahoin dahil ayaw niya akong makihalubilo sa ibang species.
"Tsk. Napaka-wrong timing talaga ni Ernst kahit kailan.." nanggigigil kong bulong sa hangin pagkatapos ay pumasok na sa kuwarto ko.
Mabilis akong nagpalit ng damit at pagkatapos ay umupo na sa study table ko.
Kinuha ko ang notepad ko at mabilis na isinulat iyong mga narinig ko kanina.
Gift-giving ritual.. Eden's Garden..
Hmm. Saan ko nga ba ulit ito nakita? Wait. Baka nabasa ko 'to?
Ilang minuto ko rin munang inisip kung saan ko nga ba nakita o nabasa iyong mga salitang iyan hanggang sa mapansin ng mata ko ang nakaawang na lumang libro sa may ilalim ng sapatusan ko.
Mabilis kong kinuha iyon at agad kong hinanap iyong page for events and ritual sa libro.
"There!" mahina kong sigaw nang makita ko na ang mga iyon.
Gift-giving ritual - annual ritual to all of the existing pack in a certain country. This ritual is only effective in half-moon.
"Hmm. That's why their plan is set tomorrow at exactly 12 midnight wherein half-moon is visible.."
The purpose of this ritual is for all of the families in a pack to rejoice of the blessing that the Moon Goddess had given them, for those pregnant she-wolves to thanks their Goddess and for them to worship Her creations. Mostly, the ritual is performed outside the pack territory. It is performed in a ritual ground. (Ex. Frontia Lane, Eden's Garden, Costa Givasj, Qwuixon)
This kind of ritual is really a private matter to a pack since half-moon is very crucial to all the wolves who'll be doing this. The ritual lessens their supernatural ability making this ritual as their 'weakness'. That's why every information regarding this kind of ritual is private and is only exclusive to all of the members of the pack for security purposes. Because if and only if, the information regarding their holy ritual is given to their enemy/ies, then that's a huge problem.
Agad kong nabitawan ang libro dahil sa sobrang panlalamig at panginginig ng aking mga kamay dahil sa nabasa kong impormasyon.
No.
Families.. Pregnant she-wolves..
No. Father is insane!
"Shit.." naiiyak na ako sa frustration dahil sa naiisip kong magiging itsura ng Eden's Garden kapag natuloy ang balak nila.
"So much blood.. So much death.. So much.. So much innocent lives are at stake!!"
Father! Why?! That's a holy ritual for a werewolf family! Maraming bata ang nandoon! Maraming mga buntis! Mga sanggol! Mga matatanda! Are you kidding me?! Huhuntingin niyo rin sila?!
"For goodness' sake, t-they're innocents.."
You're greediness is really extreme, Father! To this extent?! Really!
Mabilis kong pinunasan ang mga luhang tumulo sa mga mata ko dahil sa frustration at agad na isinulat ang magiging counter plan ko para sa plano nila.
Damn it.
"This is a suicidal idea but this is the only thing I can do to stop your plan, Father.."
Determinado ko nang isinulat isa-isa ang magiging hakbang ko para bukas.
I'm going to end your madness now, Father. You need to stop now. You're doing too much.