Flatmate (H.S)

8.თავი

- ლიზა გრეის კლარკ - გავიგონე დედაჩემის საკმაოდ ხმამაღლად ნათქვამი ჩემი სურული სახელი

- ჯანდაბა - ამოვილუღლუღე ჩემთვის .

მასთან ნელი ნაბიჯით მივედი.
და ქალს დავაკვირდი რომელიც ჩემს წინ იდგა იმ 6 წლის განმავლობაში როდესაც წასული ვიყავი საკმაოდ შეცვლილიყო მაგრამ მაინც კვლავ ძალიან ლამაზი იყო .

- აქ რას აკეთებ? - მეკითხება ანერვიულებული ხმით - ამ ქვეყანაში რას აკეთებ?

- ვმუშაობ ? - ვამბობ ლუღლღუღით

- ლონდონში რას აკეთებ ლიზა ?- მეკითხება დედა

- დავბრუნდი?- ჩემი ყველა პასუხი კითხვასავით ჟღერს

ვცდილობდი ჩემი მუცელი დადემამალა , რაც მგონი არც ისე რთული იყო რადგან ჩემზე ხალიან დიდი ზომის ჰუდი მეცვა.

დედაჩემი ყოველთვის ცდილობს ლონდონში ჩემოვეყავნე ამ წლების განმავლობაში რამდენიმე დღით მაინც ,  რომ მას ვსტუმრებოდი მაგრამ ეს არასდროს არ გამიკეთებია.

დედა ყოველთვის მწერდა ემაილზე და ყველა სოციალური ქსელზე მე კი მოკლე პასუხებს ვუგზავნიდი ისევე როგორც ამას ვაკეთებდი ლიამთან.

- ეხლა კი ამიხსენი რატომ არ შეატყობინე იმ ადამიანს რომელმაც გაგაჩინა და გაიზარდა იმის შესახებ , რომ ჩამოხვედი?მე ყოველდღე მენატრებოდი რაც წასული იყავი - მეკითხება დედა მის ხმაში აშკარად ვამჩნევ ტკივილს .

- ბოდიში ?- ვამბობს საწყალი ხმით

- ეხლა ჩაგეხუტები მაგრამ მერე ისევ განვაგრძობ ყვირილს - ამბობს დედა

- მართალი , რომ ვთქვა ეხლა დაკავებული ვარ - თავის დახსნას ვცდილობ

- ლიზა !  - ამბობს დედა მკაცრად

- რა ?- ვკითხები საწყალად

- ეხლავე მოდი აქ !- ამბობს დედა

- ოღონდ არ გაგიჟდე - ვაფრთხილებ მას

- რატომ უნდა გავგიჟდე ?- მეკითხება დედა

მისკენ მივდივარ და ვხედავ დედაჩემის გაფართოებულ თვალებს როდესაც ჩემს გამობერილ მუცელს ამჩნევს.

- ბოდიში- ვამბობ ჩურჩულით

- ღმერთო, ლიზა ეს არ მადარდებს ეხლა - ამბობს დედა და გულში მიკრავს მთელი ძალით

- ძალიან მენატრებოდი - ამბობს ჩახლეჩილი ხმით

- მეც დედა - მევ ვეუბნები და მის ტკბილ მონატრებულ სურნელს ვისუნთქავ .

- ღმერთო როგორ გაზრდილხარ - ამბობს დედა როცა მცილდება და ჩემს სახეს ხელებში იქცევს

მაგრამ დედა შვილის მომენტს,  მედისონი არღვევს რომელიც ასევე მიმტანიად მუშაობს აქ .

- ლიზა კლიენტი კითხულობს აქამდე რატო არ მიტანე მისი შეკვეთა - მეუბნება მედისონი

- ეხლავე მოვალ - ვეუბნები მედისონს და დედაჩემისკენ ვტრიალდები

- ეხლა ვმუშაობ და როცა მუშაობას დავასრულებ შეგვიძლია ვისაუბროთ - ვეუბნები დედას - შეგიძლია რომელიმე მაგიდასთან დაჯდე და დამელოდო

- აუცილებლად უნდა ვილაპარაკოთ - ამბობს დედა და ჩემს მუცელს უყურებს

- კი დედა აუცილებლად - ვეუბნები მას ჩემს სამუშაოს ვუბრუნდები.

რამდენიმე შეკვეთის მიტანის შემდეგ ისევ დედაჩემის მაგიდასთან მივდივარ და ჩაიც მიმაქვს.

- ჩაი გიყიდე - ვეუბნები მას ღიმილით და ჩაის წინ ვუდებ - კიდევ ხომ არ გინდა რამე საჭმელი?- ვეკითხები მას

- არა გმადლობ საყვარელო - მეუბნება დედა თბილი ღიმილით.

როცა სამუშაო დღეს მოვრჩი გამოვიცვლე და დედაჩემთან დავბრუნდი

- ჩემი სამუშაო დღე დასრულდა შეგვიძლია წავიდეთ - ვეუბნები დედას და ორივე გასასვლელისკენ მივდივართ.

მაგრამ რამდენიმე ნაბიჯიც არ გვაქვს გადადგმული , რომ ხელს მკლავზე მავლებს და მაჩერებს.

- რამდენი ხანია რაც ჩამოხვედი?

- რამდენიმე კვირა - მაშინვე ვპასუხობ მის შეკითხვებს

- და ამის ჩემთვის თქმას როდის აპირებდ?- მეკითხება წარბ აწეული

- მალე - ვამბობ საწყლად

- მალე ? რამდენად მალე აპირებდი ამის თქმას ? როცა კიდევ ერთ დაბადების დღეს გატარებდი ჩემს გარეშე?- მეკითხება დედა

- დედა შეგვიძლია ეს შუა გუჩაში არ განვიხილოთ ?- ვეკითხები დედა რადგან თავს არაკომფორტულად ვგრძნობ

- მანქანა აქედან ცოტა მოშორებით აყენია  ჩვენ სახლში მივდივართ - მეუბნება დედა

- დღეს არ ვაპირებ ვულვერჰემპტონში წამოსვლას დედა - ვამბობ მობეზრებით - შეგვიძლია სადაც მე ვცხოვრობ იქ წავიდეთ

- სად ცხოვრობ ?- მეკითხება დედა

- ლიამთან - ვპასუხობ მას და მასთან ერთად მივიწევ მისი მანქანისკენ.

- ანუ ლიამმა ჩემზე ადრე იცოდა   - ამბობს დედა

- ბოდიში

- რამდენიმე დღის წინ ველაპარაკე ლიამის დედას მაგრამ ჩემთვის არაფერი არ უთქვამს - მითხრა დედამ

- ალბათ არ იცის

- სად ცხოვრობს ლიამი ? - მიკითხა დედამ და მეც ვუთხარი მისამართი

როდესაც ბინებს მივუახლოვდით დედას ვაჩვენ სად შეიძლებოდა მანქანის გაჩერება შემდეგ კი შენობაში შევედით.

როცა ჩვენს სართულზე ავედით ჯიბიდან გასაღები ამოვიტანე და კარი გავაღე პირველი რაც დავინახე ჰარი იყო რომელიც ლეპტოპით იჯდა სავარძელზე და ძალიან დაკავებული ჩანდა თან სიმღერა ჰქონდა ჩართული და მღეროდა ხოლმე.

- ჰეი - მივესალმე მას

- გამარჯობა, ლიზა - მითხარ ჰარიმ და როცა დედაჩემი შეამჩნია მაშინვე დახურა ლეპტოპი - გამარჯობათ

- ჰარი ეს დედაჩემია , დედა ეს ჰარია ისიც აქ ცხოვრობს - ჰარი და დედაჩემი ერთმანეთს გავაცანი

- გამარჯობათ მისი კლარკ სასიამოვნო თქვენი გაცნობა - მიესალმა ჰარი დედას

- შეგიძლია სარა დამიძახო თუ გინდა რათქმაუნდა - დედა და ჰარიმ ხელი ჩამოართვეს ერთმანეთს - ჩემთვისაც სასიამოვნოა შენი გაცნობა

- ლიზას არ უთქვამს , რომ მოვდიოდით  - თქვა ჰარიმ ღიმილით

- არც ვაპირებდი... არ ვიცოდი ლიზა თუ ლონდონში იყო სანამ ერთ ერთ კაფეში არ ვნახე - ამბობს დედა

ჰარი უხერხულად მიყურებს ჯერ მე მერე დედაჩემს

- კარგით მაშინ მე წავალ თქვენ კი შეგიძლიათ ისაუბროთ - ამბობს ჰარი

- არა ჩვენ გავალთ ჩემს ოთახში - ვეუბნები ჰარის

- არა რაღაცები უნდა ვიყოდი , ვახშმითვის არაფერი არ გვაქს - ამბობს ჰარი - შენ ხომ არ გინდა რამე ?- მეკითხება მე

- არა გმადლობ - ვუბნები ღიმილით

ჰარი ორივეს გვემწვიდობება და ბინიდან გადის .

- ძალიან კარგი ბიჭია - ამბობს დედა ღიმილით

- კი ის არის - ვეუბნები დედას

- ის შენი შეყვარებული თუ .... ?- მეკითხება დედა

- არა ის აქ ძალიან დიდი ხანია რაც ცხოვრებს ლიამთან ერთად - ვეუბნები დედას

- სად მუშაობს?

- პიილოტი , მაგრამ აქ ჩვენ ჰარიზე სალაპარაკოდ არ მოვსულვარვ ხო ასეა ?- ვეუბნები დედას. საერთოდ არ მომწონს ჩემს ქრაშზ დედაჩემთან ერთად საუბარი

- მართალია - მეუბნება დედა - ეხლა კი დაჯექი აქ და მითხრი რატომ არ მითხარი, რომ ჩამოხვედი - მეუბნება დედა და ხელით მის გვერდით მანიშნებს სავარძელზე.

- თქმის მეშინია - ვეუბნები როცა მის  გვერდით ვიკავებ ადგილს .

- რადგან ორსულად ხარ ?- მეკითხება დედა

- ხო და კიდევ იმის გამო რომ ჩემი უნივერსიტეტი ფული 6 წლინ მოგზაურობაში დახარჯე და უკან კარიერის გარეშე და ორსული დავბრუნდი - ვამბობ ლუღლღუღით

- ლიზა მნიშვნელოვანი არ აქვს რა გაკეთე მე შენ გვერდით ვიქნები ყოველთვის და ყოველ დაგეხმარები , ჩემი არ უნდა გეშინოდეს - მეუბნება დედა და თან თმაზე მეფერება.

- მადლობა - ვუთხარი და ჩავეხუტე

- ამა მითხრი რამდენი კვირის ორსული ხარ ?

- 26 კვირის - ვუთხარი დედას ღიმილით

- ჰარი და ლიამი თანახმა არიან , რომ ბავშვმა აქ იცხოვროს ?- კითხულობს დედა - ბინის გადასახადს როგორ იხდი ? შემიძლია მე დაგეხმარო როცა შენ უნივერსიტეტში წახვალ - მითხრა დედამ აღფრთოვანებული ჩანდა ამ ყველაფერის გამო

- არ მჭირდება დედა ჩენი დახმარება და არც უნივერსიტეტში ვაპირებ წასვლას  - ვეუბნები დედას

- ბავშვის მამა დაგეხმარება ? უნივერსიტეტში აუცილებლად უნდა წახვიდე - მპასუხობს დედა

- არავის დახმარება არ მჭირდება - ვეუბნები დედას მას კი ეტყობა ჩემი პასუხი აბნევს

- ვერ ვხვდები ლიზა - მეუბნება დედა გაოცებული

- არ ვაპირებ ეს ბავშვი დავიტოვო - ვამბობ და ძირს ვიყურები

- უკაცრავად ? - მეკითხება დედა წარბ აწეული

- ვაპირებ რომ გავშვილო და ისევ წავიდე - ვეუბნები დედას

- არა, შენ ამას არ გაკეთებ - ამბობს დედა მკაცრად

- კი, ამას გავაკეთებ

- ბავშს არ გავშილებ ყოველთვის მე ვიქნები შენს გვერდით და დაგეხმარები - მებუბნება დედა

- მმმ - ვამბობს მობეზრებით

- გეყოფა ლიზა ბავშიც და შენც აქ რჩებით , გადაწყვეტილება მიღებულია - ამბობს დედა

- ეს შენი გადასაწყვეტი არ არის ჩემი გადასაწყვეტი მე კი უკვე მივიღე ჩემი გადაწყვეტილება - ვამბობ გაბრაზებული

- შენ არ შეგიძლია მიღო ასეთი გადაწყვეტილება - დედაჩემის ტონს უწევს აშკარად გაბრაზებულია - ის ჩემი შვილიშვილი მას ვერ წაიყვან

- ის ვიღაცის შვილიშვილია ,მაგრამ შენი არა - ვეუბნები დედას გაბრაზებული

- მაგრამ ეს მხოლოდ შენი ცხოვრება აღარ არის უკვე ლიზა ეს უკვე ჩემი შვილიშვილის ცხოვრებაც არის მას ოჯახი სჭირდება - ამბობს დედა გაბრაზებული

- დედა მე ვერ ვიქნები კარგი დედა მას სხვა ვინმე სჭირდება ვისაც ის ეყვარება და გაზრდის მას !- ვეუბნები დედას

- ანუ შენ არ გიყვარს ის ?- მეკითხება დედა ოდნავ უფრო მშვიდი ტონით წინსთან შედარებით

- არ ვიცი - ვეუბნები მხრის ჩეჩვით

- არც კი მჯერა რომ ამას აკეთებ, ეხლა არც კი შემიძლია , რომ სახეში გიყურო - მეუბნება დედა

- მაშინ იცი კარი საით არის - ვეუბნები დედას გაბრაზებული

დედა სახლიდან გადის და რამდენიმე წუთში კიდევ ისმის ზარის ხმა .

- რამე დაგავიწყდა?- ვეკითხები დედას რომელიც კართან დგას

- ინფორმაცია იმის შესახებ რომ შენ დაბადების დღეს ვულვერჰემპტონში გატარებ - მეუბნება დედა

- კარგი - ვპასუხობ მოკლედ

- დაგელოდები - ამბობს დედა და კარს ისევ ვხურავ ათ წუთში ისევ ისმის კარის ხმა  .

- ამჯერად რაღა მოხდა?- ვკითხულობ როცა ისევ დედაჩემს ვხედავ

- მიყავრხარ - ამბობს დედა - და მიხარია , რომ დაბრუნდი

არაფერი არ მითქვამს ისე წამოვიდა და ჩამეხუტა. მას ყოველთვის ვუყვარვარ იმის მიუხედავად რა სისულელეც არ უნდა გავაკეთო.

- მეც მიყავრხარ დედა - ბოლოს ვლუღლუღებ მეც

-----

იაქტიურეთ  💖

კითხვები :

1. რას ფიქრობთ ლიზას გადაწყვეტილებაზე ბავშვის გაშვილებასთან დაკავშირებით ?
2. რას ფიქრობთ ლიზას დედაზე ?