Revenge #23: Gone
Ang hapdi ng pisngi ko. Dahan-dahan kong nilingon ang kung sino mang 'yun at nagtama ang mga mata namin ni Kate. Nanggagalaiti siya at namumula ang mukha niya. Hawak siya ni Ana at Jewel sa magkabilang braso.
Napahawak ako sa pisngi ko at nakatangang tinignan siya.
Inirapan niya ako. "Bakit nagulat ka?! Ngayon mo lang nalaman na malandi ka?!"
Mas lalong nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Anong pinagsasabi ng babaeng 'to?
"Kaya pala. Kaya pala dikit ka ng dikit kay Miguel noon pa man. Ano?! Masaya ka bang binasted siya ni Jana kasi mapapasayo na siya ngayon?" She rolled her eyes heavenly. "Woah, mga malalandi talaga. Hindi man lang nagpalipas ng isang araw!" Walang tabas ang bibig niya. Parang gusto ko siyang bigyan ng pansala para ma-filter naman niya ang sinasabi niya. Napailing ako. Wala siyang alam.
Natawa na lang ako sa pang-aakusa niya. Hawak ko pa rin ang pisngi ko habang tumatawa. Natigil siya sa kakasalita at nanliliit ang matang tinignan ako.
"Anong tinatawa-tawa mo diyan ha?!"
Umalingawngaw ang tawa ko sa buong paligid. Kitang-kita ko ang bawat matang nakatinging sa akin. Tahimik ang buong College of Business. Akin ang atensiyon nilang lahat. And I somehow hate and love it at the same time. Hate, dahil ayoko sa atensiyon simula pa lang at love, dahil gusto kong marinig ng lahat ang sasabihin ko sa pakialamerang nasa harap ko.
"Anong nakakatawa ha?!" Mataas pa rin ang boses niya.
Lumipat ang kamay ko mula sa pisngi papunta sa bewang ko. "You know what? The funny thing is you keep on calling me flirt when the truth is.. that girl beside you.." I pointed at Jana who was looking at us with so much confusion in her eyes. "..is the real flirt." I finished my sentence proudly.
Natigilan si Jana sa sinabi ko. Namutla siya.
"Anong pinagsasabi mo?! Wag na wag mong idamay ang kaibigan ko dito! Ikaw ang malandi!"
Napailing na lang ako habang nagsasalita siya at dinuduro-duro ako.
"Hindi ko nilalandi si Miguel. He's just using me as an excuse to see Jana. Ang totoong malandi ay iyang kaibigan mo. Hindi naman pala sasagutin si Miguel, pinaabot pa ng isang taon ang panliligaw. Malandi di ba?" Napaismid ako.
"Snow!" Puno ng pagtitimpi ang boses ni Josh nang sabihin iyon. He was pleading. But hell, do I look like I care?
Muling umaktong susugod sa akin si Kate pero napigilan siya nang dalawang nakahawak sa magkabilang braso niya. Masama ang mga tinging ipinukol sa akin ni Ana at malungkot naman ang mga mata ni Jewel.
"Wag mong baliktarin ang lahat! Ikaw ang malandi, user, bitch, whore, slut.."
Nagpanting ang tenga ko sa bawat salitang sinabi niya. Hindi ko na narinig ang mga kasunod na salita. Nagdilim ang paningin ko pero pinilit kong pakalmahin ang sarili ko. Matatanggap ko ang sabihan akong bitch at user pero ang whore, slut at flirt.. what the fuck? Saan banda sa pagkatao ko ang ganon?
I counted 1 to 10 to composed my self. My head was aching and my blood was boiling. I'm in rage but I remained as calm as I can. I stared at her with so much anger in my eyes. I want to hurt her so damn bad. Naubusan na yata ang makitid niyang utak ng mga adjectives na pwedeng ipukol sa akin dahil natigil na rin ang bibig niya.
Napahalukipkip ako. I closed my eyes and my fist. 'Relax, Snow. Breathe in. Breathe out.'
Nagmulat ako ng mata at nagtaas ng kilay. "Are you sure you're describing me? Kasi alam ko sa sarili ko na hindi ako ang pinatutungkulan mo. Slut, whore, flirt? Seriously? Hindi ako iyong klase ng babae na papalit-palit ng boyfriend, nakikipaghalikan sa kung sino at nakikipag-one night stand sa hindi naman kakilala. Aren't you pertaining to yourself?" Binalingan ko naman si Wes na masama na ang timpla ng mukha. "And yes you heard it right, Wes. She's cheating on you! Bulag ka ba? O sadyang tanga? Why are you contented on your cheater girlfriend when there's a lot of shrimp in the sea?"
"Damn you!" Sigaw ni Kate na halos maputol na ang mga ugat sa leeg. I am sure that I hit a nerve. Ewan ko ba kung bakit pinagtitiisan pa siya ni Wes samantalang alam niyang malandi talaga ang girlfriend niya. Kate Lopez is known be as the notorious whore in our college.
Tumulong na rin ang mga lalaki sa pagpigil sa pagsugod niya. They should be. Dahil kung sakaling lumapat pang muli ang kahit na dulo nang daliri niya sa akin ay siguradong sa guidance na kami magkikita.
Maaanghang na salita ang narinig ko mula sa kaniya pero wala na akong sinabi. Hinayaan ko na siya doong magsabi man nang kung anong gusto niya kabasay ng bulungan ng mga tao sa paligid. They weren't true and I am sure of that. I just keep on pretending I'm not listening. Ang mga taong katulad niya ay hindi na dapat pinapatulan pa. I won't gain anything from it. Baka mapagod lang ako sa kakasalita.
"Done?" Tanong ko pagkatapos na pagkatapos niya sa litaniya niya. Hindi siya nagsalita. "I won't stoop down to your very low level but you know what? I am willing to give you a piece of what's inside my mind." Mataray na utas ko. Inangat ko ang kaliwang kamay ko at pagkatapos niyon ay natagpuan ko na lang ito sa kaliwang pisngi niya. Napasinghap ang lahat.
Natulala ang mga kaibigan niya at napahawak agad si Kate sa mukha niya. Kitang-kita ko ang nangingilid niyang luha.
"I'm just returning the favor, slut." Malamig na sabi ko saka tumalikod.
Naglakad ako ng diretso paakyat sa taas. Pinandilatan ko ang lahat nang tumitingin sa akin at nagbubulung-bulungan. Pasalamat siya at napigilan ko pa ang sarili kong ubusin ang bawat hibla ng itim niyang buhok.
Nanggigigil ako habang papunta sa classroom namin. I immediately fetched out my phone from my bag and texted Miguel.
To: Miguel Patrick Robles
Where are you? Alam mo ba kung anong kamalditahan ang ginawa sa akin ng isa sa mga ex-barkada mo?
I waited a minute for his reply but I didn't received any. Sa inis ko ay tinadtad ko siya ng text.
To: Miguel Patrick Robles
Miguel! Can you answer me? This is all your fault, alam mo ba yun? Kung hindi dahil sayo, hindi ako masasampal ni Kate! Dammit.
To: Miguel Patrick Robles
Damn, where are you? Hoy, Miguel! Alam kong kahit may klase ka tumitingin ka pa rin sa cellphone mo. Can you answer me or better yet come over here and scold that friend of yours? Hindi na ako natutuwa.
To: Miguel Patrick Robles
Miguel Patrick Robles!!!!!!
Ang dami kong sinend na message pero kahit isa ay wala man lang akong natanggap mula sa kaniya. I clearly understand that he's nursing a broken heart but damn it, this is all his fault! Pinili kong tawagan siya pero unattended ang cellphone niya. Oh God, what will I do to remove this anger? Parang gusto kong magbato nang kahit ano.
I looked around the classroom. Sampu lang kami dito, karamihan ay wala pa dahil maaga pa naman. Wala naman talaga kaming klase. Tapos na ang finals at sasabihin na lang sa amin kung sino pa ang may mga kulang sa requirements o kaya ay kung sino ang nanganganib bumagsak. Fortunately, I'm 100% sure it's not me. Madalas man ako mag-skip ng classes o umabsent, I make sure that I passed all my test and projects.
I sighed, my left cheek still stings. Curse you to the pits of hell, Kate!
Nagpasya na lang akong itulog ang inis ko. Ipinatong ko ang braso ko sa desk at yumukyok. I closed my eyes and forced my self to sleep. Pero wala pa yatang limang minuto ay may yumugyog na ng braso ko.
Nakakunot noo akong nag-angat ng ulo. Una kong nakita ang sapatos niyang kulay pula na ang tatak ay Vans. When my eyes met his, I immediately grimaced.
"Disappointed?" Mapang-asar na tanong niya. He has this cocky grin na nakakabwisit.
Umupo siya sa tabi ko at inabutan ako ng cold compress. Nang hindi ko iyon kinuha ay siya mismo ang naglagay nito sa kaliwang pisngi ko. Agad ko naman iyong kinuha mula sa kamay niya.
"I saw the scene earlier and what you did is cool! I'm so proud of you." Natatawang wika niya. Inirapan ko lang siya.
"Can you please leave me alone? Wala akong panahong makipag-usap sayo. Bakit ka ba nandito?" Inis na utas ko. But I secretly want to thank him for the cold compress. It somehow eased the pain.
"Akala ko ba wala kang panahong makipag-usap sa akin? Bakit mo ko tinatanong?" Umangat ang sulok ng labi niya at nanunuya akong tinignan. I rolled my eyes. Kahit kailan ka talaga, Hans Ford!
"Ugh!! Bakit ba ang pilosopo mo?"
"It's a talent I mastered, you know." Pagmamayabang niya.
I just shrugged. Matagal din kaming hindi nagkita nitong baliw na 'to kaya pagbibigyan ko siya. I heard he's studying somewhere. O baka naman ipinatapon na siya nang mga magulang niya sa kung saan dahil sa katigasan ng ulo niya.
"I'm actually asking you a question, Hans. Bakit ka ba nandito?" Pag-uulit ko. Isa pang pabalang na sagot at hindi ako magdadalawang-isip na sapukin siya. Tinatanong kasi ng maayos, hindi naman sumasagot ng maayos.
Ipinatong niya ang isang braso sa desk ko at tumingin ng matamaan sa akin. His brown eyes were cute, I won't deny it. And Hans is handsome too. Matangkad siya, mas matangkad nga lang si Migs. His back is very wide and his skin is fair. Natural na brown ang mga mata niya, medyo makapal ang pulang labi at itim na itim naman ang nakataas niyang buhok.
"I'm here 'cause I miss you." He winked at me then he smirked.
Muntik na akong maubo. I rolled my eyes as high as I can. "Oh talaga? Good to here 'cause I miss you too, babe." Sarkastikong sagot ko. "Ew." Napangiwi pa ako. I don't do love shits. I miss you or even I love you doesn't seem so right to say. Especially when it's me and especially when you're talking to the ever self-centered Hans Ford.
Natawa lang siya sa sinabi ko. "The reason why I'm here is to inform you."
Nagtataka ko siyang binalingan. "Inform me of what?"
May kinuha siya mula sa likod na bulsa nang asul niyang pantalon. Ipinatanong niya ito sa desk ko. Kinuha ko iyon at binasa. It was an invitation for our school's annual halloween party. It will be held in the school's gymnasium on October 31 at 7 in the evening. Agad ko iyong ibinalik sa itim nitong envelope at ibinigay sa kaniya.
"I'm not interested." Walang kagana-gana kong saad. Baka makita ko lang doon sina Kate at hindi ako makapigil. I might strangle her to death. Ayokong madumihan ang kamay ko.
"You are obliged to attend and you will bring me as your date." Ni hindi siya kumurap pagkasabi niya non.
"At sinong may sabi sayo niyan? Mas magaling ka na sa aking ngayon, Hans?" Hindi makapaniwalang tanong ko sa kaniya. Minsan may tama din sa ulo 'tong isang 'to. Siguro ay nabagok siya nung bata.
Bigla niyang hinawakan ang kamay ko na nasa desk. I instantly yanked it but his grip tightened. Nag-puppy eyes pa siya at nagpout.
"You look like a retard." I retorted. Napasimangot siya pero naka-pout pa rin.
"Please bring me. Please be my date. Please. Please!" Parang batang atungal niya.
Natigil lang siya sa kakangawa ng biglang may ibinagsak na kung ano. Napalingon ako sa harapan at nakita ko sina Kate at ang mga alipores niya. Nag-iwas siya ng tingin nang tinitigan ko siya.
Binalingan ko si Hans. "Ayaw ko nga kasi. Hindi ka ba nakakaintindi?" Naiirita na wika ko. Bumalik na naman ang inis ko dahil nakita ko na naman si Kate. Nakakabwisit.
Nagpumilit pa siya pero nanatili akong naka-straight face. Natigil lang si Hans nang dumating ang professor namin para sa unang subject. Pinayagan siya nitong magsit-in at ang baliw ay napili pang umupo sa tabi ko. Our professor handed us the result of our exams. Pagkatapos niyon ay isa-isa niyang sinabi ang mga may kulang pa o malapit nang bumagsak.
"Ms. Dianne Guttierez, you failed your exam! At hindi mo pa naipapasa ang Project Proposal mo! Ano sa tingin mo ang magiging grade mo?!" Singhal ng Professor ko sa isang major na subject. Natahimik ang lahat.
Nabasag lang ito nang may tumunog na cellphone. Nagtinginan ang lahat. Nag-uusap ang mga mata at nagtatanungan kung kanino ba iyon dahil hindi pa rin ito pinapatay. Pinakinggan kong mabuti kung saan nanggagaling iyon at halos manlumo ako nang ma-realize kong cellphone ko pala iyon. Nakayukong kinuha ko iyon sa back pack ko at agad na pinindot ang end call nang hindi man lang tinitignan kung sino ang tumatawag.
Nagpatuloy ang Professor namin sa sermon niya. Natigil lang siya nang tumunog na naman ang cellphone ko. Hiyang-hiya na ako. Sa pangalawang pagkakataon ay pinatay ko ito.
"Mr. Frederico Delos Reyes! You also failed my exam. Binagsak mo na nga ang prelims mo pati ba naman 'tong finals. Kailan ka ba magtitino? Kapag nagkasingko ka na?" Tukoy niya kay Fred. Hinagis niya ang papel nito sa harap. Nakabusangot ang mukhang pinulot ito ni Fred.
"Isa ka pa Ms. Lopez! Sayang ang pera nang mga magulang niyo sa inyo. When will you ever lea--" Naputol ang dapat niyang sasabihin nang tumunog na naman ang ringtone ng lintek kong cellphone. Masama na ang tingin sa akin ng Professor namin. Dahan-dahan kong inabot ang zipper ng back pack. Bubuksan ko na sana ito ng sumigaw siya.
"Miss Vasquez!" Napapitlag ako at nabitawan ko ang bag ko.
"Y-yes sir?" Nakayuko kong saad.
"Stand up and answer that call! Mukha yatang hindi makapaghintay 'yang caller mo!" Singhal niya sa akin.
Napatayo ako. Kinuha ko ang cellphone ko at halos ibato ko ito dahil sa pangalang nakaregister sa Caller ID.
Miguel Patrick Robles calling..
Tinitigan ko lang ito at hinayaang magring.
"Ano pang tinutunga-nga mo diyan?! Answer it! At i-loud speaker mo ng marinig namin! Pag hindi 'yan importante, ibabagsak kita!" Sigaw niya ulit.
Hindi ko alam kung bakit nanginginig ang kamay ko habang inaabot ko ang answer button. Pagkatapos niyon ay pinindot ko ang loud speaker button.
"Hello?" Tanong ko. Gosh, Miguel. Ngayon pa talaga. Kanina na tinatawagan kita hindi ka sumasagot tapos ngayon? Ang galing mo nga naman talaga sa timing.
Mahabang katahimikan ang isinukli ng kabilang linya bago may sumagot. "Is this Snow Agatha Vasquez?" Boses iyon ng babae.
I nodded my head. "Yes." Walang pag-aatubili kong sagot.
"Have you seen my son, Miguel? This is Millicent Robles. Umuwi siya kanina kaso naiwan niya itong cellphone niya and now we can't find him. I already called the university but he didn't attend his class daw. Are you with him?" Bakas ng pag-alala ang boses niya. Mabilis na napabaling sa akin si Jana pagkarinig niya ng 'Miguel'. Nakatingin na sa akin ang lahat. Pati ang professor namin ay mataman ring nakikinig. Nakataas pa ang kilay nito sa akin.
Napailing ako kahit hindi naman iyon makikita nang kausap ko. "Kanina pong umaga magkasama kami. Sa katunayan po, hinatid niya pa ako sa building namin pero pagkatapos nun, hindi ko na po siya nakita. Bakit po?" Pagpapaliwanag ko. Nagtataka akong binalingan ni Hans.
"Ganun ba?" Malungkot na sagot ng nasa kabilang linya. Maya-maya ay napahikbi na si Mrs. Robles. "A-a police called us. May aksidente daw na nangyari along Ayala Avenue." Pagkukwento niya. Itinikom ko ang bibig ko.
"According to the police, a certain woman called them about the accident. Base on the witnesses, a teenage guy was hit by a car but he immediately run away. Walang police na naka-duty sa pwesto na 'yun kaya hindi nila nahabol iyong biktima. He was injured base on the blood scattered on the cement. A-and.." She seems like she's struggling for words. Impit siyang napa-iyak at nanlaki ang mata ko. May konklusyon na akong nabuo sa utak ko pero gusto kong kumpirmahin niya iyon.
Rinig na rinig ko ang paghulog ng ballpen ng isa sa mga ka-block mate ko sa sobrang katahimikan. My heart's pumping loud and fast. Huminga ako ng malalim at naghintay ng kasunod na salita mula sa kaniya. Mariin akong napapikit.
God, please. Not him, please.
Tumikhim siya. "A-and they found out Miguel's ID there." Her voiced trembled.