SCARLETTE
“YOU WANT to feel loved Scarlette? I—I can give that to you… I love you Scarlett. I love you, so please don’t leave me.”
At that moment huminto ang lahat sa mundo ko. Ni hindi ko maramdaman ang buong katawan ko. For once, para akong high. Slow motion yung paligid. Ang alam ko lang ay lumuhod siya sa harapan ko at niyakap ang tuhod ko. Hindi alintana ang mga mapanghusgang tingin ng mga taong nandon.
I came back to reality when I felt a warm liquid dropped on my feet. Napatingin ako doon at nakita ko syang nakayuko at umaalog ang balikat. Holy shit. Is he crying? Totoo ba ‘to? Is he really crying for me? I’ve never seen him like this. Hindi ko alam na kaya niya akong iyakan ng ganito. Snap out of it Scarlett. Tingin mo ba talaga iiyakan ka na? Dream on.
I stepped back as my tears started to flow. Tama na Scarlette. Tama na. Kailangan ko nang umalis. Mali. Mali ‘to. The problem with me is that, I can’t see him like this. Hindi ko kaya na ganito siya. Naiinis ako sa sarili ko! Naiinis ko dahil kaunting lambing niya lang, lumalambot ako. At ngayon, unti unting natitibag ang pader na binuo ko para magkaoon ako ng lakas na iwan siya.
Tumingala siya sa akin and there I saw his face. Namumula ang mga mata niya at ang ilong. Kung nasa ibang sitwasyon kami, baka ang sabihin ko ay ang cute niya. But we’re not in a movie or a fairytale. I think I just have to accept that the evil queen can’t have her own happily ever after with the king because the king has his own queen. Kahit kalian hindi pwede. Dahil sa simula pa lang ako na talaga yung hindi ginusto, hindi minahal at hindi binigyan ng pagkakataon.
For Alexander, I will always be JUST the unwanted woman and not the woman that he loves, he wants and he needs.
“Let—Let’s go home Scarlette. Please. Hindi ko na sasayangin. Please.” Kitang kita ko ang pagsusumamo sa mga mata niya. Pero dapat ba akong magpadala don?
“N—no. Let me go…” I can’t find my words so I ended up saying those. Pakiramdam ko, nasa isang malaking letter Y ako. Nandoon ako sa ibaba at namimili sa dalawang way. Mag I I stay ba ako dito? Kayak o pa bang I handle lahat ng mga sakit na darating pa sa akin? O tatakasan ko na lang lahat at mamumuhay ng tahimik kasama ang anak ko?
“Why? I thought you love me? Bakit mo ko iiwan? You can’t leave me. I won’t let you.” He said while sniffing. He grabbed my hand and dragged me out of the airport. Halos mabitawan ko yung maleta ko dahil sa tindi ng paghila niya pero kahit ganon, inaalalayan niya pa din ako para hindi ako madapa or what.
Hindi ako nakapiglas. But wait? Sumama ako sa kanya? Sumama ako! I don’t need any explanations now. Kusang sumama ang katawan ko sa kanya without me knowing. Right there and then, I’ve made up my mind. Hindi ko siya iiwan. Hindi ako tutulad kay Lucia. I’ll stay, but if he wants me out of his life after this, aalis ako. But for now, I’ll stay with him.
SOBRANG TAHIMIK pa din naming hanggang sa makarating kami sa unit niya. Dederetso sana ako sa unit ko kaso, hinila na niya ako sa unit niya. Anong susunod na magyayari sa amin? May magbabago kaya? O mas magandang itanong na totoo kaya yung sinabi niyang mahal niya ako?
Sa totoo lang hindi ko alam ang ikikilos ko sa ngayon. Dapat ba pagsilbihan ko siya? Oo tama. Dapat pagsilbihan ko siya. Siguro, nadala lang siya kasi aalis ako. Wala nang magsisilbi sa kanya? Wala na siyang tagaluto, tagalinis, tagalaba… Ganun ba ‘yon? He really don’t love me I guess?
Agad siyang nagpunta sa kwarto niya, siguro ay maliligo siya. Ako naman ay naupo sa couch. Nakakapagod. Pagod ako physically, mentally and emotionally. 11 am na ayon sa wall clock ni Alexander, magla lunch na pero, wala kaming pagkain. Gutom na din ako. I decided to go to the supermarket to buy some stuffs. Pero magpapaalam muna ako sa kanya. Pumasok ako sa room niya and I was right. Naliligo nga siya.
“Uhm. Alexander?” Kumatok ako sa pinto ng cr niya.
“Yeah?”
“I’m just going to the market. Wala ka nang stocks.”
“He—Hey! Wait! Don’t go!” Sigaw niya.
“O—kay.” Nasabi ko na lang. I sighed. Ang bossy niya.
Umupo ako sa bed niya at hinintay siyang lumabas. But to my surprise wala pa yatang 1 minute ay lumabas na siya kaagad sa banyo.
“Sasama ako kung pupunta ka sa store. Baka iwan mo ko.” Sabi niya nang hindi tumitingin sakin. Parang nahihiya siya na ewan. He’s cute. I can’t believe namakikita ko siya nang ganito. Parang bata. Kumuha siya ng suklay at iniabot sa akin ‘yon.
“C-can you comb my hair?” He asked.
Napangiti lang ako at iginaya siya sa gilid ng kama at pinaupo siya doon, ako naman ay lumuhod sa kama para masuklayan ko siya ng maayos.
“Scarlette… I’m sorry.” He said. Hindi ko makita nag mukha niya dahil nasa likod niya ako.
“For what?”
“For hurting you. For treating you like crap…”
“Hindi na kailangan. Naiinitindihan ko naman eh. It’s really my fault.” I said.
“Hindi. Kasalanan ko kasi naging makitid ang utak ko. Kasalanan ko kasi hindi ko man lang inalam yung totoo. Ang tanga tanga ko. Ang tanga tanga ko kasi, sinaktan kita. Kung sana noon pa lang nakinig na ako sa iyo edi sana Masaya tayo.. I’m so sorry.” Sumisinghot nanaman siya? OMG. He’s crying again. Hindi ako makapaniwala. Totoo ba talaga ‘to? Siya ba talaga ang kausap ko at humihingi siya ng tawad sa akin? See? How can I leave him? Hindi ako gagaya kay Lucia.
Oo sinaktan niya ako. Hindi naman talaga maiiwasan na masaktan tayo ng mga mahal natin lalo na sa case naming ni Alexander. But you see, naniniwala ako na sa bawat luhang iniiyak ko, may kapalit na tuwa at saya. Sa bawat paghihirap ko para makuha siya, merong kapalit na pagmamahal. I think the key is just to really wait. Kung kayo talaga edi kayo. But if not, all you have to do is to wait for the right person. Sa kaso naming ni Alexander, hindi ako sigurado pero, who know? Darating naman kami don. But for now, I’ll just enjoy the moment with him.
“GAMUTIN NATIN yung sugat mo.”Bigla niyang sabi out of the blue. Katatapos lang namin kumain. Maganda ang panahon, pero inaantok talaga ako. Ibang iba kami ngayon. Sobrang sweet niya at kaunting galaw ko lang, nakaalalay na agad siya.
“You’re over reacting. Wala na ‘to. Tuyo na nga oh.” Sabi ko. Visible pa naman kasi talaga yung mga sugat at pasa.Kung sa ibang sitwasyon baka nanggagalaiti na ako. Pero hindi sa ngayon, hindi ko muna iisipin yung balat ko. Ang mahalaga, ligtas kami ng baby ko.
“Who did this to you?” Tumabi siya sa akin sa couch at hinila ako palapit sa kanya.
“No one. Hayaan mo na sila..” Sinabi ko na lang.
“No! Wala silang karapatang gawin iyan sayo!” He said. Galit ba siya?
“Nagawa na nga po nila eh. So just suck it up will you?” I am a bit irritated na! Sabi naman kasing hayaan na lang. Akala mo naman siya yung nasaktan.
“I’ll make sure I’ll sue them.” He said while pouting.
I kissed his lips and smiled at him. Nag iinit ako. I wanna get laid.
“Let’s have sex?” I asked him.
“Woah. So eager huh?”
“It’s my hormones.”
“You’re wish is my command baby.” He said as he kissed my lips and stripped my clothes.
And then we spent the rest of the afternoon making hot sexy and wild love. ;)
-
Nope, hindi pa tapos! Ayoko lang talaga nang madrama. And as much as possible gusto ko sana na maging makatotohanan ito. Ayoko ng may mga umaalis alis pa at babalik after a few years. Anyway! Salamat sa pagbabasa at pasensya na dahil madalang ang update. Busy lang po. Sorry short update. Will try to update tom.
*hugs and kisses*