Multi:Barış
Bölüm şarkısı: Çağan Şengül Kırlangıç
Sevdiğim bir adam vardı benim... İçi yaralarla dolu bir adam. Duygularını kimseye belli etmeyen bir adam. Bana gökyüzü kadar uzak bir adam. Sanki bir çocuğun gökyüzüne eline uzattığında yıldıza ya da buluta dokunmasını hayal eder gibi. Ama fazla büyüktüm ve bazı şeylerib farkındaydım gökyüzü bana fazla uzaktı...
Aren Ateş
Koskocaman ormanın ortasında kalmıştım. Duygularım beni bir harabeye çevirirken etrafıma baktım. Nerden geldiğimi unutmuştum ve nasıl döneceğimi bilmiyordum. Daha fazla kaybolmadan bir ağacın altına geçtim ve oturdum. Zaten ağladığım için bir de kaybolmama ağladım. Abim bulurdu beni demi. Bırakmazdı ki o beni. Hiç bırakmamıştı.
Olduğum yerde hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladığımda dizilerimi kendime çektim ve kollarımı doladım.
Duyduğum şeyler aklıma dolarken halime daha çok ağladım.
'Barış sevdin mi onu' Adin'in sorduğu sorunun cevabını deli gibi merak ediyordum. Aslında sanki biliyordum ama kalbime bir türlü açıklayamamıştım işte. Yeşil gözleri burdan bile belli olurken başını kaldırdı ve yutkundu. O an ki anla bende yutkundum ve kalbimin paramparça olmasını sağlayacak o sözleri dinledim.
'Bilmiyorum Adin. Her gün onu görmek istiyordum doğru. Yakın olmak istiyordum. Tamam güzeldi kalbi güzel değilmiş orası ayrı ama sanki böyle yaralı bir kuş gibiydi.' elim ağzıma giderken ağlamam durdurmak isterdim. Sesim çıkmasın diye deli gibi bastırdım elimi dudaklarıma yavaşça uzaklaşmaya başladığımda çıkan sesle arkama bile bakmadan koştum. Kalbime aldığım yarayla birlikte deli gibi koştum. Acım belki diner diye karlara bata çıka ilerledim.
Başımı duvara yasladım ve gözlerimi kapattım.
'Abi yalvarırım bul beni. Çok korkuyorum ve üşüdüm.' fısıltımla birlikte ağlamam daha çok artmıştı. Geldiğim ilk gün başımı belaya sokmam da neyin nesiydi böyle. Abimin yanından ayrılmamam gerekirdi. Cevabını bildiğim sorunun peşinden koşmam gerekti. Kalbime kendim açıklamam gerekti. En azından bu kadar acı çekmezdim. Çekmezdim demi...
Üşümem artarken kollarımı kendime doladım. Korkuyordum hava kararmak üzereydi. Başımı dizlerimin üstüne koydum ve gözlerimi kapattım.
'Abi gel artık lütfen.'
'Ben olsam olmaz mı?' diyen sesle başımı kaldırıp baktığımda göz göze geldiğim yeşil harelere baktım. Ayağa kalktığımda hızla yanıma gelip sarıldı.
'Bir şey olucak diye o kadar çok korktum ki.' saçlarıma öpücük bırakıp uzaklaştığın da yüzümü elleri arasına aldı.
'Kızım öldüm meraktan be. Tek başına burada ne bok arıyorsun. Ya daha erken bulamasaydım seni.' Benim için endişelenmiş miydi? Şaşkın bakışlarımı yüzüne çevirdiğimde elimi tuttu.
'Buz gibi olmuş ellerin.' cebinden çıkardığı eldivenleri ellerime takarken şaşkınca ona baktım ağzımı açıp bir şey diyecek gücü kendimde bulamıyordum ki.
'Abine haber vereyim ben her yerde seni arıyordu.' başımı salladım. Cebinden telefonu çıkarttığında bana baktı.
'Senin telefonun nerde.'
'Sarjım bitmiş.' başını salladığında telefonda bir şey yaptı ve kulağına götürdü. Üzerimdeki şaşkınlığı hala atamamış olduğum için ona bakmaya devam ettim.
'Ares buldum abi. Birazdan otelde oluruz.' bir kaç bir şey daha konuştuklarında yanıma geldi ve elimi tuttu.
'Hadi bakalım Aren Hanım. Herkes seni bekliyor ve herkes çok korktu.' dediğinde başımı salladım. O da herkes gibi yardım etmişti sadece. Kendine gel Aren. Daha Bugün kendi kulaklarınla başka birini sevdiğini öğrendin kızım. Umutlanma...
🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁
Adin Aladağ
Nasıl bilmiyorum ama bir şekilde Ares'i bulmuştum ve şimdi beraber Aren'i arıyorduk.
'Nerde bu kız çıldırıcam ya.' deyip etrafa baktığımda Ares'in telefonu çalmaya başlamıştı. Sanırım şanslıydık telefonlarımız çekiyordu.
'Efendim Barış' dediğinde hızla yanına gittim. Boyundan kaynaklı ne konuştuklarını dinleyemediğim için ofladım ama Ares'in yüzü gülmeye başladığı için Barış'ın Aren'i bulduğunu anlamıştım.
'Bulundu' dediğinde gülümsedim ve sarıldım.
'Dedim ben sana bulucaz diye.' saçıma bir öpücük kondurduğunda beraber otele doğru yürümeye başlamıştık.
'Ares kız korkmuştur zaten bir de sen bağırma gidince.' bakışları bana döndüğünse başını salladı. Kısa bir süre sonra otele vardığımızda kapının önünde bekleyen bizimkilerin yanına gittik.
'Gelmediler mi hala.' dediğimde Nehir başını iki yana salladı.
'Bulundu ya gelirler birazdan.' dediğinde önde Barış ve hemen arkasında gelen Aren ile derin bir nefes aldım. Ares Aren'i görür görmez yanına gidip sarıldığında gülümsedim.
'Abi ben çok korktum.' Aren abisinin omzunda ağlamaya başladığında Ares kardeşine sımsıkı sarıldı ve yatıştırmak için saçlarına öpücük kondurdu.
'Bulundun bak. Ağlama artık.' Aren'i gözyaşlarını sildi ve alnına bir öpücük kondurdu.
'Bir daha bizden ayrılmak yok.' Aren başını salladığında Deniz tuttu ve kendine çekti.
'Cadı ödüm bokuma karıştı bir şey olucak sana diye.' herkes Aren'e sarılırken bakışlarım Ares ve Barış'a kaydı.
' Sağ ol Barış. ' dediğinde Barış gülümsedi ve Aren'e baktı. Acaba Aren'i sevdiğini öğrense bu kadar rahat olabilir miydi? Gerçi Barış Ares ile ben sevgili olduğumda bir şey demediğine göre Ares'e laf düşmez idi artık.
' Neyse üşüdük artık içeri girelim. ' bu fikre başımı salladım ve koşarak içeri yöneldim. Fazla üşümüştüm.
'Eee ne yapıyoruz.' Ares bana cevap veremeden telefonu çaldığında arayana baktı ve bizden biraz uzaklaştı ve telefonu açtı.
'Geri dönelim diyoruz. Bu tatil bize yaramadı sanki. Şuna bakın her günümüz bir olay. Dağ evine gider en azından sadece biz oluruz.' Efe'ye gülümsedim ve başımı salladım güzel olurdu aslında. Burda adım atsak karşımıza tanıdığımız biri çıkıyordu.
'Millet.' Ares yanımıza gelip bize baktığında gülümsedi.
'Yarın İstanbul'a dönüyoruz.'
'Biz de tam onu konuşuyorduk da sende başka bir şey var gibi Ares.' gülümsedi.
'Davayı kazanmışız. Bunun üzerine bir kutlama gecesi düzenleniyor. Gecenin her şeyini ayarlamak bize düşüyor.' değinde gülümsedim ve başımı salladım.
'Seve seve hallederiz.' gülümseyip belime sarıldığında herkesin yüzünde bir gülümseme oluşmuştu şimdi.
'O zaman odalara çıkıp dinlenelim. Yarın da erkenden yola çıkarız' Deniz'e gülümsedim ve Ares'e baktım.
'Güzelim benim işim var sen kızlarla takıl olur mu?' kaşlarımı çatıp ona baktığımda beni hiç umursamayıp yanımdan geçip gitti. Bu hali tuhaf gelse de fazla önemsememeye çalıştım ve kızlara döndüm.
'Ee hadi yukarı çıkalım.' Ecem'i onaylayıp yukarı çıktığımızda kendimi yatağa attım ve gözlerimi kapattım.
'Hey hemen uyuyacak mısın? Kızım kuzenin yeni geldi be azcık benimle ilgilensene.' tek gözümü açıp Ecem'e baktığımda gülümsemişti. Onun bu haline gülümsedim ve oturur pozisyona geldim.
'Dökül Ecem.' dediğimde yüzündeki gülümseme daha da büyümüştü.
'Ya nasıl anladın bir şey anlayacağını.' Aren'in sesiyle ona döndüğümde gülümsedim.
'Eh müneccim gibi kızım valla seninde kalbinde kim olduğunu biliyorum mesela.' Biraz oyun oynasam kimse zararlı çıkmazdı demi ama. Aren karşımda kızarırken gülümsedim. Doğru yolda ilerliyorsun Adin...
'Adin ben şey....' lafı ağzında gevelemeye başladığında Nehir ortaya atlamış ve tam da sormasını beklediğim soruyu sormuştu. Arkadaşımı tanımam iyiydi yani.
'Kim o şanslı kişi Aren ya bize de söyle.' kıkırdadım ve Aren'e döndüm.
'Şey ben sanırım Barış'ı seviyorum. ' dediğinde kahkaha attım. Aşırı mutluydum şu an. Arkadaşım sonunda mutlu olucaktı.
' Biliyordum be.' dediğimde Aren burukça gülümsedi.
'Onun başka birisini de sevdiğini biliyorsun ama demi.' dediğinde kaşlarımı çattım.
'Kimi seviyor Barış.' diyen Arya kaşlarını çatmış Aren'e bakarken derin bir nefes aldım.
'Barış'ın birini sevdiği falan yok Aren. Yanlış anlamış olmalısın.' dediğimde kaşlarını çattı ve bana baktı. Ben Aren'in Barış'ı sevdiğini öğrenmiştim gerisi Barış'a kalmıştı daha fazla karışamazsın olaya ama Aren'in Barış'ın birini sevdiğini düşünmesini anlayamamıştım hala.
'Aynen Aren Barış birini sevmiyor.' diyen Nehir ile gülümsedim.
'Neyse şimdi sen Dökül Ecem Hanım.' dediğinde gülümsedi ve yanağımdan öptü.
'Birazdan otelde kıyamet kopabilir.' dediği an otelde yankılanan çığlık sesleriyle Ecem'e baktım ve hızla odadan çıktım.
Hızla yanımıza gelen Rüzgar Ecem ile kendilerine özel olarak düşündüğüm tokalaşma tarzı yaparlarken şaşkınca onlara baktım.
'Siz ne yaptınız.'
'İntikam aldık kuzen.' dediğinde gözlerimi büyüttüm ve bende onlarla birlikte kahkaha atmaya başladım.
'Hadi yüz ifadelerine bakmaya gidelim.' hep birlikte o tarafa doğru yönelmiş ve planın sonucunu görmek için sabırsızlanmıştık.
🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃
Ne ara bu hale geldiğimizi bile bilmediğim bir şekilde Rüzgar, Ecem, Nehir ve ben yan yana oturtulmuş ve diğerleri tarafında sorguya çekiliyorduk.
'Sana söyledim Adin. İntikam yok dedim. Onlar bize bulaşmadan biz bir şey yapmıyoruz bunu kuzenine söyle dedim.' Ares'in bağırması sinirlerimi bozarken ayağa kalkacak Ecem'in kolundan tuttum.
'Ne zannediyorsun sen bizi. Her söylediğini yapması gereken kuklalar mı? Kendine gel Ares Ateş. Kimse senin söylediklerini yapmak zorunda değil.' kaşları çatılıp yüzüme baktığında aynı şekilde cevap verdim ona.
'Hep senin başının altından çıkıyor bu demi. Yapma dedim diye illa tersini yapıcaksın.' derin bir nefes aldım ve alayla yüzüne baktım. Sevdiğim adamı bazen tanıyamıyordum. Kalbimi kırmaktan başka bir şey yapmayan bir insana dönüşüyordu bazen.
'Ares pişman olacağın şeyler söylüyorsun kes sesini.' Rüzgar Ares'in karşısına geçtiğinde sinirle Ares'e bakıyordu.
'Bizim planımızdı. Adin ve Nehir hiçbir şey bilmiyordu. Suçu onlara atmadan önce bir sorgulasaydınız keşke.' Ecem en sonunda dayanamamış olacak ki patlamıştı. Nehir ağzını açıp hiçbir şey dememişti bile.
'Ne derseniz deyin. Gözlerinde hep Nehir ve ben suçlu olarak gözükücez. Çünkü böyle bir şeyi sadece biz yaparız onlara göre.' Ares'in omzuna vurup yanından geçtim ve odaya ilerlemeye başladım.
'O olaydan bir şekilde ben ve Nehir suçlu çıkmıştı. Nasıl bilmiyorum ama ceza bile almıştık. Ecem ve Rüzgar ne kadar biz yaptık deselerde olay hep bizi gösteriyordu ve tabi kimse bize inanmamıştı. En yakın arkadaşlarımız bile.
'Adin gidelim mi? Ben kimseyi beklemek istemiyorum cidden. Sabah yüzlerini bile görmek istemiyorum. Gidelim.' diyen Nehir ile başımı salladım.
'Odaya çıkıp eşyalarımızı alalım da Rüzgar'ın arabası var onla yola çıkarız. ' odaya girdiğimiz de hızla çantamı aldım.
' Ecem'e not bırakalım valizlerle çıkarsak dikkat çekeriz. Onlar hallederler. ' Nehir'i onayladım ve Ecem'e mesaj attım.
' Hadi çıkalım kanka. ' Nehir kapıyı açtığında çıktım ve yavaşça ilerlemeye başladım.
'Adin Ares bu tarafa geliyor.' Nehir'e bakıp kaşlarımı çattıpıma kolundan tuttuğum gibi bir yere çektim. Şu an Ares'in sesini geç yüzünü bile görmek istemiyordum. Fazlasıyla sinirlenmiştim. Bir kere olsun bana güvenmiyordu. Oradakilerin söylediğine inanmıştı. Bu canımı acıtırken yutkundum. Bunun acısını senden çıkartıcam Ares.....
Selam ben geldim. Arkadaşlar artık diyecek bir şey bulamıyorum cidden o kadar emek verip yazıyorum ama karşılığı yok...
Sınır
30 oy
100 yorum.
Geçmediği sürece yeni bölüm yayınlamayacağım. Belki okuyup her defasında yorum yapan ve oy verenlere haksızlık ediyorum ama bende artık emeğimin karşılığını almak istiyorum.