Taehyung's POV:
Αφού λύσαμε την "παρεξήγηση" που δημιουργήθηκε καθίσαμε όλοι στον καναπέ και αποφασίσαμε να δούμε ταινία παρόλο που το ρολόι έγραφε 1.00 τα μεσάνυχτα. Μετά από πολύ καιρό είπαμε να δούμε μια ρομαντική, καθώς η ψυχολογία μας δεν ήταν σε κατάσταση για να δούμε μια ταινία δράσης ή επιστημονικής φαντασίας. Τελικά καταλήξαμε να δούμε τον Τιτανικό, παρόλο που είδαμε πόσες φορές στο παρελθόν.
Η Lisa και η Jennie κατά τη διάρκεια της ταινίας ήταν αγκαλιά, κάτι το οποίο με έκανε να νιώσω χαρά για τα κορίτσια, καθώς κατάφεραν και τα βρήκαν σε 1 μέρα. Εγώ καθόμουν δίπλα από τον Jungkook, ο οποίος δεν είχε βάλει γλώσσα μέσα. Σχολίαζε καθε σκηνή της ταινίας, απορώντας τον λόγο για τον οποίο του άρεσε παλιά. Εγώ το μόνο που έκανα ήταν να τρώω τα popcorn που φτιάξαμε μόνοι μας.
Το μυαλό μου όμως δεν ήταν στην ταινία. Σκεφτόμουν συνεχώς τα λόγια του Jungkook. Μόλις είπε τη λέξη "φιλία", μέσα μου σταμάτησαν όλα. Γιατί να είμαστε μόνο φίλοι? Δεν το θέλω αυτό. Θέλω να είμαστε κάτι παραπάνω. Αυτό όμως είναι αδύνατον. Είναι ερωτευμένος με την αδερφή μου και αυτό δεν μπορώ να το αλλάξω. Το μόνο που με παραγορεί πλέον είναι το τραγούδι που φτιάχνω με την Jennie. Αυτό θα είναι το πρώτο τραγούδι που θα δημοσιεύσω, κάτι το οποίο στο παρελθόν δεν θα έκανα, όμως τώρα τα συναισθήματά μου με αναγκάζουν να δείξω σε πολλά άτομα το πώς αισθάνομαι μέσα από αυτό.
Κατά τη διάρκεια της ταινίας, έβλεπα μερικές φορές τον Jungkook να με κοιτάει για μικρά χρονικά διαστήματα και δεν ξέρω το γιατί. Όταν τον κοιτούσα πίσω, αυτός έστρεφε το βλέμμα του προς την τηλεόραση. Γιατί το κάνει αυτό σε εμένα?
Τ: Jungkook τι έγινε?
Jk: Εεεε... τίποτα τίποτα.
Τ: Τότε γιατί με κοιτάς κάθε τρεις και λίγο?
Jk: Εεεεε....δ-δεν ξ-ξέρω. Συ-Συγγνώμη.
Τ: Για ποιο πράγμα ζητάς συγγνώμη? Δεν με ενοχλεί απλά είχα την απορία.
Jk: Ααα εντάξει. Δεν ξέρω γιατί το κάνω αυτό.
Μετά γύρισε ξανά το βλέμμα του στην τηλεόραση. Παρόλο που πριν σχολίαζε την κάθε σκηνή, στο σημείο που η Rose και ο Jack ήταν στην θάλασσα και έλεγαν αυτά που έλεγαν, ο Jungkook άρχισε να κλαίει στον ώμο μου. Γιατί σε τέτοιες στιγμές να εμφανίζονται πάντα οι πεταλούδες στο στομάχι μου?
Τ: Έλα τώρα. Μην στεναχωριέσαι. Έχεις ούτως ή άλλως την αδερφή μου για να της τα λες αυτά.
Jungkook's POV:
Τι στο καλό μου συνέβη? Σε αυτό το σημείο του Τιτανικού κράζω συνέχεια του δύο χαρακτήρες για τις βλακείες που έλεγαν ότι δεν θα αφήσουν ο ένας τον άλλον κ.λπ. Για ποιον λόγο κλαίω? Και γιατί στον ώμο του Taehyung και όχι στην Lisa? Μήπως επειδή αυτή εκείνη τη στιγμή ήταν με την κολλητή της που μόλις τα είχαν βρει? Ή με κάποιον τρόπο ήθελα να επανορθώσω ό,τι έκανα στον Taehyung? Δεν ξέρω καθόλου.
"Έλα τώρα. Μην στεναχωριέσαι. Έχεις ούτως ή άλλως την αδερφή μου για να της τα λες αυτά."
Όταν μου είπε αυτές τις λέξεις κάτι παράξενο ένιωθα μέσα μου.
~Δεν είναι η Lisa που θέλεις. Έχεις τον Taehyung για να του λες αυτά τα λόγια Jungkook...~
Για ποιον καταραμένο λόγο το μυαλό μου σκέφτεται αυτά τα πράγματα? Μήπως όντως ο Taehyung είναι ο άνθρωπος της ζωής μου που δεν θέλω να χάσω ποτέ? Εννοείται πως δεν θέλω να τον χάσω, αλλά ως φίλο. Γιατί νιώθω κάτι παραπάνω γι' αυτόν? Όλον αυτό τον καιρό δεν ήθελα πραγματικά την Lisa και αυτό ήταν μόνο ενθουσιασμός? Το μυαλό μου κάνει όλες αυτές τις ερωτήσεις και απλά δεν μπορώ να το ελέγξω γιατί θέλω να μου απαντηθούν όλα αυτά.
Jk: Ναι. Ευτυχώς έχω και την αδερφή σου. Αλλά αυτη τη στιγμή δεν μπορώ γιατί είναι με το καταραμένο.
Jn: Ποιον είπες ρεε καταραμένο? Την κατάρα μου να έχεις.
Και τότε άρχισε να με κυνηγάει σε όλο το σπίτι του Taehyung. Παρεπιπτόντως, οι άλλοι δύο απλά γελούσαν ασταμάτητα με τις βλακείες που πετούσε η Jennie και στο τέλος καταλήξαμε να μην τελειώσουμε καν την ταινία. Εκείνες τις στιγμές περνούσαμε απλά καταπληκτικά.
Υπάρχει όμως κάτι που θέλω να κάνω. Θέλω να χωρίσω τη Lisa και να πω στον Taehyung τα πραγματικά μου συναισθήματα. Το κακό είναι ότι δεν ξέρω πώς να το κάνω, καθώς δεν θέλω να ξαναπληγώσω τη Lisa πηγαίνοντας με τον αδερφό της. Είμαι πολύ μπερδεμένος.
|Time Skip|
Το πρωί δεν ξύπνησα κεφάτος όπως συνήθως. Δεν μπορώ μέσα μου να ελέγξω ένα συγκεκριμένο συναίσθημα. Απ' ότι κατάλαβα τόσο καιρό δεν ήθελα τη Lisa αλλά τον Taehyung. Ήταν απλά ενθουσιασμός όλο αυτό με την αδερφή του. Πώς θα της το πω όμως? Για την ώρα άφησα όλα αυτά στην άκρη και ετοιμάστηκα για το σχολείο.
Στο σχολείο δεν πρόσεχα καθόλου σε κανένα μάθημα. Αυτά τα ερωτήματα στο μυαλό μου με ακολούθησαν ακόμα και εκεί.
~Μίλα στη Lisa για τα πραγματικά συναισθήματά σου και μετά στον Taehyung...~
Κάθε τρεις και λίγο το μυαλό μου έλεγε συνέχεια αυτά τα λόγια. Δεν θέλω να το κάνω αυτό. Γιατί πρέπει να βασανίζομαι έτσι?
Κ(αθηγητής): Jungkook, συμβαίνει κάτι?
Jk: Όχι όχι, δεν συνέβη κάτι. Συνεχίστε.
Κ: Εντάξει τότε.
Λίγο πιο μετά βλέπω πάνω στο βιβλίο μου ένα σημείωμα.
『Kookie, μόλις τελειώσει το μάθημα πάμε μια βόλτα. Θέλω να μου πεις τι έχεις. -Taehyung』
Και τώρα τι? Θα πρέπει να του πω τι πραγματικά μου συνέβη? Αποκλείεται! Αποκλείεται πριν μιλήσω πρώτα με την αδερφή του.
Lisa's POV:
Χαίρομαι πολύ που τα βρήκα με τη Jennie. Μπορεί να ήμασταν "μαλωμένες" για λίγες ώρες, όμως το θετικό στη φιλία μας είναι ότι όταν μαλώνουμε -πράγμα το οποίο γίνεται σπάνια- στο τέλος υποχωρούμε και οι δύο και μετά τα βρίσκουμε.
Όταν πήγα να την αγκαλιάσω, ένιωσα κάτι πολύ δυνατό μέσα μου. Τι ήταν αυτό? Μήπως τελικά νιώθω και εγώ κάτι παραπάνω για την Jennie? Μήπως η αγάπη μου για τον Jungkook ήταν απλά ενθουσιασμός όλον αυτό τον καιρό? Όλα αυτά τριγυρίζουν στο μυαλό μου χωρίς να ξέρω τι να κάνω. Να του μιλήσω και να του πω τι νιώθω πραγματικά? Δεν ξέρω. Δεν θέλω να τον πληγώσω. Αλλά ούτε και την Jennie. Την πλήγωσα ήδη μια φορά. Δεν θέλω να της το ξανακάνω.
Μόλις τελείωσε το σχολείο, δεν έφυγα με την Jennie ως συνήθως και έτσι επέστρεψα με τον Jungkook. Είχαμε καιρό να φύγουμε μαζί από το σχολείο. Έτσι, αποφασίσαμε να πάμε μια βόλτα στο πάρκο καθώς είχαμε καιρό να πάμε. Όλη την ώρα αγκαλιαζόμασταν, φιλιόμασταν και λέγαμε συνέχεια γλυκόλογα. Μου είχε λείψει αυτό, όμως μέσα μου δεν ένιωθα τόσο καλά όπως πάντα όταν είμαι μαζί του. Μήπως να του πω τώρα τα συναισθήματά μου για την αδερφή του? Δεν θέλω να τον στεναχωρήσω. Εκείνες τις στιγμές φαινόταν πολύ χαρούμενος.
L: Και δεν μου λες, που πήγε η αδερφή σου με τον αδερφό μου και δεν είναι μαζί μας?
Jk: Μου είπαν ότι θα πήγαιναν στον Yoongi και στον Namjoon επειδή είχαν καιρό να τους δουν. Μήπως δεν περνάς καλά μαζί μου?
L: Όχι όχι, μην μου μουτρώνεις! Απλώς είχα την απορία! Πάντα περνάω φανταστικά μαζί σου!
Αμέσως μετά μου χαμογέλασε σαν μικρό παιδάκι και επειδή δεν μπορούσα να αντισταθώ, πήρα την πρωτοβουλία και τον φίλησα εγώ, κάτι το οποίο ανταπέδωσε αμέσως.
~Ψεύτρα! Μην κοροϊδεύεις τον εαυτό σου!~
Ποτέ δεν θα καταλάβω τα υπονοούμενα του μυαλού μου....
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hiii!👋 Έφτασα επιτελους στο σημείο που ο Jungkook και η Lisa καταλαβαίνουν τα πραγματικά τους συναισθήματα😂🌹 Πώς σας φαίνεται η εξέλιξη της ιστορίας?😅❤️ Αν δεν σας αρέσει ή έχετε κάποιες ιδέες, γράψτε το οτιδήποτε στα σχόλια😊💘 Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο☺️🌈
Υ.Γ. Ευχαριστώ για τα 500+ reads. Πραγματικά δεν περίμενα να έχει τόσες προβολές η πρώτη μου ιστορία. Ξέρω ότι χαίρομαι για 500 προβολές σε αντίθεση με άλλες ιστορίες που έχουν 1000+ αλλά οκευ😂😅💞