CHAPTER THREE
"YSABELLA!"
Napalingon ako kay Paulina. "What?"
"You're not listening to me." Nakasimangot na ang kaibigan ko sa'kin. "Ang sabi ko, hindi ka na puwedeng lumiban sa klase natin sa Etiquette dahil sosobra na ang absences mo. Mabuti nga at pumayag ang professor na hindi ka i-drop dahil mataas naman ang nakukuha mong marka sa mga pagsusulit natin—Ysabella! Hey, you're spacing out, again."
"S-Sorry..." mahina kong sabi.
Puyat ako at gusto ko sanang matulog muna. Madaling araw na 'ko nakauwi kaninang umaga dahil may pinuntahan kaming country club ni Santino. Dinala niya 'ko sa isang esklusibong country club kung saan siya bagong miyembro. Wala pa masyadong tao doon kaya't nasarili namin halos ang buong lugar.
"You look so tired. Ano bang ginawa mo over the weekend? Did you even review for our final exam?"
Umiling ako at sinubsob ang ulo ko sa lamesa. Pinikit ko ang mga mata ko at kahit anong pilit na gising sa'kin ni Paulina ay hindi ko ito pinansin. Hanggang sa tuluyan na 'kong makatulog.
Nagising akong mag-isa na lang sa campus garden. I glanced at my wristwatch. It's already three PM. I missed two classes!
Ah, damn!
Nakasalubong ko si Paulina sa hallway. "Why didn't you wake me up?"
"I did. Pero may nakakita sa'king school admin. Pinapasok niya na 'ko sa klase at sinabing pabayaan ka na lang daw. Mukha ka kasing pagod na pagod."
"I missed two classes!" himutok ko. Huling linggo na nga ng klase at absent pa 'ko!
Nagkibit-balikat lang si Paulina. "Don't worry, hindi ka naman babagsak sa Chem at English 1. Pumasok na lang tayo sa History ngayon."
Hinila niya na 'ko papunta sa huli naming klase para sa araw na 'to. Pero hindi rin naman ako nakinig sa klase dahil iniisip ko si Santino.
Dumating ang sumunod na linggo at kahit papaano nasagutan ko naman lahat ng pagsusulit. Buti na lang at hindi masyado nag-aayang lumabas si Santino kaya't natuon ko ng mabuti ang atensyon ko sa pag-aaral ng mga pagsusulit.
Summer came.
"Where will you spend your summer, Bella?" Paulina asked me.
"Ahm... with the family... Baka pumunta kaming Cebu para bisitahin ang grandparents namin."
And that was, again, another, lie. Nakokonsensya na talaga ako dahil puro kasinungalingan na ang lumalabas sa'kin. Kinakabahan na 'kong pabigat na ng pabigat ang consequences nito. I only hope that God can still forgive me.
Pagkauwi ko ay sabay-sabay kaming nagsalo sa hapunan ng buong pamilya.
"Ma, Pa, I will just remind you that Teddy will take me to Amora this summer," sabi ni Ate Glenda. Teddy Napoleon is her boyfriend. Kaklase niya sa UP. "Ipapakilala niya na daw ako sa buong pamilya niya."
"Magpapakasal na ba kayo, Ate Glen?" tanong ni Ate Regina.
"After we finish college, maybe? Ano ka ba, Regina? We're just nineteen. Baka ikaw ang maunang magpakasal diyan."
"I'm just eighteen! Saka hindi naman papayag si Mama at Papa. Kayo pa lang ni Kuya Philip ang puwedeng magpakasal!"
Basta't tumuntong na sa tamang edad ay hinahayaan na nina Papa at Mama na magdesisyon ang mga anak nila.
Parang si Kuya Philip na stable naman ang relasyon sa nobya nito, pero mas prayoridad daw ang pagta-trabaho muna.
Pagkatuntong naman ni Ate Glenda at Ate Regina ng dise-otso ay nagsimula na silang payagang lumabas kasama ang nobyo nila. Actually, hindi na nga kailangan magpaalam nina ate. Kusa lang silang nagsasabi.
Mahigpit lang talaga sina Papa kapag wala pa sa legal na edad...
"Gusto ko ngang mag-summer kasama si Israel," ungot ni Ate Regina. Israel Zapanta is her boyfriend. "Pero may kailangan siyang i-take na subject this summer. Atat na atat siyang maging doktor."
"Ayaw mo ba niyon, hija?" sabi ni Mama rito. "Ang nobyo mo ay masipag sa pag-aaral. Parehas pa kayo ng tinatahak na propesyon. Baka nais niyang matapos kaagad para makapagtrabaho na at makapag-ipon na para sa kinabukasan niyo."
"Baka naman maunahan niyo pa 'kong magkaanak, Glenda at Regina," nakatawang sabi ni Kuya Philip. "Baka sa inyo pa manggaling ang panganay na apo nina Papa."
"Hindi, ano!" tanggi ni Ate Glenda. "Madalas lang kaming magkasama ni Teddy pero malinis ang relasyon namin. Baka si Regina."
"Excuse me, I'm a virgin. Masyadong mabait si Israel, ni hindi nga ako hinahawakan sa kamay."
Tumikhim si Papa. "May I remind you that we have kids with us."
Nagtawanan lang ang mga ate at si kuya.
Sorry, Papa, I'm no innocent at these things anymore. Mas napayuko ako dahil sa hiyang nararamdaman ko. Parang susubsob na 'ko sa pinggan ko.
I can't open up to my older sisters about what's happening between me and Santino. Dahil sa tingin ko'y ako ang may kasalanan ng lahat... at masasabunutan ako.
I made Santi believed that I'm already twenty when in fact, I'm only sixteen turning seventeen this April. Wala naman siyang gagawin sa'kin kung alam lang talaga niya kung ilang taon na 'ko...
Will Santino feel disgusted that he's making love with what the society still considers as a child?
I don't want Santino to feel bad.
"Ysabella?"
Napatingin ako kay Mama. "Yes, Mama?"
"Do you have a boyfriend?"
Umiling ako agad. "I just have a lot of friends..." I tried to smile. "I'm going with them this summer." Again, another lie.
Tumango si Mama. Matagal ko na ring napagpaalam sa kanila ni Papa ang tungkol sa paglabas ko ngayong summer. Dalawang linggo rin akong mawawala sa bahay at pumayag sila dahil mga kaibigan naman "daw" ang mga kasama ko.
I'm sorry, Mama and Papa. Mag-iingat na lang po ako.
I'll be with Santino. Pupunta daw kami sa La Union at sa Baguio para magbakasyon.
"Ate, hindi kita makakasama ngayong bakasyon?" tanong sa'kin ni Hera.
Nginitian ko ito. "Dalawang linggo lang naman akong mawawala. Mamasyal na lang tayo nina Charlene at Venus pagkabalik ko. Uuwian ko rin kayo ng pasalubong."
Nang mag-eighteen na rin si Ate Regina last month, ako na lang talaga ang "ate" sa mga kapatid kong mas bata pa sa'kin. Ako na lang ang laging nakakasama nila. Pero nitong nakaraang araw ay wala rin ako madalas sa bahay.
Ang alam nila ay abala ako sa kolehiyo kaya ganoon. Ngunit lagi ko lang talagang kasama si Santino.
Siguro masyado nang mabigat sa'kin ang ginagawa kong pagsisinungaling. Una kay Santino lang dahil sa edad ko. Sumunod ay sa mga magulang ko sa tuwing nagpapaalam ako para sa overnights na akala nila ay nag-aaral ako. Pati na rin sa matalik kong kaibigan na si Paulina. Ilang beses nang ito ang nagpapaliwanag sa professors sa tuwing absent ako. Hindi rin naman totoo ang sinasabi ko rito kung nasaan ako. Dumagdag pang nawalan na rin ako ng oras para sa mga nakababatang kapatid ko.
Pabigat na ng pabigat ang nararamdaman ko sa puso. Hindi na 'to tama. Masyado na kong naging mapangahas at agresibo sa mga bagay-bagay.
But... how will I make up for all of these?
***
"YOU seemed bothered."
Napatingala ako kay Santino. Our summer get-away together just started. We're in Baguio right now and staying at his family's vacation house.
We're in the middle of making love and I'm so guilty of all the chain of lies I made... All of the lies I made just to be with Santino.
Mahal ko siya at naniniwala naman akong ang pagmamahal niya sa'kin ay nagpapabago rin sa kanya... pero hindi ko na kilala ang sarili ko.
Parang... nagbago na din ako.
"I'm sorry..." Marahan ko siyang tinulak sa dibdib. "I'm not in the mood."
He sighed. Umalis siya sa ibabaw ko at tumayo. Hindi man lang siya nagtapis ng tuwalya o ano. He sat on the couch just across the bed, all in his naked glory.
Inalis ko ang tingin ko sa kanya at nagbalot ako ng kumot.
"Are you still thinking about the news?" he gently asked.
Nabalita noong isang araw na may iba siyang kasama na babae sa isang hotel. Nagselos ako pero hindi naman iyon ang inaalala ko ngayon. Santino assured me that the woman he's with was just a business associate and nothing happened. No kiss. No touch.
Kumbaga ay pinaunlakan niya lang para sa isang date dahil kasama sa trabaho. I know that business strategy. Ginagawa rin iyon ni Kuya Philip para makakuha ng magandang business deal minsan.
When you're a handsome business man, your good looks and charm is an asset.
Naramdaman kong humiga na siya sa tabi ko at hinapit ako sa baywang. "Are you still jealous?" he whispered.
Umiling lang ako. Kung alam mo lang na mas malaki pa diyan ang pinoproblema ko.
Santino's body protected me from the cold breeze of Baguio. "Why do you look bothered then?" He planted a kiss on my neck.
"I'm just tired," palusot ko. Kasinungalingan na naman. Masyado na 'kong magaling dito. "Ang haba ng biyahe papunta dito. Walong oras mahigit..."
"Isn't it worthy... being with me?"
Napangiti ako bigla. Nahihimigan ko ba ang pagtatampo sa boses niya? Pagtatampong may halong lambing?
Biglang natunaw ang lahat ng iniisip ko. Humarap ako sa kanya at hinaplos ang pisngi niya. "I love you, Santino."
Kinagat niya ang ibabang labi upang siguro ay maitago ang pagngiti. Yumuko siya at nag-iwan ng matamis na halik sa'king mga labi. "You taste so good..."
"Santino..." ungol ko pa nang mapaglarong kumilos na ang mga daliri niya. Nagsunod-sunod na ang mga ungol ko sa pangalan niya.
"You sound so good," bulong niya pa.
"You better take me to a romantic date after this! Malapit ko nang isipin na gusto mo lang ang katawan ko," biro ko sa kanya.
"I want the whole of you, Aya. Lahat-lahat sa'yo, gusto kong makamtan." Hinalik-halikan niya ang mga labi ko. "You are so wonderful in every way. You are so wonderful I have hope..." madamdamin niyang wika.
He pulled his hand away and parted my legs. Pumosisyon na siya sa pagitan ng mga binti ko at unti-unting pinagdugtong ang mga katawan namin.
Hindi na 'ko nakapagsalita pa... Ungol na lang ako ng ungol hanggang sa hindi ko na makilala ang sarili ko.
"S-S-Santino.... y-you have to pull out..." I reminded him. I'm fertile. We're doing the calendar technique to make sure I won't get pregnant.
Santino does not want to use condoms with me. Sabi niya ay gumagamit siya niyon sa ibang babae dati, pero kapag daw sa'kin, nais niya 'kong maramdaman ng balat sa balat.
I... I also wanted that, too. It feels beyond heavenly when we are skin to skin.
"Damn it, I wanted to come inside you!"
"You won't let me use a diaphragm..."
"Ah, fuck!" Tila naiinis na binunot niya ang sarili. His seeds squirted above my belly.
Nakagat ko ang mga labi ko. My cheeks flushed because it's the first time I saw him do that. I kind of felt hot, all over again.
Hinila ako ni Santino at kinulong sa mga bisig niya. "Do you know how wonderful you are?"
"No..." Yumakap din ako sa kanya pabalik.
Napahikab ako nang wala na siyang sinabi. Naramdaman ko na lang na hinila niya ang kumot pataas at paulit-ulit na hinalikan ang noo at buhok ko. Bago pa 'ko tuluyang makatulog ay narinig ko ang pagbulong niya.
"You are so wonderful that I have hope, I have hope that I can be a wonderful person just like you." He caressed my hair, then cheeks. "You inspire me, Amalthea Ysabella. I have hope... because of you."
Napangiti ako. Ngunit hindi purong kasiyahan ang nararamdaman ko.
Masasabi mo pa kaya 'yan, Santino, sa oras na malaman mo ang sinisekreto ko sa'yo? Naniniwala akong kaya mong magbago. Ngunit tila... tila nagbabago na din ako.
Ayoko nang magsinungaling. Ayoko nang may itinatago.
When dinner time came, I took a bath and put on a pair of pants and sweater. Lumabas ako sa balkonahe kung saan may fireplace. May apoy na doon at handa na rin ang hapunan namin.
"Sino ang nag-aayos ng dinner natin?" naisip kong itanong sa kanya.
"I have a hired help. Hindi mo lang siya nakikita dahil lagi kang tulog."
Naikot ko ang mga mata ko. "Sino ba ang mahilig akong pagurin sa hapon?"
Santino chuckled at my sarcastic remark. He held my hand and let me sit on his lap. Halos parehas kami ng suot. Naka-pantalon din siya at sweater. Ngunit kulay itim ang kanya habang puti ang sa'kin.
"You're beautiful," ani ko habang nakatitig sa kanya.
Kumunot ang noo niya. "Beautiful? No one described me as that."
"Well, you're a beautiful man! And I was able to see your beautiful heart..." Humaplos ang kamay ko sa dibdib niya.
Umiling siya. "My heart is far from being beautiful."
"Oh, I believe that you have one. Maybe you can't still see it, but I do," matatag kong sabi. "I'll always believe the beauty in you, Santino."
Napakurap siya habang nakatingin sa'kin. "You're saying that now because I never hurt you."
Napalabi ako at biglang naalala si Bridgette at ang mga sinabi nito noon kay Santi. "Bakit? Sasaktan mo ba 'ko?"
His expression softened. "Ayokong isipin iyon, Aya," seryoso niyang sabi sa'kin. "Siguro'y bago ka pa masaktan ay mas nauna na 'ko."
Naalala ko na naman ang tungkol sa tinatago ko sa kanya. Napaiwas na lang ako ng tingin at tumayo na mula sa kandungan niya. "I'm hungry... The food looks delicious!"
Tinignan ako ni Santino. I managed to smile at him. Nagsimula na kaming magsalo sa hapunan. Kinuwentuhan ko na lang siya ng tungkol sa mga nababasa kong libro.
"Alam mo ba, grabe ang iniluha ko noong namatay si Maria Clara bago pa siya masagip ni Ibarra."
Tapos na kaming kumain ngunit hindi pa tapos ang kuwento ko.
"Hindi ko matanggap na hindi na sila magiging masaya nang magkasama. Naiinis ako dahil ginawa ni Ibarra ang lahat para mabalikan si Maria Clara at masagip sa kumbento pero huli na ang lahat sa kanila."
Sa tingin ko ay maiiyak pa 'ko kung hindi lang nakakahiya kay Santino. Tahimik nga lang siya at natatawa paminsan-minsan pero halata namang nakikinig siya sa kuwento ko habang sumisimsim ng alak.
"Kapag nagkaanak ako, gusto kong pangalanan ng 'Ibarra'," naibahagi ko sa kanya.
"Kahit babae?" biro ni Santino.
Natawa naman ako. "Pasalamat ka't mahal kita. Kapag babae ay 'Maria Clara' ang ipapangalan ko siyempre. Ikaw ba?"
Ibinaba niya ang kopita ng alam. Medyo mapungay na ang kanyang mga mata. "What about me?"
"Anong ipapangalan mo sa anak mo kapag nagkaroon ka?"
"Ibarra," ngisi niya.
Napangiti ako nang malaki at pabiro ko siyang inirapan. "Gaya-gaya."
He chuckled, too. "I also like the name 'Alessandro' for a boy. Then 'Blair' for a girl."
"Wow! Nice names. Gusto mo rin pa lang magkaanak talaga?"
"Sure," he lazily answered. "If it's with you, sure."
Kinikilig na humagikgik ako. "Hay nako, Santino."
He leaned over the table. "Paborito mo nga siguro ang Noli at El Fili. Matagal na nang tinuro iyon. Hindi ba at sa huling taon sa high school pa iyon itinuturo?"
Hindi pa naman ganoon katagal ng nakatapos ng high school. Hindi pa masyado matagal—oh! Right! I'm already "twenty" years old. That should be ages ago.
Napalunok ako. "Paborito ko talaga iyon. Lagi kong binabasa kahit alam kong masakit sa huli," nagawa kong palusot.
"Why do you love the story when in fact, it hurt you?"
Napakurap ako. Oo nga, ano? Bakit ko nga ba paborito ang nobelang iyon kahit nasaktan ako niyon?
"Hmm..." Napatingala ako sa kalangitan na puno ng mga bituin.
Mukhang naghihintay talaga si Santino sa isasagot ko.
"Siguro kasi kahit nasaktan ako sa dulo, masaya naman ang naiwang damdamin sa'kin sa simula at gitna ng istorya. Gusto ko ang pag-iibigan nina Ibarra at Maria Clara. Bagaman hindi maganda ang katapusan, nagmahalan sila ng totoo..."
Napangiti akong mag-isa. "And I think, it's still a good love story. It's kind of a reality. We don't always end up with the person we loved. And we just have to deal with it."
Pagkabaling ko kay Santino ay nakangalumbaba na siya at mapungay ang mga matang nakatitig sa'kin.
I tucked my hair behind my ear. "Why are you staring at me like that?"
He just grinned and shook his head. Maya-maya ay tumayo siya at binuksan ang isang cassette player. A famous Eric Clapton song started to play. Pamilyar ang kanta dahil iyon ang tugtog ng una kaming nagsayaw!
Santino offered his hand. "Let me dance with you, my beautiful Aya."
Ito na naman ang kiliting nararamdaman ko sa dibdib. He'll never fail to make me feel this way. Kinuha ko ang kamay niya. Lumapit kami sa gitna ng balkonahe. His one hand grabbed my waist, while his other hand held mine.
Ipinatong ko ang kamay ko sa balikat niya at tiningala ko siya.
"You're a romantic! Sabi mo ay hindi!"
Napakatamis ng mga ngiti niya. "Only with you and to you, my beauty. Sa'yo at laging sa'yo lang ako magiging ganito."
Napangiti ako at kinalimutan na muna ang lahat ng mga pangamba ko. Unang araw pa lang ng dalawang linggo naming bakasyon. At saka ko na lang iisipin kung kailan ko sasabihin sa kanya ang totoo. Ang mahalaga naman ay ang nararamdaman namin sa isa't isa.
And these are all true.
And then she asks me, "Do you feel all right?"
And I say, "Yes, I feel wonderful tonight"...
Yumakap na ko sa kanya. I just listened to the music as Santino sways me with gentleness and love.
I feel wonderful because I see the love light in your eyes...
And the wonder of it all... is that you just don't realize how much I love you...
Sa mabilisang kaganapan sa pagitan namin ni Santino, tila walang direksyon ang relasyong sinimulan namin. Subalit sa paglipas ng mga araw, unti-unting lumilinaw na maaaring may patunguhan kaming dalawa.
Siguro tama nga ako nang sinabi ko kay Hera na kaya papalit-palit pa ng babae si Santino noon dahil naghahanap siya ng babaeng magiging permanente sa buhay niya.
Ayokong magmalaki ngunit baka ako ang napili niya... Seryoso siya sa'kin, nadarama ko.
Ang tanging hadlang na lang? Ang napakalaki kong kasinungalingang puwedeng magpabago sa takbo ng relasyon naming dalawa.
God, why is it never easy to tell the truth?
***
Follow my official FB Pages:
FGirlWriter and C.D. De Guzman
Twitter & IG: fgirlwriter_cd
~~~
Join our family!
FB Group: CDisciples
Twitter: CDisciplesHome
~~~
Visit our PubCamp:
Facebook: FGW Publishing Camp
Twitter: FGWPubCamp