SCARLETTE
MASAKIT ANG katawan ko. Masaki tang ulo ko, para bang napakatagal kong natulog, hindi ko kaagad naimulat ang mata ko, pero may mga naririnig akong dalawang lalaking nag uusap.
“She needs serious bed rest. Mas mabuti kung dito muna siya sa ospital nang isang linggo… Sa totoo lang Mr. milagro nang hindi nalaglag ang bata. Pero kahit na ganon, nagka roon siya ng spotting at hindi maganda ‘yon para sa kanilang dalawa. Mahina pa din ang kapit ng bata due to abnominal trauma. Marami din siyang natamong pasa at sugat. So it’s really a miracle that they’re both okay.”
Mukhang naguusap ang doctor at ang isang lalaking hindi ko makilala ang boses. I felt relieved nang marinig kong ligtas na kami ng baby ko.
Ligtas na kami ng little piewie ko…
Gusto ko nang gumising pero unti unti nanaman akong hinihila ng antok. Unti unti…
“KAMUSTA NA siya?” Boses ng isang babae ang naririnig ko.
“She’s okay. Pero kaylangan niya ng pahinga. Serious bed rest.” Boses ng isang lalaki.
“Tang ina! Sino bang may gawa niyan sa kanya! Tingnan mo nga! Hindi ko inaakalang makikita ko siya sa ganitong state!” Sigaw nang isa pang babae.
Si Harris, Veronica at Tiffany iyon. Mukhang pinag uusapn nila ako. Gusto ko pa sanang matulog pero nakaamoy ako ng kape. Ang bango. Kumalam ang sikmura ko. Gaano ba ako katagal nakatulog? Gutom na gutom ako at naiihi na ako.
Nagmulat ako ng mata. Medyo blurred pa ang nakikita ko pero nung tumagal, nakita ko silang tatlo. They’re looking at me like I grew a vagina on my forehead. Pero sa kabila noon, makikita mo pa din sa mukha nila ang pag aalala.
Pipihit sana ako para umupo pero nakaramdam ako ng matinding sakit sa sikmura. Then it hit me. Binugbog ako ng mga kasamahan ng tomboy na ‘yon. And I’m back to the hospital. Wala na bang katapusan ‘to? Gusto ko nang matahimik ang buhay ko.
“Gosh, you’re finally awake! How are you feeling?” Tanong agad ni Veronica, she looked really worried.
“I’ll call the doctor.” Narinig kong sabi ni Harris.
“Sinong may gawa sa’yo nito? Look at you.”Seyosong nakatingin sa akin si Tiffany. Hindi ako sanay na ganito siya. I rolled my eyes at her at medyo nahilo pa ako.
Since hindi ako makaupo ng mag isa, nagpatulong na ako sa kanila na maupo.
“I smell some coffee. Para sakin ba ‘yon? Parang wala lang na tanong ko sa kanila.
Once again, they looked at me like I grew a vagina and a penis on my forehead…
“Are you serious? You suffered from a serious trauma. Naghahanap ka pa ng kape?” Tiffany said with disgust in her face.
I’m craving for coffee eh. Pakiramdam ko nga yung kape ang nakapag pagising sakin eh. Saka ano bang problema sa kape? Tss.
“Tiffany’s right. Bawal sa’yo ang kape. Nakalimutan mo na bang buntis ka?”
I froze. The last thing I remembered is that I’m bleeding to death. Sh!t. Ilang suntok sa sikmura ang natamo ko sa mga walanghiyang taong ‘yon!
“Tell me? My baby’s okay right? My little piewie is fine right?” I asked hysterically. I’ll make sure that those mother fvckers will suffer! Mga walang pinag aralan!
“You’re over reacting! Malamang okay lang! Edi sana pag gising mo pa lang umiiyak na kami diba? Ewan ko ba naman kasi sa’yo! Nung nagpaulan ng katangahan sa mundo, aba naka jackpot ka! 99.9 percent ang nakuha mo!” Bakit ba laging nakasigaw si Tiffany? Nakakairita!
“Pwede ba? Don’t shout at me! Hindi ako bingi! Mabuti pa umalis kayong dalawa at ibili niyo ako ng pagkain!”
“Let’s wait for the doctor first.” Simpleng sabi ni Veronica.
Moments later, the doctor came and SHE checked me, by the way siya yung gynecologist ko. Siya yung nag check sa akin noong naospital din ako. Sabi niya pwede na daw akong kumain pero soup lang. Bawal daw muna yung mabibigat sa tiyan. Sayang. I wanna eat bon chon’s chicken pa naman.
“Nasan si Harris?” I asked tiffany and Veronica after I finished my soup.
“Pinatawag sa office.” Veronica said.
“Now, can you tell us who did this to you? You almost die Scarlett. Kung walang dumaan sa parking lot na iyon baka patay ka na ngayon.” I’m not really used to Veronica being so serious like this. Maybe, seryoso talaga yung injuries na natamo ko.
Napansin ko ngang puno ng pasa ang katawan ko. Even my face, now I know kung bakit hindi ko maidilat ng maayos ang kaliwang mata ko. Namamaga kasi iyon at nagkukulay violet na. Yung gilid ng labi ko ay may pasa at putok din ang ibabang labi ko. Nalaman ko din na, namamaga yung isang tadyang ko. Inangat ng doktor kanina ang hospital gown ko kaya’t kitang kitako ang isang napakalaking pasa sa ibaba ng dibdib ko. Maging ang mga hita ko ay may mga pasa. Ang mga braso at leeg ko ay maraming sugat at kalmot. I know. I’m really ugly right now. I wonder kung alam na ni Alexander ang nangyari sakin. Shoot! Why am I even thinking about him?
“Ugh. Ang boring naman. Veronica, can you turn on the t.v.?” Tiffany said.
“Aryt.”
Saktong pag bukas ng television, news flash ang nag e air.
“Presidente at CEO ng Giant Castle Mall,nabugbog.” Yan ang nakalagay sa screen habang nag rereport ang isang babaeng newscaster. Eto talaga ang mahirap kapag sikat ka, bawat galaw mo may nakatingin sa’yo. Kinuha ko ang phone ko at tinawagan ang secretary ko para sabihin sila na ang bahayla sa lahat. Kaloka naman kase!
“Nako girl. Sorry, dapat pala tinawagan ko yung friend ni Papa para hindi na kumalat sa Media ang nangyari.” Sabi ni Veronica.
“It’s okay. Andyan nay an eh. Wala nang magagawa.”
DAYS PASSED at pagkatapos ng tatlong araw na pamamalagi ko sa Ospital ay nakalabas na din ako. Dapat talaga isang linggo pa ako dito. Pero pinilit ko ang doctor na sa bahay na lang ako magpapahinga. Isa pa, wala na naman akong ibang masakit na nararamdaman maliban sa sakit ng pasa ko at mga sugat ko. Masakit pa din talaga ang katawan ko pero kaya ko na talaga. Nakakahiya nga lang kasi kitang kita yung mga galos ko sa mukha at braso. Kaya napag pasyahan kong gabi na lang lumabas ng ospital.
“Salamat sa paghatid Harris. Okay na ako.” I said smiling.
“Are you sure?”
“Oo naman. Saka may mga pinadala ng guards si Daddy sa baba.”
“Sige. Call me if you need anything okay?”
“Okay.” I said.
Nang malaman ng dad ko ang nangyari sa akin, ay gustong gusto na niyang umuwi. Pero, pinigilan ko sila ni mom, dahil naka book na naman ang flight ko papunta sa Philadelphia bukas ng tanghali. I asked my doctor kung okay at safe ban a bumiyahe ako. Pinayagan naman niya ako since maganda talga yung mga results ng mga exams na isinagawa sakin.
Hinatid ko si Harris sa elevator bago ako pumasok sa unit ko. Pero bago pa man ako makapasok, I heard a woman crying. Oh gosh. Please. I don’t believe in ghosts pero mukhang maniniwala na ako ngayon.
“Hello? Is anybody there?” Sigaw ko sa hallway. Wala naman kasing ibang tao at limang pinto lang ang nandito sa floor na ‘to.
Sinundan ko ang tunog ng iyak at dinala ako noon sa hagdanan sa gilid. There I saw a woman crying.
“Miss? Are you okay?”
Nag angat siya ng mukha and I was surprised to see her. Familiar ang mukha niya pero nagkalat ang make up sa mukha niya.
“Sorry… I’m okay.” Sabi niya.
“You can tell me.” Bahala na kung isipin niyang feeling close ako. Eh kawawa naman siya eh..
Akala ko iisnabin ako. Pero hindi, nag kwento nga ang gaga. Hindi daw kasi siya mahal ng asawa niya. Arranged Marriage eh. Pinakalasan lang siya dahil nabuntis siya. Minsan talaga, may mga taong pinagkakaitan ng kasiyahan… Like me.
“It’s okay. I know that feeling. Yung nagmamahal ka ng sobra. Sa sobrang pagmamahal mo, pakiramdam mo hindi ka na makahinga? Hanggang sa hindi mo nararamdaman, nahuhulog ka na pala ng sobra sobra. At the end, masasaktan ka kasi, yung taong mahal na mahal mo ay hindi naman pala para sa’yo. And you have no choice but to move on… Pero pano mo gagawin ‘yon? Kung may binuo ka nang pangarap na siya ang kasama mo?” I said.
Hay. Life, bakit kaylangang maging hard ka sakin? Is it because I’m a bad person?
I AM fixing some stuff nang makita ko ang isang box na matagal ko nang hindi nakikita. Dito nakalagay ang lahat ng memories namin ni Lucia. I opened the box and then I saw a letter. Goodness Gracious! I forgot! Bilin ni Lucia noon na ibigay ko ito kay Alexander sa 5th death anniversary niya which is my birthday too. I was so happy that day kaya nakalimutan ko na dapat kong ibigay ‘to sa kanya.
Tinapos ko muna ang pagliligpit ng mga damit ko bago ako lumabas. 12 am na, sigurado akong tulog na si Alexander. Iiwan ko lang itong sulat sa lamesa niya sigurado akong makikita niya ito. Nang papsok na sana ako sa dining room, nagulat ako dahil may narinig akong nagsara ng refrigerator. Sh!t , he’s still awake!
Lalabas n asana ako pero huli na ang lahat nakita na niya ako… Napayuko na lang ako dahil na conscious ako. Hello! Ang panget ko kaya! Naka sando at short pa naman ako! Kitang kita mga galos ko!
“What’s that?” He asked. And I know he’s not happy to see me.